ถึงแม้ว่ายัยสองคนนี้จะเป็นเด็กน้อยจริงๆ แต่ว่า ความแข็งแกร่งของพวกเธอไม่ใช่ระดับของเด็กน้อย
นักดาบเพลิงคู่เลเวล 14 โบนัสพลังโจมตีและ HP และนักเวทน้ำแข็งเลเวล 15 โบนัสปัญญา เทียบกับคนไร้อาชีพเลเวล 11 และไม่มีโบนัสอาชีพอย่างผม ก็ทรงพลังกว่าไม่รู้เท่าไหร่
เพราะงั้นผมจึงเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้แล้ว แหวนเก็บของของผมเต็มไปด้วยยาหลากหลายชนิดเพื่อเติม HP และ MP
ว่าไปแล้ว ผมเคยลองถอดแหวนออกจากนิ้ว หลังจากถอดออกไอเทมที่พกติดตัวได้ก็ลดเหลือแค่ 10 ชิ้น เพราะงั้นแหวนวงนี้จึงเป็นของที่มีประโยชน์มาก
แน่นอน ยาพวกนี้ล้วนซื้อมาจากลาน่า ยัยนี่ดูเหมือนจะมีความสุขกับการสร้างสิ่งของแบบนี้ ถึงแม้ผลข้างเคียงส่วนมากจะสุ่มหรือเป็นอันตรายอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ผลข้างเคียงที่เลวร้ายอะไร เพราะงั้นเลยไม่ใช่ปัญหาใหญ่
ทว่า…
แม้ว่าใช้ยาแล้ว อยากต่อสู้กับคนที่เลเวลสูงกว่าตัวเองสามเลเวลก็ยังกดดันมาก…
รวมถึงอาร์ย่าเป็นคนที่มาจากโลกอื่นเหมือนผม วิธีการคิดจึงไม่เหมือนกับคนโลกนี้อย่างสิ้นเชิง ถ้าอยากจัดการเธอคงไม่ง่ายขนาดนั้น
“แต่ละฝ่ายที่ต่อสู้ประจำตำแหน่ง เตรียมพร้อม…เริ่มการต่อสู้!”
อาจารย์แมรี่ที่กำลังมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นรีบวิ่งมาตัดสิน
ไม่ว่าเป็นการใช้สนามต่อสู้จริงในการเรียนหรือว่าในการแข่งขัน สนามก็ต้องมีอาจารย์เป็นผู้ควบคุม ใช้เขตแดนเวทควบคุมพิเศษมาจำกัดการโจมตีถึงแก่ชีวิต ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดเหตุการณ์ถึงแก่ชีวิตขณะต่อสู้คงแย่แน่
“พายุขาว! ลมหายใจอความารีน!”
แค่เปิดฉาก องค์หญิงสโนว์ก็กุมไม้เท้าโบกไปด้านหน้า พายุหิมะผสมกับผลึกน้ำแข็งก็ปกคลุมบริเวณที่อาร์ย่ายืนอยู่ก่อนหน้านี้ไปกว่าครึ่งในพริบตา!
ในขณะเดียวกัน เธอก็ควักขวดใบหนึ่งออกมาดื่มยาเวทมนตร์ ถึงเวทขนาดมหึมาทั้งสองท่าจะมีพลังมากและมีขอบเขตกว้าง แต่ก็สิ้นเปลือง MP ไปมากเป็นพิเศษเช่นกัน มันนับว่าเป็นเวทเฉพาะตัวของเธอ เพราะผมไม่เคยอ่านเจอเวททั้งสองนี้ในห้องสมุดมาก่อน
ทว่า…
ผมเห็น HP ข้างๆ ชื่อของอาร์ย่าที่อยู่ท่ามกลางหมอกสีขาวลดเหลือประมาณ ⅓ ยิ่งกว่านั้น อีกฝ่ายก็เริ่มเคลื่อนไหว ทั้งยังเข้าใกล้ด้วยความรวดเร็ว
ซวยแล้ว ซวยจริงๆ ทำไมเมื่อกี้ผมถึงคิดเรื่องสำคัญสุดๆ ไม่ออก!
อาร์ย่าเป็นสายเพลิง ต้องต้านทานต่อสายน้ำแข็งไม่น้อยแน่! และถึงแม้พลังโจมตีของเวทมนตร์วงกว้างจะมีผลต่อคนทั่วไปไม่น้อย แต่ความจริงแล้ว ถ้าไม่ถูกผลึกน้ำแข็งและพายุขูดจนบาดเจ็บ ความเสียหายก็คงไม่สูงนัก
อาร์ย่าต้องรู้เรื่องนี้แน่? ไม่งั้นจะยืนอยู่ระหว่างเวทระดับสูงทั้งสองโดยไม่ได้รับความเสียหายมากขนาดนั้นได้ยังไง
“เสาน้ำแข็งลอบสังหาร!”
ใช้มือสองข้างค้ำไว้บนพื้น เสาน้ำแข็งทรงเรียวที่แผ่ไอเย็นออกมาอย่างต่อเนื่องก็พุ่งไปทางอาร์ย่า
เสาน้ำแข็งทุกต้นมีความยาวประมาณหนึ่งเมตรกว่า การโจมตีที่เกิดขึ้นจากเสาน้ำแข็งต่อเนื่องจนไม่อาจหลบหลีกได้!
เดิมทีเวทน้ำแข็งวงกว้างก็บดบังทัศนวิสัยอยู่แล้ว และในขณะที่เผชิญกับเวทไฟ น้ำแข็งจะละลายและระเหย หมอกควันที่เกิดขึ้นจะทำให้เป็นอุปสรรคต่อทัศนวิสัยยิ่งขึ้น
ถ้าไม่ใช่การโจมตีซึ่งหน้า ทั้งยังมีเสาน้ำแข็งที่แทงขึ้นมาจากพื้น หากคิดจะตรวจพบได้ย่อมไม่ง่ายขนาดนั้น
“คมดาบคลั่ง!”
จู่ๆ หมอกน้ำแข็งก็เริ่มหมุนวนรอบตัวอาร์ย่า ขณะเดียวกัน ใบมีดนับไม่ถ้วนก็หมุนวนล้อมรอบตัวเธอ แล้วกระจายออกไป เทียบกับท่าที่เธอใช้ทำลายบ้านเรือนก่อนหน้าแล้ว นี่เป็นพายุทอร์นาโดที่ดูเหมือนก่อตัวจากใบมีดชัดๆ
เสาน้ำแข็งยังไม่ทันถูกตัวเธอก็โดนฟันจนกลายเป็นเศษน้ำแข็ง แม้กระทั่งหมอกน้ำแข็งที่ลอยอยู่กลางอากาศก็กระจายออกไปภายใต้ลมที่เกิดจากใบมีด!
ยุ่งแล้ว ถ้าเป็นเพราะผมเลเวลต่ำ เวทมนตร์เลยไม่อาจสร้างความเสียหายได้ ถ้างั้น ปัญหาที่อาจเกิดขึ้นกับองค์หญิงสโนว์ก็คือ…เวทของยัยนี่ไม่ทรงพลังเท่าที่มันควรจะเป็น
ผมเคยพบปัญหานี้ที่ฮีลมาก่อน ระหว่างการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เวทของเขาไม่ได้แสดงพลังอย่างที่เลเวลของเขาควรมี
เป็นเพราะพวกเราสามารถเห็น HP กับแถบสกิลได้เหรอ?
งั้นก็พูดได้แค่พวกเราได้เลือกคู่ต่อสู้ที่อันตรายอย่างมาก
ผลของยาเวทมนตร์ค่อยๆ ฟื้นฟู MP หรือแปลว่า ตอนนี้เวทขององค์หญิงสโนว์ไม่อาจใช้ได้เป็นเวลาสั้นๆ
ช่วยไม่ได้ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับผมแล้ว
เวทน้ำแข็งไม่มีเวทมนตร์ประเภทสนับสนุน แม้ผมก็เรียนรู้เวทสายอื่น แต่ถ้าเปิดเผยออกไปตอนนี้คงเป็นการหาเรื่องใส่ตัว
ขณะเดียวกัน อาร์ย่าก็เริ่มเคลื่อนไหว เธอที่แผ่แสงสีแดงจากทั่วทั้งร่างใช้มือถือดาบสั้นเรียวยาวสองเล่มที่กลายเป็นแสงสีแดงพุ่งเข้าใกล้ผม
“โล่น้ำแข็ง”
ถึงพลังป้องกันเวอร์ชั่นธรรมดาของปราสาทน้ำแข็งจะไม่แข็งแกร่งเท่าปราสาทน้ำแข็ง แต่ว่าเวทมนตร์ที่ใช้กลับค่อนข้างน้อย ทั้งยังสามารถอัญเชิญได้สิบอันขึ้นไปพร้อมกัน โดยปราสาทน้ำแข็งสามารถอัญเชิญได้แค่สามอันพร้อมกันเท่านั้น
ใบมีดโจมตีมาจากสองทิศทาง ผมทำได้เพียงใช้มือทั้งสองอัญเชิญโล่น้ำแข็งมาขัดขวางการโจมตีของเธอ
การโจมตีเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทำให้รู้สึกเหมือนกับถูกชายกำยำสองคนกระแทกจากสองฝั่ง หลังจากแขนทั้งสองถูกปะทะก็รู้สึกเหน็บชาอย่างมาก จนรู้สึกขยับไม่ได้
“พัฒนาขึ้นไม่น้อยนี่? โรงเรียนพวกเธอถูกเธอสับเป็นชิ้นเลยรึเปล่าเนี่ย”
“วางใจได้ บ้านของพวกเขาแข็งแรงมาก แต่ว่านาย กลายเป็นนักเวทแล้วเหรอเนี่ย ถึงไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงยังเห็นอาชีพของนายเป็นเครื่องหมายคำถามสามตัว แต่การที่นายเป็นนักเวทก็ไม่เลวดี ไม่ใช่เหรอ?”
“ช่างเถอะน่า…”
“ถึงเลเวลของฉันจะสูงกว่านายอยู่หน่อย แต่ฉันว่าการต่อสู้ของเราคงไม่มีปัญหาใช่ไหม?”
“ขอบใจนะที่พูดออกมา”
“อะไรล่ะ พวกนายมีนักเวทเลเวล 15 ตั้งคนหนึ่งแท้ๆ นี่?”
“เธอรู้อยู่แล้วว่าพอต่อสู้จริงขึ้นมาพวกเขาไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้นไม่ใช่เหรอ! ฝนธนูน้ำแข็ง!”
เพราะโล่น้ำแข็งปรากฏอยู่บนแขนทั้งสองข้าง มือของผมย่อมอิสระในการปล่อยเวทมนตร์
แล้วยังใกล้แค่นี้ หากต้องการหลีกไปคงไม่ง่ายขนาดนั้น
“บ้าเอ๊ย!”
อาร์ย่าดึงดาบกลับมาอย่างรวดเร็ว และผมก็ฉวยโอกาสรักษาระยะห่างกับเธอ
ทว่า ธนูน้ำแข็งก็ไม่อาจเสียไปฟรีๆ ได้ แล้วถ้าเสียโอกาสแบบนี้ไป เกิดยัยนี่จริงจังขึ้นมาคงยุ่งแน่
“ปราสาทน้ำแข็ง!”
กำแพงมหึมาปรากฏขึ้นที่ข้างหลังของอาร์ย่า ถึงมันเป็นเวทป้องกัน แต่สิ่งสิ่งนี้ยังสามารถใช้ขวางทางได้ไปพร้อมกัน…
อาร์ย่ากระแทกเข้าบนกำแพงน้ำแข็งโดยตรง และธนูน้ำแข็งก็พุ่งเข้าไปไม่ขาดสาย
เธอถูกขังอยู่ในก้อนน้ำแข็งทันที จากนั้นจึงล้มลงไป
HP ของเธอลดลงถึง 50% ช่วยไม่ได้ ถึงพลังจะโดนเป้าแต่ก็ไม่อาจก่อความเสียหายมากนัก
“ธารน้ำแข็งพิพากษา!”
ดาบน้ำแข็งขนาดยักษ์ปรากฏอยู่กลางอากาศ ตั้งตระหง่านราวกับไม้กางเขน ปลายดาบเล็งไปทางก้อนน้ำแข็งที่ผนึกอาร์ย่าไว้
“จงตกลงไป!”
ดาบค่อยๆ ตกลงมา ดูเหมือนในขณะที่ของสิ่งนั้นตกลงมาอากาศรอบด้านก็ค่อยๆ แข็งตัวขึ้น การถูกสิ่งนี้โจมตีไม่ได้ทำให้แช่แข็งได้ง่ายขนาดนั้น
“ช้าไปแล้ว!”
ขณะที่ผมเพิ่งถอนหายใจโล่งอก จู่ๆ น้ำแข็งบนพื้นก็แตกออก แสงสีแดงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากรอยแยกอย่างรวดเร็ว ทว่า ทิศทางกลับเป็นอีกทางหนึ่ง!
ทางนั้น….เป็นทางที่องค์หญิงสโนว์ยืนอยู่!
หมุนตัวไปมอง ตอนนี้องค์หญิงสโนว์กำลังถือไม้เท้าด้วยความสับสนงุนงง ยัยนี่ไม่มี MP เหลือแล้วเหรอ? เธอไม่ควรใช้มานาอย่างต่อเนื่องในสถานการณ์การต่อสู้สิ? ไม่งั้นการฟื้นฟูก็ช้าเกินไปแล้ว!
หรือว่าใช้เวทมนตร์เมื่อกี้ครั้งเดียวก็ทำมานาหมดเกลี้ยงเลยเหรอ?
“โล่น้ำแข็ง”
ผมอัญเชิญโล่ไว้ที่หลัง และในขณะเดียวกัน ก็ใช้เวทมนตร์ที่ข้างหลังอีกครั้ง
“โทเท็มน้ำแข็ง!”
เพราะเวทน้ำแข็งไม่มีเวทมนตร์ที่เพิ่มสถานะ เพราะงั้น ถ้าอยากเร่งความเร็วก็ทำได้เพียงจ่ายด้วยราคานิดหน่อย!
โทเท็มที่แกะสลักลวดลายซับซ้อนกระแทกบนโล่ข้างหลังผม ทำให้ผมกระเด็นออกไปเหมือนกับกระสุนที่ถูกลั่นไก
แน่นอน การโจมตีตัวเองด้วยเวทมนตร์ของตัวเองไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆ นี่เป็นสาเหตุที่ผมใช้โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
“โล่น้ำแข็ง ปราสาทน้ำแข็ง!”
พุ่งไประหว่างพวกเธอ มานาทั้งหมดก็ใช้ไปกับเวทป้องกันทั้งสองอย่างนี้
แต่ว่า…
วินาทีเดียว…
แค่วินาทีเดียว…
พวกมันทั้งหมดแหลกสลายตรงหน้าผม และในขณะเดียวกัน แสงสีแดงปะทะบนตัวผม จนรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ท้อง
“นี่…”
HP กลายเป็นศูนย์ในพริบตา
“เป็นไปไม่ได้?”
“ทำไมนายต้องพุ่งเข้ามาด้วย!?”
อาร์ย่ามองผมอย่างเหลือเชื่อ จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ห่างออกไป…
แถวตัวหนังสือสีแดงปรากฏตรงหน้าผม
ท่านเสียชีวิต โหมดความตายนับถอยหลัง อีกสามนาทีจะฟื้นคืนชีพที่วิหาร ประสาทสัมผัสถูกตัดขาด
จากนั้น ฉากรอบด้านก็เข้าสู่ความมืดมิด ตรงหน้าเหลือแค่เวลานับถอยหลัง
นี่ผม…ตายแล้วเหรอ?
