ฟาลันวางไม้เท้าของตัวเองไว้ที่ด้านหนึ่ง แล้วหยิบวัตถุสีแดงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
มีแสงสะท้อนเล็กน้อยบนนั้น เมื่อมองอย่างถี่ถ้วน สิ่งนั้นก็คือคริสตัลกะโหลกแดง! มีเครื่องมือแบบนี้…สมกับที่เป็นเนโครแมนเซอร์?
ฟาลันยื่นคริสตัลกะโหลกแดงมาบนร่างของผม และเริ่มสวดมนต์
“ความเกลียดชัง ส่งผลต่อชีวิต ความแค้นเคือง ส่งผลต่อโลก เส้นแบ่งของความเป็นและความตาย เชื่อมต่อกันด้วยมือของเทพแห่งอันเดด ‘เอส เดย์มอนด์’ และขาดจากกันด้วยมือของเทพเจ้า จงแตกสลาย เส้นแบ่งความเป็นและความตาย งานเลี้ยงแห่งความตาย!”
วัตถุสีดำเป็นสายค่อยๆ ไหลออกมาจากเบ้าตาและรูจมูกของกะโหลกตามคำพูดของฟาลัน แล้วหยดลงมาบนร่างของผมทีละนิด
น่ากลัวจัง มันคงไม่ใช่วิญญาณอาฆาตอะไรหรอกนะ?
ในพริบตาที่ของสีดำพวกนั้นไหลเข้ามา ผมก็รู้สึกเหมือนวิญญาณของผมถูกดึงไปที่ร่าง
ทีละนิดๆ ทีละก้าวๆ
ผมรู้สึกว่าผมถูกดึงเร็วขึ้นเรื่อยๆ จากนั้น ผมก็รู้สึกว่าวิญญาณของผมพุ่งไปยังร่างของผมเร็วยิ่งขึ้น แล้วผมก็รู้สึกถึงการสั่นไปทั้งร่าง ความอยากอาเจียนอย่างรุนแรงระเบิดออกมา พร้อมความปวดหัวและความอ่อนล้าสุดขีด!
จำได้ว่าครั้งก่อนที่มีความรู้สึกแบบนี้คือหลังจากเมาค้าง และตอนนี้ยังเลวร้ายกว่าครั้งนั้นไม่น้อย
ถึงไม่รู้ว่าทำไม แต่มันหมายความถึงความจริงอีกอย่าง คือผมกลับเข้าร่างแล้ว!
ผมลืมตาขึ้นทันที แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับล่องลอยไม่หยุด เมื่อต้องการลุกขึ้นกลับพบว่าผมไม่อาจควบคุมร่างกายของตัวเองได้ เพิ่งคิดจะลุกขึ้นนั่งก็ล้มลงไป
บ้าเอ๊ย นี่มันอะไรกัน? หรือว่าผมเข้าสู่สภาวะวิงเวียน? แต่ทำไมถึงไม่มีไอคอนโผล่ขึ้นมาล่ะ?
ไม่ใช่แค่ไอคอนวิงเวียน แต่ไอคอนอื่นก็ไม่โผล่มาเลย ตอนนี้ผมไม่เพียงไม่รู้สึกว่าสถานการณ์ดีขึ้น ยิ่งกว่านั้น ผมยังรู้สึกถึงแรงกระตุ้นประหลาดที่ค่อยๆ ปะทุออกมาจากอกของผม
ไม่สบายเลย…
ทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนี้…
“ฟีล! ฟีล! เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ไหล่สองข้างถูกฟาลันจับเอาไว้ แล้วเขย่าไม่หยุด
“เป็นมากเลยล่ะ…”
ผมอยากดิ้นรนจากการสั่นไหวที่ทำให้ผมรู้สึกแย่กว่าเดิม แต่ผมกลับยกมือไม่ขึ้น
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ทำไมรู้สึกเหมือนโดนเผาเลย…
จากนั้น พลังงานนั้นก็เคลื่อนที่จากแผ่นอกไปยังแผ่นหลังของผมช้าๆ รู้สึกเหมือนบางอย่างแทงทะลุออกมาจากร่างกายของผม ความรู้สึกของการถูกทิ่มแทงเจ็บจนแม้แต่แรงจะร้องออกมาก็ยังไม่มี
ความเจ็บ รู้สึกได้เพียงความเจ็บ ความเจ็บที่เหมือนกับทิ่มแทงปอดและหัวใจ
และในขณะเดียวกัน ความคลุมเครือในตาก็ค่อยๆ หายไป ภาพรอบด้านค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
ฟาลันกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผม ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ มองผมเหมือนกับเห็นตัวประหลาดบางอย่าง
มันเรื่องอะไรกันแน่…
ขณะที่ผมกำลังสับสน นอกจากความเจ็บบนหลังที่ผมรู้สึก ยังดูเหมือนมีความรู้สึกแปลกบางอย่าง…
ลองจับความรู้สึกดู จู่ๆ ของบางอย่างก็ยืดจากด้านหลังมาตรงหน้าผม!
กระดูก…สีขาว!
“อ๊าๆๆๆๆ นี่มันอะไรเนี่ย!”
“ข้าก็ไม่รู้ แต่ของสิ่งนี้งอกมาจากข้างหลังของเจ้า”
“อะไรเนี่ย!?”
มองดูดีๆ กระดูกสีขาวยังคงเชื่อมอยู่ด้วยกัน ส่วนปลายสุดมีโครงสร้างแหลมคม รวมกับที่มันงอกออกมาจากหลัง งั้นก็เป็นไปได้แค่อย่างเดียว…
“นี่มัน…หรือว่ามันคือปีกที่สร้างจากกระดูก?”
“อืม ดูแล้วก็ใช่…แต่ข้าจำได้ว่านอกจากมังกรโบราณแล้ว ก็ไม่มีอันเดดอื่นใดที่งอกปีกเป็นกระดูกได้อีก…ยิ่งกว่านั้น ไม่เพียงแต่ปีกกระดูก ร่างกายฝั่งขวาของเจ้ายังมีสิ่งที่ไม่เหมือนกันงอกออกมาด้วย”
สิ่งที่ไม่เหมือนกัน?
“เดี๋ยวก่อน หลังฝั่งขวาของผมก็มีปีกเหรอ? แต่ผมรู้สึกเจ็บที่ฝั่งซ้ายอย่างเดียวนะ?”
ขณะที่ผมพูดแบบนี้ ผมก็รู้สึกว่าหลังฝั่งขวาเริ่มมีความรู้สึกเหมือนกับฝั่งซ้าย ลองควบคุมมันดูเล็กน้อย ปีกสีขาวข้างหนึ่งก็ยืดออกมาจากด้านขวาของผม
…
“พระเจ้า! นี่มันอะไรกันเนี่ย? ปีกเทวดาเหรอ? ทำไมกัน! ด้านซ้ายเป็นปีกกระดูกก็พอแล้ว ด้านขวาทำไมถึงเป็นปีกเทวดาได้เนี่ย!”
ปีกทั้งสองที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงเริ่มสะบัดภายใต้การควบคุมของผม ของสองสิ่งที่ต่างกันอย่างสุดขั้วแสดงอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกัน มันเกิดอะไรกันแน่?
“ฟาลัน ทางที่ดีเธอควรอธิบายสักหน่อยว่าทำไมการคืนชีพของเธอถึงทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้”
ผมฝืนยิ้มมองฟาลันแล้วถาม
“คือว่า…ข้าก็ไม่รู้”
“คุณคิดว่าตอนพูดคำนี้ออกมาแล้วผมจะเชื่อเหรอ?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ฟาลันยิ้มกระอักกระอ่วน แล้วพูดอย่างเสียใจ
“คือว่า…อันที่จริงถ้าใช้คาถาคืนชีพกับคนตาย…ถึงแม้อีกฝ่ายจะคืนชีพแล้ว แต่ก็เป็นการคืนชีพด้วยตัวตนคนตายที่มีชีวิต ก็หมายความว่าคนที่ถูกใช้คาถาคืนชีพ จะกลายเป็นอันเดด…”
“ผมก็ไม่แปลกใจ…”
นี่คือสาเหตุที่คาถาคืนชีพถูกจัดเป็นเวทอันเดดสินะ? เหมาะเจาะจริงๆ
ขณะผมยังสับสน ความรู้สึกประหลาดแบบนั้นก็พรั่งพรูมาอีกครั้ง!
“อ๊าอ๊าอ๊าอ๊าอ๊า!”
ผมร้องออกมาอย่างทรมาน และในขณะเดียวกัน หมอกสีดำและสีขาวก็ไหลทะลักออกมาจากร่างกายผม ลอยอยู่รอบๆ ตัวผม
“แย่แล้ว! เวลาจะหมดแล้ว! รีบเก็บปีกของเจ้ากลับไป!”
“เก็บกลับไป?”
ผมมองปีกประหลาดคู่นั้นและหมอกขาวดำบนตัว ถามอย่างสงสัย
“เก็บกลับไปยังไง?”
“ล้อกันเล่นรึเปล่าเนี่ย?!”
ขณะเธอพูดแบบนี้ หมอกดำที่ติดบนกำแพงก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ กระจายออกไป บางทีนี่คงเป็นสัญญาณเตือนว่าเขตแดนที่เธอตั้งเมื่อกี้กำลังจะไร้ผล
“ข้าจะช่วยเจ้าขจัดกลิ่นอายของอันเดด อีกเดี๋ยวเจ้าก็แกล้งทำเป็นเพิ่งตื่นมาก็พอ!”
จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมา
“คนตายผู้เงียบงัน!”
แสงสีขาวสามเส้นยิงออกมาจากมือเธอ จากนั้นลอยเข้าสู่ปีกกระดูกของผม พริบตาเดียว ปีกกระดูกก็หุบกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแค่ปีกสีขาวทางด้านขวาของผม
“จากนั้นก็เป็นสิ่งนี้ ขอให้เจ้าหลับไปอีกครั้ง”
พูดจบ เธอก็ปาบอลสีดำลงกับพื้น หมอกสีดำพุ่งออกมาจากข้างในแล้วปะทะบนตัวผม
ตรงหน้าเป็นสีดำ ผมรู้สึกว่าผมล้มลงไป ตรงหน้าปรากฏเวลานับถอยหลังของสถานะหมดสติ
ไม่ได้ผิดพลาดใช่ไหม…ฉันเพิ่งตื่นเมื่อกี้จะให้ฉันหมดสติไปอีก สมกับเป็นเนโครแมนเซอร์ที่ชั่วร้ายจริงๆ…
ในขณะเดียวกัน แถบแจ้งเตือนข้อมูลปรากฏอีกครั้ง
เผ่าพันธุ์เปลี่ยนจากมนุษย์เป็นเผ่าเทวดาศักดิ์สิทธิ์แห่งความตาย
ได้รับฉายา เทวดาแห่งความตาย
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? แม้แต่เผ่าพันธุ์ก็เปลี่ยนไปด้วยเหรอ? มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
โธ่เว้ย แม้แต่เป็นคนก็ไม่ให้เป็นเหรอ?
