“อย่างที่คิดเลย เจ้าก็รู้สึกว่าร่างกายของข้าอัปลักษณ์สินะ?”
“ไม่ๆๆๆ ไม่ใช่ปัญหานั้น แม้ว่าพวกเราจะเป็นผู้ชายเหมือนกัน จู่ๆ นายโป๊ต่อหน้าฉัน ฉันก็อายเหมือนกันนะ…”
แล้วนายก็ดูมีรูปร่างอ่อนแอด้วย ฉันไม่ได้คิดว่านายเป็นสาวดุ้นนะ แล้วตัวนายก็ไม่ใช่ด้วย!
“โป๊…คือว่า… ถ้าเจ้าเห็นข้าแบบนี้ก็ไม่เป็นไร”
นายไม่เป็นไรแต่ฉันเป็นไง! โธ่เว๊ย!
“ยังไงก็เถอะ ได้โปรดสวมเสื้อผ้าก่อนเถอะ!”
“คือ…”
“ได้โปรดเถอะ…”
ผมยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆ ฮีลก็กระโดดเข้ามาในอ่างอาบน้ำ
“ไม่ต้องกังวล เจ้าไม่เห็นสิ่งที่เจ้าคิดหรอก เพราะข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว”
เอ๋?
ไม่ใช่มนุษย์?
ผมลืมตา จากนั้นก็มองทางเขา
ฮีลในหมอกดูไม่แตกต่างอะไรไปจากเมื่อก่อน… จนกระทั่งผมมองถึงตำแหน่งใต้อก
หุ่นยนต์!
นี่เป็นความคิดแรกหลังจากผมเห็นร่างกายฮีล
เพราะเริ่มจากตำแหน่งหน้าอกไป ร่างกายของฮีลเปลี่ยนเป็นโลหะสะท้อนแสง แล้วยังเป็นแบบนี้ทั้งตัว จนกระทั่งมาถึงส่วนแขนขนจึงกลายเป็นสีของมนุษย์
หรือว่าฮีลเป็นหุ่นยนต์?
ไม่ถูกสิ เทคโนโลยีของโลกใบนี้ ไม่มีทางสร้างหุ่นยนต์ออกมาได้สิ ทำไมฮีลถึง…
หลังจากตั้งใจสังเกตอีกครั้ง ตอนนี้ผมถึงพบปัญหา
แม้ว่าร่างกายของฮีลจะเป็นสีโลหะ แต่ว่า ส่วนข้อต่อต่างๆ ของร่างกาย กลับไม่มีรอยข้อต่อแบบหุ่นยนต์เลย!
ใช่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเอว ข้อศอก หรือข้อต่อที่ใช้ในการเคลื่อนไหวเหล่านั้น พวกมันทั้งหมดโค้งงอไม่เห็นรอยต่อเหมือนกับมนุษย์ทั่วไป ราวกับเป็นโลหะไปทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้น…
ส่วนล่างของฮีลไม่มีฮีลน้อย…
รอเดี๋ยว…นี่คงไม่ได้หมายความว่าที่จริงแล้ว…ฮีลเป็นผู้หญิง?
“ฮีล”
ผมพยายามใช้น้ำเสียงสงบพูด
“หืม?”
“นาย…เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่?”
“คือว่า…”
ฮีลเผยสีหน้ากระอักกระอ่วน…พระเจ้า ไม่ควรจะเริ่มอายตอนนี้รึเปล่า? เรื่องแบบนี้ก็ควรจะใส่ใจก่อนจะถอดไหมล่ะ?
“ที่จริงข้าก็ไม่รู้ว่าข้าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”
“…”
นี่…ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงมันอะไรกันเนี่ย? นายล้อฉันเล่นรึเปล่า?
“คือว่า ที่จริงข้าสูญเสียความทรงจำช่วงก่อนที่ร่างกายข้าจะกลายเป็นแบบนี้ ข้าไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นข้าเป็นอย่างไรกันแน่…ข้ารู้เพียงว่า ตอนนี้ข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว”
“อย่างนี้นี่เอง…ก็หมายความว่าก่อนหน้านี้นายอาจจะเป็นผู้ชาย…ไม่ก็อาจจะเป็นผู้หญิงก็ได้ใช่ไหม?”
“น่าจะเป็นแบบนั้น…”
ผมนวดหว่างคิ้ว จากนั้นก็เอาผ้าขนหนูข้างๆ คลุมบนตัวเขา แล้วเอาผ้าขนหนูปิดส่วนสำคัญของตัวเอง
“คือว่า…ฉันพอจะเข้าใจสถานการณ์ของนายแล้ว แต่ถ้าจะอธิบายก็อย่าโป๊สิ…ถ้านายเป็นผู้หญิงจริงๆ จะทำยังไง?”
ดูเหมือนคำพูดที่ผมพูดจะประหลาด ฮีลจึงมองผมอย่างตกใจ
จากนั้น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“…ฮี่ฮี่ มีเพียงเจ้าที่พูดคำพูดแบบนี้สินะ? คนทั่วไปคงตกใจไปนานแล้ว?”
“ตกใจ? ทำไมล่ะ?”
ผมเข้าใกล้เขาแล้วถาม
“นายไม่ใช่มอนสเตอร์หรือปีศาจนี่ ทำไมฉันต้องตกใจด้วยล่ะ”
“เพราะร่างกายของข้าไง!”
ฮีลจับมือของผม จากนั้นวางไว้บนหน้าอกของตัวเอง
เฮ้ยๆๆๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง อย่าทำซี้ซั่วแบบนี้สิ!
แต่ผมไม่ได้พูดคำพูดนี้ออกมา เพราะความรู้สึกที่ส่งผ่านมือไม่ใช่สัมผัสของหน้าอกผู้หญิง และไม่ใช่ความรู้สึกแข็งแรงแบบผู้ชาย
พื้นผิวโลหะที่เย็นเยียบส่งผ่านมาจากตรงที่สัมผัส ราวกับมือของผมสัมผัสเศษโลหะ
แต่สัมผัสที่ข้อศอกของเขา แม้ว่ามันเป็นโลหะทั้งหมด แต่สัมผัสแล้วกลับรู้สึกแข็งทื่อมาก!
นี่…คือโลหะจริงๆ ใช่ไหม? แล้วก็เป็นโลหะที่เคลื่อนไหวได้?
นี่ไม่ใช่เทคโนโลยี ไม่ใช่เทคโนโลยีแน่นอน ทำไมถึงมีเรื่องประหลาดแบบนี้? ร่างกายของฮีลคือ…
มองที่ฉายาของเขาอีกครั้ง เทียบกับก่อนหน้าแล้ว เครื่องหมายคำถามที่แสดงออกมาก็ดูน่าอัศจรรย์
ฮีล เบลค เลเวล 14 นักเวทวายุ เลเวล ??? ???
ใจดี กล้าหาญ สมาชิกตระกูลเบลค ชนชั้นสูงอาณาจักรเวนเกอร์ ??? ??? ???
อาชีพคู่?
หรือว่าความเปลี่ยนแปลงบนร่างกายฮีลมีความเกี่ยวข้องกับอาชีพประหลาดของเขา?
ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมยังไม่เข้าใจ แต่ผมยังคงดึงมือกลับมา
คนสองคนประจันหน้ากันด้วยสภาพประหลาดแบบนี้ อีกทั้งผมยังสัมผัสแผ่นอกของเขาซึ่งเป็นท่าทางที่ไม่น่ารื่นรมย์แต่อย่างใด
แล้วยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง!
“สรุปก็คือ ฉันรู้แล้วว่านายไม่ใช่มนุษย์ อย่าไปใส่ใจเลย ฉันไม่ได้มีอคติอะไร”
“จริงเหรอ? เจ้าไม่ได้รังเกียจที่ข้าไม่ใช่มนุษย์ใช่ไหม?”
“ทำไมฉันต้องรังเกียจที่นายไม่ใช่มนุษย์ด้วยล่ะ?”
ตัวฉันเองก็ไม่ใช่มนุษย์เหมือนกัน…
แต่นึกไม่ถึงว่าหมอนี่จะร้องไห้ออกมา นี่มันน่าปวดหัวจริงๆ
“เอาล่ะ อย่าไปใส่ใจเรื่องแบบนี้เลย…แต่จะว่าไปแล้ว ดูเหมือนองค์หญิงแอนจะรู้ตัวตนของนาย มันเรื่องอะไรกันแน่?”
“คือว่า…”
ฮีลหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น
“เพราะว่าข้าเป็น ‘ทูตมรณา’ ของอาณาจักรเวนเกอร์…ก็หมายความ ข้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตายไม่ได้”
