ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?) – ตอนที่ 25

ตอนที่ 25

“พวกนายดูเหมือนคู่พี่สาวน้องชายเลยนะ เอ๋”

ในมุมหนึ่งของสวนดอกไม้กลางสถาบัน อาร์ย่าดื่มเครื่องดื่มพลางมองมาที่ผมแล้วพูดขึ้น

“โดรุมิมีหน้าตาเหมือนคนยุโรป ดูนิดเดียวก็วาดเค้าโครงออกมาได้แล้ว รวมกับผมสีดำและตาสีดำ ก็สามารถเปลี่ยนหน้าให้คล้ายกันได้”

“ดูแล้วนายคงใช้สกิลใหม่จนเชี่ยวชาญแล้วสินะ”

“เรื่องปรับหน้าตัวละครฉันก็เชี่ยวชาญเหมือนกัน”

ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“งั้นก็ดี…จะว่าไป นึกไม่ถึงเลยว่าโดรุมิจะเป็นนักฆ่า คราวหน้าถ้าอาจารย์ให้การบ้านเยอะเกินไปค่อยให้เธอไปฆ่าเขาได้ไหม?”

“ในโรงเรียนควรถ่อมตัวไว้จะดีกว่า”

โดรุมิพูดพร้อมกุมศีรษะ

ดูเหมือนการกระทำครั้งนี้จะทำให้โดรุมิรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลว ตั้งแต่เมื่อกี้ก็รู้สึกว่าได้เธอมีท่าทางผิดหวัง มักถอนหายใจและกุมศีรษะอยู่บ่อยครั้ง

“อย่าใส่ใจเลย ในเมื่อมีคนมีเสนอราคาหนึ่งล้าน เงินนี้ก็คงไม่ง่ายที่จะได้รับ”

“เรื่องนั้นข้ารู้อยู่แล้ว แต่คนที่ประกาศภารกิจก็เป็นปัญหา แล้วยังเป็นปัญหาใหญ่ด้วย”

“หืม? ยังไงล่ะ?”

“การประกาศจับก็ต้องดูคนด้วยสิ? คนที่ประกาศจับนักฆ่าสมาคมอื่นจะต้องระบุไว้ในภารกิจด้วย แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนในสมาคมปริศนาเรดลีฟแล้วแขวนเจ้าไว้บนป้ายประกาศจับของตลาดมืดทันที เขาบ้ารึเปล่า?”

“สุนัขจนตรอกไง หลายครั้งบางคนก็ไม่มีทางเลือกจนต้องทำเรื่องแบบนี้ จะว่าไปคุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนออกประกาศจับ?”

“แน่นอน แต่นี่เกี่ยวข้องกับข้อตกลงความเป็นส่วนตัว แม้ว่าอีกฝ่ายทำลายกฎ ข้าก็ไม่อยากทำเรื่องคล้ายกัน”

“ไม่เป็นไร ผมค่อยตรวจสอบทีหลัง”

ในเมื่อถูกประกาศจับ งั้นถ้าผมใช้เทอร์มินัลของห้องสมุดก็สามารถตรวจสอบข้อมูลที่เกี่ยวข้องได้

“ใช่ เจ้าก็สามารถตรวจสอบข้อมูลได้”

“ตอนนี้สายแล้ว ไปกินอาหารแล้วค่อยว่ากันเถอะ สภาพตอนนี้คนอื่นคงไม่มีใครมองพวกเราออก นอกจากคนที่เหมือนกับอาร์ย่า…เดี๋ยวนะ ฉันนึกถึงคนหนึ่ง”

การอำพรางของผมตอนนี้ ถ้าอยากมองออกก็ต้องเป็นคนที่มองเห็นชื่อผมได้ถึงจะรู้ แต่มีแค่คนที่มาจากต่างโลกเหมือนกับผมและอาร์ย่าเท่านั้นถึงจะมีความสามารถมองเห็นชื่อคนอื่นได้

แต่ว่านักฆ่า…ในนักฆ่าดูเหมือนจะมีคนที่ผมรู้จักอยู่

‘โอ้ ดูเหมือนสกิลเปลี่ยนหน้าจะไม่เลวเลย’

ทันใดนั้น ในอุปกรณ์สื่อสารของผมก็มีข้อความเด้งออกมา

พระเจ้า นึกถึงแล้วก็มาจริงๆ

ไม่รู้เมื่อไหร่ จุดข้างชื่อของยูอนก็กลายเป็นสีเขียว เหมือนกับของอาร์ย่า

หรือแปลว่า ยัยนี่เข้ามาในพื้นที่การสื่อสารของผมแล้ว

นี่ก็ไม่ใช่ข่าวดีอะไรเลย โดยเฉพาะเวลาที่มีนักฆ่าสองคนอยู่ใกล้กับคุณมาก

ไม่สิ ที่จริงนักฆ่าในสถาบันนี้ควรมีสองคนครึ่ง เพราะผมเป็นเด็กฝึกงานอยู่

แต่ในเมื่อมีสองคน งั้นก็อธิบายได้ว่าต้องมีมากกว่านี้อีก ดูเหมือนจะมีคนที่ยอมเดินทางมาหลายพันไมล์เพื่อเงินหนึ่งล้าน

‘ยูอน ไม่เจอกันนาน เธอก็มาฆ่าฉันเหรอ?’

ผมตอบกลับทันที

“มีอะไร มีคนรู้จักเหรอ?”

ดูเหมือนเห็นผมพิมพ์ข้อความ อาร์ย่าเลยถาม

“จะว่างั้นก็ได้ ดูเหมือนเงินหนึ่งล้านจะดึงดูดคนไม่น้อยเลย”

“งั้นเหรอ สู้ๆ นะ”

อาร์ย่ายักไหล่

‘ทำไมฉันต้องฆ่านายล่ะ ปกติแล้วถ้าเลเวลใกล้เต็มฉันถึงค่อยเล่น PVP1 แต่พวกเราอ่อนแอสำหรับโลกใบนี้ หลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่ไม่จำเป็นไว้จะดีกว่า’

‘เธอเข้าใจได้ก็ดี จะว่าไปเธอรู้ไหมว่าจะมีนักฆ่าแบบไหนมาอีก?’

‘นายอยากรู้ว่าใครเป็นคนออกประกาศจับนายใช่ไหม?’

‘แน่นอน’

“ฉันรู้ อย่ามอง ฉันกำลังมองนายอยู่ในที่ที่นายมองไม่เห็น อย่าคิดว่านายจะเห็นชื่อฉัน ฉันเข้าใจความสามารถของนายนิดหน่อยแล้ว”

‘นั่นสินะ…งั้นเธออยากให้ฉันช่วยทำอะไร?’

‘ง่ายมาก ฉันคงไม่มาฟรีๆ หรอกใช่ไหม? ฉันยังมีอีกเควสต์ ก็คือตรวจสอบทางเข้าดันเจี้ยนใต้ดินของสถาบัน นายช่วยฉันหา ฉันก็จะช่วยนายตามหาคนที่คุกคามนาย’

ผมมองท้องฟ้า พระอาทิตย์ตกแล้ว ดูท่าคงเลยเวลาหนึ่งทุ่มไปแล้ว

ถึงเป็นแบบนี้ แต่ยังเหลืออีกห้าชั่วโมงกว่าเวลาจะสิ้นสุด

‘ได้สิ ไม่มีปัญหา ถ้าเธอถามอย่างอื่นฉันอาจจะไม่รู้ แต่เรื่องทางเข้าดันเจี้ยนฉันรู้อยู่’

‘ดี ฉันเชื่อนาย ตอนนี้นักฆ่าในสถาบันมีแค่พวกฉันไม่กี่คน แม้ฉันจะได้รับรายงานบอกว่ามีอีกสองคนจะปรากฏตัว แต่เทียบกับเลเวลของนายแล้ว อีกฝ่ายก็ดูไม่เท่าไหร่ แม้แต่จะเจอตัวนายรึเปล่ายังเป็นปัญหาเลย’

‘ดูเหมือนนี่จะเป็นข่าวดี’

‘ไม่ทั้งหมดหรอก ฟังให้ดีว่าใครเป็นคนออกประกาศจับนาย’

‘ตั้งใจฟังอยู่’

‘ราชอาณาจักรดรูอิดของแผ่นดินตะวันออก’

‘ขอฉันลองเดา ดรูอิดที่ถนัดสายพืช?’

‘เป็นแบบนั้นจริงๆ’

อย่างนี้นี่นเอง ดูเหมือนที่น่ากังวลจะไม่ใช่ศัตรูในวันพรุ่งนี้ แต่เป็นศัตรูในอนาคต พวกนักเวทของสายพืช

น่าสนใจ รู้สึกว่าเรื่องราวยิ่งผ่านไปยิ่งน่าสนใจ

แต่ในเมื่อศัตรูน่าสนใจขนาดนี้ ทำไมผมจะไม่แต่งเติมเรื่องราวขึ้นล่ะ?

‘ยูอน? เธอไม่ได้มีเรื่องเร่งด่วนอะไรใช่ไหม?’

‘เรื่องเร่งด่วน? ไม่มีอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันจะรับเควสต์ที่มาถึงที่ของนายทำไม?’

‘งั้นก็ดี ช่วยฉันสักเรื่องสิ’

‘อะไร?’

‘ฆ่าฉัน!’

Person vs Person เป็นโหมดในเกม RPG ที่ให้ผู้เล่นเข้าปะทะกับผู้เล่น

เล่ม 3

ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?)

ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?)

Status: Ongoing

ผมตื่นขึ้นมาหน้าหมู่บ้านแปลกๆ แห่งหนึ่ง ผมลองคิดว่าก่อนหน้านี้ผมทำอะไรมาถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ผมกลับนึกอะไรไม่ออก นอกจากชื่อของผม “หลิน ฟีล”

ผมเดินเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ กลับพบว่าทุกคนในหมู่บ้านมีชื่อและหลอด HP ลอยอยู่เหนือศีรษะ

เอ๊ะ…ทำไมมันเหมือนเกม RPG จัง หรือว่า…ผมจะหลุดเข้ามาในเกม RPG?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท