บทที่ 616 งานหมั้นของจิงเหวินรุ่ยและจูรุ่ย (2)
บทที่ 616 งานหมั้นของจิงเหวินรุ่ยและจูรุ่ย (2)
เมื่อกล่าวจบ พานลี่ฮวาทำหน้าทำนองว่าตนรู้อยู่แล้วเชียว
“ฉันว่าแล้วว่าตระกูลหลูต้องเห็นแก่ลูก พอตระกูลหลูรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นกล้าแอบทำร้ายเด็ก ผู้หญิงคนนั้นก็ถูกจับทันที แต่สุดท้ายหลูตงเหวินไว้ชีวิตผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ และไล่เธอออกไปเท่านั้น”
เมื่อได้ยินดังนี้ ถังซวงเลิกคิ้วพลางเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ “แล้วน้องสาวของคุณนายถังยังกลับไปอีกหรือคะ?”
“กลับไปสิ”
พานลี่ฮวาพยักหน้า และกล่าวต่อว่า “เรื่องในครั้งนี้บ้านคุณนายถังได้ประโยชน์ไม่น้อย อีกอย่างตระกูลหลูเองก็รับรองว่าหลูตงเหวินจะไม่หาเมียเล็กเมียน้อยอีก”
ถังซวงไม่ได้ถามอะไรอีก
ถังเซวี่ยและถังชุนหยานทั้งสองเองก็รู้เรื่องน้องสาวของคุณนายถัง จึงไม่พูดอะไร
หลังจากที่พานลี่ฮวาพูดเรื่องซุบซิบเสร็จ เธอก็ยกเรื่องเปิดร้านเครื่องสำอางที่ปักกิ่งขึ้นมา
“ซวงเอ๋อร์ พอพวกเราถึงปักกิ่งแล้วสองวัน ไปเที่ยวดูหลาย ๆ ที่ ถ้าเจอร้านที่ถูกใจ ก็รีบให้เสี่ยวเซวี่ยออกแบบให้พวกเรานะจ๊ะ”
ถังเซวี่ยอดไม่ได้ที่จะกล่าว “คุณป้าคะ ครั้งนี้พี่เจียรุ่ยไม่ได้มาด้วยหรือคะ ทำไมไม่ให้เขาออกแบบล่ะ”
พานลี่ฮวาโบกมือทันทีและกล่าวว่า “เสี่ยวเซวี่ย ให้เธอออกแบบให้ดีกว่า การออกแบบของพี่เจียรุ่ยน่ะ ไม่ค่อยได้ดั่งใจป้าเท่าไหร่”
อาจจะเพราะถังเซวี่ยเป็นผู้หญิง ก็เลยจะออกแบบได้ประณีตและดูละเอียดอ่อนกว่าของเฮ่อเจียรุ่ย อีกอย่างพานลี่ฮวาค่อนข้างชอบการออกแบบของถังเซวี่ย ร้านที่เมืองเผิงก็ได้ดั่งใจเธอมากจริง ๆ
เมื่อได้ยินพานลี่ฮวากล่าว จิตใจของถังเซวี่ยก็เบิกบาน
เป็นเรื่องน่ายินดีมากที่งานออกแบบของตนได้รับการยอมรับจากผู้อื่น
ถังซวงเห็นถังเซวี่ยดีใจมาก จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างอดไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้นเสี่ยวเซวี่ยก็ช่วยออกแบบต่อไปนะ”
“ค่า”
ถังเซวี่ยรับปากในทันที ในหัวของเด็กสาวก็ผุดนึกถึงแบบขึ้นมา แต่ถึงอย่างไรเธอก็ยังกลัวว่าพอถึงเวลาจริง ๆ แล้วตนจะออกแบบได้ไม่ดีนักจึงกล่าวออกไปว่า
“ถ้าฉันออกแบบแล้วพวกคุณไม่ถูกใจ ก็สามารถเปลี่ยนคนมาออกแบบแทนได้นะคะ”
พานลี่ฮวากลับตบไหล่ของถังเซวี่ย พลางกล่าว “เสี่ยวเซวี่ย ป้าเชื่อในตัวเธอ เธอทำได้แน่”
ถังซวงและถังชุนหยานก็กล่าวให้กำลังใจเช่นกัน “ใช่ เสี่ยวเซวี่ยจะต้องทำได้แน่”
“อื้ม”
ถังเซวี่ยพยักหน้าอย่างแรงด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม
จากนั้นทั้งสามก็พูดคุยกันอยู่สักพัก หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแล้วก็ออกเดินทางไปร้านที่พานลี่ฮวาถูกใจ
“ซวงเอ๋อร์ ที่นี่แหละ ป้าว่ามันไม่เลวเลย”
พานลี่ฮวาทำธุรกิจมาเป็นเวลานาน ประสบการณ์จึงมากตามไปด้วย ดังนั้นร้านที่เธอหามา ย่อมมีทำเลที่ตั้งดี ผู้คนสัญจรไปมาหนาแน่น เป็นร้านที่ไม่เลวเลยจริง ๆ
ถังซวงมองสำรวจไปรอบ ๆ แล้วกล่าวพลางพยักหน้า “คุณป้าเลือกได้ดีมากเลยค่ะ”
“จริงหรือ ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปดูร้านอื่น ๆ กันอีกดีไหม” พานลี่ฮวาดีใจมากที่มีคนเห็นด้วย ทว่าพวกเธอยังมีเวลาเหลือไปดูร้านค้าอื่น ๆ แล้วให้ถังซวงลองเปรียบเทียบดูได้อีก
ถังซวงก็ไม่ได้ปฏิเสธจึงตามไปดูอีกสองถึงสามที่ แต่ก็ไม่ดีเท่าที่แรก ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงตกลงเลือกร้านที่หนึ่ง
“ซวงเอ๋อร์ งั้นวันนี้พวกเราก็เลือกได้แล้วนะ?”
ถังซวงพยักหน้า “ค่ะ”
“เยี่ยมมาก ซวงเอ๋อร์ ป้าชอบนิสัยตัดสินใจทำอะไรรวดเร็วของเธอมาก”
พานลี่ฮวาแต่เดิมก็พอใจร้านนี้อยู่แล้วจึงสอบถามอยู่หลายเรื่อง ทุกคนวิ่งวุ่นตลอดทั้งบ่ายจนมาได้ร้านนี้
ถังเซวี่ยเตรียมพร้อมเต็มที่ เธอหยิบกระดาษปากกาที่เตรียมไว้ตั้งแต่ตอนเช้าออกมา หลังจากวัดขนาดเรียบร้อยแล้ว ก็วาดภาพโครงร่างเอาไว้
ส่วนพานลี่ฮวาก็พาถังชุนหยานไปดูทั่วบริเวณ จากนั้นจึงกล่าวว่า “ชุนหยาน เธอทำความคุ้นเคยไว้ได้เลยนะ เพราะหลังจากนี้ร้านนี้ก็ยกให้เธอดูแล”
ถังชุนหยานได้ยินก็ภูมิใจกับความสำเร็จของตน
“ไม่ต้องห่วงค่ะป้าพาน ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด”
“อืม ฉันเชื่อมั่นในตัวเธอ”
ถังหลานเห็นว่าพวกเธอกลับมาแล้วจึงรีบกล่าวทัก “พี่สะใภ้ พวกพี่กลับมาได้เวลาพอดีเลย รีบมาทานข้าวกันเถอะค่ะ”
พานลี่ฮวากำลังจะบอกว่าตนจะกลับไปทานกับคุณชายเฮ่อ แต่พอเห็นว่าคนในบ้านอยู่กันครบหมดแล้ว เธอก็รีบนั่งลงด้วยรอยยิ้ม
คนตระกูลเฮ่อกลับหลังจากทานอาหารเสร็จ
เมื่อถึงวันรุ่งขึ้นพวกถังซวงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ถังหลานได้แบ่งหน้าที่ให้ทุกคน
“เจ๋อหยวน เสี่ยวเยี่ย วันนี้พวกเธอสองคนก็คอยอยู่กับเหวินรุ่ย แล้วค่อยออกไปรับญาติทางฝ่ายหญิงนะจ๊ะ”
โม่เจ๋อหยวนและเฟิงเยี่ยหานพยักหน้าตอบรับ
ส่วนถังซวง ถังเซวี่ย และถังชุนหยานก็ยุ่งอยู่กับการรับแขกที่มาร่วมงาน
หลังจากที่จิงเหวินรุ่ยไปรับจูรุ่ยมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เป็นอันเสร็จพิธีการหมั้น ทุกคนก็มุ่งหน้าไปที่โรงแรมจัดเลี้ยง
ยามนี้ ใบหน้าของเมิ่งผิงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดลูกชายของเธอก็หมั้นหมายสักที และอีกหน่อยก็จะแต่งงาน
คุณนายจิงเองก็มีความสุขเช่นกัน เธอพูดคุยกับเหล่าผู้เฒ่าผู้แก่ด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข
แขกของทางด้านฝ่ายหญิงค่อนข้างน้อย ทั้งหมดล้วนเป็นญาติฝ่ายแม่ของจูรุ่ย ส่วนฝ่ายพ่อของเธอกลับไม่มาแม้แต่คนเดียว
พอพานลี่ฮวาเห็นญาติทางฝ่ายหญิงที่มาร่วมงานก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับถังซวง “เสี่ยวรุ่ยคงจะรู้สึกไม่ดี ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อแท้ ๆ ยังมีชีวิตอยู่แต่กลับไม่มาร่วมงานหมั้นของเธอ โธ่…”
ถังซวงได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ป้าสะใภ้ พ่อแบบนั้นไม่มา ยังดีกว่าค่ะ”
“ก็จริง มีพ่อแบบนั้นก็คิดเสียว่าไม่เคยมีก็คงดีกว่า”
