บทที่ 25 ศึกแรก
ทุกปีพอฤดูใบไม้ร่วงเข้าสู่ฤดูหนาว อัลบาเฮรอนจะบินจากใต้ขึ้นเหนือ ตั้งแต่อเลนเกิดมา 6 ปี ไม่เคยออกจากหมู่บ้านบุกเบิก มีแค่มอนสเตอร์นี้เท่านั้นที่บอกให้รู้ถึงโลกกว้างกับฤดูที่เวียนผ่านไป
ชื่อของอเลน พ่อตั้งโดยอิงตามชื่อของอัลบาเฮรอน เพราะอยากจะให้เป็นอิสระ เหมือนอย่างอัลบาเฮรอนที่โบยบินบนท้องฟ้า
‘แกว๊กกกกกกกก!!!’
อัลบาเฮรอนนั้น ร่อนจากท้องฟ้าลงมายังพื้นดิน ดูเหมือนยั่วยุทักษะพิเศษของแมลง G จะล่อมอนสเตอร์มาได้อยู่ ถึงจะไม่รู้สภาพดั้งเดิม แต่รู้สึกได้เลยว่ามันกำลังโกรธจากการโดนยั่วยุ
จากปลายปีกถึงปลายปีกกว้างประมาณ 4 เมตร ส่วนสูงจากเท้าถึงศีรษะเกินกว่า 2 เมตร มันมีขนาดใหญ่กว่าอเลนเกือบ 2 เท่า ขนตรงลำตัวมีสีขาวและค่อยๆไล่เฉดสีเป็นเขียวคล้ำจนถึงปลายปีก
อเลนเหยียบหญ้าสร้างพื้นที่ว่างเส้นผ่านศูนย์กลางราวๆ 10 เมตร โดยอัลบาเฮรอนอยู่อยู่ตรงกลางนั้น ส่วนอเลนทำย่อตัวซ่อนอยู่ตรงพุ่มหญ้าที่นอกวงกลมนั้น
(ฟู่!? คิดจะจับนกป่า อัลบาเฮรอนดันลงมาซะได้!)
ถึงจะประหลาดใจ แต่กลับไม่รู้สึกกลุ้มใจเลยว่าจะต้องทำอะไร กล่าวคือถ้าซ่อนตัวอยู่อย่างนี้แล้วละก็ มันอาจจะบินหนีไปก็เป็นได้
บางทีสิ่งนั้นอาจจะเพราะคำพูดของโรดันที่บอกว่าอัลบาเฮรอนอร่อยมากซึ่งได้ยินตอนอายุ 1 ขวบ หรือไม่ก็เป็นสัญชาตญาณของเกมเมอร์ที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่พบเห็นก็ได้
เรื่องที่ต้องทำมีเพียงอย่างเดียว ทำการหยิบก้อนหินที่เหมือนลูกเบสบอลตรงพื้นขึ้นมากำแน่น
อัลบาเฮรอนที่จับแมลง G ตัวที่ 2 ซึ่งใช้ยั่วยุอย่างต่อเนื่องขึ้นมากิน ในระหว่างที่แมลง G ตัวที่ 2 หายไป ก็ทำการปาหินใส่เต็มแรง
ใช้แรงจากทั่วร่าง จากการ์ดสัตว์และขว้างเลเวล 3 ทำให้มันเร็วกว่าที่ผู้ใหญ่ขว้างหลายเท่า และพุ่งเข้าใส่หน้าของอัลบาเฮรอนราวกับถูกดึงดูดเข้าไป
กร๊อบ
‘กูก้าาาาาาาาาาา! ?? ‘
‘แกว๊กกกกกก!?’
ก้อนหินกระทบกับส่วนศีรษะอย่างแรงจนทำให้ตาขวาถูกทำลาย อัลบาเฮรอนที่โดนโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัวจนสูญเสียตาขวาไปส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
และหยิบหินอีกก้อนขึ้นมาและเขวี้ยงไปเต็มแรง คราวนี้โดนคอยาวๆ จนโก่งอย่างมากและศีรษะส่ายไปมา
จากการเขวี้ยง 2 ครั้ง ทำให้ขาของอัลบาเฮรอนสั่นคลอน
(ค่อนข้างได้ผลนะเนี่ย! เอาละ ขอเลยละกัน! ชนะมอนสเตอร์ตัวแรก!!)
ไปจบมันเลย ฉันกำดาบไม้แน่นและเหยียบออกจากพุ่มหญ้า ก่อนจะกระโดดรวดเดียวและไม้ฟันใส่คอ
จากการที่อเลนใช้น้ำหนักทั่วร่างฟันดาบไม้ลงไป ทำให้คอโก่งอย่างมาก และกดมันเข้าไปอีก อยากจัดการให้ล้ม
ถึงอัลบาเฮรอนจะได้รับความเสียหายแต่ยังไม่ตาย มันใส่แรงที่คอซัดอเลนที่กำดาบไม้ทิ้งแรงด้วยน้ำหนักทั้งตัวจนกระเด็นไป ยังแข็งแกรงดีอยู่
“อะไรกัน !?”
ล้มกลิ้งไปบนหญ้าและส่งเสียงประหลาดใจออกมาโดยไม่รู้ตัว
(ยะ แย่แล้ว พวกโปจิ ออกมาช่วยที!!)
ทำการเรียกการ์ดสัตว์ F ที่เสริมความแข็งแกร่งแล้ว 15 ใบออกมาพร้อมกัน การ์ดที่ออกมารวดเดียว 15 ใบเริ่มส่องแสง และกลายเป็นสัตว์อัญเชิญอย่างรวดเร็วแทบจะพร้อมกัน
‘‘โฮ่ง’’
สัตว์ F มีขนาดพอ ๆ กับสุนัขพันธุ์อากิตะ และมีขนสีน้ำตาลอ่อน มันล้อมอัลบาเฮรอนพร้อมกับเห่าออกมา
(พวกโปจิกัดเลย!!)
พอสัตว์ F ได้รับคำสั่งให้ใช้กัดซึ่งเป็นทักษะเลยกระโดดไปที่ขา ปีก และคอ
‘แกว๊กกกกกกก!!!’
สัตว์ F ที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งกัดไปทั่วร่าง จนอัลบาเฮรอนส่งเสียงร้องออกมาอย่างดัง แต่ถึงจะได้รับความเสียหาย แต่ยังไม่ใช่บาดแผลฉกรรจ์ เท้าที่เหมือนสัตว์เลื้อยคลานเตะใส่สัตว์ F
ถึงอัลบาเฮรอนจะไม่สามารถเคลื่อนที่บนพื้นได้เร็วนัก แต่ยังมีพลังพอตัวอยู่ สัตว์ F ที่โดนเตะจนลอยขึ้นสูงเหนือหญ้าที่งอกอยู่
(ชิ ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ต้องแย่แน่ๆ!)
มันจิกกัดและใช้เล็บเท้าจัดการไปทีละตัวๆ สัตว์อัญเชิญยิ่งสลายกลายเป็นฟองแสงเท่าไรพรคุ้มครองก็ยิ่งลดลงเท่านั้น เลยรีบร้อนทำการสร้างสัตว์ F พร้อมกับเสริมความแข็งแกร่ง แต่ 1 ตัวมันใช้พลังเวท 20 ตอนนี้มีพลังเวทแค่ 47 อัญเชิญแค่ 2 ตัวพลังเวทก็หมดแล้ว
(ชิ มอนสเตอร์ระดับ D แข็งแกร่งเกินไป เลเวล 1 ชนะไม่ได้งั้นเหรอ!)
ตอนที่คิดจะล้มเลิก
ขาอันใหญ่โตของอัลบาเฮรอนก็โจมตีเข้าใส่อเลน ถึงจะใช้ดาบไม้ขึ้นมากันต่างโล่โดยไม่รู้ตัว แต่ก็สลายความรุนแรงไม่ได้จนกระเด็นไปด้านหลัง
ไม่จบเพียงแค่นั้น มันยังใช้กรงเล็บตรงขาอันใหญ่โตเข้าโจมตีอเลนที่ล้มกลิ้งบนหญ้าตรงที่ดินรกร้าง โดนเท้าอันใหญ่โตจับกดอยู่กับพื้น จะงอยของอัลบาเฮรอนโจมตีใส่ใบหน้าของอเลนที่อยู่ตรงพื้น เลยรีบร้อนใช้ดาบไม้ป้องกันการโดนกัด
(ชิ แย่แล้ว ยะ อย่างนี้ตายแน่)
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงความตาย ถึงสัตว์ F ที่เสริมความแข็งแกร่งจะกัดอยู่ทั้งตัว แต่อัลบาเฮรอนไม่สนใจและคิดจะกินอเลน มันมีพลังมากกว่าอเลน ถึงจะทีละนิดแต่เห็นฟันแหลมคมที่อยู่ตรงจะงอย รวมไปถึงกระทั่งส่วนลึกในคอ
ปลายจะงอยปากของอัลบาเฮรอนบาดแก้มจนเลือดไหลออกมา ดาบไม้ที่พยายามจับด้วยมือทั้งสองข้างเริ่มโก่ง จนใกล้จะหัก ความตายค่อยๆใกล้เข้ามา
ในระหว่างที่โดนกดอยู่ตรงพื้น ก็พยายามคิดหาวิธีการผ่าปัญหานี้
(ทำไงดี? คิดสิ! ตัวฉัน!!)
ไม่เคยรู้สึกขอบคุณตัวเองในโลกก่อนหน้านี้ที่เล่นเกมมาเป็นเวลาหลายหมื่นชั่วโมงมาก่อนเลย จากเวลาการเล่นเกมมามากมายทำให้มีของที่ได้รับมาอยู่ สิ่งนั้นคือประสบการณ์ และจากประสบการณ์ที่สั่งสมมาอย่างมากมาย แค่ดูชื่อสกิล, ทักษะ หรือเวทมนตร์ ก็พอจะคาดเดาถึงผลของมันได้
อเลนตะโกนอกมาอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยไม่มาเสียเวลามานึกย้อนความหลัง
“ชู!! ออกมา!!!”
อเลนอัญเชิญแมลง F ที่เสริมความแข็งแกร่งแล้วออกมาทั้งที่ยังโดนกดอยู่กับพื้น แมลง F มีรูปร่างเป็นปลิงซึ่งมีขนาดใหญ่ประมาณปลิงทะเล
“ชู+ เกาะดูด!!!”
ชู!!!’
แมลง F ที่อยู่ในรูปของปลิงทะเล พอส่งเสียงร้องก็ทำการหดกล้ามเนื้อจนเหมือนลูกวอลเลย์บอล แล้วกระโดดไปที่คอของอัลบาเฮรอนที่คิดจะจับอเลนกิน
แกว๊กกกกกก!!!’
อัลบาเฮรอนพยายามสะบัดคอเพื่อสลัดมันให้หลุด แต่ปากของแมลง F ติดแน่นทำอย่างไรก็ไม่หลุด และอาศัยช่องว่างนั้นหลุดออกจากการจับของอัลบาเฮรอน
ร่างของแมลง F ที่เกาะดูดอยู่แข็งขึ้น และกระพริบเป็นสีน้ำเงิน
(โอ๊ะ! เหมือนดูดอะไรอยู่เลย หรือว่าทักษะพิเศษจะเป็นเอเนจี้เดรนเหรอ)
การคาดเดาของอเลนถูกต้อง ทักษะพิเศษเกาะดูดของแมลง F ที่ยังทำการตรวจสอบไม่เสร็จเหมือนกับกัด
ไม่รู้เหมือนกันว่าดูดอะไรกันแน่ระหว่างพลังกายหรือว่าพลังโจมตี เลยอัญเชิญแมลง F ออกมาอีกตัว โดยตัวที่ 2 ไปเกาะดูดตรงน่องและกระพริบสีน้ำเงิน
ทำการเหวี่ยงกาบไม้อีกครั้งก่อนที่มันจะสลัดแมลง F ออกไป และให้สัตว์ F คอยสนับสนุน เปิดฉากรุกรับอีกครั้ง
การเตะพุ่งใส่อเลน ถึงจะใช้ดาบไม้กันต่างโล่ แต่ไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนที่โดนจับกดกับพื้นก่อนหน้านี้ ทำการปัดเท้าและฟาดดาบไม้ลงไปที่คอ พร้อมกับกดลงไป
(โอ๊ะ นี่มันพลังโจมตีลดลงเหรอ คราวนี้น่าจะทำให้ล้มได้อยู่)
จากทักษะพิเศาเกาะติดของแมลง F 2 ตัว และทิ้งน้ำหนักตัวลงไปทำให้อัลบาเฮรอนล้มลงไปกับพื้น
และใช้น้ำหนักจากทั้งตัวกดดาบไม้ลงไปทั้งอย่างนั้น เพื่อจะทำให้มันขาดอากาศหายใจตาย หลังจากผ่านไปหลายนาที
สมุดเวทมนตร์ก็ปรากฎขึ้นและส่องแสงจางๆออกมา
(โอ๊ะ มีข้อความอะไรโผล่ขึ้นมาด้วย)
‘กำจัดอัลบาเฮรอน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 100’
ข้อความตัวอักษรสีเงินที่บอกการกำจัดกับค่าประสบการณ์
“โอ้ว! ชนะ ชนะแล้ว!!”
เบื้องหน้าคืออัลบาเฮนรอนที่ล้มอยู่กับพื้น
จัดการมอนสเตอร์ครั้งแรก ความทรงจำก่อนหน้านี้หลายสิบปี ตอนช่วงอายุ 7 หรือ 8 ขวบ มีส่วนที่ซ้อนทับกันอยู่
(งั้นเหรอ มอนสเตอร์ตัวแรกมันให้ความรู้สึกอย่างนี้สินะ พอจะเข้าใจความรู้สึกของพระเอกเกมที่พออายุ 16 – 17 ปีได้รับเงินนิดหน่อยแล้วเดินทางออกจากหมู่บ้านที่เติบโตไปจัดการกับมอนสเตอร์ตัวแรกได้แล้ว ถึงจะยังไม่ได้ออกจากหมู่บ้านก็ตามที)
หวนนึกถึงความทรงจำของเกมที่เล่นในโลกแห่งความเป็นจริง ที่เอาเงินนิดหน่อยไปซื้อสิ่งที่เหมือนกับไม้ตะบอง แล้วพยายามเพิ่มเลเวลรอบๆเมือง ถ้าพลังกายลดลงก็กลับไปพักที่โรงแรม
(ถึงอย่างนั้นมอนสเตอร์ระดับ D ค่อนข้างแข็งแกร่งนะเนี่ย แถมจะเก็บค่าประสบการณ์ให้ได้ 1,000 เพื่อเพิ่มเลเวลต้องจัดการให้ได้ 10 ตัวด้วย เอาเถอะ เพิ่งเลเวล 1 แถมสัตว์อัญเชิญยังระดับ F อีก)
[ค่าประสบการณ์] 100/1,000
ในระหว่างตรวจสอบค่าประสบการณ์ที่ได้กับวิเคราะการต่อสู้ก็เอาสัตว์อัญเชิญทั้งหมดกลับเป็นการ์ด และเก็บก้อนหินกลับเข้าไปในตะกร้า
ทำการถือตะกระด้วยมือข้างเดียว ส่วนดาบไม้ก็เหน็บไว้ตรงเอว และยกอัลบาเฮรอนขึ้นมา ที่จริงอยากจะเอากลับไปโดยไม่มีบาดแผลอยู่หรอก แต่ขากับปีกครูดไปกับพื้น เนื่องจากอเลนตัวเล็กเกินไป
ทำการแบกอัลบาเฮรอนกลับไปตามทาง
พอไปถึงหน้าประตู ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงสวน คุเรนะนั่นเอง
(อ้าว? วันนี้บอกไปว่าไม่เล่นด้วยแล้วนี่)
“อะ อเลนเกิดอะไรขึ้นเหรอ!?”
เธอประหลาดใจกับใบหน้าและร่างกายของอเลนที่มีบาดแผลซึ่งมีหลายแห่งโดนหญ้าบาดจนเลือดออก เลยรีบไปบอกโรดับกับเทเรเซียที่อยู่ในบ้าน
“เอ๊ะ? อะ อเลน!!”
เทเรเซียเข้ามากอด พร้อมกับจับตรงนู้นตรงนี้เพื่อตรวจว่าไม่ได้บาดเจ็บสาหัส
“คุณแม่ ไม่ได้บาดเจ็บหรอกครับ แล้วจับอัลบาเฮรอนได้แล้ว”
อเลนแจ้งเรื่องที่ตัวเองไม่เป็นอะไร และแสดงอัลบาเฮรอนที่อยู่ข้างหลังให้ดู
เท่านี้การต่อสู้กับอัลบาเฮรอนก็จบลง การต่อสู้กับอัลบาเฮรอนถือเป็นศึกแรกของอเลนในฐานะนักอัญเชิญ
