ตอนที่ 1465 ยิ่งใหญ่
ไป๋ชิงเหยียนมองน้องสาวคนเล็กของตัวเองพลางเอื้อมมือลูบศีรษะของนางเบาๆ “พี่เข้าใจความหมายของเจ้าแล้ว อวี๋เซิงทิ้งร่องรอยใดไว้ระหว่างทางที่มาที่นี่บ้างหรือไม่”
“ข้ากับอิ๋นซวงคอยจับตาดูอยู่เจ้าค่ะ เขารู้ว่าอิ๋นซวงสติไม่ค่อยดีดังนั้นตอนที่อิ๋นซวงเอาแต่จ้องเขานิ่งเขาจึงไม่สงสัยอันใดเจ้าค่ะ เขาไม่ได้ทิ้งร่องรอยอันใดเอาไว้ระหว่างทาง บางทีอวี๋เซิงอาจอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ไม่อยากเกี่ยวข้องกับต้าเหลียงแล้วก็ได้เจ้าค่ะ”
แม้ไป๋จิ่นเซ่อจะกล่าวเช่นนี้ ทว่า ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้คิดเช่นนั้น แม้อวี๋เซิงจะยังเล็ก ทว่า แววตาของเขาหนักแน่นและเด็ดเดี่ยว เขาคงมีความแค้นและอยากกอบกู้แคว้นต้าเว่ยคืน เพียงแค่แก็บไว้ในส่วนลึกของใจเท่านั้น
“ท่านหมอหงคงสั่งสอนพวกเจ้าไปแล้วระหว่างทางที่มาที่นี่ ไปพักผ่อนเถิด…” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับไป๋จิ่นเซ่อเสียงอ่อนโยน “พี่จะจัดการเรื่องของอวี๋เซิงเอง จะพยายามคุ้มครองให้เขาปลอดภัยตลอดชีวิต”
เหมือนกับที่นางอยากให้น้องสาวของนางเป็น
“ขอบคุณพี่หญิงใหญ่มากเจ้าค่ะ” ใบหน้าของไป๋จิ่นเซ่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ไปพักเถิด” ไป๋ชิงเหยียนกล่าว
วันที่ยี่สิบเก้า เดือนเก้า เรือรบลำใหญ่ชุดแรกที่ไป๋ชิงเหยียนเคยบอกกับบรรดาแม่ทัพเรือเดินทางมาถึงเมืองจินกว่าน
เมื่อเหล่าทหารเรือเห็นเรือรบลำใหญ่ลำใหม่จึงตกตะลึงไปตามๆ กัน เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดินีต้าโจวต้องการทำลายล้างแคว้นตงอี๋ให้ดับสูญให้ได้
เหล่าทหารเรือมีกำลังใจมากกว่าเดิมทันที จักรพรรดินีของพวกเขาเด็ดเดี่ยวกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้มาก นางบอกว่าจะทำลายล้างแคว้นตงอี๋ ไม่นานเรือรบลำใหญ่ลำใหม่ก็มาปรากฏแก่สายตาของพวกเขา แสดงว่าจักรพรรดินีต้าโจวเตรียมการเรื่องนี้ไว้นานแล้ว
ไป๋ชิงเหยียนกำลังตรวจสอบเรือรบลำใหม่กับแม่ทัพทหารเรือทุกคน เดิมทีไป๋ชิงเหยียนเตรียมเรือรบเหล่านี้ไว้รับมือกับแคว้นเทียนเฟิ่ง นางต้องการพากองทัพล่องผ่านแม่น้ำที่ไป๋จิ่นถงเคยค้นพบไปขึ้นฝั่งที่แคว้นเทียนเฟิ่ง จากนั้นบุกโจมตีแคว้นเทียนเฟิ่งจากทั้งสองด้าน นางจึงให้คนเตรียมสร้างเรือรบขึ้นมา
นึกไม่ถึงเลยว่าเรือรบที่เตรียมไว้สำหรับทำลายแคว้นเทียนเฟิ่งจะถูกนำมาใช้ในสงครามทำลายล้างตงอี๋ก่อนเช่นนี้
“ตอนนี้เรือรบลำใหม่และเรือรบเก่าที่ซ่อมแซมใหม่ต่างเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว” ไป๋ชิงเหยียนยืนมองไปทางเจียงไหวเซิงอยู่บนกาบเรือ “ทหารเรือเก่ากลับมามากเท่าใดแล้ว”
“ทูลฝ่าบาท กลับมาเกือบครบหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ พวกที่อยู่ไกลคงกลับมาไม่ทันสงครามในครั้งนี้แล้ว มีชาวบ้านเลือดร้อนอยากแฝงตัวเข้ามาเป็นทหารในกองทัพหลายคน ทว่า กระหม่อมให้คนพาพวกเขาไปฝึกซ้อมรบเพื่อทำงานให้แคว้นในวันข้างหน้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เจียงไหวเซิงหันไปมองทหารเรือที่ยืนรวมกลุ่มกันอยู่ไม่ไกล จากนั้นกล่าวกับไป๋ชิงเหยียน “ตอนนี้ทุกคนในต้าโจวต่างรวมใจเป็นหนึ่งเดียวเพื่อทำลายล้างแคว้นตงอี๋ ล้วนเป็นเพราะฝ่าบาททั้งสิ้นพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนจ้องไปยังทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล จากนั้นกล่าวขึ้น “ไม่ใช่เพราะเรา เป็นเพราะหานเฉิงอ๋องใช้ชีวิตของเขาแลกมาต่างหาก!”
ในสายตาของไป๋ชิงเหยียนการแลกเปลี่ยนในครั้งนี้ยิ่งใหญ่เกินไป
เจียงไหวเซิงเห็นท่าทีของไป๋ชิงเหยียนจึงเม้มปากแน่น ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาอีก เขามองออกว่าไป๋ชิงเหยียนเสียใจกับการจากไปของหานเฉิงอ๋องจริงๆ ก่อนหลิวซูเฉิงจากไปได้บอกกับเขาว่าหานเฉิงอ๋องจงรักภักดีต่อไป๋ชิงเหยียนมาก
ก่อนหน้านี้พวกเขาอาจคิดว่าความจงรักภักดีของหานเฉิงอ๋องไม่มีค่า ตอนนี้เขากลับคิดว่าหานเฉิงอ๋องโชคดีที่ได้พบกับจักรพรรดินีที่ดีอย่างไป๋ชิงเหยียน อาจเป็นหานเฉิงอ๋องรับรู้ได้ว่าความเชื่อใจที่ไป๋ชิงเหยียนมีให้ตนคือเรื่องจริงดังนั้นเขาจึงยินดีตอบแทนความจงรักภักดีของไป๋ชิงเหยียนด้วยชีวิตเช่นนี้
ทหารยอมพลีชีพเพื่อสหายที่รู้ใจ หานเฉิงอ๋องจงรักภักดีต่อแคว้นมาโดยตลอด ทว่า เขาไม่เคยได้รับความไว้วางใจเลยสักครั้ง
ตอนนี้หานเฉิงอ๋องคงจากไปโดยไม่มีสิ่งใดต้องติดค้างอีกแล้ว
“แม่ทัพเจียงไหวเซิง อีกสองวันท่านจะต้องนำทหารเรือเคลื่อนทัพไปยังตงอี๋แล้ว ท่านจงพาเหล่าทหารเรือมาทำความคุ้นเคยกับเรือใหม่ก่อนเถิด ข้าฝากสงครามทางทะเลไว้ที่พวกท่านแล้ว!” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวกับเจียงไหวเซิง
“ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ” เจียงไหวเซิงพยักหน้ารับคำ “ทหารเรือของตงอี๋จะไม่มีทางรอดชีวิตกลับไปได้แม้แต่คนเดียวพ่ะย่ะค่ะ!”
เจียงไหวเซิงมองไป๋ชิงเหยียนนิ่ง แม้ไป๋ชิงเหยียนจะเคลื่อนทัพอย่างเอิกเกริกและยิ่งใหญ่โดยไม่สนว่าต้องสิ้นเปลืองเสบียงอาหารและเงินมากเท่าใด ทว่า เจียงไหวเซิงยังอยากช่วยต้าโจวประหยัดเงินอยู่ดี เขาไม่อยากให้จักรพรรดิที่ดีอย่างไป๋ชิงเหยียนแพ้เดิมพันกับต้าเยี่ยน…
วันที่หนึ่ง เดือนสิบ รัชศกหยวนเหอปีที่สอง แม่ทัพเรือใหญ่เจียงไหวเซิงนำทัพบุกไปยังแคว้นตงอี๋
ท้องฟ้ายังไม่สว่าง คบเพลิงที่อยู่บนแท่นสูงหน้าประตูท่าเรือส่องกระทบใบหน้านิ่งขรึมและเด็ดเดี่ยวของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวให้เห็นอย่างริบหรี่
ธงของกองทัพเรือโบกสะบัดไปมา ไป๋ชิงเหยียนพาไป๋ชิงเจวี๋ย ไป๋จิ่นจื้อและไป๋จิ่นเซ่อออกมายืนมองเหล่าทหารเรือ จากนั้นกล่าวเสียงดังกังวานด้วยความหนักแน่น “ทหารเรือผู้กล้าของต้าโจวทุกคน วันนี้ต้าโจวจะยกทัพบุกไปทำลายล้างตงอี๋เพื่อแก้แค้นให้หานเฉิงอ๋องและเหล่าทหารเรือที่สละชีพของพวกเราทุกคน! เพื่อความสงบสุขของชาวบ้านแถบชายทะเล! แคว้นตงอี๋บอกว่าต้าโจวกำลังเดิมพันแคว้นกับต้าเยี่ยนจึงไม่กล้าทำสงครามกับตงอี๋ ดังนั้นพวกเขาจึงกล้ายั่วยุพวกเรา วันนี้พวกเราจะทำให้แคว้นเล็กอย่างตงอี๋ได้เห็นว่าแคว้นที่กล้ารุกรานต้าโจว ต้าโจวจะทำลายมันให้ดับสูญ!”
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
เหล่าทหารเรือตะโกนออกมาสามครั้งอย่างพร้อมเพรียง เสียงของทุกคนดังสนั่นกึกก้องไปทั่วบริเวณ ใจของทุกคนฮึกเหิมพร้อมสู้อย่างเต็มที่
“วันที่ทุกท่านกลับมาพร้อมชัยชนะ เรา…จะมารอต้อนรับทุกคนที่นี่ ฝากท้องทะเลไว้กับทุกคนด้วย!” ไป๋ชิงเหยียนโค้งกายคำนับทหารเรือทุกคน
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
“ทำลายตงอี๋ให้ดับสูญ!”
สิ้นเสียงคำสั่งของเจียงไหวเซิงทหารทุกคนพากันขึ้นไปบนเรือรบทันที ไป๋ชิงเหยียนพาน้องๆ ของตัวเองยืนส่งเรือรบจากไปอยู่บนแท่นสูง
ดวงอาทิตย์ค่อยๆ โผล่ขึ้นจากมหาสมุทรทางฝั่งตะวันออก แสงอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่วท้องนภาอันกว้างใหญ่ เรือรบกว่าสี่ร้อยลำเคลื่อนไปกลางมหาสมุทรท่ามกลางแสงสีทองของดวงอาทิตย์ ธงสัญลักษณ์ของแคว้นต้าโจวบนเรือรบทุกลำโบกสะบัดท่ามกลางคลื่นในทะเล เรือรบแล่นไปกลางทะเลอย่างองอาจ เป็นภาพที่ทรงพลังที่แทบไม่ได้เห็นมานับร้อยปีแล้ว
ชาวบ้านที่มายืนส่งทหารเรือที่ท่าเรือเพิ่งเคยเห็นเหตุการณ์ออกรบเช่นนี้เป็นครั้งแรกเช่นเดียวกัน บางคนขอบตาร้อนผ่าว บางคนตะโกนให้กำลังใจทหารเรือเหล่านั้นเสียงดังลั่น
จักรพรรดินีต้าโจวเดินทางมาสั่งให้ทหารเรือทำสงครามทำลายล้างแคว้นตงอี๋ด้วยตัวเองเพื่อหานเฉิงอ๋อง ทหารที่พลีชีพเพื่อชาวบ้านและชาวบ้านอย่างพวกเขาทั้งๆ ที่ต้าโจวกำลังเดิมพันแคว้นอยู่กับต้าเยี่ยน สิ่งนี้ทำให้ชาวบ้านเห็นถึงความมั่นใจและความแข็งแกร่งของต้าโจว พวกเขารู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นชาวบ้านของต้าโจวยิ่งนัก
ไป๋ชิงเหยียนมองส่งทหารเรือค่อยๆ แล่นเรือออกไปช้าๆ หญิงสาวกำหมัดแน่น จากนั้นพาน้องๆ ของตัวเองเดินลงไปด้านล่างพลางหันไปกล่าวกับไป๋ชิงเจวี๋ยและไป๋จิ่นจื้อ “รีบคัดเลือกทหารที่สามารถขึ้นไปบนเรือได้ให้เร็วที่สุด เมื่อเรือมาถึงพวกเราจะออกเดินทางทันที”
“พี่หญิงใหญ่ไม่ต้องห่วง แม่ทัพเฉิงกำลังเร่งจัดการเรื่องนี้อยู่ขอรับ” ไป๋ชิงเจวี๋ยกล่าว
คนที่ไป๋ชิงเหยียนสั่งให้ปลอมตัวเป็นคนของเถ้าแก่โรงสุรานำจี้อายุยืนขององค์ชายเจ็ดเดินทางไปถึงแคว้นตงอี๋เรียบร้อยแล้ว
