บทที่ 54 วันหยุด 2
ข้างหน้ามีมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์อย่างก็อบลนิอยู่ทั้งหมด 5 ตัว ร่างกายสีเขียวกับกล้ามเนื้อที่พัฒนาไปค่อนข้างมาก มันถือดาบสั้นและตะบองที่ไม่ใหญ่มากนักเมื่อเทียบกับส่วนสูง 150 เซนติเมตร มันมองมาที่เด็กหนุ่มพร้อมกับคิดว่าเป็นอาหารหรือเปล่านะทำให้ยิ้มกันไม่หยุด
(โอ๊ะ ดันเจอโดยบังเอิญซะได้)
ถ้าเป็นไปได้อยากจบพบมอนสเตอร์จากในเงาไม้แล้วค่อยโจมตี แต่ดันมาเจอหน้ากันอย่างนี้ พื้นฐานของการต่อสู้คือลอบโจมตีก่อน
‘กี้ๆๆๆๆ!’
พอหนึ่งตัวส่งเสียงขึ้นมา แต่ละตัวก็ตอบสนองและเข้ามาโจมตีด้วยสิ่งที่ถืออยู่ในมือ
(พวกทามะออกมา!)
‘‘‘กรรรร!’’’
สัตว์อัญเชิญสัตว์ระดับ E ที่มีรูปร่างเป็นเสือเขี้ยวดาบ 5 ตัวถูกอัญเชิญออกมารวดเดียวเพื่อล้อมอเลน แน่นอนว่าถูกเสริมความแข็งแกร่งเสร็จแล้วด้วย การเรียกสัตว์อัญเชิญ สามารถอัญเชิญออกมาทีละกี่ตัวก็ได้ตามที่ใจนึก และไม่เสียค่าพลังเวท
‘กี้?’
จู่ๆมีสัตว์อัญเชิญปรากฏขึ้นมาทำให้ก็อบลินที่วิ่งเข้ามาตกใจไปครู่หนึ่ง
ตอนนั้นเอง
‘‘‘กรรรรร!’’’
ทำการอัญเชิญสัตว์อัญเชิญสัตว์ E อีก 5 ตัวไปไว้ด้านหลังของกลุ่มก็อบลิน จนตอนนี้พวกมันโดนขนาบ สัตว์อัญเชิญสามารถอัญเชิญไว้ตรงไหนก็ได้ในระยะ 50 เมตรที่สายตามองเห็น การลอบโจมตีจากด้านหลังถือเป็นกลยุทธ์การต่อสู้อยู่ จากคำสั่งของอเลน ทำให้วิ่งเข้าไปใช้ทักษะพิเศษ
ก็อบลินที่โดนขนาบโจมตีเกิดความลนลาน ดูเหมือนจะไม่ได้ฉลาดถึงขนาดนั้น คราวนี้ก็อบลินที่หันหลัง โดนสัตว์อัญเชิญที่อเลนเรียกมาหน้าอเลนเข้าโจมตี
(เอาละ ในสถานการณ์อย่างนี้ได้เวลาตรวจสอบอาเกฮะแล้ว อาเกฮะออกมา)
ก็อบลินโดนจัดการไปแล้วประมาณ 2 ตัว ต้องทำการตรวจสอบให้คืบหน้าก่อนที่จะจัดการจนหมด
สัตว์อัญเชิญแมลง E ที่มีรูปร่างเป็นผีเสื้อขนาดประมาณ 1 เมตร ทันใดนั้นก็ทำการกระพือปีกเพื่อโปรยเกล็ดใส่ก็อบลิน 2 ตัวที่ยังมีชีวิตเหลืออยู่ แล้วก็อบลิน 2 ตัวก็หลับไปราวกับหมดสติ โดยไม่สนว่ากำลังอยู่ระหว่างการต่อสู่
เอาหินที่เก็บอยู่ออกมา และปาสุดแรงเกิดใส่ใบหน้าของก็อบลินที่เสียสมดุล
(หือ จัดการไม่ได้งั้นเหรอ?)
ยังไม่มีข้อความบอกว่าจัดการมันได้บนสมุดเวทมนตร์ เลยให้เหล่าสัตว์อัญเชิญจัดการกับก็อบลินที่ใบหน้ายุบลงไป
‘กำจัดก็อบลิน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 200’
(หือ 1 ตัวได้ประสบการณ์ 200 ถ้า 5 ตัวก็ 1000 เหรอ เยี่ยม)
รู้สึกดีใจกับค่าประสบการณ์ที่ได้ ค่าประสบการณ์ของอัลบาเฮรอนแค่ 100 ค่าประสบการณ์ของเกรซบอร์ 400 ตอนสุดท้ายของการรวมตัวล่าเกรซบอร์ ได้ค่าประสบการณ์ราวๆ 1200
ทำให้คิดว่านี่ได้เยอะกว่าการล่าหมู่ป่าอีก
(ต้องคิดถึงประสิทธิภาพตอนมาเก็บประสบการณ์ด้วยสิ ถ้าคิดต่อชั่วโมงแล้วดูยังไงก็อบลินก็ดีกว่า)
อเลนตอนที่ยังเป็นเคนอิจิ จะใช้คำว่า ‘ต่อชั่วโมง’ ในการแสดงประสิทธิภาพในการเก็บค่าประสบการณ์ ว่าภายใน 1 ชั่วโมงจะเก็บค่าประสบการณ์ได้เท่าไร การล่าเกรซบอร์ต้องเวลาเดินทางไปกลับ 6 ชั่วโมง ค่าประสบการณ์ที่ได้สูงสุดคือ 1200 การต่อสู้นี้ ยังไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็ได้ค่าประสบการณ์ 1000 แล้ว
ค่าประสบการณ์ต่อชั่วโมงของการล่าหมูป่าคือ 200 ส่วนค่าประสบการณ์ของก็อบลินอยู่ที่ 500 ทางด้านของก็อบลินให้ประสิทธิภาพที่ดีกว่า
สัตว์อัญเชิญนก E บินวนอยู่บนท้องฟ้า ดูเหมือนจะเจอเหยื่อรายถัดไปแล้ว
(เอาละ ทำการเก็บหินเวทแล้วไปล่าต่อดีกว่า ถึงอย่างนั้นโปรยเกล็ดเป็นดีบัฟหลับเหรอ แถมแค่ตัวเดียวก็ได้ผลด้วย เป็นไปอย่างที่ฉันคาดเอาไว้เลย)
สัตว์อัญเชิญสายแมลง ทักษะพิเศษจะให้ผลดีบัฟซึ่งดูเหมือนจะมีกฎที่ตายตัวอยู่ ทำให้คิดว่าอยากจะตรวจสอบสิ่งนั้นให้ได้ในครั้งนี้
กำดาบสั้นแน่นพร้อมกับหันไปทางก็อบลินที่ล้ม และผ่าเข้าไปใกล้ๆหัวใจเพื่อเอาหินเวทออกมา มันไม่ได้รู้สึกดีเลย แต่เพื่อหินเวทที่สำคัญ โดยเพราะอย่างยิ่งสำหรับนักอัญเชิญแล้วจำนวนของหินเวทมันเกี่ยวโยงถึงชีวิต จะปล่อยให้สูญเปล่าไม่ได้ เลยทำการเอาหินเวทออกมาจากก็อบลินทุกตัว
ระหว่างนั้นสัตว์อัญเชิญสัตว์ E ก็อยู่รอบๆอเลน บางทีอาจจะยังมีก็อบลินอยู่ก็ได้ จะให้โดนลอบโจมตีจากด้านหลังไม่ได้
(อืมๆ เอาหินเวทออกมาแล้ว พวกฮอคต่อไปเป็นก็อบลินก็ได้! ถ้าฮอคตัวไหนเจอก็อบลินมากกว่า 5 ตัวให้ทำการบินลงมา ก่อนอื่นเอาเป็นภายใน 3 กิโลเมตร ส่วนฮอคตัวอื่นที่ไม่ได้พบ ให้ทำการใช้ตาเหยี่ยวในการหาอีกครั้ง)
แล้วก็ทำการส่งสัตว์อัญเชิญนก E 4 ตัวออกไปหาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าพบอย่างอื่นนอกจากก็อบลิน หรือพบฝูงก็อบลินกันแน่ แต่สัตว์อัญเชิญนก E 2 ตัวบินลงมา สัตว์อัญเชิญนก E ทำการมุ่งหน้าไปหามอนสเตอร์ที่พบ
พอทำอย่างนี้จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ พระอาทิตย์ก็ตกดินไปค่อนข้างเยอะแล้ว
(อืมๆ ก็อบลิน 80 ตัว กระต่ายมีเขา 5 ตัว! ขึ้นมา 2 เลเวลด้วย! วันหยุดสุดยอดไปเลย!!)
ก็อบลิน 1 ตัว ค่าประสบการณ์ 200
กระต่ายมีเขา 1 ตัว ค่าประสบการณ์ 10
ประสบการณ์ที่ได้รับทั้งหมดคือ 16050 ขึ้นมา 2 เลเวลกลายเป็นเลเวล 9 แล้ว
ผลจากการใช้เวลา 1 วัน ทำให้เข้าใจกฎทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญสายแมลงแล้ว
・การจะทำให้มอนสเตอร์ที่ระดับสูงกว่า 1 ระดับติดสถานะผิดปกติ จำเป็นต้องใช้ทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญ 1 ตัว
・การจะทำให้มอนสเตอร์ที่ระดับสูงกว่า 2 ระดับติดสถานะผิดปกติ จำเป็นต้องใช้ทักษะพิเศษของสัตว์อัญเชิญ 2 ตัว
・จำเป็นต้องเพิ่มสัตว์อัญเชิญ 1 ตัว ต่อระดับที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ
・โอกาสติดสถานะผิดปกติไม่ใช่ 100% (ต่อให้เพิ่มจำนวนก็ไม่มีทางถึง 100%)
・สัตว์อัญเชิญ 1 ตัว สามารถดีบัฟมอนสเตอร์หลายตัวได้
การจะทำให้มอนสเตอร์ระดับ D อย่างอัลบาเฮรอนที่อยู่สูงกว่าสัตว์อัญเชิญแมลง G 3 ระดับโกรธ จำเป็นต้องใช้สัตว์อัญเชิญถึง 3 ตัว ถ้าเป็นสัตว์อัญเชิญแมลง E แล้วละก็สามารถทำให้ฝูงก็อบลินที่อยู่ระดับ D ซึ่งสูงกว่าแค่ 1 ระดับหลายตัวติดดีบัฟได้
ทักษะพิเศษโปรยเกล็ดมีผลทำให้หลับ แค่ 1 ตัวสามารถทำให้ก็อบลินหลายตัวหลับได้ โดยโอกาสติดดีบัฟอยู่ที่ราวๆ 80% บางทีอาจจะได้ผลดีกับก็อบลินมากเกินไปก็ได้ เพราะเป็นโอกาสที่ไม่ใช่น้อยๆเลย
แต่ก็ไม่ได้ปลอดภัย สัตว์อัญเชิญสัตว์ E บางครั้งก็ถูกเล่นงาน โดยจัดการด้วยพลังโจมตีจากกล้ามเนื้อของก็อบลินแบบง่ายๆ ที่เสริมความแข็งแกร่งมีแค่พลังกายกับพลังโจมตี ความเร็วกับความทนทานยังไม่เพียงพอ อาจจะด้วยเหตุผลที่ว่าสัตว์อัญเชิญระดับต่ำกว่าก็อบลินก็ได้
ถึงตอนเริ่มต่อสู้จะใช้โปรยเกล็ด แต่มีบ่อยครั้งที่โปรยเกล็ดใช้ไม่ได้ผลและโดนโจมตี ด้วยเหตุนั้นทำให้ตามหากระต่ายมีเขาเพื่อเอาหินเวทระดับ E
อนึ่ง ทำให้รู้ว่าหินเวทจากก็อบลินระดับ D ไม่สามารถสร้างสัตว์อัญเชิญระดับ E ได้ การจะสร้างหรือผสมจำเป็นต้องใช้หินเวทระดับเดียวกัน
(เอาละๆ ลุยกันต่อเลย ก็อบลินอยู่ที่ไหน?)
กลายเป็นนักฆ่าก็อบลินแล้ว เนื่องจากเป็นมอนสเตอร์ที่สามารถล่าพร้อมกันหลายตัวได้ง่าย
ทันใดนั้น สัตว์อัญเชิญนก E ที่บินวนอยู่บนท้องฟ้าก็ลงมาพร้อมกันทั้งหมด 6 ตัว
(โอ๊ะ? เป็นอะไรไป? เหนื่อยงั้นเหรอ? ฉันยังไหวอยู่นะ?)
นึกถึงสมัยที่ยังเล่นเกมออนไลน์ แล้วโดนโกรธเพราะบอกกับเพื่อนร่วมปาร์ตี้ว่าเหนื่อยจัง! ทั้งที่เพิ่งทำการล่าไปแค่ 8 ชั่วโมง
แต่เหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น ดูท่าจะบินไม่ได้ เหล่าสัตว์อัญเชิญนก E ส่ายหน้าไปมา
มันเริ่มค่ำแล้ว อีกไม่นานดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า
(หรือว่ามองไม่เห็นเพราะมันมืด?)
ทันใดนั้นสัตว์อัญเชิญนก E ก็พยักหน้าพร้อมกัน
“ตาเหยี่ยวงั้นเหรอ! ไม่สิก็ตาเหยี่ยวนี่ เอาจริงๆดิถ้ามืดก็หาศัตรูไม่ได้เหรอ แย่นะเนี่ย”
เผลอส่งเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว
เนื่องจากหมกมุ่นกับการล่าทำให้หลงทิศทาง ทำการล่ามาทั้งวันเลยไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่แถวไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าห่างจากเมืองแกรนเวลแค่ไหน
(ว่าจะให้ฮอคบอกตำแหน่งของเมืองอยู่หรอก อย่างนี้คงต้องกลับไปด้วยตัวเองเท่านั้น)
ทำการตรวจสอบทิศทางจากพระอาทิตย์ที่ตก และทำการออกวิ่งไปยังทิศทางที่ท้องฟ้าเริ่มมืด
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง
“โอ้ว! เจ้าหนูยังมีชีวิตอยู่เหรอ”
“คะ ครับ”
คนเฝ้าประตูที่พบเมื่อเช้า รอบๆเองเริ่มมืดแล้ว ในระหว่างที่คิดว่าต้องเฝ้าประตูทั้งวันคงลำบากน่าดู ก็เอาตราที่เก็บไว้ออกมาให้ดู
(เกือบไปแล้ว อย่างนี้คงต้องรีบจบการล่าให้เร็วขึ้นซะแล้ว)
รู้สึกสำนึกผิดที่หมกมุ่นกับการล่า แล้ววันหยุด 1 วันครั้งแรกของอเลนก็จบลง
