Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

ตอนที่ 707 เขากำลังตื่นตระหนก

ด้วยแววตาอันวิตกกังวลนับไม่ถ้วน

หลายคนได้รับการแจ้งข่าวในทันที

ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับเนื้อหาของผลงานใหม่ของอิ่งจือยังคงไม่สิ้นสุด และการสนทนาก็ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น

‘ปล่อยวันนี้?’

‘เป็นแนวสืบสวนสอบสวนจริงๆ ?!’

‘ก่อนหน้านี้ฉันยังคิดว่าอาจเป็นเรื่องตลกหรือเปล่า เพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคนมายังเว็บไซต์ใหม่ เพราะฉะนั้นเลยทำการตลาดแบบเกินจริง ตอนนี้เห็นทีผลงานใหม่ของอิ่งจือหนีไม่พ้นแนวสืบสวนสอบสวนแน่!’

‘ถึงกับลงให้อ่านล่วงหน้าในบล็อก’

‘นี่คือการดึงดูดความสนใจของคนอ่าน’

‘ปัญหาคือฉันไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนเลยจริงๆ คินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาฉันก็อ่านแล้ว แถมยังพยายามอ่านไปสิบกว่าตอน ไม่ตรงจริตของฉันจริงๆ ผลงานแนวนี้เฉพาะกลุ่มเกินไป!’

‘ยอดนักสืบฉู่อวี๋’

‘ฉู่ขวงบวกกับเซี่ยนอวี๋?’

‘ชื่อการ์ตูนเรื่องนี้ดื้ออยู่นะ ฉู่อวี๋น่าจะเป็นชื่อของตัวเอก ถ้าบอกว่าชื่อนี้ไม่เกี่ยวกับเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวง ผมไม่มีทางเชื่อแน่นอน อิ่งจือเกาะกระแสอย่างเปิดเผยเลย แต่ผมก็ไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนอยู่ดี ทำไมอิ่งจือหัวแข็งขนาดนี้กันนะ!’

‘…’

นักเขียนการ์ตูนในวงการก็พอจะคาดเดาจุดประสงค์ของอิ่งจือได้เช่นกัน

อยากจะถือโอกาสอุ่นเครื่องให้ผลงานใหม่บนบล็อกก่อนที่เว็บไซต์จะเปิดตัว

อย่างไรก็ตาม การโจมตีอย่างกะทันหันนี้มีข้อดีเช่นเดียวกัน

ข้อดีที่ใหญ่ที่สุดคือ ความสนใจของทุกคนถูกข่าวเกี่ยวกับการเผยแพร่การ์ตูนล่วงหน้าดึงดูดจริงๆ ใช้โอกาสที่ในช่วงนี้มีการถกเถียงกันเป็นวงกว้าง การเปิดตัวการ์ตูนในวันนี้จะทำให้คนจำนวนมากคลิกเข้ามาด้วยความสงสัยอย่างแน่นอน ถึงแม้จะเป็นกลุ่มผู้อ่านที่ตะโกนปาวๆ ว่าไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนก็ตาม!

ทว่าปัญหาที่แท้จริงอยู่ที่

ผู้อ่านไม่สนใจแนวสืบสวนสอบสวนจริงๆ !

น่าจะมีเพียงแฟนคลับคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนาที่ซื้อ?

การบังคับให้ทุกคนคลิกอ่านรังแต่จะให้ส่งผลตรงกันข้าม และยิ่งทำให้ทุกคนไม่พอใจ!

ลักไก่ไม่สำเร็จ แถมเสียข้าวไปหนึ่งกำ

ในฐานะคู่ต่อสู้ของบล็อก คนจากทางปู้ลั่วการ์ตูนย่อมรู้เกี่ยวกับการเปิดตัวการ์ตูนเรื่องใหม่ล่วงหน้าของอิ่งจือในเวลาสองทุ่มคืนนี้

สักพักหนึ่ง

ทั้งแผนกต่างประหลาดใจ

ในห้องทำงานหัวหน้าแผนก

หลิงคงมีสีหน้าเฉยเมย

นอกเหนือจากหลิงคง ในห้องทำงานยังมีชายหน้าตาไม่น่ามองอีกคนหนึ่ง

ชายหน้าตาไม่หน้ามองคนนี้หัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “การปล่อยการ์ตูนล่วงหน้าแสดงให้เห็นเพียงว่าเขากำลังตื่นตระหนก เพราะเขาเองก็รู้ว่าการปล่อยให้ความคิดเห็นของสาธารณชนหมักบ่มไปเรื่อยๆ ไม่เป็นผลดีกับเขา แต่ถ้าคุณภาพของการ์ตูนไม่ดีพอ เขาเล่นแบบนี้มีแต่จะทำให้คนอ่านผิดหวังมากยิ่งขึ้น ถึงขั้นที่ส่งผลกระทบต่อกระแสของเว็บไซต์ใหม่ของพวกเขาในวันแรกอีกด้วย…”

“ตอนนี้หนึ่งทุ่มสี่สิบแล้ว”

หลิงคงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ มือสองข้างประสานกัน “คุณเป็นบรรณาธิการที่อาวุโสที่สุดในวงการการ์ตูน เดี๋ยวผมอยากดูรายงานการวิเคราะห์โดยละเอียดเกี่ยวกับผลงานใหม่ของเขา ไม่ต้องออกไป ดูอยู่ที่นี่ก็ได้”

“ได้”

ชายคนนี้เอ่ยตอบ

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหลิงคงขึงขังกว่าปกติ ชายคนนี้จึงเอ่ยปลอบใจอย่างอดไม่ได้ “คุณไม่ต้องกังวลไป เพราะเส้นทางของอิ่งจือผิดตั้งแต่พื้นฐานแล้ว ที่จริงการ์ตูนสืบสวนสอบสวนของเขาไม่ใช่วาดได้ไม่ดี แต่ปัญหาอยู่ที่แนวสืบสวนสอบสวนเอง เขาคิดว่าถ้าเขาวาดได้ดีกว่าเดิมจะมีคนซื้อ ผมก็เชื่อว่าบางทีเขาอาจวาดให้ดีขึ้น แต่ข้อเสียของงานแนวนี้เราก็รู้กันอยู่ ผมเป็นบรรณาธิการมาหลายปี การ์ตูนแนวสืบสวนสอบสวนที่ดังที่สุดที่เคยเห็นก็คือคินดะอิจิกับคดีฆาตกรรมปริศนา แต่คุณก็รู้ดีว่าการ์ตูนเรื่องนี้อยู่ในสถานการณ์แบบไหนเมื่อเทียบกับการ์ตูนเรื่องอื่น!”

หลิงคงไม่พูดจา

เขาเชื่อในการประเมินของบรรณาธิการอาวุโสข้างกาย แต่เขาเชื่อถือข้อมูลจริงมากกว่า!

เขาจะไม่ยอมปล่อยปล่อยจนกว่าจะได้เห็นการ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือ

ไม่ว่าอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นคนที่ทำให้เขาเสียหายครั้งใหญ่เป็นครั้งแรกตลอดหลายปี

ถึงแม้ต้นเหตุที่แท้จริงในความเสียหายของตนไม่ได้อยู่ที่อิ่งจือ แต่อยู่ที่ขุมพลังเบื้องหลังอิ่งจือ…

อย่างไรก็ตาม ความจริงที่ว่าอิ่งจือสามารถใช้ขุมพลังอันยิ่งใหญ่เบื้องหลังได้เช่นนี้ก็เพียงพอที่จะบ่งชี้อย่างชัดเจนว่าอิ่งจือนั้นไม่ธรรมดา

ตนไม่สามารถสบประมาทคู่แข่งเช่นนี้ได้

……

บล็อก

หน่วยงานภายในกำลังถกเถียงกัน

“การ์ตูนเรื่องใหม่ของอิ่งจือจะเผยแพร่ล่วงหน้าบนบล็อกเรา”

“ได้ยินว่าการ์ตูนสืบสวนสอบสวนเรื่องก่อนหน้านี้ของอาจารย์อิ่งจือเละเทะไม่เป็นท่า ครั้งนี้จะไหวเหรอ”

“ฉันว่าไม่น่าไหว”

“ฉันมีเพื่อนที่ทำงานด้านการ์ตูน เขาบอกว่าอิ่งจือเขียนการ์ตูนแนวสืบสวนสอบสวนต่อเพราะยังไม่ยอมจำนน แต่ที่จริงแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับที่เขายอมหรือไม่ยอมจำนน ปัญหาคือไม่มีใครชอบอ่านการ์ตูนแนวสืบสวนสอบสวน ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกนิยายสืบสวนสอบสวน ผู้คนก็ดูท่าทางสนอกสนใจดี แต่กับการ์ตูนเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น”

“งั้นทางปู้ลั่วก็ดีใจรอเลยดิ”

“เฮ้อ จะสนทำไมล่ะ ครั้งนี้ปู้ลั่วก็เสียหายไปแล้ว ตอนนี้เซี่ยนอวี๋กับฉู่ขวงเป็นคนของบล็อก!”

“ก็จริง”

“อิ่งจือเดิมทีก็เป็นตัวเสริม”

“เรื่องในครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะอิ่งจือ แต่กุญแจสำคัญไม่ได้อยู่ที่อิ่งจือ เดิมบล็อกของเราอยากดึงตัวขาใหญ่ทั้งสองอย่างเซี่ยนอวี๋กับฉู่ขวงอยู่แล้ว พวกเขาต่างหากที่เป็นกุญแจสำคัญ”

“เรื่องจริง”

“ต่อให้ครั้งนี้การ์ตูนของอิ่งจือเละเทะอีก ก็ไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับผลกระโยชน์ของบล็อก แน่นอนว่าผมยังคาดหวังเป็นอย่างมากว่าการ์ตูนของอิ่งจือจะดัง นั่นจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อบล็อก”

“…”

บล็อกติดตามเรื่องเพียงเพื่อความบันเทิง และไม่ได้จริงจังกับมันมากเกินไป

เหตุผลนั้นอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง

เนื่องจากเดิมทีบล็อกไม่ได้วางเดิมพันไว้ที่อิ่งจือ

ถึงแม้พวกเขาจะประกาศอย่างยิ่งใหญ่ต่อชาวเน็ตทั้งห้าทวีปถึงการเข้าร่วมของสามสหาย แต่จุดประสงค์หลักคือเพียงเพื่อให้หงายไพ่เซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงได้มากพอ

อิ่งจือ ยังไม่มีคุณสมบัติมากพอ

รวมไปถึงการเข้าร่วมของราชวงศ์ปลา อิทธิพลของพวกเขาก็ไม่อาจเทียบเทียมกับเซี่ยนอวี๋และฉู่ขวงได้เลย!

อย่างไรก็ตาม ใครให้อิ่งจือมีความสัมพันธ์อันดีกับยอดฝีมือสองท่านนี้กันล่ะ?

ปฏิบัติต่ออิ่งจือดีสักหน่อยไม่ใช่ปัญหา

นับว่าเป็นการเอาใจยอดฝีมืออีกสองท่านไปด้วย

บทเรียนในอดีตมีให้เห็น บล็อกไม่มีทางทำผิดพลาดเหมือนกับปู้ลั่ว

ต่อให้อิ่งจือจะเป็นเพียงสัตว์นำโชค แต่เพื่อเซี่ยนอวี๋ใต้ ฉู่ขวงเหนือ บล็อกก็ยังยินดียกสัตว์นำโชคนี้ให้สูงขึ้น

ไม่ทันไร

มีคนเอ่ยขึ้น “สองทุ่มแล้ว”

คนข้างๆ ตอบทันควัน “การ์ตูนปล่อยแล้ว?”

“ผมจะไปดูหน่อย!”

หนึ่งในนั้นเกิดความสนใจ

โดยรอบมีเสียงพูดหยอกล้อ “คุณไม่ชอบอ่านการ์ตูนไม่ใช่เหรอ?”

“ถึงยังไงคู่แข่งของอิ่งจือก็คือปู้ลั่ว ถ้าการ์ตูนของอิ่งจือสนุก ก็เท่ากับตกหน้าปู้ลั่วไม่ใช่หรือไง ปู้ลั่วไม่สนุก แต่ผมมีสนุก!”

คนคนนี้พูดจาน่าเชื่อถือ

ผู้คนต่างพยักหน้า “มีเหตุผล!”

บางทีอาจด้วยความรู้สึกเดียวกัน พวกเขาต่างคนต่างกดเข้าไปยังการ์ตูนเรื่องยอดนักสืบฉู่อวี๋

เอ๊ะ!

อัปโหลดมาเยอะมาก!

นี่คือเนื้อหา 20 ตอนซึ่งเผยแพร่ในรวดเดียว!

เตรียมตัวมาดีใช้ได้!

ขณะเดียวกัน

ผู้ที่ติดตามการ์ตูนเรื่องนี้ของอิ่งจือจากที่อื่นๆ ต่างคลิกไปยังยอดนักสืบฉู่อวี๋

แน่นอนว่ารวมไปถึงทางปู้ลั่วด้วย

“ผมจะอ่านให้จบอย่างรวดเร็ว”

ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองไปยังหลิงคงผู้หล่อเหลา พลางเริ่มลงมือทำงาน

หลิงคงโบกมือ “ไม่ต้องรีบ อ่านให้ชัด อ่านให้ละเอียด ผมต้องการคำวิจารณ์ที่ตรงไปตรงมาที่สุดจากคุณ…”

“เข้าใจแล้วครับ!”

ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองหัวเราะเหอะๆ และเริ่มอ่านตอนที่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าผ่านมานานแค่ไหน

จู่ๆ ชายซึ่งรูปลักษณ์ไม่น่ามองก็ขยับบันท้ายอย่างอึดอัด สีหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย

หืม?

หลิงคงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะของอีกฝ่าย มุมปากกระตุกเล็กน้อย

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท