ตอนที่ 523 อันตรายในแม่น้ำ
น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว
เช่นเดียวกับซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “อย่ามอง” และก่อนที่มือของเขาจะสามารถปิดตาเฟิงหยูเฮงได้สำเร็จ จะเห็นนิ้วอยู่ในกล่อง
เฟิงหยูเฮงพุ่งไปที่กล่องราวกับว่านางบ้าไปแล้ว แขนของนางสั่นมากจนนางต้องการความช่วยเหลือจากซวนเทียนหมิงเพื่อให้แน่ใจว่ากล่องไม่ตกลงกับพื้น
นิ้วที่ถูกตัดอยู่ในกล่อง มันเป็นนิ้วของเด็ก เล็บมือยาวขึ้นเล็กน้อย และมีไฝเล็ก ๆ ที่เห็นได้ชัดเจนในข้อแรก
เฟิงหยูเฮงค่อนข้างเด็ดขาด นางสงบลงอย่างรวดเร็ว นางไม่ได้คิดและเอานิ้วออกจากกล่อง วางมันไว้ในห้องปฏิบัติการในมิติของนาง ผิวของนางซีดและเปลี่ยนเป็นสีเขียวอ่อน ๆ ซวนเทียนหมิงรู้ว่านี่เป็นผิวของคนที่โกรธสุดขีด ศัตรูมีความกล้าที่จะตัดนิ้วของเฟิงจื่อหรู ไม่ต้องพูดถึงเฟิงหยูเฮง แม้ว่าเป็นเขา เขาก็ไม่ยอมให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อ
เขาหันไปสั่ง “คนที่ส่งกล่องนี้ยังคงอยู่บนเรือแน่นอน ติดต่อทุกคน และให้พวกเขาเริ่มค้นหา ! ”
บานซูพยักหน้า ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับมา เรือก็เหวี่ยงอย่างรุนแรง การเคลื่อนไหวนี้เกิดขึ้นทันทีทันใด และมันค่อนข้างแรง บานซูเสียสมดุลและแกว่งไปแกว่งมาก่อนล้มลงไป โชคดีที่การโยกนั้นหยุดลงอย่างรวดเร็ว แต่เรือก็ไม่คืบหน้าอย่างต่อเนื่อง เมื่อรวมกับลมและคลื่น เสียงของผู้ใหญ่และเสียงร้องของเด็กที่ร้องไห้จะได้ยินเสียงแผ่วเบา
“องค์ชาย คุณหนูเจ้าคะ ! ! ” เสียงของวังซวนมาจากข้างนอกประตู บานซูเดินไปเปิดมันอย่างรวดเร็ว หลังจากวังซวนเข้ามานางก็พูดอย่างรวดเร็ว “ลมแรงพัดมาที่แม่น้ำ คนเรือก็ยังทำงาน แต่เรือก็ชะลอตัวลงอย่างมากเจ้าค่ะ”
หัวใจของเฟิงหยูเฮงจมลงไปอีกเล็กน้อย นางกังวลเล็กน้อย จากบาดแผลที่นิ้ว นางจะเห็นว่ามันถูกตัดออกมาประมาณ 2 วันแล้ว แม้ว่านางจะเก็บมันไว้ในมิติของนาง นางก็ไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของเฟิงจื่อหรูเป็นอย่างไร หากนางพบเด็กคนนั้นได้ทันที นางสามารถลองรักษาได้ อย่างไรก็ตามหากเวลาผ่านไปนานเกินไป มันคงไม่ง่ายนัก
นางถามซวนเทียนหมิง “มีวิธีใดสำหรับเราที่จะไล่ล่าให้เร็วขึ้น ? ”
ซวนเทียนหมิงไร้อำนาจอย่างแท้จริง ขณะนี้พวกเขาอยู่บนแม่น้ำ และพวกเขาจำเป็นต้องพึ่งพาเรือ แต่ด้วยลมและคลื่นที่แรงเช่นนี้ พวกมันจะเคลื่อนที่เร็วขึ้นได้อย่างไร?
เฟิงหยูเฮงเห็นใบหน้าที่มีปัญหา และรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องยากมาก ขณะที่นางกำลังคิดว่าจะมีบางอย่างในมิติของนางที่สามารถใช้ได้หรือไม่ เรือที่เคลื่อนที่ก็แกว่งอีกครั้ง ขนาดของการไหวนี้รุ่นแรงกว่าเดิม เมื่อวังซวนถูกโยนขึ้นไปในอากาศแล้วตกลงไปกองกับพื้น
บานซูรีบไปประคองนางอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้หวงซวนพาเด็กหญิงมาที่ด้านนี้ จากนั้นมันก็เป็นองครักษ์เงาจากหลายพื้นที่ที่มาถึง ชั่วครู่หนึ่งห้องนี้แออัดมาก อย่างไรก็ตามเนื่องจากมีผู้คนหนาแน่น ทำให้พวกเขาไม่ล้ม
แต่ห้องอื่น ๆ บนเรือนั้นแตกต่างกัน ทุกครั้งที่เรือแล่นเข้ามา แขกก็ต้องทนทุกข์ทรมาน เสียงของผู้คนที่กระแทกเข้ากับกำแพงไม้ของเรือสามารถได้ยินได้เป็นครั้งคราว และเสียงกรีดร้องของพวกเขาดังขึ้นเรื่อย ๆ เสียงตะโกนของชาวเรือก็ดังขึ้น เสียงส่วนใหญ่บอกให้ทุกคนกลับไปที่ห้องของพวกเขา พวกเขาจะต้องไม่ออกไปที่ดาดฟ้าอย่างแน่นอน
แต่คนที่ออกไปข้างนอกแล้วพบว่ามันยากที่จะกลับมา การไหวของเรือยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เท้าของเฟิงหยูเฮงที่ยึดอยู่บนพื้นหนา และนางก็รู้สึกเบา ๆ ราวกับว่ามีความรู้สึกแตกที่มาจากด้านล่างของเรือ
นางไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกเช่นนี้ ซวนเทียนหมิงและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกได้เช่นกัน
ในเวลานี้องครักษ์เงาสองคนที่อยู่ที่ชั้นล่างวิ่งขึ้นมา และพูดอย่างเร่งด่วนว่า “มีคนทำอะไรบางอย่างที่ท้องเรือ ใบเรือก็ถูกทำลายด้วยเช่นกัน เรือจะแล่นได้อีกไม่นาน ก่อนที่เรือลำนี้จะจมขอรับ”
สิ่งแรกที่รู้สึกสยองขวัญคือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เมื่อได้ยินว่าเรือกำลังจะจม ใบหน้าของนางก็ซีดด้วยความกลัว ขณะที่นางสั่น หวงซวนถามนางว่า “เจ้าว่ายน้ำเป็นหรือไม่ ? ”
เด็กหญิงคนนั้นส่ายหัว “ไม่เป็นเจ้าค่ะ”
วังซวนกล่าว “นางตัวเล็กมาก แม้ว่านางจะว่ายน้ำเป็นก็ไร้ประโยชน์ ลมในแม่น้ำแรง ข้ากลัวว่านางจะถูกน้ำพัดไปเมื่อนางตกลงน้ำ” ในขณะที่พูดสิ่งนี้นางมองไปที่ซวนเทียนหมิง และพูดด้วยความกังวล “คุณหนูก็ว่ายน้ำไม่เป็นเจ้าค่ะ”
อันที่จริงเฟิงหยูเฮงว่ายน้ำไม่เป็น นี่เป็นปัญหาที่สุด ไม่เพียงแต่เฟิงหยูเฮงว่ายน้ำไม่เป็นเท่านั้น แต่หวงซวนก็ว่ายน้ำไม่แข็งเช่นกัน นางตกลงไปในน้ำกับเฟิงหยูเฮงเมื่อปีที่แล้ว หลังจากนั้นแม้ว่านางจะใช้เวลาในการเรียนรู้ แต่ประสิทธิภาพก็ต่ำมาก
แต่เรือลำนี้ได้รับความเสียหายเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่มีเวลาให้พวกเขาคิด ก่อนที่พวกเขาจะพูดอะไร ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียง “แกร็ก” ที่มาจากเรือ สิ่งนี้เจาะใจทุกคนบนเรือ
ด้วยเสียงที่ดังสนั่นนี้ เรือทั้งลำจึงแยกออกเป็นสองส่วน เมื่อปลายทั้งสองแตก พวกเขาก็เริ่มจมลงอย่างรวดเร็ว จะได้ยินเสียงกรีดร้องก่อนที่เสียงอู้อี้ในน้ำอย่างรวดเร็ว
กลุ่มของซวนเทียนหมิงตอบโต้อย่างรวดเร็ว เขารีบคว้ามือของเฟิงหยูเฮงและทำอย่างดีที่สุดเพื่อพานางขึ้นไปเหนือน้ำ บานซูคว้าหวงซวน และวังซวนจับเด็กสาวไว้ กลุ่มสิบกว่าคนตกลงไปในแม่น้ำพร้อมกับแขกคนอื่น ๆ ความหนาวเย็นของฤดูใบไม้ร่วงที่เข้ามาในฤดูหนาวก็มาถึงอย่างรวดเร็ว แม้แต่ซวนเทียนหมิงก็เคลื่อนไหวตามความประสงค์ของเขา
ทันใดนั้นก็ตกลงไปในน้ำ เฟิงหยูเฮงก็ถูกจับ แม้จะมีคนปกป้องนาง แต่นางก็ยังคงกลืนน้ำจากแม่น้ำไปอึกใหญ่ โชคดีที่ซวนเทียนหมิงยกนางขึ้นทันที ในขณะเดียวกันก็มีองครักษ์เงาหลายคนที่มาช่วยนาง
เช่นนี้เฟิงหยูเฮงก็ยกสูงขึ้น แม้ว่าขาทั้งสองของนางยังอยู่ในน้ำ ร่างกายส่วนบนของนางอยู่เหนือน้ำ ด้วยความสูงนี้นางสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นอีกหนึ่งคนก็ตกลงไปในแม่น้ำ มีบางคนที่เกาะเรืออย่างสิ้นหวัง อย่างไรก็ตามเรือจมเร็วมาก ในพริบตาเรือจมหายใต้แม่น้ำอย่างสมบูรณ์ บางคนจับชิ้นส่วนของเรือที่แตก เมื่อใช้สิ่งเหล่านี้พวกเขาสามารถช่วยเหลือตัวเองและลอยตัวอยู่ได้ ผู้ชายบางคนว่ายน้ำเก่งพยายามดิ้นรนและพาครอบครัวของพวกเขาขึ้นฝั่ง
แต่แม่น้ำเป็งกว้างมาก เฟิงหยูเฮงคำนวณว่าจากจุดนี้ไปยังฝั่งมีอย่างน้อย 100 เมตร ลมในแม่น้ำแรงมาก แม้แต่คนที่ว่ายน้ำเก่ง การไปที่นั่นด้วยตัวเองก็เป็นการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ หากพวกเขาต้องพาครอบครัวไป พวกเขาจะจัดการได้อย่างไร
อย่างไรก็ตามในโลกนี้ภัยพิบัติไม่เคยเกิดขึ้นได้ด้วยตนเอง เมื่อเรือเริ่มจม ฝนก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า ในตอนแรกทุกคนเชื่อว่าพวกมันเพียงแค่กระเด็นขึ้นจากแม่น้ำ แต่พวกเขาก็สังเกตเห็นอย่างสิ้นหวังอย่างรวดเร็วว่าน้ำที่ตกลงมาบนหัวของพวกเขาไม่ใช่น้ำที่พุ่งขึ้นมาจากแม่น้ำ มันเป็นฝนที่ตกลงมาหนัก
ผู้คนที่ยังคงมีความแข็งแกร่งอยู่เรื่อย ๆ ก็ค่อย ๆ หมดแรงท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักนี้ บางคนจมลงไปในแม่น้ำด้วยความอ่อนเพลีย และบางคนก็ร้องคร่ำครวญด้วยความสิ้นหวัง มีคนอื่นอีกหลายคนที่เกาะกับชิ้นส่วนของเรือ ขณะรอความตายตามธรรมชาติ
ในขณะที่พื้นผิวของแม่น้ำก็เหมือนนรก เพียงแค่ดูมันทำให้ตาของเฟิงหยูเฮงกลายเป็นสีแดงสด
“ซวนเทียนหมิง ! ” นางตะโกน “ช่วยพวกเขา ! ช่วยชีวิตพวกเขาเร็ว ! ”
จรรยาบรรณทางการแพทย์ของคนที่เป็นหมอ นางไม่เคยเป็นคนชั่วร้ายเลย ไม่มีคนเดียวที่หวังว่าโลกจะสงบสุขกว่าเฟิงหยูเฮง
แต่ชีวิตยืนกรานที่จะจัดการให้นางใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้ที่ดุเดือดของลานกว้างขนาดใหญ่ แม้ว่านางจะนั่งบนเรือ ในขณะนี้ผู้คนจำนวนมากก็มีส่วนร่วมและเสียชีวิตเพราะนาง นางเป็นหมอ ถ้าเป็นไปได้นางหวังว่าทุกคนจะมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข น่าเสียดายสิ่งต่าง ๆ ขัดกับความปรารถนาของนาง ฉากแห่งความตายนี้ปรากฏต่อหน้าต่อตานาง และความปวดใจที่ทำให้นางหลั่งน้ำตาออกมาเป็นเลือดแล้ว
ซวนเทียนหมิงย่อมรู้ดีว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่ใช่แค่เฟิงหยูเฮงที่ต้องการช่วยชีวิตผู้คนเหล่านี้ เขาก็ต้องการ ! คนเหล่านี้เป็นประชาชนของราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาเป็นพลเมืองของตระกูลซวน หลังจากตระกูลซวนของเขายึดครองโลกนี้ เป้าหมายของพวกเขาคือเพื่อให้ความปลอดภัยแก่ผู้คนบนโลกนี้ แต่มีคนจำนวนมากกำลังตายต่อหน้าเขา พวกเขาไม่สามารถอยู่รอดได้ และเขารู้สึกสิ้นหวัง ถ้าเขามีหกแขน เขาจะใช้แขนที่เหลืออีกห้าแขนช่วยคนเหล่านี้
อย่างไรก็ตามเขาเป็นเพียงคนเดียว เขาเป็นเพียงองค์ชายของอาณาจักร และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำอะไรตามลำพัง ซวนเทียนหมิงจับมือเฟิงหยูเฮงด้วยมือเดียว และสามารถคว้า 3 คนที่ตกลงไปในน้ำ มีองครักษ์เงาอยู่ไม่กี่คน แต่มีจำนวนจำกัด บนเรือลำนี้มีอย่างน้อย 200 คน แต่พวกเขาจะจัดการช่วยพวกเขาทั้งหมดได้อย่างไร
นอกจากนี้ยังมีผู้ที่จมอยู่ใต้น้ำ เฟิงหยูเฮงตะโกนอย่างหมดหวัง “ถ้าพวกเขาสามารถอยู่รอดได้ มีโอกาสช่วยพวกเขาด้วย ! ” แต่หลังจากตะโกน นางก็หมดความมั่นใจ
ทุกคนเข้าใจเหตุผลนี้ แต่…พวกเขาจะช่วยพวกเขาได้อย่างไร เป็นไปได้หรือไม่ที่พวกเขาต้องดูทุกคนบนเรือลำนี้ตายทีละคน
คำถามนี้พุ่งผ่านจิตใจของซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮง ทั้งสองมองหน้ากัน และซวนเทียนหมิงถามนางว่า “เจ้าช่วยพวกเขาได้หรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงเข้าใจทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร ซวนเทียนหมิงถามนางว่าคนเหล่านี้จะได้รับการช่วยเหลือโดยใช้มิตินาง นางคิดเกี่ยวกับมัน ถ้านางช่วยทุกคนและผลักพวกเขาเข้าไปในมิติของนาง มันก็ใช้ได้แต่ก็มีพื้นที่จำกัด แม้จะมีสองชั้นก็มีพื้นที่ไม่เพียงพอ แต่มันทำให้นางนึกถึงว่ามีบางอย่างในมิติของนางที่สามารถใช้ได้ !
นางเอื้อมมือไปที่แขนเสื้อของนางและรีบเข้าไปในห้องผ่าตัด นางลืมไปได้อย่างไร นางมีถุงออกซิเจนจำนวนมากอยู่ในมิติของนาง การใช้พวกมันเพื่อช่วยชีวิตจะไม่เป็นปัญหา นางดีใจนี่คือสิ่งที่นางต้องเริ่มต้น ด้วยเหตุนี้ของจึงไม่หมด ตอนนี้นางไม่มีเวลาต้องกังวลเกี่ยวกับตัวนางที่จะถูกสงสัย นางดึงพวกมันออกมาแล้วโยนมันลงไปในแม่น้ำ ในขณะเดียวกันซวนเทียนหมิงตะโกนไปในทิศทางที่ถุงถูกโยน “จับไว้ ! ”
ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก แม้เมื่อเขาใช้กำลังจากภายใน เสียงของเขาก็ไม่สามารถดังได้ไกลนัก ยิ่งกว่านั้นมีเสียงของผู้คนตะโกนบนแม่น้ำ เสียงทั้งหมดถูกผสมเข้าด้วยกัน จำนวนคนที่ได้ยินเสียงตะโกนของเขามีน้อยมาก
แต่มันก็ดีถ้ามีไม่กี่คนที่ได้ยินเขา ตราบใดที่ใครคนหนึ่งได้ยิน นั่นก็เพียงพอแล้ว พวกเขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งอุ้มภรรยาและบุตรวัยเยาว์ของเขา และมีถุงออกซิเจนอยู่ที่ด้านหน้าของทั้งสาม ชายคนนั้นได้ยินซวนเทียนหมิงและวางมือบนความสับสน จากนั้นเขาก็พบว่ากระเป๋าแปลก ๆ มีการลอยตัวที่แข็งแกร่ง เขาดีใจและพยักหน้าไปที่ซวนเทียนหมิงเพื่อขอบคุณ จากนั้นเขาก็ดึงบุตรของเขามาวางบนถุง
เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาทั้งหมดเริ่มมองหาถุงเหล่านี้ เฟิงหยูเฮงจึงเริ่มนำสิ่งเหล่านี้ออกจากมิติของนาง องครักษ์เงาก่อตัวเป็นวงกลมรอบตัว นางรู้ว่าพวกเขาจะต้องทำให้แน่ใจว่ามีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับตัวตนของนางน้อยที่สุด ซวนเทียนหมิงก็อยู่ตรงกลางด้วย ทำให้แน่ใจว่านางถูกจับขึ้นมาเพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่จมลงไปในน้ำ ในเวลาเดียวกันองครักษ์เงาที่เป็นอิสระก็ลงไปในน้ำเพื่อดึงคนที่จมน้ำขึ้นมา
ใครจะรู้ว่ามีถุงกี่ใบที่เฟิงหยูเฮงนำออกมา โดยสรุปเพียงแค่มองไปรอบ ๆ แม้ว่าผู้คนที่อยู่ในแม่น้ำยังดูอนาถมาก พวกเขายังคงมีความแข็งแรงที่จะปีนขึ้นไปบนถุงเหล่านี้ แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่ป้องกันพวกเขาจากการตาย สถานการณ์อยู่ภายใต้การควบคุมมันดีกว่าเมื่อก่อน
องครักษ์เงานั้นชี้นำผู้คนให้ทำอย่างดีที่สุดเพื่อว่ายน้ำเข้าหาฝั่ง คนที่ว่ายน้ำเป็นจะให้ความช่วยเหลือจากด้านหลัง แม้ว่าความเร็วจะช้ามาก ในที่สุดพวกเขาก็พบความหวัง
ในขณะนี้เฟิงหยูเฮงก็หันศีรษะของนาง และพบว่ามีคนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเรือที่กำลังจมพยายามว่ายน้ำในทิศทางอื่น ความเร็วของเขาเร็วมาก และราวกับว่าพวกเขากำลังพยายามหลบหนี
สายตาของนางดูเยือกเย็นเมื่อนางเอื้อมมือออกมาและชี้ไป นางตะโกนเสียงดังว่า “จับเขาไว้ ! ”
