The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 567

ตอนที่567 องค์ชายเหลียน
　　องค์ชายเหลียน
　　เฟิงหยูเฮงมองบานซูภาพลักษณ์ที่น่าสงสัยปรากฏในดวงตาของนาง
　　บานซูส่ายหัวแสดงว่าเขาไม่รู้แต่หลังจากเขาคิด เขาบอกนางว่า “ในปัจจุบันเจ้าผู้ครองนครเฉียนโจวมีศัตรูมากมายที่พยายามจะเข้ามารับตำแหน่ง เขามีน้องสาวเพียงคนเดียวคือคังอี้, องค์หญิงใหญ่ พี่น้องคนอื่นเกิดมาจากบิดาเดียวกัน แต่เป็นคนละมารดา ชัดเจนพวกเขาเคยเป็นศัตรูกัน ทุกอาณาจักรและทุกราชวงศ์ การแข่งขันระหว่างพี่น้องย่อมไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ สถานการณ์ในเฉียนโจวยังคงดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายปี และมีการต่อสู้ที่ดุเดือดมากมาย ฮ่องเต้คนก่อนเห็นพระโอรส 10 คน และพระนัดดาตายในระหว่างการต่อสู้ รวมถึงฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีพระโอรสไม่เกิน 5 คนที่เหลืออยู่ และพวกเขาทั้งหมดได้รับเพียงตำแหน่งท่านใต้เท้า”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ถ้าเจ้าพูดแบบนั้น องค์ชายเหลียนคนนี้เป็นสมาชิกของราชวงศ์เฉียนโจว และเป็นหนึ่งในพี่น้องของฮ่องเต้”
　　”ขอรับ”
　　ในขณะที่ทั้งสองพูดหญิงสาวที่ยืนอยู่บนรถม้าพูดอีกครั้ง นางถามชายมีเครา “เจ้ากำลังตัดหัวคนที่นี่และปิดกั้นถนนแทนที่จะฉลองวันเกิดของใต้เท้าผู้นำตวนมู่ เพื่อจุดประสงค์อะไร ? ” คำพูดของนางไร้ความหมายมากนัก แต่ชายมีเคราไม่ได้สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย
　　เขาตอบด้วยความเคารพ“นี่คือเจ้าหน้าที่ทั้งหมดจากราชวงศ์ต้าชุนที่พยายามหลบหนี ใต้เท้าตวนมู่สั่งให้ตัดหัวทั้งหมดขอรับ”
　　“ตัดหัว?”หญิงสาวขมวดคิ้ว “เจ้าวางแผนที่จะตัดหัวผู้คนมากมายนี้ได้อย่างไร”
　　ชายมีเคราพยักหน้ากล่าวว่า“ขอรับ ใต้เท้าตวนมู่กล่าวว่าฆ่าคนที่ขาดปณิธานดีกว่าฆ่าคนที่เกลี้ยกล่อมได้” ในขณะที่พูดสิ่งนี้เขามองไปที่เจ้าหน้าที่และพลเรือนรอบข้างโดยกล่าวเพิ่มเติมว่า “คนเหล่านี้เหมือนกัน หากมีการใช้งาน พวกเขาจะยังคงมีชีวิตอยู่ ถ้าไม่พวกเขาจะถูกฆ่า”
　　หญิงสาวส่ายหัวเมื่อได้ยินสิ่งนี้แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก นางหันมาและกลับเข้าไปในห้องโดยสาร ไม่นานหลังจากนั้นนางก็กลับออกมา แต่พูดกับชายมีเครา “องค์ชายเหลียนกล่าวว่าพรุ่งนี้เป็นวันสิ้นปี และวันต่อมาจะเป็นวันปีใหม่ วันนี้ใกล้สิ้นปี ไม่เหมาะสำหรับการฆ่า ยิ่งกว่านั้นองค์ชายไม่ชอบเห็นเลือด นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้าควรแยกย้ายกันไป เพียงแค่หาสถานที่ขังคนเหล่านี้ เมื่อปีใหม่ผ่านไป และองค์ชายกลับสู่เฉียนโจว เจ้าสามารถทำสิ่งที่เจ้าต้องการได้”
　　ชายมีเคราลังเลเล็กน้อยเมื่อได้ยินแต่ก็พยักหน้าทันที แม้ว่าเขาจะพูดก่อนหน้านี้ว่าท่านผู้นำสั่ง ตอนนี้องค์ชายแห่งเฉียนโจวพูด เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะทิ้งคำสั่งของท่านผู้นำไปด้านหลังของจิตใจ หากใครบางคนได้รับแจ้ง พวกเขาอาจคิดว่าเขาเป็นแม่ทัพจากเฉียนโจว
　　แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีเช่นกันอย่างน้อยที่สุดก็หมายความว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเลือด ทุกคนรู้สึกโชคดีมาก ผู้คนที่รอดชีวิตจากความตายได้มองผู้ประหารที่ทิ้งใบมีดไว้ ประสาทของพวกเขาที่ยืดแน่นนั้นผ่อนคลายทันที และพวกเขาส่วนใหญ่หมดสติ
　　ชายมีเคราสั่งให้พวกเขาถูกพาตัวไปเมื่อศูนย์กลางถูกล้างออก ในที่สุดเขาก็ถามบ่าวรับใช้ “ข้าสงสัยว่าฝ่าบาทพึงพอใจหรือไม่ ? ”
　　บ่าวรับใช้พยักหน้า“ทำตามที่เจ้าต้องการ หลังจากนี้เป็นเรื่องสำหรับเจ้าในราชวงศ์ต้าชุน เฉียนโจวจะไม่สนใจมัน”
　　ชายมีเครากล่าวทันที“ในขณะนี้ภาคเหนือได้อุทิศตนให้กับเฉียนโจวแล้ว ตอนนี้เราเป็นครอบครัวกันแล้ว ราชวงศ์จ้าชุนจะถือว่าเป็นคนนอก”
　　บ่าวรับใช้หัวเราะคิกคักพยักหน้าและกล่าวว่า “ถูกต้องแล้วสามมณฑลทางภาคเหนือนี้เป็นส่วนหนึ่งของดินแดนเฉียนโจวของเราก่อนที่ราชวงศ์ต้าชุนจะเอาไป แต่อย่ารีบเร่ง มันจะเป็นของใครก็ตามที่มันควรจะเป็น ไม่ช้าก็เร็วเฉียนโจวจะเอาที่ดินผืนนี้คืน”
　　นางพูดสิ่งนี้ด้วยน้ำเสียงเบาๆ ออกมาจากภายในรถ มันไม่ใช่ทั้งผู้ชายและผู้หญิง แต่ฟังดูน่าพอใจมาก เสียงนั้นพูดว่า “จื่อเอ๋อ อย่าพูดเรื่องไร้สาระ เจ้ามีสิทธิ์ในการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องของเฉียนโจวเมื่อไหร่กัน”
　　เด็กหญิงที่แสดงท่าทางหยิ่งผยองหันหน้ามาทางรถม้าทันทีแล้วคุกเข่าโดยกล่าวว่า“ฝ่าบาท ได้โปรดยกโทษให้อาชญากรรมนี้ด้วยเจ้าค่ะ เป็นข้าที่ผิดเจ้าค่ะ”
　　“อืม”เสียงพูดเบา ๆ “เมื่อเรากลับไปที่เฉียนโจว เจ้าจะต้องคุกเข่าบนน้ำแข็งเป็นเวลาสามวัน”
　　“เจ้าค่ะ”บ่าวรับใช้ยอมรับการลงโทษของนางโดยไม่มีข้อขัดแย้ง หลังจากลุกขึ้นนางพูดกับชายมีเครา “เรากำลังมุ่งหน้าไปยังพระราชวังฤดูหนาวของใต้เท้าตวนมู่ ให้พวกเขาทั้งหมดออกไปให้พ้นทาง”
　　ชายมีเคราได้ยินเรื่องนี้และรีบเปิดเส้นทางเพื่อให้รถม้าผ่านไป ม้าหมาป่าค่อย ๆ เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งผ่านฝูงชน
　　เฟิงหยูเฮงได้ถูกจัดให้อยู่ในแถวหน้าและการขนส่งผ่านนางโดยตรง นางรู้สึกถึงอากาศเย็นทันทีที่มาจากรถม้า
　　ใครจะรู้ว่าเป็นผลทางจิตวิทยาบ้างหรือไม่แต่นางรู้สึกว่าเมื่อรถม้าผ่านนางดูเหมือนว่าจะหยุดสักครู่ มันกินเวลาเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะกลับสู่ภาวะปกติ จากนั้นนางได้ยินเสียงอ่อนโยนพูดเบา ๆ ว่า “มณฑลทางเหนือนั้นร้อนมาก สถานที่เป็นของราชวงศ์ต้าชุนนั้นก็ดีเช่นกัน ทำไมต้องกังวลกับการนำกลับมา ? ” จะได้ยินเสียงถอนหายใจที่แทบจะมองไม่เห็น
　　มันเป็นเพียงว่าไม่มีอารมณ์ในการถอนหายใจนั้นแต่ดูเหมือนว่ามันจะมีเสียงเบา ๆ สำหรับเขาแล้วจังหวัดทางเหนือไม่มีอะไรมากไปกว่าของเล่นที่เขาไม่ต้องการและเขาไม่สนใจพวกเขา
　　ปัง
　　เสียงฆ้องดังขึ้นอีกครั้งเสียงเคลื่อนไหวเมฆความรู้สึกของหัวใจที่ตกตะลึงของผู้คนมาอีกครั้ง และทุกคนก็รู้สึกเย็นอีกครั้ง ราวกับว่าพวกเขากลายเป็นหุ่นเชิด
　　คราวนี้เฟิงหยูเฮงและบานซูเตรียมพร้อมล่วงหน้า และไม่สับสนกับเสียงฆ้อง แต่เสียงฆ้องก็ยังค่อนข้างกวนใจ
　　นางคิดกับตัวเองว่าถ้าเพียงฆ้องเดียวสามารถผลิตเสียงแบบนี้เมื่อถูกตีเสียงที่จะเกิดขึ้นเป็นแบบไหนเมื่อเสียงฆ้องจำนวนมากกระทบ หากเสียงแบบนี้ปรากฏในสนามรบ ทหารของราชวงศ์ต้าชุนจะสามารถทนได้หรือไม่?
　　ในขณะที่นางกำลังคิดอยู่ครู่หนึ่งผ่านไปและทุกคนก็ได้สติขึ้นมา เหงื่อเย็น ๆ ปรากฏบนร่างกายของพวกเขา บางคนเริ่มถกกันว่าองค์ชายเหลียนเป็นคนแบบไหน มีคนที่เริ่มกังวลกับเจ้าหน้าที่ที่ถูกพาตัวไป พวกเขาไม่รู้ว่าการประหารครั้งต่อไปจะเป็นเมื่อใด แน่นอนสิ่งที่คนเหล่านี้กังวลมากขึ้นเกี่ยวกับตัวเองคือในสถานที่เช่นมณฑลทางภาคเหนือ ชีวิตและความตายไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าความคิดเพียงเล็กน้อยสำหรับตวนมู่อันกัวนี่มันน่ากลัวเกินไป
　　ชายมีเคราตะโกนด้วยสีหน้าดีใจ“พวกเจ้าเห็นหรือไม่ นั่นคือองค์ชายเหลียนจากเฉียนโจว นอกจากฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน องค์ชายเหลียนยังเป็นองค์ชายที่ทรงพลังที่สุด ฝ่าบาทไม่เพียงแต่มีอำนาจสั่งการกองทัพ แต่ยังควบคุมหกมณฑลของเฉียนโจว องค์ชายเหลียนเสด็จมาทางมณฑลทางภาคเหนือในปีนี้คือความโชคดีของเรา ! ”
　　ทุกคนตกใจคำพูดเหล่านี้ทำให้เห็นได้ชัดว่าเขามองตัวเองว่าเป็นคนที่มาจากเฉียนโจว และมณฑลทางภารเหนือเป็นของเฉียนโจวแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์กับราชวงศ์ต้าชุนอีกต่อไป
　　“เอาล่ะพวกเจ้าสามารถกลับไปได้! องค์ชายเหลียนนั้นพูดถูกต้อง สิ้นปีนี้ไม่เหมาะสำหรับการนองเลือด ข้าจะรายงานให้ท่านผู้นำ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เจ้านายของข้าก็ควรเชื่อเช่นนี้ แยกย้ายกันไป ! ”
　　หลังจากพูดแบบนี้เขาโบกมือแล้วไล่ตามรถม้าขององค์ชายเหลียนกับลูกน้องของเขาเฟิงหยูเฮงติดตามฝูงชน และถามบานซู “ข้ารู้ว่าสามมณฑลทางภาคเหนือมีผู้คนมากมายที่มีรากฐานในเฉียนโจวแต่อัตราส่วนเท่าไหร่ มีคนที่มีเลือดของราชวงศ์ต้าชุนไหลผ่านเส้นเลือดของพวกเขาหรือไม่”
　　บานซูขมวดคิ้วแล้วคิดครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว“มันยากที่จะพูด เป็นไปได้มากว่าไม่มีขอรับ แน่นอนว่านอกจากตระกูลตวน เห็นได้ชัดว่าเมื่อฮ่องเต้ผู้ก่อตั้งราชวงศ์เข้ายึดครองสามมณฑล พระองค์ได้ตั้งกลุ่มทหารขึ้นที่นี่เป็นเวลานาน ทหารเหล่านั้นก็พาครอบครัวขึ้นมาตั้งรกรากที่นี่ แต่จำนวนพลเรือนมีจำนวนมากกว่าจำนวนทหาร หนึ่งหรือสองชั่วอายุคนอาจจะดี แต่รุ่นที่สามพวกเขาเริ่มคลาคล่ำไปกับผู้คนของเฉียนโจว เช่นนี้แม้ว่าคนรุ่นต่อ ๆ มาจะเป็นครึ่งหนึ่งของพวกเขาในราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาก็เริ่มหลอมรวม ตระกูลตวนก็เหมือนกัน มารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายสามมีรากฐานครึ่งหนึ่งจากเฉียนโจวและครึ่งหนึ่งจากราชวงศ์ต้าชุนขอรับ”
　　เฟิงหยูเฮงเปิดเผยท่าทางทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยในความเป็นจริง ถ้านางสอบสวนเรื่องนี้อย่างแท้จริงถึงราก มันก็คือราชวงศ์ต้าชุนที่รุกรานในสามมณฑลซึ่งทำให้พลเมืองของเฉียนโจวแบ่งออกเป็น 2 ส่วน เฉียนโจวต้องการฟื้นหัวใจของภาคเหนือ มันเป็นเหตุผลเดียวกับที่ต้องการกู้คืนดินแดนที่สูญหายไปในโลกสมัยใหม่ ใครถูกและใครผิด สิ่งนี้จะเป็นความเห็นได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?
　　แต่ราชวงศ์ต้าชุนไม่ได้อยู่ในโลกสมัยใหม่ในยุคที่โลกไม่ได้ตั้งอยู่บนเส้นขอบสังคมจะมีความสมดุลระหว่างความมั่นคงและความก้าวร้าว นี่คือสังคมที่มองหาวีรบุรุษ สันติภาพไม่มีอะไรมากไปกว่าภาพลวงตา ความขัดแย้งเป็นรากฐานของการสร้างสันติภาพ
　　ผู้คนนับไม่ถ้วนเดินไปบนหิมะเพื่อพยายามกลับไปท่านฮูหยินจากราชวงศ์ต้าชุนบ่นว่า “พวกเขาสร้างพระราชวังฤดูหนาวขึ้นมา พวกเขาคิดว่าผู้คนจะไม่รู้จักความทะเยอทะยานของพวกเขาหรือ ? ”
　　ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างของนางปิดปากนางและตะโกนเสียงดัง “ถ้าเจ้ายังไม่อยากตาย จงหุบปาก ! ”
　　อารมณ์ของท่านฮูหยินนั้นพุ่งขึ้นสูงและผลักมือออกไปทันทีเสียงของนางดังขึ้นมา “เจ้ากลัวอะไร ? ชายมีเคราไปแล้วไม่ใช่หรือ ? เจ้าไม่ให้คนพูดหรือ ในสถานการณ์ปัจจุบันใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่ดาบของเพชฌฆาตจะวางอยู่บนคอของพวกเรา ข้าพูดไปนานแล้วว่าเจ้าห้ามมา แต่เจ้าก็ไม่ฟัง ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นเจ้าต้องการลากข้าและบุตรสาวไปในหลุมศพของเจ้า”
　　ชายคนนั้นไม่สามารถพูดอะไรได้เลยเขาถอนหายใจ เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด และได้แต่ถามว่า “โชคดีที่เจ้าพาบุตรสาวมาด้วย ถ้าพวกเจ้าพาบุตรชายมา สายตระกูลของเจ้าจะไม่แตกหรือ ? ”
　　อีกคนกล่าวว่า“ถ้าอย่างนั้นถ้าหากพวกเขาไม่ได้ถูกพาไป ? เมื่อพวกเขาถูกกักตัวในราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาก็จะตายไม่ช้าก็เร็ว แม้ว่าเราจะถูกบังคับให้อยู่ที่นี่ แต่เรามาที่นี่ด้วยความตั้งใจของเราเอง นอกจากนี้เจ้ารู้หรือไม่ว่าตวนมู่อันกัวจะประกาศอะไร เขาจะพูดอะไรกับเรา ? ”
　　เพียงไม่กี่คำหัวใจของทุกคนก็เย็นชา
　　เฟิงหยูเฮงต้องการถามทุกคนว่าสถานที่แห่งนี้เรียกว่า”พระราชวังฤดูหนาว” คืออะไร ในเวลานี้พวกเขาเห็นพลเมืองสองคนของซงโจวยืนอยู่หน้าร้านหมั่นโถว หนึ่งในนั้นถือขนมอบกล่องใหญ่แล้วส่งให้คนอื่น ๆ กล่าวว่า “เมื่อถึงปีใหม่ครอบครัวของเจ้าจะส่งเข้าไปในพระราชวัง 1 กล่อง ในอนาคตหากพวกมันกลายเป็นที่ชื่นชอบ ครอบครัวของเจ้าจะได้รับประโยชน์เช่นกัน สหายเก่าเมื่อถึงเวลานั้นอย่าลืมเรา”
　　“ฮะ! พูดได้ดี ! ” ใบหน้าของบุคคลที่ได้รับของกำนัลกำลังส่องแสงสีแดงขณะที่เขาตอบว่า “บุตรสาวของครอบครัวเจ้าอายุมากขึ้นในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เมื่อถึงเวลานั้นเราทั้งคู่จะได้รับพร ! ”
　　เฟิงหยูเฮงงงงวย“ส่งเข้าไปในพระราชวัง ? ฮ่องเต้ยังคงอยู่กับพระสนมหรือไม่ ? ”
　　บานซูตะคอกอย่างเย็นชา“ฮ่องเต้ของพวกเราไม่ใช่คนที่พวกเขาพูดถึง มันเป็นเขาทางด้านนี้”
　　“ด้านนี้หรือ? ” นางงงงวย “ผู้ปกครองของเฉียนโจว ? ทำไมเขาถึงมาถึงซงโจวเพื่อค้นหาพระสนม ? ”
　　บานซูส่ายหน้า“ไม่ใช่ผู้ปกครองของเฉียนโจว มันคือตวนมู่อันกัว พระราชวังฤดูหนาวที่เรียกว่าเป็นพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ที่เขาสร้างขึ้นในซงโจว เห็นได้ชัดว่าเขาได้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะกษัตริย์ในพระราชวังฤดูหนาว เด็กสาวทุกคนที่มีอายุครบ 13 ปีจะถูกส่งเข้าพระราชวังฤดูหนาวเพื่อให้เขาเลือก คนที่ไม่ได้เลือกจะถูกปล่อยให้แต่งงานตามที่พวกเขาพอใจขอรับ”
　　“อะไรนะ”เฟิงหยูเฮงตกใจมาก “นี่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากฮ่องเต้ที่เลือกพระสนม!” ตวนมู่อันกัวเป็นคนที่หยิ่งในระดับนี้จริง ๆ ?
　　ขณะที่นางรู้สึกตกใจสาวที่รีบวิ่งออกจากร้านค้าที่ด้านข้างถนน ในขณะที่วิ่งนางพูดเสียงดัง “ข้าไม่ต้องการเข้าไปในพระราชวัง ! แม้ว่าเจ้าจะตีข้าจนตาย ข้าก็ไม่อยากไป ! ข้าไม่รู้อะไรเลยที่เจ้าพูดมา อย่าตามข้ามา ! ”