The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 617-618

ตอนที่617 ราชสำนักมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายคนใหม่
　　หยูเฮงยืนพิงหน้าต่างและสงสัยว่า “คุณหนูรองของตระกูลเสนาบดี” ทำไมนางถึงรู้สึกราวกับว่ามีคนพูดถึงนาง “ฮะ!” นางยื่นมือออก และพาซวนเทียนหมิงออกมา “ราชสำนักมีเสนาบดีฝ่ายซ้ายคนใหม่ใช่หรือไม่ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“อดีตเลขาธิการสำนักพระราชวังได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากตำแหน่งจากขั้นหนึ่งไปสู่ตำแหน่งเดิมของเฟิงจินหยวน”
　　“โอ้”นางดูอีกครั้ง ลักษณะที่หยิ่งยโสของบ่าวรับใช้ทำให้นางจำได้ว่เหมือนเฟิงเฟินได “ไปกันเถิด” นางนั่งลง และไม่ได้ดูอีกต่อไป การอนุญาตให้บ่าวรับใช้การสาปแช่งต่อไป นางสามารถได้ยินเสียงสาปแช่งเฟิงเซียงหรูมากขึ้น
　　ซวนเทียนหมิงถามนางว่า“เจ้าจะไม่จัดการหรือ? เจ้าไม่ช่วยน้องสามของเจ้าหรือ ? ”
　　หยูเฮงกล่าวว่า“เซียงหรูไม่ประสบความสูญเสีย บนผ้าเสฉวนชิ้นสวย นางปักเป็ดธรรมดาคู่หนึ่ง ถ้าเซียงหรูทำเช่นนี้จริง ๆ ข้าจะปรบมือชื่นชมนางอย่างแท้จริง แค่ข้ารู้สึกว่านางไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ตามนิสัยของนาง ตอนนี้การเข้าไปในพระราชวังเพื่อรายงานแก่เสด็จพ่อเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเรากลับสู่เมืองหลวง เรื่องที่บ้านจะได้รับการจัดการภายหลัง”
　　ในด้านนี้รถม้าที่บรรทุกทั้งสองนั้นตรงไปยังพระราชวังรถม้าคันอื่นกลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงและตำหนักหยูหลังจากเข้าสู่เมืองหลวง
　　ในช่วงเวลานี้ที่บ้านตระกูลเฟิงมีบ้าวรับใช้คนหนึ่งกำลังบอกเฟิงเซียงหรูเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ร้านปัก เฟิงเซียงหรูตกใจ “เจ้าพูดว่าอะไรนะ ? มันดูเหมือนเป็ดทั่วไปใช่หรือไม่ ? ”
　　บ่าวรับใช้พยักหน้า“เจ้าค่ะ ไม่เพียงแต่พวกมันจะดูเหมือนเป็ดทั่วไปเท่านั้น แต่การเย็บก็เชื่องช้าและน่าเกลียดอย่างยิ่ง บ่าวรับใช้ของเจ้าสาวคลั่งไคล้ด้วยความโกรธ ยืนอยู่หน้าร้านนางก็สาปต่อไปโดยไม่ไปไหน นางไม่เพียงแต่ต้องการให้เราจ่ายค่าเสียหายเท่านั้น แต่นางยังต้องการให้คุณหนูคุกเข่าต่อหน้าคฤหาสน์ของเสนาบดีเพื่อขอโทษต่อคุณหนูตระกูลนั้นเจ้าค่ะ”
　　เฟิงเซียงหรูเดินวนเป็นวงกลมอย่างโกรธเคือง“ถ้าข้ารู้ว่าเขาจะทำให้เกิดปัญหาแบบนี้มาก่อน ข้าจะไม่ให้ผ้ากับเขา เขาไม่สามารถทำอะไรได้ถูกต้องจริง ๆ” นางโบกมือของนางแล้วไล่บ่าวรับใช้ จากนั้นนางก็พูดกับบ่าวรับใช้ส่วนตัวของนางว่า “รีบจัดการให้เรียบร้อย เรากำลังจะไปที่ตำหนักปิงเพื่อชำระหนี้นี้กับเขา ! ”
　　ไม่นานหลังจากนั้นทั้งสองก็รีบออกจากเรือนเฟิงเซียงหรูไม่เคยโกรธเช่นนี้มาก่อน ซวนเทียนยี่นั่นปักเป็ดทั่วไปลงบนชุดแต่งงาน มันเป็นการสูญเสียที่เขาสามารถนึกถึงบางสิ่งเช่นนี้ นี่ไม่ใช่แค่พยายามทำให้นางดูไม่ดีใช่หรือไม่ “อย่างที่ข้าเห็น ฮ่องเต้ไม่ควรผ่อนปรนและอนุญาตให้เขาย้ายกลับไปที่ตำหนักปิง เขาควร…ควรถูกส่งไปยังภูเขาเพื่อเป็นนักบวช”
　　ชานชาแนะนำนางว่า“คุณหนูอย่าคิดมากเจ้าค่ะ เท่าที่ข้าเห็นองค์ชายสี่ก็ทำถูกต้อง ! คุณหนูจากคฤหาสน์ของเสนาบดีคนใหม่เป็นคนพาลมากเกินไป เราเปิดร้านนั้นจริง ๆ แต่เพื่อให้มีสิ่งที่ปักอยู่ มีช่างเย็บมืออาชีพ ทำไมนางถึงยืนยันที่จะให้คุณหนูปัก ? เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเพียงการทำให้คุณหนูอับอาย ! คุณหนูไม่ควรชำระหนี้องค์ชายเจ้าค่ะ คุณหนูควรจะขอบคุณพระองค์เจ้าค่ะ ! ”
　　“ไร้สาระ! ” เฟิงเซียงหรูจ้องมองที่ชานชา “เจ้าเข้าใจอะไร ? แม้ว่าพระองค์จะถูกลดระดับให้เป็นสามัญชน และยังอยู่ในความดูแลของฮ่องเต้ก็ยังคงเป็นองค์ชาย พระองค์เป็นคนที่ไม่กลัวอะไรเลย สิ่งที่ข้าได้รับ ? ตอนนี้บ้านของตระกูลเฟิงไม่สามารถเทียบได้กับความรุ่งเรืองในอดีต แม้ว่าในอดีตที่ผ่านมาข้าไม่มีอะไรมากไปกว่าบุตรสาวของอนุ สถานะแตกต่างกันมาก ปัญหาพิเศษหนึ่งข้อไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับการมีปัญหาน้อยลงหนึ่งข้อ ไม่ทำให้เกิดปัญหาจะเป็นการดีที่สุด”
　　ทั้งสองพูดในขณะที่เดินไปที่ประตูเมื่อมาถึงที่ทางเข้า เฟิงเฟินไดก็เดินเข้ามา ทั้งสองวิ่งเข้าหากัน เฟิงเฟินไดเห็นสีหน้าของเฟิงเซียงหรูและหัวเราะทันที “โอ้ พี่สาม เจ้าจะไปไหน ข้าได้ยินมาว่าเกิดเรื่องที่ร้านปัก เจ้าทำลายผ้าเสฉวนของพวกเขาด้วยการปักเป็ดธรรมดา และพวกเขาต้องการให้เจ้าขอโทษ ! ”
　　เฟิงเซียงหรูไม่ต้องการโต้แย้งกับเฟิงเฟินไดนางขยับไปด้านข้าง นางต้องการเข้าไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามเฟิงเฟินไดเป็นคนที่มีนิสัยชอบสร้างปัญหา เมื่อเห็นว่าเฟิงเซียงหรูไม่สนใจนาง นางจึงเดินไปอีกครึ่งก้าวเพื่อปิดกั้นเส้นทางของเซียงหรู
　　“น้องสี่”เซียงหรูถามนาง “เจ้าต้องการอะไร ? ”
　　”มันคืออะไร? ข้าไม่สามารถพูดกับพี่สามได้หรือถ้าข้าไม่ต้องการอะไร ในฐานะน้องสาว ข้าเป็นคนใจดี พี่สามควรคิดว่าทำไมพวกเขาถึงกล้าให้เจ้าปักมัน ไม่ใช่เพราะเจ้าไม่มีการสนับสนุนที่ดี ตอนนี้ตระกูลของเราไม่สามารถพึ่งพาได้ แต่ในท้ายที่สุดผู้หญิงควรพึ่งพาตระกูลสามีของพวกนาง ข้าจำได้ว่าพี่สามครั้งหนึ่งเคยอยู่ใกล้ชิดกับองค์ชายเจ็ด องค์ชายเจ็ดส่งเสื้อผ้าให้เจ้า… โอ้ ไม่ นั่นเป็นความเข้าใจผิด พระองค์ส่งไปเพื่อไว้หน้าเฟิงหยูเฮง” นางปกปิดรอยยิ้มจาง ๆ และมองไปที่เฟิงเซียงหรู
　　เฟิงเซียงหรูไม่ต้องการโต้แย้งกับนางมากเกินไปนางเข้าใจน้องสี่ของนางเป็นอย่างดี ราวกับว่านางเกิดมาเพื่อสร้างปัญหา ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงหรือบังคับนางออกไปได้ ย้อนกลับไปเมื่อพี่รองของพวกนางยังคงอยู่ในบ้าน นางจะทำตัวสำรวมได้มากกว่านี้อีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตามไม่มีใครที่จะรั้งนางไว้ในตอนนี้
　　เฟิงเซียงหรูเดินไปอีกสองก้าวเพื่อออกจากบ้านคราวนี้เฟิงเฟินไดไม่หยุดนาง นางตะโกนใส่บ่าวรับใช้ตรงทางเข้า “เดินเร็ว ๆ นั่นคือเสื้อผ้าที่องค์ชายห้าส่งมา ระวังอย่าทำลายพวกมัน”
　　ซวนเทียนหยานปฏิบัติต่อเฟิงเฟินไดได้ดีมากเฟิงเซียงหรูไม่เข้าใจสิ่งที่องค์ชายห้าเห็นในตัวเฟิงเฟินได แต่มีหลายสิ่งในโลกที่ไม่สามารถเข้าใจได้โดยเฉพาะความรู้สึก
　　“ฮะ!”เฟินไดถอนหายใจอย่างโอ้อวด และพูดอะไรบางอย่างที่เหน็บแนมมากขึ้น “ผู้คนจำเป็นต้องรู้ที่อยู่ของพวกเขาจริง ๆ เจ้าไม่ได้ดูสภาพของเจ้าเอง แต่เจ้ายังอยากได้องค์ชายเจ็ด”
　　เฟิงเซียงหรูได้รับบาดเจ็บราวกับว่าถูกแทงด้วยเข็มอย่างไรก็ตามการแสดงออกของนางเย็นชา ขณะที่นางเตือนเฟิงเฟินไดว่า “น้องสี่ควรกลับไปอย่างรวดเร็ว ข้าได้ยินน้องชายของเจ้าร้องไห้”
　　“หืมม! ” การแสดงออกของเฟินไดจมลงทันที จ้องมองที่เฟิงเซียงหรู จากนั้นนางก็เดินเข้าไปในบ้าน ในขณะที่เดินนางพูดกับบ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างตัวนาง “ทำไมเด็กคนนั้นถึงยังไม่ตาย ? มันแค่ร้องไห้ และร้องไห้ตลอดวัน ข้ากำลังจะเสียสติเพราะมัน”
　　ดงหยิงกล่าวอย่างเงียบๆ “ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้ ผู้คนที่ถูกทิ้งไว้โดยคุณหนูรองกำลังจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิด เราลองสองสามครั้งและไม่ประสบความสำเร็จ ข้ากลัวว่าถ้าเรายังคงพยายามต่อไป มันจะทำให้คนเหล่านั้นโกรธ และไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยกับคุณหนูสี่”
　　เฟิงเฟินไดกัดฟันด้วยความโกรธ“เฟิงหยูเฮง ทำไมเจ้าไม่ตายในสนามรบที่เฉียนโจว”
　　เฟิงเซียงหรูยืนอยู่นอกบ้านรอให้ชานชาเรียกคนขับอย่างไรก็ตามการจ้องมองของนางก็เกิดขึ้นในทิศทางที่แน่นอน ยังคงได้ยินคำพูดประชดประชันของเฟินได แต่นางไม่ได้ไปที่ตำหนักจุนเป็นเวลานาน นางไม่ได้ออกไปข้างนอกบ่อย ๆ และในที่สุดนางก็จะไปที่ร้านปักเพื่อดูหรือไปที่ตำหนักปิงทุกครั้งที่ซวนเทียนยี่ทำให้เกิดความวุ่นวาย แต่สถานที่ทั้งสองนี้อยู่ในทิศทางตรงกันข้ามกับตำหนักจุน มันเป็นเช่นนั้น นางไม่ได้มีโอกาสผ่านไปที่ตำหนักจุน
　　“คุณหนูขึ้นรถม้าเถิดเจ้าค่ะ!”ชานชาวิ่งไปพร้อมกับคนขับรถนำรถม้ามาด้านหลังนาง รถม้าได้รับการเรียก บ้านของตระกูลเฟิงนั้นมี 2 คัน คันหนึ่งคือเพื่อการใช้งานส่วนตัวของเฟิงเฟินได และอีกคันหนึ่งสำหรับเฟิงจินหยวนและส่วนตัวของพี่น้องเฉิง การเคลื่อนไหวของคนอื่นไม่ได้ถูกจำกัดอีกต่อไปเหมือนที่พวกเขาเคยเป็นมาก่อนในขณะที่ฮูหยินผู้เฒ่ายังมีชีวิตอยู่ ท้ายที่สุดพวกนางไม่ได้เป็นตระกูลขุนนางอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามนี่หมายความว่าพวกนางจะต้องใช้เงินของตัวเองเพื่อเช่ารถ
　　เมื่อเฟิงเซียงหรูปีนขึ้นไปบนรถม้านางคิดว่าการที่คฤหาสน์ของเสนาบดีคนใหม่ไม่สามารถถูกตำหนิในการสั่งให้นางทำเหมือนช่างปัก ตอนนี้นางไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าบุตรสาวของพลเรือนทั่วไป ถ้าไม่ใช่เพราะนางมีบ่าวรับใช้อยู่ข้างนาง นางคงไม่เรียกนางว่าคุณหนู
　　ซวนเทียนหมิงและหยูเฮงกลับไปยังเมืองหลวงทำให้เกิดระลอกใหญ่มากในความเป็นจริงเมื่อรถม้ามาถึงที่ทางเข้าของพระราชวังฮ่องเต้ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าองค์ชายหยูและองค์หญิงจี่อันกลับมาแล้ว
　　ชั่วครู่หนึ่งก็มีความตื่นเต้นในพระราชวังข่าวของซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงเข้าสู่พระราชวังเดินทางอย่างรวดเร็ว จากห้องโถงด้านหน้าไปจนถึงพระราชวังด้านในกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่ร้อนแรงที่สุด
　　เมื่อทั้งสองได้พบกับฮ่องเต้ที่ห้องโถงสวรรค์จางหยวนยืนอยู่ตรงทางเข้าเพื่อต้อนรับพวกเขา เมื่อเห็นพวกเขามา เขาก็คำนับอย่างรวดเร็ว เขาหลั่งน้ำตาขอบคุณเขากล่าวว่า “ในที่สุดองค์ชายและองค์หญิงจี่อันก็กลับมาแล้วพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงขมวดคิ้วและถามเขาว่า“ทำไมเจ้าดูเหมือนว่าไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้ ? ”
　　จางหยวนเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเขาและกล่าวว่า“องค์ชาย ถ้าองค์ชายยังไม่กลับมา บ่าวรับใช้คนนี้ไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้ ฮ่องเต้…ยากเกินไปที่จะดูแลพะยะค่ะ”
　　“หืมม”ซวนเทียนหมิงตะโกน “ตาแก่ผู้นี้สร้างปัญหาอะไร ? ”
　　จางหยวนถอนหายใจยาว“มันคงจะดีถ้ามันเป็นแค่ฝ่าบาทสร้างปัญหา” จากนั้นเขาก็ถูกซวนเทียนหมิงสอบสวน อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดต่อไป เขาแค่ทำท่าให้ทั้งสองเข้ามา “องค์ชาย ได้โปรดเข้ามาเร็ว ๆ ฮ่องเต้กำลังรออยู่พะยะค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงสามารถเข้าใจได้บ้างแม้ว่านางจะอยากรู้อยากเห็น แต่นางก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะถามนาง จึงเชื่อฟังซวนเทียนหมิงเข้าไปในห้องโถง หลังจากมาถึงกลางห้องโถง นางเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าฮ่องเต้ถือเบาะขณะนั่งบนบัลลังก์ เมื่อมองดูหดหู่ซึ่งใกล้กับขอบแห่งความตายมากกว่าที่จางหยวนพูด เขาก็จ้องมองพวกเขาด้วยดวงตาของปลาตาย
　　ในตอนแรกทั้งสองต้องการที่จะทักทายแม้กระทั่งคุกเข่า เป็นผลให้เขายืนขึ้นจากการถูกจ้องมองด้วยสายตาที่ตายแล้ว “ภาคเหนือสงบและเฉียนโจวพ่ายแพ้ นี่เป็นทัศนคติแบบไหน ? ” เขางงมาก “ไม่ควรมีความสุขหรือ ? ”
　　จักรพรรดิเงยหน้าขึ้นมอง“ชัยชนะนั้นมีไว้สำหรับชายาของเจ้า เรามีความสุขกับอะไร ? ”
　　เมื่อเฟิงหยูเฮงได้ยินสิ่งนี้ชายชราไม่มีความสุขหรือ ? นางรีบกล่าวว่า “ถ้าเสด็จพ่อรู้สึกเสียดายดินแดนนั้น ลูกสะใภ้จะคืนให้เสด็จพ่อเพคะ” ไม่ว่าทางใดมันเป็นดินแดนที่ถูกทำลาย การดูแลมันจะเหนื่อยเกินไป
　　ใครจะรู้ว่าฮ่องเต้จะโบกพระหัตถ์ของเขา“ข้าไม่ต้องการมัน ! ” จากนั้นเขาก็ส่งเสียงร้องถามทั้งสอง “หลังจากเข้ามาในพระราชวัง เจ้ามาเพื่อดูเราหรือ ? ”
　　นี่ไม่ใช่คำพูดที่เสียเปล่าใช่หรือไม่ซวนเทียนหมิงจ้องตรงไปที่เขา “เราจะไปไหนได้อีก”
　　“ตำหนักศศิเหมันต์! ” ฮ่องเต้โกรธจัด “ในฐานะบุตรชาย มารดาผู้ให้กำเนิดของเจ้า หลังจากออกไปต่อสู้เพื่อทำสงครามเป็นเวลา 1 ปี มันคืออะไร ? เจ้าไม่ไปเยี่ยมเสด็จแม่ของเจ้าแต่กลับมารายงานความปลอดภัยของเจ้าก่อน ? เจ้ามีเสด็จแม่อยู่ในใจหรือ ? เจ้าไม่มีมโนธรรม เราจะตีเจ้าให้ตาย ! ”
　　พูดแบบนี้จริงๆ แล้วเขาโยนเบาะมาโดนหัวซวนเทียนหมิง
　　จางหยวนรีบกล่าวอย่างรวดเร็วว่า“ฝ่าบาทอย่าทรงพิโรธพะยะค่ะ องค์ชายและองค์หญิงมาเพื่อแสดงความภักดีต่อฝ่าบาท หลังจากกลับมาที่ราชสำนัก แม่ทัพต้องรายงานสถานการณ์เป็นธรรมดา นี่เป็นกฎที่ผ่านมานับพันปีพะยะค่ะ ! ”
　　ฮ่องเต้ก็เข้าใจเหตุผลนี้แต่ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาดอย่างเชื่องช้า แม้กระนั้นเขาก็หยุดยืนกรานเรื่องนี้ เขานั่งอยู่ตรงนั้นอย่างสุขสบายมากโดยไม่พูดอะไร
　　ซวนเทียนหมิงไม่ได้โต้เถียงกับเขาต่อไปยืนอยู่ในห้องโถง เขาเล่าการเดินทางตั้งแต่ต้นจนจบอย่างจริงจัง เช่นเดียวกับการรายงานอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับหน้าที่ของเขาในแบบที่ยิ่งใหญ่ เขาบอกมันราวกับว่าเขากำลังเล่าเรื่อง เขาพูดในลักษณะที่สดใสทำให้ฮ่องเต้ซึ่งในตอนแรกไม่ต้องการฟัง ก็ฟังด้วยความสนใจอย่างมาก
　　เมื่อเขาเริ่มเล่าเรื่องการต่อสู้กับผู้ปกครองของเฉียนโจวพวกเขาเห็นเขาเอนไปข้างหน้าและวางข้อศอกของเขาบนโต๊ะ จากนั้นเขาถามคำถามที่ทำให้ซวนเทียนหมิง และเฟิงหยูเฮงต้องประหลาดใจ

ตอนที่ 618 อาจารย์ ดื่มชาก่อน
　　ตอนที่618 อาจารย์ ดื่มชาก่อน
　　“ชิ้นส่วนของแผนที่ไปยังเส้นเลือดมังกรของเฉียนโจวอยู่ที่ไหน?”ฮ่องเต้ถาม “ผู้ปกครองถูกฆ่า ควรค้นพบเบาะแสบางอย่างใช่หรือไม่ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงเอามือตบหน้าผาก“ในเวลานั้นเราลืมเพคะ”
　　“ลืมหรือ? ” ฮ่องเต้ตกตะลึง “อย่าสับสน”
　　ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า“ในเวลานั้นเราลืมจริง ๆ พะยะค่ะ ข้านึกขึ้นได้หลังจากนั้น”
　　“อืม”ฮ่องเต้พยักหน้า “แล้ว ? ”
　　“ไม่มีแล้ว”ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ข้าบอกไปแล้วว่าข้านึกขึ้นได้หลังจากนั้น ซึ่งกล่าวได้ว่าเมื่อถึงเวลาที่เรานึกได้ ผู้ปกครองของเฉียนโจวเสียชีวิตแล้ว ไม่เพียงแต่เขาเสียชีวิตเท่านั้น แต่ตระกูลของเฉียนโจวก็ถูกกำจัดให้สิ้นซากไปหมด โอ้ ใช่แล้ว ยังมีองค์ชายเหลียนเหลืออยู่ เขาตามเรากลับมาที่เมืองหลวง แต่เขาก็เป็นคนที่ขัดแย้งกับผู้ปกครองของเฉียนโจวเสมอ เรื่องเกี่ยวกับแผนที่เส้นเลือดมังกร เขาไม่มีข้อมูลใด ๆ ”
　　ฮ่องเต้กัดฟันด้วยความโกรธ“เมื่อก่อนเรารู้สึกว่าเจ้าทั้งสองฉลาดมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าคิดถึงเจ้าสองคนเมื่อมีอะไรดี ๆ แม้แต่บัลลังก์นี้ก็จะถูกรักษาไว้เพื่อเจ้าทั้งสอง ด้วยเหตุนี้เจ้าทั้งสองจึงทำสิ่งที่โง่สำหรับเรา มันน่าผิดหวังมากสำหรับเรา”
　　ซวนเทียนหมิงยื่นมือของเขา“แล้วเสด็จพ่อคิดอย่างไรกับพระโอรสคนอื่น ๆ ของเสด็จพ่อ”
　　“ข้าคิดว่าพวกเขาโง่! ” ฮ่องเต้ระเบิดด้วยความโกรธ “เจ้ากับมารดาของเจ้าไม่มีใครทำให้ข้ารู้สึกสบายใจ ! ทั้งสองคนทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ ! ”
　　จางหยวนพยายามอย่างยิ่งที่จะสื่อข้อความถึงเฟิงหยูเฮงด้วยสายตาของเขาในที่สุดเฟิงหยูเฮงก็พบโอกาสที่จะพูดแทรกและกล่าวว่า “เสด็จพ่ออย่าตกใจ ไม่ว่าอย่างไรวิธีเฉียนโจวก็เป็นส่วนหนึ่งของดินแดนของราชวงศ์ต้าชุนแล้ว นอกจากนี้เกิดแผ่นดินไหวและหิมะถล่มทำให้ทุกส่วนของอาณาจักรตกอยู่ในหายนะ เรื่องราวของเส้นเลือดมังกรสามารถพูดคุยกันได้ในภายหลัง เป็นไปได้ว่าจะมีแผ่นดินไหวอีกครั้งในวันหนึ่งเพคะ”
　　ฮ่องเต้ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วทันใดนั้นเขารู้สึกว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะพูดกับทั้งสองอีกต่อไป หากทั้งสองต้องการที่จะโกรธใครสักคน แม้แต่เทพก็สามารถตายได้ด้วยความโกรธ ดังนั้นเขาจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ 2 ครั้ง และพยายามปรับอารมณ์ให้ดีที่สุด ในที่สุดการจัดการเพื่อระงับความโกรธของเขา เขาถามเฟิงหยูเฮง “เนื่องจากมันกลายเป็นดินแดนที่ถูกทำลาย เจ้าวางแผนที่จะทำอะไรต่อ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงเปิดเผยแผนการของนาง“ดินแดนหนาวเย็นไม่เหมาะกับการดำรงชีวิตของมนุษย์ แต่มันดีมากสำหรับพืชที่ไม่เหมือนใคร มันมีประโยชน์มาก นอกจากนี้ยังมีสัตว์พิเศษที่สามารถเพาะพันธุ์ได้ ตัวอย่างเช่น ม้าหมาป่าของเฉียนโจวและหนอนไหมน้ำแข็งที่ผลิตผ้าไหมตำหนักจันทรา ทั้งสองอย่างต่างก็คุ้มค่ากับการตรวจสอบ ลูกสะใภ้มีแผนที่จะเปลี่ยนเฉียนโจวเป็นพื้นที่ทดสอบของราชวงศ์ต้าชุน บางอย่างที่ไม่สามารถทำได้ในชายแดนของราชวงศ์ต้าชุนจะถูกจัดการที่นั่น วิธีคิด และการทดลองใหม่ ๆ สามารถทำที่นั่นเพื่อให้เฉียนโจวถูกนำกลับมารับใช้ราชวงศ์ต้าชุนได้อย่างเต็มที่”
　　ซวนเทียนหมิงยังกล่าวถึงข้อตกลงสำหรับพลเมืองของเฉียนโจวและบอกฮ่องเต้ถึงกองทหารที่พวกเขาได้รับจากเฉียนโจว ฮ่องเต้ก็ค่อย ๆ หันไปหาเรื่องสำคัญ และทั้งสามก็เริ่มพูดคุยกันอย่างจริงจัง
　　การสนทนานี้เริ่มต้นในระหว่างวันและจบในเวลากลางคืนในเวลาเดียวกันคำตำหนิของเฟิงเซียงหรูต่อองค์ชายสี่ก็กินเวลาตลอดทั้งวันและสิ้นสุดลงในเวลากลางคืนเช่นกัน นางชี้ไปที่ซวนเทียนยี่ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ใครที่รับประกันว่างานปักจะดี ? ใครคือคนที่บอกว่าถ้าเขาไม่สามารถปักเป็ดแมนดารินคู่หนึ่งได้ เขาจะตัดมือของเขา ? หากพระองค์มีความสามารถพูดมา ! ผ้าเสฉวนที่งดงามจบลงด้วยการปักเป็ดคู่ธรรมดาลงบนผ้า พระองค์ตั้งใจทำมันใช่หรือไม่ ? องค์ชายสี่ ! ข้ารู้ว่าฮ่องเต้บอกให้พระองค์เรียนรู้การเย็บปักจากข้านั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสำหรับพระองค์ แต่นั่นก็ยังเป็นรับสั่งของฮ่องเต้ มันไม่เกี่ยวข้องกับข้า ! พระองค์คิดว่าข้ามีความสุขที่จะสอนพระองค์หรือ ? หากพระองค์มีข้อขัดข้องใด ๆ นำพวกมันขึ้นทูลกับองค์ฮ่องเต้ ลอบทำร้ายข้าลับหลังเช่นนี้หรือ ? ตอนนี้ข้าไม่มีอะไรมากไปกว่าบุตรสาวของอนุสามัญชนทั่วไป นางเป็นคุณหนูของเสนาบดีฝ่ายซ้ายคนปัจจุบัน ข้าสามารถทำให้นางขุ่นเคืองได้หรือไม่ ? บอกข้าทีว่าพระองค์สร้างปัญหาใหญ่ให้กับข้า ข้าควรจัดการกับมันอย่างไร ? ”
　　นางบอกหลายสิ่งหลายอย่างในเวลาเดียวกันหลังจากพูดจบแล้วนางก็นั่งลงบนเก้าอี้แล้วพูดอย่างหนัก
　　อย่างไรก็ตามซวนเทียนยี่ไม่เคลื่อนไหวมากนักเขาค่อย ๆ รินชา 1 ถ้วยแล้ววางไว้หน้าเฟิงเซียงหรู “อาจารย์ ดื่มชาก่อน”
　　“อาจารย์ของพระองค์คือใครข้าไม่สามารถเป็นอาจารย์ของพระองค์ได้ ! ” นางไม่ค่อยโกรธผู้คนมากนัก แต่หลังจากผ่านไป 1 ปีกับองค์ชายสี่ เฟิงเซียงหรูก็โกรธมากขึ้น เกือบทุกวันที่นางโกรธ ทุกวันที่สามจะโกรธเพียงเล็กน้อย และทุก ๆ วันที่ห้านางจะโกรธมาก นางจะต้องไปเยี่ยมเดือนละครั้งเพื่อตำหนิเขา มีหลายครั้งที่นางรู้สึกว่าถ้านางไม่ได้มาเยี่ยมเขาเพื่อตำหนิด้วยตัวเอง นางจะต้องตายจากการอดกลั้นมันไว้
　　เมื่อมองไปที่ใบหน้าเล็กๆ ของเฟิงเซียงหรูที่โกรธและหน้ามุ่ย ซวนเทียนยี่รู้สึกว่ามันค่อนข้างสนุกสนาน แต่เขาก็ทำสิ่งนี้โดยเจตนา ตอนนี้เฟิงเซียงหรูได้รับความเดือดร้อนจากความโศกเศร้า เขาไม่สามารถยอมให้นางทรมานเช่นนี้ได้
　　เขาบอกเฟิงเซียงหรู“ข้าทำอย่างนี้เพื่อระบายความโกรธให้เจ้า เสนาบดีที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งใหม่นั้นเขาตามใจบุตรสาวของเขา แม้ว่าเฟิงจินหยวนจะไม่ใช่ขุนนางอย่างเป็นทางการ แต่อย่างใดตระกูลของเจ้ายังมีว่าที่พระชายาหลี่ นาง…”
　　“อย่าพูดถึงพระชายาหลี่นางน่ารำคาญจริง ๆ ! ” พูดไปมันแปลก สิ่งนี้ถูกระงับในหัวใจของเฟิงเซียงหรูตลอดเวลา แต่ด้วยนิสัยของนาง นางจะไม่มีทางพูด ใครจะรู้ว่ามันจะพูดต่อหน้าองค์ชายสี่นี้ มันไม่ได้หลีกเลี่ยงน้อยสุด เฟิงเซียงหรูรู้สึกงงงวยอย่างแท้จริง
　　“เอาล่ะข้าจะไม่พูดถึงมัน” ซวนเทียนยี่กล่าว “แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ยอมเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ นางก็ควรจะเผชิญหน้ากับพี่รองของเจ้าใช่หรือไม่ ? นางไม่เพียงแต่จะดำรงตำแหน่งเป็นพระชายาหยูอย่างเป็นทางการ นอกจากนี้นางยังเป็นองค์หญิงจี่อันผู้ซึ่งได้รับพระราชทานตำแหน่งนี้จากเสด็จพ่อ และนางก็เป็นคนที่สร้างผลงานอันยิ่งใหญ่ให้กับราชวงศ์ต้าชุน คนแบบนี้นี้ไม่สามารถรับมือบุตรสาวของเสนาบดีซึ่งเพิ่งเป็นที่ยอมรับได้หรือ ? หืมม บุตรสาวของเสนาบดีที่ต่ำต้อยกล้าสั่งให้เจ้าเป็นช่างปัก ถ้าองค์ชายผู้นี้ยังคงอยู่ในตำแหน่งของข้า ในฐานะองค์ชาย ข้าจะวางแผนให้ตระกูลของพวกเขาต้องล่มสลาย โดยที่พวกเขาทุกคนต้องทนทุกข์กับโศกนาฏกรรมครั้งสุดท้าย”
　　เฟิงเซียงหรูกลอกตา“อะไรคือจุดประสงค์ของคำพูดที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ที่ใดที่พระองค์มีความหวังในตำแหน่งของพระองค์ในฐานะองค์ชาย หยุดฝันได้แล้ว” นางเริ่มคุ้นเคยกับการพูดกับซวนเทียนยี่ อย่างไรก็ตามนางไม่ได้สังเกตเห็นถึงความดุร้ายที่ส่องประกายผ่านสายตาของซวนเทียนยี่เมื่อเขาพูด นางโบกมือ “ไม่มีคำตำหนิใดใดสำหรับพระองค์ ดูเหมือนว่าข้าไม่จำเป็นต้องชดใช้ค่าเสียหายจากผ้าเสฉวนนั้น ข้าจะต้องคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาด้วยตัวเองเพื่อขออภัย ข้าถูกพระองค์วางยาจริง ๆ ”
　　ขณะที่นางพูดนางก็เริ่มเดินออกไปอย่างไรก็ตามนางได้ยินซวนเทียนยี่ก็เปล่งเสียงกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลกับมันมากเกินไป เสนาบดีฝ่ายซ้ายของราชวงศ์ต้าชุนไม่เคยมีจุดจบที่ดี หากเจ้าไม่เชื่อก็แค่รอดู ! ”
　　“คนบ้า”เฟิงเซียงหรูโกรธมาก และนางก็ออกไปอย่างรวดเร็ว
　　เมื่อซวนเทียนยี่ดูร่างเล็กๆ ออกจากห้อง ความเจ็บปวดปรากฏในใจของเขา ความรู้สึกนี้จางมากจนเขาไม่สามารถเข้าใจได้ มันไม่มีความรู้สึก เขาแค่รู้สึกว่าร่างกายของนางเล็กมาก เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนที่มีบุคลิกอ่อนแอ แต่นางมักจะปรากฏตัวอย่างแข็งแกร่งและดุดันต่อหน้าเขา หากต้องการใช้คำที่เฟิงเซียงหรูเคยกล่าวไว้ : อาจารย์ควรมีลักษณะของอาจารย์ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สนุกสนานมากเพราะนางเชื่อฟังคำสั่งของฮ่องเต้อย่างจริงจังในการสอนการเย็บปัก และนางก็สามารถสอนองค์ชายของอาณาจักรได้ว่าจะเลือกเข็มปักอย่างไร และใช้เวลาตลอดทั้งวันในการเย็บปักด้วย
　　ซวนเทียนยี่ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขารู้สึกสนใจเมื่อคุณหนูรองของคฤหาสน์ของเสนาบดีคนใหม่กลั่นแกล้งนางมันเป็นเพียงความโกรธที่ดุเดือดปรากฏขึ้นที่หน้าอกของเขาเมื่อเขาได้ยินว่าเฟิงเซียงหรูถูกคนรอบข้างสั่งงานเหมือนช่างปัก เป็ดคู่ทั่วไปคู่หนึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าการถูกลงโทษ หากคุณหนูรองต้องการให้เฟิงเซียงหรูคุกเข่าขออภัย นางก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เขาจะต้องใช้ประโยชน์จากบางคนที่เขาไม่เคยดูแลพวกเขา
　　ในเวลานี้ผู้ดูแลเข้ามาอย่างรวดเร็วและยืนอยู่ต่อหน้าเขาโดยกล่าวว่า “พระองค์ องค์ชายเก้าและองค์หญิงจี่อันได้กลับมาถึงเมืองหลวงแล้วพะยะค่ะ”
　　“โอ้? ” ดวงตาของซวนเทียนยี่เป็นประกายขึ้นมา “พวกเขากลับมาเร็วขนาดนี้เลยหรือ ? นั่นก็ดีเช่นกัน เรื่องของเฟิงเซียงหรูก็ไม่จำเป็นต้องให้องค์ชายผู้นี้ทำ นอกจากนี้ยังเป็นความโชคร้ายของเสนาบดีใหม่ ในบรรดาทุกคนที่จะล่วงเกิน พวกเขากล้าที่จะล่วงเกินน้องสาวขององค์หญิงจี่อัน พวกเขา… กำลังรนหาที่ตาย ! ”
　　“ถ้าข้าจะบอกว่ามันเป็นเฉียนโจวที่รนหาที่ตาย! ” ภายในห้องโถงสวรรค์ ฮ่องเต้บอกให้ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงอยู่เพื่อทานอาหารเย็น ในระหว่างมื้อนี้เขาดื่มสุราและเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ราชวงศ์ของเฉียนโจวอีกครั้ง จากนั้นเขาก็คร่ำครวญว่า “เป็นเรื่องน่าเสียดายสำหรับชาวเฉียนโจว ! นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าเสียดายสำหรับองค์ชายเหลียน เด็กหนุ่มที่ดีพร้อมกบังคับให้กลายเป็นผู้หญิง นี่เป็นบาปร้ายแรงหรือไม่ ? ” เขาพูดกับเฟิงหยูเฮง “เจ้าสามารถหาวิธีรักษาที่เหมาะสมกับเขาได้ ในเรื่องที่เกี่ยวกับเด็กหนุ่มประเภทนี้ที่มีความคิดที่จะมอบเมืองและกองทหาร ราชวงศ์ต้าชุนของเราต้องตอบแทนเขาอย่างแน่นอน”
　　มื้อเดียวกินเวลานานกว่า1 ชั่วยามก่อนที่ทั้งสองจะถูกไล่ออกจากห้องโถงสวรรค์โดยฮ่องเต้ เหตุผลที่พวกเขาถูกไล่อย่างการเร่งรีบเช่นนี้ก็เพราะเขามีความคิดของเขาเอง “ไปเยี่ยมเสด็จแม่ของเจ้า ! นางไม่มาพบเราในช่วงงานฉลองปีใหม่ นางไม่มาพบเราในช่วงฤดูใบไม้ผลิ นางไม่มาพบเราในช่วงฤดูร้อนและจนตอนนี้จะถึงฤดูใบไม้ร่วง แต่นางก็ยังไม่มาพบเรา ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่”
　　ซวนเทียนหมิงไม่ชอบโจมตีเขานางไม่ได้เห็นเจ้าหลายปี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สอง เจ้าจะรู้สึกขัดแย้งไปทำไม !
　　แต่เขายังคงพาเฟิงหยูเฮงไปที่ตำหนักศศิเหมันต์คิดถึงพระชายาหยุนจริง ๆ !
　　พวกเขาเดินไปได้ครึ่งทางจางหยวนก็รีบวิ่งตามพวกเขามา เขาอ้าปากค้างเพื่อสูดอากาศ
　　เฟิงหยูเฮงไปช่วยเขาหายใจแล้วถามเขาว่า“ขันทีจาง มีเรื่องเร่งด่วนอะไร ? เป็นไปได้หรือว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเสด็จพ่อ ? ”
　　“ฮ่องเต้ทรงสบายดี”จางหยวนโบกมือแล้วพูดกับคนทั้งสองว่า “มีปัญหาเล็กน้อยสำหรับข้าที่นี่ ก่อนหน้านี้ข้าได้ส่งข้อความเร่งด่วนให้องค์ชายรีบกลับมาอย่างรวดเร็ว เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยของอำนาจของกระหม่อม ท้ายที่สุดข้าเป็นเพียงขันที แต่ใช้ความกล้าหาญเพื่อส่งจดหมายแบบนี้ไปยังการต่อสู้ในแนวหน้า หากมีคนอื่นต้องการรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ กระหม่อมจะตกอยู่ในความเสี่ยงพะยะค่ะ”
　　ซวนเทียนหมิงกล่าวอย่างไร้จุดหมาย“พูดเข้าประเด็น ในขณะนี้ยังไม่มีใครกล้าที่จะตัดหัวของเจ้า”
　　จางหยวนถอนหายใจและพูดด้วยท่าทางเศร้าๆ “ในอดีตไม่มีใครกล้าทำ แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจ องค์ชาย ! มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในพระราชวัง ! ”
　　“หืม? ” ซวนเทียนหมิงตื่นตกใจ “มีอะไรใหญ่โต ข้าไม่ได้ยินเสด็จพ่อพูดถึง”
　　“ฮ่องเต้จะได้รับอนุญาตให้ทรงทราบได้อย่างไรพะยะค่ะ! ” จางหยวนกระทืบเท้าของเขา “องค์ชาย กระหม่อมค้นพบเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา มันเป็นหนึ่งในองครักษ์เงาของฮ่องเต้ที่บอกกระหม่อม เราทุกคนปิดบังมันไว้โดยไม่บอกใครโดยเฉพาะฮ่องเต้ เราทุกคนกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นถ้าฮ่องเต้ทรงทราบ ในที่สุดก็มีการจัดการจนกว่าองค์ชายจะกลับมา เมื่อกระหม่อมเห็นองค์ชาย ก้อนหินในอกของกระหม่อมก็ถูกยกขึ้นเล็กน้อยพะยะค่ะ”
　　หัวใจของซวนเทียนหมิงเต้น“ตึก ๆ ” แม้แต่หัวใจของเฟิงหยูเฮงก็สั่นไหว ทั้งสองมองหน้ากัน และเห็นว่าทั้งคู่กำลังคิดในสิ่งเดียวกัน
　　เฟิงหยูเฮงเป็นคนแรกที่พูดโดยถามว่า“เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในตำหนักศศิเหมันต์”
　　จางหยวนพยักหน้าถอนหายใจยาวจากนั้นเขาก็มองไปทุกทิศทุกทาง หลังจากยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ เขาเอนไปข้างหน้าและกระซิบเบา ๆ ว่า “พระชายาหยุน…ออกจากพระราชวังพะยะค่ะ ! ”
　　ทั้งสองตกใจมาก“เจ้าพูดว่าอะไรนะ”