ตอนที่609 องค์ชายองค์นี้จะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เจ้าอีก
เฟิงหยูเฮงไม่รู้จะอธิบายองค์ชายเหลียนได้อย่างไรเลือดไหลสร้างฉากที่น่าตกใจและนิ้วที่ถูกตัดออกก็ตกลงไปที่พื้น มันอยู่อย่างนั้นมันเป็นเหมือนเด็กที่เศร้าโศกที่ถูกนายของมันทอดทิ้ง
“ถ้าเจ้าไม่ยอมให้ข้าต่อนิ้วอีกครั้งข้าจะห้ามเลือดให้” นางเอื้อมมือไปที่แขนเสื้อของนาง และดึงสิ่งที่ดูแปลก ๆ ให้กับผู้คนของเฉียนโจว “ข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าจะให้ข้ารักษาความเจ็บป่วยอะไร คนแซ่เฟิง คนทั้งหมดจากเฉียนโจวประมาทเมื่อพูด ? ”
องค์ชายเหลียนทนความเจ็บปวดใบหน้าของเขาซีดเซียวในเรื่องที่เกี่ยวกับความเจ็บป่วยของเขามันไม่ได้เป็นเพียงแค่ความเจ็บป่วยอีกต่อไป มันคือชีวิตของเขา หลังจากผ่านไปหลายปีเขาควรจะคุ้นเคยกับมัน แต่ก็ยังมีอีกหลายคืนเมื่อเขาจำใบหน้าของมารดาได้ อาจกล่าวได้ว่าเขามีบางสิ่งบางอย่างในใจของเขาเสมอ แต่อาจมีบางครั้งที่เขาจะเดินไปรอบ ๆ ถนนด้วยการแสดงออก และเสื้อผ้าในปัจจุบันของเขาค่อนข้างดี
สถานการณ์นี้มีมานานหลายปีแล้วนานมาแล้วที่เขาไม่สามารถแยกแยะความจริงจากจินตนาการได้อีกต่อไป เขายังสับสนกับตัวเองอยู่เล็กน้อย เขาอธิบายให้คนอื่นเห็นได้อย่างชัดเจนได้อย่างไร
องค์ชายเหลียนใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วยามในการสร้างความคิดของเขาหลังจากที่เฟิงหยูเฮงทำการรักษาอาการบาดเจ็บเสร็จแล้ว พวกเขาก็ได้ยินเขากล่าวว่า “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ข้าคิดว่าเป็นอาการป่วยหรือพิษ ข้าเป็นคนที่มาจากเฉียนโจวที่เติบโตมาท่ามกลางยาพิษ เริ่มจากตอนที่ข้าอายุหกขวบ ข้าถูกส่งไปยังที่ลับเพื่อทดสอบยา ยานั้นถูกสร้างขึ้นโดยราชวงศ์ของเฉียนโจว เด็กที่มีอายุต่ำกว่า 8 ขวบจะค่อย ๆ กลายเป็นเด็กหญิงหลังจากได้รับยานี้และแช่อยู่ในนั้น ยาที่ให้ข้านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฮ่องเต้ลูกพี่ลูกน้องของข้า เมื่อท่านปู่ของข้ายังมีชีวิตอยู่ มันเป็นท่านพ่อของข้าที่เป็นบุตรชายที่แท้จริงของฮูหยินใหญ่ และข้าเป็นพระนัดดาที่เหมาะสม ผู้ที่มีสิทธิ์สูงสุดในบัลลังก์ควรเป็นข้า แต่ท่านพ่อและท่านแม่ลูกพี่ลูกน้องของข้ามีความคิดเลวทราม พวกเขาลักพาตัวข้าและขังข้าในสถานที่ที่ไม่มีใครรู้ ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นยาอะไร และข้าไม่มีอำนาจที่จะต่อสู้ ข้าจะยอมแพ้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ไม่ช้าร่างกายของข้าก็กลายเป็นเช่นนี้”
องค์ชายเหลียนก้มดูร่างกายของเขาและรู้สึกถึงใบหน้าของตัวเองจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นไปที่ใบหน้าของเขาก่อนที่จะเปรียบเทียบพวกเขากับมือของซวนเทียนหมิงชั่วระยะเวลาหนึ่ง เขาพูดล้อเลียนว่า “ดูสิมือของผู้ชายควรเป็นแบบนั้น แต่มือของข้าบอบบางกว่าผู้หญิงมาก เจ้าเข้าใจหรือไม่ว่าทำไมข้าต้องมีจุดกำยานอยู่ตลอดเวลา ? นั่นคือยาของข้า โดยการสูดหายใจเอามันเข้าไปเท่านั้นที่ข้าจะรักษารูปลักษณ์สุขภาพ และความเยาว์วัยของข้าไว้ได้ เมื่อข้าหยุดไม่เพียงแต่อาการจะกำเริบ ชีวิตของข้าก็จะสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหยา เมื่อข้าอยู่ในเฉียนโจว ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นหมอเทวดา ในเมื่อเจ้าเป็นหมอเทวดา เจ้าสามารถรักษาอาการป่วยของข้าจากการเป็นทั้งชาย และหญิงได้หรือไม่ ? ”
เขามองเฟิงหยูเฮงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งและแจ้งทหารองครักษ์ของเขา “ไปที่ตู้เสื้อผ้าของข้าเร็ว ๆ มีกล่องเล็ก ๆ มีของอยู่ข้างใน”
ทหารองครักษ์ออกไปอย่างรวดเร็วเมื่อเขากลับมาเขาถือภาชนะบรรจุเครื่องประทินผิวขนาดเล็ก
ภาชนะนั้นงดงามมากและโลหะสีของกล่องนั้นประดับด้วยอัญมณีองค์ชายเหลียนส่งกล่องให้เฟิงหยูเฮง และเปิดมัน “ดูสิ หลังจากที่ข้าอายุครบ 10 ขวบ ทุกครั้งที่ข้าได้รับยา ข้าจะตัดเล็บมือและเก็บไว้ที่นั่นจนกว่าข้าได้รับการปล่อยตัว ข้าเก็บมันไว้ตลอด ลองดูสิ มันคืออะไรกันแน่?”
เฟิงหยูเฮงไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ดูเหมือนจะไม่ใส่ใจในฐานะองค์ชายเหลียนนั้นซับซ้อนจริงๆ นางไม่เข้าใจ ในสถานการณ์เช่นนี้ปัจจุบันองค์ชายเหลียนเป็นชายหรือหญิง ?
นางเขินอายเกินกว่าที่จะถามคำถามนี้แต่ซวนเทียนหมิงเข้าใจความรู้สึกของนาง เท่าที่จะทำได้ในขณะที่เขาใช้ความคิดริเริ่มเพื่อขจัดข้อสงสัยใด ๆ “เฉียนโจวไม่เคยประกาศต่อสาธารณะว่ามีองค์ชายที่เป็นผู้หญิง คิดว่าองค์ชายเหลียนของเจ้าควรได้รับการพิจารณาว่าเป็นคนที่อยู่ในสายตาของสาธารณชน”
องค์ชายเหลียนยิ้มอย่างขมขื่น“เมื่อพวกเขาปล่อยข้าออกไป ผู้ปกครองคนปัจจุบันได้รับการสวมมงกุฎแล้ว ข้าไม่มีความรู้อะไรในโลกภายนอก ข้าได้ยินทุกอย่างหลังจากที่ข้าถูกปล่อยออกมา บางทีมันอาจเป็นเพราะการชดใช้ แต่เขาก็มอบตำแหน่งให้องค์ชายเหลียน นอกจากนี้ท่านพ่อของข้ายังเคยเป็นองค์รัชทายาท และท่านพ่อก็มีสิทธิ์ที่จะนำทหาร 100,000 นาย เขารู้ว่าเมื่อข้าเป็นผู้หญิง ข้าไม่ได้เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงอนุญาตให้ข้ามีชีวิตต่อไป”
ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่สายตาก็ยิ่งดุดันขึ้นมือที่ถือภาชนะบรรจุเครื่องประทินผิวนั้นสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ซวนเทียนหมิงรับกล่องมาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาบดขยี้มันในมือของเขา อย่างไรก็ตามเขาได้ยินองค์ชายเหลียนกล่าวต่อ “ข้าได้ตรวจสอบมันเป็นความลับแล้ว เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีใครบ้างที่อยู่ข้างในเมื่อองค์ชายนี้ถูกวางยาพิษ”
จิตใจของเฟิงหยูเฮงตื่นเต้นมากนางรีบกล่าวว่า “ตวนมู่อันกัว”
เมื่อชื่อนี้ถูกพูดการแสดงออกขององค์ชายเหลียนกลายเป็นมืดซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ไม่กี่ปีที่ผ่านมามีสายลับบอกว่าตวนมู่อันกัวมีนักมายากลอยู่ข้างเขา และมีความเชี่ยวชาญด้านพิษทุกชนิด”
เฟิงหยูเฮงนำจมูกของนางเข้ามาใกล้กล่องและสูดดม* นางสามารถดมกลิ่นสมุนไพรที่แตกต่างกันเล็กน้อย แต่มีบางอย่างที่ดูเหมือนไม่ได้เป็นยา พวกมันคล้ายกับสารเคมีสมัยใหม่เล็กน้อย นางไม่สามารถระบุได้ทันทีว่ายาชนิดใดด้วยวิธีนี้ อย่างไรก็ตามนางสามารถคาดเดาผลกระทบของยาได้โดยทั่วไป “มันเปลี่ยนยีนในร่างกาย เป็นยาที่ลดความสามารถของผู้ชาย เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศหญิง หากเด็กชายเริ่มใช้มันตั้งแต่อายุยังน้อย เขาสามารถเปลี่ยนทิศทางการพัฒนาของเขาได้ หน้าอกจะโตขึ้นและเอวก็จะเล็กลง มันจะป้องกันความสามารถในการทำซ้ำอย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามอวัยวะสืบพันธุ์จะยังคงอยู่เหมือนเดิม คนที่ใช้ของประเภทนี้มักจะสวยมาก และจะไม่มีความแตกต่างที่เห็นได้ชัดเจนจากผู้หญิง เพียงว่ามือและเท้าจะมีขนาดเท่ากันกับผู้ชาย และเสียงก็จะหนาขึ้นเล็กน้อย”
ขณะที่นางพูดนางมององค์ชายเหลียนอย่างละเอียดนางมองที่มือ ขา และหน้าอก องค์ชายเหลียนรู้สึกอึดอัดใจจากการถูกจ้องมอง และพูดอย่างช่วยไม่ได้ “หน้าอกของข้าใหญ่กว่าของผู้ชาย แต่ก็ยังเปรียบเทียบไม่ได้กับผู้หญิง” หลังจากพูดอย่างนี้นางมองไปที่บานซู “เขาไม่ได้พูดว่าข้า หน้าอกมีขนาดเล็ก แต่มือและเท้าของข้าก็เล็กเช่นกัน” เขากางมือและเท้าของเขา “ดูสิมันเล็กกว่านี้มาก”
แน่นอนว่ามือและเท้าขององค์ชายเหลียนดูเหมือนของผู้หญิงมากไม่อย่างนั้นจะเป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่สงสัยอะไรโง่ ๆ อย่างโง่เขลา มือและเท้าของบุคคลนี้มีขนาดเล็ก และเขาไม่มีลูกกระเดือก เขาดูสวยมากเช่นกัน มันอาจถูกตำหนิเมื่อนางยังเด็กเกินไป นางไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง
บานซูถามเขาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย“ฝ่าบาทยังมีบางสิ่งในที่นั่นหรือไม่”
ใบหน้าขององค์ชายเหลียนเปลี่ยนเป็นสีแดงสดและเฟิงหยูเฮงยังกล่าวอีกว่า “ในเมื่อข้าต้องรักษาอาการป่วยของเจ้า ข้าต้องรู้ทุกอย่าง” **
จากนั้นนางมองคนนั้นพยักหน้า“อยู่ที่นั่น แต่มันเล็กมาก”
นางสามารถระบุได้จริงว่าเกิดอะไรขึ้นใช้ยาสนับสนุนพวกเขาจัดการองค์ชายเหลียนนี้ ทำร้ายหลานชายของฮูหยินใหญ่ สิ่งนี้ทำให้ฮ่องเต้คนปัจจุบันขึ้นครองบัลลังก์ได้สำเร็จ เหตุผลที่พวกเขารักษาองค์ชายเหลียนโดยไม่ฆ่าเขา นางคิดว่าเป็นเพราะผู้ปกครองของเฉียนโจวต้องการใช้เขาเพื่อทำการทดลองใช่หรือไม่ พวกเขาต้องการที่จะเห็นสิ่งที่องค์ชายเหลียนจะได้รับการดูแลเหมือนยาเสพติดทั้งหมด และเพื่อดูว่าเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน เมื่อใช้สิ่งนี้พวกเขาจะคำนวณว่ายานี้สามารถพิจารณาว่าประสบความสำเร็จหรือไม่
อาการป่วยนี้…ไม่ใช่ที่นางสามารถรักษาได้อย่างแน่นอน
องค์ชายเหลียนถามนางอย่างระมัดระวัง“มีความหวังบ้างหรือไม่ ? ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“มี แต่มันต้องมีการทดสอบบ้าง และไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ในการครั้งเดียว เจ้าจะต้องติดตามข้าตลอดเวลา ภาพรวมการใช้พิษเป็นการทดลอง การล้างพิษนั้นก็เป็นสิ่งทดลองด้วยเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายมีส่วนร่วมในการทดลองนี้ และนี่คือการแข่งขันเพื่อดูว่าพิษของพวกเขาจะทำงานได้เร็วขึ้นหรือไม่ หรือถ้าข้าสามารถถอนพิษได้เร็วขึ้น”
องค์ชายเหลียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแม้ว่าเฟิงหยูเฮงไม่ได้ให้คำตอบที่ตรงกับเขา นางเป็นเพียงคนเดียวหลังจากหลายปีที่ผ่านมาที่จะบอกว่ามีความหวัง หมอเทวดาของราชวงศ์ต้าชุนนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ พวกเขาไม่ได้บิดเบือนความเสี่ยงที่เขามีหลังจากเป็นสหายกับพวกเขา
องค์ชายเหลียนรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่งทหารองครักษ์ที่อยู่ข้าง ๆ เขาคุกเข่า และคำนับเฟิงหยูเฮง 3 ครั้งโดยไม่พูดอะไรเลย
จากนั้นองค์ชายเหลียนก็กล่าวว่า“เจ้าให้ความหวังกับข้า ไม่ว่าผลลัพธ์สุดท้ายของความหวังจะเป็นเช่นไร ข้าจะขอบคุณ นอกจากเมืองลั่วนี้ ข้ายังปรารถนาที่จะมอบของกำนัลอันยิ่งใหญ่อีกอย่างหนึ่งให้แก่เจ้า” เขาพูดกับทหารองครักษ์ของเขา “เรียกแม่ทัพเหอมา”
ทหารองครักษ์นำแม่ทัพผู้กล้าเข้ามาในห้องโถงอย่างรวดเร็วองค์ชายเหลียนชี้ไปที่คนผู้นี้และกล่าวว่า “ข้ามีทหาร 100,000 นายภายใต้การบัญชาการของข้า พวกเขาเป็นทหารที่แข็งแกร่งที่สุดของเฉียนโจว ในหลายชั่วอายุคนมีเพียงบุตรชายและหลานชายของฮูหยินใหญ่เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม พวกเขาจะเป็นของกำนัลจากข้าให้กับเสี่ยวหยา เพียงแค่พาพวกเขาไปกับเจ้า เพื่อต่อสู้ทางเข้าไปในเมืองหลวง ลากเฟิงจาวหลินลงจากบัลลังก์ให้ข้าดู ! ”
ยิ่งเขาพูดมากขึ้นเขาก็ยิ่งมีอารมณ์ ในตอนท้ายเขาก็ลุกจากเก้าอี้ของเขาและเปิดเผยความโกรธออกมาเต็มห้อง ทุกคนแปลกใจ ดูเหมือนกับว่าทั้งห้องโถงสั่นสะเทือน
“แม่ทัพเหอรับคำสั่ง”องค์ชายเหลียนตะโกน และแม่ทัพพลเหอคุกเข่าลงต่อหน้าเขาทันที“ฟังตั้งแต่วันนี้ทหาร 100,000 นายจากกองทัพของเฉียนโจวจะเป็นขององค์หญิงจี่อัน เจ้าควรทักทายนายใหม่ของเจ้า ! ”
ดวงตาของแม่ทัพเหอสว่างขึ้นดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างความสุขที่ปรากฏบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาถามอย่างรวดเร็ว “องค์หญิงจี่อันที่ยิ่งใหญ่ เห็นด้วยกับคำขอขององค์ชายหรือไม่พะยะค่ะ ? ”
องค์ชายเหลียนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยท่าทางโล่งอกบนใบหน้าของเขา
แม่ทัพเหอไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วหันไปหาเฟิงหยูเฮงอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับทหารองครักษ์ก่อนหน้านี้ เขาได้คำนับเฟิงหยูเฮงถึง 3 ครั้ง และพูดเสียงดัง “ชื่อของผู้ใต้บังคับบัญชานี้คือเหอเทียน ตั้งแต่วันนี้ข้าจะเชื่อฟังคำสั่งขององค์หญิงจี่อัน และจะมอบกองทหารไว้ภายใต้การบัญชาการของท่านขอรับ!”
องค์ชายเหลียนมอบป้ายคำสั่งให้เฟิงหยูเฮง“ดูแลมัน มันทำจากน้ำแข็งพันปี มันจะไม่ละลายแม้แต่ในที่ร้อน”
เฟิงหยูเฮงมองไปที่ซวนเทียนหมิงความตั้งใจของนางคือ : เราต้องการมันหรือไม่ ?
ซวนเทียนหมิงอ้ามือออก“นี่เป็นผลของการทำงานหนักของเจ้า แน่นอนเราต้องการมัน”
นางพยักหน้ารับแผ่นป้ายจากมือขององค์ชายเหลียนเมื่อน้ำแข็งอายุหนึ่งพันปีแตะผิวของนาง ความเย็นก็เจาะผิวหนังของนาง นางสั่นและขว้างไปที่ซวนเทียนหมิงว่า“ข้าไม่ต้องการมัน ข้ามอบให้เจ้า”
ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างหงุดหงิด“ข้าบอกเจ้าตลอดเวลาในการฝึกฝนตัวเองอย่างถูกต้อง แต่เจ้าปฏิเสธที่จะฟัง” เขาถือมันไว้ในมือของเขา แต่มีความรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย
องค์ชายเหลียนหัวเราะน้ำแข็งที่แช่แข็งหัวใจของเขามานานหลายปีได้รับการแก้ไข ความรู้สึกนั้นเหมือนอย่างแท้จริงเมื่อเขาได้รับอิสระจากที่มืดนั้น เขารู้สึกราวกับว่าโลกกว้างขึ้นทันที ในอดีตเขาถูกขังอยู่ในความเศร้าโศกเฉียนโจว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความสว่างจะส่องผ่านทำให้เขามีความหวัง
เสียงหัวเราะนี้ดังขึ้นและดังขึ้นอย่างช้าๆ เฟิงหยูเฮงก็เต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใจที่ก่อนหน้านี้อีกครั้ง นางรู้สึกว่าเสียงหัวเราะขององค์ชายเหลียนทำให้ห้องโถงทั้งห้องเริ่มสั่น
เสียงของคนผู้นี้ดังเกินไปหรือไม่?
เช่นเดียวกับข้อสงสัยนี้ปรากฏขึ้นทันใดนั้นการสั่นก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น นางจับซวนเทียนหมิงไว้ในขณะที่เกือบจะล้ม นางต้องการให้ผู้กระทำความผิดหยุดหัวเราะ แต่ในเวลานี้มีทหารวิ่งเข้ามาจากข้างนอกด้วยท่าทางที่น่ากลัว มาถึงตรงหน้าทุกคนเขาพูดอย่างเร่งด่วน “องค์ชาย มีบางสิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้นพะยะค่ะ!”
——————————————————————————————————
*TN: โปรดอย่าทำที่บ้าน สูดดมสิ่งที่ไม่รู้จัก
**TN: ถ้าคุณเป็นหมออย่าถามเรื่องแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย
ตอนที่ 610 ทำให้เฉียนโจวกลวง
ตอนที่610 ทำให้เฉียนโจวกลวง
ความจริงพิสูจน์ว่าเฟิงหยูเฮงประเมินสูงไปว่าองค์ชายเหลียนเป็นผู้กระทำความผิดเสียงของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดังจริง ๆ มันไม่สามารถสั่นคลอนห้องโถงขนาดใหญ่นี้ได้ เหตุผลที่ห้องโถงดูเหมือนจะสั่นก่อนหน้านี้ก็คือ “องค์ชาย สวรรค์ล่มสลายพะยะค่ะ ! ”
เฉียนโจวที่เต็มไปด้วยหิมะดูราวกับสวรรค์ดังนั้นการล่มสลายของสวรรค์จึงเป็นหิมะถล่ม ในเวลาเดียวกันมันก็มาพร้อมกับแผ่นดินไหว
หิมะถล่มนี้มีศูนย์กลางที่เฉียนโจวและกระจายไปทั่วทุกส่วนของอาณาจักรเริ่มสั่น แม้แต่เมืองที่อยู่ห่างออกไปทางใต้มากที่สุดอย่างเมืองบินบินและเมืองลั่วก็ไม่ได้ยกเว้น
เป็นเวลาสามวันเต็มเมืองลั่วยังคงสั่นโชคดีที่ระยะทางนั้นค่อนข้างไกล นอกจากการสั่นสะเทือนแล้วก็ไม่ได้ทำให้เกิดการรบกวนอื่น ๆ จิตใจของพลเมืองสั่นคลอนด้วยความกลัว และพวกเขารวมตัวกันทุกวันในที่เดียว จากนั้นพวกเขาจะหารือเกี่ยวกับหิมะถล่มนี้
นับตั้งแต่การตัดสินใจที่จะแยกความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างตัวเขากับเฉียนโจวองค์ชายเหลียนหยุดดูตัวเองในฐานะที่เป็นคนจากเฉียนโจวอย่างแท้จริง เขาอยู่ในพระราชวังของฮ่องเต้ทั้งวัน กินและดื่มตามที่เขาต้องการ เขายังร้องเพลงและฟังเพลงเมื่อเขาต้องการ ไม่เพียงแต่เขาจะแสดงความจองหองเท่านั้น เขายังสั่งให้เจ้าเมืองลั่วไม่ต้องแทรกแซงในเรื่องใด ๆ ของเฉียนโจว ประตูเมืองจะถูกปิดอย่างแน่นหนาและจะไม่ยอมรับผู้ลี้ภัยแม้แต่เพียงคนเดียว
เฟิงหยูเฮงเคารพความปรารถนาของเขาที่จะทำตัวเหมือนเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุนสุดหัวใจแต่คลื่นของผู้ลี้ภัยที่มาที่ประตูทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ
นางพูดคุยกับซวนเทียนหมิง“เราควรคิดจัดการกับผู้ลี้ภัยหรือไม่ ? ”
เป่ยจื่อกล่าวด้วยรอยยิ้ม“นายท่านมีความคิดดี ๆ แล้ว พระชายาอยากได้ยินหรือไม่ขอรับ ? ”
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว“ข้าต้องการฟังรายละเอียด”
ซวนเทียนหมิงเลื่อนม้วนหนังสือในมือแล้วผลักมันให้นาง“เมืองลั่วและเมืองบินบินเป็นของราชวงศ์ต้าชุนอยู่แล้ว แม้ว่าเจ้าเมืองจะเทียบเท่าเขตการปกครอง ที่อยู่อาศัยของเฉียนโจวก็กลายเป็นที่อยู่อาศัยของราชวงศ์ต้าชุน หากผู้ลี้ภัยนอกเมืองต้องการเข้าร่วม พวกเขาก็สามารถทำได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เรามีทหารจำนวนมากตั้งอยู่ที่นี่ เพียงแค่เพิ่มกระโจมให้ผู้ลี้ภัยที่อาศัยอยู่เป็นไปไม่ได้ ผู้คนยังสามารถกระจายต่อไปทางใต้สู่เมืองบินบิน, เจียวโจง, ซงโจว และกวนโจว หากยังไม่พอเราสามารถเปิดพื้นที่ส่วนกลางให้กับผู้ลี้ภัยได้ มีข้อกำหนดเพียงข้อเดียวเท่านั้น เมื่อเข้าไปในเมืองพวกเขาจะกลายเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุน เมื่อพวกเขาก้าวเท้าเข้าไปในเมืองลั่วแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้เป็นพลเมืองของเฉียนโจวอีกต่อไป นับจากวันนี้เป็นต้นไป พวกเขาจะเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุน ความเจริญรุ่งเรืองของเฉียนโจวจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาแม้แต่น้อย”
ดวงตาของเฟิงหยูเฮงสว่างขึ้นในขณะที่เคาะนิ้วไปมา นางก็เริ่มนับว่า “หิมะถล่มที่เกิดขึ้นกับเมืองหลวงที่อยู่ตรงกลาง กล่าวคือเริ่มต้นจากส่วนที่มีชีวิตชีวาที่สุดของเฉียนโจว ยิ่งมีผู้คนจำนวนมาก ภัยพิบัติยิ่งเลวร้ายลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเมืองหลวงตกอยู่ในความระส่ำระสาย ผู้คนจะสูญเสียการสนับสนุนทันที นั่นเป็นสาเหตุที่ความคิดแรกในใจของผู้ที่รอดชีวิตนั้นก็คือการหลบหนี เพื่อความอยู่รอด พวกเขาต้องหนีออกจากเมืองหลวงก่อนและอยู่ห่างจากจุดศูนย์กลางมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากทิศทั้งสี่ทิศ ภาคใต้เป็นทางเลือกที่น่าเชื่อถือที่สุดเพราะลมและหิมะก็น้อยลงไปทางใต้เมื่อพวกเขาเดินทาง สิ่งนี้ยังเพิ่มโอกาสในการเอาชีวิตรอดให้มากที่สุด เมื่อโจมตีเฉียนโจว มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเจ้าทำให้เฉียนโจวกลวงโดยเอาพลเมืองของพวกเขาออกไป และทิ้งครอบครัวราชวงศ์ไว้ภายในเขตแดน ถ้าไม่มีพลเมืองแล้ว จะเรียกผู้ปกครองได้อย่างไร ? จะมีวันหนึ่งที่พวกเขาจะถูกขับไล่”
ซวนเทียนหมิงยกย่อง“อาเฮงเป็นคนที่รู้ใจข้า”
แผนอันยิ่งใหญ่ของซวนเทียนหมิงถูกนำมาใช้อย่างรวดเร็วด้วยการที่เจ้าเมืองลั่วเป็นผู้นำ จึงมีการติดประกาศการลงทะเบียนไว้นอกเมือง ผู้ลี้ภัยทุกคนที่ต้องการเข้าเมืองต้องยอมเต็มใจสละสัญชาติเฉียนโจวแล้วลงชื่อเพื่อเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุน
พลเมืองไม่ได้โต้เถียงกันมากไปว่าเป็นของราชวงศ์ต้าชุนหรือเฉียนโจวโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาเช่นนี้ใครก็ตามที่สามารถให้น้ำอุ่น อาหาร และสามารถให้พวกเขามีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข จะเป็นเจ้านายของพวกเขา นั่นคือสิ่งที่พวกเขามองว่าเป็นผู้ปกครอง
การย้ายถิ่นของคนจำนวนมากเริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วก่อนที่จะผ่านไปสามวันเต็ม พลเมือง 100,000 คนเข้ามาในเมือง ภายใต้การนำของซวนเทียนหมิงพวกเขาถูกแยกระหว่างเมืองลั่ว เมืองบินบิน และสามมณฑลทางภาคเหนือ ในขณะเดียวกันพวกเขาก็กระจายคำพูดที่เมืองลั่วได้เปิดประตูเพื่อช่วยเหลือผู้ลี้ภัย ผู้ลี้ภัยเฉียนโจวทั้งหมดเริ่มมุ่งหน้าไปในทิศทางนั้น ผู้ที่ไม่ได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติก็สามารถเลือกที่จะอยู่ในเตาอุ่นได้ ตราบใดที่พวกเขาต้องการและตราบใดที่พวกเขาสามารถทิ้งทุกอย่างในเฉียนโจว ราชวงศ์ต้าชุนจะพาพวกเขาไปยังสถานที่ที่ฤดูใบไม้ผลิอบอุ่นและดอกไม้เบ่งบาน พวกเขาจะสามารถเห็นดอกไม้ที่มีสีสันและต้นไม้สีเขียว
เงื่อนไขเหล่านี้น่าดึงดูดอย่างแท้จริงผู้คนจำนวนมากที่ได้รับผลกระทบและไม่ได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติจึงเริ่มรวมตัวกันที่เมืองลั่ว เมื่อราชวงศ์เฉียนโจวมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อการพยายามหยุดพวกเขา หนึ่งในสามของพลเมืองได้เสร็จสิ้นขั้นตอนการลงทะเบียนของพวกเขาแล้ว นอกจากนี้ยังมีทหารจากราชวงศ์ต้าชุนนำคนเหล่านี้ไปยังดินแดนของราชวงศ์ต้าชุน
เฉียนโจวมีพลเมืองน้อยลงเรื่อยๆ และมันก็กลายเป็นอาณาจักรที่รกร้างว่างเปล่า
ซวนเทียนหมิงสั่งให้ทหารนำผู้คนจากเฉียนโจวถึงราชวงศ์ต้าชุนโดยไม่ได้ให้ผู้คนจากเฉียนโจวกระจุกตัวรวมกันอยู่ในพื้นที่ใดมากเกินไปแต่ละพื้นที่สามารถมีครอบครัวได้เพียงห้าหรือหกครอบครัวเท่านั้น ทั้งสองทาง ราชวงศ์ต้าชุนมีอาณาเขตกว้างใหญ่ ทุกคนของเฉียนโจวต้องแยกย้ายกันไปทั่ว พวกเขาจะไม่ได้รับโอกาสในการรวมตัวกันอย่างแน่นอน สิ่งนี้เรียกว่าการดูดกลืน ! หากการผสมกลมกลืนสามารถเสร็จสิ้นในรุ่นเดียวก็จะมีรุ่นที่สอง สาม และสี่ ความประทับใจของเฉียนโจวจะเริ่มจางหายไปจากความคิดของพวกเขาและในที่สุดพวกเขาก็จะกลายเป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุนอย่างสมบูรณ์
ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮงทำงานร่วมกันเมื่อองค์ชายเหลียนเติมเชื้อเพลิงลงในกองเพลิง แผนการที่จะขุดเฉียนโจวก็ประสบความสำเร็จอย่างมาก ในขณะที่จำนวนผู้ลี้ภัยลดน้อยลงและผู้คนส่วนใหญ่ได้ให้สัตย์ปฏิญาณตน ซวนเทียนหมิงได้สั่งกองทัพอีกครั้งในที่สุด “เดินทัพต่อไปทางเหนือ ! ”
คราวนี้องค์ชายเหลียนไปกับพวกเขานำแม่ทัพเหอและทหาร 100,000 นายซึ่งเป็นของเฟิงหยูเฮง เมื่อได้รับคำสัญญาของเฟิงหยูเฮง ในที่สุดองค์ชายเหลียนก็รู้สึกมั่นใจขึ้นอีกเล็กน้อย ดังนั้นหลังของเขาจึงไม่รู้สึกเจ็บและเขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อยล้า ขาของเขาไม่ได้เป็นตะคริว เขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก ราวกับว่าเขาเป็นเจ้าหน้าที่สารสนเทศเขาให้คำแนะนำกับซวนเทียนหมิงว่า “มุ่งหน้าตรงไปยังเมืองหลวง ถึงแม้ว่าจะมีหิมะถล่มเกิดขึ้นที่นั่น แต่เป็นที่ซ่อนของตระกูลเฟิง จาวหยูต้องลังเลที่จะจากไป แม้ว่าเขาจะจากไปแล้ว ตระกูลเฟิงก็อยู่ในอำนาจมาสองสามร้อยปีแล้ว เพียงแค่ย้ายก็จะต้องใช้เวลาครึ่งปี ถ้าเราเคลื่อนที่เร็วกว่านี้ เราสามารถล้อมเมืองหลวงได้อย่างสมบูรณ์ และล้อมรอบพวกเขาได้สำเร็จ”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกงงงวยมาก“นอกจากผู้ปกครองของเฉียนโจว คนอื่น ๆ ที่มีแซ่เฟิงก็เป็นญาติของเจ้าเช่นกัน เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้ามีความเกลียดชังพวกเขาเช่นกัน ? ”
องค์ชายเหลียนพยักหน้าและตอบตามธรรมชาติ“ถูกต้อง ! ข้าเกลียดพวกเขาทั้งหมด ! ข้าจะบอกเจ้าว่าคนแซ่เฟิงที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ดี ย้อนกลับไป ท่านพ่อของข้าและผู้สนับสนุนของเขาถูกฆ่าตายโดยเฟิงจาวหยูและบิดาของเขา เขาไม่เพียงฆ่าลูกพี่ลูกน้องของเขาเท่านั้น เขายังฆ่าพี่น้องอีกนับไม่ถ้วน เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าแม้แต่บิดาของเขาเองก็น่าจะถูกเขาฆ่าด้วยเช่นกัน”
ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่ซวนเทียนหมิงพยายามเชื่อครอบครัวของฮ่องเต้มีศัตรูมากมาย นี่ไม่ใช่แค่เฉียนโจว อาณาจักรใดไม่มีการต่อสู้แบบนี้ ? ราชวงศ์ต้าชุนของพวกเขาก็เหมือนกัน
จากเมืองลั่วไปสู่เมืองหลวงเส้นทางเดินไปทางเหนือและไกลออกไปและผลกระทบจากหิมะถล่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีหลายครั้งที่กองทัพไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหยุดและพยายามเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ติดอยู่ในภัยพิบัติด้วยมนุษยธรรม ด้วยการทำเช่นนี้พวกเขาช่วยชีวิตชาวเฉียนโจวนับไม่ถ้วน
ขุนนางในเมืองที่ค้ำจุนเมืองเหล่านี้ไม่มีความปรารถนาที่จะปกป้องเมืองเหล่านี้อีกต่อไปประตูเมืองเปิดกว้างแต่กำแพงเมืองทั้งหมดพัง ในกรณีที่รุนแรงกว่า
ทหารของราชวงศ์ต้าชุนไปทำงานเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ได้รับผลกระทบจากภัยพิบัติซวนเทียนหมิงออกคำสั่งด้วยตัวเองอย่างรวดเร็ว ทำให้หลาย ๆ เมืองในเฉียนโจวเพลิดเพลินไปกับคุณภาพชีวิตที่ก้าวกระโดด นอกจากนี้องค์ชายเหลียนก็ช่วยเหลือเช่นกัน พลเมืองมองว่าองค์ชายเหลียนเป็นเสาหลักแห่งการสนับสนุนใหม่ เมื่อเห็นว่าองค์ชายเหลียนยอมสวามิภักดิ์ต่อองค์ชายเก้าของราชวงศ์ต้าชุนแล้ว ทำไมพวกเขาจะต้องลังเล !
ดังนั้นคนที่ถูกขุดโดยทหารของราชวงศ์ต้าชุนและครอบครัวของพวกเขาที่ไม่ได้วิ่งหนีทันเวลาหรือวิ่งหนีไม่ได้เพราะพวกเขาถูกฝัง พวกเขาทั้งหมดถูกเพิ่มเข้าไปในทะเบียนของราชวงศ์ต้าชุน บรรดาขุนนางในเมืองทุกคนก็ยังคงสัตย์ซื่อ
ตลอดทางนี้พวกเขาเข้าไปจับคนและเข้ายึดครองกองทัพของซวนเทียนหมิงสนุกไปกับการเก็บเกี่ยวที่ดี และเจ้าหน้าลงทะเบียนที่มากับพวกเขากำลังทำงานอย่างรวดเร็ว !
การเดินทางครั้งนี้หยุดสองเดือนต่อมาในที่สุดพวกเขาก็มาถึงนอกเมืองหลวงของเฉียนโจว
ผ่านไปครึ่งทางซวนเทียนหมิงส่งเฉียนหลี่ไปข้างหน้าพร้อมทหารครึ่งหนึ่งไม่หยุดเพื่อช่วยชีวิตใคร เมื่อพวกเขามาถึง เฉียนหลี่รอพวกเขาอยู่นอกกำแพงเมือง แล้วเขาบอกซวนเทียนหมิงว่า “กองทัพล้อมรอบเมืองแล้ว เรารอให้องค์ชายมาถึง” เขาพูดขณะที่ถูมือของเขา “องค์ชาย ไม่ทราบว่าเราเคยพูดเกินจริงมาก่อนหรือไม่ แต่สหายทุกคนก็มุ่งไปข้างหน้า ตาย อย่างไรก็ตามตอนนี้ดูเหมือนว่าเมืองหลวงของเฉียนโจวจะไม่หนาวขนาดนั้นเลยหรือ ? ” ในขณะที่เขาพูดเขาชี้ไปที่กำแพงเมืองสูง “องค์ชายดู น้ำแข็งบนกำแพงเมืองโดยรอบเมืองกำลังแสดงสัญญาณของการละลาย มันไม่ทนทานเหมือนตอนที่เรามาถึงครั้งแรก”
คำพูดเหล่านี้ทำให้ใจของเฟิงหยูเฮงสั่นนางมองไปที่ผนังด้านบนอย่างรวดเร็ว มันก็เหมือนกับที่เฉียนหลี่พูดไว้ น้ำแข็งบนกำแพงรอบเมืองเริ่มละลาย ในสถานที่ที่มันบางลงมันก็โปร่งแสงแล้ว แผ่นดินไหวทำให้เกิดหิมะถล่ม การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงส่งผลให้ละติจูดและลองติจูดเปลี่ยนไป สิ่งนี้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ
ทันใดนั้นนางก็นึกถึงการละลายของน้ำแข็งอาร์กติกในโลกสมัยใหม่ฉากน้ำแข็งที่ละลายอยู่ในทะเลอันไร้ขอบเขตที่สะบัดอยู่ในใจนางเหมือนหนัง นั่นเป็นความทรงจำที่ค่อนข้างน่ากลัว
ซวนเทียนหมิงเห็นว่าท่าทางของนางดูไม่ดีและต้องการถามแต่ในเวลานี้พวกเขาได้ยินองค์ชายเหลียนเริ่มหัวเราะทันที “ฮ่าๆๆ ! น้ำแข็งละลายแล้ว ! น้ำแข็งละลาย ! เฟิงจาวหยูถูกฝังโดยหิมะไม่พอ ถ้าเจ้าจมน้ำตายในหิมะ และน้ำจะดีที่สุด ข้าจะตกปลาเจ้าด้วยเบ็ดตกปลาแน่นอน ไม่ต้องกังวล ข้าจำทุกสิ่งที่เจ้าชอบทาน ข้าจะผูกพวกมันทั้งหมดให้เจ้า”
เฟิงหยูเฮงกล่าวด้วยความโกรธ“หุบปาก ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าน้ำแข็งในเฉียนโจวละลายหมายถึงอะไร ในเวลานั้นน้ำแข็งจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของทะเล และทุกอย่างจะถูกปกคลุมด้วยน้ำ ภูเขาหิมะจะละลายและบริเวณที่เป็นหิมะจะยุบ แม้ว่าเจ้าจะอยู่ในเมืองลั่ว เจ้าก็ไม่สามารถหนีจากภัยพิบัตินั้นได้ เฟิงจาวเหลียน เจ้าอยากตายหรือ ? แต่ข้าไม่อยากตายพร้อมกับเจ้า” นางโกรธอย่างแท้จริง ในเวลาเดียวกันนางก็เริ่มหวาดกลัวกับการละลายน้ำแข็งอย่างรวดเร็วของเฉียนโจว
ซวนเทียนหมิงไม่ค่อยเห็นเฟิงหยูเฮงตกใจมากแต่เขาก็รู้ว่าการละลายของเฉียนโจวมีความหมายอย่างไร ในเวลานี้มันไม่ใช่แค่เฟิงหยูเฮงที่รู้สึกหวาดกลัว ความรู้สึกสยองขวัญก็คืบคลานเข้ามาในหัวใจของเขาด้วย
“คิดถึงวิธีเข้าไปในเมืองก่อนเรามาดูกันว่าข้างในเป็นอย่างไร เราจะเห็นว่ามีพลเมืองกี่คนที่ยังอยู่ที่นั่น” ซวนเทียนหมิงมองที่เฟิงหยูเฮง และรับฟังความคิดเห็นของนาง
“เจ้าจะเข้าไปข้างในได้อย่างไร?”องค์ชายเหลียนสูญเสียมันอีกครั้ง “แม้ว่าเมืองหลวงจะได้รับผลกระทบหนักที่สุดจากภัยพิบัติ แต่มองดี ๆ ส่วนที่แน่นที่สุดของกำแพงไม่พัง ยังมีทหารอยู่ที่นั่น พวกเจ้าสองคนคือแม่ทัพแห่งกองทัพ การเข้าไปข้างในนั้นอันตรายเกินไป สถานการณ์แบบนี้ต้องใช้ข้า ! ”
“เจ้า?”เฟิงหยูเฮงมองไปที่องค์ชายเหลียน และกล่าวว่า “เจ้ายังคิดว่าเจ้าสามารถใช้สถานะของเจ้าในฐานะองค์ชายเหลียนเพื่อเดินเล่นในเมืองหลวงอีกหรือ ? การกระทำที่ยอดเยี่ยมของเจ้ากระจายไปทั่วประเทศแล้ว เจ้าต้องการที่จะเข้าไปในเมืองหลวง ? เจ้าจะถูกไล่ล่าก่อนที่เจ้าจะถึงประตูเมือง”
องค์ชายเหลียนยิ้มอย่างสดใส“ใครบอกว่าข้าจะเข้าไปด้วยตัวเอง ไม่ว่าในกรณีใดข้าเคยเป็นองค์ชายเหลียนมาหลายปี ข้าจะไม่มีคนอยู่ในเมืองหลวงได้อย่างไร”
องค์ชายเหลียนใช้วิธีเพื่อส่งข้อความไปยังเมืองหลวงสำหรับเฟิงหยูเฮงนางกำลังคิดจะจัดการกับเมืองหลวงนี้เพราะนางไม่ต้องการโจมตีเมืองที่ประสบกับภัยพิบัติดังกล่าว
นางพูดกับเฉียนหลี่“ออกคำสั่งให้นำหม้อออกมาทั้งหมดแล้วเริ่มทำโจ๊ก ! ”
