สืบแค้นคุณหนูสวมรอย – ตอนที่ 215 วันประกาศรายชื่อ

ตอนที่ 215 วันประกาศรายชื่อ

ในห้องหนึ่งของสำนักเป่ยเจิ้นฝู่ซือ แม้ว่าใช้ต้อนรับแขก แต่ก็ยากจะทำให้คนรู้สึกผ่อนคลาย

เฮ่อชิงเซียวกล่อมซินโย่วได้แล้วก็เอ่ยว่า “ข้าให้คนไปส่งคุณหนูโค่ว”

“ใต้เท้าเฮ่ออยู่ๆ นำตัวข้ามาที่นี่ คงต้องมีเหตุอ้างกระมัง”

“คุณหนูโค่วเป็นคนเดียวที่ได้พบกับท่านซงหลิงที่เรารู้ในตอนนี้ เรียกตัวคุณหนูโค่วมาสอบถามก็ไม่แปลกอันใด”

หากเป็นไปได้ เฮ่อชิงเซียวไม่อยากนำคุณหนูโค่วไปเกี่ยวข้องกับท่านซงหลิง แต่ตอนนั้นสถานการณ์คับขัน คิดจะหยุดยั้งคุณหนูโค่วไม่ให้ลอบสังหารชิ่งอ๋องและทำให้ชิ่งอ๋องไร้วาจาโต้ตอบ ก็ได้แต่ทำเช่นนี้

“ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ” นัดแนะเรื่องราวกับเสร็จ ซินโย่วไม่ได้ให้คนไปส่ง แต่เดินออกจากสำนักเป่ยเจิ้นฝู่ซือเพียงลำพัง

ยามนี้แสงตะวันกำลังงามตา ไกลออกไปมีเสียงหัวเราะ เสียงร้องตะโกนขายของ เสียงคุยกันจ้อกแจ้กจอแจ เป็นชีวิตชาวบ้านบนโลกใบนี้

วาจาเกลี้ยกล่อมของเฮ่อชิงเซียวดังขึ้นในโสตประสาทซินโย่ว

“ท่านเจ้าของร้าน!”

“คุณหนู…”

เสี่ยวเหลียน ผู้ดูแลร้านหูกับหลิวโจววิ่งมา

“พวกเจ้ามาได้อย่างไร” เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างที่สุดแล้ว ซินโย่วก็เอ่ยถาม

ผู้ดูแลร้านหูกับหลิวโจวก็แล้วไป เพราะเห็นนางถูกกองกำลังองครักษ์จิ่นหลินนำตัวมา แต่สองสามวันมานี้นางให้เสี่ยวเหลียนเฝ้าเรือนตะวันออกไว้ เพราะกลัวว่าหลังนางลอบสังหารชิ่งอ๋อง สาวใช้ประจำตัวอยู่ในที่เกิดเหตุจะถูกฆ่า

หลังสังหารชิ่งอ๋อง นางกับคนในร้านหนังสือจะถูกทางการสอบสวน นางก็จะแสดงสถานะตนเอง ให้คนผู้นั้นได้รู้ว่านางคือโค่วชิงชิงตัวปลอม นางหลอกทุกคน

“เป็นห่วงท่าน!” หลิวโจวแย่งตอบ “ใต้เท้าเฮ่ออยู่ๆ นำตัวท่านมาที่เช่นนี้ได้อย่างไร…”

เสี่ยวเหลียนมองมือที่พันแผลไว้ของซินโย่วทีหนึ่ง สีหน้าพลันแปรเปลี่ยน “คุณหนูท่านได้รับบาดเจ็บ”

หลิวโจวสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ใต้เท้าเฮ่อลงทัณฑ์ท่านหรือ”

ดังคาด ทำการค้าไปดีๆ ดีกว่า ห่างไกลจากเรื่องหนุ่มสาวไว้เป็นดี

“กลับไปค่อยคุยกัน”

ในโถงร้านหนังสือมีเพียงสือโถวเฝ้าอยู่ พอเห็นพวกซินโย่วกลับมาก็รีบวิ่งเข้าไปหา “ท่านเจ้าของร้าน ท่านไม่เป็นอันใดกระมัง”

“ไม่เป็นอันใด”

สือโถวจึงได้เผยรอยยิ้มโล่งใจ

คืนนี้ซินโย่วนอนไม่ค่อยหลับ ฝันกระท่อนกระแท่น ครู่หนึ่งฝันเห็นภาพการตายอนาถของมารดา ครู่หนึ่งฝันเห็นเฮ่อชิงเซียวกุมมือนาง ขอให้นางมีชีวิตต่อไป

วันรุ่งขึ้นผู้ดูแลร้านหูมาสอบถามเรื่องเวลาวางขาย ‘บันทึกตะวันตก’ เล่มสาม

“รออีกสักพัก ไม่รีบ”

ซินโย่วเปิดร้านหนังสือ แต่ไรมาไม่ใช่เพื่อทำเงิน ตอนนี้กำลังปะทะกับชิ่งอ๋อง ร้านหนังสือเคลื่อนไหวมิสู้สงบนิ่ง

ท่าทางสงบนิ่งของซินโย่วอยู่ในสายตาของผู้ดูแลร้านหู ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วก็ไม่แม้แต่จะคิดสงสัย ตอบรับทันที

ไม่มีนิยายใหม่กระตุ้นยอดขาย การค้าร้านหนังสือก็เป็นไปดังปกติ มีลูกค้ามากันประปราย หลิวโจวกับสือโถวเองก็มีเวลาว่าง

แสงอาทิตย์ด้านนอกกำลังดี คุยกับคนงานสองคนแล้ว ซินโย่วก็เริ่มง่วง

“ท่านเจ้าของร้านกลับไปพักที่เรือนตะวันออกดีกว่าไหมขอรับ” ผู้ดูแลร้านหูเอ่ยเตือน

“กลับไปก็ไม่มีอันใดทำ ข้าสังเกตลูกค้าในเวลาปกติสักหน่อยดีกว่า”

ผู้ดูแลร้านหูรู้สึกซาบซึ้งใจต่อท่าทีการทำงานของเจ้าของร้านมาก ก่อนจะหันไปเปิดสมุดบัญชี

รอถึงเที่ยง ต้วนอวิ๋นหลางก็เข้ามา

“น้องชิง เจ้าไม่เป็นอันใดกระมัง”

มองท่าทางฮึดฮัดของต้วนอวิ๋นหลาง ซินโย่วก็มีสีหน้าสงสัย

ต้วนอวิ๋นหลางมองไปรอบโถงเห็นไม่มีคนนอก ก็กระซิบเบาๆ “ข้าได้ยินว่าเมื่อวานเจ้าถูกกองกำลังองครักษ์จิ่นหลินนำตัวไป!”

“สหายร่วมชั้นเรียนข้าคนหนึ่ง เรื่องราวเป็นอย่างไรกัน เจ้าไม่ใช่ว่ามีสายสัมพันธ์กับใต้เท้าเฮ่อไม่เลวหรือ”

“เพียงแค่ถามบางเรื่อง พี่รองไม่ต้องเป็นห่วง”

“ไม่มีอันใดก็ดี” ต้วนอวิ๋นหลางโล่งใจ หันไปเอ่ยถึงต้วนอวิ๋นเฉิน “ใกล้จะประกาศผลสอบแล้ว ถามพี่ใหญ่ว่าสอบเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่พูด”

ปีนี้เป็นปีการสอบฤดูใบไม้ผลิในรอบสามปีครั้ง เดือนสองสอบไป เดือนสามจะติดประกาศรายชื่อเมื่อใดก็ไม่อาจรู้ได้

ต้วนอวิ๋นเฉินเข้าร่วมการสอบฤดูใบไม้ผลิ นับว่าเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของจวนรองเจ้ากรม เพราะการตายของกู้ชางป๋อ จวนรองเจ้ากรมก็มีเรื่องให้ต้องคิดขึ้นมาเพิ่มอีกเรื่องหนึ่ง

น้ำเสียงต้วนอวิ๋นหลางหรี่เบาลงกว่าเดิม “ดีที่เรื่องนั้นเกิดหลังพี่ใหญ่สอบ ไม่เช่นนั้นต้องส่งผลกระทบต่อพี่ใหญ่เป็นแน่…”

ต้วนอวิ๋นหลางเอ่ยถึงเรื่องกู้ชางป๋อส่งผลกระทบต่อทุกคนในจวนรองเจ้ากรม ซินโย่วฟังเงียบๆ ไม่ได้คิดสนใจอันใดแม้แต่น้อย

“น้องชิงดูแลตนเองให้ดี ข้าควรกลับละ”

ต้วนอวิ๋นหลางได้พบน้องชิงแล้วก็วางใจกลับสำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนไป

ซินโย่วก็หันมาง่วงนอนดังเดิม

แม้การลอบสังหารคิดพลีชีพเมื่อวานถูกขัดขวาง แต่ก็ทำให้นางสูญเสียกำลังไปไม่น้อย

นางถูกใต้เท้าเฮ่อกล่อม แต่ความรู้สึกที่แผนการล้มเหลวก็ยากทนรับได้เช่นกัน

แต่ที่แน่ใจได้เรื่องหนึ่งก็คือ…ชิ่งอ๋องจะมาอีก

ทางฝั่งชิ่งอ๋องอดทนได้สามวันก็มาอีกครั้ง เป็นวันติดประกาศผลสอบพอดี ทุกคนในเมืองหลวงต่างวิ่งไปชมความครึกครื้น ถนนที่ร้านหนังสือชิงซงตั้งอยู่ก็เงียบเหงาไปบ้าง

ชิ่งอ๋องยังคงออกมาอย่างไม่เป็นที่สะดุดตา มีบ่าวติดตามเปิดเผยมาเพียงสองคน แน่นอนว่ามีองครักษ์ลับอีกไม่น้อย

“มารบกวนคุณหนูโค่วอีกแล้ว” ชิ่งอ๋องมองประเมินสาวน้อยในชุดกระโปรงเขียวตรงหน้าคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “วันนี้ฉางเล่อโหวคงไม่มีธุระมาหาเจ้าอีกกระมัง”

สำหรับการขัดจังหวะของเฮ่อชิงเซียววันนั้น ไม่ใช่ว่าชิ่งอ๋องไม่โมโห

แต่พอคิดถึงความเคลื่อนไหวของกองกำลังองครักษ์จิ่นหลินในหลายวันมานี้ คุณหนูโค่วยังบอกว่าการตายของท่านลุงเกี่ยวข้องกับเขา ชิ่งอ๋องไม่ได้นึกสงสัยที่เฮ่อชิงเซียวนำตัวซินโย่วไปกองกำลังองครักษ์จิ่นหลิน แต่รู้สึกไม่สบายใจมากกว่า

สาวน้อยผู้นี้แท้จริงรู้อันใดมากันแน่

ในห้องรับรอง กลิ่นน้ำชาหอมละมุน แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานไม่ใหญ่นัก สาดส่องใบหน้าสาวน้อยกระจ่างงาม

“คุณหนูโค่วเจ้าคงไม่อยากให้ข้ามารบกวนเรื่อยๆ กระมัง พวกเราคนเปิดเผยไม่ขอกล่าวอ้อมค้อม แท้จริงเจ้ารู้เรื่องอันใดมาบ้าง” ชิ่งอ๋องก้มตัวลงสีหน้าบ่งบอกว่านางมิอาจปฏิเสธ

ซินโย่วเผยสีหน้าจนใจ ถอนหายใจเอ่ยว่า “หม่อมฉันก็รู้ว่าชิ่งอ๋องไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ กำชับคุณชายไต้แล้วว่าอย่าได้พูดออกไป”

ชิ่งอ๋องยิ้มเย็นเยียบกล่าวว่า “ข้าต้องการเหตุผลที่เชื่อถือได้”

ซินโย่วตอนนั้นตกเบ็ดล่อชิ่งอ๋องผ่านทางไต้เจ๋อ ไม่ได้คิดถึงเรื่องราวจากนั้นจะเป็นอย่างไร คิดไม่ถึงว่าเฮ่อชิงเซียวจะมา ทำให้นางมีเรื่องราวต่อจากนั้น จำต้องเผชิญหน้ากับความยุ่งยากที่นางล่อมาติดเบ็ดนี้

เห็นท่าทางข่มขู่บีบคั้นของชิ่งอ๋อง ซินโย่วได้แต่ลอบถอนหายใจ

โชคดีไม่เลว ที่นาง ‘มองเห็น’ เรื่องหนึ่ง

“ชิ่งอ๋องต้องระวังน้ำ ระยะนี้จะได้รับบาดเจ็บเพราะน้ำเพคะ”

ชิ่งอ๋องแค่นเยาะ “นี่คือคำพูดที่คุณหนูโค่วคิดทำให้ข้ายอมรับหรือ”

“ใช่เพคะ”

“เช่นนั้นก็รอดูต่อไป” ชิ่งอ๋องลุกขึ้นสะบัดแขนเสื้อออกไป

ซินโย่วไปส่งที่หน้าร้านหนังสือ ถนนฝั่งตรงข้ามมีสาวน้อยร่างสูงยืนอยู่ ดูท่ามาซื้อหนังสือ

สาวน้อยเพียงแค่มีใบหน้ากระจ่าง ไม่ได้มีลักษณะพิเศษใด ก็เหมือนลูกค้ามาร้านหนังสือทั่วไปที่มีมากมายไม่รู้เท่าใด

ซินโย่วกวาดตามองไปอย่างไม่ได้สนใจอันใดทีหนึ่ง พลันตกตะลึงแล้วก็รีบยกชายกระโปรงวิ่งไป

การเคลื่อนไหวฉับพลันของนางทำให้บ่าวรับใช้สองคนข้างกายชิ่งอ๋องระวังตัวขึ้นมาทันที มือกุมด้ามดาบไว้มั่น องครักษ์ลับก็ล้อมเข้ามาทันที

ปฏิกิริยาของคนเหล่านี้กล่าวแล้วยืดยาว แต่ความจริงเกิดในชั่วพริบตา

ซินโย่วแสดงท่าทางไม่ได้สนใจ กวักมือเรียกหญิงสาวผู้นั้น “พี่สาวท่านนี้ ข้ารอท่านอยู่ มาได้เสียที!”

สาวน้อยกำลังตกตะลึง ซินโย่วก็เข้ามาใกล้คว้ามือนางไปกุมไว้แล้ว