บทที่ 971 หลี่จิ่วเต้า ‘ย่อส่วนได้ด้วย ไม่เลวเลย!’
บทที่ 971 หลี่จิ่วเต้า ‘ย่อส่วนได้ด้วย ไม่เลวเลย!’
รกรากเดียวกัน?
รกรากเดียวกันแล้วอย่างไร!
ต้นก่วมไฉนเลยจะยี่หระมนุษย์ต้นไม้
ก่อนนี้มันยอมปล่อยพวกต้นหลิวผ่านไปเพราะรกรากเดียวกันรึ
เป็นไปได้ที่ไหน!
มันเกรงกลัวในพลังของต้นหลิวต่างหาก!
พายุกระหน่ำมิเคยหยุด ซ้ำยังขยายวงกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มนุษย์ต้นไม้และยอดฝีมือหลังฉากตนอื่น ๆ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก
พวกเขามิได้ลังเล หันหลังวิ่งหนีไปทันที
หากถูกพายุนี้ถล่มจริง น่ากลัวว่าพวกเขาคงต้องตายสนิท ไม่เหลือแม้แต่เศษซาก
ยังดีที่ต้นก่วมมิได้ไล่ตามมา พายุอันน่าสะพรึงสลายไปเช่นกัน
“ผิดพลาดที่ขั้นตอนไหนกัน?!”
มนุษย์ต้นไม้เดินวนไปเวียนมา คิ้วขมวดมุ่น อย่างไรก็คิดหาเหตุผลไม่ออก
วาจาเดียวกัน เหตุใดต้นหลิวทำได้ มันกลับทำมิได้
“ข้าขอลองดูหน่อย!”
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดตาลุกวาว หลังเห็นกระต่ายตัวหนึ่งปรากฏตัวในเทือกเขา
ร่างเดิมของนางเป็นกระต่ายเช่นกัน จึงอยากสนทนากับกระต่ายตัวนั้น หากเจรจาลงตัว กระต่ายตัวนี้ยอมช่วยนาง นางก็สามารถเข้าใกล้หินผลึกอันเป็นของวิเศษ
“กล่าววาจาเดียวกันเป็นสองรอบออกจะไม่จริงใจไปหน่อย ก่อนหน้านี้ท่านไม่ควรทวนซ้ำถ้อยคำของเขา!”
นางบอกกับมนุษย์ต้นไม้ มองว่าเหตุผลมาจากการใช้ประโยคเดียวกัน
หากเป็นประโยคอื่นที่แสดงถึงความจริงใจ น่าจะสำเร็จไปแล้ว
ถึงอย่างไร พืชพันธุ์และอสูรในเทือกเขาล้วน ‘เป็นมิตร’ มิใช่จำพวกชื่นชอบการฆ่าฟัน อาฆาตพยาบาท
“คอยดูข้าไว้ ฝีมือเจรจาของข้าไม่มีปัญหา!”
นางเอ่ยด้วยท่าทางภาคภูมิทะนง
“ได้!”
“ข้าเชื่อใจท่าน!”
เหล่ายอดฝีมือหลังฉากพยักหน้า เชื่อในตัวปีศาจกระต่ายดูดเลือดมากกว่า
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดมีฝีมือด้านเจรจาอย่างแท้จริง บุรุษหลังฉากตั้งไม่รู้เท่าไหร่หลงเสน่ห์ปีศาจกระต่ายดูดเลือด ถลำลึกไม่อาจถอนตัว
ได้ปีศาจกระต่ายดูดเลือดออกโรง ย่อมมีโอกาสสำเร็จสูง
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดรุดหน้าออกไป ทั้งยังตั้งใจเผยร่างเดิมออกมา มิได้เข้าใกล้กระต่ายตัวนั้นในเทือกเขาด้วยร่างมนุษย์
มันกระแอมคอ เอ่ยด้วยเสียงที่นางคิดว่ารื่นหูนุ่มนวลที่สุด “พี่ชายท่านนี้ ข้าขอเป็นเพื่อนกับท่านได้หรือไม่”
เสียงนี้ยั่วยวนใจชวนให้อ่อนระทวยอย่างแท้จริง ผู้เฒ่าดับสวรรค์และยอดฝีมือตนอื่นได้ฟังแล้วยังแทบคุมสติไม่อยู่ หลงเสน่ห์จนสติล่องลอย!
“ต้องสำเร็จได้แน่!”
ผู้เฒ่าดับสวรรค์เลียปาก มองว่าไม่มีทางล้มเหลว
ยอดฝีมือตนอื่น ๆ ก็คิดเช่นกัน ผู้ใดเล่าจะต้านคำว่า ‘พี่ชาย’ ของปีศาจกระต่ายดูดเลือดไหว!
ภายในเทือกเขา กระต่ายตัวนั้นถูกปีศาจกระต่ายดูดเลือดดึงความสนใจไปทันที
จากนั้นมันพุ่งเข้าไปกดปีศาจกระต่ายดูดเลือดกับพื้นแล้วแทะไปทั่ว
ยอดฝีมือหลังฉากทั้งหลายมีสีหน้าแปลกไป กระต่ายตัวนี้มีแรงต้านทานน้อยยิ่ง ปีศาจกระต่ายดูดเลือดเอ่ยเพียงประโยคเดียวเท่านั้น กระต่ายตัวนี้ก็โถมตัวใส่ เสน่ห์ของปีศาจกระต่ายดูดเลือดแรงเกินไปแล้ว!
กระต่ายตัวนั้นกอดปีศาจกระต่ายดูดเลือดแล้วแทะโลมไปทั่ว พวกเขายังทำใจดูต่อมิไหว ปิดตาตัวเองไว้
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดอนาถเหลือเกิน!
อีกด้าน ปีศาจกระต่ายดูดเลือดทุกข์ใจนักหนา!
กระต่ายอะไรกัน
ต้านแรงยั่วยุไม่ได้เลย!
นางยอมรับว่าตนเองเสน่ห์แรง กระนั้นก็มิได้แรงปานนี้กระมัง
คลื่นพลังที่แผ่ซ่านจากกระต่ายตัวนี้แข็งแกร่งน่าหวาดหวั่น อย่างต่ำก็อยู่ในขอบเขตอิสระขั้นหกขึ้นไป นางรู้ตัวว่ายังไม่มีปัญญายั่วยวนกระต่ายที่ทรงพลังปานนี้ได้ถึงระดับนี้!
ถึงอย่างไรนางก็เพิ่งอยู่ในขอบเขตอิสระขั้นห้าเท่านั้น!
ความจริงก็เป็นเช่นนั้น
ความห่างชั้นของแต่ละขั้นในขอบเขตอิสระนั้นใหญ่หลวง ห่างกันหนึ่งขั้นถือเป็นระยะห่างที่แทบไม่มีทางข้ามพ้น
ในสถานการณ์ปกติ ต่อให้ปีศาจกระต่ายดูดเลือดสำแดงทุกวิชาที่มีก็ไม่มีทางยั่วยวนสิ่งมีชีวิตขั้นหกซึ่งเหนือกว่านางได้ถึงเพียงนี้
ทว่าสถานการณ์ในยามนี้ไม่ปกติ
กระต่ายตัวนี้บรรลุมาถึงขั้นหกในระยะอันสั้น หทัยเต๋าไม่มั่นคง ยังไล่ตามมาไม่ทัน เพราะเหตุนี้จึงถูกล่อลวงได้ง่าย!
“พี่ชาย ไม่เห็นต้องรีบร้อนปานนั้น”
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดเอ่ยเสียงเบา อย่าให้เอ่ยเลยว่าทรมานใจเพียงใด
ใบหน้าของนางถูกกระต่ายตัวนี้แทะจนแทบเหวอะ รู้สึกแย่เหลือแสน
ซ้ำร้ายนางยังไม่มีแรงต้านทาน!
กระต่ายตัวนี้โถมร่างบนตัวนางจนนางไม่อาจกระดิกได้เลย!
ในที่สุดกระต่ายตัวนั้นก็ยอมหยุด ผละจากร่างของปีศาจกระต่ายดูดเลือด
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดพลันโล่งอก นึกว่าทุกอย่างจบแล้ว นางสามารถสนทนากับกระต่ายตัวนี้แล้ว
ทว่าเรื่องที่นางคิดไม่ถึงเลยก็คือ กระต่ายตัวนี้ดึงหางนางไว้แล้วลากเข้าไปในเทือกเขา!
“พี่ชาย ท่านจะทำอะไร”
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดรู้สึกกลัว
กระต่ายตัวนั้นมิได้ตอบ เพียงแต่หัวเราะ ‘หึ ๆ’ เสียงชั่วร้ายใส่ปีศาจกระต่ายดูดเลือด
เห็นได้ชัดว่ากระต่ายตัวนี้ไม่ประสงค์ดี
“อย่าเลยพี่ชาย ข้าไม่เจรจาแล้ว ปล่อยข้าไปเถิด!”
ปีศาจกระต่ายดูดเลือดร่ำไห้ พริบตาเดียวก็เข้าใจในสายตาของกระต่ายตัวนั้น ยิ่งหวาดกลัวขึ้นมาในใจ
อนิจจา กระต่ายตัวนั้นไม่สนใจนางสักนิด ไม่คิดปล่อยนางไป
ด้วยเหตุนี้ กระต่ายตัวนั้นลากปีศาจกระต่ายดูดเลือดหายลับไปจากสายตาของเหล่ายอดฝีมือหลังฉากชัด ๆ
“ปีศาจกระต่ายดูดเลือด…จบเห่แล้ว!”
เหล่ายอดฝีมือหลังฉากขนลุกขนพอง
ไม่ต้องคิดให้มากความก็รู้ว่าหลังปีศาจกระต่ายดูดเลือดถูกลากตัวไปต้องพบจุดจบอเนจอนาถแน่นอน!
ยามนี้พวกเขาไม่มีความคิดอยากเจรจาอีก
ก่อนนี้มีมนุษย์ต้นไม้ ต่อมามีปีศาจกระต่ายดูดเลือด ยังต้องเจรจาอันใดอีกเล่า รนหาที่ตายเห็น ๆ!
“อ๊าาา!”
ไม่นานนัก พวกเขาก็ได้ยินเสียงโหยหวนของปีศาจกระต่ายดูดเลือด
กระต่ายตัวนั้นมิได้ลากปีศาจกระต่ายดูดเลือดไปไกลนักก็เข้าตะครุบปีศาจกระต่ายดูดเลือด
“บางครั้งเสน่ห์แรงก็มิใช่เรื่องดี!”
ผู้เฒ่าดับสวรรค์เอ่ยขึ้นอย่างอดมิได้
แม้พวกเขามองไม่เห็นรูปการณ์ด้านนั้น กระนั้นฟังจากเสียงก็รู้ว่าปีศาจกระต่ายดูดเลือดกำลังถูกกระต่ายตัวนั้นย่ำยี!
…
ในส่วนลึกของเทือกเขา
หินผลึกวิเศษหลอมรวมพลังทั้งหมดไว้ คลื่นแสงไร้รูปลักษณ์ซัดสาดออกมาเพื่อป้องกันมิให้พวกหลี่จิ่วเต้าเข้าใกล้
การป้องกันระดับนี้น่าพรั่นพรึงอย่างยิ่งยวด
ต่อให้ต้นหลิวก็ไม่แน่ใจว่าสามารถทลายได้ง่าย ๆ
ทว่าทั้งหมดนี้ล้วนมิใช่เรื่องใหญ่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่จิ่วเต้า
หลี่จิ่วเต้าเยื้องย่างเบา ๆ ไปหาหินผลึกวิเศษ
คล้อยตามย่างก้าวของเขา พลังที่หินผลึกวิเศษรวบรวมมาพลันมลายหายไป ไม่เหลือพลังสักเสี้ยว
ตู้ม!
เห็นได้ชัดว่าหินผลึกวิเศษเจ็บใจไม่ยินยอม สั่นไหวรุนแรงคิดจะออกมาจัดการหลี่จิ่วเต้าด้วยตนเอง
หลี่จิ่วเต้าย่างกรายเข้ามาทีละก้าว แรงกดดันมหาศาลโถมทับใส่หินผลึกวิเศษทันที หินผลึกวิเศษที่สั่นไหวรุนแรงพลันสงบนิ่ง ไม่มีท่าทีต่อต้านอีก
ชายหนุ่มไปถึงที่นั่น ยื่นมือลูบไล้หินผลึกวิเศษ
‘ใหญ่เกินไป ใช้ไม่ถนัดเลย…’
เขาคิดในใจ หากหินผลึกวิเศษนี้ย่อส่วนได้คงดี
หินผลึกวิเศษนี้ไม่เล็กจริง ๆ มีขนาดเท่ามนุษย์ผู้หนึ่ง
เขาคิดไปว่าหากหินผลึกวิเศษนี้แปลงขนาดให้เท่ามือถือได้คงดี ใช้สะดวกยิ่ง
ลมหายใจต่อมา หินผลึกวิเศษพลันย่อส่วนลงเฉกเช่นที่หลี่จิ่วเต้าปรารถนา กลายขนาดเทียบเท่ามือถือ
“ใช้ได้นี่”
หลี่จิ่วเต้าหัวเราะเบา ๆ เผยรอยยิ้มพึงใจ
สมเป็นหินผลึกวิเศษ เปลี่ยนแปลงขนาดได้ตามที่เขานึก
เวลานั้นเอง มวลพฤกษาและอสูรในเทือกเขานี้พลันเปลี่ยนแปลงไปทั้งหมด
พลังอันกล้าแกร่งของพวกมันหายไป กลับมามีพลังเท่าเดิมอีกครั้ง
พลังนี้มีแหล่งกำเนิดจากหินผลึกวิเศษ บัดนี้หินผลึกวิเศษอยู่ในการควบคุมของหลี่จิ่วเต้า พลังในมวลพฤกษาและอสูรย่อมต้องอันตรธานหายไป
“ข้าจะฆ่าเจ้า!”
ไม่นานนักปีศาจกระต่ายดูดเลือดก็รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ ตะโกนใส่กระต่ายที่ยังทับอยู่บนตัวนางด้วยจิตสังหารแรงกล้า
บัดนี้กระต่ายตัวนี้มิใช่คู่มือของนางอีกต่อไปแล้ว!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")