The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 679

ตอนที่679 กระอักเป็นเลือดและการสูญเสีย
　　จีหลิงเทียนเกือบกระอักเป็นเลือดเงิน 80 ล้านเหรียญเงินไม่มากหรือ ? องค์หญิงจี่อันผู้ยิ่งใหญ่
　　แต่เมื่อมองไปที่เจ้าเมืองและพลเมืองที่ดูจากข้างนอกพวกเขาทั้งหมดมีลักษณะเป็นธรรมชาติมาก พวกเขาไม่รู้สึกว่าการชดใช้ที่ร้องขอเช่นนี้ไม่มีเหตุผลหรือไม่ยุติธรรมเกินไป หรืออาจจะบอกว่าคนเหล่านี้ไม่มีแนวคิดว่าเงิน 80 ล้านเหรียญเงินมากเพียงใด ? พวกเขาคิดว่ามันเหมือนกับเงิน 8 เหรียญเงินหรือ ?
　　จีหลิงเทียนไม่เข้าใจและอดไม่ได้ที่จะถามว่า“ท่านรู้หรือไม่ว่าเงิน 80 ล้านเหรียญเงินหมายถึงอะไร ? ”
　　ซูจิงหยวนเป็นคนแรกที่ตอบ“ตามธรรมชาติเรารู้ นั่นคือจำนวนเงินที่ข้าจะไม่สามารถหาได้ในช่วงชีวิตนี้”
　　นอกจากนี้ยังมีพลเมืองที่โดดเด่นกว่านอกศาลที่ตะโกนว่า“เพียงพอที่จะซื้อครึ่งหนึ่งของเมืองเล็ก ๆ ! ”
　　ผู้คนพูดทั่วสถานที่แสดงความเข้าใจถึง80 ล้านเหรียญเงิน และพวกเขาแต่ละคนมีเหตุผลพอสมควร จีหลิงเทียนได้ยินเรื่องนี้ และพบว่าพวกเขาทุกคนเข้าใจ ! แต่เนื่องจากพวกเขาเข้าใจ แล้วทำไมจึงไม่มีความประหลาดใจเกี่ยวกับองค์หญิงที่เรียกร้องค่าชดเชยเช่นนี้ ?
　　เมื่อเห็นว่าจีหลิงเทียนไม่ตอบสนองเป็นเวลานานคนจากฝูงชนข้างนอกไม่สามารถทนได้และตะโกนออกมาว่า “เฮ้ เจ้าเมืองหลานโจว เจ้าไม่อยากจ่ายหรือ ? หรือเจ้าคิดว่าสิ่งนี้จ่ายมากเกินไป ? ไม่ถูกต้อง ! ฮูหยินของเจ้าสามารถจ่าย 80 ล้านเหรียญเงินเพื่อซื้อหยก เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ตระกูลของเจ้าคงไม่ขาดแคลนเงิน ทำไมเจ้าไม่ยอมรับการจ่ายค่าชดเชยให้กับองค์หญิง”
　　จีหลิงเทียนเข้าใจปรากฎว่านี่คือสิ่งที่พวกเขารอคอย เขาเก็บกดความรู้สึกรังเกียจในใจและไม่มีที่ระบาย ในช่วงเวลานี้เขาต้องการที่จะดูว่าองค์หญิงจี่อันมีรูปลักษณ์แบบไหน เหตุใดนางจึงได้รับความรักจากทุกคนในเมืองหลวงเช่นนี้
　　ในขณะที่วิพากษ์วิจารณ์นางในความคิดของเขาฉิงหยูกล่าวเตือนเขาขึ้นมาว่า “ข้าลืมไป ตอนนี้ค่าชดเชยเหล่านี้ไม่ใช่ความคิดขององค์หญิง ท้ายที่สุดแล้วเมื่อวานนี้องค์ชายหยูก็อยู่ด้วย ข้าอยากจะบอกกับใต้เท้าจีว่าท่านฮูหยินและบ่าวรับใช้พูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดกับองค์ชายเก้า พวกนางพูดจาลบหลู่องค์ชาย ใต้เท้าจีควรยินดี ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำลายศาลานิพพาน ท่านฮูหยินของใต้เท้าจีจะถูกฆ่าโดยแส้ขององค์ชายเก้าทันทีและจะไม่ถูกตัดสินโทษเบาเช่นนี้ หากใต้เท้าจีต้องการปฏิเสธที่จะจ่ายค่าชดเชยเหล่านี้ นั่นก็เป็นเรื่องดีเช่นกัน องค์ชายได้กล่าวว่าเนื่องจากใต้เท้าจีเป็นขุนนางจึงสามารถแก้ไขได้โดยใช้วิธีการจัดการกับขุนนาง ใต้เท้าจีจะไปที่ตำหนักหยูกับข้าหลังจากเลิกศาลแล้วก็ได้ จากนั้นตามองค์ชายเก้าเข้าสู่พระราชวัง และมีพระราชโองการในเรื่องการลงโทษล่วงเกินองค์หญิงและองค์ชาย เราจะดูว่ามันเป็นตั๋วแลกเงิน 80 ล้านเหรียญเงินหรือท่านฮูหยินของใต้เท้าจีที่มีค่ามากกว่ากัน”
　　ฉิงหยูไม่ได้พูดจาสุภาพแม้แต่น้อยเมื่อพูดคำพูดของนางทำให้ใบหน้าของจีหลิงเทียนซีดและเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป
　　การดูหมิ่นองค์ชายเป็นความผิดร้ายแรงยิ่งกว่านั้นคนที่โดนดูถูกก็คือองค์ชายเก้า นั่นไม่ใช่แค่เรื่องของความผิด เขาจ้องมองเจียงซื่อและจีเซียง เมื่อเห็นว่าทั้งคู่ได้ก้มหน้าลง เขารู้ว่าฉิงหยูน่าจะพูดความจริงได้มากที่สุด เขาลอบถอนใจและโทษตัวเองว่าเขาเอาใจฮูหยินของเขามากเกินไปในภาคใต้ ทุกอย่างไปตามที่นางต้องการ ภาคใต้เป็นดินแดนของเขา ดังนั้นจะมีใครที่กล้าพูดไม่ดีกับฮูหยินของเจ้าเมือง สิ่งนี้ไม่เพียงทำให้ฮูหยินของเขาพัฒนานิสัยที่ไม่ดีบางอย่างเท่านั้น แต่ยังทำให้บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างนางไม่ยอมสนใจกฎของโลกมากยิ่งขึ้น
　　น่าเสียดายที่ตอนนี้มันสายไปเสียแล้วจีหลิงเทียนคิดซ้ำคิดย้อนไปถึงสิ่งที่องค์ชายแปดพูดก่อนที่จะออกเดินทาง แม้แต่องค์ชายแปดที่สง่างามก็ยังรู้สึกหวาดกลัวต่อองค์ชายเก้าและองค์หญิงจี่อัน แม้ว่าเขาไม่พอใจ เขาจะทำอะไรได้ ?
　　ลืมมันซะ!
　　“ตกลง! ” เขาพยักหน้า “เราจะจ่าย ใต้เท้าซูจะยอมให้บ่าวรับใช้ส่วนตัวของข้ากลับไปนำตั๋วแลกเงินมา”
　　ซูจิงหยวนย่อมไม่หยุดเขาดังนั้นเขาจึงพักศาล เมื่อบ่าวรับใช้ส่วนตัวของจีหลิงเทียนส่งมอบตั๋วแลกเงิน ซึ่งถูกส่งมอบให้ฉิงหยู หลังจากนั้นก็คือเจียงซื่อถูกปล่อยตัวจากศาล และจีหลิงเทียนได้รับการเตือน “ใต้เท้าจีต้องจำไว้ว่าต้องขอบคุณองค์หญิงจี่อัน”
　　ความโกรธภายในของจีหลิงเทียนกำลังจะระเบิดเขาจะคิดยังไงเกี่ยวกับการสนทนาอย่างเฉยเมย คว้าตัวเจียงซื่อได้ เขาจากไปโดยไม่หันกลับมามอง จีเซียงเดินตามหลังพวกเขา อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าหลังจากออกจากราชสำนัก นางจะถูกจีหลิงเทียนเตะไปตามถนน การเตะนี้ค่อนข้างทรงพลังทำให้จีเซียงมีเลือดออก มีบางคนที่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนี้ แต่ก็มีบางคนที่คิดว่านี่เป็นสิทธิของเจ้านาย บ่าวรับใช้แบบนี้สมควรแล้วที่จะโดนทุบตี แม้แต่ซูจิงหยวนก็หันมามองสิ่งนี้ บ่าวรับใช้ไม่มีสิทธิมนุษยชน และเจ้านายมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าพวกนางจะอยู่หรือตาย เขากล่าวกับฉิงหยู “ดูแลหยกให้ดี และรีบส่งกลับไปให้องค์หญิง ! ”
　　ฉิงหยูยิ้มและขอบคุณเขาจากนั้นนางก็เดินเข้ามาอีกนิดหน่อยและกล่าวกับเขาว่า “องค์หญิงของเราบอกว่านางกับองค์ชายหยูจะจดจำความเมตตาของใต้เท้าซูที่ทำหน้าที่ช่วยในครั้งนี้”
　　ซูจิงหยวนกล่าวขอบคุณซ้ำๆ จากนั้นจึงเดินออกไปส่งฉินหยูด้วยตนเอง
　　เมื่อฉิงหยูกลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงมันเป็นเวลาเที่ยงแล้วเฟิงหยูเฮงกำลังทานอาหารกลางวัน เมื่อเห็นนางมาถึง นางกล่าวทันที “เอาตั๋วแลกเงิน 60 ล้านเหรียญเงินใส่ไว้ในคลัง ส่วนที่เหลืออีก 20 ล้านจะถูกส่งไปยังร้านห้องโถงสมุนไพรเพื่อมอบให้กับวังหลินเพื่อใช้ในการเปิดสาขาเพิ่มเติม”
　　ฉิงหยูยิ้มและกล่าวว่า“คุณหนู คุณหนูมั่นใจได้อย่างไรว่าจะชนะคดีนี้เจ้าคะ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงยักไหล่“ถ้ากรณีนี้ไม่สามารถชนะได้ ซูจิงหยวนจะเสียตำแหน่งในฐานะเจ้าเมือง”
　　หวงซวนยังคงหัวเราะเยาะนาง“ฉิงหยู เจ้ายังคงถือกล่องไว้ในมือของเจ้า มีความต้องการที่จะถามว่าคุณหนูรู้หรือไม่ ? ”
　　ฉิงหยูมองดูที่กล่องไม้ในมือของนางแล้วยิ้มอย่างขมขื่น“ข้าสับสนมาก” หลังจากพูดจบนางวางกล่องไว้บนโต๊ะแล้วเปิดฝา “บ่าวรับใช้คนนี้ตรวจสอบแล้ว ไม่มีอะไรหายไป และมันก็ไม่ได้รับความเสียหายเจ้าค่ะ”
　　หวงซวนเห็นหยกเป็นครั้งแรกนางพูดไม่ออกด้วยความตกใจ แต่นางเป็นบ่าวรับใช้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ นางไม่ค่อยไวต่อสิ่งเหล่านี้เหมือนกับฉิงหยู นางเพิ่งรู้ว่ามันสวยงาม อย่างไรก็ตามนางไม่สามารถมองเห็นว่าทำไมมันจึงมีราคาสูงมาก
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและกล่าวว่า“ทิ้งไว้ที่นี่ เดี่ยวข้าเก็บมันเอง โอ้ ใช่ เจ้าเห็นเจ้าเมืองหลานโจวหรือไม่ ? ”
　　ฉิงหยูกล่าวว่า“มาเจ้าค่ะ เขาเป็นคนที่มีความเย่อหยิ่ง ในระหว่างการพิจารณาคดี เขาเต็มไปด้วยความโกรธและเขาได้แสดงความไม่พอใจกับคุณหนู เมื่อบ่าวรับใช้คนนี้เห็นว่าหากข้าไม่ได้เอ่ยชื่อองค์ชายเก้าขึ้นมาในตอนท้ายเพื่อข่มขู่เขา เขาก็จะไม่ยอมแพ้เจ้าค่ะ”
　　เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างเย็นชา“ทางใต้กำลังได้รับการสนับสนุนจากองค์ชายแปด แม้แต่เจ้าเมืองที่ต่ำต้อยก็มีความเย่อหยิ่งเช่นนี้ ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าสถานการณ์แบบไหนจะเกิดขึ้นเมื่อองค์ชายแปดกลับมาตอนปีใหม่”
　　ฉิงหยูถามด้วยความกังวลว่า“คุณหนูคิดเรื่ององค์ชายแปดใช่หรือไม่เจ้าคะ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงถอนหายใจยาวและให้หวงซวนเรียกบ่าวรับใช้มานำจานไปจากนั้นนางก็กล่าวว่า “องค์ชายของเจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเขาส่วนใหญ่ไม่ดี ในราชวงศ์ต้าชุน ปัจจุบันนอกจากองค์ชายใหญ่ซึ่งทุ่มเทอย่างเต็มที่ในการทำธุรกิจ และองค์ชายรองที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเมือง ซึ่งหนึ่งในนั้นทำให้ข้ารู้สึกสบายใจ ? แม้แต่องค์ชายห้าที่ไม่น่าเชื่อถือก็ไม่มีผู้ใดรู้ว่าใจเขาคิดอย่างไร องค์ชายแปดได้จัดตั้งกำลังของเขาในภาคใต้เป็นเวลาหลายปี เขาได้ก่อตั้งกองทัพที่มั่นคงและเขาได้จัดตั้งอาณาจักรเล็ก ๆ ขึ้น แม้ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะยังคงจัดการอยู่ แต่เจ้าก็รู้ว่าคนในภาคใต้มีบุคลิกที่ดื้อรั้น เป็นเรื่องง่ายที่จะปกครองพวกเขาด้วยการบังคับเหมือนองค์ชายแปด แต่การที่พวกเขาเชื่อฟังราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนซึ่งอยู่ไกลก็ยากเกินไป”
　　หวงซวนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้“คุณหนูกำลังพูดว่าองค์ชายแปดต้องการใช้กำลังในภาคใต้เพื่อก่อกบฏหรือเจ้าคะ”
　　ฉิงหยูปิดปากของหวงซวน“สิ่งนี้ไม่ควรพูดมั่วซั่วออกมา ! ”
　　อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงโบกมือให้นางแล้ว“มันไม่เป็นไร เรากำลังพูดถึง มันจะดีกว่าถ้าไม่มีใครได้ยินมัน แต่ถึงแม้ว่าคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นได้ยินและแพร่กระจาย มันก็แค่ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจให้ผู้คนที่อยู่ห่างไกลในภาคใต้ จากการที่องค์ชายเก้าได้เรียกเจ้าหน้าที่จำนวนมากจากนอกเมืองหลวงมาเพื่อจัดงานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงนี้เพื่อดูปฏิกิริยาจากแต่ละมณฑล ไม่ว่าจะเกี่ยวกับทางใต้หรือเฉียนโจว มันจะขึ้นอยู่กับทัศนคติของเจ้าหน้าที่ สิ่งสำคัญที่สุดคือเราต้องเลือกคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าหน้าที่จากภาคใต้ เราจำเป็นต้องมีความเข้าใจ”
　　พวกเขาทั้งสองเข้าใจในสิ่งที่เฟิงหยูเฮงหมายถึงในขณะที่ไม่มีใครส่งเสียง สถานการณ์ในราชสำนักมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ไม่มีใครสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น สำหรับบ่าวรับใช้อย่างพวกนาง พวกนางแค่ต้องกังวลเกี่ยวกับความเป็นอยู่ที่ดีของเจ้านายของพวกนาง พวกนางไม่แน่ใจเกี่ยวกับการคุกคามเพียงเล็กน้อย หลังจากคิดบางอย่าง พวกเขายังคงกังวล
　　แต่เฟิงหยูเฮงไม่กังวลในเรื่องเล็กน้อยและผ่านพ้นปัญหาไปอย่างรวดเร็วเมื่อนางกล่าวอีกครั้ง นางหัวเราะขณะกล่าวว่า “เจ้าเมืองหลานโจวนั้นร่ำรวยจริง ๆ ! 80 ล้านเหรียญเงิน เขาสามารถนำมันออกมาได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ด้วยสิ่งนี้ดูเหมือนว่าเขาได้วางแผนบางอย่างสำหรับการเดินทางมาเมืองหลวงนี้ ข้าชอบที่จะอยู่กับคนร่ำรวยเสมอ ในเมื่อเขามอบเงินให้เรา เราจะส่งของกำนัลให้เขา”
　　หวงซวนรู้สึกงงงวย“คุณหนูหมายถึง…”
　　“องค์ชายรองรับผิดชอบการสืบสวนการทุจริตของเจ้าหน้าที่อยู่เสมอข้าเห็นว่าพระองค์ไม่มีงานทำเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในระหว่างงานแต่งงานของตระกูลเหยา, เฟยหยูกำลังพูดถึงองค์ชายรองเตรียมที่จะพาเขาเดินทางไปที่เจียงหนานหลังจากงานเลี้ยงฉลองเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง เราจะไม่ให้พระองค์ทำงานได้อย่างไร ให้พระองค์ตรวจสอบ” เจ้าเมืองที่ต่ำต้อยอาจมีความมั่งคั่งจำนวนมาก และนำมันมาสู่เมืองหลวงได้อย่างไร มีไว้เพื่ออะไร
　　ทุกคนรู้ว่าไม่มีความเป็นไปได้ที่ดีหลังจากทำผิดกฎหมายแต่ฮูหยินใหญ่จีซึ่งมาจากทางใต้ที่ห่างไกลไม่ได้ใส่ใจ แม้แต่องค์ชายแปดก็ได้เตือนพวกเขาล่วงหน้า พวกเขายังคงไปกับสายลม เมื่อจีหลิงเทียนตระหนักถึงความผิดพลาดร้ายแรงของเขา มันสายเกินไปที่จะกลับใจ
　　แน่นอนว่านี่จะเป็นเรื่องเล่าในภายหลังในปัจจุบันเหลือเวลาอีกไม่กี่วันในการจัดงานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง ไม่มีการเร่งรีบที่จะบอกองค์ชายรองให้ตรวจสอบจีหลิงเทียน เฟิงหยูเฮงวางแผนที่จะพูดคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวระหว่างงานเลี้ยง มีอีกเรื่องที่นางจำได้ ดังนั้นนางจึงแจ้งฉิงหยู “เมื่อเจ้าไปส่งเงินไปที่ร้านห้องโถงสมุนไพรบอกท่านปู่ว่าข้าอยากพบท่านปู่ แค่บอกท่านปู่ว่ามีบางอย่างที่ข้าต้องการความช่วยเหลือจากท่านปู่”
　　ฉิงหยูปฏิบัติตามและออกไปทันที
　　เหยาเซียนมาถึงคฤหาสน์ขององค์หญิงในตอนบ่ายเฟิงหยูเฮงบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้กับพระชายาหยุน เหยาเซียนดูเหมือนจะไม่ปฏิเสธเพียงแค่กล่าวว่า “ข้ารู้สึกว่าไม่มีอะไรมาก ข้าอาจจะไปพบนางและดูว่าความสัมพันธ์แบบไหนที่เรามีให้กัน”
　　เฟิงหยูเฮงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาเห็นด้วยจากนั้นนางก็กล่าวว่า “เช่นนั้นเราจะไปในวันงานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง เราทั้งคู่ต้องเข้าไปในพระราชวัง และมันจะช่วยให้เรามีโอกาสพิเศษ”
　　ทั้งสองตัดสินในเรื่องนี้แล้วไปหาเป่ยฟูหรงนับตั้งแต่เป่ยฟูหรงไอเป็นเลือด อาการของนางเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ในปัจจุบันนางจะสามารถมีสติได้ไม่กี่ชั่วยามต่อวัน เหยาเซียนเปลี่ยนยาและบอกกับเฟิงหยูเฮง “นางจะหายภายในสามเดือน เมื่อปีใหม่มาถึง นางจะสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระโดยไม่มีปัญหา”
　　จากนั้นเฟิงหยูเฮงก็สงบลง
　　ด้วยกรณีของหยกที่สวยงามซึ่งใช้เวลาสองวันในวันที่เจ้าเมืองได้แก้ไขเรื่องนี้มันกลายเป็นเรื่องราวที่ทุกคนในโรงน้ำชาและโรงเตี้ยมพูดคุยกันได้ นอกจากนี้ยังมีนักเล่าเรื่องที่เล่าเรื่องนี้ให้กับคนที่ทานอาหารหรือดื่มน้ำชาที่โรงน้ำชาเหล่านี้ คนที่ฟังจะปรบมือให้เรื่องราวเหล่านี้
　　เฟิงหยูเฮงไม่เคยให้ความสนใจกับสิ่งเหล่านี้หากผู้คนต้องการกระจายสิ่งเหล่านี้พวกเขาสามารถทำได้ นางไม่สนใจ นอกจากนี้ยังมีเรื่องที่ทำให้นางปวดหัวอย่างมาก