The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 683

ตอนที่683 เสี่ยวไป๋น่ารักสุด ๆ
　　คนบนหลังคาไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปการเปลี่ยนท่าทางนางคลานไปข้างหน้าเล็กน้อย นางรู้สึกว่านางแต่เลื่อนลง “แมว” ที่ดูมีอำนาจยืนโซเซเดินเข้ามาในสนาม มันยังคงสงบเมื่อถูกล้อมรอบด้วยการต้อนรับที่อบอุ่นของบ่าวรับใช้และอวดความน่ารักที่เป็นพิเศษ สี่ขาอ้วนยังคงทำงานหนักต่อไป แต่ก็ยังทนไม่ไหว มันยังคงมุ่งหน้าและเดินไปข้างหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะหยุด มันมองไปรอบ ๆ แล้วมองผ่านสายตาอันอบอุ่นของบ่าวรับใช้ จ้องมองบนคนบางคนบนหลังคา หลังจากมองไประยะหนึ่งมันก็เปล่งเสียง “อ้าว” ออกมา
　　บ่าวรับใช้ทั้งหมดถอยห่างออกไปพร้อมกันใครบางคนก็จำได้ว่ามันคืออะไร “มันไม่ใช่แมว มันเป็นเสือ ! มันคือเสือ ! ”
　　ด้วยการตะโกนนี้ทุกคนถอยอีกครั้งจนกระทั่งไม่มีที่ให้ถอยอีกแล้ว แต่ขาของพวกนางยังคงสั่น และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองขึ้น พวกนางหวังว่าเจ้านายของพวกนางจะสามารถแก้ไขสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ได้
　　ใครจะรู้ว่าเฟิงหยูเฮงตกตะลึงบนหลังคานางกระพริบตาในขณะที่มองลูกเสือน้อยที่น่ารักสุด ๆ จากนั้นก็เริ่มคุยกับมันจากระยะไกล “เฮ้ ! ใครเป็นเจ้าของเจ้า ? ดูเหมือนว่าเจ้าเพิ่งเกิดมาไม่นานมานี้ใช่ไหม ? เจ้าถูกทอดทิ้งหรือ ? ”
　　เสือตัวเล็กจะเข้าใจสิ่งที่นางพูดได้อย่างไรนางดูเหมือนจะแตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อยและนางดูดีมาก ดังนั้นมันจึงอยู่บนพื้นและรอให้อีกฝ่ายลงมา แต่เฟิงหยูเฮงไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน มันกลายเป็นความกังวลเล็กน้อยและตบพื้นด้วยอุ้งเท้า ตัวเจ้าเล็กที่มีหน้าตาไม่พอใจ
　　เฟิงหยูเฮงหัวเราะ“มันค่อนข้างภูมิใจใช่ไหม ! เจ้าเป็นเสือใช่หรือไม่ ? เจ้าไม่ใช่แมวหรอกหรือ ? ” มันเป็นธรรมชาติของสัตว์เหล่านี้ในโลกยุคโบราณหรือเปล่าที่ลูกเสือตัวน้อยสามารถเดินไปมาได้ด้วยตัวเอง ? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สองปีมาแล้วตั้งแต่นางมาที่ราชวงศ์ต้าชุน ทำไมนี่เป็นครั้งแรกที่นางเจอมัน ?
　　ขณะที่นางกำลังจะพูดกับเสืออีกสองสามคำเสียงที่คุ้นเคยก็มาจากนอกสนาม ตามนี้มีเสื้อคลุมสีม่วงเข้ามา และหยุดอยู่ข้างหลังเสือ บ่าวรับใช้คุกเข่าพูดพร้อมเพรียง “คารวะองค์ชายหยูเพคะ”
　　คนที่มาคือซวนเทียนหมิงเขาโบกมือแล้วไล่ทุกคนออกไป จากนั้นเขาก็ถูเท้าของเขากับก้นของเสือตัวน้อย “เฮ้”
　　เสือตัวน้อยหันกลับมาและเช็ดใบหน้าอย่างไม่มีความสุขมากจากนั้นก็ขยับไปด้านข้างเล็กน้อยก่อนที่จะนอนลงอีกครั้ง
　　ซวนเทียนหมิงไม่ได้ต่อสู้กับมันมากเกินไปเขาเงยหน้าขึ้นมองสาวน้อยบนหลังคาที่อยู่ในตำแหน่งที่แปลกมาก จากนั้นก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าวและเอื้อมมือออกไป “อาเฮงลงมา”
　　เฟิงหยูเฮงกระโดดลงจากหลังคาอย่างมีความสุข…และตกลงมาในอ้อมกอดของเขา ซวนเทียนหมิงกล่าวอย่างไม่สุภาพว่า “เจ้าอ้วนขึ้น” ต่อจากนี้เสือตัวน้อยก็ร้องอีกครั้งและเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และกลาวว่า “จริง ๆ แล้วยากกว่าการดูแลเด็กมาก”
　　เฟิงหยูเฮงหลุดจากเขาไปแล้วอุ้มเสือตัวเล็กขึ้นมา“เจ้าได้ลูกเสือตัวนี้มาจากที่ไหน ? ” มันเป็นเสือขาวตัวเล็ก ๆ และดูเหมือนว่ามันเพิ่งจะเกิดมาไม่นาน มันอ้วน และน่ารักมาก ๆ
　　ซวนเทียนหมิงดึงนางขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้หินในสนามก่อนที่จะกล่าวว่า”เมื่อเสด็จแม่อยู่ตะวันออก ทหารที่นั่นจับเสือคู่หนึ่งในป่าและเลี้ยงพวกมันในคฤหาสน์แม่ทัพเพื่อแก้อาการเบื่อของเสด็จแม่ เมื่อพวกเขากลับมาถึงเมืองหลวง เสด็จแม่บอกว่านายอยากพาพวกมันกลับมา แต่พี่เจ็ดปฏิเสธ ใครจะรู้ว่านางจะส่งข้อความลับไปยังคฤหาสน์แม่ทัพตะวันออก บอกว่าถ้าใครมาเมืองหลวงในเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงให้นำเสือมาเมืองหลวงด้วย เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจ้าเมืองได้นำเสือมาจริง ๆ มีลูกเสือ 2 ตัว ตัวหนึ่งเป็นตัวผู้และอีกตัวเป็นตัวเมีย เสือตัวเมียได้อุ้มท้องลูกเสือ หลังจากที่มันเกิดมา มีตัวที่ตายและอีกตัวก็อ่อนแอ พี่เจ็ดคิดว่ามันดูน่าสงสารและให้ข้าเอามาให้เจ้า เขาให้เจ้าลองรักษามันดู ไม่ว่าในกรณีใดมันยังมีชีวิตอยู่”
　　ซวนเทียนหมิงพูดพร้อมกับส่ายหัวเสด็จแม่ของเขาก่อเรื่องยุ่งมากเกินไป
　　เฟิงหยูเฮงไม่คิดว่าเป็นเช่นนี้ในขณะที่ฟังนางยกนิ้วโป้งขึ้นมา “เสด็จแม่ทรงอำนาจจริง ๆ ! พระสนมของฮ่องเต้คนอื่นเลี้ยงแมวหรือสุนัข แต่เสด็จแม่ของเราเลี้ยงเสือ !” อัศจรรย์
　　“ใช่”ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างขมขื่น “อย่ารบกวนมันเลย เพียงแค่ดูว่าลูกเสือตัวเล็กนี้สามารถช่วยได้หรือไม่ ข้าคิดว่ามันดูค่อนข้างดี ถ้าเจ้าชอบก็ให้มันอยู่ที่นี่ในฐานะสหายก็ไม่เลว เป็นเพียงที่ข้าไม่รู้ว่าสามารถควบคุมมันได้หรือไม่เมื่อมันโตขึ้น มันจะดีที่สุดถ้ามันไม่ทำร้ายเจ้า”
　　“มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเสี่ยวไป๋ที่จะทำร้ายข้า”เฟิงหยูเฮงพูดถึงเสือน้อยในฐานะเพื่อนสนิทโดยธรรมชาติ และต่อมาเมื่อเสือขาวตัวน้อยได้ยินสิ่งที่นางพูดแล้ว มันลูบใบหน้าเล็ก ๆ ของมันที่ด้านหลังมือของนาง สิ่งนี้ทำให้เฟิงหยูเฮงรู้สึกพึงพอใจอย่างมากและสัญชาตญาณของมารดาของนางก็ทำงานทันที นางเอื้อมมือไปที่แขนเสื้อของนางและดึงอาหารทารกออกมาจากเคาน์เตอร์ทันที จากนั้นนางก็เรียกให้บ่าวรับใช้ต้มน้ำ หลังจากนั้นก็ชงนม นางจับเสือขาวตัวน้อยทันทีแล้ววางหัวนมไว้ในปาก
　　เสือตัวเล็กไม่ชอบกินตั้งแต่มันเกิดและอดอาหารจนมันสั่นเมื่อดมกลิ่นนม ดวงตาของมันก็สว่างขึ้น ถือขวดนมด้วยอุ้งเท้าหน้า มันเริ่มดูด
　　ซวนเทียนหมิงพบว่าภาพนี้น่าสนใจ“มันดื่มได้จริง ๆ ! ” เขายังได้ดื่มนมสูตรนี้กับเฟิงหยูเฮง อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดว่าเสือตัวเล็ก ๆ ที่ไม่ยอมดื่มแม้แต่นมแม่ก็จะดื่มนมที่เฟิงหยูเฮงทำให้ เพียงแค่ดูทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ “ดูเหมือนว่าการส่งมันที่นี่เป็นตัวเลือกที่ถูกต้อง ข้าคิดว่าลูกเสือตัวน้อยนี้จะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้เสียแล้ว”
　　เฟิงหยูเฮงไม่ชอบฟังสิ่งเหล่านี้“ทำไมเจ้าถึงเรียกมันว่าลูกเสือตัวน้อย เรียกมันว่าเสี่ยวไป๋”
　　ซวนเทียนหมิงเงยหน้าขึ้นมองเขาไม่ได้คิดจริง ๆ ว่าชื่อเสี่ยวไป๋นั้นดีเป็นพิเศษ มันขาดความคิดริเริ่มอย่างสมบูรณ์* แต่มันดีกว่าเรียกมันว่าลูกเสือตัวน้อย ดังนั้นเขาจึงเรียกมันว่า “เสี่ยวไป๋” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็ยื่นมือออกมาแล้วลูบมัน
　　เสือตัวน้อยขยับหัวราวกับว่าจะบอกว่าอย่ารบกวนคนที่ดื่มนมซึ่งทำให้คนสองคนหัวเราะเสียงดัง
　　ในเวลานั้นเฟิงหยูเฮงคิดว่าเสือตัวน้อยเป็นสัตว์ตัวเล็กไม่ว่ามันจะสามารถเลี้ยงดูได้หรือไม่ และจะไม่บังคับให้ต้องอยู่ในกรง เพราะมันไม่สามารถต้านทานสัญชาตญาณตามธรรมชาติของมันได้ อย่างน้อยที่สุดเสือตัวนี้น่ารักและน่ารักมาก ๆ มันทำให้นางลังเลที่จะปล่อยลูกเสือไป อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่ามันจะเป็นเสือตัวนี้ที่จะช่วยชีวิตนางหลายปีต่อมา
　　แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องราวในภายหลังเมื่อย้อนกลับไปยังปัจจุบันเสี่ยวไป๋นี้ได้กลายเป็นที่ชื่นชอบของเฟิงหยูเฮงอย่างชัดเจน ในขณะที่อุ้มมัน นางปฏิเสธที่จะวางมันลง ซวนเทียนหมิงทำได้แค่มองดูว่าสัตว์ตัวเล็ก ๆ ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของชายาของเขาหลังจากกินนมอิ่มแล้ว มันก็จะถูกับพื้นที่สำคัญบางอย่างที่ทำให้เขาโกรธและต้องการที่จะทุบตีมัน
　　ในขณะที่โกรธเขาถามนางว่า”เงินที่ได้มาจากการหลอกลวงอยู่ที่ไหน ? ”
　　เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างเป็นธรรมชาติ“ส่วนหนึ่งถูกส่งไปที่ร้านห้องโถง
สมุนไพร อีกส่วนหนึ่งถูกส่งไปยังคลังขององค์หญิง”
　　ซวนเทียนหมิงจ้องมองหญิงสาว“สกปรกมาก ! ไม่ว่าในอย่างไรควรมีส่วนหนึ่งสำหรับองค์ชายผู้นี้ที่ช่วยเจ้ารีดไถเงินเงิน 80 ล้านเหรียญเงินไม่ใช่หรือ ? ”
　　“มันเหมือนกันแม้ว่าข้าจะมอบให้เจ้า เจ้าจะไม่ละอายใจเลยหรือ ? ” นางพูดอย่างเศร้าใจ “และแม้ว่ามันจะถูกนำไปใส่ไว้ในคลังของคฤหาสน์ขององค์หญิง เมื่อข้าแต่งงานกับเจ้าในอนาคต มันก็จะเป็นเช่นนั้น นำมาเป็นส่วนหนึ่งของสินเดิม หลังจากมีการพูดและทำ มันก็จะยังคงเป็นของเจ้า เฮ้อ ! ” นางถอนหายใจยาว ๆ “มันน่าเสียดายที่เจ้าเป็นองค์ชาย ไม่งั้นข้าจะพาเจ้าเข้ามาแบบนี้ ข้าไม่จำเป็นต้องได้รับสินสอดที่มากมาย แค่คิดว่าต้องมอบมัน ความรู้สึกก็แย่มาก”
　　ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างขมขื่น“เจ้าเริ่มรู้สึกผิดแล้ว เป็นไปได้หรือไม่ว่าเงิน 80 ล้านเหรียญเงินจะอนุญาตให้คฤหาสน์ขององค์หญิงขึ้นสู่สรวงสวรรค์ ? มันสามารถใช้ความมั่งคั่งและอำนาจในการบังคับให้พระราชวังของข้าล่มสลายหรือไม่ ? เมื่อข้าแต่งงานกับเจ้าในปีหน้าและมอบเอกสารแสดงรายการทรัพย์สินทั้งหมดให้กับเจ้า เจ้าจะรู้ว่าเจ้าไม่ได้ขาดทุน”
　　แน่นอนเฟิงหยูเฮงรู้ว่านางไม่ได้ขาดทุนด้วยบิดาที่ลำเอียงเช่นฮ่องเต้ ซวนเทียนหมิงจะขาดความมั่งคั่งได้อย่างไร เพียงแค่ดูของหมั้นที่เขาให้ไว้ในบ้านของตระกูลเฟิงก็ชัดเจนว่าเขามีเท่าไหร่
　　เมื่อนางนึกถึงของหมั้นนางจำเรื่องอื่นได้ว่า “ใช่ พูดตามปกติก่อนแต่งงาน 3 วันควรมีของกำนัลอีกรอบ เจ้าต้องไม่นำของกำนัลเหล่านั้นไปที่บ้านของตระกูลเฟิง”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“อย่ากังวล ข้าเข้าใจสิ่งเหล่านี้”
　　ดังนั้นนางจึงไม่พูดต่อไปเขาบอกว่าเขาเข้าใจซึ่งหมายความว่าเขาเข้าใจอย่างแน่นอน การพูดของนางทำให้นางรู้สึกอายเล็กน้อยที่พูดเกี่ยวกับของหมั้นกับคู่หมั้นของนาง ! แต่นางแค่ต้องการเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา อย่างน้อยที่สุดนางก็อยากทำให้บรรยากาศสงบลง แม้ว่าซวนเทียนหมิงมาวันนี้เพื่อเอาเสือตัวน้อยมาให้ตามความเข้าใจของว่าที่สามีของนาง แต่มีบางอย่างในใจของเขา
　　แน่นอนหลังจากหัวข้อนี้จบลงทั้งสองก็เงียบสนิทหลังจากผ่านไปนานซวนเทียนหมิงก็กล่าวว่า “อีกไม่นานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงก็จะมาถึง”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ใช่ เจ้าหน้าที่จำนวนมากมาจากต่างมณฑล เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเวลาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลา”
　　“อืม”ซวนเทียนหมิงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เมื่อเฉียนโจวพ่ายแพ้ เสด็จพ่อรู้สึกมีความสุข ซงซุยตะวันออกไม่ได้สร้างปัญหาเช่นกัน ซึ่งถือได้ว่าเป็นการทำงานหนักของพี่เจ็ด นอกจากนี้เขาควบคุมที่นั่นด้วยเช่นกัน ยังมีเรื่องของการสร้างอยู่เสมอ ตามที่ข้าเห็นเขามักจะพูดจาโดยไม่กลั่นกรองถ้าเขาดื่มมากเกินไป”
　　นางขมวดคิ้ว“เจ้าหมายถึงว่าเสด็จพ่อจะประกาศตัวรัชทายาทในระหว่างงานเลี้ยงนี้หรือไม่ ? ”
　　“มันเป็นไปได้”ซวนเทียนหมิงทำอะไรไม่ถูก “ปกติจะมีคนหยุดเสด็จพ่อ สิ่งที่กังวลคือถ้าเสด็จพ่อดื่มมากเกินไป หากไม่มีใครหยุดเขา ข้าก็ไม่สามารถขึ้นไปปิดปากเสด็จพ่อต่อหน้าผู้คนมากมายได้”
　　เฟิงหยูเฮงคิดแล้วกล่าวว่า“ถ้าเรากำลังพูดถึงความมั่นคงสำหรับรากฐานของอาณาจักร การแต่งตั้งองค์รัชทายาทไว้ล่วงหน้าเป็นสิ่งที่ดี”
　　“แม้ว่าจะมีการแต่งตั้งเจ้าคิดว่าทุกคนจะพอใจหรือไม่ ? ” ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างขมขื่น “ข้ารู้ว่าเสด็จพ่อกำลังคิดอะไรอยู่ หากเขาพูดออกมา ตำแหน่งรัชทายาทกุฏก็จะเป็นของข้า แต่อาเฮง สิ่งที่ผู้คนคิดว่าเป็นสิ่งที่ผู้คนเห็น เจ้าคิดว่าเหตุผลใดที่เสด็จพ่อถึงรอเมื่อต้องการมอบตำแหน่งองค์รัชทายาทให้แก่ข้า”
　　“เพราะ…”นางคิดนิดหน่อย “ก่อนที่ข้าจะกลับมาที่เมืองหลวง เจ้าได้ต่อสู้เพื่อชัยชนะในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ แม้ว่าเจ้าจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ข่าวที่ว่าเจ้าไม่สามารถมีบุตรได้ก็ถูกเสด็จพ่อสั่งให้กระจายข่าว มันคือการกำจัดเจ้าจากความคิดขององค์ชายคนอื่น มันคือการปกป้องเจ้า เมื่อคิดจากเรื่องนี้ เมื่อเจ้ายิ่งแข็งแกร่งขึ้นก็ทำให้เสด็จพ่อไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเปิดเผยความจริง เสด็จพ่อจับคนทรยศบางคนด้วยความช่วยเหลือของเจ้า ต่อมาเราก็ตัดสินเฉียนโจว ในฐานะที่เป็นคู่หมั้นของเจ้า ข้าได้มอบทักษะการหลอมเหล็กให้ราชวงศ์ต้าชุน… โดยปกติแล้วการพูดว่าเจ้าเป็นองค์รัชทายาทแล้ว”
　　ซวนเทียนหมิงส่ายหัว“เปรียบเทียบข้อดีของการทหาร ? คุณธรรมของทหารขององค์ชายแปดในภาคใต้นั้นไม่เลวร้ายไปกว่าของข้า นอกจากนี้ยังมีองค์ชายหก เจ้าคิดว่าเสด็จพ่อกำลังทำอะไรอยู่ คนของเราออกไปแล้วมองหาสิ่งที่เหลืออยู่สุดท้ายของเฉียนโจว ข่าวที่พวกเขานำกลับมาบอกว่าองค์ชายหกกำลังทำสิ่งเดียวกัน ! และทำไมพี่เจ็ดจึงไปทางตะวันออก ? เป็นเพราะพี่หกได้เกิดแนวคิดของการไปทางตะวันออกแล้ว เรื่องกับซงซุยสามารถแยกออกได้ทุกเวลา ถ้าท่านพ่อไม่ได้ไป องค์ชายหกจะต้องหายไปอย่างแน่นอน เมื่อเวลานั้นมาถึง มันจะเป็นอีกมณฑลหนึ่งสำหรับพวกเขาที่จะแบ่ง ตำแหน่งของข้าในฐานะองค์รัชทายาทจะเป็นที่ถกเถียงกันมากขึ้น สิ่งสำคัญที่สุดคือ…” เขาหยุด และมองที่เฟิงหยูเฮงอย่างไร้ประโยชน์
　　ใจของนางขยับและรีบพูดว่า “เจ้าหมายถึงว่าเจ้ากลัวว่าจะมีใครบางคนใช้เสด็จแม่เพื่อพูดในสิ่งต่าง ๆ ? พวกเขาคิดว่าเสด็จพ่อจะมอบบัลลังก์ให้เจ้าเพราะเสด็จแม่หรือ ? ”
　　“มันไม่ใช่ความกลัวมันเป็นความจริงที่มีคนพูดแล้ว ! ”
　　——————————————————————————————————
　　*TN: ชื่อของเสือนั้นหมายความว่าเจ้าขาวน้อย