The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 684

　　ตอนที่684 แผนอันยิ่งใหญ่ของโลกนี้
　　เฟิงหยูเฮงรู้แผนการของฮ่องเต้ในการส่งมอบบัลลังก์เขาแค่คิดถึงซวนเทียนหมิง แต่ในเวลาเดียวกันนางก็รู้ว่าเมื่อวันนั้นมาถึงใครบางคนจะใช้พระชายาหยุนเพื่อสร้างปัญหาโดยเชื่อว่าการมอบตำแหน่งนี้จะไม่ยุติธรรม
　　แม้ว่าองค์ชายในเมืองหลวงจะเข้ากันได้ดีกับซวนเทียนหมิงแต่ก็มีบางสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องพูด ตราบใดที่มีการพูดเพียงครั้งเดียว มันคงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ผู้คนจำนวนมากจะคิดถึงมัน อีกครั้งที่ผู้คนคิดเช่นนี้ไม่ว่าซวนเทียนหมิงจะขึ้นครองบัลลังก์อย่างไรก็ไม่สามารถกำจัดอิทธิพลของพระชายาหยุนได้
　　นางถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและลูบหน้าเสือขาวในอ้อมแขนของนางแล้วกล่าวว่า “เมื่อเจ้าสามารถมาบอกข้าเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ เจ้าควรมีวิธีจัดการกับมันใช่หรือไม่ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงพยักหน้า“มีวิธีหนึ่ง แต่เป็นวิธีที่โง่ที่สุดและตรงที่สุด”
　　“ใช้ทหารหรือ? ”
　　“ใช่”เขาพูดอย่างจริงจัง “ราชวงศ์ต้าชุนถูกส่งต่อมาหลายศตวรรษ และระบบกฎหมายของมันจะไม่เปลี่ยนแปลงอย่างง่ายดาย หากคนรุ่นต่อไปต้องการโดดเด่น ตัวเลือกเดียวคือคุณธรรมของทหาร เพียงแค่พิจารณาจากข้อดีทางทหารของข้าในปัจจุบัน มันชัดเจนว่ายังไม่เพียงพอในการปิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ ข้าทำได้เพียงคว้าชัยชนะเพื่อที่จะปิดปากพวกเขาต่อไป ในปัจจุบันทั้งสี่อาณาจักรมีความไม่แน่นอน แม้แต่กูโมทางทิศตะวันตกก็ได้เห็นความไม่แน่นอนบางอย่างที่เกิดจากความขัดแย้งภายใน ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าคงหนีไม่พ้นที่จะมีความขัดแย้งที่พรมแดน นี่จะเป็นโอกาสเช่นกัน” เขามองไปที่เฟิงหยูเฮง และกล่าวอย่างไร้ประโยชน์ “จริง ๆ แล้วข้าไม่ต้องการบัลลังก์ ในอดีตข้าคิดเสมอว่าพี่ใหญ่เหมาะกับตำแหน่งนั้นมากที่สุด แม้เขาจะไม่มีความแข็งแกร่งเช่นข้า แต่เขาไม่ได้ขาดอำนาจและความกล้าหาญ เขาไม่ได้เจียมเนื้อเจียมตัวเหมือนพี่เจ็ด แต่เขาใช้เวลาหลายปีในการทำธุรกิจ ทำให้เขากลายเป็นคนที่สื่อสารกับคนนอกได้ดี นอกจากนี้ด้วยพรสวรรค์ของเขาในการสะสมความมั่งคั่ง หากราชวงศ์ต้าชุนตกเป็นของเขา การที่ท้องพระคลังจะถูกเติมเต็มจะเป็นสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในไม่ช้า”
　　เฟิงหยูเฮงคิดสักพักแล้วกล่าวว่า“นี่เป็นวิธีที่เสด็จพ่อจะรักษาความสงบ หากเป็นไปตามที่เจ้าพูด และทั้งสี่อาณาจักรมีความไม่แน่นอน ข้าไม่เชื่อว่าเขามีพลังที่จะทำให้โลกสงบลงได้”
　　ซวนเทียนหมิงยิ้มและเอื้อมมือไปลูบหัวของนาง “เด็กโง่ การไปที่สนามรบเพื่อฆ่าศัตรูเป็นหน้าที่ขององค์ชายและแม่ทัพ ไม่ต้องพูดถึงเขา แม้ว่าจะเป็นข้าก็ตาม เมื่อข้าขึ้นครองบัลลังก์นั้น คงเป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะไปรบในสนามรบด้วยตัวเอง จะมีแม่ทัพให้คำแนะนำแก่ข้า และข้าราชสำนักเพื่อดูแลอาณาจักร มันเป็นแค่…”
　　“อะไรนะ? ”
　　“เป็นเรื่องน่าเสียดายที่พี่ใหญ่ไม่มีบุตรเมื่ออายุยังน้อยเลยทำให้เสด็จพ่อยอมแพ้ ตอนนี้เขามีลูก แต่เขามีอายุมากกว่าแล้ว สำหรับเด็กมันช้าไปหลายปี มันเป็นเรื่องยากอย่างแท้จริงที่จะได้รับตำแหน่งผู้ปกครองของอาณาจักร”
　　เฟิงหยูเฮงได้ยินเรื่องนี้และรู้สึกไม่สบายใจ“ซวนเทียนหมิง เราได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ในอนาคตแม้ว่าเจ้าจะขึ้นครองบัลลังก์ ถ้าเจ้ากล้าที่จะเอานางสนมคนใดเข้ามาในพระราชวัง ข้าก็จะทำให้พระราชวังของฮ่องเต้ลุกเป็นไฟและจากไป ข้ารับประกันได้ว่าเจ้าจะไม่สามารถตามหาข้าเจอ”
　　ซวนเทียนหมิงนิ้วกระตุกด้วยความโกรธ“ทำไมเจ้าทำแบบนี้ เรื่องที่องค์ชายผู้นี้สัญญาไว้แล้ว ข้าจะต้องทำตามสัญญาอย่างแน่นอน เจ้าไม่ต้องกังวล สำหรับเรื่องที่ข้ากำลังพูดถึงเสด็จพ่อยกบัลลังก์ให้ข้า ข้าไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อีกต่อไป ข้าได้แต่กัดฟันและยอมรับ และการยอมรับนี้จะต้องเป็นธรรมชาติมาก ข้ากลัวว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะเป็นเรื่องยากสำหรับเรา”
　　นางงุนงง“ปัญหาอะไร ? การต่อสู้ ? ข้าจะไปกับเจ้า”
　　เขาส่ายหัว“ข้าไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น ข้าไม่สามารถให้เจ้าติดตามข้าไปได้ ข้าต้องการสะสมความสำเร็จทางทหาร และข้อดีเหล่านี้จำเป็นต้องเป็นทหารอย่างสมบูรณ์ มันจะต้องแยกออกจากการสนับสนุน โดยเฉพาะจากผู้หญิง อาเฮง เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
　　นางเข้าใจแน่นอนนางเข้าใจ ซวนเทียนหมิงไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่นางไม่ใช่คนโง่ นางเข้าใจที่เขาพูด พระชายาหยุนให้เงาแก่ซวนเทียนหมิง ดังนั้นนางจะไม่ทำทำไม ? ผู้คนประณามซวนเทียนหมิงที่พึ่งพาเสด็จแม่ของเขาและพวกเขาก็บอกว่าเขาพึ่งพาชายาในเวลาเดียวกัน ยิ่งนางมีพลังมากเท่าไหร่ เฟิงหยูเฮงก็ยิ่งหนีจากความสำเร็จของคนของนางมากขึ้นเท่านั้น การคิดเช่นนี้เป็นความผิดของนาง
　　“ครั้งต่อไปที่เจ้าไปต่อสู้ข้าจะไม่ไปด้วย” นางกล่าวขึ้น “ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับข้า ข้าจะไม่คิดมากเพราะเรื่องนี้ ไม่เป็นไรถ้าข้าอยู่ในเมืองหลวง ในขณะที่เจ้าออกไปต่อสู้ ข้าจะคอยดูแลเจ้า คนเหล่านั้นที่กำลังสร้างปัญหา ข้าจะกำจัดความคิดใด ๆ ที่พวกเขาได้ทำไป ความเจริญรุ่งเรืองในโลกไม่ใช่สิ่งที่ได้มาจากการต่อสู้ของมนุษย์ เรื่องในอาณาจักรและเรื่องถูกหรือผิดก็เป็นหัวข้อของการศึกษาเช่นกัน”
　　ซวนเทียนหมิงยิ้มอย่างมีความสุขเขารู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะเข้าใจ สำหรับใครบางคนที่ฉลาดเหมือนนาง นางจะไม่ช่วยเขาพัฒนาโลกได้อย่างไร ?
　　เฟิงหยูเฮงวางลูกเสือไว้บนโต๊ะจากนั้นจับมือทั้งสองของซวนเทียนหมิง “นอกจากการต่อสู้เพื่อให้โลกสงบสุข เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าถึงแม้ระบบกฎหมายของราชวงศ์ต้าชุนจะผ่านไปหลายศตวรรษ เป็นเรื่องที่ต้องปรับปรุง”
　　“โอ้? ” ซวนเทียนหมิงยกคิ้ว “ข้าอยากได้ยินรายละเอียด”
　　สายตาของนางเปล่งประกายด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่ามีร้านห้องโถงสมุนไพรกี่แห่งข้าเปิดภายในอาณาจักรของเรา ? ”
　　ซวนเทียนหมิงส่ายหน้าเขาไม่รู้จริง ๆ
　　“ร้านค้าทั้งหมด16 แห่ง” นี่คือความภาคภูมิใจของเฟิงหยูเฮง “เจ้าคิดว่าทองคำ และเงินภายในคฤหาสน์ขององค์หญิงถูกทิ้งให้อยู่ที่นั่นเพื่อให้ขึ้นรางั้นหรือ ? ข้าได้ขยายร้านห้องโถงสมุนไพรอย่างไม่รู้จบ นี่ไม่ใช่แค่เพื่อให้เราได้เห็นในสถานที่ต่าง ๆ เพื่อให้พวกเขาตระหนักถึงวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของพวกเขาอย่างแท้จริง ร้านห้องโถงสมุนไพรเป็นร้านขายยาและเป็นโรงหมอ ผู้คนสามารถไปรับคำแนะนำทางการแพทย์และได้รับยาในสถานที่เดียวกัน ยาที่พวกเขาได้รับนั้นไม่ได้เป็นเพียงสมุนไพรทางการแพทย์ตามปกติ นอกจากนี้ยังมียาเม็ดและยาน้ำที่ข้านำออกจากมิติของข้าที่ไปพร้อมกับอุปกรณ์สนับสนุนบางอย่าง ในปัจจุบันร้านห้องโถงสมุนไพรในเมืองหลวงท่านปู่ดูแล ในช่วงปีที่ผ่านมาเราอยู่ที่ภาคเหนือ ท่านปู่ฝึกอบรมบุคลากรด้านการแพทย์จำนวนหนึ่งซึ่งก้าวหน้ากว่าหมอในยุคนี้เล็กน้อย แม้ว่าระดับของพวกเขาจะยังไม่อยู่ในระดับเดียวกับท่านปู่หรือข้า แต่ก็มีโชคดีที่มีเวลามากในการปรับและฝึกฝนพวกเขา คนเหล่านี้ถูกส่งออกจากมณฑลไปยังพื้นที่อื่น ๆ เพื่อทำงานในร้านห้องโถงสมุนไพร”
　　ซวนเทียนหมิงมีความเข้าใจเกี่ยวกับแผนการของนางเล็กน้อย“ข้าจำได้ว่าครั้งหนึ่งเจ้าเคยบอกข้าเกี่ยวกับคำพูดแปลก ๆ มันคืออะไร… การดูแลสุขภาพแห่งชาติ”
　　“ถูกต้อง”เฟิงหยูเฮงอธิบายความคิดของนางต่อไป “การดูแลสุขภาพแห่งชาติที่เรียกว่าไม่เพียงแต่จะช่วยให้พลเมืองได้รับการรักษาทางการแพทย์ในระดับสูงสุดเท่านั้น แต่ยังเพื่อให้แน่ใจว่าพลเมืองจะสามารถพบหมอและกินยา ร้านห้องโถงสมุนไพรที่อยู่นอกเมืองหลวงไม่ต้องจ่ายค่ารักษาราคาแพงเหมือนกับที่อยู่ที่นี่ แต่กลับราคาลดลงและอ่อนไหวต่อผู้คนมากขึ้น ซวนเทียนหมิง ข้าจะไม่ตามติดเจ้าเป็นเงาตามตัว แต่ข้าจะเป็นอีกหนึ่งในแรงสนับสนุนจากภายนอกในการหาประโยชน์ทางการทหารของเจ้า ข้าจะให้ทุกคนรู้ว่าเหตุผลที่องค์หญิงจี่อันทำงานหนักเพื่อราชวงศ์ต้าชุนเพราะผู้ชายของนางเป็นผู้ปกครองของอาณาจักร ไม่อย่างนั้นนางจะไปไหนก็ได้ที่นางพอใจ ข้าเชื่อว่าทุกคนจะปฏิบัติต่อข้าในฐานะแขกผู้มีเกียรติ”
　　นางกลายเป็นคนที่กระตือรือร้นในการพูดและจบลงด้วยการให้ซวนเทียนหมิงคร่าว ๆ ถึงประโยชน์ที่สังคมได้รับจากการรักษาพยาบาล ในเรื่องนี้ความสามารถในการเข้าใจของซวนเทียนหมิงนั้นไม่ดี หลังจากทั้งหมดมันเป็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในยุคนี้ เฟิงหยูเฮงไม่ได้บังคับเรื่องนี้ เพียงแต่บอกว่านางจะเขียนเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อให้เขาอ่านและทำความเข้าใจอย่างช้า ๆ
　　ความช่วยเหลือที่เฟิงหยูเฮงจัดหาให้ซวนเทียนหมิงนั้นไม่เคยน่าสังเวชเลยยิ่งกว่านั้นนางได้วางแผนที่จะทำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างกับราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงแบบกวาดนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ง่ายนัก แต่นางก็อยากลองรถม้าที่ลากแล้วบริการรับส่งจดหมาย ประกันสุขภาพและประกันการเกษียณอายุ
　　ในอดีตนางเชื่อว่านางเข้ามาในช่วงเวลานี้ขัดกับหลักการของฟ้าดินดังนั้นนางจึงไม่ควรก่อความวุ่นวายใด ๆ ในโลก แต่เมื่อเวลาผ่านไปนางก็เริ่มรู้สึกว่าตั้งแต่นางมาแล้ว มันเป็นโอกาสที่ดีอย่างชัดเจน สิ่งเหล่านี้ที่เป็นของในโลกสมัยใหม่จะถูกนำออกมาทีละน้อย ราชวงศ์ต้าชุนนี้เริ่มเปลี่ยนจากช่วงเวลาที่นางถูกปลุกให้ตื่นด้วยสายฟ้าในภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือ
　　ทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุขและซวนเทียนหมิงอยู่ในคฤหาสน์ของบุตรสาวของจักรพรรดิก่อนออกเดินทางตอนกลางคืน สำหรับเฟิงหยูเฮง นางมีลูกเสือขาวเป็นเพื่อน และนางรู้สึกว่าความสนุกในชีวิตประจำวันของนางเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
　　มันเป็นเพียงแค่ชีวิตที่เป็นเช่นนั้นในขณะที่นางรู้สึกมีความสุขจะมีบางคนที่รู้สึกตรงกันข้าม จะมีใครซักคนที่ทำให้นางเดือดร้อนอยู่เสมอ ตัวอย่างเช่นเหยาซื่อ
　　บ่ายวันนั้นเหยาซื่อออกไปข้างนอกแต่ไม่ยอมให้เสี่ยวหยาไปกับนางนางพาสาวใช้ 2 คนที่อยู่กับนางไปด้วย เหยาเซียนได้ส่งเหยาซื่อไปยังลานกว้างแห่งหนึ่ง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ขัดขวางไม่ให้นางไปไหนมาไหน มันเป็นเพียงว่าทุกครั้งที่เหยาซื่อออกไปข้างนอก จะมีใครบางคนติดตามนางเสมอ เมื่อพวกเขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาก็จะพานางกลับมาทันที
　　เมื่อบ่ายโมงเหยาซื่อไปที่พระราชวังเหวินซวนเหยาเซียนได้แจ้งล่วงหน้า พระชายาเหวินซวนและเหยาซื่อสนิทกัน ถ้านางต้องการไปและระบาย บ่าวรับใช้ไม่ต้องอยู่ด้วย
　　แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อเหยาซื่อกลับมานางก็กลับมาพร้อมกับเทียบเชิญเข้าร่วมงานเลี้ยงเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง
　　แน่นอนองครักษ์เงาในเรือนของนางไม่รู้เรื่องนี้เหยาซื่อได้มอบเทียบเชิญให้เสี่ยวหยาเพียงอย่างเดียวหลังจากไล่บ่าวรับใช้ทั้งหมดออก นางบอกเสี่ยวหยา “ข้าเป็นฮูหยินขั้นหนึ่ง งานเลี้ยงของเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงเป็นเรื่องใหญ่ เจ้าไปไม่ได้อย่างไร รับสิ่งนี้และเข้าไปในพระราชวังในคืนนั้น”
　　เสี่ยวหยาไม่เคยคิดเลยว่าเหยาซื่อจะกลับมาพร้อมเรื่องแบบนี้อีกแล้วหลังจากออกไปข้างนอกนางไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร แต่เมื่อนางได้รับเทียบเชิญ ความรู้สึกคาดหวังก็จะเกิดขึ้น
　　นางดูแลเหยาซื่ออยู่พักหนึ่งและได้ยินเหยาซื่อเรียกนางว่าอาเฮงทุกวัน พวกเขาต้องกินด้วยกันและนอนด้วยกัน นางเป็นเหมือนมารดาอย่างแท้จริง และทำให้นางจำได้ทันทีเมื่อมารดาของนางยังมีชีวิตอยู่ ในขณะที่รู้สึกสับสน นางรู้สึกชัดเจนน้อยลงว่านางเป็นเสี่ยวหยาหรือเฟิงหยูเฮง ในความเป็นจริงมีหลายครั้งที่นางไม่สามารถตอบสนอง แม้กระทั่งเมื่อบ่าวรับใช้เรียกนางว่าเสี่ยวหยา นางจะตอบกลับเร็วที่สุดเมื่อเหยาซื่อเรียกนางว่าอาเฮง
　　แต่นางไม่รู้นางจะเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วยตัวตนใด เป็นเสี่ยวหยาหรือ ? นางไม่มีชื่อเสียงและไม่มีสถานะ มันคือเฟิงหยูเฮงหรือเปล่า ตัวจริงก็จะไปด้วย นั่นจะไม่ถูกเปิดเผยทันทีหรอกหรือ ?
　　เหยาซื่อมองเห็นความวิตกกังวลในใจของนางและกล่าวว่า“เจ้าคือบุตรสาวของข้า จำสิ่งนี้ไว้ เจ้ามีเพียงหนึ่งตัวตน เจ้าคือบุตรสาวของเหยาซื่อ ทุกสิ่งที่นางมี เจ้าควรจะมี เป็นนางที่มาแทนที่เจ้า ตอนนี้เจ้ากลับมาแล้ว เจ้าจะต้องไม่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อน เจ้าต้องคิดย้อนกลับไปว่าเราต้องทนทุกข์เพราะเราอ่อนแอ ในครั้งนี้เจ้าต้องพยายามทำเพื่อข้า ! ”
　　เสี่ยวหยารู้สึกสับสนจากสิ่งที่นางพูดเหยาซื่อเห็นว่านางไม่ตอบขณะถือเทียบเชิญดังนั้นนางจึงกล่าวต่อ “ไม่ต้องกังวล หากเจ้ามีปัญหาในพระราชวังไปหาพระชายาเหวินซวน จำไว้ว่าให้เรียกท่านป้า นางเป็นสหายที่ดีที่สุดของข้า”
　　ในที่สุดเสี่ยวหยาก็พยักหน้ารับสิ่งที่นางพูดเหยาซื่อมีความสุขมาก นางดึงเสี่ยวหยาไปดูเครื่องประดับที่นางซื้อไว้ นอกจากนี้ยังมีเสื้อผ้าบางชุดที่นางไม่ได้สวมได้
　　อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าภายในพระราชวังเหวินซวนเสาหลักของการสนับสนุนที่เหยาชิได้บอกเสี่ยวหยา พระชายาเหวินซวนถอนหายใจพูดอยู่ว่า “เหยาซื่อ โอ้ เหยาซื่อ ข้าจะช่วยเจ้าในครั้งนี้ แต่จะไม่มีอีกเป็นครั้งที่สอง บุตรสาวที่เจ้าพูดถึง มันจะดีถ้านางเชื่อฟัง ถ้านางเป็นคนที่มีจิตใจชั่วร้าย อย่าโทษข้าในการทำความสะอาดบ้านเรือนแทนตระกูลเหยา ! ”