หลุมเลือดที่หน้าอกหลินฝานยังมีเลือดออก ผมเผ้าสยาย ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวจนแทบโปร่งแสง
ส่วนซูไป๋ก็ถูกฟันเปิดท้องโดยตรง!
ทั้งคู่ต่างถูกสายโซ่ถี่ยิบพันธนาการไว้บนเสาหินสีดำ คล้ายนักโทษรอการสังหาร
ภาพเช่นนี้ทำให้ดวงตาหลินสวินผุดสีแดงก่ำ เบ้าตาแทบระเบิด!
เขาไม่อาจอธิบายอารมณ์ในตอนนี้ได้
ความโกรธที่ราวกับหินหนืดปะทุกระตุ้นจนเนื้อหนังทั่วร่างเขาสะท้านขึ้นมาน้อยๆ
เขาไม่กล้าจินตนาการว่าถ้าตัวเองมาช้าอีกนิด ลูกและศิษย์ของตนจะต้องพบเจอการทรมานโหดเหี้ยมอย่างไร ไม่กล้าคิด!
กระทั่งหลินฝานกับซูไป๋ตะโกนเรียกเขาอย่างตื่นเต้น หลินสวินรู้สึกเจ็บปวดประหนึ่งถูกทิ่มแทงใจอย่างบอกไม่ถูก เขาสูดหายใจเข้าลึกเฮือกหนึ่ง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแหบแห้งขึ้นมา “ข้ามารับพวกเจ้ากลับบ้าน”
ประโยคเดียวคล้ายถูกบีบออกมาจากอก โทสะและไอสังหารที่แผ่พุ่งทั่วร่างนั่นก็แทบจะควบคุมไม่อยู่อีกต่อไป
ปึง! ปึง!
โซ่ที่พันธนาการบนร่างหลินฝานกับซูไป๋แตกละเอียดทั้งหมด กลายเป็นผุยผง
หลินสวินกับกายมรรคไม้เขียวแยกกันไปช่วยหลินฝานกับซูไป๋
และเมื่อฝ่ามือเขาปล่อยพลังมหามรรคออกมา บาดแผลบนร่างของทั้งคู่ก็ฟื้นฟูและหายไปในชั่วพริบตา แต่เพราะเสียเลือดมากเกินไปจึงทำให้สีหน้าพวกเขายังซีดขาวอยู่
อีกทั้งจี้ฉางอวิ๋นกับจี้ฉางซานเพิ่งจะตัดพรสวรรค์ของพวกเขาไป ต่อให้ไม่สำเร็จแต่ก็ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
ยังดีที่คนไม่เป็นอะไร!
สำหรับหลินสวิน นี่ก็เพียงพอแล้ว
“หลินสวิน!?”
จี้ป๋อเหวินส่งเสียงออกมา สีหน้ายากจะเชื่อ “เป็นเจ้าได้อย่างไร…”
ชั่วขณะนั้นพวกคนใหญ่คนโตตระกูลจี้ในที่นั้นก็เหมือนตื่นจากฝัน สีหน้าแต่ละคนประหลาดใจไม่น่าดู
ในการคาดการณ์ของพวกเขาก่อนหน้านี้ หลินสวินต้องถูกพวกจี้กุยเจิน เกาหยางหลี เจียงเจวี๋ยพาตัวมาจากโลกยอดนิรันดร์
ใครจะคิดว่าพวกจี้กุยเจินไม่กลับมา กลับเป็นหลินสวินที่ลอบเข้าเขาเทพเฟิ่งฉีของพวกเขาตระกูลจี้ในราตรีนี้ แล้วปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขากะทันหัน
โดยเฉพาะสีหน้าของจี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานล้วนอึมครึมสุดขีด ในที่สุดก็กระจ่างแล้วว่าไอสังหารน่าครั่นคร้ามสายนั่นที่สัมผัสได้เมื่อครู่มาจากหลินสวิน
อีกทั้งหลินสวินทำเช่นนี้ไม่ใช่เพราะจะลงมือกับพวกเขา แต่เพราะต้องการให้พวกเขาตกใจและล่าถอยไป และฉวยโอกาสนี้ช่วยเหลือหลินฝานกับซูไป๋
เห็นได้ชัดว่าเขาสำเร็จแล้ว
ทว่าอย่างไรที่นี่ก็คืออาณาเขตของพวกเขาตระกูลจี้ เผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงน่าตกใจนี้ ไม่ว่าจะเป็นจี้ฉางอวิ๋น จี้ฉางซาน หรือพวกจี้ป๋อเหวินก็ล้วนไม่โกลาหลเพราะเหตุนี้
“ทำไมจะเป็นข้าไม่ได้”
หลินสวินหมุนตัวกลับมา ดวงตาแดงก่ำเย็นเยียบน่าตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหารรายล้อมบ้าคลั่ง
ตั้งแต่ก้าวสู่มรรคานิรันดร์ เป็นครั้งแรกที่เขาโกรธเช่นนี้!!
ขณะพูดนัยน์ตาเขากวาดมองคนในที่นั้น เอ่ยเน้นทีละคำ “วันนี้ พวกเจ้าทั้งหมดต้องตาย!”
ทุกคำดั่งฟ้าร้องก้องกลางเวิ้งฟ้ายามค่ำคืน
ทว่าพวกจี้ป๋อเหวินกลับเผยสีหน้าเวทนาและเยาะหยัน คล้ายกำลังฟังเรื่องเพ้อของคนโง่ ที่นี่คืออาณาเขตของพวกเขาตระกูลจี้!
สำหรับพวกเขา การมาของหลินสวินเหนือคาดจริงๆ แต่นี่ก็ไม่ได้ต่างกับการรนหาที่ตาย!
“ทุกท่าน จับเดรัจฉานนี่มา โชคชะตาของตระกูลเราก็จะเปลี่ยนไปตั้งแต่คืนนี้เช่นกัน!”
จี้ป๋อเหวินนัยน์ตาวาววับ เอ่ยเสียงดัง
ตูม!
จี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานล้วนกลั้นไม่อยู่ ลงมือนำไปก่อนแล้ว
ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกหลินสวินทำให้ตกใจหนีไป ใบหน้าชราวางไม่อยู่อยู่บ้าง ยามนี้ล้วนมีความคิดจะทวงคืนศักดิ์ศรีอย่างหนึ่ง ดูอดรนทนไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัด
“โอม!”
จี้ฉางอวิ๋นที่มีผมดอกเลา ท่าทางกระฉับกระเฉง กวัดแกว่งไม้เท้าไม้สีดำด้ามหนึ่งฟาดอย่างแรงกลางอากาศ
ห้วงอากาศระเบิดออกทันที ดาบคมถี่ยิบนับไม่ถ้วนที่แปลงจากจากประกายสายฟ้าปรากฏขึ้นราวกับห่าฝนบ้าคลั่ง ม้วนตลบไปทางหลินสวิน
ดาบคมทุกสายต่างมีกฎระเบียบอสนีเปล่งประกาย แข็งแกร่งเผด็จการ มองจากไกลๆ แทบจะคล้ายอสนีเคราะห์ร่วงลงมาจากฟ้า
“ตาย!”
จี้ฉางซานที่หนวดเคราลอยพลิ้วก็เรียกภาพม้วนหนึ่งออกมา เมื่อกางม้วนภาพออกราวกับสะท้อนฟ้าดาราผืนหนึ่ง วัฏจักรดารานับไม่ถ้วนในนั้นเปล่งแสงเจิดจ้า อบอวลอานุภาพกวาดขวางหมื่นกาล
ภาพมรรคดาราสวรรค์!
ขั้นล่วงกฎสัมบูรณ์สองคนลงมือพร้อมกัน ความยิ่งใหญ่ของอนุภาพกรีดแหวกฟ้าราตรีราวสีหมึกนี้ออก ส่องสว่างรอบทิศ
ทั่วบนล่างเขาเทพเฟิงฉียามนี้ล้วนตกตะลึง!
กลับเห็นร่างต้นหลินสวินพุ่งเข้าไปโดยไม่หลบหลีก
ตูม โครม!
พริบตานี้โทสะและไอสังหารที่เขากดไว้ถึงขีดสุดระเบิดออกมาทั้งหมด เงาร่างสูงโปร่งระเบิดแสงมรรคคลุมเครือมหาศาล ดั่งเหวดุจนรก น่ากลัวถึงขั้นไม่อาจจินตนาการ
เมื่อเงาร่างเขาพุ่งไปข้างหน้า ดาบคมสายฟ้าที่หอบม้วนแน่นขนัดเหล่านั้นล้วนราวถูกพายุซัดกวาด แตกกระจุยภายใต้เสียงระเบิดสนั่นฟ้าดินราวกับกระดาษเปื่อย ต้านทานการโจมตีของอานุภาพทั้งตัวของหลินสวินไม่ได้
“สมควรตาย!”
จี้ฉางอวิ๋นหน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน ไม้เท้าดำในมือตวัดออกไปอย่างบ้าคลั่ง กระแทกห้วงอากาศจนพังทลาย กฎเกณฑ์อสนีซัดสาดเข้ามาดังผืนสมุทร
ชั่วขณะหนึ่งพายุสายฟ้าอึงอล ในนั้นประหนึ่งกลายสภาพเป็นเขตแดนสายฟ้า กลิ่นอายทำลายล้างไร้สิ้นสุดลุกโชนระเบิดออกมา
ทว่ายังคงไม่อาจรับได้อย่างเห็นได้ชัด
ก็เห็นเงาร่างหลินสวินทะยานมาข้างหน้า บดขยี้มหาสมุทรกฎเกณฑ์อัสนีอันบ้าคลั่งนั้นตรงๆ จนสลายไปราวกับคลื่นซัดดังครืนครัน
แทบจะในเวลาเดียวกัน เขาคว้าไม้เท้าดำในมือจี้ฉางอวิ๋นไว้อย่างฉับไว เมื่อปลดปล่อยพลังจากฝ่ามือ ศาสตรามรรคนิรันดร์ชิ้นนี้ก็ระเบิดออกดังปัง
“เปิด!”
จี้ฉางอวิ๋นร้องลั่น ทั่วร่างประหนึ่งลุกโชน สำแดงวิชาลับต้องห้ามวิชาหนึ่งออกมา อานุภาพทั่วร่างพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์
เพียงแต่ก็เห็นหลินสวินยื่นมือคว้าออกไป พลังที่ปล่อยออกมาจากฝ่ามือเสมือนทำลายได้ทุกสิ่ง จับคว้าและระเบิดกฎเกณฑ์นิรันดร์ทั่วร่างจี้ฉางอวิ๋นทั้งอย่างนั้น ละอองแสงกระจัดกระจายยังคงปลิวว่อน ต้นคอของจี้ฉางอวิ๋นก็ถูกหลินสวินคว้าไว้แล้ว
“เหตุใดเจ้าถึงแข็งแกร่งเช่นนี้…” จี้ฉางอวิ๋นหวาดผวา ตาเบิกกว้าง
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมาก ตั้งแต่นางเริ่มลงมือจนถึงหลินสวินโจมจีกลับ เวลาเพิ่งจะผ่านไปเพียงพริบตาเท่านั้น การโจมตีของนางล้วนถูกตีพ่าย ศาสตรามรรคนิรันดร์ของนางถูกทำลาย ถึงตอนนี้แม้แต่ทั้งร่างของนางยังถูกจับกุม!
และตั้งแต่ต้นจนจบ นางถึงกับไม่มีทางต่อต้านได้สักนิด!
กร๊อบ!
หลินสวินที่เดือดดาลหาใดเปรียบมีหรือจะพูดมากความ หักคอจี้ฉางอวิ๋นตรงๆ แล้วดึงพลังจิตของนางออกมา ก่อนยัดเข้าเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง
เขาจะไม่ให้หญิงชราสารเลวนี่ตายไปเช่นนี้!
การทรมานอันโหดเหี้ยมที่ลูกชายของตนหลินฝานต้องเผชิญ ทำให้หลินสวินแค้นหญิงชรานี่สุดขั้ว
และในขณะเดียวที่ร่างต้นหลินสวินกำราบจี้ฉางอวิ๋น กายมรรคไม้เขียวของเขาก็สยบจี้ฉางซานได้แล้ว
ภาพมรรคดาราสวรรค์ของจี้ฉางซานที่ถูกกายมรรคไม้เขียวคว้าไว้และบดขยี้เป็นผุยผงอย่างรุนแรง และไม่รอให้จี้ฉางซานได้หลบหนี กายมรรคไม้เขียวเคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศ ตบใส่ศีรษะของอีกฝ่ายหนึ่งฝ่ามือ กายมรรคนิรันดร์ของจี้ฉางซานระเบิดออกทุกกระเบียดราวกับประทัด เลือดเนื้อและพลังจิตที่สาดกระเซ็นก็ถูกกายมรรคไม้เขียวกำราบไว้ด้วยกันในจักรวาลแขนเสื้อ
ภาพนั้นเรียกได้ว่าอหังการหาใดเปรียบ จบสิ้นในหนึ่งลมหายใจ!
พูดให้ชัดเจนคือ เฒ่าดึกดำบรรพ์สองคนอย่างจี้ฉางอวิ๋นกับจี้ฉางซานถูกสังหารในเวลาเดียวกัน เป็นการบดขยี้ สิ้นชีพในการโจมตีเดียวทั้งหมด
ภาพนองเลือดนั้นทำเอาพวกจี้ป๋อเหวินตกตะลึงหวาดกลัว แทบไม่กล้าเชื่อด้วยตาตัวเอง
ใครจะกล้าเชื่อว่าขั้นล่วงกฎสัมบูรณ์สองคนจะถึงขั้นต้านทานไม่ได้เช่นนี้
จี้กุยเจินซึ่งมาถึงโลกยอดนิรันดร์อย่างน้อยก็รู้เรื่องผลงานการต่อสู้อันเกรียงไกรของหลินสวิน ที่กวาดล้างเผ่าเทพนิรันดร์แทบทั้งหมดในน่านฟ้าที่เก้าด้วยพลังตัวเองคนเดียว
แต่พวกจี้ป๋อเหวินไม่รู้เรื่องพวกนี้แม้แต่น้อย!
ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นด้วยตาตัวเอง คงถึงขั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้หลินสวินแจ้งมรรคนิรันดร์แล้ว
ความไม่รู้จึงจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด
และด้วยเหตุนี้เช่นกัน พวกเขาในยามนี้จึงตกใจเช่นนั้น ทั่วร่างผุดไอหนาวเหน็บ จิตใจสั่นสะท้าน
“ถอยเร็ว!”
จี้ป๋อเหวินตะโกนลั่น
แทบจะในเวลาเดียวกันอานุภาพทั่วร่างเขาก็ระเบิดออก โบกมือเรียกกระถางหยกที่มีสีและกลิ่นอายโบราณออกมา กระถางหยกแผ่กลิ่นอายระเบียบระดับเทพหนาแน่นไพศาล
ครั้นกระถางนี้ปรากฏ ระเบียบระดับเทพที่ปกคลุมเหนือเวิ้งฟ้าเขาเทพเฟิ่งฉีก็ถูกชักนำไปด้วย เริ่มถูกจี้ป๋อเหวินควบคุม พุ่งโจมตีเข้าใส่หลินสวิน
ตูม!
ระเบียบระดับเทพที่บ้าคลั่งกลายเป็นแสงเทพโชติช่วงไพศาล พุ่งเข้าปกคลุมหลินสวินและกายมรรคไม้เขียวของเขา
“สลายไปซะ!”
ร่างต้นหลินสวินดวงตาแดงก่ำ คล้ายราชันเทพที่บรรดาโทสะ เขาตะโกนคราหนึ่งแล้วซัดหมัดออกไปอย่างหนักหน่วง
หมัดนี้ปลดปล่อยพลังของนัยเร้นลับนิรันดร์ถึงขีดสุด คล้ายจะทะลวงปราการหมื่นกาล เจาะทำลายพันธนาการเวลา พุ่งไปเบื้องหน้าไม่หยุด ไร้ศัตรูเทียบเทียม
ตูม!
แสงเทพโชติช่วงไพศาลถูกกระแทกแตกเป็นรอยใหญ่ยักษ์เส้นหนึ่ง ปลายของรอยแตกแนวยาวคือหมัดที่หลินสวินซัดออกมา ราวกับแสงสายหนึ่งที่นำพาอานุภาพทำลายล้างสรรพสิ่ง
จี้ป๋อเหวินหน้าเปลี่ยนสียิ่ง คล้ายพยายามต้านทางด้วยกำลังทั้งหมด
แต่เมื่อเสียงระเบิดดังลั่น กระถางหยกที่แปลงมาจากระเบียบระดับเทพถูกซัดกระเด็นส่งเสียงคร่ำครวญ จากนั้นทั้งร่างจี้ป๋อเหวินก็ถูกซัดออกไปอย่างรุนแรง ยังไม่ทันได้ยืนมั่น ร่างกายก็เกิดรอยแตกมากมาย กระอักเลือดคำโต
หมัดนี้ถึงกับทะลวงการโจมตีของระเบียบระดับเทพ ทั้งยังทำให้ขั้นล่วงกฎอย่างเขาบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้!
จี้ป๋อเหวินตกตะลึง หนังศีรษะชาวาบ รู้สึกเหมือนจะคลุ้มคลั่งแล้ว หลินสวินนี่… แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร!?
และยามนี้เสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นเป็นระลอก…
“ไม่!”
“ผู้อาวุโสช่วยด้วย!”
“อ๊าก...”
ก็เห็นทุกคนที่ก่อนหน้านี้ติดตามอยู่ข้างกายจี้ป๋อเหวิน หลังตระหนักได้ว่าท่าไม่ดีก็หมายจะเผ่นหนีไปไกล แต่กลับถูกกายมรรคไม้เขียวของหลินสวินเข้ามาสังหาร ยามโบกแขนเสื้อ ปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดพุ่งลงมาราวกับห่าฝน ฟันสังหารพวกคนใหญ่คนโตทั้งหมดที่ยังไม่ก้าวสู่มรรคานิรันดร์ตายคาที่
ทุกคนล้วนเหมือนถูกลงโทษด้วยการเฉือนเนื้อหนัง เลือดเนื้อกลายเป็นชิ้นๆ สภาพการตายน่าอนาถหาใดเปรียบ
ต่อให้คนพวกนี้ไม่ใช่ระดับนิรันดร์ แต่ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตของตระกูลจี้ มีมรรควิถีขั้นหลุดพ้น แต่ตอนนี้กลับคล้ายเศษไม้ใบหญ้า ถูกกวาดล้างอย่างไร้ปราณี
พวกเขาเผยแววหวาดกลัว เสียงร้องตะโกนไม่จำยอมยังคงดังอยู่ ทว่าในที่นั้นกลับเหลือเพียงเลือดแดงฉานน่าขนลุก!
ภาพนี้ทำให้จี้ป๋อเหวินตาเบิกโพลง โกรธแค้นเป็นอย่างมาก “หลินสวิน! ข้าสาบานจะเลาะเอ็นถลกหนัง บดกระดูกเจ้าเป็นผุยผง!!”
เขาคำราม ท่าทางโกรธจนคลั่ง
ไม่กี่พริบตาระดับนิรันดร์สองคนอย่างจี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานถูกกำราบ แม้แต่เหล่าคนใหญ่คนโตในตระกูลก็ไม่มีใครรอดมาได้ทั้งสิ้น
เหลือแค่เขาจี้ป๋อเหวินคนเดียว!
นี่จะให้เขาไม่โกรธได้อย่างไร
![เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/15324.jpg?resize=151,215 "เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]")
