The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 690

　ตอนที่690 องค์หญิงแห่งกูซู
　　เมื่อคำพูดที่ว่าจะทำให้องค์หญิงหวาดกลัวถูกพูดออกมาหวงซวนก็เกือบจะหัวเราะออกมา นางคิดกับตัวเองว่ามันจะไม่กลัว แต่ค่อนข้างตกใจ ! องค์หญิงผู้นี้คิดว่าตัวเองสูงส่งเกินไป นางคิดว่าตัวเองงดงามที่สุดในโลกจริงหรือ ? นางคิดจริง ๆ หรือว่าราชวงศ์ต้าชุนไม่มีสาวงาม ? ด้วยความคิดอันตื้นเขินของนาง เมื่อมีคนที่งดงามกว่า นางจะหมดความมั่นใจทันที
　　แต่หวงซวนก็ลืมไปว่าจาวเหลียนไม่ใช่คนจากราชวงศ์ต้าชุนเขาเป็นเพียงแค่คนที่ติดตามเฟิงหยูเฮงและอยู่ในราชวงศ์ต้าชุน มันเป็นเช่นนั้น ทุกคนลืมเกี่ยวกับรากฐานของเขา
　　อย่างไรก็ตามองค์หญิงเจ็ดแห่งแห่งกูซู,เทียนหมานไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางเพิ่งได้ยินว่าคนที่สวมผ้าคลุมหน้านั้นน่ากลัว ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะปิดปาก และหัวเราะเบา ๆ โดยกล่าวว่า “เมื่อนางดูไม่ดี นางจะแต่งตัวสวยและสง่างามได้อย่างไร ? องค์หญิงไม่ควรซ่อนสาวงามไม่ใช่หรือ ? ให้นางเอาผ้าคลุมหน้าออกให้ข้าดูได้หรือไม่ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มแล้วกล่าวว่า“การที่นางถอดผ้าคลุมหน้าออกจะดี แต่ข้ากังวลเกี่ยวกับฮองเฮาจะตกใจนาง นั่นคงไม่ดีแน่เจ้าค่ะ”
　　“พระนาง”เทียนหมานหันไปมองฮองเฮาด้วยท่าทางที่ประจบประแจงและกล่าวว่า “นางมาแล้ว หากพระนางไม่ดู พระนางจะไม่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นหรอกหรือเพคะ ? ”
　　ไม่มีอะไรที่ฮองเฮาทำได้แม้ว่าองค์หญิงแห่งกูซูและเฟิงหยูเฮงไม่มีความขุ่นเคืองใด ๆ หากเรื่องในอดีตถูกนำขึ้นมา ความสัมพันธ์จะซับซ้อนขึ้นเล็กน้อย กูซูไปทางใต้ของราชวงศ์ต้าชุน และชายแดนของพวกเขาซึ่งติดกับหลานโจวนั้นเป็นพื้นที่ที่วุ่นวาย เมื่อเร็ว ๆ นี้องค์ชายแปด, ซวนเทียนโม่ได้ตั้งราชสำนักลงที่นั่น และนางได้ยินมาว่าเขามีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกับกูซูมาก ในปัจจุบันราชวงศ์ต้าชุนดูเหมือนจะสงบสุขและมีเสถียรภาพมาก แต่ตำแหน่งขององค์รัชทายาทยังว่างอยู่ พวกองค์ชายต่างก็แข่งขันกันอย่างเงียบ ๆ ในเรื่องของพละกำลัง และพวกเขาก็แสดงพลังออกมา องค์ชายแปดได้รับการสนับสนุนจากกูซู และฮ่องเต้ก็ชื่นชมองค์ชายเก้าเช่นกัน แบบนี้ องค์หญิงแห่งกูซูและเฟิงหยูเฮงจะถูกพิจารณาว่าเป็นศัตรูกัน ในปัจจุบันเทียนหมานมีโอกาสที่จะทำให้เฟิงหยูเฮงลำบากใจ นางจะยอมแพ้ในเรื่องนี้ได้อย่างไร
　　มีสองด้านคนหนึ่งเดินทางไกลและอย่างน้อยนางก็ต้องยอมแพ้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนางก็ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าและทำให้องค์หญิงเจ็ดแห่งกูซูขุ่นเคืองได้ อีกด้านหนึ่งเป็นคนที่ราชวงศ์โปรดปราน ฮองเฮาคิดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก
　　ขณะที่นางกำลังคิดนางหันความสนใจไปที่ผู้หญิงในชุดสีแดงยืนอยู่ด้านหลังเฟิงหยูเฮง นางเห็นว่าร่างกายของผู้หญิงนั้นสง่างาม ไม่ว่าพวกนางจะดูที่ใบหน้าหรือไม่ก็ตาม รูปร่างนั้นน่าประทับใจมาก ดวงตาที่มองเห็นได้ผ่านม่านแม้ว่าจะไม่มองไปด้านข้างดูเหมือนจะไม่เป็นทาส ท่าทางตกใจจากการเข้าไปในพระราชวังเป็นครั้งแรกก็ไม่ปรากฏเช่นกัน แต่กลับเป็นรูปลักษณ์ที่คุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมี… รูปลักษณ์ที่ขัดแย้งเล็กน้อย ? มองลงไปไหม มันเป็นอย่างนั้นหรือ ?
　　ความรู้สึกเหล่านี้เปิดเผยในแววตาเหล่านั้นและฮองเฮาก็จำบางสิ่งได้ทันใด เมื่อเฟิงหยูเฮงกลับสู่เมืองหลวงนางได้นำพาองค์ชายจากเฉียนโจวกลับมา เมื่อนางเข้าไปในพระราชวังเพื่อทักทายฮ่องเต้และฮองเฮา นางก็ไม่ควรที่จะเปิดเผยต่อสาธารณะ ดังนั้นจำนวนคนที่รู้เกี่ยวกับมันจึงต่ำมาก อันเป็นผลมาจากฮ่องเต้ปิดข้อมูลเป็นความลับ เห็นได้ชัดว่าองค์ชายถูกทำร้ายตั้งแต่อายุยังน้อย มันเป็นเช่นนั้นเขากลายเป็นเรื่องการทดสอบในเฉียนโจว ร่างกายของเขาไม่ได้เป็นชายหรือหญิง ครึ่งหยินและครึ่งหยาง* แต่ถ้ามองจากภายนอก คน ๆ นั้นก็จะดูเป็นผู้หญิงทั้งหมด ในความเป็นจริงการปรากฏตัวของเขาเป็นพิเศษ นางเคยได้ยินเช่นกันว่าองค์ชายชอบเสื้อผ้าสีแดงและเสื้อผ้าสีแดงสด ดังนั้นคนผู้นี้ควรจะเป็น…
　　ด้วยการคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ฮองเฮาจึงมีความเข้าใจ ดังนั้นนางจึงยิ้มและกล่าวกับเทียนหมาน “โดยธรรมชาติแล้วข้าช่างสงสัยมาก อาเฮง เจ้าเอาผ้าคลุมหน้าของนางออกเถิด ! ”
　　เมื่อนางพูดนางยิ้มและมองไปที่เฟิงหยูเฮงด้วยรอยยิ้มจาง ๆ สายตาของนางก็แสดงความเข้าใจ เฟิงหยูเฮงยิ้มแล้วหันกลับมาพูดกับจาวเหลียน “เจ้าควรถอดผ้าคลุมออก ! ”
　　จาวเหลียนมีความสุขมากกว่าใครเขาไม่รอช้า เขาถอดผ้าคลุมออกทันทีและกล่าวออกมาในเวลาเดียวกัน “ข้าบอกเจ้าแล้วว่าการใส่ผ้าคลุมหน้าเป็นสิ่งที่น่าเบื่อ และอึดอัดมาก”
　　เขาพูดหยาบคายมากและขาดคุณธรรมหญิงสาวอย่างสมบูรณ์แต่ในปัจจุบันนอกจากคนไม่กี่คนที่ได้เห็นองค์ชายเหลียน มีเพียงเทียนหมาน ฮองเฮา พระชายาเหวินซวนและบ่าวรับใช้ของพวกนาง แม้แต่ฟางอี้ก็อุทานออกมาพร้อมกัน “สวรรค์ ! มีผู้หญิงที่งดงามถึงเพียงนี้ในโลกด้วยหรือ ? ”
　　จาวเหลียนเป็นคนที่งดงามมากนี่คือสิ่งที่เฟิงหยูเฮงรู้มานานแล้ว สิ่งที่พิเศษยิ่งกว่าคือความรู้สึกซึ่งผสมผสานกับความงามที่โดดเด่น เป็นเรื่องของความรู้สึกที่กล้าหาญ นี่เป็นสิ่งที่หาได้ยากในโลก และพวกเขาไม่สามารถถูกตำหนิได้เพราะสับสน แม้แต่ซวนเทียนเก้อที่เคยเห็นเขามาก่อนก็อดไม่ได้ที่จะมองเขาจนไม่อาจละสายตา นางกลืนน้ำลายเล็กน้อย สำหรับเทียนหมาน นางหยุดเคลื่อนไหวไปแล้ว ปากของนางอ้ากว้าง
　　ฮองเฮาก็ตกตะลึงเป็นพิเศษนางคิดกับตัวเองว่าถ้อยคำนับพันไม่สามารถเทียบได้กับการมองเห็นด้วยตนเอง จะบอกว่าผู้หญิงประเภทนี้เป็นคนที่งดงามที่สุดในโลกจะไม่ผิดเลยแม้แต่น้อยใช่หรือไม่ เมื่อคิดถึงบุตรสาวคนโตของตระกูลเฟิง ทุกคนบอกว่านางเป็นผู้หญิงที่งดงามที่สุดในเมืองหลวง และเมื่อนางเห็นอีกฝ่าย นางก็งดงามจริง ๆ แม้กระนั้นมันก็ไม่น่าตกใจเหมือนคนตรงหน้านาง มันช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่สาวงามผู้นี้แท้จริงแล้วเป็นผู้ชาย
　　“รีบใส่ผ้าคลุมทันที! ” เฟิงหยูเฮงกล่าวขึ้นมา “ดูสิว่าเจ้าน่ากลัวขนาดไหน องค์หญิงไม่สามารถปิดปากได้ตลอดเวลา เรื่องนี้จะเป็นความผิดของเรา”
　　เทียนหมานได้นำบ่าวรับใช้ของนางมาด้วยเมื่อได้ยินสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูด นางรู้สึกอายเล็กน้อยและช่วยองค์หญิงของนาง ในที่สุดเมื่อนางช่วยให้เทียนหมานได้สติขึ้นมา นางได้ยินเสียงของนางที่จะกล่าวว่า “ผู้ชั่วร้ายนี้มาจากไหน ? ”
　　จาวเหลียนอดปากไม่ไหว“เรื่องนี้หนักบนหัวเจ้าหรือไม่ ? นั่นไม่ใช่ปากที่อยู่ใต้จมูกหรอกหรือ ? เหตุใดข้าจึงเห็นว่าเจ้าไม่เพียงแต่ไร้สมอง แต่ยังไม่รู้วิธีการพูด กูซูเป็นดินแดนที่รกร้างอย่างแท้จริง แม้แต่องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ของราชวงศ์ก็ยังไร้การศึกษา แต่พลเมืองของประเทศก็น้อย แม้แต่สถานที่แบบนั้นก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นอาณาจักรหรือ ? มันเป็นเรื่องตลกของโลกจริง ๆ ”
　　นางเป็นคนที่ไม่เคยคิดเมื่อพูดและนี่ถือเป็นการยั้งปากถ้าเขาไม่ได้อยู่ในพระราชวังและถ้าเขาไม่ไว้หน้าฮองเฮา เขาอาจจะดูหมิ่นเทียนหมานจนกระทั่งนางเสียชีวิต แต่หลังจากคิดไปเล็กน้อยคำว่าผู้ชั่วร้ายจริง ๆ ก็ไม่ได้ดูถูกเขา เขาคิดว่ามันเป็นการยกย่องอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาจึงยอมยั้งปากเล็กน้อยและเยือกเย็น
　　ทันใดนั้นเทียนหมานก็โดนดูถูกเหยียดหยามและไม่สามารถตอบโต้ได้ซักพักเมื่อนางสามารถตอบโต้และต้องการที่จะตอบโต้ ฮองเฮาและพระชายาเหวินซวนได้เปลี่ยนหัวข้อไปแล้ว พวกเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องก่อนหน้านี้เพียง แต่พูดอย่างอบอุ่นกับเฟิงหยูเฮง “วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจริง ๆ เจ้าอายุ 14 ปีแล้ว หลังจากปีใหม่เจ้าจะต้องเริ่มเตรียมตัวเมื่อเจ้ามีอายุมากขึ้นอีกปี ข้ากำลังคิดว่าเมื่อถึงวันที่เจ้าปักปิ่น ข้าจะให้ฮ่องเต้สั่งให้เจ้าเข้ามาในพระราชวังเพื่อข้าจะได้เป็นคนหวีผมให้เจ้า”
　　พระชายาเหวินซวนกล่าวเสริมในทันทีว่า“น้องสะใภ้จะลืมได้อย่างไรว่าถึงแม้อายุจะมีความสำคัญ แต่การที่อาเฮงอายุมากขึ้น มีเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นที่ต้องเตรียมการเพคะ ! ”
　　ฮองเฮาสามารถตอบโต้ได้ทันทีและกล่าวว่า “โอ้ ! ข้าลืมเรื่องสำคัญได้อย่างไร อาเฮงจะจัดงานแต่งงานของนางในวันเดียวกัน ! จากนั้นไม่จำเป็นต้องมีพระราชโองการ ฮ่องเต้ได้แสดงความประสงค์ที่จะจัดงานสมรสพระราชทานให้กับอาเฮง และหมิงเอ๋อ เมื่อคิดดูแล้วข้าสามารถเพลิดเพลินไปกับงานมงคลนั้นได้”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มและขอบคุณฮองเฮาสามคนเริ่มคุยกันอย่างมีความสุข เมื่อพวกเขาคุยกันอย่างมีความสุข เทียนหมานก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลังอย่างสมบูรณ์ แม้แต่จาวเหลียนก็คุยกับซวนเทียนหมิง ใครบ้างที่ให้ความสนใจนาง ?
　　เทียนหมานไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำเดียวและรู้สึกอึดอัดที่จะทน บ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ นางเตือนนางอย่างเงียบ ๆ ว่า “พระองค์เป็นองค์หญิง องค์หญิงจะต้องไม่สูญเสียตัวเองไปกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ตอนนี้เราอยู่ในราชวงศ์ต้าชุน องค์หญิงจะต้องมีความอดทนมากกว่านี้”
　　เมื่อนางพูดสิ่งนี้เทียนฟานก็สามารถปรับอารมณ์ของนางได้อย่างรวดเร็ว กูซูมีขนาดเล็กแต่ก็ยังคงสมบูรณ์ ตระกูลของฮ่องเต้ยังคงเป็นตระกูลของฮ่องเต้ การศึกษาของเทียนหมานนั้นเป็นเรื่องจริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะไม่ขาดการศึกษา นางเข้าใจได้ทันทีเมื่อบ่าวรับใช้ของนางพูดเรื่องนี้ และนางก็ฟื้นตัวจากเรื่องก่อนหน้าอย่างรวดเร็ว นางไม่สนใจจาวเหลียนและพูดกับเฟิงหยูเฮงว่า “เมื่อกล่าวถึงการแต่งงานขององค์หญิง กูซูของเราได้เตรียมของขวัญตั้งแต่ต้นปี ปีหน้ากูซูจะส่งคนมาแสดงความยินดีกับท่านเป็นพิเศษ เมื่อถึงเวลาข้าหวังว่าองค์หญิงจะไม่รังเกียจ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มและตอบว่า“โดยธรรมชาติแล้วกูซูใช้ความสามารถทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญชิ้นนี้ ข้าจะรังเกียจได้อย่างไร”
　　เทียนหมานตกตะลึงอีกครั้งมันกลายเป็นการใช้ความสามารถทั้งหมดในการมอบของขวัญได้อย่างไร? เมื่อไหร่ที่นางบอกว่าใช้ความสามารถทั้งหมด ? นางต้องการลบล้างมัน แต่หลังจากคิดไปซักพัก นางก็ฝืนทนบังคับตัวเองให้ยิ้มแล้วกล่าวว่า “องค์หญิงกำลังล้อเล่น ไม่ถือว่าเป็นของขวัญที่ใช้ความสามารถทั้งหมด นั่นเป็นเพียงความเคารพต่อองค์หญิงของราชวงศ์ต้าชุน”
　　คำพูดเหล่านี้ไม่สุภาพและพวกเขาก็สามารถกระตุ้นซวนเทียนเก้อและเฟิงหยูเฮง
　　แต่เฟิงหยูเฮงเป็นคนแบบไหน?นางเคยพ่ายแพ้ในการต่อสู้ด้วยวาจางั้นหรือ ? นางหัวเราะทันที “นั่นเป็นเรื่องจริงที่จะบอกว่าอาณาจักรพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวล่วงหน้าหนึ่งปี กูซูอดอยากจริง ๆ ข้าหวังว่าของขวัญที่เตรียมไว้หลังจากปีนี้จะเป็นของขวัญมากมาย”
　　เทียนหมานรู้สึกสับสนเล็กน้อยนางพูดอย่างไม่ตั้งใจ สิ่งนี้เกี่ยวกับการเตรียมมันในช่วงต้นปี มันยังไม่ได้เตรียมไว้ใช่หรือไม่ ? แต่นางได้พูดไปแล้ว และเฟิงหยูเฮงก็หักหน้านาง ถ้าไม่ได้ให้ของขวัญที่ดี สิ่งต่าง ๆ จะไม่ง่ายต่อการจัดการ แม้ว่ากูซูต้องการเข้าใกล้องค์ชายแปดที่อยู่ใกล้ทะเลทรายทางตอนใต้ แต่ราชวงศ์ต้าชุนก็ยังไม่ได้เป็นขององค์ชายแปด กูซูไม่สามารถสร้างความวุ่นวายในเวลาเช่นนี้ และเดินตามรอยเท้าของเฉียนโจว
　　เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เทียนหมานยิ้มอย่างรวดเร็วและกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “องค์หญิงไม่ต้องกังวล มันจะเป็นของขวัญมากมายแน่นอน”
　　ฮองเฮาเห็นว่าองค์หญิงของกูซูรู้วิธีที่จะหลีกเลี่ยงจากนั้นนางยิ้มและโบกมือให้ทุกคนนั่งต่อไปอีกซักพัก ซวนเทียนเก้อกล่าวว่านางต้องการออกไปเดินเล่นกับเฟิงหยูเฮง
　　ทั้งสองออกไปและจาวเหลียนก็ติดตามก่อนออกเดินทาง เขาไม่ลืมที่จะจ้องมองอย่างฉุนเฉียวที่เทียนหมาน ซึ่งทำให้นางโกรธมาก
　　กลุ่มรีบออกจากพระราชวังจากนั้นค่อยๆ เดินช้าลง ซวนเทียนเก้อลากตัวนางเดินไปที่สวน เฟิงหยูเฮงถามว่า “ทำไมองค์หญิงแห่งกูซูถึงมาโดยที่ไม่มีการแจ้งล่วงหน้า ? ”
　　ซวนเทียนเก้อกล่าวอย่างไร้ปัญหา“ข้าได้ยินมาว่านางเข้ามาในเมืองหลวงพร้อมกับนายอำเภอของหลานโจว แต่ไม่มีเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ดังนั้นตัวตนของนางจึงไม่เปิดเผย นางเข้ามาในเมืองหลวง หลังจากนั้นคำอธิบายที่นางให้ก็กลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับองค์หญิงระหว่างทาง ดังนั้นนางจึงไม่กล้าเปิดเผยต่อสาธารณชน นางตั้งใจแน่วแน่ที่จะเป็นแขกจากแดนไกล และมันก็ถูกตัดสินว่าเป็นอย่างนั้น”
　　เฟิงหยูเฮงต้องการถามอีกเล็กน้อยแต่ในเวลานี้นางได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้จากด้านหลัง กลุ่มหันหลังกลับและเห็นฟางอี้วิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว หลังจากไปถึงพวกนาง นางก็โค้งคำนับแล้วกล่าวว่า “องค์หญิง องค์หญิงโปรดรอสักครู่ หลังจากท่านสองคนออกมา คนจากประตูพระราชวังมารายงานว่าในขณะที่รอเข้าแถวเข้าพระราชวัง คุณหนูสามของตระกูลเฟิงมีเรื่องกับบางคนและถูกตบ ตอนนี้นางได้รับการช่วยเหลือแล้วอยู่ในสถานที่ องค์หญิงต้องการไปดูหรือไม่เพคะ ? ”
　　——————————————————————————————————
　　*TN: หยินเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเพศหญิงในขณะที่หยางเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้ชาย