The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 698

　ตอนที่698 ความคิดของหลู่ปิง
　　ในเรื่องที่เกี่ยวกับเฟิงหยูเฮงเดินช้าลงและเข้าใกล้นางดูเหมือนว่าหลู่ปิงไม่แปลกใจ นางยังใช้ความคิดเริ่มในการทักทายพวกนาง “คารวะองค์หญิงหวู่หยางและองค์หญิงจี่อัน ข้าชื่อหลู่ปิงเจ้าค่ะ” เพราะทุกคนกำลังเดินการทักทายเป็นเพียงคำพูด และไม่ได้ทำอะไรเลย
　　ซวนเทียนหมิงไม่ได้คิดมากและโบกแขนเสื้อของนางโดยกล่าวว่า“ไม่จำเป็นต้องสุภาพมากเกินไป” จากนั้นนางก็ทำท่าสูดจมูกของนางแล้วกล่าวว่า “ทำไมกลิ่นหอมจึงแรงมาก ? ”
　　เฟิงหยูเฮงเข้าใจแต่ไม่เปิดเผยเพียงพูดกับซวนเทียนเก้อเท่านั้น “พาเซียงหรูไปข้างหน้าก่อน อย่าปล่อยท่านป้าดูแลฮองเฮาคนเดียว ขณะที่เจ้าอยู่ที่นี่ สิ่งนี้จะทำให้เซียงหรูของเรามีเกียรติ”
　　แม้ว่าซวนเทียนเก้อไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงหยูเฮงถึงย้ายมาอยู่หลังสุดตอนนี้เฟิงหยูเฮงกำลังพูดคุยกับหลู่ปิง ในขณะที่ไล่นางและเฟิงเซียงหรูออกไป นางจะไม่เข้าใจว่านางต้องการที่จะพูดกับคุณหนูตระกูลหลู่เพียงลำพัง หลังจากคิดถึงความสัมพันธ์ของนางกับตระกูลหลู่ นางก็มั่นใจในความคิดของนางมากยิ่งขึ้น นางดึงเฟิงเซียงหรูและรีบเดินไปข้างหน้าทันที
　　เฟิงหยูเฮงไม่ได้แสดงความคิดเห็นต่อหลู่ปิงกล่าวว่า “ขอบคุณองค์หญิงที่เข้าใจข้าเพคะ”
　　นางไม่ได้พูดในสิ่งที่นางเข้าใจและเฟิงหยูเฮงไม่ได้ถามนางไม่ได้พูดถึงสิ่งที่ซวนเทียนเก้อที่พูดถึงเรื่องกลิ่นน้ำหอมที่แรงขึ้น อย่างไรก็ตามนางไม่ลืมที่จะสังเกตเห็นว่าจำนวนคนที่สามารถอยู่ใกล้นางได้เพราะกลิ่นนี้มีน้อย
　　“ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ไม่ถือตัวและไม่ค่อยได้ทำหน้าที่เหล่านี้มากนักทำไมเจ้าถึงคิดว่าจะเข้ามาในพระราชวังในวันนี้” นางกล่าวและถามอย่างไม่สุภาพในเรื่องเล็กน้อยโดยชี้ไปที่เป้าหมายของตระกูลหลู่โดยตรง
　　หลู่ปิงไม่ได้ซ่อนมันใครจะรู้ว่านางเป็นคนเรียบง่ายหรือเป็นอะไร นางก็บอกกับเฟิงหยูเฮงโดยไม่ปิดบังอะไรเลย “มันถูกจัดการโดยตระกูล ท่านพ่อตั้งใจให้ข้าเข้ามาในพระราชวัง และไม่มีอะไรที่ข้าจะทำได้เพคะ”
　　“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงยังคงถามต่อไปว่า “คุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ไม่ต้องการที่จะมาหรือ ? ”
　　“ไม่เพคะ”หลู่ปิงพยักหน้า “ข้าไม่อยากมาเพคะ” หลังจากพูดจบนางมองเจียนเอ๋อบ่าวรับใช้ส่วนตัวของนางแล้วถอนหายใจ “เจียนเอ๋อไม่ต้องกังวลอะไรมาก องค์หญิงจี่อันเป็นคนฉลาด แทนที่จะซ่อนมัน จะเป็นการดีกว่าถ้าพูดตามความเป็นจริง”
　　คำเหล่านี้ถูกส่งไปที่บ่าวรับใช้แต่เป็นจริงสำหรับเฟิงหยูเฮงที่ได้ยิน และเฟิงหยูเฮงไม่ได้แสดงตัวเองหลังจากได้ยินสิ่งนี้ นางแค่คิดว่ามันเป็นเจ้านายที่มีปฏิสัมพันธ์กับบ่าวรับใช้ของนาง มันไม่เกี่ยวข้องกับนาง
　　หลู่ปิงยิ้มอย่างขมขื่นกับตัวเองทุกคนบอกว่าองค์หญิงจี่อันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ แน่นอนว่าแม้ว่านางจะชะลอตัวลงเพื่อเข้าใกล้นาง ตามความจริงหลังจากการแลกเปลี่ยนบทสนทนาสั้น ๆ แต่นางก็เริ่มต้นความคิดริเริ่ม นางมองไปรอบ ๆ วันนี้มีคนมากมายที่มาร่วมงานเลี้ยง แม้ว่าทุกคนจะต่อสู้เพื่อไปข้างหน้า แต่ก็ยังมีคนที่ตกอยู่ข้างหลัง มีโอกาสไม่มากนักที่จะพูดคุยกับเฟิงหยูเฮง ตัวอย่างเช่น ที่กลางลานนางอยากจะเดินหน้าต่อไปสองสามก้าว แต่มีคนที่อยู่ข้าง ๆ เฟิงหยูเฮงเสมอ นอกจากนี้ยังมีคนในตระกูลเหยามาด้วย นางไม่สามารถหาโอกาสพูดกับอีกฝ่ายได้
　　อย่างไรก็ตามตอนนี้ในที่สุดนางก็สามารถเข้าถึงหัวใจของปัญหาได้นางสงบจิตใจของนาง และถามว่า “องค์หญิงจี่อันได้กลิ่นหอมแปลก ๆ จากร่างกายของข้าได้ไหมเพคะ ? แม้ว่าจะไม่ได้มีกลิ่นเหม็น แต่มีดอกไม้นับร้อยที่คลุมไว้มันหนามากจนแม้แต่คนที่อยู่ไกล ๆ ก็สามารถได้กลิ่นว่ามีบางอย่างปิดอยู่”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ถูกต้อง มันมีกลิ่นแรงมากเกินไป”
　　หลู่ปิงยิ้มอย่างขมขื่น“นี่เป็นน้ำหอมที่นำมาจากภาคใต้ มันเป็นสิ่งที่ท่านพ่อของข้าขอให้คนจากภาคใต้นำมาให้ข้าเจ้าค่ะ”
　　“โอ้”ในเรื่องของน้ำหอมที่ไม่เหมือนใครนี้ เฟิงหยูเฮงก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่ามันเป็นผลิตภัณฑ์พิเศษที่มาจากทะเลทรายภาคใต้ มันแพงเป็นพิเศษ และอาณาจักรทางใต้ส่งมันเข้าพระราชวังของราชวงศ์ต้าชุนในแต่ละปีเพียงเล็กน้อย ไม่พอที่จะแบ่งปันในหมู่พระสนมของฮ่องเต้ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับมันก็จะเป็นเพียงขวดเล็ก ๆ โดยจะใช้เท่าที่จำเป็น ถ้ามันถูกเติมลงในน้ำก็ยังคงหายากมาก
　　แต่เมื่อเฟิงหยูเฮงมองเห็นมันก็ไม่ได้หายากมันไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำหอมกลิ่นแรงและนางไม่ชอบมันมาก ตอนนี้นางได้ยินว่าหลู่ปิงหยิบยกขึ้นมา นางพยักหน้า “ด้วยความคิดแล้วเสนาบดีหลู่ได้พยายามอย่างมาก จากความแรงของกลิ่นที่มาจากร่างของคุณหนูใหญ่ ข้าคิดว่าเสื้อผ้าจะถูกแช่ในน้ำหอมใช่หรือไม่ ? แม้ว่ามันจะถูกผสมกับน้ำ วัสดุดั้งเดิมจะไม่ขาด เสนาบดีหลู่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาเลยกับอาณาจักรทางใต้”
　　เมื่อคำเหล่านี้ออกมาใครก็ตามที่สนใจจะรู้ว่านางสร้างปัญหาให้ครอบครัว เรื่องแบบนี้จะบอกได้อย่างไรกับคนนอกบางคน แต่หลู่ปิงไม่ได้คิดมาก นางพยักหน้าแสดงว่าการคาดเดาของเฟิงหยูเฮงนั้นถูกต้องสมบูรณ์
　　เฟิงหยูเฮงยังรู้สึกว่าคุณหนูใหญ่จากตระกูลหลู่คนนี้ดูน่าสนใจมากแต่ก่อนที่ทั้งสองจะสนทนากันอีกต่อไป เด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาจากด้านหน้าของฝูงชน นางดูดีมากและนางก็คล้ายกับหลู่ปิงเล็กน้อย “นี่คือคุณหนูสามของตระกูลหลู่, หลู่หยาน”
　　หลังจากที่นางพูดสิ่งนี้คนที่เข้ามาใกล้ นางรำลึกถึงเฟิงหยูเฮงแล้วจึงกล่าวกับหลู่ปิง “พี่ใหญ่ ทำไมเจ้าถึงเดินช้าจัง ? แต่มันทำให้เจ้าได้คุยกับองค์หญิงจี่อันมานานแล้ว ! ” หลังจากที่นางพูดจบ นางไม่รอให้หลู่ปิงตอบ ก่อนที่จะพูดกับเฟิงหยูเฮง “ตั้งแต่องค์หญิงจี่อันกลับมาจากภาคเหนือ หลู่หยานต้องการที่จะทำความรู้จักกับองค์หญิงจี่อัน น่าเสียดายที่คุณหนูรองของตระกูลหลู่กระทำผิดกับองค์หญิงจี่อันนับครั้งไม่ถ้วน นางทำให้ตระกูลเสียหน้าอย่างมาก ข้าไม่ได้มีหน้ามาพูดคุยกับองค์หญิงมากเกินไป ข้าหวังว่าองค์หญิงจะเข้าใจเพคะ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มแล้วกล่าวว่า“ไม่เป็นไร ตอนนี้เราได้รู้จักกันแล้ว”
　　“ใช่ถูกต้องเจ้าค่ะ!” หลู่หยานกล่าวต่อว่า “ตอนนี้เราเป็นญาติกันแล้ว มันน่าเสียดายที่หลู่เหยาไม่เข้าใจ ในวันแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ นางได้สร้างความวุ่นวายในตระกูลเหยา”
　　เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ถ้าเรากำลังพูดถึงเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล มันจะเป็นคุณหนูใหญ่ของคฤหาสน์หลู่”
　　“องค์หญิงจี่อันนั้นพูดถูกต้อง”หลู่หยานเห็นว่าเฟิงหยูเฮงไม่ได้สนทนากันต่อไป แม้ว่าท่าทีของนางจะไม่เย็นเลย แต่มันก็ทำให้นางไม่สามารถเข้าใกล้ได้อย่างชัดเจนเพราะนางพูดถึงความพึงพอใจเพียงผิวเผิน ความสนใจของนางจางหายไป แต่นางก็ยังคงบังคับตัวเองไปข้างหน้าเพียงแค่เปลี่ยนหัวข้อ “ข้าได้ยินมาว่าพระสนมของราชสำนักทั้งหมดจะมางานเลี้ยงดอกไม้นับร้อย เราจะถูกขอให้แสดงทักษะด้วย ! ข้าสงสัยว่าองค์หญิงจี่อันได้เตรียมการแสดงไว้หรือไม่เพคะ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น“สำหรับคนที่หมั้นหมายแล้วเช่นข้ายังต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ ! ข้าจะปล่อยโอกาสให้พวกเจ้า” คำพูดเหล่านี้ดึงดูดความสนใจของผู้หญิงเหล่านี้ ส่วนใหญ่เป็นเพียงการแสดงต่อหน้าพระสนมของฮ่องเต้โดยเฉพาะคนที่มีเป็นบุตรชาย ผู้ที่มีโชคลาภที่ดีก็สามารถแต่งงานกับราชวงศ์ได้ แม้ว่าตำแหน่งของพระชายาเอกจะไม่ว่าง การเป็นนางสนมก็เป็นที่ยอมรับ หลังจากทั้งหมดเหล่านี้เป็นองค์ชาย
　　หลู่หยานไม่รู้สึกอึดอัดใจและกล่าวต่อไปเมื่อเห็นว่าหลู่ปิงไม่ได้พูด และเฟิงหยูเฮงเพียงตอบกลับอย่างต่อเนื่องปรากฏความอึดอัดเล็กน้อย ในท้ายที่สุดนางพบเหตุผล และกลับไปที่หน้าฝูงชน
　　การรวมตัวกันของสามคนนี้ไม่ได้กระตุ้นความสนใจมากนักท้ายที่สุดมีคนจำนวนมากที่ต้องการเข้าใกล้เฟิงหยูเฮง ตระกูลเหยาและตระกูลหลู่ก็เกี่ยวดองกันเช่นกัน สำหรับการที่คุณหนูมาคุยเป็นเรื่องปกติมาก มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ไม่ได้ไปพูด หลู่เหยาหันกลับมามองหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลอย่างต่อเนื่อง ทำอะไรไม่ถูกนางกำลังเดินไปด้วยกันกับซูซื่อ และซูซื่อจับนางไว้แน่น นางอยากจะไปแต่ทำไม่ได้
　　หลู่หยานจากไปและหลู่ปิงก็เริ่มกล่าวอีกครั้งสิ่งที่นางกล่าวคือ “การแสดงอะไร มันเป็นเพียงโอกาสที่ปลอมตัวเพื่อหาคู่สมรส แต่สำหรับหลู่หยานก็อาจมีโอกาสได้” หลังจากพูดจบนางก็กล่าวพึมพำว่า “พระสนมหยวนชูจะมาใช่หรือไม่เพคะ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงถอนหายใจและหัวเราะกับตัวเองหลู่ปิง ทุกคำที่นางแกล้งพูดโดยไม่ตั้งใจเปิดเผยความลับของตระกูลหลู่โดยบังเอิญ สิ่งนี้มีไว้เพื่ออะไร ?
　　ในเวลานี้นางได้ยินหลู่ปิงกล่าวเบาๆ ว่า “องค์หญิงไม่จำเป็นต้องคิดมากเกินไปเจ้าค่ะ ข้าเป็นแค่หมากตัวหนึ่งสำหรับตระกูลหลู่ แม้ว่าข้าจะเป็นบุตรสาวคนโต แต่ข้าเกิดจากอนุ ข้ามีชะตากรรมเดียวกันกับบุตรสาวคนอื่น ๆ ที่เกิดจากอนุ ข้าจะไม่ปิดบังจากองค์หญิงจี่อันเหตุผลที่ข้าใช้ชีวิตอย่างสันโดษก็เป็นเหตุผลที่ข้าสวมชุดนี้ เป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของข้าผิดปกติตั้งแต่เกิด แม่นางในชุดสีแดงที่องค์หญิงพามานั้นถือเป็นสาวงามล่มเมือง แต่รูปลักษณ์ของหลู่ปิงไม่ได้ด้อยกว่าของนาง แต่ข้าไม่ต้องการให้ตระกูลหลู่ทำตามที่ต้องการ หากข้าสามารถช่วยองค์หญิงจี่อันในวันนี้ได้ ข้าจะขอให้องค์หญิงช่วยข้าภายหลังเพคะ”
　　หลังจากเฟิงหยูเฮงได้ยินสิ่งนี้นางไม่ได้คิดอะไรมาก และพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา “ได้”
　　อย่างไรก็ตามหลู่ปิงก็ตกตะลึง“องค์หญิงจะไม่ถามเกี่ยวกับสิ่งที่ข้าสามารถช่วยท่านได้หรือเพคะ และข้าขอให้ท่านช่วยข้าด้วยเพคะ”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มและตอบว่า“ในเมื่อคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ได้พูดไปแล้ว นั่นหมายความว่ามีแผนการสำหรับงานเลี้ยงนี้แน่นอน หากเจ้าใช้ความคิดริเริ่มในการร่วมมือกับข้า ทำไมข้าจะต้องปฏิเสธ ? สำหรับสิ่งที่เจ้าต้องการได้รับความช่วยเหลือ หมากในการเจรจาต่อรองในวันนี้มีค่าเท่าไร…” นางยิ้มอีกครั้ง “ไม่มีอะไรมากไปกว่าการตรวจสุขภาพ นั่นไม่มาก”
　　หลู่ปิงตื่นขึ้นอีกครั้งแล้วยิ้มอย่างขมขื่น“ใช่เจ้าค่ะ ไม่มีอะไรที่ปิดบังได้จากองค์หญิงจี่อันเจ้าค่ะ”
　　เร็วมากกลุ่มที่ชื่นชมดอกไม้ก็หยุด เฟิงหยูเฮงไม่ได้พูดคุยต่อที่ด้านหลัง ในขณะที่นางนำหวงซวนไปข้างหน้า ที่นั่นฮองเฮากำลังปลูกดอกไม้ และต้นไม้ที่ผิดปกติ และนางจำชื่อคนส่วนใหญ่ไม่ได้ ดอกไม้ที่แย่งความสนใจนั้นสวยงามมากจริงๆ
　　เฟิงหยูเฮงยังชื่นชมดอกไม้อย่างจริงจังอยู่พักหนึ่งจากนั้นนางก็ได้ยินเสียงผู้คนพูดคุยรอบ ๆ ฮองเฮาชั่วครู่หนึ่ง ในที่สุดฮองเฮาก็กล่าวและเริ่มเดินกลับ งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้นแล้ว
　　ดังนั้นผู้คนที่เดินไปข้างหน้าก็เริ่มหันหลังกลับเมื่อพวกนางกลับไปที่ลานว่างจากก่อนหน้านี้พวกนางพบว่าพระสนมของฮ่องเต้ทั้งหมดกำลังรออยู่ที่นั่น ทุกคนคุกเข่าอีกครั้งทันทีก่อนที่ทุกคนจะนั่ง ฮองเฮาจึงประกาศเริ่มการขับร้องและการร่ายรำ
　　เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนเก้อนั่งอยู่ที่จุดสูงสุดเพราะสถานะอันสูงส่งของพวกนางพวกนางอยู่ตรงข้ามกับนางสนมของฮ่องเต้ ในเรื่องที่เกี่ยวกับนางสนมของฮ่องเต้เหล่านี้ เฟิงหยูเฮงไม่คุ้นเคยกับพวกนางโดยเฉพาะอย่างยิ่งพระสนมของฮ่องเต้ที่มีองค์ชาย นางจำได้เร็วยิ่งขึ้น แต่ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับองค์ชายแปดและองค์ชายหก ดังนั้นนางจึงไม่สามารถเข้าใจได้
　　หลังจากผ่านไปมากกว่า1 ชั่วยาม เพลงก็บรรเลงไปเรื่อยๆ และผู้คนก็เริ่มผ่อนคลาย คนที่ต้องการคุยก็จะคุย คนที่ต้องการกินจะกิน แม้แต่เฟิงเซียงหรูก็มีชีวิตชีวาขึ้นภายใต้คำแนะนำของจาวเหลียน เฟิงหยูเฮงให้ความสนใจกับองค์หญิงเจ็ดของกูซู และเห็นว่านางอยู่ที่ด้านข้างของพระสนมหยวนชูตลอดเวลา ทั้งสองคุยกันอย่างอบอุ่น เมื่อมองดูที่ที่หลู่หยานนั่งอยู่ นางก็จ้องมองด้วยตาที่สามารถยิงได้
　　นางอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่หลู่ปิงพูดดูเหมือนว่าตระกูลหลู่ต้องการที่จะวางบุตรสาวคนนี้ไว้ที่ด้านข้างขององค์ชายแปด
　　ขณะที่นางกำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้นางยกมือขึ้นอีกครั้งแล้วลูบที่หลังคอ ซวนเทียนเก้องงและถามอย่างเงียบ ๆ “เป็นอะไร ? ข้าเห็นเจ้าลูบคอของเจ้า 4 ครั้งแล้ว”