ทันทีที่หลินสวินเข้าร่วม ซินหูตระหนักได้ทันทีว่าพลังของหลินสวินเย้ยฟ้าน่ากลัวเพียงใด
ก่อนหน้านี้เขายังสามารถสู้กับสิงเจี้ยนสยาได้อย่างสูสี
แต่เมื่อร่างต้นและร่างแยกของหลินสวินโจมตีมาก็ทำลายความสมดุลนี้ทันที ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ
‘มิน่าพวกจื่อเชออู๋จี้ถึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าหมอนี่ พลังระดับนี้หายากจริงๆ ในอดีตก็แทบจะหาไม่เจอแม้แต่คนเดียว…’
ซินหูถอนหายใจเบาๆ ในใจคราหนึ่ง
และตั้งแต่ตอนนี้ซินหูล้มเลิกความคิดถอยหนี
ดวงตาเขาแวววาว รูปลักษณ์หล่อเหลาราวกับชายหนุ่มเผยความสงบนิ่ง
“เป็นตายไม่แน่นอน ย่อมไม่ต้องเกรงกลัว!”
ซินหูพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ
ทันใดนั้นอานุภาพของเขาพลันเปลี่ยนไป ละโลกีย์ไร้มลทิน ราวกับมุนินทร์สูงสุดที่ไร้คลื่นความรู้สึก บนร่างมีดอกบัวขาวหิมะแวววาวร่วงหล่น ล้วนแปลงมาจากพลังกฎระเบียบ
‘ระวัง ลาเฒ่าหัวโล้นนี่จะสู้สุดตัวแล้ว!’
สิงเจี้ยนสยานัยน์ตาหดรัด สื่อจิตเตือนหลินสวิน
เขารู้ดียิ่งว่ายามเฒ่าชราระดับซินหูตัดสินใจละทิ้งชีวิตจะน่ากลัวเพียงใด
“สู้สุดชีวิตไปก็เหนื่อยเปล่า!”
หลินสวินแววตาเย็นเยียบ ยิ่งลงมืออย่างอหังการรุนแรง ไม่ปรานีสักนิด ร่างต้นและห้ากายมรรคล้วนส่องแสง โจมตีซินหูเต็มกำลัง
“ทะยาน!”
เบื้องหน้าซินหูประคำเผาผลาญยี่สิบสี่เม็ดส่งเสียงอึงอลพร้อมกัน ถึงกับระเบิดลุกโชน ปลดปล่อยแสงพุทธไร้ขอบเขต และแปลงเป็นโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งบดบังฟ้าดินแถบนี้
ชั่วขณะนี้สิงเจี้ยนสยาและหลินสวินต่างขนลุกซู่ ในใจสะท้านไหว สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายเสียดกระดูกที่กระจายออกมา
ทั้งสองต่างสังเกตเห็นว่าตรงหว่างคิ้วของซินหูแตกออกเงียบๆ ท่ามกลางเลือดสดที่สาดพุ่ง อักษรธรรมที่ราวกับหล่อจากทองเซียนพุ่งออกจากรอยแยกตรงหว่างคิ้วของเขา บินเข้าไปในโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งเบื้องหน้าเขา
ฮูม…
มองจากไกลๆ ตรงหว่างคิ้วของซินหูประหนึ่งมีม่านน้ำตกอักษรธรรมสีทองบินออกมา สว่างไสวสะดุดตา เต็มไปด้วยกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ไร้สิ้นสุด
แข็งแกร่งจนทำให้คนใจสั่น
“เจ้าเฒ่านี่ถึงกับหลอมกฎระเบียบมหามรรคที่เขาครอบครองทั้งชีวิตเข้าไปในประคำเผาผลาญ!”
สิงเจี้ยนสยาสีหน้าไม่น่าดู ซินหูเหี้ยมเกินไปแล้ว หมายจะเผาตนเองโดยสมบูรณ์ ทิ้งทุกอย่าง ตายไปพร้อมกับพวกเขา!
และในสถานการณ์เช่นนี้ วิธีที่ฉลาดที่สุดคือถอยไปให้ไกลอย่างไม่ต้องสงสัย หลีกเลี่ยงอานุภาพรุนแรงของอีกฝ่าย
แต่หลินสวินไม่คิดจะถอย
ต่อให้ตอนนี้ซินหูจะสู้สุดชีวิต แต่หลินสวินก็รู้ดีว่าบางทีซินหูอาจจะคว้าโอกาสหนีไปได้
ถึงตอนนั้นอยากหาโอกาสสังหารซินหูก็ย่อมยากลำบากเป็นเท่าตัว
“ฆ่า!”
หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่ง พลังร่างต้นและห้ากายมรรคของเขาก็ปานเพลิงโหม ปลดปล่อยเต็มกำลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนราวกับสู้สุดชีวิตอย่างไรอย่างนั้น
เห็นเช่นนี้สิงเจี้ยนสยาก็กัดฟัน เข้าต่อสู้เต็มที่เช่นกัน ลงมือเต็มกำลัง
เดิมพันด้วยชีวิตหรือ
ย่อมได้!
มาดูกันว่าใครจะรอดจากการเดิมพันด้วยชีวิตนี้!!
ตูม โครม…
สถานการณ์การต่อสู้รุนแรงกว่าเดิมประหนึ่งฟ้าดินภูผาธาราถูกซัดพินาศ กลายเป็นพื้นที่โกลาหล เต็มไปด้วยพายุทำลายล้างที่พลุ่งพล่านอหังการ
“รวม!”
ในสนามรบพลันเห็นซินหูส่งเสียงออกมากะทันหัน
ตูม!
เบื้องหน้าเขาโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งกลับหดเล็กลงไม่รู้กี่เท่า กลายเป็นดาบสีทองเล่มหนึ่งในชั่วพริบตา
ดาบสามฉื่อ ด้ามดาบดุจบงกช
ตัวดาบสะท้อนพลังกฎระเบียบยี่สิบสี่ชั้น คลื่นอานุภาพทองอร่าม ประหนึ่งแสงมรรคที่แหวกผ่านโลกแรกกำเนิดแผ่ออกมาจากดาบเล่มนั้น
และเวลานี้สีหน้าของซินหูขาวซีดโปร่งแสง พลังทั่วร่างเหมือนถูกสูบจนหมด ผิวหนังที่เรียกได้ว่าอมตะนิรันดร์อับแสงแตกแห้ง เหมือนต้นไม้แก่ที่สูญเสียพลังชีวิตอย่างไรอย่างนั้น
แม้แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังปรากฏริ้วรอยนับไม่ถ้วน แก่ชราหาใดเปรียบในทันที
“หากทั้งสองสามารถรับดาบนี้ได้ แม้ตายข้าก็ไม่เสียดาย”
ซินหูพูด เสียงแหบพร่าแก่ชรา
ดาบนี้หลอมกฎระเบียบมหามรรคที่เขาได้มาจากการฝึกปราณทั้งชีวิต สูบพลังปราณและวิชามรรคของเขาจนหมด
ดาบนี้ยกชูไร้เทียบ กดลงไร้สิ้นสุด!
แม้เคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพอยู่ต่อหน้า ซินหูก็มั่นใจว่าสามารถทำลายมันได้ในดาบเดียว!
หลังฟันดาบนี้ออกไป ชีวิตและวิชามรรคของเขาก็จะถูกทำลายแต่เพียงเท่านี้
แต่ซินหูไม่สนใจแล้ว
เขาจะแลกด้วยชีวิต ช่วงชิงชีวิตของสิงเจี้ยนสยาและหลินสวิน
ให้ทุกคนตายไปด้วยกัน!
“แม้ตายก็ไม่เสียดายหรือ เช่นนั้นข้าจะส่งเจ้าลงนรก!”
ยามนี้สิงเจี้ยนสยาไอสังหารพลุ่งพล่าน เหมือนจะทุ่มสุดชีวิตเช่นกัน
เขาดีดนิ้วคราหนึ่ง
“ลม สายฟ้า ดิน ไฟ”
กระบี่มรรคสี่เล่มปรากฏเบื้องหน้าสิงเจี้ยนสยา
ทุกเล่มล้วนสร้างจากเจตวัตถุนิรันดร์ที่เขาสั่งสมจากทั่วหล้าในกาลเวลาไร้สิ้นสุด หล่อเลี้ยงอย่างทุ่มเททั้งชีวิต ล้วนมีตำนานเล่าขายอันน่าชื่นชม
สิงเจี้ยนสยาดีดนิ้วอีกครั้ง
“ไร้ชีวิต ไร้หวนคืน ไร้หนทาง ไร้ว่างเปล่า”
มีกระบี่มรรคอีกสี่เล่มปรากฏเบื้องหน้าสิงเจี้ยนสยา นี่แปลงมาจากพลังกฎระเบียบที่เขาครอบครอง ปลดปล่อยเต็มกำลังในชั่วขณะนี้ แปลงเป็นกระบี่ทะยานอากาศออกไป
สุดท้ายจู่ๆ สิงเจี้ยนสยาสูดหายใจลึก พนมมือสองข้าง
“มหามรรคคือเก้า!”
กระบี่มรรคที่หลอมจากสารกาย พลังชีวิต และจิตวิญญาณปรากฏออกมา ยาวสามชุ่นสามส่วน เมื่อกระบี่นี้ปรากฏ พลันประหนึ่งวาดมังกรแต้มตา ลม สายฟ้า ดิน ไฟ กระบี่ไร้ชีวิต ไร้หวนคืน ไร้หนทาง ไร้ว่างเปล่าล้วนราวกับเจอแกนสำคัญ เกิดเสียงกระบี่ครวญสะเทือนฟ้า พลังขับเคลื่อนเชื่อมกันเป็นผืนส่งเสียงวู้มๆ
“ทะยาน!”
สิงเจี้ยนสยาสะบัดแขนเสื้อ
กระบี่บินเก้าเล่มเรียงตัวเป็นแถว พาดขวางกลางนภา คล้ายจะแยกฟ้าดินออกจากกัน กระบี่มรรคเก้าเล่มดูเหมือนจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน กลายเป็นปราณกระบี่ที่พร่างพราวเจิดจ้าตัดม่านฟ้า
“มหามรรคคือเก้า ไม่เสียทีที่เป็นศิษย์สายตรงของบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิด!”
ซินหูคล้ายทอดถอนใจ
และขณะพูด ทั้งตัวเขากลับแปลงเป็นแสงมรรคแทรกเข้าไปในดาบสีทอง ปราณดาบท่วมฟ้าและพุ่งทะลวงฟ้าขึ้นไป
ตูม โครม!
ซินหูใช้พลังทั้งหมดควบคุมดาบสีทองเล่มนี้ มันพุ่งขึ้นฟ้า กรีดแหวกนภา และฟันเข้าใส่สิงเจี้ยนสยากับหลินสวิน
รุ้งดาบสีทองยาวพันจั้งเต็ม ราวกับรุ้งขาวทะลวงสุริยัน ปานดาราโจมตีจันทรา อานุภาพไม่อาจต้านทาน
ชั่วขณะนี้พวกฟู่หนานหลี เหลยซ่ง เหรินฟู่เทียน เย่เจวี๋ยที่กำลังต่อสู้กันต่างหน้าเปลี่ยนสีไปอย่างอดไม่ได้ จิตใจสั่นไหวรุนแรง
“เก้าเก้าคืนหนึ่ง เปิดสวรรค์!”
เวลาเดียวกันสิงเจี้ยนสยาสะบัดแขนเสื้อ
ปราณกระบี่สายหนึ่งที่วิวัฒน์มาจากกระบี่มรรคเก้าเล่มแหวกผ่านห้วงอากาศออกไปในพริบตา พุ่งปะทะดาบสีทองที่พาดขวางกลางฟ้า
ชั่วขณะที่ปราณกระบี่และดาบปะทะกัน ฟ้าดินพลันมืดมิด ห้วงอากาศสี่ทิศแปดด้านมืดสลัวลง ภูผาธารารอบๆ สั่นสะเทือน
ทุกอย่างเหมือนตกอยู่ในความน่าสะพรึงในชั่วพริบตา
หลังจากนั้น….
เคร้ง!!!
เสียงปะทะราวกับเสียงฟ้าร้องยามจักรวาลแรกกำเนิด
กระบี่มรรคเล่มนี้ของสิงเจี้ยนสยายืนหยัดไม่ไหว ถูกดาบทองซัดกระเด็นออกไปพร้อมเสียงครวญ
ที่ตามมาติดๆ คือเล่มที่สอง เล่มที่สาม เล่มที่สี่… ล้วนถูกโจมตีพินาศทั้งหมดราวกับไม่สามารถขวางดาบสีทองนั่นไว้ได้
ดาบสีทองนี้อหังการเกินไปแล้ว!
อานุภาพเกรียงไกรเหมือนสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง ถึงขั้นสามารถมองเห็นเงาร่างของซินหูได้รางๆ
นี่พาให้คนสิ้นหวังจริงๆ
ดาบเดียวแผดเผาจิตวิญญาณ ร่างมรรค พลังปราณ และมหามรรค นี่คือดาบที่ขั้นไร้ขอบเขตใหญ่อย่างซินหูแลกมาด้วยชีวิต อานุภาพจะธรรมดาได้อย่างไร
ชั่วพริบตากระบี่มรรคเล่มที่เก้าของสิงเจี้ยนสยาก็ถูกซัดออกไป
ส่วนดาบสีทองนั่นห่างจากสิงเจี้ยนสยาเพียงหนึ่งจั้งแล้ว
สิงเจี้ยนสยาถึงขั้นสามารถมองเห็นสีหน้าไร้คลื่นอารมณ์ของซินหูในดาบสีทองนั่น
“แย่แล้ว!”
ฟู่หนานหลีและเหรินฟู่เทียนที่กำลังต่อสู้อยู่หน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน
ซินหูไม่อาจรอดชีวิตได้อีกแล้วจริงๆ แต่เมื่อดาบนี้ฟันลงไป สิงเจี้ยนสยาก็ต้องร่วงหล่นไปด้วย!
สิงเจี้ยนสยาเองก็เข้าใจจุดนี้
และในเวลาที่อันตรายยิ่งเช่นนี้ เขากลับไม่ดีใจหรือเสียใจ พลันพุ่งไปข้างหน้า พยายามใช้พลังของตนรับดาบสีทองนี้ไว้
เช่นนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงหลินสวินแล้ว
เช่นนี้การต่อสู้ครั้งนี้ก็สามารถชนะได้แล้ว!
ทว่า…
สิ่งที่เร็วกว่าสิงเจี้ยนสยาคือกระบี่มรรคเล่มหนึ่ง
กระบี่นี้ราวกับมาเยือนกลางอากาศ แฝงแสงพร่างพราวที่ไม่สามารถอธิบายได้ มาถึงในพริบตาและฟันใส่ดาบสีทองนั่น
ตูม!
ฟ้าพลิกดินคว่ำ สรรพสิ่งล้วนถล่มทลาย
พลังอันพลุ่งพล่านแผ่กว้าง กระจายไปสี่ทิศแปดทางจากจุดตัดระหว่างกระบี่มรรคและดาบสีทอง กระแสทำลายล้างอันน่าพรั่นพรึงนั่นถึงขั้นซัดสิงเจี้ยนสยาที่พุ่งเข้ามาจนปลิวออกไปอย่างรุนแรง กระอักเลือดคำใหญ่ ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว
เพียงแต่เขาไม่อาจมัวห่วงเรื่องพวกนี้ สายตามองไปไกลๆ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
ดาบที่ฟันออกมาด้วยมรรควิถีทั้งชีวิตของซินหูแข็งแกร่งเพียงใด ทำให้ก่อนหน้านี้เขาจะเข้าไปรับด้วยความคิดที่ว่าต้องตายอย่างแน่นอน
ทว่าตอนนี้ดาบสีทองนี่กลับถูกขวางไว้!
“นี่…”
แทบจะในเวลาเดียวกัน สีหน้าของเหลยซ่งและเย่เจวี๋ยเปลี่ยนไปอย่างที่สุด
ฟู่หนานหลีและเหรินฟู่เทียนเองก็เผยความตะลึง
ก็เห็นว่าคลื่นพายุกลางฟ้าดินค่อยๆ จางหายไป ปรากฏภาพที่แปลกประหลาดภาพหนึ่ง
กระบี่มรรคเล่มหนึ่งพาดขวางกลางฟ้า ขวางดาบสีทองไว้อย่างมั่นคง
ส่วนด้านหลังกระบี่มรรค กลับเป็นเงาร่างสูงโปร่งของหลินสวิน!
หลินสวินที่ก่อนหน้านี้สังเกตเห็นว่าซินหูสู้สุดชีวิต พลันเก็บห้ากายมรรคไปอย่างไม่ลังเล จากนั้นฟันกระบี่นี้ออกมาโดยพลังสูงสุด
ดังนั้นถึงได้สามารถพุ่งเข้ามาได้ในช่วงเวลาสำคัญ และขวางอยู่ตรงหน้าสิงเจี้ยนสยา
และกระบี่นี้ก็เรียกได้ว่าเป็นการสะท้อนถึงมหามรรคทั้งชีวิตของหลินสวินเช่นกัน
สิ่งที่สั่งสมอยู่ภายในคือพลังกฎระเบียบที่ปลดปล่อยออกมาหลังจากหลอมรวมระเบียบนิพพาน กฎระเบียบศุภโชค ห้าระเบียบแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ และพลังกาลเวลาถึงขีดสุด!
และยามนี้ซินหูที่อยู่ในดาบทองก็เผยสีหน้างุนงงออกมาเช่นกัน
ชั่วขณะนี้จิตรับรู้ของเขาราวกับตกอยู่ในโลกแรกกำเนิด มองดูภาพน่าเหลือเชื่อมากมาย มีแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ภูเขาเทพทั้งห้าล้อมพิทักษ์ มีแหล่งสถานศุภโชคที่ประหนึ่งรังมารดาแห่งยุคสมัย มีกาลเวลาปานสายธารทะลวงผ่านความว่างเปล่าโดยรอบ มีหมื่นมรรคทั่วหล้าผลุบโผล่ไหลเคลื่อน มีสรรพชีวิตนับไม่ถ้วนเวียนว่ายอยู่ในความเป็นความตาย…
และมีสายธารยุคสมัยไหลหลั่งอย่างเกรียงไกรในโลกแรกกำเนิด ในบริเวณไกลโพ้นของสายธารยุคสมัย เงาร่างสูงโปร่งสายหนึ่งยืนยิ่งอยู่บนนั้น!
เมื่อเห็นภาพนี้ ซินหูอดส่งเสียงถามไม่ได้ “นี่ก็คือมรรคาที่เจ้าแสวงหาหรือ”
“ไม่ผิด”
แววตาหลินสวินเย็นเยียบ
“บนโลกนี้ถึงกับมีมหามรรคที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้จริงๆ… มิน่าขั้นสรรสร้างถึงได้สามารถครอบครองพลังเย้ยฟ้าเช่นนี้ได้ ที่แท้มรรคนี้เหนือกว่าการสับเปลี่ยนของยุคสมัยนานแล้ว…”
เสียงพึมพำดังจากในดาบสีทอง ซินหูราวกับกระจ่างแจ้ง ทั้งเหมือนไม่จำยอมและเหมือนสะท้อนใจ
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
และยามที่เสียงดังขึ้น ดาบสีทองพลันแตกละเอียดทุกกระเบียด
