The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 706

　　ตอนที่706 น้ำหอมพันกลิ่น
　　ในตอนแรกเฟิงหยูเฮงไม่รู้ว่าอะไรทำให้พระชายาเหวินซวนกลายเป็นเช่นนี้แต่การสนทนาก่อนหน้านี้ทำให้นางเข้าใจ พระชายาเหวินซวนไม่ได้มาในวันนี้เพราะงานเลี้ยง เริ่มตั้งแต่วันที่เหยาซื่อได้ขอเทียบเชิญ พระชายาเหวินซวนได้ตัดสินใจแล้วว่านางจะจับตาดูเสี่ยวหยาในระหว่างงานเลี้ยงนี้ แต่เสี่ยวหยายังไม่มา เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนที่พูดมาถึงมาแล้ว ?
　　นางคิดเกี่ยวกับมันและมองไปที่พระชายาเหวินซวนอย่างไรก็ตามบ่าวรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ นางได้ออกจากห้องโถงสวรรค์แล้ว จากนั้นนางก็มองกลับไปที่นางและพยักหน้าเล็กน้อย และทำให้นางรู้สึกโล่งใจ
　　เฟิงหยูเฮงผ่อนคลายเมื่อพูดคุยกับพระชายาเหวินซวนนางเชื่อมั่นเสี่ยวหยา แม้ว่านางจะมาก็ไม่สามารถสร้างปัญหาได้
　　ในจัตุรัสด้านนอกของห้องโถงสวรรค์มีคนสองคนกำลังคุยอย่างมีความสุข หรืออาจกล่าวได้ว่าหนึ่งในสองคนนั้นถูกดึงเข้าหากันในขณะที่พูดคุยด้วยสีหน้าสนุกสนาน คนที่ทำการดึงคือพระสนมหยวนชูที่หนีออกจากกลุ่มพระสนมของฮ่องเต้ คนที่ถูกดึงเข้ามาหากไม่ใช่เสี่ยวหยาแล้วจะเป็นใคร?
　　“ด้วยการปรากฏตัวของเจ้าในแบบที่เป็นอยู่มันต้องเป็นความงดงามจากสวรรค์” พระสนมหยวนชูจ้องที่เสี่ยวหยาและเริ่มงงงวย มีคนที่ดูเหมือนคล้ายกันมากในโลกนี้หรือไม่ ? นางยังสงสัยว่าเด็กหญิงคนนี้ชื่อเสี่ยวหยาเป็นบุตรสาวที่เฟิงจินหยวนทิ้งไว้เบื้องหลัง นอกจากนี้ยังสร้างความคิด หลังจากนั้นนางจะส่งคนไปตรวจสอบอย่างถูกต้องแน่นอน ตระกูลเฟิงทิ้งบุตรสาวไว้ข้างนอกจริงหรือไม่ ?
　　เสี่ยวหยาได้ฟังพระสนมหยวนชูพูดคุยกับนางอย่างอบอุ่นและนางก็ค่อย ๆ อบอุ่นจากความคุ้นเคยครั้งแรกของนาง นางสามารถยิ้มได้เป็นครั้งคราว ในเวลาเดียวกันนางเข้าใจว่าทำไมพระสนมผู้สง่างามจึงมาพูดกับนาง มันเป็นเพราะใบหน้าของนาง ตอนนี้เสี่ยวหยาเข้าใจแล้วว่าตราบใดที่นางต้องการ นางก็สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างได้ด้วยใบหน้านี้ซึ่งคล้ายกับเฟิงหยูเฮง แม้แต่พระสนมหยวนชูก็คิดมากกว่าหนึ่งครั้งเกี่ยวกับการเชิญนางเข้ามาในพระราชวังเพื่อพูดคุยกัน นอกจากนี้ยังมีสิ่งที่ผู้หญิงคนก่อนหน้านี้พูด ตราบใดที่นางเต็มใจ นางก็จะเป็นตัวแทนเฟิงหยูเฮง อย่างน้อยที่สุดในสายตาของหลาย ๆ คนนั่นก็เป็นอย่างนั้น
　　ปรากฎว่าการเข้ามาในพระราชวังจะทำให้นางได้รับผลตอบแทนเช่นนี้เสี่ยวหยาสงสัยว่าเหยาซื่อคาดหวังผลลัพธ์เช่นนี้หรือไม่ ? หรือทั้งหมดนี้อยู่ในการควบคุมของเหยาซื่อ ? นางรู้ว่านางจะได้อะไรนางจะพบกับคนที่มีเกียรติกี่คน และความรู้สึกอยากจะแทนที่เฟิงหยูเฮงจะเกิดขึ้นภายในตัวนาง แต่เหยาซื่อวางแผนอะไรกันแน่ ? นางตั้งใจวางแผนต่อต้านบุตรสาวของตัวเองด้วยการเตรียมนางขึ้นมาทดแทน สิ่งนี้เป็นประโยชน์อะไรกับเหยาซื่อ
　　เสี่ยวหยาสับสนอยู่พักหนึ่งในเวลานี้บ่าวรับใช้มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงตรงหน้าทั้งสอง นางจะแสดงความเคารพพระสนมหยวนชูอย่างรวดเร็วจากนั้นกล่าวว่า “พระสนมได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ เจ้านายของเราเชิญเสี่ยวหยาเข้าไปในห้องโถงเจ้าค่ะ”
　　พระสนมหยวนชูถูกแช่แข็งและถามว่า “เจ้านายของเจ้าเป็นใคร ? เจ้านายคนไหนกันแน่ ? ” มีความโกรธปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของนาง เมื่อมองดูชุเดของบ่าวรับใช้ อีกครั้งดูเหมือนพวกเขาจะคุ้นเคย แต่พวกเขาไม่ได้เห็นชุดที่บ่าวรับใช้ใส่อย่างชัดเจน ดังนั้นนางจึงกลายเป็นคนที่หยิ่งยโสอีกครั้ง “นี่คือพระราชวัง ไม่ใช่เรือนเล็ก ๆ ที่เจ้ามา เจ้าของเจ้าไม่ได้เป็นอะไรเลยหลังจากเข้ามาในพระราชวัง ทำไมคนที่อยู่ข้างข้าจึงถูกเรียกเข้าไป ? ”
　　ท่าทางดุดันในปัจจุบันของนางสนมหยวนชูนั้นแตกต่างจากเมื่อก่อนเสี่ยวหยารู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจเช่นกันว่าผู้คนในพระราชวังมีสีหน้ามากมาย หากนางต้องการที่จะเปลี่ยนแปลง นางสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทันทีโดยไม่ต้องดำเนินการใด ๆ เลย สำหรับตัวนางเอง นางไม่มีความสามารถนี้ นางอาจไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับจิ้งหรีด พวกเขาจะไม่แม้แต่จะมองนาง เมื่อคิดเช่นนี้นางตัดสินใจว่านางจะถนอมใบหน้าของนางให้มากยิ่งขึ้น ศัตรูของนางจะต้องถูกล้างแค้นโดยใช้ใบหน้านี้
　　บ่าวรับใช้ที่ถูกดุด่าโดยนางสนมหยวนชูไม่โกรธหากนางไม่สามารถทนสิ่งนี้ได้นางจะยังทำงานในพระราชวังเพื่ออะไร นางยิ้มให้กับนางสนมหยวนชูและโค้งคำนับโดยกล่าวว่า “สถานะของเจ้านายของข้าไม่สามารถเทียบได้กับท่าน ท่านเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายแปด ในขณะที่เจ้านายของเรา.. เป็นเพียงพระชายาเอกของพระราชวังเหวินซวน และมารดาผู้ให้กำเนิดองค์หญิงหวู่หยางเจ้าค่ะ”
　　พระสนมหยวนชูตัวแข็งทื่อและรู้สึกอายทันทีปากที่นางเปิดออกมาพูดได้อีกเล็กน้อย แต่พูดไม่ออกโดยบ่าวรับใช้ที่รายงานตัวตนของเจ้านายของนาง นางรู้สึกมีความสุข ไม่น่าแปลกใจที่นางรู้สึกว่าบ่าวรับใช้คนนี้ดูคุ้นเคย แน่นอนว่านางทำงานดูแลพระชายาเหวินซวน ! มันเป็นความจริงที่ว่านางใช้เวลาหลายวันในพระราชวัง และไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับพระชายาเหวินซวน ซึ่งทำให้นางทำผิดพลาดแบบนี้
　　แต่ในท้ายที่สุดนางเป็นพระสนมของฮ่องเต้ที่สง่างามและไม่ต้องการที่จะขอโทษบ่าวรับใช้อย่างไรก็ตามนางไม่ได้รักษาความแข็งแกร่ง นางหันมาพูดกับเสี่ยวหยา “สาวน้อย ในอนาคตเจ้าต้องมาที่พระราชวังบ่อย ๆ เมื่อมีเวลาข้าจะส่งคนที่จะเชิญเจ้า สิ่งที่ข้าคนนี้พูด แค่คิดทบทวนสอีกเล็กน้อย” นางตบหลังมือของเสี่ยวหยา “ไปเถิด พระชายาเหวินซวนกำลังรออยู่” คำพูดเหล่านี้เหมือนกับยอมรับความผิดของนางแล้ว
　　ในทันทีนี้เสี่ยวหยามีความคิดมากมายที่แล่นผ่านหัวของนางในขณะที่ประหลาดใจกับสถานะของพระชายาเหวินซวนในพระราชวัง นางก็รู้ว่าถ้านางต้องการมีความคิดใด ๆ นางก็ไม่ควรพลาดเสาหลักของการสนับสนุนเช่นพระสนมหยวนชู ดังนั้นนางจึงยิ้มทันทีและพยักหน้าอย่างมีความสุข “พระสนมไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ เด็กหญิงผู้ต่ำต้อยคนนี้จะมาเยี่ยมบ่อย ๆ เจ้าค่ะ” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็ตามบ่าวรับใช้ไปทันที
　　พระสนมหยวนชูยืนอยู่กับที่และไม่ได้ออกไปนางแค่ดูภาพเสี่ยวหยาที่เดินจากไปและพึมพำ “แค่ผอมกว่าผู้หญิงคนนั้น หากเจ้าไม่ได้ดูอย่างระมัดระวัง มันเป็นการยากที่จะบอก นางยังสูงกว่านี้เล็กน้อย แต่ก็ไม่เป็นไร ข้าไม่เคยคิดเลยว่าคนผู้นั้นจะถูกซ่อนอยู่ในเมืองหลวง ดูคล้ายกันมาก ถ้าเสี่ยวหยาถูกปล่อยออกไป… และโมเอ๋อหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาวางแผนอะไร ! ”
　　พระสนมหยวนชูเริ่มคิดกับตัวเองในขณะที่บ่าวรับใช้ได้นำเสี่ยวหยาเข้ามาในห้องโถงสวรรค์แล้วดนตรีและการร่ายรำอยู่ในจุดสูงสุดของพวกเขา และมีคนไม่มากที่เข้าและออกเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีใครที่จะมองไปในทิศทางนี้ เสี่ยวหยาก้มศีรษะของนางลง ซึ่งทำให้สงบมาก เฉพาะเมื่อนางไปถึงด้านของพระชายาเหวินซวน นางได้ยินเสียงพระชายาเหวินซวนกล่าวทันที “ถ้าคนต้องการมีชีวิตอย่างมีความสุข พวกเขาควรจำไว้อย่างชัดเจนว่าสถานะของพวกเขาคืออะไร อย่าคิดว่าการพึ่งรูปลักษณ์ภายนอกจะเพียงพอที่จะได้รับสิ่งใด”
　　เสี่ยวหยาสังเกตได้จากน้ำเสียงเย็นชาในเสียงของพระชายาเหวินซวนและนางก็ตกใจมาก นางทำได้โดยไม่พูดอะไรสักคำเดียว
　　เฟิงหยูเฮงเฝ้าดูสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดและตะโกนอย่างเยือกเย็นภายในนางแค่คิดกับตัวเอง คน ๆ นี้จะเปลี่ยนไป แต่นางก็ไม่เสียใจที่พาเสี่ยวหยามาเมืองหลวง มันเป็นอย่างที่ซวนเทียนหมิงพูดในวันนั้น คนเช่นนี้ควรอยู่ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิด ถ้านางอยู่ด้านนอก นั่นจะเป็นสาเหตุที่ทำให้นางทำเรื่องแย่ ๆ !
　　ในความเป็นจริงงานเลี้ยงที่จัดขึ้นในแต่ละปีไม่มีกำหนดการที่แน่นอน มันไม่มีอะไรมากไปกว่าการพบปะให้ทุกคนมากินและมาดื่มด้วยกัน บรรดาฮูหยินจะพูดคุยกัน ขุนนางก็จะคุยกับขุนนาง ฮ่องเต้และฮองเฮานั่งในตำแหน่งที่สูงส่งเพื่อประกาศตำแหน่งของพวกเขา นี่เป็นวิธีแสดงความจริงใจต่องานเลี้ยงนี้ ไม่ได้มีการแก้ปัญหาที่สำคัญใด ๆ ในงานเลี้ยงนี้
　　สำหรับวันนี้องค์หญิงแห่งกูซูมาเช่นกันในระหว่างงานเลี้ยงนี้จะมีการนำเสนอของกำนัลพิเศษ เทียนหมานมาจากที่ไกลซึ่งหมายความว่านางเตรียมของกำนัล ในระหว่างที่ดนตรีและการร่ายรำหยุด นางก็ก้าวไปข้างหน้า และคำนับฮ่องเต้และฮองเฮา จากนั้นนางก็ดึงขวดแก้วเล็ก ๆ ออกมาจากแขนเสื้อของนาง ขวดเคลือบนั้นมีสีสันมากและดึงดูดความสนใจของทุกคน มันเป็นขวดขนาดเท่าครึ่งฝ่ามือ อย่างไรก็ตามมันปลุกเร้าความประหลาดใจจากผู้หญิงที่มีอยู่
　　แม้ว่าอาณาจักรเล็กๆ ใกล้กับชายแดนจะไม่มีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์เทียบเท่าราชวงศ์ต้าชุน แต่พวกเขามีความเชี่ยวชาญในการสร้างสิ่งเล็ก ๆ ตัวอย่างเช่นขวดเคลือบนี้ มันดูสวยงาม แต่ถ้าเจ้าถามว่าใช้งานแบบไหน มันก็ใช้งานได้ไม่มากนัก มันอยู่ที่นั่นเพื่อดูสวย
　　แต่ขวดที่เคลือบมันนี้มีที่ว่างอยู่เล็กน้อยเฟิงหยูเฮงบอกได้เลยว่ามีของเหลวอยู่ภายในขวด มันเป็นสีอ่อนแต่ก็ค่อนข้างสวย ทันทีหลังจากนี้องค์หญิงแห่งกูซูเปิดฝาขวดออกทันทีก่อนปิดฝาอีกครั้ง แต่ในทันใดนั้นกลิ่นน้ำหอมก็เต็มห้องโถง มันแพร่กระจายไปทั่ว และแม้แต่ผู้ชายก็หลงใหลด้วย
　　อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วเล็กน้อยนางฝึกจมูกของนางด้วยการเติบโตขึ้นท่ามกลางสมุนไพรทางการแพทย์ นางสามารถบอกได้ทันทีว่าน้ำหอมเต็มไปด้วยต่อมชะมดและปริมาณนั้นค่อนข้างสูง แต่เนื่องจากมีกลิ่นหอมมากเกินไปจึงยากที่จะสังเกต
　　ปิดฝานานแล้วแต่ผู้คนยังคงแช่อยู่ในกลิ่นนั้นและไม่สามารถได้สติกลับมาได้ แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังประหลาดใจ ฮองเฮาและพระสนมของฮ่องเต้ก็ประหลาดใจมาก ฮองเฮาถามว่า “นี่เป็นน้ำหอมที่มีเอกลักษณ์ของกูซูใช่หรือไม่ ? ” หลังจากคิดไปเล็กน้อย “มันดูไม่เหมือนเลย กูซูส่งน้ำหอมที่ไม่เหมือนใครมาราชวงศ์ต้าชุนในแต่ละปี อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีกลิ่นเช่นนี้”
　　คำพูดเหล่านี้ทำให้องค์หญิงแห่งกูซูชื่นชมยินดีถือขวดไว้ในมือนางกล่าวอย่างมีความสุข “แน่นอนว่าน้ำหอมแตกต่างกัน น้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์นั้นทำขึ้นโดยใช้น้ำหอมหนึ่งร้อยชนิดที่แตกต่างกัน สำหรับน้ำหอมที่ข้าถือ มันเป็นสิ่งที่กูซูใช้เวลาสิบปีในการทำงาน และเป็นน้ำหอมพันกลิ่น ใช้น้ำหอมกว่า 1,000 ชนิด เป็นสิ่งที่ธรรมชาติไม่สามารถเปรียบเทียบได้ กว่าสิบปีสามารถผลิตได้ขวดเดียวเท่านั้น”
　　เฮือก!
　　ทุกคนสูดหายใจอย่างแรงน้ำหอมกว่า 1,000 ชนิด ? พวกเขาได้ยินมาว่ามันยากมากที่จะผลิตน้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของกูซู แม้ว่าพวกเขาจะส่งมาในแต่ละปีมันจะเป็นเพียงขวดเล็ก ๆ ความหายากของมันอยู่ในระดับเดียวกับสมบัติของชาติ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ น้ำหอมที่ไม่เหมือนใครก็สามารถทำให้ตำหนักในของราชวงศ์ต้าชุนกลายเป็นสนามรบที่เต็มไปด้วยเลือด ตอนนี้น้ำหอมที่มีกลิ่นหอมนี้ปรากฏออกมาแล้ว กูซูพยายามที่จะพลิกคว่ำสวรรค์หรือไม่ ?
　　แน่นอนว่าในขณะที่มีบางคนที่ตกใจมากมีคนอื่นที่มีจิตใจที่ชัดเจน ยกตัวอย่างเช่น ซวนเทียนเก้อผู้เอนกายใกล้เฟิงหยูเฮงและกล่าวว่า “พระสนมของฮ่องเต้ทั้งหมดนั้นจ้องมองอย่างละโมบ แต่ประเด็นคืออะไร ไม่ว่าพวกนางจะแต่งตัวสวยงามแค่ไหน พวกนางเป็นคนที่เข้ามาในพระราชวังเมื่อ 20 ปีก่อน พวกนางแก่แล้ว ยิ่งกว่านั้นเสด็จลุงไม่ได้เข้าไปในตำหนักในเลย แล้วถ้าพวกมันมีกลิ่นดีกว่าล่ะ ? ผู้หญิงประทินโฉมตัวเองเพื่อคนที่พวกเขารัก แต่พวกนางจะทำเพื่อใคร”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น“พวกนางไม่สามารถใช้กระจกเพื่อชื่นชมความงามของตนเองได้งั้นหรือ ? ”
　　“ถ้าอย่างนั้นพวกนางก็สบายใจแล้ว”ซวนเทียนเก้อไม่มีความประทับใจที่ดีกับนางสนมของฮ่องเต้เหล่านี้ ในขณะที่นางกล่าวอย่างเย็นชา อย่างไรก็ตามนางกล่าวเสริม “แต่ถ้ามีเพียงขวดเดียวนั่นก็จะมอบให้กับพระชายาหยุน อาเฮงไปขอแบ่งมาจากพระชายาหยุนภายหลัง ลองเติมน้ำและใช้ด้วย”
　　เฟิงหยูเฮงยกมือแปะหน้าผากเจ้าเป็นคนจนงั้นเหรอ ? เจ้าเป็นองค์หญิงในพระราชวัง !
　　ในเวลานี้ผู้คนที่ได้เพลิดเพลินไปกับน้ำหอมที่มีกลิ่นหอมกว่าพันชนิดได้ฟื้นตัวในที่สุดมีคนเริ่มถามคำถามของพวกเขา “น้ำหอมพันกลิ่นนี้ดีจริง ๆ แต่ถ้ากลิ่นเป็นเช่นนี้ เมื่อเปิดฝามันจะใช้ได้อย่างไร”
　　คนที่มีความเข้าใจในน้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์กล่าวว่า“โดยธรรมชาติเจ้าต้องเติมน้ำ”
　　อีกคนหนึ่งถามว่า“เป็นไปได้หรือไม่ที่ขวดน้ำหอมพันกลิ่นนี้จะผสมกับน้ำปริมาณมากเพื่อแบ่งให้พระสนมของฮ่องเต้ ถ้าอย่างนั้นความแตกต่างอะไรกับน้ำหอมที่มีเอกลักษณ์ ? ”
　　“แม้แต่น้ำหอมที่มีเอกลักษณ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนมี! ”
　　คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนประทับใจน้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์นั้นหายากมาก และถึงแม้ว่าจะใส่น้ำเพิ่มเข้าไปในน้ำหอมพันกลิ่นก็ยังคงเป็นสินค้าที่ดีมาก
　　แต่ในเวลานี้องค์หญิงเจ็ดแห่งกูชูก็กล่าวในทันใดว่า“หืม ? ใครบอกว่าจะมอบน้ำหอมพันกลิ่นนี้ให้กับราชวงศ์ต้าชุน ข้าแค่นำมันออกมาเพื่อให้ทุกคนได้เห็น พวกเจ้าบอกว่าใส่น้ำและแบ่งให้พระสนมของฮ่องเต้หรือ ? ”