The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 708

　　ตอนที่708 นี่คือขวดดิออร์ที่ให้เจ้าดู
　　องค์หญิงแห่งกูซูถูกทิ้งให้อับอายแต่นางก็ไม่เข้าใจ น้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์ที่กูซูผลิตและส่งมายังราชวงศ์ต้าชุนนั้นเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีค่าเสมอ นางเคยได้ยินว่าพระสนมของฮ่องเต้ในพระราชวังมักจะต่อสู้เพื่อมัน ทำไมตอนนี้น้ำหอมพันกลิ่นจึงถูกโจมตีเช่นนี้ ? มันอาจจะเป็น…
　　“ฝ่าบาทจงใจทำเช่นนี้ใช่หรือไม่? ” นางเคยคิดมาก่อน อารมณ์ของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ถูกเปิดเผย และนางก็ออกปากทันที “เพราะกูซูจะไม่มอบน้ำหอมพันกลิ่นแก่ฝ่าบาท ฝ่าบาทจึงจงใจตรัสว่ามันไม่ดีและแย่มาก สิ่งนี้จะเป็นไปตามคำพูดที่ผู้คนของราชวงศ์ต้าชุนพูดบ่อย ๆ ถ้าข้าไม่สามารถทำลายมันได้ ! ใช่หรือไม่ ? ”
　　บรรดาทหารและขุนนางที่มาร่วมงานต่างพากันตกตะลึงพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าองค์หญิงแห่งกูซูจะพูดเช่นนี้ นางกล่าวหาฮ่องเต้เช่นนั้นหรือ ? มีคนตะโกนทันที “บังอาจ ! ”
　　ใครจะรู้ว่าฮ่องเต้จะโบกพระหัตถ์ของเขา“หยุด ! ทุกอย่างปกติดี เราไม่สามารถลดระดับตัวเองลงไปโต้เถียงกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ นี้ได้ นอกจากนี้ผู้คนจากรัฐบริวารเล็ก ๆ ก็ไม่เคยเห็นสิ่งที่ดีเลย ถ้าเราพูดว่ามันไม่ดี มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะไม่เชื่อ แต่…” เขามององค์หญิงแห่งกูซูอีกครั้ง “เด็กน้อย สิ่งที่เราพูดไปคือความจริง ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ข้าก็ขอให้องค์ชายเก้าพูด น้ำหอมที่พระชายาหยุนใช้นั้นมีกลิ่นที่ดีกว่านี้หลายเท่า”
　　ซวนเทียนหมิงเห็นด้วยทันที“มันเป็นความแตกต่างระหว่างสวรรค์และโลกอย่างแท้จริง น้ำหอมที่เสด็จแม่ใช้นั้นถูกเตรียมโดยอาเฮง กลิ่นหอมอยู่ในระดับปานกลางและมีกลิ่นที่ทนทาน ใส และไม่ทำลายเสื้อผ้า”
　　ฮ่องเต้กล่าวเสริม“ยังไม่หมด ! สิ่งที่นางใช้ไม่จำเป็นต้องผสมกับน้ำ มันยังไม่ได้วางไว้ในขวดเคลือบปกติ จะว่าไป เจ้าต้องการบางสิ่งบางอย่างเพื่อนำไปใช้หรือไม่ สิ่งที่มารดาขององค์ชายเก้าใช้ มันเป็นขวดใสที่ทำมาจากของแปลก ๆ นอกจากนี้ยังมีกลไกเล็ก ๆ ที่ด้านบน เพียงกดมันน้ำหอมจะถูกพ่นออกมาเล็กน้อย สะดวกมาก”
　　องค์หญิงแห่งกูซูตกตะลึงสิ่งที่ถูกอธิบายโดยทั้งสองนั้นเป็นสิ่งที่นางยังไม่มีแนวคิดแบบนั้น สิ่งทันสมัยประเภทนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถจินตนาการได้ อย่างไรก็ตามนางหลุดปากออกมาว่า “นั่นเป็นไปไม่ได้ ! ”
　　ฮ่องเต้เริ่มโกรธเล็กน้อย“ข้าเป็นถึงฮ่องเต้ ข้าจะโกหกเจ้าได้อย่างไร ? เจ้าคิดว่านี่เป็นอาณาจักรเล็ก ๆ ของเจ้าที่ผู้ปกครองจะพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นก็กลืนคำพูดของตัวเองและปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ขันทีจางหยวนไปขอยืมขวดจากพระชายาหยุน และนำมันออกมาให้องค์หญิงแห่งกูซูดู”
　　จางหยวนรู้สึกกังวลเล็กน้อยและกระซิบเบาๆ ว่า “พระชายาหยุนได้กล่าวไว้แล้วว่าห้ามยืมโดยไม่คำนึงว่าใครเป็นคนขอยืม ฝ่าบาทลืมแล้วหรือพะยะค่ะ ครั้งล่าสุดที่ฝ่าบาทหยิบมันขึ้นมาและมองมันซักพักแล้วก็ถูกพระชายาหยุนเตะ ตอนนี้อาการบาดเจ็บของฝ่าบาทหายดีแล้วหรือพะยะค่ะ ? ”
　　ฮ่องเต้ค่อนข้างอับอายหลังจากคิดไปสักพักจางหยวนก็พูดถูก พระชายาหยุนจะไม่ปล่อยของนั้นออกมา ไม่ต้องพูดถึงจางหยวน แม้ว่าเขาจะไปรับมันมาเอง มันก็ไม่สามารถนำออกมาได้ ! ชั่วครู่หนึ่งเขาไม่มีความคิดอื่น
　　องค์หญิงแห่งกูซูเห็นทั้งสองพูดพึมพำอยู่ครู่หนึ่งแต่ไม่เห็นขันทีจะไปเอาน้ำหอมที่ดีกว่าสิ่งที่กูซูผลิต นางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่าทุกคนจะพูดเรื่องไร้สาระ เป็นไปไม่ได้ที่ราชวงศ์ต้าชุนจะมีสิ่งที่ดีเช่นนี้ ! ฝ่าบาท ! หากฝ่าบาทต้องการน้ำหอมพันกลิ่นนี้จริง ๆ ทำไมต้องทำเป็นตรัสเช่นนี้ ? แม้ว่ากูซูจะยังต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อผลิตมากขึ้น แต่ก็ยังเป็นรัฐบริวารของราชวงศ์ต้าชุน หากอาณาจักรต้าชุนร้องขอ รัฐบริวารเล็ก ๆ ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องส่งมอบ หากฝ่าบาทต้องการ หม่อมฉันจะถวายน้ำหอมพันกลิ่นให้เพคะ”
　　“เราจะอยากได้สิ่งของกระจอกๆ ของเจ้าได้เช่นไร ? ” ฮ่องเต้ไม่มีความสุข แต่สิ่งนี้อยู่ในมือของพระสนมหยุน เขาควรจะจัดการอย่างไรเพื่อให้ได้มาในทันที
　　ถึงกระนั้นองค์หญิงแห่งกูซูก็ปฏิเสธที่จะยอมจำนน“เนื่องจากของของเราต้อยต่ำ ฝ่าบาทโปรดนำสิ่งดี ๆ ออกมา อนุญาตให้ผู้หญิงที่ต่ำต้อยคนนี้ดู ! ด้วยวิธีนี้ผู้คนของราชวงศ์ต้าชุนจะไม่สามารถพูดได้ว่าผู้คนของกูซูยังเห็นโลกไม่มากพอ”
　　“ข้า…”ลิ้นของฮ่องเต้ถูกมัด
　　แต่ในเวลานี้เสียงของเฟิงหยูเฮงก็มาจากด้านล่าง“ต้องการเห็นน้ำหอมที่ดีจริง ๆอย่างง่ายดายงั้นหรือ ? องค์หญิงผู้นี้พอจะมีติดตัวอยู่บ้าง ทำไมต้องไปที่ตำหนักในเพื่อเอามา ? ” ขณะที่นางพูด นางยืนขึ้นและเดินไปไม่กี่ก้าว จากนั้นนางก็เอื้อมมือไปที่แขนเสื้อของนางและดึงน้ำหอมดิออร์ออกมาจากมิติของนางโดยตรง หลังจากนำน้ำหอมออกมา นางวางมันบนฝ่ามือแล้วยิ้มให้องค์หญิงแห่งกูซู “องค์หญิงไม่ต้องพูดถึงคุณภาพของน้ำหอม ก่อนอื่นให้ดูที่ภาชนะบรรจุน้ำหอมนี้ เจ้าเคยเห็นมันหรือไม่ ? ”
　　องค์หญิงแห่งกูซูรู้สึกงงงันอย่างแท้จริงมันเป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในโลกนี้ นั่นคือสิ่งที่คิดค้นในภายหลังในอนาคต น้ำหอมที่เฟิงหยูเฮงนำออกมานั้นอยู่ในขวดแก้ว มันดึงดูดความสนใจขององค์หญิงแห่งกูซูทันที
　　นางไม่เคยเห็นมันมาก่อนนางไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ หลังจากคิดมานานและหนักหน่วง นางก็จบลงด้วยการบีบ “นั่นเป็นผลึกสีขาวใช่ไหม” แน่นอนผลึกสีขาวอาจมีผลเช่นเดียวกับแก้ว แต่หลังจากที่นางพูด นางก็ส่ายหน้าทันที นางหักล้างวิธีคิดของนาง “ไม่ใช่ ผลึกสีขาวไม่สามารถใสได้ มันคืออะไรกันแน่ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงมองนางด้วยรอยยิ้มและก้าวไปข้างหน้าอีกสองก้าวองค์หญิงแห่งกูซูยังคงอยากรู้และถามอีกครั้ง “ขวดนี้ทำมาจากอะไรกันแน่ ? ”
　　อย่างไรก็ตามนางเห็นเฟิงหยูเฮงส่ายหน้าและเอ่ยตอบว่า“ความลับของราชวงศ์ต้าชุน”
　　ฟู่!
　　ฮ่องเต้เป็นคนแรกที่หัวเราะจากนั้นก็คือซวนเทียนหมิง หลังจากนั้นทุกคนในตอนนี้ก็เริ่มหัวเราะ
　　ดังนั้นใครบางคนจึงเริ่มหัวเราะ“กูซูของเจ้าเก็บความลับเรื่องวิธีการผลิตน้ำหอมไว้หลายปี แต่ตอนนี้เจ้าต้องการถามเกี่ยวกับขวดของเรางั้นหรือ”
　　ดวงตาองค์หญิงแห่งกูซูเป็นประกายขึ้นมาขณะที่นางติดตามอย่างรวดเร็ว“หากกูซูของเราปรารถนาที่จะมอบวิธีการผลิตน้ำหอมที่ไม่เหมือนใคร องค์หญิงจี่อันจะแลกเปลี่ยนวิธีการผลิตขวดหรือไม่ ? ”
　　เมื่อคำเหล่านี้ถูกเอ่ยออกมาทุกคนในปัจจุบันก็ตกตะลึง มันเป็นเพียงขวด แต่มันสามารถกระตุ้นปฏิกิริยาดังกล่าวจากองค์หญิงแห่งกูซูได้ ?
　　แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนอื่นๆ ที่คิดไปข้างหน้าเล็กน้อย บางคนจากข้างล่างกระซิบ “องค์หญิงแห่งกูซูอายุน้อยและบุคลิกของนางก็ไม่ดีนัก แต่นางตาแหลมจริง ๆ หลังจากเรียนรู้วิธีการผลิตแล้ว มันสามารถใช้งานได้มากกว่าการทำขวด ลองคิดดูสิมีหลายอย่างที่สามารถใช้งานได้”
　　คำพูดเหล่านี้ทำให้คนที่ฝันกลางวันตื่นขึ้นมาขุนนางด้านล่างก็เริ่มตระหนักถึงการใช้แก้วหลายอย่าง แน่นอนพวกเขารู้ถึงคุณค่าของสิ่งนั้น ด้วยเหตุนี้บางคนจึงตะโกนทันทีว่า “มันไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้ ต้องไม่ทำการซื้อขาย”
　　เฟิงหยูเฮงรับฟังและอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้านางไม่ได้มีอำนาจทุกอย่าง มิติของนางมีอำนาจทุกอย่าง นางไม่รู้วิธีทำแก้ว นางไม่สามารถนำหน้าต่างทั้งหมดออกจากร้านขายยาของนางเพื่อใช้เป็นกระจกสำหรับคนของราชวงศ์ต้าชุนใช่หรือไม่ ? นั่นช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ นางได้นำหลายสิ่งมาสู่ยุคนี้ มันจะดีที่สุดถ้ามีอะไรเหมือนแก้วที่ไม่มีอยู่ในยุคนี้ไม่มีมาก
　　นางมองไปที่องค์หญิงแห่งกูซูอีกครั้งดวงตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความคาดหวัง อย่างไรก็ตามนางเผชิญกับความคาดหวังนี้และส่ายหัว “น้ำหอมพันกลิ่นของเจ้าถูกผลิตแล้ว ทำไมเรายังต้องการน้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของเจ้า ? ”
　　องค์หญิงแห่งกูซูตกตะลึงและกล่าวอย่างไม่รู้ตัว “เจ้าต้องการน้ำหอมกลิ่นพันหรือ ? ” หลังจากถามแล้วนางก็กัดฟัน “ไม่เป็นไร น้ำหอมพันกลิ่นมันเป็นของกูซู ข้าจะใช้วิธีการผลิตน้ำหอมพันน้ำหอมเพื่อแลกเปลี่ยนกับวิธีการผลิตขวดนี้ แม้ว่าเราจะสูญเสียไปเล็กน้อย เนื่องจากองค์หญิงจี่อันได้พูดออกมาแล้ว ข้าจะให้เจ้าได้เห็น”
　　เฟิงหยูเฮงเกือบจะหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ“เมื่อไหร่ที่ข้าพูดออกมา ใครกันที่อยากได้น้ำหอมพันกลิ่นของเจ้า” หลังจากพูดอย่างนี้นางไม่ได้รอให้องค์หญิงแห่งกูซูพูด นางเปิดฝาออกและกดหัวฉีดพ่นไปในอากาศ โบกแขนของนาง น้ำหอมฟุ้งไปทั่วห้องทันที แต่มันไม่ฉุนเหมือนน้ำหอมพันกลิ่น มันเป็นกลิ่นที่ดีมาก
　　องค์หญิงแห่งกูซูรู้สึกงงงวยอีกครั้งเมื่อกลิ่นโชยมา ครั้งแรกมันได้กลิ่นเหมือนงานเลี้ยงร้อยดอกไม้ ในครั้งที่สองนางได้กลิ่นเหมือนน้ำพุเย็น เมื่อสูดดมอีกครั้งมันเป็นกลิ่นที่หอมกรุ่นอยู่ในอากาศ
　　ด้วยสเปรย์ตัวเดียวนี้ทำให้นางเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกทั้งสามนี้ นี่คือสิ่งที่น้ำหอมที่เป็นเอกลักษณ์ของกูซูและน้ำหอมพันกลิ่นไม่สามารถบรรลุผลได้ องค์หญิงน้อยผู้นี้จะไม่ตกใจได้อย่างไร ?
　　อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเหมิงยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติและกล่าวว่า“น้ำหอมของข้ามี 3 กลิ่นที่ต่างกัน กลิ่นแรกเริ่ม กลิ่นกลาง และกลิ่นที่ติดกาย แต่ละกลิ่นสร้างความรู้สึกที่ไม่เหมือนใครสำหรับคนที่ดมกลิ่น สิ่งนี้เป็นตัวกำหนดว่าจะรู้สึกอย่างไร องค์หญิงแห่งกูซูหลับตาของเจ้า เจ้าสามารถสัมผัสถึงคุณภาพของน้ำหอม ราวกับว่าเจ้าสามารถเอื้อมมือไปแตะมันได้ มันไม่ใช่ภาพลวงตา มันเป็นความจริง”
　　เสียงของเฟิงหยูเฮงเป็นเสียงที่น่าหลงใหลทำให้องค์หญิงแห่งกูซูทำตามที่นางพูดในขณะเดียวกันนางก็ฉีดน้ำหอมไปรอบ ๆ กลิ่นหอมกรุ่นฟุ้งไปทั่ว โถงถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นของดิออร์
　　ขุนนางลอกเลียนแบบองค์หญิงแห่งกูซูปิดตาเพื่อสูดดม ราวกับว่าพวกเขากำลังลิ้มรสไวน์ชั้นเลิศหรือสาวงาม มันเป็นเหมือนจิตรกรวาดภาพระบายสี ในขณะที่ทุกคนเมาเหล้าด้วยกลิ่นและไม่สามารถตื่นขึ้นมา
　　ในที่สุดองค์หญิงแห่งกูซูฟื้นความรู้สึกของนางและจ้องมองที่เฟิงหยูเฮงโดยถามว่า“มีสารที่ทำให้ไร้ความสามารถบางอย่างปะปนอยู่ในสิ่งนั้นหรือไม่ ? ”
　　เฟิงหยูเฮงหัวเราะเสียงดัง“ข้าจะใช้วิธีที่น่ารังเกียจเพื่ออธิบายการกระทำของคนชอบธรรม เจ้าคิดว่าเพียงเพราะน้ำหอมพันกลิ่นของเจ้ามีกลิ่นจำนวนมาก น้ำหอมของข้าก็จะมีสารที่ทำให้ไร้ความสามารถบางอย่างปะปนเช่นกัน ? องค์หญิงแห่งกูซู เจ้าทำได้ดีมากในการผูกเชือกแขวนคอตัวเอง เจ้าพูดอย่างเปิดเผยว่าเจ้าจะไม่ทิ้งน้ำหอมพันกลิ่นไว้ในราชวงศ์ต้าชุน อย่างไรก็ตามเจ้ายังใช้คำเหล่านี้เพื่อดึงดูดความอยากของผู้ที่อยู่ในราชวงศ์ต้าชุน ถ้าอย่างนั้นเพื่อช่วยในการรักษาใบหน้า สิ่งนี้จะไม่ถูกเก็บไว้ในพระราชวัง อย่างไรก็ตามเมื่อเจ้าออกจากพระราชวังแล้ว จะไม่มีปัญหาที่บรรดาฮูหยินและคุณหนูล้มป่วยใช่หรือไม่ ? ข้ากำลังคิดว่าน้ำหอมพันกลิ่นของเจ้ามีกลิ่นแรงมาก และมีกลิ่นจำนวนมากอยู่ภายใน หากเจ้ามอบให้คุณหนูเหล่านั้น มันจะทำให้พวกนางไม่มีบุตรใช่หรือไม่ ? เจ้ามีใจแบบไหน ? ”
　　ทันใดนั้นนางวางความผิดนี้ไว้บนหัวองค์หญิงแห่งกูซูและทำให้นางรู้สึกตกใจจริง ๆ เนื่องจากผลกระทบของน้ำหอมมีประสิทธิภาพมากเกินไป นางจึงอยากพูดโดยเจตนาว่าน้ำหอมต้องมีสารที่ทำให้ไร้ความสามารถ ใครจะรู้ว่าผู้ที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นจะได้รับอันตราย เรื่องของน้ำหอมพันกลิ่นที่มีกลิ่นจำนวนมากได้รับการสังเกตจากเฟิงหยูเฮง แต่จริง ๆ แล้วมันชัดเจนว่าก่อนที่นางจะมา ผู้คนในกูซูที่ผลิตมันบอกกับนางว่าแม้ว่ากลิ่นนั้นแรงมาก ไม่มีใครที่จะสังเกตเห็นได้แน่นอน ! แต่ตอนนี้เฟิงหยูเฮงสามารถสังเกตเห็นได้ด้วยกลิ่นเดียว และที่จริงแล้ว…“ไร้สาระ ! ” นางมั่นใจว่าเฟิงหยูเฮงเพียงแต่คาดเดา
　　แต่เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าและกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว“นอกจากท่านปู่ของข้า ข้ายังกล้าพูดว่าข้าเป็นหมอที่เก่งที่สุดในราชวงศ์ต้าชุน การทำผิดพลาดในการดมกลิ่นสมุนไพรทางการแพทย์จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน หากองค์หญิงไม่พอใจ เพียงให้ทุกคนจากวิทยาลัยแพทย์ของราชวงศ์ต้าชุนมาดู ! ”
　　องค์หญิงแห่งกูซูตกตะลึงและจิตใต้สำนึกส่งเสียงอึกทึกครึกโครม “ข้าบอกว่าสิ่งนี้จะไม่ถูกมอบให้กับราชวงศ์ต้าชุน ดังนั้นจึงไม่ได้มอบให้กับราชวงศ์ต้าชุน ในเมื่อสิ่งนี้เป็นของข้า ทำไมเจ้าจะต้องสนใจสิ่งที่อยู่ข้างใน ? สำหรับเจ้าที่บอกว่าข้าต้องการมอบให้บรรดาฮูหยินและคุณหนู นั่นเป็นเพียงการคาดเดาของเจ้าเอง ข้าไม่เคยพูดอะไรแบบนั้น”
　　เฟิงหยูเฮงยิ้มและกล่าวว่า “มันดีมากถ้าเป็นอย่างนั้น”
　　บทสนทนาระหว่างคนทั้งสองเป็นสิ่งที่บรรดาฮูหยินและคุณหนูภายในห้องโถงเข้าใจในไม่ช้าพวกนางก็ถูกปกคลุมด้วยเหงื่อเย็น พวกนางวางแผนที่จะไปเยือนองค์หญิงแห่งกูซูเพื่อทดลองน้ำหอมและเผื่อว่าจะได้รับ
　　ไม่เพียงแต่น้ำหอมพันกลิ่นเท่านั้นที่ไม่ได้สร้างความประทับใจให้กับผู้คนในราชวงศ์ต้าชุนแต่ยังทำให้กูซูต้องประสบกับการเยาะเย้ย องค์หญิงเจ็ดรู้สึกว่านางไม่มีหน้าที่จะอยู่อีกต่อไป ในช่วงเวลานี้มันเป็นฮ่องเต้ที่ช่วยให้นางแยกแยะสถานการณ์ “ไม่เป็นไรมันก็ดี องค์หญิงแห่งกูซูไม่จำเป็นต้องคิดเรื่องนี้ มันเป็นรัฐบริวารเล็ก ๆ สิ่งที่เจ้าได้เห็นนั้นมีไม่มากนัก เราจะไม่หัวเราะเยาะเจ้า ! ”
　　คำพูดเหล่านี้เกือบจะทำให้องค์หญิงเจ็ดร้องไห้…