ตอนที่ 739 ต้นฤดูหนาว
ตอนที่739 ต้นฤดูหนาว
ในช่วงเช้านี้ไม่มีใครในตระกูลหลู่ที่ไม่มีงานทำหลู่หยานและเก้อซื่อคิดหาทางตกลงกับเฟิงหยูเฮง ส่วนหลู่ซ่ง เขาได้ขอเข้าพบพระสนมหยวนชูอีกครั้ง
แต่น่าเสียดายที่เขาเดินออกมาอย่างเศร้าโศกด้วยสีหน้าเศร้าสลดข้างในกระโจม พระสนมหยวนชูมีรอยยิ้มบนใบหน้าของนาง ขณะที่นางพูดกับบ่าวรับใช้ของนาง “ตระกูลหลู่ไม่สามารถปกป้องความมั่งคั่งและจัดการครอบครัวของตัวเองได้ ด้วยความสามารถเพียงเล็กน้อยพวกเขาบอกว่าพวกเขาต้องการสนับสนุนองค์ชายแปด มันดีอยู่แล้วที่พวกเขาไม่ได้ลากพระองค์ลงมา”
หยู่ซู่ถามนางอย่างเงียบๆ “พระสนมจะยอมแพ้เรื่องตระกูลหลู่หรือไม่เจ้าคะ ? ”
พระสนมหยวนชูกล่าวว่า“นี่ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่พวกเขาไร้ความสามารถเอง ครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาได้แสดงให้เห็น ข้าเห็นว่าพวกเขาล้มเหลว และข้าไม่เคยเห็นพวกเขาประสบความสำเร็จในสิ่งใด ข้าจะแนะนำคนแบบนี้ให้กับองค์ชายแปดได้อย่างไร นั่นคือบุตรชายของข้า ข้าไม่เพียงแค่ดูความล้มเหลวเช่นนั้นจะปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเขา แต่…” นางขมวดคิ้ว “ทุกอย่างที่กล่าวมา อิทธิพลของตระกูลเหยานั้นใหญ่มาก ไม่ว่าในกรณีใดหลู่ซ่งยังเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายของราชสำนัก แต่เขาถูกตระกูลเหยากดขี่จนถึงขั้นที่ไม่สามารถกู้คืนได้”
หยู่ซู่คิดวิเคราะห์นิดหน่อย“ตามจริงแล้วพระสนมพูดถึงมันเมื่อสองปีก่อน ตระกูลเหยาถูกเนรเทศให้ไปอยู่หวางโจว ในเวลานั้นไม่ใช่เพราะการเสียชีวิตของนางสนมของฮ่องเต้ ข้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง และมีความเป็นไปได้สูงมากที่การตายของพระสนมของฮ่องเตนั้นไม่เกี่ยวข้องกับหมอเทวดาเหยาเซียน แต่มันก็เป็นข้ออ้างที่จะให้ตระกูลเหยาออกไป จากสถานการณ์ในขณะนั้น การออกไปของตระกูลเหยาถือเป็นการป้องกันแบบหนึ่ง และมันก็แม่นยำเพราะมันไม่ใช่การถูกเนรเทศอย่างแท้จริง พวกเขาอาศัยอยู่อย่างอิสระในหวางโจว และยังคงสามารถสร้างอำนาจของตัวเองได้ หลังจากนั้นไม่กี่ปี ตระกูลหลู่ย่อมไม่สามารถเทียบกับพวกเขาได้ตามธรรมชาติ”
“ถูกต้อง! ” พระสนมหยวนชูถอนหายใจอย่างขมขื่น และกล่าวว่า “ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ค่อยได้พบฮ่องเต้ แต่ข้าก็ไม่ตาบอดหูหนวกเลย ฮ่องเต่และเหยาเซียนเข้ากันได้ดีเป็นส่วนตัว สำหรับตระกูลหลู่ พวกเขาประเมินฝ่ายตรงข้ามต่ำเกินไป และพวกเขาก็อ่อนแอและโง่มาก การตกสู่สถานะปัจจุบันของพวกเขาเป็นเรื่องที่สมควร เป็นเพียงสาเหตุของปัญหาทั้งหมดนี้คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากเฟิงหยูเฮง ถ้าองค์หญิงยังคงอยู่ต่อไป นางจะกลายเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับโมเอ๋อ เจ้าว่าเราควรพิจารณาเรื่องนี้อย่างเหมาะสมหรือไม่ ? ”
หยู่ซู่คำนับ“ทุกอย่างจะเป็นดังที่พระสนมกล่าวเจ้าค่ะ”
หลังจากรุ่งเช้าวันแรกของการล่าสัตว์ก็เริ่มขึ้นพื้นที่ล่าสัตว์มีเวทีสำหรับดูพิเศษ ฮ่องเต้และฮองเฮานั่งในที่นั่งหลักในขณะที่พระสนมของฮ่องเต้ องค์ชายและสมาชิกในครอบครัวของฮ่องเต้นั่งอยู่ทั้งสองด้าน ด้านล่างนี้เจ้าหน้าที่และครอบครัวของพวกเขานั่งอยู่ในกลุ่มใหญ่ และมันก็มีชีวิตชีวามาก
ฮ่องเต้ค่อนข้างอารมณ์ดีเมื่อมองไปที่จุดล่าสัตว์ที่เขาไม่ได้เห็นมานานแล้วกับบุตรชายและอาสาสมัครของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะได้รับอารมณ์ “ถ้าองค์ชายหก องค์ชายแปด และองค์ชายเก้าอยู่ที่นี่คงจะดี”
ฮองเฮาเห็นด้วยกับเขาและกล่าวว่า“เด็ก ๆ ทุกคนเติบโตกันหมดแล้ว และพวกเขาต้องการปกป้องครอบครัวและอาณาจักร พวกเขาต้องทำงานหนักเพื่ออาณาจักร และไม่สามารถอยู่เคียงข้างฝ่าบาทได้ตลอดเวลา แต่ฝ่าบาทสามารถใช้ชีวิตอย่างสบาย องค์ชายล้วนเป็นคนรอบคอบ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในพื้นที่ชายแดน พวกเขาต้องคิดถึงเมืองหลวงและคิดถึงเสด็จพ่อของพวกเขา”
หลังจากที่ฮองเฮาพูดองค์ชายและพระสนมของฮ่องเต้ก็พูดด้วยเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดสะท้อนสิ่งที่พูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งพระสนมหยวนชูมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายแปด ขณะที่นางพูด นางก็เริ่มเช็ดน้ำตาด้วยเสียงสะอื้น “ก่อนที่องค์ชายแปดจะเดินทางไปภาคใต้ พระองค์บอกให้หม่อมฉันคอยรับใช้ฝ่าบาท แต่หม่อมฉันไม่เคยได้รับใช้ฝ่าบาทเลย… โชคดีที่ฝ่าบาทมีฮองเฮาอยู่เคียงข้างฝ่าบาทเสมอ ฮองเฮาคอยดูแลฝ่าบาทของเรา เราสามารถทำใจให้สบายได้เจ้าค่ะ”
ฮองเฮาจ้องมองพระสนมหยวนชูแล้วกล่าวเบาๆ ว่า “การล่าสัตว์ในฤดูหนาววันนี้เป็นกิจกรรมรื่นเริง ไม่นานองค์ชายและคนอื่น ๆ จะเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อล่าสัตว์ ทำไมต้องร้องไห้ในเวลาเช่นนี้ มันรบกวนความสุขของทุกคน”
เสียงสะอื้นของพระสนมหยวนชูก็ติดอยู่ในลำคอของนางทันทีเมื่อฮองเฮาพูดสิ่งนี้ นางก็หยุดร่ำให้ลงทันที แต่ในท้ายที่สุดก็เป็นฮองเฮาที่กล่าว นางไม่สะดวกที่จะพูดอะไร และนางก็ยอมรับแล้วก็เงียบ
สำหรับฮ่องเต้อารมณ์ของเขาไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากเรื่องนี้มากนัก ในสภาวะทางอารมณ์ของเขา เขาเริ่มระลึกถึงอดีตที่ผ่านมา “เราลืมไปแล้วว่ามันนานกี่ปีตั้งแต่ครั้งแรกที่เรามาถึงพื้นที่ล่าสัตว์นี้ เป็นอะไรบางอย่างเมื่อหลายสิบปีก่อน ในเวลานั้นอดีตฮ่องเต้ยังคงมีชีวิตอยู่ และในระหว่างการเยี่ยมครั้งแรกนั้นเราได้รับรางวัลที่หนึ่ง และได้รับเสียงชื่นชมอย่างมาก หลังจากนั้นฮ่องเต้ผู้ล่วงลับได้มอบธนูโฮยี่ให้กับข้าเป็นการส่วนตัว และบอกกับข้าว่าธนูนี้จะต้องมอบให้กับนักธนูคนแรกของราชวงศ์ต้าชุนที่คู่ควรกับมัน”
ฮ่องเต้กำลังพูดและคำพูดของเขาออกมาค่อนข้างช้าพระสนมกูเซียนหยิบบทสนทนามาถึงจุดนี้แล้วระลึกถึงในเวลาเดียวกัน “ใช่เพคะ ! ในเวลานั้นฝ่าบาทเป็นนักธนูศักดิ์สิทธิ์คนแรกของราชวงศ์ต้าชุน ธนูโฮยี่ถูกมอบให้ฝ่าบาทและได้รับการสนับสนุนค่อนข้างมาก ฝ่าบาทยึดคันธนูนั้นมาหลายสิบปีแล้ว จนหม่อมฉันคิดว่าฝ่าบาทไม่มีแผนที่จะส่งมอบให้กับใครเพคะ”
ฮองเฮากล่าวต่อ“ถูกต้อง ! บางทีฝ่าบาทอาจไม่คิดว่าราชวงศ์ต้าชุนจะมีคนอย่างองค์หญิงจี่อัน เมื่อพูดถึงการยิงธนูขององค์หญิงจี่อัน มันทำให้ผู้คนปรบมือด้วยความชื่นชมอย่างแท้จริง”
ฮ่องเต้พยักหน้า“การมีส่วนร่วมของอาเฮงต่อราชวงศ์ต้าชุนนั้นไม่ได้หยุดเพียงแค่การยิงธนู” ขณะที่เขากล่าว เขามองไปที่เฟิงหยูเฮงด้วยรอยยิ้มกว้าง รอยยิ้มแบบนั้นทำให้คนอื่นมองไปที่เฟิงหยูเฮงเช่นกัน อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่ามีการเสแสร้งมากแค่ไหน
“ข้าสงสัยว่าองค์หญิงนำธนูโฮยี่มาล่าสัตว์ด้วยหรือไม่”ทันใดนั้นพระสนมหยวนชูก็กล่าวอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ลึกลับอย่างจงใจ นางทำให้ทุกคนรู้สึกไม่สบายใจ
เฟิงหยูเฮงกล่าวเบาๆ ว่า “ข้าเพิ่งมาดูความสนุกสนาน การล่าสัตว์เป็นสิ่งที่ผู้ชายทำ ข้าไม่ได้นำธนูมาด้วยเจ้าค่ะ ยิ่งกว่านั้นธนูโฮยี่เป็นสมบัติของชาติ พระสนมคิดว่าสมบัติของชาติเป็นสิ่งที่สามารถนำออกมาได้ตลอดเวลาหรือไม่”
พระสนมหยวนชูหัวเราะคิกคักแล้วกล่าวว่า“องค์หญิงต้องล้อเล่น จริง ๆ สมบัติของชาติจะต้องได้รับการเคารพบูชาอย่างแน่นอน ข้าเพิ่งได้ยินว่าองค์หญิงจี่อันเป็นคนที่กล้าหาญ และข้าต้องการเป็นพยาน แล้วองค์หญิงจะลองยิงธนูได้หรือไม่ ? พวกเราจะได้เปิดหูเปิดตาเล็กน้อย”
“โอ้? ” นางมองไปที่พระสนมหยวนชู “พระสนมหยวนชูพูดถึงข้าหรือไม่ ? เป็นสิ่งที่พระสนมหยวนชูอยากเห็น หรือเป็นสิ่งที่พระสนมของฮ่องเต้ทุกคนปรารถนาที่จะเห็น ? ” ขณะที่นางพูด นางมองไปรอบ ๆ พระสนมของฮ่องเต้ทั้งหมด ด้วยภาพรวมนี้คนจำนวนน้อยที่สนใจ พวกนางก็ก้มหน้าลงเช่นกัน สำหรับคนอย่างพระสนมกู่เซียน พวกนางส่ายหน้าโดยแสดงว่าพวกนางไม่ได้คิดเช่นนั้น เฟิงหยูเฮงยิ้ม “ดูเหมือนว่าทุกคนไม่ต้องการเห็นข้าล่าสัตว์ แต่เนื่องจากพระสนมหยวนชูยืนกรานอยากจะเห็น งั้นข้าเชิญพระสนมหยวนไปเปลี่ยนเป็นชุดขี่ม้าและเข้าสู่พื้นที่ล่าสัตว์กับคนอื่น”
พระสนมหยวนชูตกตะลึง“เจ้าหมายถึงอะไร ? ทำไมข้าต้องเข้าสู่สนามล่าสัตว์?”
“พระสนมหยวนชูไม่อยากเห็นข้าล่าสัตว์หรือเจ้าค่ะ? ” เฟิงหยูเฮงสับสนและถามนางว่า “พื้นที่ล่าสัตว์มีขนาดใหญ่มากและสัตว์ร้ายก็อยู่ข้างใน พวกมันจะหายไปในพริบตา สิ่งที่พระสนมหยวนชูจะได้เห็นก็คือฝุ่น และหิมะ พระสนมหยวนชูจะไม่สามารถได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย”
พระสนมหยวนชูไม่ยอม“ด้วยผู้คนมากมาย รวมถึงฝ่าบาทและฮองเฮาที่มาดูการล่าสัตว์ เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าต้องการให้พระองค์เข้ามาในพื้นที่ล่าสัตว์ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ไม่เลย ไม่ใช่เลย เสด็จพ่อและฮองเฮา รวมทั้งพระสนมของฮ่องเต้ทุกคนไม่ได้มาเพื่อตามล่า แต่พวกท่านเพิ่งมาเห็นดูจำนวนสัตว์ที่ล่าได้ สำหรับกระบวนการนั่นไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนกังวล ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีเพียงพระสนมหยวนชูเท่านั้นที่สนใจในกระบวนการไล่ล่า ! นอกจากนี้…” นางหยุดครู่หนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม “การล่าสัตว์เป็นเรื่องที่คนทำกันมาตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเคยได้ยินพระสนมของฮ่องเต้เรียกร้องให้องค์หญิงไปล่าสัตว์ ตามปกติแล้วแม้ว่าข้าจะใช้ความคิดริเริ่มในการสร้างภาพลักษณ์ พระสนมให้คำแนะนำกับข้า ท่านไม่กลัวว่าผู้หญิงจะได้รับบาดเจ็บงั้นหรือ ? พระสนมหยวนชูปฏิบัติต่อข้าอย่างแปลกประหลาดจริง ๆ ”
“นี่…”พระสนมหยวนชูเจอวาจาคมกริบของเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง และถูกทิ้งให้พูดไม่ออก
ในเวลานี้ฮ่องเต้ก็ดุนาง“อาเฮงพูดถูก พระสนมของฮ่องเต้จะเรียกผู้หญิงให้ไปที่ลานล่าสัตว์ได้อย่างไร พระสนมหยวนชู ยิ่งเจ้าอายุมากขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าก็ยิ่งไม่มีเหตุผล ! ”
คำพูดของฮ่องเต้ทำให้ใบหน้าพระสนมหยวนชูเปลี่ยนเป็นสีแดงไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้ น้ำตาเริ่มร่วง ใจของพระสนมหยวนชูก็รู้สึกขมขื่น ไม่ว่าอย่างไรเราก็เคยร่วมเตียงกันมาก่อนและข้าก็ให้บุตรชายแก่ฝ่าบาท ไม่สามารถเป็นศัตรูกันได้ ? หากต้องการว่านางว่าอายุมาก นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ยิ่งพระสนมหยวนชูคิดถึงมันมากขึ้น นางก็เสียใจมาก และในที่สุดก็ไม่สามารถระงับอาการสะอื้นของนางได้
ฮองเฮาไม่สามารถทนดูอีกต่อไปและต้องเตือนนางอีกครั้ง “วันนี้เป็นวันแรกของการล่าสัตว์ พระสนมหยวนชู เจ้าตั้งใจจะร้องไห้กี่รอบ ? หากเจ้าคิดว่าน้ำตาของเจ้าสำคัญกว่าการล่าสัตว์นี้ ให้บ่าวรับใช้ของเจ้าพาเจ้ากลับไปที่กระโจมของเจ้า เจ้าสามารถร้องไห้ได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ”
พระสนมหยวนชูไม่สามารถหายใจได้และหยุดร้องไห้อย่างเชื่องช้า จากนั้นนางก็ได้ยินว่าฮ่องเต้ประกาศว่าองค์ชายและชายหนุ่มทุกคนจากครอบครัวของเจ้าหน้าที่เตรียมตัวที่จะมุ่งหน้าลงไปที่ลานล่าสัตว์ ในทันใดนั้นกลุ่มที่ลุกขึ้นยืนก็ขึ้นขี่ม้า นอกจากบ่าวรับใช้ที่จะล่าสัตว์ เวทีที่มีชีวิตชีวาก็มีคนน้อยมาก และมันก็เงียบกว่ามาก
บ่าวรับใช้นำชาและขนมอบขึ้นมาในวันที่อากาศหนาวนี้หากดื่มชาก็จะช่วยคลายความหนาวได้มาก และอยู่ที่นั่นเพื่อดูการล่าสัตว์ ไม่มีใครที่จะไปดื่มอย่างแท้จริง สำหรับการล่าสัตว์นี้ผู้ที่มีประสบการณ์ทุกคนรู้ว่ามันจะดำเนินต่อไปอย่างน้อย 1 ชั่วยามจึงไม่มีใครนั่งรอ พวกเขาเริ่มคุยอย่างเกียจคร้าน
ฮ่องเต้นั่งในที่นั่งที่สูงที่สุดและมองดูทุกคนใบหน้าของเขาค่อนข้างมืดมนและพึมพำเป็นครั้งคราว “ทำไมพวกเขาถึงรู้สึกหงุดหงิด? ย้อนกลับไปเมื่อพระสนมของฮ่องเต้ได้รับเลือกให้เข้าสู่สถานที่ ใครจะเลือกพวกเขา”
ฮองเฮากล่าวอย่างไร้ปัญหา“ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ก็ไม่ใช่ข้าที่เลือกพวกเขา ส่วนใหญ่ถูกส่งโดยครอบครัวขุนนาง สถานะของพวกเขามีมากพอและมีนิสัยที่ดี นั่นก็เพียงพอแล้ว”
ฮ่องเต้ชี้ไปที่พระสนมหยวนชูและถามฮองเฮา“นั่นถือว่านิสัยดีแล้วหรือ ? ”
จางหยวนไม่สามารถทนต่อการรับชมและดึงแขนเสื้อของฮ่องเต้ “ฝ่าบาทเบาเสียงลงหน่อยพะยะค่ะ”
”อะไร? เป็นไปได้หรือไม่ที่เรากลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน” นี่เป็นเสียงที่ดังมาก คนที่อยู่ด้านล่างซึ่งไม่เคยได้ยินมากนักตอนนี้สามารถได้ยินทุกอย่าง พวกเขาเงยหน้าขึ้นมอง และแสดงความงุนงงทันที พวกเขาไม่รู้ว่าฮ่องเต้โกรธอะไรในตอนนี้
แต่ฮ่องเต้ก็ยังชี้ไปที่พระสนมหยวนชูและพระสนมหยวนชูรู้สึกเย็นทั่วทั้งร่างกายของนาง นางกลัวว่าคำต่อไปจากปากของฮ่องเต้จะได้รับการชี้นำมาที่นางอย่างแท้จริง อันเป็นผลมาจากความหงุดหงิดของฮ่องเต้ นางรู้สึกกลัวมาก
โชคดีที่หลังจากรอมานานฮ่องเต้ก็ไม่ได้กล่าวอะไรเรื่องนี้ทำให้พระสนมหยวนชูถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เมื่อนางปล่อยมันออกไป ทันใดนั้นนางก็ได้ยินเสียงเฟิงหยูเฮง และความสบายใจที่นางเริ่มรู้สึกหายไปอีกครั้ง
ตอนที่ 740 เสด็จพ่อช่วยอาเฮงด้วย !
ตอนที่740 เสด็จพ่อช่วยอาเฮงด้วย !
“องค์ชายเก้าได้ส่งองค์หญิงแห่งกูซูกลับไปยังอาณาจักรของนางและตอนนี้พระองค์อยู่ภาคใต้ ไม่กี่วันที่ผ่านมามีจดหมายมาถึงฉบับหนึ่งซึ่งกล่าวว่าองค์ชายแปดที่อยู่ภาคใต้มีการเฉลิมฉลองอย่างมีความสุข จากสิ่งที่ข้ารู้องค์ชายแปดเลือกของกำนัลที่ยิ่งใหญ่ และขอให้องค์ชายเก้านำกลับมาเมืองหลวงพร้อมกับพระองค์ พวกมันเป็นของหมั้นที่จะส่งไปยังคุณหนูสามของตระกูลหลู่” ขณะที่นางพูด นางลุกขึ้นยืนและแสดงความยินดีอย่างยิ่งต่อพระสนมหยวนชู แล้วกล่าว “ข้าต้องแสดงความยินดีกับพระสนมหยวนชูด้วยเจ้าค่ะ ! ”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกเอ่ยออกมามีข่าวว่า นี่องค์ชายแปดกำลังจะเข้าร่วมตระกูลหลู่ !
แต่ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?
พระสนมหยวนชูงงงวยและทุกคนในปัจจุบันก็งง แต่เมื่อเทียบกับความประหลาดใจของคนอื่น ๆ ตระกูลหลู่ก็ดีใจเล็กน้อย หลู่หยานมีปฏิกริยาตอบสนองอย่างมาก นางคว้าแขนของเก้อซื่อและถามซ้ำ ๆ ว่า “นี่เป็นเรื่องจริงหรือ ? ท่านแม่จริงหรือไม่ ? ”
เก้อซื่อยังไม่เข้าใจสำหรับตระกูลหลู่ นี่เป็นความสุขที่ไม่คาดคิด แต่ข่าวนี้มาจากปากของเฟิงหยูเฮง มันจะเชื่อถือได้หรือไม่ ? นางถามหลู่ซ่งอย่างเงียบ ๆ ว่า “ท่านพี่ไปหาพระสนมหยวนชูเมื่อเช้านี้ไม่ใช่หรือ ? ท่านได้ยินนางพูดถึงเรื่องนี้หรือไม่ ? ”
หลู่ซ่งส่ายหัวและถอนหายใจ“ไม่ ไม่แม้แต่จะเอ่ยถึง แต่พระสนมหยวนชูยังปฏิเสธการแต่งงานครั้งนี้อีกด้วย ตระกูลหลู่ของเรายังไม่ถึงขั้นที่สนับสนุนองค์ชายแปด มีอะไรบ้างที่สามารถช่วยพระองค์ได้ ? พระสนมหยวนชูได้บอกกับข้าอย่างชัดเจนว่าการแต่งงานระหว่างสองตระกูลนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ข้าไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ถึง…! ” ทันใดนั้นเขาก็แกว่งไปแกว่งมา และดูเหมือนจะรู้แจ้งในขณะที่เขากล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว สถานการณ์ของตระกูลหลู่ของเราคือสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาและพระสนมหยวนชูได้ส่งจดหมายถึงองค์ชายแปดเกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ หลังจากเกิดเหตุการณ์ขึ้นกับตระกูลหลู่ แม้ว่านางจะส่งจดหมายไปแล้วมันก็เป็นฤดูหนาวแล้ว และใช้เวลาสองหรือสามเดือนในการเดินทางไปทางภาคใต้ สำหรับจดหมายที่องค์ชายแปดได้ส่งกลับมานั้นคงเป็นจดหมายฉบับแรกที่พระสนมหยวนชูส่ง เช่นนี้องค์ชายแปดไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ของตระกูลหลู่ หรือบางที… ข้อมูลยังไม่ถึงภาคใต้เมื่อองค์ชายเก้าส่งจดหมายฉบับนี้มา”
แต่หลังจากที่คิดเพิ่มเติมอีกครั้งเขาก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกินไป “แม้ว่าข่าวยังไม่ถึงภาคใต้ มันเป็นเรื่องหรือเวลา เท่าที่ข้าเห็น การแต่งงานครั้งนี้จะไม่เกิดขึ้น”
อย่างไรก็ตามหลู่หยานไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้และกล่าวว่า“มันจะไม่เกิดขึ้นหรือ ? แต่องค์หญิงจี่อันได้พูดไปแล้วต่อหน้าผู้คนมากมาย นั่นหมายความว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน มันต้องเกิดขึ้น ! ” นางกล่าวอย่างเฉียบขาดเมื่อดวงตาเบิกกว้าง นางบอกหลู่ซ่งว่า “ตระกูลหลู่และองค์ชายแปดจะแต่งงานกันเป็นสิ่งที่ถูกกล่าวถึงในจดหมายขององค์ชายเก้า ท่านพ่อ ตอนนี้องค์หญิงจี่อันได้กล่าวต่อหน้าผู้คนมากมาย ท่านพ่อคิดว่าคำพูดเหล่านี้สามารถเพิกถอนได้หรือไม่ ? ”
หลู่ซ่งตกใจ“เจ้าหมายความว่าจะพูด…”
“ข้าหมายความว่าเราควรจะไปตามน้ำ”
ดวงตาของหลู่ซ่งสว่างขึ้นและแลกเปลี่ยนสายตากับเก้อซื่อครอบครัวหลู่ทั้งสามคนได้ข้อสรุปทันที ดังนั้นหลู่ซ่งจึงยืนขึ้นและคารวะพระสนมหยวนชูโดยกล่าวว่า “ขอบคุณพระสนมหยวนชูที่ได้รับการดูแลอย่างดี บุตรสาวตัวน้อยของข้าจะไม่ก่อปัญหาให้กับองค์ชายแปดอย่างแน่นอน”
“หุบปาก! หยุดเรื่องไร้สาระของเจ้า ! ” พระสนมหยวนชูเสียสติเพราะนางลุกขึ้นยืนทันที ไม่มีเวลากังวลที่จะพูดกับเฟิงหยูเฮงอีกต่อไปแล้ว นางชี้ไปที่หลู่ซ่งและกล่าวว่า “ใครบอกว่าองค์ชายแปดจะแต่งงานกับตระกูลหลู่ของเจ้า ? ข้าไม่เห็นด้วย ! นอกจากนี้การแต่งงานขององค์ชายต้องได้รับการยินยอมจากฝ่าบาท เจ้าจะเห็นด้วยกับเพียงแค่คำพูดได้อย่างไร ? ”
หลู่ซ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเศร้าโศก“เรียนพระสนม การแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยเจ้าหน้าที่ผู้นี้ มันคือ…” เขามองไปที่เฟิงหยูเฮง “เป็นองค์หญิงที่พูดมันขึ้นมาขอรับ ! ”
พระสนมหยวนชูโกรธมากจริงๆ จนไม่รู้ว่าควรจะระบายที่ใด นางหันหน้าไปจ้องมองเฟิงหยูเฮงด้วยความโกรธ นางกล่าวว่า “เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ? องค์หญิงเป็นเพียงองค์หญิง ข้าคือพระสนมที่สง่างาม ! ข้าเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายแปด! เจ้ากล้าที่จะกุเรื่องนี้ขึ้นมาหรือ ! ”
เฟิงหยูเฮงกระพริบตาแสร้งทำเป็นกลัวแล้วขยับไปอีกสองก้าวจากนั้นนางก็เดินไปที่ศูนย์กลางของเวที และคุกเข่าของนางต่อหน้าฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ เสด็จพ่อช่วยสนับสนุนอาเฮงด้วยเพคะ ! ”
พระสนมหยวนชูเกือบกระอักเลือดออกมาช่วยนาง ? คนที่ควรจะขอความช่วยเหลือจากฮ่องเต้ควรจะเป็นนางไม่ใช่หรือ? ดังนั้นนางจึงคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ และกล่าวว่า “ฝ่าบาทต้องช่วยสนับสนุนพระสนมผู้นี้ด้วยเพคะ ! ”
ฮ่องเต้มองลงไปข้างล่างและไม่พูดอะไรอย่างไรก็ตามเขามองจางหยวน จางหยวนได้แต่พูดกับตัวเองว่า ฝ่าบาทเป็นฮ่องเต้ และผลักดันสิ่งต่าง ๆ ให้กับขันทีทันทีที่เกิดสถานการณ์ ฝ่าบาทยิ่งใหญ่จริง ๆ ! แต่เขาก็ยังต้องเชื่อฟังฮ่องเต้ หลังจากดูสีหน้าของฮ่องเต้ เขารู้ได้อย่างรวดเร็วว่าเขาควรทำอะไร ดังนั้นเขาจึงเปล่งเสียงแหลมและกล่าวกับทั้งสองว่า “ควรมีการทูลขอการสนับสนุนจากองค์ฮ่องเต้ องค์หญิงจี่อันเป็นผู้ที่ขอก่อน พระสนมหยวนชูโปรดคุกเข่ารอ”
บ่าวรับใช้ไปช่วยนางสนมหยวนชูทางด้านข้างและเตือนนางว่า “พระสนมไม่สามารถยืนหรือนั่งได้ ท่านต้องคุกเข่ารอเจ้าค่ะ”
พระสนมหยวนชูโกรธมากจนตับของนางเริ่มเจ็บแต่ไม่มีอะไรที่นางจะทำได้ จางหยวนเป็นตัวแทนของฮ่องเต้ นี่คือสิ่งที่ทุกคนเข้าใจ นางทำได้เพียงคุกเข่าและรอให้เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “เสด็จพ่อ อาเฮงเป็นแค่องค์หญิงผู้ต่ำต้อย แต่ข้าทำให้พระสนมหยวนชูขุ่นเคือง ข้าเป็นแค่บุตรสาวผู้ต่ำต้อย ในขณะที่พระสนมหยวนชูเป็นคนที่มาจากพระราชวัง และนางเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายแปด ถ้านางทำร้ายอาเฮงและปฏิเสธที่จะปล่อยให้ไป อาเฮงจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่เพคะ ? ”
คำพูดเหล่านี้พูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาใช่แล้ว มันเป็นน้ำเสียงที่น่าสงสารอย่างแน่นอนขณะที่เฟิงหยูเฮงกล่าว “ทำให้พระสนมหยวนชูขุ่นเคือง” และหลั่งน้ำตาออกมาเล็กน้อยทำให้ฮ่องเต้รู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง
“เด็กดีลุกขึ้นเร็ว ที่พื้นมันเย็น” เขาโน้มตัวไปข้างหน้าและช่วยประคองนางด้วยตัวเอง ซึ่งทำให้จางยวนจับตัวเขาไว้ จากนั้นก็วิ่งไปที่ด้านข้างเฟิงหยูเฮงเพื่อสนับสนุนนาง
เฟิงหยูเฮงยังคงเช็ดน้ำตาต่อไปแต่ผู้คนที่ดูฉากนี้เพิ่งขยี้ตา พวกเขาคิดกับตัวเองว่าองค์หญิงจีอันเก่งในด้านการแสดง ! องค์หญิงผู้ต่ำต้อย ? องค์หญิงไม่ได้มีสถานะที่ต่ำต้อยเลย ritสนมหยวนชูขุ่นเคือง เจ้ากลัวว่านางจะทำให้ชีวิตเจ้าลำบาก เจ้าคิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับพระสนมผู้นี้หรือ ? เมื่อนึกย้อนกลับไปเมื่อเจ้าและพระสนมของฮ่องเต้ที่มีสถานะสูง เจ้าไม่ได้กังวลอะไรเลยแม้แต่ครึ่งเดียว !
แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงข้อร้องเรียนในจิตใจคนที่กำลังคิดสิ่งเหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ใกล้กับเฟิงหยูเฮง มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ได้รับความโปรดปรานจากพระสนมหยวนชูโดยหวังในตัวองค์ชายแปด แต่ตอนนี้ฮ่องเต้มีทัศนคติเช่นนั้น พวกเขาจะพูดอะไรได้ ? พระสนมหยวนชูเป็นคนผิด นี่คือสิ่งที่ทุกคนรู้ แต่ใครกล้าช่วยนาง
เฟิงหยูเฮงใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาจากนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวกับฮ่องเต้ “เสด็จพ่อ ที่พระสนมหยวนชูพูดกับอาเฮง, อาเฮงกลัวจริง ๆ แต่… ข่าวนี้เป็นเรื่องจริงเพคะ อาเฮงไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ ! มันเป็นจดหมายที่องค์ชายเก้าส่งมา เสด็จพ่อก็เห็นจดหมายนั้น มันเป็นสิ่งที่อาเฮงส่งเข้าไปในพระราชวังเมื่อวานนี้เพคะ”
ฮ่องเต้พยักหน้า“อาเฮงพูดถูก เมื่อวานจดหมายจากหมิงเอ๋อส่งมา แน่นอนว่ามีการเขียนไว้ว่าเจ้าแปดตั้งใจจะให้บุตรสาวคนที่สามของตระกูลหลู่เป็นพระชายาของเขา พระสนมหยวนชูหยวนมาพูดในสิ่งที่เจ้าเพิ่งพูดกับเราอีกครั้ง ! ”
พระสนมหยวนชูตกใจนางตกตะลึงครั้งแล้วครั้งเล่า นางไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดคือสิ่งที่ฮ่องเต้ทรงทราบ ! คนเดียวที่ถูกทิ้งให้อยู่ในความมืด… คือนางใช่หรือไม่ ?
นางสั่นด้วยความกลัวและเงยหน้าขึ้นมองฮ่องเต้พระสนมหยวนชูไม่รู้ว่านางควรพูดอะไร ในตอนแรกนางคิดว่าเฟิงหยูเฮงพูดเรื่องไร้สาระและไม่ได้รับข่าวดังกล่าว หรือมันเป็นอะไรบางอย่างที่นางวางแผนกับซวนเทียนหมิง แต่ตอนนี้ฮ่องเต้มีทัศนคติเช่นนั้น ไม่ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นโดยเจตนาหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะไม่คัดค้าน ? แต่นั่นหมายความว่าเขาเห็นด้วยงั้นหรือ ? นี่…
“ฝ่าบาท”พระสนมหยวนชูยังคงต้องการที่จะอุทธรณ์ครั้งสุดท้าย “องค์ชายแปดประจำการในภาคใต้ และไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับบุตรสาวของตระกูลหลู่มากนัก เขาจะตัดสินใจแต่งงานกับนางได้อย่างไร ? ต้องมีความเข้าใจผิดเจ้าค่ะ”
ฮ่องเต้โบกมือของเขา“อย่าพูดถึงเรื่องนี้ เราแค่ต้องการสนับสนุนอาเฮง เจ้าข่มขู่นางก่อนหน้านี้คืออะไร? นางเป็นแค่องค์หญิง เจ้าคือพระสนมที่สูงศักดิ์ ? เอาล่ะ เนื่องจากเจ้าคิดแบบนี้ ข้าจะสนับสนุนอาเฮง ! ”
เมื่อคำเหล่านี้ออกมาทุกคนก็ตัวแข็งพวกเขาไม่เข้าใจ ฮ่องเต้จะสนับสนุนเฟิงหยูเฮงอย่างไร พระสนมหยวนชูกล่าวว่านางเป็นองค์หญิงที่ต่ำต้อย ดังนั้นจึงเป็นไปได้ไหมที่นางจะได้เลื่อนตำแหน่งอีก ? แต่ถึงแม้ว่านางจะได้เลื่อนตำแหน่ง นางก็ไม่สามารถเทียบได้กับพระสนมของฮ่องเต้ !
ในขณะที่ผู้คนเริ่มคาดเดาพวกเขาได้ยินฮ่องเต้กล่าวว่า “พระสนมหยวนชู หยวนซื่อ ไม่ตอบแทนความเมตตาและยังไร้ความเมตตาเมื่อพูด เจ้าจะถูกลดระดับให้เป็นนางสนมและยกเลิกตำแหน่ง ‘ชู’ ไป เจ้าจะรู้จักกันในนามนางสนมหยวนเท่านั้น”
พระราชโองการที่ออกมาอย่างกะทันหันนี้เมื่อพระสนมหยวนชูกลายเป็นนางสนมหยวน นางเสียคำว่า ‘ชู’ ไปเสียแล้ว นี่ทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ แต่นางสนมก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งในพระราชวัง นางสนมผินยังคงเหนือกว่าตำแหน่งของเฟิงหยูเฮงในฐานะองค์หญิง !
ชัดเจนมากว่านางสนมหยวนก็คิดแบบนี้เช่นกันเมื่อนางมองเฟิงหยูเฮงอย่างเย็นชาและกล่าวเสียงแข็ง “แม้ว่าข้าจะเป็นแค่นางสนม เจ้าก็ควรปฏิบัติต่อข้าด้วยความเคารพ”
เฟิงหยูเฮงถอยหลังไปสองสามก้าวขณะที่ตบหน้าอก นางทำท่าตกใจมาก และฮ่องเต้ก็กล่าวว่า “โอ้ นางสนมก็ไม่ดีเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นเป็นขุนนางหญิงก็แล้วกัน ! ”
ทุกคนสูดหายใจเข้าอย่างรวดเร็วหากไม่มีตำแหน่งในพระราชวัง ถึงแม้ว่าขุนนางหญิงเป็นหนึ่งในผู้หญิงของฮ่องเต้ สถานะนั้นก็แตกต่างกันมากเกินไป เฟิงหยูเฮงเป็นองค์หญิงและสถานะของนางก็โด่งดัง หากนางต้องการต่อสู้กับขุนนางหญิงผู้ต่ำต้อย ก็คงไม่มีอะไรที่ขุนนางหญิงหยวนจะทำได้
อดีตพระสนมฮ่องเต้หยวนชูปัจจุบันเป็นเพียงขุนนางหญิงหยวนทรุดตัวลงบนพื้นนางตกลงจากสวรรค์สู่พื้นดินและหล่นลงสู่สถานะเดิมทันที ขุนนางหญิงนี่คือตำแหน่งที่นางได้รับตอนที่นางเข้าไปในพระราชวังครั้งแรก ! นางทำงานหนักมาหลายสิบปีและในที่สุดก็ให้กำเนิดพระโอรสคนหนึ่งของฮ่องเต้ นางทำงานเพื่อรับตำแหน่งพระสนมด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามมันก็หายไปในเวลาเพียงชั่วครู่ นี่…ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ?
นางร้องไห้และขอร้องฮ่องเต้“ฝ่าบาท ข้ารู้ถึงความผิดพลาดของตัวเอง นางสนมผู้นี้รู้ความผิดพลาดของตัวเองแล้วเพคะ อย่าลดตำแหน่งนางสนมผู้นี้ให้อยู่ในตำแหน่งขุนนางหญิงเลยเพคะ ! ฝ่าบาท ! ”
นางอ้อนวอนเสียงดังทำให้ฮองเฮารู้สึกหงุดหงิด“เมื่อเรามาถึงลานล่าสัตว์ เจ้าก็ร้องไห้ ข้าบอกหลายครั้ง วันนี้ไม่ใช่เวลาที่จะร้องไห้ เจ้ากำลังร้องไห้ในเวลาที่ทุกคนกำลังจะสนุก ? ”
ขุนนางหญิงหยวนต้องการพูดจริงๆ ว่าเฟิงหยูเฮงก็ร้องไห้เช่นกัน แต่นางก็ไม่กล้าอีกต่อไป นางทำได้เพียงขอให้ฮ่องเต้เปลี่ยนพระทัยและคืนตำแหน่งพระสนมให้นาง นางไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นอีกแล้ว
แต่ฮ่องเต้ไม่ได้มีเจตนาที่จะเปลี่ยนใจนางร้องไห้นานมากโดยไม่มีการตอบสนอง ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงกล่าวอีกครั้ง “เสด็จพ่อ เสด็จพ่อเห็นด้วยกับการแต่งงานระหว่างองค์ชายแปดกับคุณหนูสามของตระกูลหลู่…”
