ตอนที่ 376 ติดหนี้ผมหลายล้านล้านแล้ว (2)
ฟางผิงเห็นเขาจะฝึกวิชาก็ไม่พูดไร้สาระอีก มองสำรวจรอบทิศทาง ก่อนจะเริ่มเฝ้าระวังบริเวณรอบๆ
ค่ำคืนนี้ร่างของตาเฒ่าหลี่เปล่งแสงวิบวับเป็นครั้งคราว
หญ้าข้างล่างกำลังงอกเงยอย่างบ้าคลั่ง แฝงไปด้วยพลังงานเต็มเปี่ยม
จวบจนถึงเช้าของอีกวัน หัวของตาเฒ่าหลี่จึงเริ่มพองขึ้นมา กระดูกที่แตกละเอียดก็สมานตัว พลังงานสว่างไสวปรากฏขึ้นนับไม่ถ้วน สัตว์ประหลาดบางส่วนรอบๆ รีบพุ่งเข้ามารวมตัว
ฟางผิงหอบร่างที่อาการบาดเจ็บรุมเร้าสังหารสัตว์ประหลาดพวกนี้อยู่นานค่อยทำให้พวกมันล่าถอยไปได้
‘ตู้ม!’
เสียงระเบิดดังขึ้นจากร่างกายของตาเฒ่าหลี่ ผิวหนังไม่ย้อมด้วยสีเลือดอีกแล้ว ปรากฏเป็นสีทองอร่ามแทน
“ร่างทอง?”
ฟางผิงแววตาวูบไหว มองอีกครั้ง กะโหลกของตาเฒ่าหลี่ก็กำลังเปลี่ยนเป็นสีทองเช่นกัน
“นี่คือจะสร้างร่างทองอย่างแท้จริงแล้วงั้นเหรอ?”
ก่อนหน้านี้ตาเฒ่าหลี่สร้างร่างทองปลอมๆ ขึ้นมาเท่านั้น กะโหลกไม่ได้หลอมสำเร็จ
แต่เวลานี้พลังงานจำนวนมากท่วมท้นอยู่ภายในร่างกาย หลอมกระดูกที่แตกละเอียดพวกนั้นอย่างไม่ขาดสาย กะโหลกเหมือนกำลังหลอมเช่นกัน
อานุภาพความแข็งแกร่งเริ่มเพิ่มขึ้นแล้ว สัตว์ประหลาดไม่เข้ามาโจมตีอีก สัตว์ประหลาดที่อยู่ไกลออกไปพากันตัวสั่นงันงก หลายตัวรีบหนีตายออกไปจากตรงนี้อย่างรวดเร็ว
ฟางผิงรับรู้ถึงแรงกดดันเช่นกัน แววตาประกายแสงวิบวับไม่หยุด เหล่าหลี่จะกลายเป็นยอดฝีมือร่างทองแล้วงั้นเหรอ?
ในเวลานี้จู่ๆ ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นกลับชะงักไป!
“อึก!”
ตาเฒ่าหลี่กระอักเลือดสีทองออกมา ลืมตาด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนกำลังครุ่นคิด
“เป็นอะไร?”
ฟางผิงรีบเข้าไปถาม
“ไม่ไหว”
ตาเฒ่าหลี่ขมวดคิ้วแน่น เอ่ยทุ้มลึกว่า “แม้ก่อนหน้านี้พลังจิตใจจะไม่แตกละเอียดทั้งหมด แต่ก็สลายไปแทบไม่เหลือ กลายเป็นร่างทอง ต้องรวมปราณและจิตใจเป็นหนึ่ง ไม่ไหว…แต่ว่า…”
ระหว่างที่ตาเฒ่าหลี่พูดก็เผยสีหน้าดีใจ “ฉันเหมือนจะสัมผัสถึงพลังจิตใจได้แล้ว!”
“หมายความว่ายังไง?”
“โง่!” ตาเฒ่าหลี่เอ็ดด่า “หมายความว่าฉันรักษาสำเร็จแล้ว? เข้าใจหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้ฉันไม่สามารถรับรู้ถึงพลังจิตใจมาโดยตลอด พลังจิตใจที่แตกสลายทำให้ฉันไม่อาจสัมผัสได้ ทั้งไม่สามารถแข็งแกร่งได้ เหมือนน้ำที่หยุดนิ่ง ตอนนี้น้ำที่หยุดนิ่งถูกเทออกไปแล้ว เริ่มไหลเวียนใหม่จากต้นน้ำ!”
ฟางผิงแววตาวูบไหวเล็กน้อย รีบเอ่ยว่า “หมายความว่าคุณสามารถเพิ่มพลังจิตใจได้อีกครั้งแล้ว?”
“ใช่!”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างตื้นตัน “ตอนนี้ฉันยังนับว่าสร้างกึ่งร่างทองแล้วด้วย สาเหตุที่ยังไม่ใช่ร่างทองเพราะไขกระดูกยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ครั้งนี้กะโหลกถูกหลอมแล้วเหมือนกัน!”
“ถ้าพูดว่าก่อนหน้านี้เป็นกึ่งร่างทอง นั่นเป็นการยกยอฉันอยู่บ้าง อย่างมากนับเป็นแค่หนึ่งในสี่ของร่างทองเท่านั้น ตอนนี้นับว่าสองในสามแล้ว!”
ฟางผิงฟังจนเวียนหัวอยู่บ้าง เอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “คุณพูดมาตรงๆ ดีกว่า จัดการขั้นแปดได้หรือเปล่า?”
“ไม่ได้”
“แม่งเหอะ คุณเขมือบของผมไปหลายล้านล้านแล้ว ก่อนหน้านี้ยังจัดการขั้นแปดได้ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะไม่ได้!”
ตาเฒ่าหลี่ทำหน้าหมดคำพูด!
ก่อนหน้านี้ฉันทุ่มโจมตีสุดชีวิตเถอะ!
นอกจากเป็นการทุ่มโจมตีสุดชีวิตแล้ว สิบปีที่ผ่านมาทั้งหมดยังหลอมรวมตัวเองเข้ากับกระบี่อมตะ นี่ถึงฟันขั้นแปดอย่างบ้าคลั่งได้
ทั้งแม้จะฟันขั้นแปดก็อยู่ภายใต้การช่วยเหลือของคนอื่นอีกที
หากให้เขาออกโรงคนเดียวจริงๆ ถึงจะทุ่มสุดชีวิตก็อาจไม่มีหวัง
ฟางผิงเกาหัว เอ่ยอีกครั้งว่า “ขั้นเจ็ดล่ะ?”
ครั้งนี้ตาเฒ่าหลี่จมอยู่ในความคิดพักหนึ่ง “พูดยาก”
“พูดยากหมายความว่ายังไง?”
“ร่างทองฉันแข็งแกร่ง แต่พลังจิตใจอ่อนแอ เจอกับขั้นเจ็ด อีกฝ่ายรวมปราณและจิตใจเป็นหนึ่ง สามารถใช้พลังฟ้าดินได้ ฉันทำไม่ได้ ทำได้แค่ใช้พลังปราณเท่านั้น เดิมทีพลังปราณอย่างเดียวก็ไม่อาจสู้พลังฟ้าดินอยู่แล้ว แน่นอนว่าร่างทองฉันแข็งแกร่ง พลังจิตใจของเขาสั่นสะเทือนฉันอาจไม่มีผลเท่าไหร่ ฉันหลอมกะโหลกแล้ว พลังจิตใจของอีกฝ่ายโจมตี หลังจากนี้อาจไม่เกิดผลกับฉันมากมายแล้ว พูดแบบนี้ดีกว่า ฉันทำได้แค่ต่อสู้ประชิดตัว ขั้นเจ็ดเป็นคู่ต่อสู้ของฉันหรือเปล่า ไม่เคยสู้มาก่อน ตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกัน”
“คุณทำได้แค่ต่อสู้ประชิดตัว?” ฟางผิงนิ่งงันไปเล็กน้อย
“จะพูดแบบนี้ก็ไม่ได้” ตอนนี้ตาเฒ่าหลี่ฟื้นฟูรอยยิ้มขึ้นมาแล้ว “เทียบกับขั้นเจ็ดคนอื่น พวกเขาสามารถสั่นสะเทือนพลังจิตใจผู้ที่อ่อนแอหลายสิบเมตร ถึงกระทั่งหลายร้อยเมตร ภายในขอบเขตที่พลังจิตใจปกคลุมสามารถสังหารผู้ฝึกยุทธ์ที่อ่อนแอกว่าพวกเขาได้ตรงๆ ฉันไม่มีความสามารถนี้ ฉันต้องลงมือเอง เข้าใจหรือเปล่า?”
ฟางผิงพยักหน้าว่า “หมายความว่าถ้าคุณวิ่งไม่ทันคนอื่นก็จะอัดคนอื่นเขาไม่ได้ ถ้าวิ่งทัน เข้าไปจัดชุดใหญ่ พวกเขาน่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ?”
ไม่เหมือนขั้นเจ็ดคนอื่น แม้จะไม่วิ่ง ยืนอยู่กับที่ห่างออกไปหลายสิบเมตรก็สามารถฆ่าคุณได้โดยตรง
“นั่นเป็นแค่การเปรียบเทียบเท่านั้น ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกทั่วไป ฉันซัดหมัดผ่านอากาศ พลังปราณก็สามารถฆ่าเขาได้แล้ว”
ตาเฒ่าหลี่พูดจบก็หยัดกายขึ้นด้วยรอยยิ้ม “อีกอย่างร่างกายฉันแข็งแกร่ง จะบ่มเพาะพลังจิตใจได้เร็วขึ้น ภายในร่างกายยังมีน้ำแร่พลังงานจำนวนมาก หากพลังจิตใจเพิ่มตามทันแล้ว บางทีฉันอาจจะเข้าสู่ขั้นแปดได้อย่างรวดเร็ว!”
“ตอนนี้คุณนับว่าเป็นขั้นแปดครึ่งหนึ่งแล้วสินะ?”
“ยังไม่ได้ นับว่าเป็นขั้นเจ็ดสูงสุดครึ่งหนึ่งเถอะ”
ฟางผิงขมวดคิ้วมองเขา ตาเฒ่าหลี่เห็นแบบนั้นก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อันที่จริงฉันพอใจมากแล้ว ฉันแทบนึกไม่ถึงว่าครั้งนี้นอกจากไม่ตายแล้ว ยังเจอความโชคดีในความโชคร้าย…”
ฟางผิงเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “โคลนที่เคลือบผิวของคุณไม่มีแล้ว!”
“…”
ตาเฒ่าหลี่ชะงักไปพักหนึ่ง ตอนนี้ฉันพูดเรื่องร่างทองอยู่ นายกำลังมองอะไรกัน?
เสี้ยวนาทีต่อมาฟางผิงก็ถูกเขาสกัดจุด ภายใต้แววตาที่หวาดผวาของฟางผิง ตาเฒ่าหลี่ก็ถอดเสื้อผ้าเขาออก เหลือแค่กางเกงในให้เขา ตัวเองสวมเสื้อผ้าพวกนั้นแทน
กลางป่ารกร้าง ตาเฒ่าหลี่สวมชุดที่ไม่เหมาะกับตัวเอง ไว้หัวโล้นเกลี้ยงเกลา ดูแปลกประหลาดเป็นพิเศษ
ฟางผิงที่สวมแค่กางเกงใน โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ
คุณจะสวมชุดก็พูดสิ!
ผมยังมีอีกตัว!
ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมาจับฉันถอดเสื้อผ้า คนไม่รู้ยังจะเข้าใจผิดเอาง่ายๆ?
ตาเฒ่าหลี่ไม่สนใจเขา ตบไหล่เขาเบาๆ แล้วก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “รักษาอาการบาดเจ็บเถอะ เธอเจ็บหนักไม่น้อย ดูสิว่าจะใช้โอกาสนี้หลอมอวัยวะภายในใหม่เข้าสู่ขั้นห้าได้หรือเปล่า”
ฟางผิงถอนหายใจ กัดฟันว่า “ครั้งนี้คุณติดหนี้ผมสองล้านล้าน บัญชีครั้งนี้คุณจำไว้ให้ดี! แม้คุณจะกลายเป็นขั้นแปด คืนเงินยังเป็นเรื่องอีกยาวนาน อย่ามาเล่นแง่กับผม คิดว่าจะเบี้ยวหนี้ได้ง่ายๆ ยังไงก็ต้องคืนหนี้มาด้วย! ผมจะลองทะลวงด่านสักหน่อย พวกเราไม่ต้องไปที่ปากทางเดินอีกแล้ว รอกองหนุนของพวกเรามาก่อน พวกเราค่อยไปเมืองจู้หลิวกันต่อ! ครั้งนี้ถูกตีจนน่าอนาถกว่าหมา มุดตัวซ่อนในโพรงข้ามวันข้ามคืน ความอัปยศนี้…ไม่อาจอดกลั้นได้ ผมเคยขาดทุนขนาดนี้ที่ไหนกัน!”
ตอนนี้ฟางผิงคิดดูแล้วยังรู้สึกน่าอาย ความด่างพร้อยนี้อย่าได้ถูกแพร่งพรายออกไปเด็ดขาด
ถอดเสื้อผ้าล่อนจ้อนมุดเข้าไปอยู่ในโพรง น่าอนาถกว่าหนูใต้ดินซะอีก ถูกไล่ฆ่าเกือบทั้งวัน
ร่างโดนแทงจนพรุนเป็นรังผึ้ง น่าอัปยศอดสูเกินไปแล้ว!
“ยังจะกลับไป?”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยใบหน้าจนใจ เจ้าเด็กนี้ใจกล้าจริงๆ!
ครั้งนี้นับว่าเขาดวงแข็ง ขั้นเก้าของอีกฝ่ายไม่อยู่ในเมือง
อีกอย่างสาเหตุที่ต้นหลิวยักษ์ในเมืองแทบไม่ได้ลงมือก็เพราะว่าพวกเขาทั้งสองอยู่ใต้ดินมาโดยตลอด ทั้งอยู่ระยะไกลออกไปอีกด้วย
หากก่อเรื่องจนต้นหลิวปีศาจไม่คิดสนใจอะไรอีก แม้จะเคลื่อนไหวได้ช้า แต่เปรียบเทียบดูแล้ว หากออกเมืองมาไล่ฆ่า ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ดขั้นแปดทั่วไปแทบจะถูกเอาชนะได้
ตาเฒ่าหลี่ไม่เคยเห็นปีศาจผู้พิทักษ์พวกนี้ลงมือมาก่อน ตอนที่ยังหนุ่มแน่นเคยเห็นไกลๆ อยู่ครั้งหนึ่ง
ฝีมือแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด!
ในสถานการณ์ทั่วไป ปีศาจต้นไม้พวกนี้ไม่อาจลงมือ ทั้งสามารถมองข้ามการมีอยู่ของพวกมันได้
แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ ฟางผิงขโมยของของต้นไม้ปีศาจมา น้ำแร่พลังงานพวกนี้ สำหรับต้นไม้ปีศาจถือเป็นของล้ำค่าอย่างมากเช่นกัน
“กลับไป!”
ฟางผิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น แทบไม่สนใจร่างกายที่ยังมีเลือดไหล แค่นเสียงว่า “รอผมสักเดี๋ยวเถอะ ลองทะลวงด่านดูสักหน่อย ยอดฝีมือทีมที่สองของหนานเจียงเข้ามาสนับสนุนก็เป็นโอกาสของพวกเราแล้ว! วันนี้ไม่มาก็น่าจะมาพรุ่งนี้ ต้องสร้างความวุ่นวายจนสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน ให้ไอ้เวรพวกนี้ได้รู้ว่าจุดจบที่ล่วงเกินฉันคนนี้เป็นยังไง!”
ตาเฒ่าหลี่ชำเลืองมองเขาพักใหญ่ มั่นใจดีจริงๆ ตอนนี้ฉันยังไม่มั่นใจเท่าเธอเลย!
———————
