The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 805 -806

ตอนที่ 805 อาวุธปืนที่จะเข้าร่วมการต่อสู้
ตอนที่805 อาวุธปืนที่จะเข้าร่วมการต่อสู้
หลังจากขโมยสมบัติมหาศาลในตำหนักเซียงเฟิงหยูเฮงเริ่มเสพติดการขโมยของ คนเช่นองค์ชายแปดนั้นเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ด้วยอุปนิสัยของนาง นางไม่เคยปล่อยใครก็ตามที่นางมองว่าเป็นศัตรูไปอย่างง่ายดาย แต่การไปเซี่ยนตีผู้คนแบบที่นางเคยมีในอดีตก็ขาดความประณีตเล็กน้อย ตอนนี้นางคิดแล้วมีบางคนที่ไม่ได้เรียนรู้ หากเจ้าเอาชนะพวกเขา พวกเขาอาจลืมความเจ็บปวดหลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง แต่ถ้าคุณแตะเงินของพวกเขา นั่นจะเหมือนกับการใช้ชีวิตของพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่าที่พวกเขาถูกทำร้ายร่างกายอย่างแน่นอน ตระกูลหลู่เป็นตัวอย่าง ภายใต้การปราบปรามของตระกูลเหยา ธุรกิจทั้งหมดของพวกเขาทรุดตัวลง และพวกเขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบัน อะไรคือจุดยืนที่ว่างเปล่าในฐานะเสนาบดีฝ่ายซ้าย ? เบี้ยหวัดของเสนาบดีไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงครอบครัวใหญ่
เฟิงหยูเฮงไตร่ตรองแม้ว่านางจะไม่สามารถขโมยได้ทั้งหมดเพราะนางไม่สามารถขโมยบางสิ่ง เช่น โฉนดที่ดินได้ การทำให้คลังของอีกฝ่ายว่างเปล่านั้นค่อนข้างง่าย ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางต้องการที่จะลองและได้รับรายชื่อที่เป็นของขุนนางผู้สนับสนุนองค์ชายแปดโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกที่ก่อความวุ่นวายในระหว่างงานเลี้ยง ก่อนที่นางจะจากไป นางต้องกวาดทุกอย่างให้เรียบ มันจะถูกใช้เป็นค่าโดยสารสำหรับพานางไปที่มณฑลของนาง
คลังของตำหนักเซิงว่างเปล่าแล้วอย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้แพร่ออกไป เว้นแต่จะมีคนที่สนใจถามคำถามเช่นซวนเทียนหมิงไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สำหรับซวนเทียนโม เขาไม่ต้องการประกาศต่อสาธารณะ ท้ายที่สุดมันก็ไม่ใช่เรื่องดี สำหรับใครบางคนที่สามารถกวาดสมบัติในคลังได้ทั้งหมด นี่อาจกล่าวได้ก็คือความปลอดภัยของตำหนักเซิงของเขานั้นไม่ดี ตั้งแต่การขโมยไปจนถึงการหยิบเอาข้อมูลมาอยู่ข้างเขา แต่เขาไม่เคยรับรู้เลย หากขุนนางค้นพบว่าข้อมูลเหล่านี้ถูกขโมยไป มันจะเป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขา มันจะสร้างความรู้สึกไม่มั่นคงในหมู่ขุนนาง เขาสามารถสอบสวนในที่ลับ แต่หลังจากการสืบสวนสองสามวันมีคนจำนวนมากเสียชีวิต
คืนนั้นเฟิงหยูเฮงไปทำงานในมิติของนางจุดสนใจหลักคือตัวอย่างเลือดของหลู่หยานและหลู่ปิง และรังนก ผลการทดสอบแสดงให้เห็นว่าการคาดเดาของนางถูกต้อง รังนกมียาพิษอย่างโจ่งแจ้งมาก
เฟิงหยูเฮงคิดว่าสำหรับยาพิษที่มีการใช้อย่างอุกอาจก็ควรหมายความว่าไม่ต้องกลัวว่าจะถูกเปิดเผยเพราะรังนกนั้นมีจำนวนน้อยมากในปัจจุบันมันอาจมาจากภายในพระราชวังของฮ่องเต้เท่านั้น สำหรับหมอข้างนอก ไม่มีใครกล้าเปิดเผยเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าตระกูลหลู่จะกล้าไปหาเฟิงหยูเฮงซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นศัตรู และเฟิงหยูเฮงก็เข้ามาในคฤหาสน์หลู่เพื่อตรวจหลู่หยาน
แต่เฟิงหยูเฮงไม่ต้องการที่จะทำให้งูที่ซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้าตกใจประการแรกซวนเทียนหมิงมั่นใจว่าฮองเฮาไม่ได้มีเจตนาประสงค์ร้าย ประการที่สองนางต้องการที่จะเห็นว่าเป้าหมายสุดท้ายของฮองเฮาคืออะไร มันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะรักษาหลู่หยานโดยไม่มีเหตุผลและทำลายการแต่งงานครั้งนี้ที่นางได้ช่วย กล่าวอย่างชัดเจนว่านี่เป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับนางเล็กน้อย จากตำแหน่งของฮองเฮา มันเป็นสิ่งที่เชิญชวนให้คิด
ในวันที่ห้าของปีใหม่เฟิงหยูเฮงได้นัดเยี่ยมคฤหาสน์หลู่ การไปตรวจหลู่หยานอีกครั้งเป็นข้อแก้ตัว นางได้นัดหมอหญิงเพื่อไปให้ยาหลู่หยานในแต่ละวัน สำหรับนางที่จะไปเยี่ยมเป็นการส่วนตัว เป้าหมายที่แท้จริงของนางคือการไปหาหลู่ปิงเพื่อฉีดยา
ในความเป็นจริงวิธีที่ดีที่สุดในการรักษาหลู่ปิงคือต้องเข้ารับการผ่าตัดแต่นางไม่มีความผูกพันที่ลึกซึ้งกับหลู่ปิง มันเป็นแค่การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างงานเลี้ยง ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามอย่างมาก นอกจากนี้หลู่ปิงไม่ต้องการให้ตระกูลหลู่รู้ว่านางป่วยด้วยโรคที่ซับซ้อน หากมีการผ่าตัดต้องใช้เวลาสองสามวันในการฟื้นฟูร่างกายซึ่งอาจจะไม่สามารถปิดบังได้
การมาถึงของเฟิงหยูเฮงคฤหาสน์หลู่ยังคงให้การต้อนรับนางอย่างดี แน่นอนจะไม่นำความบาดหมางที่ผ่านมาระหว่างทั้งสองครอบครัวมารวมด้วย ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขามองนางในฐานะผู้มีพระคุณ วันนี้หมอหญิงไม่ได้มา และนางฉีดยาให้หลู่หยานด้วยตัวเอง จากนั้นนางก็หาเวลาไปหาหลู่ปิงเพื่อฉีดยา หลังจากที่นางดูแลสิ่งต่าง ๆ เสร็จ และเริ่มเตรียมตัวเดินทางออกไป หลู่หยานถามว่า “คนที่ทำร้ายข้า องค์หญิงพบเบาะแสอะไรบ้างหรือไม่เจ้าคะ ? ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ข้าไม่สามารถกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเกินไป มีบางสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างงานเลี้ยง ข้าไม่สามารถเข้าพระราชวังได้อีกต่อไป แม้แต่ร้านห้องโถงสมุนไพรในเมืองหลวงก็ถูกบังคับให้ปิด ก่อนวันที่ 15 ข้าจะต้องออกจากเมืองหลวงไปมณฑลจี่อัน คุณหนูหลู่ ข้าตั้งใจจะตรวจสอบ แต่สิ่งเหล่านี้ซับซ้อนมาก ข้ายุ่งตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ข้ากลัวว่าข้าจะทำไม่ได้” นางม้วนริมฝีปากของนางเป็นรอยยิ้มจาง ๆ และผลักความรับผิดชอบไปด้านข้าง แม้ว่าตระกูลหลู่จะไม่ได้มีส่วนร่วมในงานเลี้ยงเพราะอาการป่วยของหลู่หยาน พวกเขาก็ได้ยินเรื่องนี้ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แม้ว่านางจะไม่ได้บอกว่ามันเป็นสาเหตุของปัญหา แต่หลู่ซ่งก็เป็นขุนนางมาหลายปีแล้ว
แน่นอนหลังจากเฟิงหยูเฮงออกไปหลู่หยานก็ถามหลู่ซ่งทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น หลู่ซ่งเล่าเรื่องของขุนนางที่สนับสนุนองค์ชายแปด ความโกรธที่หลู่หยานรู้สึกทำให้นางกระอักเลือดออกมาเต็มปาก ต่อมาสมาชิกในตระกูลหลู่วิเคราะห์ว่าเรื่องนี้ควรจะเป็นผลมาจากการที่ท่านผู้หญิงหยวนทำหน้าที่ในเงามืด สำหรับสาเหตุของการวางยาพิษของหลู่หยานก็มีแนวโน้มว่าจะเป็นรังนก แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูด สำหรับสิ่งที่ฮองเฮาส่งพวกมันมาจากพระราชวัง และท่านผู้หญิงหยวนก็อยู่ในพระราชวังด้วย เป็นไปได้ว่านางติดสินบนหนึ่งในนางกำนัลของฮองเฮาในตำหนักจิงซีซึ่งนำไปสู่การวางยาหลู่หยาน
เก้อซื่อกัดฟันของนางและกระตุ้นให้หลู่ซ่งตัดสัมพันธ์กับท่านผู้หญิงหยวนและองค์ชายแปด พร้อมกับมองหาโอกาสที่จะแก้แค้นให้บุตรสาวของพวกเขา สำหรับหลู่ซ่ง เขาคิดว่าหลู่หยานไม่สามารถรักษาได้อีกต่อไป ดังนั้นความหวังเดียวของตระกูลหลู่คือหลู่ปิง แม้กระนั้นเขาไม่รู้ว่าจะรักษาอาการป่วยของนางได้อย่างไร
เรื่องของตระกูลหลู่นั้นเป็นเพียงแค่เส้นทางสำหรับเฟิงหยูเฮงเพื่อค้นหาผู้บงการที่ซ่อนอยู่ภายในพระราชวังนอกจากนี้นางได้ทำตามสัญญาที่นางทำกับหลู่ปิงในระหว่างงานเลี้ยง จึงไม่จำเป็นต้องที่นางเข้าไปในคฤหาสน์หลู่อีกต่อไป วันรุ่งขึ้นจะเป็นวันที่หก เป็นวันที่นางตกลงที่จะไปเยี่ยมค่ายทหารนอกเมืองหลวงกับซวนเทียนหมิง เมื่อนางกลับมาที่คฤหาสน์ นางก็เข้าไปในห้องเก็บยาแล้วเข้าร้านขายยาของนางทันที ย้ายหีบสมบัติที่ชั้นหนึ่ง นางดึงอาวุธปืนที่เก็บไว้ออกมาและเริ่มเก็บอาวุธปืนไว้ข้างใน
ถ้ามันเป็นอย่างที่ซวนเทียนหมิงคิดไว้และสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในภาคใต้หลังจากเดือนหนึ่งการต่อสู้จะเริ่มขึ้นแน่นอน เมื่อกองทัพออกเดินทาง มันจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะพกเสบียงอาหารไปทั้งหมด แม้ว่ากองทัพที่นั่นจะมีเสบียงอยู่ด้วย แต่ซวนเทียนหมิงจะนำกองทหารของเขาไปด้วย ทหารส่วนหนึ่งนอกเมืองหลวงถูกทิ้งไว้ในเฉียนโจว ส่วนที่เหลือจะมุ่งออกไปต่อสู้ การเพิ่มทหาร 100,000 นายของจาวเหลียนจะมีคนเพียงไม่กี่คนที่ถูกพาไป เสบียงที่จัดเก็บไว้ตรงนั้นไม่เพียงพอ ทหารเหล่านั้นก็ติดตามองค์ชายแปดมาหลายปีแล้ว หากพวกเขาไม่สร้างปัญหากับซวนเทียนหมิงนั่ นก็คงจะดี ไม่มีความหวังในตัวพวกเขาเลย เนื่องจากเป็นซวนเทียนหมิงมีตราพยัคฆ์ พวกเขาไม่สามารถที่จะไม่พยายามใด ๆ หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับฝ่ายเสบียงซึ่งอยู่แนวหลัง การต่อสู้นั้นจะยากมาก
นางคิดอย่างรอบคอบก่อนถ้าซวนเทียนหมิงพึ่งพากองทัพที่เขานำไปเพื่อการต่อสู้เท่านั้น ความแตกต่างของจำนวนคนเมื่อเปรียบเทียบกับพันธมิตรของอาณาจักรทะเลทรายเล็ก ๆ นั้นยิ่งใหญ่เกินไป เช่นนั้นจำเป็นต้องมีอาวุธที่ดี ในอดีตนางคิดเสมอว่านางไม่ต้องการให้อาวุธปืนปรากฏในโลกนี้เร็วเกินไป แต่อุดมคติของนางเป็นเพียงแง่มุมเดียว ความจริงทำให้นางมาถึงจุดนี้ และนางก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเริ่มพิจารณาใหม่ นางไม่ยินยอมให้คนของนางล้มตายและไม่สามารถดูซวนเทียนหมิงนำกองทหารของเขาไปต่อสู้กับกองทัพซึ่งมีคนมากกว่า และได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต
นางนั่งขัดสมาธิบนพื้นข้างๆ ที่เก็บอาวุธ เมื่อมองไปที่ปืนและกระสุน นางได้เกิดความคิดบางอย่าง อาวุธที่เหมาะสำหรับการต่อสู้ขนาดใหญ่เช่นนี้คือปืนกลมือ ปืนพกสามารถมอบให้ซวนเทียนหมิงเพื่อการป้องกันตัวเอง ในอดีตนางมอบให้กับเขา แต่เขาไม่เคยนำมันมาด้วย มันถูกเก็บไว้ในมิติของนาง คราวนี้นางต้องให้เขานำติดตัวไปด้วย นางจะต้องเตรียมกระสุนก่อนด้วย นางจำเป็นต้องจับตาดูจำนวน และส่งไปที่ค่ายทหาร นางจะออกเดินทางก่อนหน้าซวนเทียนหมิง และยังมีเวลาอีกเล็กน้อย ทหารจะต้องฝึกฝน
ไม่จำเป็นต้องจัดหาปืนให้กับทหารทุกคนนั่นก็จะไม่สะดวกเมื่อไปจัดการพวกเขา นางตัดสินใจที่จะมอบพวกเขาให้แก่กลุ่มพลธนูแห่งกองทัพเจตจำนงสวรรค์ แม้ว่าจะมีเพียง 500 นายในกลุ่มพลธนู แต่ในยุคอาวุธเย็นนี้ ปืนกลจำนวน 500 กระบอกก็ปรากฏขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากปืน 500 กระบอก นางจะเตรียมระเบิดสำหรับกลุ่มสนับสนุน พวกมันจะถูกใช้เพื่อช่วยในการป้องกันเมือง และเพื่อสนับสนุนค่ายกลของพวกเขา
เฟิงหยูเฮงเชื่อมั่นว่าด้วยการเตรียมการเหล่านี้แม้ว่านางจะไม่โอ้อวดว่าทุกอย่างจะดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่หลายอาณาจักรในทะเลทรายที่ต้องการได้รับชัยชนะในสถานการณ์แบบนี้จะถือว่าไร้สาระจริง ๆ ในขณะเดียวกันฝ่ายของซวนเทียนหมิงจะสามารถประหยัดพลังงานได้อย่างมาก รวมถึงจำกัดการได้รับบาดเจ็บและการเสียชีวิต
แน่นอนว่าการจัดการปืนและกระสุนมีความสำคัญสูงสุดในปัจจุบันนอกจากซวนเทียนหมิงและกองทัพเจตจำนงสวรรค์ นางยังไม่พร้อมที่จะให้คนอื่นได้สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้ มันจะถือเป็นอาวุธลับของกองทัพเจตจำนงสวรรค์ นี่เป็นเรื่องที่นางจะต้องย้ำกับซีเฟิงและเฮกาน
คืนนั้นนางนอนหลับสบายเช้าวันรุ่งขึ้นนางตื่นขึ้นมาเมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่าง หลังจากเลือกเสื้อผ้าแล้วนางก็เลือกชุดที่ง่ายต่อการเคลื่อนไหว มันเป็นการออกแบบของนางเอง มันค่อนข้างคล้ายกับชุดขี่ม้าและมีเสื้อคลุมขนสัตว์ที่ด้านหลัง มองดูกล้าหาญในตอนนั้นและไม่ใช่ภาระ และมันก็เหมาะมากสำหรับผู้หญิงที่จะสวมใส่ในสถานที่เช่นค่ายทหาร
หลังจากทานโจ๊กและผักดองเป็นอาหารเช้าแล้วหวงซวนกล่าวว่า “ปีใหม่นี้ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นการเฉลิมฉลอง มันไม่มีความรู้สึกนั้น ตอนนี้หกโมงแล้ว แต่คุณหนูยังไม่ได้กินอะไรเลย”
วังซวนยังกล่าวเหมือนกันว่า“ตอนนี้คุณหนูกำลังจะไปค่ายทหาร ด้านนั้นจะยิ่งขาดแคลนเมื่อพูดถึงเรื่องอาหาร”
เฟิงหยูเฮงหัวเราะ“ถูกต้องแล้ว ข้ายังอยากกินอาหารจากโรงเตี้ยมครัวเทพ เราจะนำพ่อครัวของคฤหาสน์ไปด้วยเมื่อเราไปมณฑล ด้วยวิธีนี้เราจะไม่พบปัญหาหากไม่มีอาหารอร่อยที่จะกินเมื่อเราไปถึงที่นั่น”
คำแนะนำนี้ได้รับการรับรองจากบ่าวรับใช้สองคนหวงซวนเริ่มถกกันว่าควรไปร้านขนมอบที่ดีที่สุดในเมืองหลวงเพื่อซื้อตัวพ่อครัวของพวกเขาด้วยหรือไม่ และพาพวกเขาไปด้วย เฟิงหยูเฮงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “ในใจของเจ้า มณฑลจี่อันเป็นเพียงความว่างเปล่าที่แห้งแล้งหรือไม่ เราจำเป็นต้องนำน้ำจากบ่อน้ำไปด้วยหรือไม่ ? ”
หวงซวนตอบโต้นางอย่างจริงจัง“แม้ว่าจะไม่ต้องการให้เรานำน้ำออกจากเมืองหลวง แต่เราจะต้องสร้างบ่อน้ำที่นั่น และแน่นอนจะไม่ใช่แค่บ่อเดียวเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหน้าของนางอย่างไม่เห็นด้วยกับความคิดของหวงซวนอย่างไรก็ตามวังซวนเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายไม่แพ้กัน ขณะที่นางบอกกับเฟิงหยูเฮง “คุณหนูไม่รู้ แต่ราชวงศ์ต้าชุนไม่ค่อยเห็นใครเลยที่ได้รับมณฑล ในยุคปัจจุบันของเรา คุณหนูเป็นคนแรก แม้แต่องค์หญิงหวู่หยางก็ไม่ได้มีเป็นของตัวเอง แน่นอนว่าฮ่องเต้มีอำนาจในการพระราชทานมณฑล แต่การพระราชทานมณฑลหมายถึงการมอบอำนาจ ในการพูดสิ่งที่ไม่เหมาะสมกับผู้ปกครองในดินแดนของมณฑล คุณหนูคือผู้ปกครอง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมถ้าคิดเกี่ยวกับมัน ฮ่องเต้จะส่งมอบพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองให้ได้อย่างไร แม้ว่าฮ่องเต้จะมีความปรารถนาเช่นนั้นเจ้าหน้าที่จะไม่เห็นด้วยกับมันแน่นอน คุณหนูได้รับมณฑลของคุณหนูอย่างราบรื่นก็แสดงให้เห็นว่ามันเป็นดินแดนที่แห้งแล้งเจ้าค่ะ”
ตอนที่ 806 หลุดออกมาเมื่อสถานการณ์มีความต้องการ
ตอนที่806 หลุดออกมาเมื่อสถานการณ์มีความต้องการ
“ดินแดนที่แห้งแล้ง! ” เฟิงหยูเฮงถอนหายใจว่านางโชคดี ในที่สุดนางก็สามารถได้รับมณฑล แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง แต่นางก็สงบลงอย่างรวดเร็วและแสดงออกว่านางยอมรับได้ มันก็เหมือนกับที่วังซวนพูด หากเป็นดินแดนที่รุ่งเรือง ฮ่องเต้จะยินดีมอบมันเป็นรางวัลให้กับนางได้อย่างไร เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าไม่สามารถส่งคืนศักดินาที่มอบให้กลับไปได้อีกแล้ว ! เว้นแต่มันจะถูกยึดกลับ แต่ก็จะสร้างความเสื่อมเสียให้กับราชวงศ์ต้าชุนด้วย
”คุณหนู”หวงซวนกล่าวต่อไปว่า “คุณหนูยังอาจไม่รู้ว่าดินแดนที่แห้งแล้งมีความหมายว่าอย่างไร ในสถานที่นั้นพืชไม่สามารถปลูกได้และไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเทือกสวนไร่นาได้ มีแต่ภูเขาในภูมิภาคนี้ นอกจากนี้ข้าได้ทำการตรวจสอบมาแล้ว มีภูเขาอยู่ในมณฑลของเรา และมียอดเขาสองลูกที่เป็นของเรา มันไม่ใช่ภูเขาที่แห้งแล้งเจ้าค่ะ ! ”
“ไม่มีปัญหา”เฟิงหยูเฮงโบกมือของนางโดยกล่าวว่า “คุณหนูของเจ้าไม่เคยตั้งใจจะเปลี่ยนสถานที่แห่งนี้ให้เป็นเทือกสวนไร่นา ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เป็นเรื่องที่ดีถ้ามีภูเขา อย่างน้อยที่สุดเราจะไม่อดตายด้วยการกินพืชบนภูเขา สถานที่นั้นอยู่ใกล้กับเหมืองหยก เราควรดูแลเรื่องธุรกิจให้ดีขึ้นด้วย”
เท่านั้นบ่าวรับใช้ทั้งสองคนจึงสงบลงคุณหนูของพวกนางมีความคิดเป็นของตัวเอง ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานางไม่เคยผิด ตราบใดที่นางบอกว่ามันไม่ใช่ปัญหาก็ไม่มีปัญหาจริง ๆ ทั้งสองวิธีพวกนางเองไม่ได้ขาดเงิน พวกนางจะปกติดีกับการมีชีวิตอยู่ต่อไป
เฟิงหยูเฮงเก็บของเรียบร้อยแล้วเตรียมออกคฤหาสน์วันนี้นางนัดกับซวนเทียนหมิง ทั้งสองจะพบกันนอกเมืองหลวงจากนั้นหาข้ออ้างที่จะนั่งในรถม้าที่ว่างเปล่า แล้วนำปืนและกระสุนเข้าไปในรถม้า
เมื่อทั้งสามออกจากคฤหาสน์ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้นและถนนก็โล่ง ในช่วงเดือนหนึ่งไม่มีแม้แต่ครอบครัวเดียวที่ทำงาน ผู้คนในเมืองหลวงมีฐานะค่อนข้างร่ำรวย และคนส่วนใหญ่ชอบงานเลี้ยงหรือเล่นไพ่นกกระจอก ในช่วงเช้าใครจะตื่นเช้า เมื่อเฟิงหยูเฮงออกเดินทาง นางจำเรื่องหนึ่งได้นางจึงเรียกบานซูมาและบอกเขาว่า “ไปที่บ้านจาวเหลียนและถามจาวเหลียนว่าเขาต้องการไปที่ค่ายทหารกับเราหรือไม่ เราจะรอเจ้าอยู่ในรถม้าราชสำนัก รีบไปรีบกลับ”
บานซูงงงวย“คุณหนูพาเขาไปทำไมขอรับ”
“ทหาร100,000 นายในค่ายทหารเป็นของเขา เจ้าคิดว่าเขาควรถูกพาไปด้วยหรือไม่ ? ” เฟิงหยูเฮงกล่าวจบและปีนขึ้นไปบนรถม้าของราชสำนัก
หวงซวนเห็นว่านางดูโมโหเล็กน้อยแล้วก็กังวลกับบานซูเล็กน้อยนางอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “บานซูเป็นแบบนี้มานานแล้ว คุณหนูอย่าโกรธเขาเลยเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว“ไม่มีปัญหา” คนเหล่านี้อยู่ข้างนางมานานหลายปี นางจะไม่เข้าใจพวกเขาอย่างไร บานซูเป็นอย่างที่หวงซวนได้กล่าวไว้ เขาสนิทกับนางมากเกินไปและไม่ได้ทำตัวเป็นคนนอก มันเป็นเช่นนั้นที่เขาจะมีคำถามหรือสิ่งที่จะพูดกับสิ่งที่นางพูดส่วนใหญ่ เขาจะไม่ไปทำโดยไม่มีเงื่อนไข แน่นอนว่าองครักษ์เงาค่อนข้างจงใจและไม่เหมือนกับองครักษ์เงาที่อยู่เคียงข้างซวนเทียนหมิงซึ่งดูเหมือนหุ่นยนต์มากกว่า และไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
บานซูเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วและกลุ่มรออยู่ในรถม้าราชสำนักนานกว่า 2 เค่อก่อนที่เขาจะกลับมา แม้กระนั้นเขากลับมาคนเดียว เมื่อมาถึงตรงหน้าเฟิงหยูเฮงง เขาแบมือแล้วบอกว่า “เขาไม่มาขอรับ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าผลลัพธ์นี้ไม่เกินความคาดหมายของนาง นางให้หวงซวนแจ้งคนขับว่าเดินทางได้ แม้กระนั้นบานซูก็ยังคงยืนอยู่ในรถ เมื่อมองไปที่เฟิงหยูเฮงเขาถามว่า “คุณหนูต้องการรู้เหตุผลของเขาที่จะไม่มาหรือไม่ขอรับ”
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว“งั้นเจ้าก็บอกมา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เราไม่มีอะไรต้องทำระหว่างทาง”
มุมปากของบานซูกระตุกเมื่อใดก็ตามที่มันมาถึงการสนทนาเกี่ยวกับจาวเหลียน ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ปะปนกับความดูถูก “เขาได้นำสิ่งของมีค่าไปมอบให้กับตำหนักจุนเมื่อไม่นานมานี้ เขาได้นำสิ่งของพื้นฐานทุกประเภท เช่น อาหาร เสื้อผ้าและของใช้ประจำวันอื่น ๆ เขาแค่ขอพบกับองค์ชายเจ็ด เป็นผลให้เขาหาเรื่องทุกวัน เขาไม่สามารถเข้าไปในประตูตำหนักได้ แม้กระนั้นเขาก็ยังมีความสุขที่จะทำมัน เมื่อข้าไปหาเขาและพูดถึงคำสั่งของคุณหนู เขาก็ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมามาก เขาบอกข้าให้แจ้งคุณหนูว่า ในเมื่อเขามอบกองทหารเหล่านั้นมอบให้คุณหนู พวกเขาเป็นกองกำลังส่วนตัวของคุณหนู ไม่ว่าพวกเขาจะถูกทิ้งไว้ในค่ายในขณะที่ไม่ทำอะไรเลย หรือถูกส่งไปยังสนามรบเพื่อฆ่าศัตรู พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาไม่ได้เป็นแม่ทัพของกองกำลังเหล่านั้นอีกต่อไป เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่รับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ขอรับ” หลังจากบานซูกล่าวเสร็จ เขาก็สะบัดร่างหายตัวไป
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงรู้สึกประทับใจกับคำพูดของจาวเหลียนเล็กน้อยไม่ว่าจะมีคำพูดอะไรเพื่อที่จะสามารถสละอำนาจและยกกองทัพให้ จำเป็นต้องมีความกล้าหาญมากไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เพื่อให้จาวเหลียนสามารถทำได้ในระดับนี้ ไม่ว่าจะเป็นนางหรือซวนเทียนหมิง พวกเขาจะรู้สึกขอบคุณ
”คุณหนู”วังซวนเห็นสิ่งที่เฟิงหยูเฮงกำลังคิด และกล่าวว่า “นี่เป็นทางเลือกขององค์ชายเหลียน เนื่องจากเขาต้องการมาที่ราชวงศ์ต้าชุนเพื่อเป็นพลเมืองปกติ เราแค่ต้องทำตามความปรารถนาของเขาและอนุญาตให้เขาใช้ชีวิตที่สงบสุข นอกจากนี้ยังจะเติมเต็มความปรารถนาของเขาที่จะออกจากเฉียนโจวด้วยเจ้าค่ะ”
“วังซวน”หวงชานตัดบท “เจ้าจะไม่ติดตามเรื่องนี้ และแนะนำคุณหนูให้ช่วยองค์ชายเหลียนเข้าใกล้องค์ชายเจ็ดใช่หรือไม่ ? ”
วังซวนมองนาง“นั่นเป็นไปได้อย่างไร”
“แต่ความตั้งใจของคนผู้นั้นมุ่งเน้นไปที่องค์ชายเจ็ดนอกจากนี้แล้วยังมีอะไรอีกบ้างที่จะทำให้เขารู้สึกว่าวันเวลาของเขาที่สบาย ? ”
ในเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องนี้วังซวนไม่สามารถตอบได้มันคือเฟิงหยูเฮงที่กล่าวว่า “ทหาร 100,000 นายไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาสามารถทำตามที่เขาต้องการได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ส่งมอบกองทัพของเขาในตอนนั้น มันก็แค่เป็นการต่อสู้ ไม่ช้าก็เร็วเขาจะเป็นแม่ทัพที่พ่ายแพ้ นั่นเป็นเหตุผลที่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะใช้สิ่งนี้เพื่อให้ข้าช่วยเขาใกล้ชิดกับพี่เจ็ด ข้าไม่สามารถให้พี่เจ็ดโดนล่อลวงเพราะทหาร 100,000 นาย นั่นเป็นสิ่งที่ห้ามทำอย่างแน่นอน”
บ่าวรับใช้สองคนพยักหน้าถูกต้องแล้ว พวกนางต้องติดตามเจ้านายประเภทนี้ ไม่มีความอดทนอย่างแน่นอน และไม่ยอมแพ้ในหลักการของพวกเขาโดยเห็นแก่พระคุณ ตกต่ำเมื่อถึงเวลาที่จะต้องตกอับ ใครจะใส่ใจว่าเจ้าเป็นใคร ทั้งสองมีข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมพร้อมกับคำอธิบายของนางสำหรับจาวเหลียนในฐานะ “แม่ทัพผู้พ่ายแพ้ ! ”
รถม้าออกจากเมืองหลวงอย่างรวดเร็วซวนเทียนหมิงกำลังรออยู่ข้างนอก เมื่อเห็นรถม้าราชสำนักมาถึง เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที เฟิงหยูเฮงทิ้งบ่าวรับใช้สองคนของนางไว้ในรถม้าและปีนออกไปพูดกับซวนเทียนหมิงอย่างลับ ๆ ทั้งสองพูดขึ้นครู่หนึ่งแล้วปีนขึ้นไปบนรถม้าธรรมดา คนอื่นมองและไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เจ้านายของพวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขามีเป้าหมายบางอย่างแน่นอน และไม่มีใครถามอะไรเลย
ขบวนรถม้าเคลื่อนไปยังภูเขาอย่างต่อเนื่องสำหรับเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิง หลังจากที่ทั้งสองเข้าไปในรถม้าแล้ว พวกเขาก็ไม่รอ เฟิงหยูเฮงเริ่มดึงปืนที่นางเลือกไว้ล่วงหน้าออกมาจากแขนเสื้อของนาง ซวนเทียนหมิงรับผิดชอบในการจัดวางอย่างเรียบร้อยเพื่อให้แน่ใจว่าตู้สองใบสามารถนำสิ่งของที่เฟิงหยูเฮงต้องการมาใช้ได้อย่างเต็มที่
หลังจากรถม้าหนึ่งคันเต็มแล้วทั้งสองคนก็เรียกรถม้าให้หยุดจากนั้นก็ย้ายไปที่รถม้าอีกคันและยังคงเติมรถม้าคันนั้นต่อ คนขับรถม้า 2 คันสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของน้ำหนักรถม้าเพราะดูเหมือนว่าเต็มไปด้วยของบางอย่าง แต่พวกเขาก็ไม่เข้าใจแม้แต่น้อยว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขายังคงขับรถม้าของพวกเขาต่อไป พวกเขาขับรถม้าจนไปถึงเชิงเขา เมื่อซวนเทียนหมิงตัดสินใจที่จะใช้เส้นทางที่ยาวกว่าที่จะทะยานขึ้นไปบนภูเขาด้วยพลังภายใน สิ่งนี้ทำให้วังซวน หวงซวน และเป่ยจื่อรู้สึกสับสนมาก แม้แต่บานซูก็ยังมีความอยากรู้อยากเห็น
แต่ความอยากรู้อยากเห็นเป็นเพียงความอยากรู้อยากเห็นถ้ามันเป็นเพียงเฟิงหยูเฮงคนเดียว ในกลุ่มอาจจะสามารถถามสองสามข้อได้ แต่ซวนเทียนหมิงมาด้วยเช่นกัน พวกเขาจึงไม่กล้าถามอะไรออกไป อีกไม่กี่ชั่วยามก่อนที่จะไปถึงค่ายทหาร
เฟิงหยูเฮงไม่ได้มาที่นี่นานแล้วเมื่อทหารที่เฝ้ายามเห็นนาง พวกเขาก็ใจดีมากเรียกองค์หญิง และนางก็ไม่ตระหนี่ ก่อนออกมานางได้ดึงช็อกโกแลตออกมามากมายจากมิติของนาง ในวันที่อากาศเย็นไม่ว่าจะเป็นการลาดตระเวนหรือการฝึกฝน มันเป็นงานที่ขมขื่นมาก การทานช็อกโกแลตบางครั้งก็ช่วยได้ด้วย
แน่นอนว่านางไม่มีพลังในการเตรียมช็อกโกแลตให้เพียงพอสำหรับทหาร100,000 นาย นางเตรียมไม่มาก เมื่อใดก็ตามที่นางได้พบกับทหารลาดตระเวน นางก็จะมอบให้กับพวกเขาและให้พวกเขาแบ่งให้คนอื่น ใครก็ตามที่นางพบจะได้รับช็อกโกแลต 1 แท่ง ผู้ที่ไม่ได้รับจะมีโอกาสในภายหลัง
ในส่วนที่เกี่ยวกับการมาถึงของเฟิงหยูเฮงซวนเทียนหมิงไม่ได้ประกาศ เขาเรียกแม่ทัพกองทัพเจตจำนงสวรรค์ เฮกานและซีเฟิงมา จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้เฟิงหยูเฮงและพาคนของเขาไปที่ค่ายทหาร ปล่อยให้เฟิงหยูเฮงอยู่กับแม่ทัพทั้งสอง
วังซวนและหวงซวนยังถูกทิ้งไว้กับซวนเทียนหมิงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขามาถึงและพวกเขารู้กฎของสถานที่ โดยธรรมชาติเมื่อพวกนางเข้าค่ายทหารพร้อมกับคุณหนูของพวกนาง พวกนางมีเรื่องทางการที่จะต้องทำ นางไม่สามารถเป็นเหมือนคุณหนูที่อ่อนโยนและพาบ่าวรับใช้สองคนไปดูแลนาง แน่นอนวังซวนและหวงซวนเป็นผู้เชี่ยวชาญในหมู่ผู้เชี่ยวชาญ ทุกครั้งที่พวกนางมา จะมีทหารที่จะตามหาพวกนาง ทหารที่ได้รับการฝึกฝนสำหรับการต่อสู้ขนาดใหญ่โดยธรรมชาติมีศิลปะการต่อสู้ที่ด้อยกว่า การฝึกที่ไม่เหมือนใครที่พวกเขาได้รับเพื่อทำให้พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ นั่นเป็นสาเหตุที่พวกเขาสามารถขอคำแนะนำได้จากทั้งสอง ที่จะถือเป็นกำไรของพวกเขา
กลับไปที่เฟิงหยูเฮงเฮกานและซีเฟิงทำหน้าที่ดูแลกลุ่มธนูศักดิ์สิทธิ์ และกองทัพสนับสนุน บางทีมันอาจเป็นช่วงเวลาที่เฟิงหยูเฮงก่อตั้งกองทัพเจตจำนงสวรรค์ แต่ภาพพจน์ของซวนเทียนหมิงในฐานะหัวหน้าของแม่ทัพใหญ่ไม่สูงส่งอย่างที่เคยเป็นมาในอดีต ในสถานที่ของเขาเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ได้เลือกพวกเขา ความสามารถทั้งหมดของพวกเขาได้รับการถ่ายทอดจากเฟิงหยูเฮง สำหรับพวกเขา เฟิงหยูเฮงไม่ได้เป็นเพียงผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองทัพเจตจำนงสวรรค์ แต่นางยังเป็นที่ปรึกษาของพวกเขาด้วย
ทั้งสองคุกเข่าต่อเฟิงหยูเฮงและแสดงความยินดีเฟิงหยูเฮงไม่ปฏิเสธมันยอมรับอย่างใจเย็น เมื่อทั้งสองยืนขึ้นนางยิ้มให้ทั้งสอง และยื่นถุงผ้าที่ปักคำว่า “โชคชะตา” ใส่มือพวกเขา ไม่ว่าในกรณีใดก็ตามมันเป็นปีใหม่ ภายในถุงผ้าแต่ละใบมีตั๋วแลกเงินสำหรับเงิน 1,000 เหรียญเงิน ถือได้ว่าเป็นอั่งเปาปีใหม่ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดนางก็ได้รับเงินจำนวนมากจากตำหนักเซียง ปัจจุบันนางเป็นคนที่ร่ำรวย เงินจำนวนเล็กน้อยนี้ไม่มากสำหรับนาง แต่สำหรับเฮดานและซีเฟิง นี่เป็นจำนวนเงินเบี้ยหวัดที่ต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะรวบรวมได้
ความประหลาดใจที่น่ายินดีซึ่งเฟิงหยูเฮงเตรียมไว้สำหรับทั้งสองนั้นไม่ได้จบลงที่นั่นตามที่นางบอกกับทั้งสองว่า“ข้าไม่สามารถเตรียมเงินรางวัลสำหรับทหาร 100,000 นาย แต่กองทัพ 1,000 นายของกองทัพเจตจำนงสวรรค์ของเราต้องได้รับของขวัญนี้ วันนี้ข้านำตั๋วแลกเงินมา แต่ละคนจะได้รับ 100 เหรียญเงิน มันไม่มาก แต่เป็นปีใหม่ เป็นการเริ่มต้นที่ดี” ซวนเทียนหมิงประเมินว่าทองคำที่ขโมยมาจากพระราชวังเซิงนั้นมีมูลค่าถึง 30 ล้านเหรียญทอง ตอนนี้นางส่ง 100 เหรียญเงินให้กับทหาร 1,000 นาย เฟิงหยูเฮงไม่ได้คิดอะไรเลย นอกจากนี้การนำทหารไปต่อสู้ในสงครามก็เป็นเช่นนี้ เพียงพึ่งพาความสามารถพิเศษของแต่ละบุคคลในการโน้มน้าวใจ ทหารจะคงอยู่ไม่ได้ ทหารเหล่านี้กลายเป็นทหารเพื่ออะไร ไม่ใช่งานที่ต้องทำและรับเบี้ยหวัดในฐานะทหารสำหรับครอบครัวของพวกเขาหรอกหรือ ? เมื่อราชวงศ์ต้าชุนเกณฑ์ทหาร พวกเขาไม่ได้มองหาบุตรชายคนเดียว เบี้ยหวัดของพวกเขาจำเป็นสำหรับครอบครัวและพี่น้องของพวกเขา ภารกิจของพวกเขาสำคัญมาก ตอนนี้นางเป็นแม่ทัพของกองทัพเจตจำนงสวรรค์ มันเป็นอย่างที่นางกล่าว นางไม่สามารถทำอะไรกับทหาร 100,000 แสนนาย แต่กองทัพเจตจำนงสวรรค์ขนาดเล็กเป็นสิ่งที่นางต้องกังวลด้วย