ตอนที่ 1492 เตรียมการ
เสิ่นเหลียงอวี้กระชากลำคอด้านหลังของซื่อหลางกรมการคลังออกไปด้านนอกด้วยมือเพียงข้างเดียว ไม่นานเสียงร้องอ้อนวอนด้วยความหวาดกลัวก็สงบลง ด้านนอกเงียบกริบจนได้ยินเสียงลมพัด คนที่อยู่ในห้องรู้ดีว่าซื่อหลางกรมการคลังเสียชีวิตแล้ว
เสิ่นชิงจู๋เก็บดาบในมือแล้วถอยไปยืนอยู่ด้านข้างไป๋ชิงเหยียน
ไป๋ชิงเหยียนกวาดสายตามองคนที่เหลือในห้อง บางคนหยัดกายตรง บางคนตัวสั่นระริก ไป๋ชิงเหยียนกล่าวขึ้น
“ลุกขึ้นเถิด ทำทุกคนตกใจแล้ว!”
เมื่อได้ยินไป๋ชิงเหยียนกล่าวเช่นนี้ทุกคนจึงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ทว่า ทุกคนยังคงก้มหน้าไม่กล้าสบตาไป๋ชิงเหยียนแม้แต่น้อย
ไป๋ชิงเหยียนพาไป๋จิ่นจื้อเดินฝ่ากลุ่มคนไปด้านหน้า จากนั้นนั่งลงแล้วกล่าวขึ้น
“ตอนที่หานเฉิงอ๋องมอบรายชื่อของพวกเจ้าให้แก่เราเขาขอร้องให้เราปฏิบัติต่อทุกคนด้วยความเมตตา เขากล่าวว่าพวกเจ้าคือคนที่ไว้ใจได้ เราจึงเชื่อเขา! ทว่า ซื่อหล่างกรมการคลังทรยศต้าโจวจนทำให้หานเฉิงอ๋องต้องเสียชีวิต เราไม่มีทางไว้ชีวิตเขาเด็ดขาด!”
“ที่เราเรียกพวกเจ้าทุกคนมารวมตัวกันในวันนี้เพราะหานเฉิงอ๋องเชื่อใจพวกเจ้า เราจึงเชื่อใจว่าพวกเจ้ายังจงรักภักดีต่อต้าโจวอยู่! พวกเจ้าจะได้รู้ว่าผู้ใดคือมิตรผู้ใดคือศัตรู วันหน้าพวกเจ้าจะได้มีขอบเขตในการจัดการเรื่องทุกอย่างได้!”
ไป๋ชิงเหยียนวางแขนลงบนที่วางแขนของเก้าอี้
“พวกเจ้าลำบากเพื่อต้าเหลียงและต้าโจวในตอนนี้มามาก…”
ไป๋ชิงเหยียนลุกขึ้นโค้งกายคำนับวีรบุรุษและวีรสตรีของแคว้นที่เสียสละแฝงตัวอยู่ในตงอี๋เป็นเวลานานทุกคน
เหล่าสายลับตกตะลึงไปชั่วขณะ เมื่อได้สติจึงรีบทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนกลับ
“ทว่า ตอนนี้การเดิมพันของต้าโจวกับต้าเยี่ยนยังไม่จบ ต้าโจวยังต้องการคนอยู่จงรักภักดีต่อต้าโจว อยู่เสี่ยงอันตรายเพื่อชาวบ้านทุกคนของต้าโจวในแคว้นตงอี๋ต่อ ทุกท่านอยู่สร้างประโยชน์ให้แคว้นในตงอี๋มานาน เรารู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก หากผู้ใดอยากกลับต้าโจวตอนนี้ก็สามารถกลับไปพร้อมกองทัพใหญ่ของต้าโจวได้ พวกเจ้าจะได้รับตำแหน่งใหญ่ในราชสำนัก ได้รับเงินทองและจวนพักอาศัยอย่างไม่น้อยหน้าผู้ใด หากผู้ใดยินดีอยู่ในตงอี๋ต่อจนครบกำหนดเวลาสามปีที่ต้าโจวเดิมพันไว้กับต้าเยี่ยน ถึงเวลานั้น…เราจะมารับพวกเจ้ากลับบ้านด้วยตัวเอง! เรารับประกันได้ว่าหนทางข้างหน้าของพวกเจ้าจะรุ่งโรจน์แน่นอน ไม่ว่าสามปีหลังจากนี้ต้าโจวจะแพ้หรือชนะการเดิมพันเราก็จะไม่มีทางผิดสัญญากับพวกเจ้า!”
เมื่อได้ยินคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนสายลับใจกล้าคนหนึ่งโค้งกายคำนับหญิงสาว จากนั้นกล่าวขึ้น
“ฝ่าบาท พวกเราทุกคนมารวมตัวกันที่นี่หมดแล้ว หากหนึ่งในพวกเรามีคนทรยศ…พวกเราคงเสียชีวิตอยู่ที่ต่างแดนนี่แน่พ่ะย่ะค่ะ!”
“ใช่พ่ะย่ะค่ะ!”
“ใช่พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท…”
ไป๋จิ่นจื้อกังวลเรื่องนี้เช่นเดียวกัน นางมองไปทางพี่หญิงใหญ่ นางรู้ว่าการที่พี่หญิงใหญ่ทำเช่นนี้ต้องมีเหตุผลที่เหมาะสมแน่นอนนางจึงไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมาทั้งสิ้น ไป๋จิ่นจื้อเห็นพี่หญิงใหญ่มองไปทางทุกคนพลางยกยิ้มที่มุมปากขึ้นเล็กน้อย นางยืนนิ่งอยู่ข้างกายพี่หญิงใหญ่ มือหนึ่งกำดาบที่เอวแน่น มืออีกข้างไขว้ไว้ที่ด้านหลัง ร่างสูงเพรียวพร้อมจะปกป้องพี่สาวของตัวเองตลอดเวลา
“เราคิดว่าคนที่ยินดีอยู่ที่แคว้นตงอี๋ต่อเพื่อต้าโจวต้องเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและจงรักภักดี”
ไป๋ชิงเหยียนมองสำรวจของสีหน้าและการกระทำเพียงเล็กน้อยของสายลับทุกคน จากนั้นกล่าวขึ้นช้าๆ
“นอกจากการรู้ฐานะของสหายร่วมกลุ่มจะทำให้พวกเจ้าสามารถช่วยเหลือกันได้แล้ว พวกเจ้ายังสามารถเฝ้าระวังอีกฝ่ายได้ด้วย เช่นนี้พวกเจ้าจะได้สังเกตให้สิ่งผิดปกติได้เร็วและแก้ไขได้ทันเวลา แน่นอนว่าเราไม่เชื่อว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีก!”
บรรดาสายลับได้ยินจึงหันไปมองหน้ากันเอง
ไป๋ชิงเหยียนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ ครู่ใหญ่จึงกล่าวขึ้น
“ตอนนี้ทหารที่คุ้มกันประตูทิศใต้ของวังหลวงล้วนเป็นคนของต้าโจว ผู้ใดอยากพาครอบครัวของตัวเองกลับแคว้นก็จงออกไปลงทะเบียนนามของตัวเองและจำนวนคนในครอบครัวของพวกเจ้ากับทหารที่อยู่ด้านนอก พวกเจ้าจะถูกส่งออกจากเมืองทันทีเพื่อความปลอดภัยของสายลับคนอื่นๆ และตัวพวกเจ้าเอง กองทัพจะไปรับตัวครอบครัวของพวกเจ้าและพาพวกเขาไปหาพวกเจ้า กิจการและทรัพย์ที่นี่สำคัญน้อยกว่าความปลอดภัยของพวกเจ้าและครอบครัว เมื่อกลับถึงต้าโจวเราจะให้คนจัดหาสิ่งเหล่านี้ให้พวกเจ้าใหม่! ต้าโจวจะได้ถือโอกาสนี้ทำให้ตงอี๋ติดค้างน้ำใจของพวกเราโดยการบอกว่าต้าโจวพาสายลับของต้าโจวที่แฝงตัวอยู่ที่นี่เดินทางกลับต้าโจวหมดแล้ว ราชสำนักตงอี๋จะได้สะอาดปราศจากสายลับของต้าโจว”
หมายความว่าผู้ที่ต้องการเดินทางกลับต้าโจวต้องออกไปบอกจำนวนคนในครอบครัวกับทหารที่อยู่ด้านนอก จากนั้นเดินทางไปจากเมืองหลวงทันที
แม้จะกล่าวว่าทำไปเพื่อความปลอดภัยของทุกคน ทว่า ความจริงไป๋ชิงเหยียนก็กลัวว่าจะมีคนทรยศแพร่กระจายเรื่องนี้ออกไปเช่นเดียวกัน พวกเขารู้ดีว่าไป๋ชิงเหยียนทำเช่นนี้เพราะต้องการตัดแหล่งข่าวของคนที่คิดทรยศ
ไป๋จิ่นจื้อที่ยืนอยู่ข้างกายของไป๋ชิงเหยียนเข้าใจจุดประสงค์ของพี่สาวแล้ว พี่หญิงใหญ่น่าจะกำลังให้โอกาสคนที่เคยทรยศต้าโจวอีกครั้ง หากพวกเขายินดีเดินทางกลับไปยังต้าโจว พวกเขายังสามารถมีเกียรติยศและความรุ่งเรืองได้ต่อไป ไป๋จิ่นจื้อคิดว่าที่พี่หญิงใหญ่ให้โอกาสคนทรยศเหล่านี้เป็นเพราะหานเฉิงอ๋อง
“ทุกคนรีบตัดสินใจโดยเร็วเถิด!”
ไป่ชิงเหยียนเอ่ยเร่ง
ไม่นานก็มีคนคุกเข่าก้มศีรษะคำนับไป๋ชิงเหยียน จากนั้นเดินออกไปลงทะเบียนกับเสิ่นเหลียงอวี้ที่ด้านนอก
ไป๋ชิงเหยียนมองคนในห้องที่ลดลงกว่าครึ่ง คนที่เหลืออยู่ในห้องยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างแน่วแน่
“หากกลับไปตอนนี้พวกเจ้าจะได้รับตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก ทว่า หากอยู่ต่อพวกเจ้าต้องเสี่ยงอันตรายอีกสามปี พวกเจ้าเต็มใจใช่หรือไม่”
ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถาม
กลุ่มคนที่เหลือน้อยกว่าครึ่งภายในห้องคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความแน่วแน่ว่าจะอยู่จงรักภักดีต่อต้าโจวต่อในตงอี๋จนกว่าแคว้นจะชนะการเดิมพัน
“ฝ่าบาท กระหม่อมเคยได้รับความเมตตาจากหานเฉิงอ๋อง ตอนนี้ฝ่าบาททรงเสด็จมารับร่างของหานเฉิงอ๋องกลับแคว้นด้วยองค์เอง เห็นได้ชัดว่าฝ่าบาททรงให้ความสำคัญกับพวกพ้อง กลับไปตอนนี้อาจได้รับตำแหน่งสำคัญและเงินทองมากมาย ทว่า หากรออีกสามปีบุตรหลานของกระหม่อมจะได้มีหนทางที่รุ่งโรจน์ด้วย นี่ถือเป็นโอกาสที่ดีพ่ะย่ะค่ะ สถานการณ์ในตอนนี้แคว้นตงอี๋อยู่ในการควบคุมของต้าโจวแล้ว พวกกระหม่อมอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เสี่ยงอันตรายมากพ่ะย่ะค่ะ”
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางคนที่ก้มหน้ากล่าวนิ่ง คนผู้นี้คือคนฉลาด เขารู้ว่าตอนนี้ตงอี๋อยู่ในกำมือของต้าโจวแล้ว
“ดี อีกสักครู่ข้าจะให้คนลอบส่งทุกคนกลับไป ลำบากทุกคนอยู่ที่นี่ต่ออีกสามปีด้วย!”
ไป๋ชิงเหยียนกล่าวจบ จากนั้นเปลี่ยนเรื่อง
“ในพวกเจ้ามีคนที่เคยทรยศต้าโจวอยู่ ที่คนเหล่านั้นตัดสินใจอยู่ที่นี่ต่ออาจเป็นเพราะกลัวถูกต้าโจวจับได้หากกลับไปแล้วจะไม่มีชีวิตรอด หากอยู่ที่นี่ต่อแล้วต้าโจวแพ้การเดิมพันพวกเขาก็จะรอดตัว ทว่า หากต้าโจวชนะพวกเขาจะได้เตรียมการหนี…”
ไป๋ชิงเหยียนเห็นร่างของสายลับที่ตัดสินอยู่ต่อแข็งทื่อและสั่นเทาเล็กน้อยอย่างที่คิดไว้จริงๆ
“ที่เราไว้ชีวิตพวกเจ้าในครั้งนี้และให้โอกาสพวกเจ้าได้ทำคุณไถ่โทษก็เพราะเห็นแก่หานเฉิงอ๋อง มิเช่นนั้นด้วยนิสัยของเราคงให้คนจับพวกเจ้าออกไปประหารนานแล้ว!”
