ตอนที่ 534 ลูกชายฝาแฝด(2)
ตอนที่ 534 ลูกชายฝาแฝด(2)
เซี่ยเจ๋อหลี่รออยู่ตรงหน้าประตูห้องคลอด หลังจากมู่หลานออกมา ทั้งสองก็กลับไปที่ห้องพักฟื้นด้วยกัน
ฉินมู่หลานรู้สึกสับสนตาพร่ามัว หลังจากถูกส่งตัวกลับไป ก็ทำได้เพียงมองดูเด็กทั้งสองเพียงครู่หนึ่งเท่านั้น จากนั้นจึงผล็อยหลับไป
เซี่ยเจ๋อหลี่เห็นฉินมู่หลานเป็นแบบนี้ก็ลูบผมของเธอ แล้วให้เธอนอนหลับพักผ่อนอย่างดี
เนื่องจากมีคนอยู่ในห้องมากเกินไป หมอที่มาถึงแล้วจึงกล่าวขึ้น “พวกคุณเห็นหน้าเด็กแล้วก็กลับไปกันเถอะค่ะ อยู่ดูแลแม่กับเด็กแค่สองคนก็พอค่ะ”
เมื่อได้ยินคุณหมอกล่าวแบบนี้ ซูหว่านอี๋ก็รีบยกยิ้มแล้วเอ่ยว่า “ได้ค่ะหมอ พวกเราเข้าใจแล้ว” หลังจากนั้นเธอก็หันไปมองแล้วบอกกับเหยาจิ้งจือว่า “จิ้งจือ เดี๋ยวฉันกับอาหลี่อยู่เองก็ได้”
เหยาจิ้งจือย่อมพยักหน้าเห็นด้วย
นายท่านเหยาและคุณนายเหยายังคงอยากอยู่ดูแลเด็ก ๆ ต่อ เพราะคนโตจะใช้แซ่เหยา แต่หลี่เสวี่ยเยี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดขึ้นว่า “คุณยายคะ ยายเห็นไหมว่ามู่หลานเหนื่อยขนาดไหน และพวกเด็ก ๆ ก็ยังต้องนอนหลับพักผ่อนด้วย เพราะฉะนั้นพวกเรากลับกันก่อนเถอะค่ะ ไปทำน้ำแกงเนื้อมาบำรุงให้มู่หลานด้วย”
เมื่อได้ยินแบบนี้ คุณนายเหยาก็พยักหน้าแล้วกล่าว “ก็จริง ควรไปทำน้ำแกงมาให้มู่หลานเยอะ ๆ ควรให้หล่อนได้บำรุงร่างกายสักหน่อย”
หลังจากนั้น นายท่านเหยาและคุณนายเหยาก็พาเซี่ยเจ๋อเหว่ยและหลี่เสวี่ยเยี่ยนกลับไป
ส่วนทางด้านเซี่ยฉางเจี๋ยก็กลับไปเหมือนกัน เขาอยู่ที่นี่ต่อไปก็คงช่วยอะไรไม่ได้มาก
หลังจากทุกคนกลับไปแล้ว เหยาจิ้งจือและซูหว่านอี๋ก็เริ่มยุ่งขึ้นมา จากนั้นทั้งสองก็หันมองเซี่ยเจ๋อหลี่อีกครั้งก่อนจะกล่าวว่า “อาหลี่ พวกเราอยู่ที่นี่แหละ เธอกลับบ้านไปบอกพวกพ่อหน่อยเถอะ จะได้ทำให้พวกเขาวางใจ”
เซี่ยเจ๋อหลี่เห็นฉินมู่หลานหลับแล้ว เขาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก จึงลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “ครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมกลับไปก่อน แล้วเดี๋ยวจะเอาข้าวมาให้พวกแม่ครับ”
“ได้ ถ้าอย่างนั้นเธอรีบไปเถอะ”
หลังจากเซี่ยเจ๋อหลี่กลับถึงบ้าน ก็บอกว่ามู่หลานได้ลูกชายฝาแฝด
ฉินเคอวั่งก็มาโรงพยาบาลกับเขาด้วย วันนี้เขาบังเอิญไปบ้านอาจารย์พอดี เมื่อกลับบ้านมาก็พบว่าพี่สาวไปคลอดที่โรงพยาบาลแล้ว เขาจึงช่วยพาชิงชิงและเฉินเฉินไปเล่น เพื่อให้เซี่ยเจ๋อหลี่และฉินเจี้ยนเซ่อทำอาหารได้ และสุดท้ายก็ได้มีเวลาไปเยี่ยมพี่สาวที่โรงพยาบาลแล้ว
หลังจากทั้งสองมาถึงโรงพยาบาล ก็รีบนำอาหารออกมาอย่างรวดเร็วให้ซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือได้กินก่อน และเซี่ยเจ๋อหลี่ก็หันมองฉินมู่หลานอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่ตื่น ก็เดินเข้าไปดูลูก ๆ ทั้งสอง แต่เด็กทั้งสองก้ยังหลับตาอยู่เหมือนกัน
ทารกแรกเกิดมักจะมีรอยเหี่ยวย่น แต่เซี่ยเจ๋อหลี่ก็ยังคิดว่ามันดูดี เพราะอย่างไรก็เป็นลูกของตัวเองกับมู่หลาน
ในที่สุดเรื่องที่ฉินมู่หลานได้ลูกชายฝาแฝดก็เป็นที่ทราบกันในหมู่ญาติและมิตรสหายบางคน หลังจากสองพี่น้องเซี่ยปิงหรุ่ยและเซี่ยปิงชิงทราบ ก็อยากจะมาหา แต่เจี่ยงสือเหิงกลับมองเซี่ยปิงชิงแล้วเอ่ยว่า “ปิงชิง คุณไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวผมกับปิงหรุ่ยไปที่โรงพยาบาลเอง”
ตอนนี้ท้องของเซี่ยปิงชิงก็ไม่เล็กแล้ว เขาจึงเป็นกังวลว่าหล่อนจะคลอดก่อนกำหนดเหมือนกัน
เซี่ยปิงหรุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ ก็กล่าวขึ้น “ใช่แล้วปิงชิง เธออยู่ที่บ้านเถอะ เราจะได้ไม่ต้องคอยกังวลเรื่องเธอ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เซี่ยปิงชิงก็ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ได้ ถ้าอย่างนั้นพวกพี่รีบไปกันเถอะ”
เมื่อเจี่ยงสือเหิงและเซี่ยปิงหรุ่ยมาถึงโรงพยาบาล ฉินมู่หลานก็เพิ่งฟื้น “พ่อบุญธรรม ปิงหรุ่ย ทุกคนมากันแล้ว”
เซี่ยปิงหรุ่ยเห็นฉินมู่หลานดูอ่อนแรง จึงรีบกล่าวว่า “มู่หลาน เธออย่าเพิ่งลุกขึ้นนั่งเลย นอนไปเถอะ พวกเรารู้ว่าเธอคลอดแล้วก็เลยมาเยี่ยม ตอนแรกปิงชิงก็อยากมาด้วย แต่ท้องหล่อนใหญ่มากแล้ว พวกเราจึงไม่ให้หล่อนมาด้วย”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้จึงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ปิงชิงอยู่บ้านก็ดีแล้ว หล่อนก็ใกล้คลอดแล้วเหมือนกัน เพราะฉะนั้นต้องใส่ใจให้มาก” พูดจบเธอก็หันมองเจี่ยงสือเหิงแล้วกล่าวว่า “พ่อคะ ตอนนี้พ่อควรใส่ใจเรื่องของปิงชิงให้มาก ๆ ถ้าเป็นไปได้ก็ควรมาโรงพยาบาลเร็วกว่าวันกำหนดคลอดหน่อยก็ได้ค่ะ”
เจี่ยงสือเหิงได้ยินแบบนี้ก็พยักหน้าแล้วกล่าว “ได้ พ่อจะใส่ใจเรื่องนี้ให้มากขึ้นแน่นอน”
เขาทราบว่าครั้งนี้มู่หลานคลอดก่อนกำหนด จึงกังวลเกี่ยวกับปิงชิงนิดหน่อยเหมือนกัน หลังจากมาเยี่ยมเด็กทั้งสองแล้ว เขาและเซี่ยปิงหรุ่ยก็กลับไป
เซี่ยปิงชิงเห็นทั้งสองกลับมา ก็รีบเอ่ยถาม “เป็นยังไงบ้าง เด็ก ๆ น่ารักไหม?”
เซี่ยปิงหรุ่ยได้ยินแบบนี้ ก็บอกกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “เด็กทั้งสองเพิ่งจะคลอด ตอนนี้ดูแล้วยังไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ แต่ถ้าลองอ้างอิงจากชิงชิงและเฉินเฉินแล้ว คิดว่าต่อไปทั้งสองจะต้องน่ารักมากแน่ๆ” พูดจบ หล่อนก็บอกอีกด้วยว่าเป็นเด็กผู้ชายทั้งสองคน จากนั้นก็หันมองเซี่ยปิงชิงด้วยความอยากรู้อยากเห็นก่อนจะกล่าวว่า “ก็ไม่รู้ว่าเธอจะได้ลูกชายหรือลูกสาวนะ”
ไม่ทันที่เซี่ยปิงชิงจะได้พูด เจี่ยงสือเหิงที่อยู่ข้าง ๆ ก้กล่าวขึ้น “ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็ดีหมด”
เมื่อเห็นเจี่ยงสือเหิงกล่าวแบบนั้น เซี่ยปิงหรุ่ยก็อดยิ้มแล้วหันมองเซี่ยปิงชิงไม่ได้ ก่อนจะกล่าวว่า “ก็จริง ขอแค่พวกเธอไม่รังเกียจ ถึงจะเป็นลูกสาวทั้งคู่ก็ไม่เป็นไร เหมือนฉันกับปิงชิงไง ดีหมด”
เจี่ยงสือเหิงพยักหน้าเห็นด้วย
ฉินมู่หลานเพิ่งคลอดจึงอ่อนแรงนิดหน่อย เพียงแต่เมื่อไม่กี่วันมานี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว หลังจากพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหนึ่งสัปดาห์ ฉินมู่หลานและลูกทั้งสองก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว
สามแม่ลูกกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ฉินมู่หลานก็เริ่มทำตามข้อปฏิบัติของแม่ลูกอ่อน
เพื่อนร่วมชั้นหลายคนที่อยู่ในปักกิ่งก็ทยอยกันทราบข่าวว่ามู่หลานคลอดแล้ว ดังนั้นเหมาชุนเถาและเกาซุนชิวรวมถึงเฉินเซี่ยวอวิ๋นจึงพากันมาเยี่ยมมู่หลาน
เหมาชุนเถามองฉินมู่หลานด้วยสายตาชื่นชมแล้วพูดขึ้นว่า “มู่หลาน เธอสุดยอดเกินไปแล้ว ตั้งท้องครั้งแรกก็ได้ชิงชิงกับเฉินเฉินที่เป็นฝาแฝดมังกรหงส์ ตอนนี้ก็ยังได้ลูกชายฝาแฝดอีก ต่อไปบ้านจะต้องคึกครื้นแน่นอน”
แม้แต่เกาซุนชิวและเฉินเสี่ยวอวิ่นก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว คลอดสองครั้งได้ลูกสี่คน สุดยอดมากจริง ๆ” พวกหล่อนก็รู้สึกอิจฉากับการที่มู่หลานได้ลูกแฝดเหมือนกัน เพียงแต่เรื่องแบบนี้อิจฉาไปก็เท่านั้น พวกหล่อนคงไม่มีโชคเช่นนี้หรอก
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็บอกกล่าวพนร้อมรอยยิ้ม “บางทีพวกเธอก็อาจจะได้ลูกแฝดบ้างก็ได้”
เฉินเซี่ยวอวิ๋นและเกาซุนชิวต่างส่ายหัว แล้วกล่าวว่า “ตอนนี้พวกเรายังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่มีลูกเลย”
แต่เมื่อพูดถึงเรื่องแฟน เหมาชุนเถาก็เอ่ยถึงสือหยวนฝูขึ้นมา
“จริงสิ อีกไม่นานสือหยวนฝูก็จะแต่งกับแฟนของหล่อนแล้วนะ กำหนดฤกษ์แล้วด้วย”
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
อีกไม่นานก็จะได้ลุ้นแล้วว่าลูกของปิงชิงจะออกมาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
ไหหม่า(海馬)
