The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 857 -858

ตอนที่ 857 ใต้เท้าเต็ง !
ตอนที่857 ใต้เท้าเต็ง !
องค์หญิงจี่อันถูกโจมตีและนางสั่งฆ่าใครบางคนโดยไม่กระพริบตาและคนที่ฆ่านั้นเป็นหนึ่งในกองกำลังส่วนตัวของตระกูลเต็ง ศพร่วงกระแทกกับพื้นเผยให้เห็นภาพสยองขวัญ เมื่อพวกเขามองเฟิงหยูเฮงอีกครั้ง ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับพญายมราช หลังจากพูดเพียงไม่กี่คำ เขาก็โดยตัดหัว แม้แต่ผู้พิทักษ์ประจำมณฑล เต็งปิง ก็ไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้อย่างรวดเร็วใช่หรือไม่ ?
คนที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเริ่มคลานถอยหลังขณะอยู่บนพื้นดินเฟิงหยูเฮงไม่หยุดพวกเขาและกล่าวว่า “กลับไปรายงานได้เลย แค่บอกเต็งปิงว่าคนผู้นั้นถูกองค์หญิงผู้นี้ฆ่า สำหรับสถานะของผู้ตาย อย่าแอบอ้างว่าเจ้าเป็นทหารของมณฑลจี่อัน เจ้าเป็นแค่คนในตระกูลเต็ง มณฑลจี่อันของข้าไม่ต้องการขยะอย่างเจ้า ไปบอกเจ้านายของเจ้าว่านี่เป็นผลของการต่อต้านราชวงศ์ต้าชุน”
เมื่อเห็นนางยอมที่จะปล่อยให้พวกเขาไปผู้บาดเจ็บทำตัวราวกับว่าพวกเขาได้รับการอภัยโทษ ไม่ว่าพวกเขาจะบาดเจ็บสาหัสเพียงใด พวกเขาทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อคลานไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยกลัวว่าพวกเขาจะเสียชีวิตหากพวกเขาคลานช้า
เฟิงหยูเฮงไม่ใส่ใจกับพวกเขาอีกต่อไปนางให้คนอยู่ข้าง ๆ นางบอกให้พลเมืองลุกขึ้นแล้ว กล่าวสียงดังฟังชัด “ไม่จำเป็นต้องกังวล ตั้งแต่สมัยโบราณ ความชั่วร้ายไม่เคยเอาชนะความดี พวกเจ้าคือพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุน ราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนจะรับรองความปลอดภัยให้เจ้าภายในขอบเขต สำหรับตระกูลเต็ง เนื่องจากพวกเขาปฏิเสธที่จะยอมรับตนเองว่าเป็นคนของราชต้าชุน พวกเขาจึงเป็นกบฏ วันนี้องค์หญิงนี้ได้ปรากฏตัว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าราชสำนักส่งกองทัพมาเพื่อปราบปรามพวกเขา แม้ว่าจะต้องจู่โจมที่มณฑลจี่อัน ข้าก็จะทำ แต่คนที่ทำให้มณฑลจี่อันตกอยู่สภาพที่เลวร้ายเช่นนี้จะต้องชดใช้ ไม่ต้องกังวล ตระกูลเต็งที่ต่ำต้อยและกองกำลังเพียงพันคนเท่านั้นไม่เพียงพอสำหรับการต่อสู้ พวกเจ้าเข้าแถวกันให้ดี รอรับการรักษา ข้าจะไปที่ทางการ” ขณะที่นางกล่าว นางหันไปกล่าวกับหลี่จู้ “ไม่จำเป็นต้องที่เจ้าต้องไป กลับไปและเรียกเพื่อน 20 คนมายืนเฝ้าด้านนอกร้านห้องโถงสมุนไพร หากมีคนที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเต็งที่มาก่อปัญหา ให้ฆ่าพวกเขาทั้งหมด ! ”
นางได้สั่งการและหลี่จู้รับคำสั่งก่อนจะกลับไปรับทหารมา วังหลินได้นำคนมาเก็บศพและทำความสะอาดพื้น ศพถูกนำออกจากเมืองหยูโจว แล้วโยนลงไปในคูในภูเขา
เฟิงหยูเฮงกล่าวคำอำลากับพลเมืองจากนั้นก็ไปหาเฉียนเฟิงโจวอย่างรวดเร็ว
คำพูดที่นางกล่าวที่หน้าร้านห้องโถงสมุนไพรไปถึงหูของเฉียนเฟิงโจวหลังจากที่ต้องเผชิญกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเต็ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่รู้สึกอับจนหนทางและหวาดกลัว คนผู้นั้นถูกเฟิงหยูเฮงฆ่า สิ่งนี้ทำให้เจตนารมณ์ขององค์หญิงจี่อันชัดเจน นางต้องการที่จะทวงมณฑลจี่อันคืน ! นางต้องการใช้อำนาจเต็มที่เพื่อต่อสู้กับตระกูลเต็ง ! นี่คือผลลัพธ์ที่ผู้คนของหยูโจวรอมาหลายชั่วอายุคน นี่เป็นสิ่งที่เขาได้ฝันเห็น
แต่เขาก็กังวลเล็กน้อยท้ายที่สุดเขาก็เห็นได้ชัดว่าจำนวนทหารที่เฟิงหยูเฮงนำมา กองทัพส่วนตัวของตระกูลเต็งมีประมาณ 1,000 คน ! นั่นเป็นสาเหตุที่คำพูดแรกของเฉียนเฟิงโจวบอกเฟิงหยูเฮงเมื่อมาถึงที่ทางการคือ “เมืองหยูโจวมีทหารและม้า 500 นาย พวกเขาทั้งหมดจะถูกมอบให้กับองค์หญิงขอรับ ! ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและกล่าวกับเฉียนเฟิงโจวว่า“นำทะเบียนตระกูลเต็งออกมา ข้าจะดูว่าพวกเขาอยู่ที่นี่หรือมณฑลหยุน ? ”
“ทะเบียนตระกูล? ” เฉียนเฟิงโจวตกตะลึงแล้วส่ายหน้า “ไม่มีเลยขอรับ เมื่อข้าเข้ามารับตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองหยูโจว ข้าไม่เคยเห็นใคร เห็นได้ชัดว่าทะเบียนตระกูลเต็งไม่ได้อยู่ในราชวงศ์ต้าชุนมาหลายชั่วอายุคน มณฑลหยุนไม่ได้เก็บไว้ขอรับ”
“โอ้? ” เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเขาไม่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นคนของราชวงศ์ต้าชุนหรือ ? ”
เฉียนเฟิงโจวคิดสักพักแล้วกล่าวว่า“พวกเขาไม่ควรถูกมองว่าเป็นคนของราชวงศ์ต้าชุนใช่หรือไม่ขอรับ ? อย่างน้อยที่สุดพวกเขาไม่ได้ขึ้นทะเบียนกับราชวงศ์ต้าชุน ข้าได้ยินมาว่าตระกูลเต็งได้จัดตั้งสำนักทะเบียนครอบครัวในมณฑลจี่อันนานมาแล้ว มันไม่ใช่แค่ตระกูลเต็งของพวกเขา ผู้คนทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในมณฑลจี่อันถูกลบออกจากการลงทะเบียนของราชวงศ์ต้าชุน และเข้าสู่ภายในมณฑล นับแต่นั้นมาพวกเขาก็กลายเป็นคนของมณฑลจี่อัน พวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์ต้าชุนขอรับ”
“ราชวงศ์ต้าชุนไม่สนใจเรื่องนี้หรือ? เจ้าเคยรายงานเรื่องนี้ต่อราชสำนักหรือไม่ ? เขตการปกครองหยุนไม่เคยแทรกแซงหรือ ? ” เฟิงหยูเฮงไม่เข้าใจ “การเป็นอิสระด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำอาจเป็นไปได้ หรือว่ากฎหมายของราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนเป็นเพียงไม้ประดับจริง ๆ ? ”
“องค์หญิงโปรดระงับความโกรธก่อนขอรับ”เฉียนเฟิงโจวตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่มีอะไรที่ข้าทำได้ หากพูดไปมันก็เป็นเรื่องหลายสิบปีแล้ว ข้าเคยถามเจ้าเมืองหยุนเกี่ยวกับเรื่องนี้หลังจากเข้ารับตำแหน่งนี้ แต่เจ้าเมืองหยุนนั้นไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง ครั้งหนึ่งเขาเคยพูดกับข้าว่าเขาได้ส่งรายงานไปยังราชสำนักเมื่อเขาได้รับมอบ แต่รายงานถูกระงับ ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีข่าว นับตั้งแต่เวลานั้นรายงานทุกฉบับที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเต็งไม่ว่าจะถูกส่งไปจำนวนเท่าใดก็จะหายไปเหมือนก้อนหินที่ตกลงมาในมหาสมุทร เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนปกป้องพวกเขาในเมืองหลวง เนื่องจากเราไม่ใช่เจ้าหน้าที่ในเมืองหลวง เราจึงไม่สามารถเข้าเฝ้าได้ นอกจากการส่งรายงาน ไม่มีอะไรอื่นที่เราสามารถทำได้ ในที่สุดก็ไม่มีใครที่สามารถทำอะไรกับตระกูลเต็งได้อีกต่อไปขอรับ”
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้เห็นได้ชัดว่าตระกูลเต็งเป็นเสาหลักของการสนับสนุนในเมืองหลวงมาตั้งแต่รุ่นที่แล้ว และการสนับสนุนนั้นมีอิทธิพลอย่างมาก มันเป็นเช่นนั้น พวกเขาสามารถระงับรายงาน ในรุ่นนี้มันเป็นองค์ชายแปด แต่ใครจะเป็นรุ่นก่อนหน้าได้บ้าง ? แต่นางไม่มีความปรารถนาที่จะสืบสวนมากเกินไป แม้ว่านางจะทำการสอบสวนมันก็ไร้ประโยชน์ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด นางก็มาแล้ว ดังนั้นนางจึงไม่อนุญาตให้ตระกูลเต็งใช้ชีวิตเช่นเดิมอีกต่อไป มันจะเป็นการดีที่สุดถ้านางยึดดินแดนของนางเร็วขึ้นหน่อย
“นำทหารมาเฝ้าเมืองและเริ่มปิดกิจการของตระกูลเต็งทั้งหมดทันที ! ” นางกล่าวอย่างเย็นชาและออกคำสั่งกับเฉียนเฟิงโจวว่า “หากมีใครขัดขวางท่าน ให้ฆ่าพวกเขาทั้งหมด”
มันเป็นคำสั่งฆ่าอีกครั้งและนี่เองที่ทำให้เฉียนเฟิงโจวสั่นสะท้านด้วยความกลัว เขารู้สึกว่าเด็กสาวตรงหน้าเขากำลังแสดงพลังซึ่งไม่สามารถเพิกเฉยได้ แม้จะอยู่ห่างห้าก้าว เขาก็ยังรู้สึกถึงความหวาดกลัวของพลังนี้ แต่เขาก็ยังลังเลอยู่เล็กน้อย ปิดกิจการทั้งหมดของตระกูลเต็ง ! ตระกูลเต็งมีมากกว่าหนึ่งหรือสองร้านค้าในหยูโจว เขาเคยนับมาก่อนหน้านี้และมีมากกว่า 18 ร้านถึงกับเรียกพวกมันว่า 18 ระดับของโลกใต้พิภพในความลับ แม้ในฐานะเจ้าเมือง เขาจะออกนอกเส้นทางเพื่อหลีกเลี่ยงร้านค้าเหล่านั้น อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาต้องการที่จะนำผู้คนไปปิดมัน ทำไมเขาถึงรู้สึกกังวลเล็กน้อย ?
เฟิงหยูเฮงมองเฉียนเฟิงโจวและอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า“ใต้เท้าเฉียน รองแม่ทัพเฉียนหลี่ไม่เคยลังเลเหมือนอย่างที่ท่านเป็น หากมีความกลัวศัตรูแม้แต่น้อยนิดในสนามรบ จะไม่มีผลลัพธ์อื่นใดนอกจากความตาย”
เฉียนเฟิงโจวสั่นเทาแล้วจำได้ว่าบุตรชายของเขาเคยส่งจดหมายฉบับหนึ่งที่กล่าวว่าองค์หญิงจี่อันว่าไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาด้วยความสามารถในการต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญ องค์ชายเก้าเองยังอดชื่นชมนางไม่ได้ ไม่มีความงี่เง่าซึ่งมักจะพบกับหญิงสาวแม้แต่น้อยในตัวนาง นางเป็นคนที่ใจดีที่สุดคนหนึ่งที่นั่น ด้วยความสามารถที่แปลกประหลาด ทักษะการยิงธนูและรูปแบบการเดินทัพของนาง ในสนามรบ นางเป็นเหมือนผู้ชายที่พุ่งเข้าใส่สนามรบ นางยืนอยู่เคียงข้างองค์ชายเก้า พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก
เฉียนเฟิงโจวกัดฟันและไม่ลังเลอีกต่อไปโดยกล่าวว่า“ข้ารับคำสั่งขอรับ” โดยไม่ชักช้าเขาออกเดินทางเพื่อเรียกกองทหารของเขา
สำหรับทหารที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อกลุ่มของเฟิงหยูเฮงออกไป พวกเขาค้นหาเพื่อนที่อยู่ในเมืองหยูโจว พวกเขาถูกพากลับไปและพวกเขาก็โวยวายว่าหัวหน้าของพวกเขาถูกตัดหัว พวกเขาต้องการรายงานต่อผู้พิทักษ์ประจำมณฑลจี่อัน เพื่อให้เขาช่วยเหลือพวกเขาและแก้แค้น
อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ประจำมณฑลในปัจจุบันไม่มีระเบียบเขาจะสนใจเรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร ?
เริ่มต้นจากเมื่อคืนก่อนจนถึงเย็นเต็งปิงสนุกสนานกับตัวเองในเรือนเล็ก ๆ ที่ไม่เคยออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาเรียกคนที่เขาโปรดปรานเพียง 2 คนเท่านั้น แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผู้ชายและอนุทุกคนในคฤหาสน์รวมตัวกันที่ลานบ้าน บ่าวรับใช้ต้องการหยุดพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าชายสองคนในห้องบ้าไปแล้ว พวกเขาแสดงการต้อนรับที่อบอุ่นอย่างยิ่งต่อผู้ที่มา
เมื่อเห็นว่าเต็งปิงเคยทำสิ่งนี้มาแล้วในอดีตเรียกคนเจ็ดหรือแปดคนพร้อมกันบ่าวรับใช้เชื่อว่าเขาตื่นเต้นในเวลานี้ และเตรียมพร้อมที่จะไปให้ไกลกว่าเดิม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่หยุดพวกเขา พวกเขารู้เกี่ยวกับงานอดิเรกของเจ้านาย และพวกเขาเข้าใจว่าหากพวกเขาหยุดเขาตอนนี้ ก็เป็นไปได้ที่พวกเขาจะถูกตัดหัว ดังนั้นจึงปล่อยให้ผู้ชายและอนุเข้าไปข้างใน เสียงแห่งความสุขที่มาจากภายในห้องนั้นไม่หยุดยั้งและพวกเขาก็เป็นเช่นนั้น แม้กระทั่งหญิงชราในคฤหาสน์ก็ได้ยินเสียงพวกเขา
บ่าวรับใช้ก็อิจฉาอย่างลับๆ อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าพวกเขาไม่ได้หยุดทั้งคืนหรือระหว่างวัน ในช่วงบ่ายเท่านั้นอนุบางคนก็คลานออกมาจากห้องโดยไม่กังวลเรื่องการปรากฏตัวและขอความช่วยเหลือ พวกบ่าวรับใช้เห็นว่าเลือดไหลออกมาจากบริเวณส่วนล่างของผู้หญิงและรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น พวกเขารีบไปที่สนามหญ้าด้านหน้าเพื่อเรียกหมอที่อยู่ในคฤหาสน์
อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าเมื่อหมอทั้งสามมาถึงพวกเขาก็จะเข้าไปข้างในและหมดแรงในไม่ช้า หลังจากนั้นไม่นานหนึ่งในนั้นได้สูญเสียเสื้อผ้าของพวกเขา คนหนึ่งได้สูญเสียกางเกงและอีกคนก็ไม่สามารถหลบหนี ไม่นานหลังจากนั้นเสียงกรีดร้องของหมอคนนั้นสามารถได้ยินมาจากข้างในพร้อมกับเสียงหัวเราะของเต็งปิง
ใบหน้าของหมอสองคนที่หลบหนีกลับมาซีดเซียวขณะที่พวกเขาแจ้งบ่าวรับใช้อย่างรวดเร็วว่า “เร็ว ! ไปตามคนที่สามารถตัดสินใจได้มาเร็ว ! ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับใต้เท้าเต็ง หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไป เขาจะตาย ! เร็ว ! อย่าชักช้า ! ”
บ่าวรับใช้หันกลับมาและวิ่งออกไปพร้อมคิดกับตัวเองว่าจะไปเรียกใครได้ เขาจะเรียกหาฮูหยินผู้เฒ่าหรือฮูหยิน ? เมื่อคิดไปว่าฮูหยินผู้เฒ่านั้นแก่เกินไปและร่างกายของนางเองก็กำลังจะพังทลาย นางจะจัดการกับความตกใจแบบนี้ได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นถ้านางมาและจบลงเหมือนหมอที่ไม่สามารถหนีไปได้… ? เขาส่ายหน้าและไม่กล้าที่จะคิดต่อไป อย่างไรก็ตามเขาเริ่มสงสัยว่าทำไมเจ้านายของเขาถึงเป็นแบบนี้ เป็นไปได้หรือไม่ที่ยาซึ่งผลิตโดยหมอเหล่านั้นแรงมาก และเขาไม่สามารถทนได้ ? ดูอย่างนี้แม้ว่าจะสามารถระงับได้ แต่คนที่ได้รับความโปรดปรานและอนุก็ไม่สามารถถูกเก็บไว้ได้ พวกเขาจะต้องถูกเตะออกไปและชุดใหม่จะต้องถูกนำเข้ามา
ในขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขามุ่งหน้าไปหาฮูหยินเต็ง เมื่อเขามาถึงด้านหน้าของเรือน เขาเห็นกลุ่มสาวใช้และยายยืนอยู่ในสนาม จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างเร่งด่วนว่า “เร็ว ! พาข้าเข้าไปพบท่านฮูหยินเร็ว มีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องรายงาน ! ” ในขณะที่เขาพูดเขาก็เริ่มวิ่งเข้าไปข้างใน ในเวลานี้มันเป็นเวลาสำหรับอาหารค่ำ เขาเป็นพ่อบ้านและเขามักจะมาหาท่านฮูหยินเพื่อรายงานเกี่ยวกับสถานการณ์ในคฤหาสน์ เนื่องจากเขาได้พบกับท่านฮูหยินใหญ่ เขาจึงไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาคิดว่าเขาจะให้สาวใช้ตะโกนจากข้างนอกแล้วเข้าไปข้างในอย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่ากลุ่มสาวใช้และยายจะปิดกั้นทางเข้า ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เขาก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปใน…
ตอนที่ 858 ต้องการมีชีวิตอยู่หรือไม่ ?  จำเป็นต้องเชิญองค์หญิงจี่อัน
ตอนที่858 ต้องการมีชีวิตอยู่หรือไม่ ? จำเป็นต้องเชิญองค์หญิงจี่อัน
เมื่อเห็นสาวใช้และยายในบ้านมีปฏิกิริยาแบบนี้พ่อบ้านก็ตกตะลึง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและไม่สามารถช่วยได้ แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัย “เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านฮูหยินกำลังอยู่กับใครบางคน ฮ่า ๆ แต่เจ้าต้องไปบอกท่านฮูหยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับท่านใต้เท้า สุขภาพของท่านฮูหยินผู้เฒ่าไม่ดี และเรื่องนี้ต้องให้ท่านฮูหยินสั่งการ”
สาวใช้และยายมีปัญหาในขณะที่หัวหน้าบ่าวรับใช้กล่าวอย่างไร้ปัญหา “พ่อบ้านหลิว เจ้าช่วยเราได้หรือไม่ วันนี้มันไม่สะดวกสำหรับท่านฮูหยินใหญ่ ในคฤหาสน์นี้นอกจากนายท่านแล้ว เจ้ามีอำนาจมากที่สุด เจ้าจัดการตามที่สมควได้เลย หลังจากที่ท่านฮูหยินทราบเรื่องแล้ว นางจะไม่ตำหนิเจ้า” หลังจากกล่าวอย่างนี้นางส่งยิ้มที่คลุมเครือกับพ่อบ้าน และก้าวไปข้างหน้าเพื่อเข้าใกล้พ่อบ้านหลิวและกล่าวเบา ๆ ว่า “ข้าขอร้องพ่อบ้านหลิว วันนี้อย่ามาหาท่านฮูหยินเลย”
ภายนอกคฤหาสน์ของผู้พิทักษ์ประจำมณฑลเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงมาก แต่หลังประตูปิด พวกเขาเท่านั้นที่รู้ นี่เป็นแหล่งโลกีย์ มันไม่ใช่แค่เจ้านายและท่านฮูหยินที่ทำตัวเหลวแหลก แม้แต่บ่าวรับใช้ก็เช่นกัน หัวหน้าบ่าวรับใช้ที่อยู่ข้างท่านฮูหยินก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับพ่อบ้านเช่นกัน นางอายุ 17 ปี และนางอยู่ในช่วงปีที่เติบโต หน้าอกของนางใหญ่มาก และเมื่อมันปัดไปโดนพ่อบ้าน มันก็ทำให้เขารู้สึกตกตะลึง เขาเลิกใส่ใจว่ามีคนอยู่รอบ ๆ ขณะที่เขาเอื้อมมือจับหน้าอกของหัวหน้าบ่าวรับใช้แล้วกล่าวว่า “ข้าต้องตัดสินใจด้วยตัวเอง แต่ข้าไม่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้ ! เจ้าไม่รู้หรอก แต่ท่านใต้เท้า…”
เขาเปล่งเสียงของเขาเล็กน้อยและเล่าให้ฟังอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับฝั่งของเต็งปิงเขาคิดว่ามันจะเป็นการดีที่สุดถ้าท่านฮูหยินได้ยินจากข้างในแล้วใช้ความคิดริเริ่มเพื่อยุติเรื่องที่นางกำลังทำแล้วออกมาอย่างรวดเร็วและจัดการสิ่งนี้
อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่าหลังจากคำอธิบายนี้ท่านฮูหยินข้างในไม่ได้ยิน แม้กระนั้นจะได้ยินเสียงของฮูหยินผู้เฒ่าที่นั่งเกี้ยวมา นางเกือบตายจากความโกรธ สาวใช้และยายก็ร้องให้คร่ำครวญและรู้ว่าพวกเขาต้องโดนลงโทษ พวกเขาเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อคุกเข่าและหมอบคลาน
หญิงชราลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วถามพ่อบ้านหลิว “เจ้าพูดความจริงหรือ ? ข้าเพิ่งไปหาปิงเอ๋อเพื่อตรวจสอบ และผู้คนที่ทางเข้าเรือนไม่อนุญาตให้ข้าเข้าไปข้างใน พวกเขาไม่ได้พูดเรื่องที่เกิดขึ้น ข้าได้ยินเสียงแปลก ๆ จากด้านใน และข้าคิดว่าข้าจะมาที่นี่เพื่อถามฮูหยิน แต่ใครจะรู้ว่ามันจะไร้ประโยชน์” ท่านฮูหยินผู้เฒ่าสั่นเทาด้วยความโกรธ นางกินข้าวเยอะไปสำหรับมื้อเย็น เมื่อนางคิดว่านางจะออกไปเดินเล่น นางได้ยินว่าเต็งปิงอยู่ในเรือนเล็ก ๆ นั้น นางจึงมุ่งหน้าไปในทิศทางนั้น เป็นผลให้นางถูกหยุดโดยบ่าวรับใช้และบอกว่านางเข้าไปไม่ได้ นางเป็นคนที่มีประสบการณ์ ดังนั้นนางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเสียงเหล่านั้นคือเสียงอะไร ในฐานะที่เป็นมารดา นางรู้สึกว่ามันไม่มีที่จะกังวลเรื่องนี้ ดังนั้นนางจึงขึ้นเกี้ยวและมาหาฮูหยิน
ไม่มีอะไรที่พ่อบ้านสามารถทำได้แม้ว่าเขาต้องการที่จะปิดบังเรื่องนี้ เขาก็ไม่สามารถปิดบังได้ ยิ่งไปกว่านั้นท่านฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินแล้ว เขาทำอะไรได้ เขาแค่พยักหน้า “ท่านฮูหยินผู้ฒ่า ทุกสิ่งที่ข้าพูดเป็นเรื่องจริงขอรับ ! ตอนนี้แม้แต่หมอก็สามารถทำอะไรได้เลย มีหมอคนหนึ่งติดอยู่ข้างในและไม่สามารถออกมาได้ขอรับ”
ท่านฮูหยินผู้เฒ่าหอบหายใจอย่างหนักขณะที่บ่าวรับใช้และยายรีบไปช่วยนางในการหายใจ ในที่สุดการดูแลก็ทำให้นางสงบลง ท่านฮูหยินผู้เฒ่าก็ผลักประตูเข้าไปในห้องฮูหยินใหญ่
ไม่มีอะไรที่บ่าวรับใช้และยายในบ้านของท่านฮูหยินสามารถทำได้หลังจากคิดเล็กน้อย เนื่องจากเรื่องเหลวแลกของท่านใต้เท้าได้ถูกเปิดเผยออกไปแล้ว บางทีอาจจะไม่สามารถปิดบังสถานการณ์ในห้องของท่านฮูหยินได้ ลืมมันไปเถอะ ถ้าทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด ใครจะรู้ มันอาจทำให้ท่านฮูหยินผู้เฒ่าตายจากความโกรธ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านฮูหยินของพวกเขาจะเป็นหนึ่งเดียวกับพลังทั้งหมดในลานด้านใน พวกเขาไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงฮูหยินผู้เฒ่าอีกต่อไป
มันเป็นเพียงตอนนี้ที่พ่อบ้านหลิวเข้าใจว่าทำไมเขาถึงถูกหยุดก่อนหน้านี้ใครจะรู้ว่าท่านฮูหยินจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับหลานชายของสามีนาง ! แต่มันก็แปลก ด้วยความโกลาหลที่มากขนาดนั้น ทำไมจึงไม่มีใครตื่นขึ้นมาและยังนอนหลับสนิท
เขาก้าวไปข้างหน้าและเรียกออกมาสองสามครั้งแต่ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาจากคนบนเตียง หัวหน้าบ่าวรับใช้ตรงหน้าก็ก้าวไปข้างหน้าในเวลานี้ และกล่าวกับเขาว่า “หยุดเรียกได้แล้ว ดูเหมือนว่านางจะได้รับยาบางอย่าง เราเรียกนางตลอดทั้งวัน แต่นางก็ยังไม่ได้ตื่น ตอนนี้เจ้าบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับท่านใต้เท้า เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ทำไมเกิดเรื่องขึ้นมากมายในคืนเดียว ? ”
พ่อบ้านหลิวก็เต็มไปด้วยความกังวลในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้ยินมาว่าองค์หญิงจี่อันมาถึงหยูโจวแล้ว และเขาก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ คฤหาสน์ทั้งหมดเพิ่มความเข้มงวด และแม้กระทั่งยามและองครักษ์เงาก็เพิ่มจำนวนมากขึ้น แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ ใครจะรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นจริง แม้ว่าเหตุการณ์เพิ่งจะเกิดขึ้น ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับองค์หญิงจี่อัน ?
ท่านฮูหยินผู้เฒ่าได้รับการรักษาจากหมอและฟื้นขึ้นมาท่านฮูหยินผู้เฒ่าไม่ได้โต้แย้งเรื่องนี้ หลังจากตื่นขึ้นมา นางก็ตื่นขึ้นพร้อมกับการสนับสนุนจากบ่าวรับใช้และเริ่มสอบถามรายละเอียดเกี่ยวกับสถานการณ์ของเต็งปิง สำหรับลูกสะใภ้นอนกับหลานของนาง นางเลือกที่จะไม่คิดถึงมัน ในที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับบุตรชายของนางลูกสะใภ้ก็ไม่คุ้มค่ามากนัก แม้แต่หลานชายนั้นก็ไม่ใช่บุตรชายของฮูหยินใหญ่ มันก็ไม่เป็นไร ในท้ายที่สุดนี่ไม่ใช่แค่เรื่องอื้อฉาวในครอบครัว ต่อมานางจะกำจัดลูกสะใภ้นั้น อย่างไรก็ตามนางยังคงกังวลอย่างมากกับด้านของเต็งปิง ขณะที่นางถามหมอ “เกิดอะไรขึ้นกับฝั่งของท่านใต้เท้า”
หมอคนหนึ่งกล่าวว่า“ดูจากลักษณะแล้ว ดูเหมือนว่าใต้เท้าได้รับยาเพิ่มกำหนัดบางชนิด ผลกระทบของยารุนแรงมาก เพื่อให้ผลกระทบของยาลดลง จะใช้เวลาอีก 3 – 5 ชั่วยาม แต่เราไม่รู้ว่าร่างกายของท่านใต้เท้าจะทนได้นานแค่ไหนขอรับ” ไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้ ได้รับยาเพิ่มกำหนัดเว้นแต่วิธีดั้งเดิมมากถูกใช้เพื่อบรรเทามันไม่มีวิธีอื่นจริง ๆ
ท่านฮูหยินตะโกนด้วยความโกรธว่า“รายงาน ! รายงานทันที ! คนแบบไหนที่จะกล้ามอบยาเพิ่มกำหนัดให้ผู้พิทักษ์แห่งมณฑล ? นี่คือการพยายามฆ่าอย่างชัดเจน ! รายงานเลย ! รายงานทันที ! ”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกเอ่ยขึ้นมาทุกคนงงงวยและทำอะไรไม่ถูก รายงานงั้นหรือ ?จะให้รายงานใคร ? พ่อบ้านหลิวรวบรวมความกล้าหาญ ก่อนจะกล่าวว่า “ท่านฮูหยินผู้เฒ่า ในมณฑลจี่อัน ท่านใต้เท้าของเราเป็นเจ้าหน้าที่อันดับสูงสุด เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นกับท่านใต้เท้า ไม่มีใครให้รายงาน”
“เช่นนั้นออกไปข้างนอกมณฑลจี่อันเพื่อรายงาน! ไปที่หยูโจว ! ไปที่มณฑลหยุน ! ”
“ท่านฮูหยินผู้เฒ่าลืมไปแล้วหรือขอรับ? นับตั้งแต่สี่ชั่วอายุคน ตระกูลเต็งถอนทะเบียนครอบครัวจากราชวงศ์ต้าชุน สำหรับราชวงศ์ต้าชุน เราไม่ได้เป็นพลเมืองของพวกเขาอีกต่อไป หากมีสิ่งใดเกิดขึ้น เราจะต้องแก้ไขด้วยตัวเอง ราชวงศ์ต้าชุนไม่สนใจขอรับ”
ท่านฮูหยินผู้เฒ่าคร่ำครวญอย่างกระวนกระวายในขณะที่ร้องไห้ นางกล่าวว่า “ข้ารู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ข้าแนะนำให้บิดาของปิงเอ๋อยับยั้งชั่งใจ แต่เขาไม่ฟังข้า เขากลับทำไปอีกขั้นหนึ่งแทน ตอนนี้ เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นไม่มีใครต้องรายงาน บอกข้าทีว่าปิงเอ๋อถูกวางยาแล้วควรทำอย่างไรดี ? ข้าเคยบอกแล้วว่าปิงเอ๋อของข้าหมกมุ่นกับเรื่องเช่นนี้มากเกินไปในแต่ละวัน แต่เขาก็ไม่ได้เหลวไหล ปรากฎว่าเขาได้รับอันตรายจากบางคนที่ต่ำต้อย ! ปิงเอ๋อของข้าโชคร้ายจริง ๆ ! ” ท่านฮูหยินผู้เฒ่าเริ่มคร่ำครวญ
ไม่มีอะไรที่คนใช้จะทำได้พวกเขาทำได้เพียงรอให้ฮูหยินผู้เฒ่าหยุดร้องไห้ ก่อนที่หมอจะถามว่า “ในความเป็นจริง มันก็ยังพอจะมีทางที่จะรักษานายท่าน” เขามองฮูหยินผู้เฒ่าและเห็นสายตาที่คาดหวังของนางก่อนที่จะพูดว่า “มันเป็นเพียงแค่ต้องไปเชิญคนผู้นี้มาและมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเชิญคนผู้นี้”
“มันเป็นใคร? ” ท่านฮูหยินผู้เฒ๋ารู้สึกสับสนเล็กน้อย “ใครที่ตระกูลเต็งของเราที่ไม่สามารถเชื้อเชิญให้มาได้ ? คนผู้นั้นเป็นทหารบนสวรรค์หรือใคร ? ”
หมอบอกอย่างมีปัญหา“แม้ว่าจะไม่ใช่ทหารบนสวรรค์ แต่ก็ใกล้เคียง คนผู้นั้นคือองค์หญิงจี่อันซึ่งเพิ่งมาถึงเมืองหยูโจวขอรับ”
ฮูหยินผู้เฒ่าเกือบสำลักน้ำลายตัวตายองค์หญิงจี่อัน ! เหมือนกับว่านางเคยได้ยินชื่อคนผู้นี้มาก่อน อย่างไรก็ตามสิ่งที่นางได้ยินไม่ได้เกี่ยวกับชื่อเสียงของนางในฐานะแพทย์ องค์หญิงจี่อันเป็นเจ้าของที่แท้จริงของมณฑลจี่อันและนางก็ได้รับพระราชทานที่ดินศักดินาจากฮ่องเต้ นางเป็นเจ้าของที่แท้จริงของมณฑลจี่อัน ตระกูลเต็งของนางปกป้องมันมาหลายชั่วอายุคน แม้กระนั้นพวกเขาเป็นเพียงผู้พิทักษ์ประจำมณฑล พวกเขามีสิทธิ์ในการป้องกันและจัดการมัน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีสิทธิ์ใด ๆ ในการครอบครองดินแดน กล่าวคือตระกูลเต็งดูแลมณฑลจี่อัน ในที่สุดแผ่นดินก็ไม่ได้เป็นของพวกเขา
หมอเห็นว่าท่านฮูหยินผู้เฒ่าตัวแข็งทื่อดังนั้นเขาจึงกล่าวเพิ่มเติมว่า “องค์หญิงจี่อันเป็นหมอเทวดาที่มีชื่อเสียงที่สุดในราชวงศ์ต้าชุน หากท่านใต้เท้าสามารถทนได้นาน 3 – 5 ชั่วยามและอยู่รอดได้ หรือไม่เราก็สามารถเชิญองค์หญิงจี่อันมาช่วยได้ขอรับ”
ฮูหยินผู้ฒ่ากัดฟันของนาง“ไปเชิญนางมา ! สำหรับชีวิตของปิงเอ๋อ ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเชิญยากเพียงใด เราก็ต้องลอง ตราบใดที่ปิงเอ๋อของข้าได้รับการรักษาและตราบใดที่ปิงอ๋อยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าองค์หญิงจี่อันจะได้รับมณฑลคืนไป ก็มอบให้นาง… มันก็ดี”
บ่าวใช้ได้ยินท่านฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวอย่างนี้และไม่ได้เพิ่มอะไรอีก พวกเขาออกเดินทางอย่างรวดเร็วเพื่อไปที่หยูโจว เพื่อเชิญนาง
แต่หลังจากล้อแล่นมานานท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง นางจะได้รับเชิญในเวลานี้หรือไม่ ? คนที่ไปหาหยูโจวอารมณ์เสียมาก พวกเขายังคาดการณ์เกี่ยวกับองค์หญิงจี่อันอีกเล็กน้อย ถ้าเต็งปิงถูกยาเสพติดโดยผู้หญิงเลวทรามต่ำช้า พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาใช่ไหม? องค์หญิงดิจี่อันฆ่าพวกเขาทันทีหรือไม่?
ในด้านนี้บ่าวรับใช้ไปที่หยูโจวเพื่อไปหาเฟิงหยูเฮงเพื่อช่วยเต็งปิงในอีกด้านหนึ่ง ทหารที่ได้รับบาดเจ็บที่กลับมาจากหยูโจวรวมตัวกันในค่ายทหารสำหรับกองทหารเอกชน พวกเขารายงานกับแม่ทัพฮันกังเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่หน้าร้านห้องโถงสมุนไพรที่หยูโจว หลังจากพูดอย่างนี้แล้วหนึ่งในนั้นกล่าวว่า “แม่ทัพฮัน ท่านต้องช่วยเราแก้แค้น ! องค์หญิงจี่อันเป็นคนที่หยิ่งยโสถึงจุดที่จะฆ่าผู้คนบนท้องถนน นางดูถูกมณฑลจี่อันของเรา หากสิ่งนี้ดำเนินต่อไปเราจะไปทางไหน ไม่ช้าก็เร็วเราจะถูกกำจัดโดยนาง ! ”
อีกคนหนึ่งกล่าวว่า“เมื่อเรากลับมา เราก็ผ่านคฤหาสน์และได้ยินว่าคฤหาสน์นั้นวุ่นวาย มีบางอย่างเกิดขึ้นกับทั้งท่านใต้เท้าและท่านฮูหยิน แม่ทัพฮันท่านคิดว่านี่คือจุดจบของมณฑลจี่อันของเราหรือไม่ องค์หญิงจี่อันมาและต้องการที่จะนำดินแดนนี้กลับไป จะเกิดอะไรขึ้นกับเราในอนาคต ตระกูลเต็งมีเงินจำนวนมากและพวกเขาสามารถหนีไปยังสถานที่ใดก็ได้ที่พวกเขาต้องการ แต่พวกเราล่ะ ? ใครจะสนใจพวกเราขอรับ ? ”
“ลืมไปเลยว่ามีใครห่วงเราในฐานะกองกำลังส่วนตัวของพวกเขา เมื่อเราพบกันอย่างแท้จริงในการต่อสู้ เราก็จะกลายเป็นแพะรับบาปในการขัดขวางองค์หญิงจี่อันเพื่อช่วยตระกูลเต็งหลบหนี พวกเรากลายเป็นด่านหน้าในการปะทะกับองค์หญิงจี่อันเมื่อนางย่างเท้าเข้ามาในมณฑลจี่อัน สำหรับตระกูลเต็ง ไม่ว่าพวกเขาจะมีความสามารถในการต่อสู้มากเพียงใด ข้าก็กลัวว่าพวกเขาจะวิ่งหนีไปไกลขนาดนี้แล้วก็ไม่สามารถแม้แต่จะพบเงา”
กองกำลังส่วนบุคคลเป็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยพลังและความมีชีวิตชีวาเมื่อฮันกังได้ยินสิ่งนี้การหายใจของเขาก็ไม่แน่นอน และใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยในที่สุดเขาก็ตัดสินใจ “แทนที่จะให้พวกเขามาหาพวกเรา มันจะเป็นการดีกว่าถ้าจะเรารุก ! เรียกสหายทั้งหมด พวกเราจะไปล้อมรอบหยูโจวเพื่อตามหาองค์หญิงจี่อันเพื่อล้างแค้น ! ในขณะที่เราอยู่ที่นี่ เราจะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งสำหรับเจ้าเมืองหยูโจวเพื่อให้เขารู้ว่าพี่น้องเราดุร้ายเพียงใด !