The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 879-880

ตอนที่ 879 องค์หญิงมุ่งหน้าไปภาคใต้
　　ตอนที่879 องค์หญิงมุ่งหน้าไปภาคใต้
　　ข่าวจากเมืองหลวงมาถึงมณฑลจี่อันอย่างรวดเร็วคดีที่เกี่ยวข้องกับเหมืองนั้นเกี่ยวข้องกับองค์ชายแปดและมันไม่ง่ายเลยที่เขาจะได้รับโทษ แต่เรื่องของการขนส่งเสบียงทางทหารได้ถูกส่งมอบให้กับองค์ชายรอง เรื่องนี้ทำให้นางถอนหายใจด้วยความโล่งอก
　　ถึงแม้ว่าฝ่ายองค์ชายแปดจะไม่นิ่งเฉยอยู่เบื้องหลังพวกเขาก็แค่พยายามทำให้เกิดปัญหาระหว่างทางเท่านั้น มันจะไม่เป็นจุดตัดโซ่อุปทานอย่างแท้จริง และจะไม่ง่ายเหมือนการกักตุนทุกอย่าง
　　แต่เฟิงหยูเฮงยังต้องการเดินทางไปภาคใต้นางได้รับจดหมายจากซวนเทียนหมิงโดยนกอินทรี และนางรู้ว่าการต่อสู้ครั้งแรกได้บทสรุปที่สวยงามมาก ในเวลาเดียวกันกระสุนจำนวนมากถูกใช้ไป นางต้องการที่จะไปเติมเสบียง ยิ่งการต่อสู้ยืดเยื้อไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งยากขึ้นที่จะสร้างความคุ้นเคยให้กับทหารจากราชวงศ์ต้าชุน นางรู้สึกว่าการเตรียมกระสุนจำนวนมากไว้ล่วงหน้าเป็นความรอบคอบ เหตุผลที่ราชวงศ์ต้าชุนไม่ได้มีวิธีจัดการกับกูซูมากนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เหตุผลที่สำคัญที่สุดคือทหารของราชวงศ์ต้าชุนไม่เหมาะที่จะต่อสู้ในสภาพอากาศแบบนั้น
　　ความร้อนไม่สามารถเปรียบเทียบกับความเย็นได้ไม่ว่าเฉียนโจวจะหนาวเพียงใด คน ๆ หนึ่งสามารถสวมใส่เสื้อผ้าได้มากขึ้น แต่ในทะเลทรายแม้ว่าคนหนึ่งจะเปลื้องผ้าจนหมด พวกเขาก็ยังคงรู้สึกร้อน ไม่ต้องพูดถึงความคิดที่จะสู้รบ มันทนไม่ไหวจริง ๆ
　　นางเริ่มเตรียมตัวในมณฑลจี่อันการเตรียมการหลักคือคำแนะนำสำหรับสิ่งที่ต้องทำหลังจากที่นางจากไป โชคดีที่องค์ชายหกจะเข้ามารับผิดชอบ ดังนั้นนางก็มอบหน้าที่การจัดการมณฑลและเหมืองให้องค์ชายหก เรื่องในคฤหาสน์ก็จะถูกทิ้งไว้ที่ซูซื่อและฉินซื่อ ร้านค้าด้านนอกถูกส่งให้เฟิงเซียงหรูและเป่ยฟูหรง
　　เด็กหญิงไม่ได้มีข้อคัดค้านใดๆ แต่องค์ชายหกพูดด้วยท่าทางที่ไร้ประโยชน์อย่างมาก “ข้าหนีออกจากเมืองหลวงมายังมณฑลจี่อัน แต่ข้าก็ยังไม่สามารถหนีจากสิ่งเหล่านี้ได้ น้องสะใภ้ เจ้าต้องกลับมาอย่างรวดเร็ว จะไม่ขอปิดบังเจ้า แต่ข้าไม่เหมาะกับสิ่งเหล่านี้”
　　ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันมากขึ้นและเฟิงหยูเฮงได้รับความเข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับองค์ชายหกในฐานะบุคคล นางรู้ว่าซวนเทียนเฟิงกำลังพูดความจริง ดังนั้นนางจึงรู้สึกอายและกล่าวว่า “ข้าไม่มีทางเลือกอื่น พี่หกโปรดเปิดใจให้กว้างมากขึ้น ! ท่านพี่ก็เห็น ข้าไม่มีคนมากมายจริง ๆ และข้าจะรู้สึกไม่สบายใจถ้าไม่ไปภาคใต้ แถมเฟิงจินหยวนยังได้สร้างองค์หญิงตัวปลอมขึ้นในหลานโจวเพื่อสร้างปัญหา เพิ่มในการต่อสู้ในทะเลทรายและจดหมายของซวนเทียนหมิงที่กล่าวถึงความร้อน ข้ากลัวว่าถ้าข้าไม่ไป มันจะยากสำหรับพวกเขาที่จะก้าวไปข้างหน้า”
　　ซวนเทียนเฟิงเพียงแต่พูดออกมาเฉยๆ เท่านั้น อันที่จริงเขาเข้าใจเหตุผลเป็นอย่างดี เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับการที่เฟิงหยูเฮงออกเดินทางไปยังมณฑลจี่อันตลอดเวลา เขาบอกกับเฟิงหยูเฮงว่า “อย่ากังวลไปเลย ! แม้ว่าข้าจะไร้ทักษะ ข้าก็ยังเป็นองค์ชาย เมื่อคิดถึงมัน จะไม่มีใครที่กล้าสร้างปัญหาให้ข้าอย่างเปิดเผย ยิ่งกว่านั้นยังมีเฉียนเฟิงโจว ! การต่อสู้ในภาคใต้สำคัญกว่า แต่เจ้าต้องระวังในการเดินทางของเจ้าไปที่นั่น แม้ว่าเสือจะถอดเขี้ยวเล็บออกแล้ว มันก็ยังคงเป็นเสือ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีพิษสง มีความเป็นไปได้ที่จะมีคนออกมาวางกับดักสำหรับเจ้าตลอดทาง จงระวัง”
　　เฟิงหยูเฮงพยักหน้าอย่างจริงจังและส่งมอบตราประทับมณฑลจี่อันให้กับซวนเทียนเฟิงซวนเทียนเฟิงสัญญากับนางอีกครั้งว่า “เมื่อเจ้ากลับมา มันจะถูกส่งคืนให้เจ้าในสภาพเดียวกัน”
　　สามวันต่อมาเฟิงหยูเฮงนำหวงซวนและวังซวนออกเดินทางโดยบานซูขับรถม้า ดูเหมือนว่านางจะไม่นำอะไรมาเลย อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่ามิติของนางเต็มไปด้วยของ เต็มไปด้วยความมั่งคั่งที่นางนำออกมาเมื่อออกจากเมืองหลวง นางทิ้งส่วนหนึ่งไว้ในมณฑล แล้วปล่อยให้ซวนเทียนเฟิงดูแลมณฑลจี่อัน สำหรับอาวุธยุทโธปกรณ์ที่จำเป็นในภาคใต้ นางตัดสินใจซื้อตามทางแทนที่จะนำติดตัวไปด้วยเมื่อออกเดินทาง ท้ายที่สุดนั่นจะทำให้นางมีขบวนขนาดใหญ่เกินไปสำหรับเป้าหมาย
　　แม้ว่าเรื่องของการขนส่งเสบียงทหารจากเมืองหลวงนั้นถูกส่งมอบให้กับองค์ชายรองแต่เมืองหลวงนั้นอยู่ไกลจากภาคใต้มาก ภารกิจในการขนถ่ายเสบียงจะใช้เวลา 2 เดือนจึงจะเสร็จสมบูรณ์ มันจะเดินทางเร็วเท่ากับนางได้อย่างไร ? ยิ่งกว่านั้นนางยังมีความวิตกกังวลในการส่งยาและกระสุน
　　รถคันเดียวออกเดินทางและมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงใต้ บานซูเคลื่อนอย่างรวดเร็วอย่างมาก หากไม่ใช่ระยะทางที่ยาวไกลและกลัวว่าเฟิงหยูเฮงจะเหนื่อยเกินไป เขาก็รู้สึกว่ามันจะเป็นการดีกว่าถ้าพวกเขาทั้งสี่จะขี่ม้า
　　“คุณหนูอากาศร้อนในภาคใต้สามารถฆ่าผู้คนได้จริงหรือเจ้าค่ะ” หวงซวนไม่เคยไปภาคใต้ และนางอยากรู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ลมในทะเลทรายจะแข็งแกร่งอย่างแน่นอน ย้อนกลับไปตอนที่ข้าเรียนศิลปะการต่อสู้ ข้าเคยได้ยินอาจารย์พูดถึงมันบ้าง เขากล่าวว่ากองทัพของกูซูมีความเชี่ยวชาญในการใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศ พวกเขาถึงกับมีรูปแบบการต่อสู้จำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับทราย”
　　วังซวนพยักหน้าและเห็นด้วย “ถูกต้อง นี่เป็นสิ่งที่ข้าได้ยินด้วย อาณาจักรในทะเลทรายนั้นแตกต่างจากเรา พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยทรายและลมตลอดทั้งปี และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับทะเลทราย ข้ารู้สึกว่าทหารของราชวงศ์ต้าชุนจะเสียเปรียบในด้านนี้ โชคดีที่องค์ชายเก้าได้รับชัยชนะในเมืองแรก ในตอนแรกข้ารู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าพวกเขาจะติดอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายปีเหมือนองค์ชายแปด” นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ยังพูดความคิดเห็นของนางต่อไปว่า “คุณหนู คุณหนูกำลังจะแต่งงานแล้ว เรื่องสำหรับงานแต่งงานของคุณหนูกับองค์ชายยังไม่ได้รับการตัดสิน”
　　หวงซวนก็กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกันเมื่อสิ่งนี้ถูกนำขึ้นมานางรู้สึกหดหู่และเริ่มสาปแช่งองค์ชายแปดในรถม้า ทำให้เฟิงหยูเฮงหัวเราะ นางไม่รีบร้อน แต่สิ่งนี้ทำให้ทั้งสองคนวิตกกังวลอย่างมาก “เมื่อเจ้าสองคนเพิ่งมาถึง เจ้าบอกว่าการตามข้ามานั้นผ่อนคลาย ขณะที่การติดตามพระองค์จะมาพร้อมกับความกดดันอย่างมาก ถ้าข้าแต่งงานจริง ๆ พวกเจ้าจะต้องตามพระองค์ทุกวัน มันคืออะไร? พวกเจ้าไม่กลัวสิ่งนี้อีกแล้วหรือ ? ”
　　“นั่นไม่เหมือนกันเจ้าค่ะ”หวงซวนกระทืบเท้าของนาง “คุณหนู, คุณหนูไม่กังวลจริงหรือเจ้าค่ะ ? ข้าเห็นว่าป้าทั้งสองจากตระกูลเหย้านั้นเป็นห่วงอย่างมาก ! เมื่อมาถึงมณฑลจี่อัน พวกนางยังกล่าวอีกว่าพระชายาหยุนออกจากพระราชวังเพื่อมอบของหมั้นเพิ่มเติมด้วยตัวเอง จะเห็นได้ว่าทุกคนกังวลกับมัน”
　　เฟิงหยูเฮงทำอะไรไม่ถูก“อะไรคือจุดที่ข้าต้องกังวล ? มันไม่เหมือนกับสิ่งที่ข้าพูด ไม่ว่าในกรณีใดเด็กสาวที่เจ้าคิดถึงจะเป็นผู้หญิง เจ้าคนไหนที่เคยได้ยินเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่มีความคิดริเริ่มที่จะรู้สึกกังวลกับเรื่องเหล่านี้ ? ”
　　บ่าวรับใช้สองคนคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และคิดว่านี่เป็นเรื่องจริงแต่พวกเขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นหวงซวนจึงสาปแช่งองค์ชายแปดอีกครั้ง มันเป็นเพียงเมื่อบานซูไม่สามารถอดกลั้นได้และพูดสาปแช่งบางอย่างที่เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
　　ในภาคใต้นับตั้งแต่ซวนเทียนหมิงเริ่มตรวจสอบกองทัพภาคใต้ ผู้คนที่สื่อสารกับกูซูภายใต้คำสั่งจากองค์ชายแปดก็เริ่มปรากฏให้เห็น มีคนทั้งหมด 20 คนที่ตกอยู่ในความเข้าใจของพวกเขา เมื่อซีเฟิงส่งมอบรายงานนี้มา เขาไม่แปลกใจเลย เขากล่าวว่า “มีอีกมากแน่นอน แต่การตรวจสอบต่อไปจะใช้เวลานานเกินไป ทำตอนนี้ ! ”
　　เนื่องจากรองแม่ทัพเจียงซวนถูกขังอยู่ค่ายกองทัพภาคใต้จึงอยู่ในภาวะขาดผู้นำตลอดเวลา แต่มันก็ไม่ได้ไม่มีใครจัดการมัน ซวนเทียนหมิงส่งกลุ่มคนมาดูแลเรื่องนี้ ในเวลาเดียวกันเขาก็ให้ซีเฟิงตรวจสอบกิจการภายในของพวกเขา กองทัพภาคใต้ไม่พอใจกับสิ่งนี้ในตอนแรก แต่เมื่อกองทัพเจตจำนงสวรรค์ถือปืนของพวกเขาและยิงขึ้นไปบนฟ้า กองทัพ 300,000 นายก็เชื่อฟัง ! ไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุกองทหารของซวนเทียนหมิง
　　ในวันที่ซวนเทียนหมิงมาถึงผู้คนต่างก็ออกมาจากกระโจมของพวกเขาและมองชายเสื้อคลุมสีม่วงขี่อูฐ พวกเขายังจำได้ว่าซวนเทียนหมิงเปิดตัวโจมตีเมืองชาปิงด้วยเสียงฟ้าร้อง มีหลายคนที่เชื่อว่าสิ่งที่ทำให้ตกใจแบบนี้จะทำให้พวกเขาประทับใจในช่วงเวลาที่เหลือของชีวิต มันเป็นเช่นนั้นเมื่อซวนเทียนหมิงยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับการสนับสนุนจากองค์ชายแปดมาก่อนหรือไม่ก็ตาม พวกเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวเมื่อมององค์ชายหยู
　　ซวนเทียนหมิงจัดทหารและออกคำสั่งให้รวบรวมกองทัพเมื่อคน 300.000 คนรวมตัวกัน ฝุ่นจำนวนมากก็ถูกเตะขึ้น แม้กระนั้นเขาไม่ขยับ ดวงตาของเขาไม่เหลืองมองแม้แต่นิดเดียว เขานั่งบนอูฐสูงและมองดูผู้คนที่อยู่ด้วยกันเบื้องล่าง ดอกบัวสีม่วงบนคิ้วของเขาดูลึกลับยิ่งขึ้น
　　เจียงซวนก็ถูกนำตัวมาจากค่ายไปทางภาคใต้ของเมืองชาปิงมันเป็นเพียงว่าทหารที่มากับซวนเทียนหมิงก็ขี่อูฐด้วย ขณะที่พวกเขาผูกเชือกรอบคอของเขา ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินจูงสุนัข เมื่อกองทัพภาคใต้เห็นรูปลักษณ์ของเจียงซวน พวกเขารู้สึกหวาดกลัวองค์ชายเก้ายิ่งกว่าเดิม
　　ในราชวงศ์ต้าชุนทุกคนรู้ว่าองค์ชายเก้าเป็นคนที่ทำอะไรตามอำเภอใจและเขาก็เป็นคนที่เอาแต่ใจมาก มันเป็นเช่นนั้นที่เขาได้พัฒนาบุคลิกภาพไร้กังวลนี้ตั้งแต่วัยเด็ก นี่ไม่ใช่ทั้งหมด แม้หลังจากเติบโตและได้รับสิทธิในการเป็นผู้นำทัพ เขาก็ยังไม่สุภาพต่อรองแม่ทัพของเขา สำหรับบางคน ความประทับใจของพวกเขาที่มีต่อซวนเทียนหมิงลดลงอย่างมาก
　　แต่ซวนเทียนหมิงไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เขาจะทำทุกอย่างที่วางแผนไว้ เขาไม่เคยต้องการอธิบายให้คนที่ไม่เกี่ยวข้อง เขาเป็นแม่ทัพ แต่เขารับผิดชอบเฉพาะทหารของเขาเท่านั้น แม้ว่าคนเหล่านี้จะอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา แต่พวกเขาก็ฟังเพราะป้ายคำสั่งในมือของเขาเท่านั้น ในใจพวกเขามีองค์ชายแปดซึ่งอยู่ในเมืองหลวง พวกเขาไม่ได้มองว่าเขาเป็นแม่ทัพของพวกเขา ทำไมเขาควรเชื่อว่าพวกเขาจะเคารพเขา
　　ทหาร300,000 นายเผชิญหน้ากับกลุ่มของซวนเทียนหมิงที่มีจำนวนไม่มากนัก อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีลักษณะที่น่าประทับใจใด ๆ พวกเขาไม่สามารถสร้างความรู้สึกของการกดขี่ที่มาจากการมีคนมากกว่า 100 เท่า เนื่องจากคนของซวนเทียนหมิงถือปืน เพียงแค่เหนี่ยวไกปืน คนตรงหน้าก็มีแต่รอความตายเท่านั้น
　　ซีเฟิงใช้ความคิดริเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าวเมื่อได้รับเชือกที่ถือเจียงซวนเขามองไปที่ทหาร 300,000 นายอย่างเงียบ ๆ และกล่าวเสียงดังว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมรองแม่ทัพเจียงจึงลงเอยด้วยผลลัพธ์เช่นนี้ ? ”
　　ผู้คนส่ายหน้าและมีคนกล้ากล่าวว่า”แม่ทัพคนใหม่ไม่ชอบเรา”
　　ซีเฟิงหัวเราะเสียงดัง“บัดซบ ! แม่ทัพของเราปฏิบัติต่อทหารเหมือนสหายของเขาเสมอ เมื่อไปสู่สนามรบเพื่อฆ่าศัตรู เขาจะพุ่งไปข้างหน้าก่อนเสมอ ไม่ว่าเขาจะเผชิญกับอันตรายใด เขาจะไม่มีวันใช้ชีวิตของสหายเพื่อปกป้องเขา ! เมื่อเดินทาง เขาจะแบ่งปันชาและอาหารที่ดีที่เขามี ในขณะที่ตัวเขาเองจะดื่มของที่เหลือ แม้แต่ขนมอบที่เขานำมาให้ก็จะถูกมอบให้กับสหายที่อายุน้อยกว่า ในขณะที่ตัวเขาเองก็กินหมั่นโถวธรรมดา เจ้าคิดว่าแม่ทัพแบบนี้จะไม่ชอบทหารงั้นหรือ ? ”
　　“นั่นคือพวกเจ้า! มันแตกต่างกับเรา ! ” มีคนรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ยุติธรรม “เจ้าเป็นคนของเขา ! ”
　　“พูดอีกครั้ง? ” ซีเฟิงโกรธมาก และสั่งให้คนนั้นถูกลากออกมาทันที “เจ้าหมายถึงว่าเราเป็นคนทั่วไป แต่เจ้าไม่ใช่หรือ ? แม่ทัพที่ควมคุมทหารเพื่อกองทัพภาคใต้จำนวน 300,000 นาย เจ้าไม่ยอมรับตัวเองในฐานะคนของเขา ดังนั้นข้าต้องถามว่าใครคือแม่ทัพของเจ้า”
　　“เรา…”คนผู้นั้นพูดไม่ออกและไม่มีความสามารถในการโต้แย้ง เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขาไม่ใช่ในคนขององค์ชายแปดและไม่เกี่ยวข้องกับองค์ชายแปดใช่หรือไม่ ?
　　ซีเฟิงกล่าวต่อ“แม่ทัพปฏิบัติต่อทหารในฐานะพลเมืองของเขาเสมอ วันนี้เราจะไม่ปิดบังมันจากเจ้า เหตุผลที่ทหารรวมกัน 300,000 นายมารวมตัวกันที่นี่ เหตุผลที่เจียงซวนเป็นถูกจูงเหมือนสุนัข และเหตุผลที่พวกเจ้าถูกทิ้งให้เคลื่อนไหวอย่างอิสระในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ในขณะที่ยังมีคนอยู่ประจำที่นี่เป็นยาม เจ้าไม่เข้าใจจริง ๆ หรือว่าทำไม ? ”
ตอนที่ 880 ไม่ทนต่อการยั่วยุ
　　ตอนที่880 ไม่ทนต่อการยั่วยุ
　　ในขณะที่ซีเฟิงกล่าวเฮกานก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับรายชื่อ ข้างหลังเขามีคน 20 คนที่ถูกจับ พวกเขาได้ยินว่าเฮกานกล่าว ซีเฟิงก็ก้าวถอยหลัง “พวกเจ้าเห็นสิ่งนี้หรือไม่ ในบรรดา 20 คนนี้ มี 6 คนที่สารภาพผิดว่ายืนอยู่เคียงข้างกูซู เพราะพวกเขาทั้งหกเคยไปกูซูกับองค์ชายแปดอย่างลับ ๆ เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีการโจมตีราชวงศ์ต้าชุน! มีอีก 3 คนที่แอบเข้าไปในค่ายทหารของเราทางภาคใต้ของเมืองชาปิง เพื่อขโมยสายฟ้าสวรรค์ของเรา หลังจากประสบความสำเร็จในการขโมย พวกเขาจะมุ่งหน้าไปที่เมืองจือปิงเพื่อมอบให้กับพลเมืองของกูซู เราพบพวกเขาในช่วงนี้ ส่วนที่เหลือพวกเขาทั้งสามคนชี้ให้เห็น ! พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าการกระทำประเภทนี้เรียกว่าอะไรในราชวงศ์ต้าชุน ? ”
　　เฮกานถามอย่างดุเดือดแต่พบว่าคนส่วนใหญ่ 300,000 นายด้านล่างสับสน
　　พวกเขาหมายถึงอะไรองค์ชายแปดไปพบกับกูซูอย่างลับ ๆ เกี่ยวกับการโจมตีราชวงศ์ต้าชุน ? กูซูและราชวงศ์ต้าชุนไม่เคยเข้าร่วมกันใช่หรือไม่ ? ไม่ใช่กูซูหรอกหรือที่เป็นฝ่ายริเริ่มการโจมตีราชวงศ์ต้าชุนก่อน ? ทำไมองค์ชายแปดถึงมีความคิดเช่นนี้ ? องค์ชายแปดเป็นเจ้านายเก่าของพวกเขา ถ้าองค์ชายแปดทำสิ่งนั้นจริง ๆ โดยไม่คำนึงถึง เหตุผลนั่นจะเป็น …
　　ในทันใดนั้นมีคำหนึ่งคำโผล่เข้ามาในความคิดของเหล่าทหาร: การทรยศ !
　　องค์ชายแปดได้กระทำการทรยศแต่ทำไม ? ผู้คนสับสน และมองไปที่เฮกาน
　　เฮกานมองทุกคนก่อนพูดต่อ“สิ่งที่พวกเจ้าคิดถูกต้องจริง ๆ มันเป็นการทรยศ ข้าจะบอกเจ้าอย่างชัดเจนว่าองค์ชายแปดทำเพื่อบัลลังก์ โดยไม่สนใจความปลอดภัยและชีวิตทหารของพระองค์ เพื่อให้องค์ชายเก้าไม่ได้ครองบัลลังก์ พระองค์จึงให้กูซู และพันธมิตรสิบอาณาจักรโจมตี ในเวลาเดียวกันกูซูจะยึดครองอย่างน้อยสองเมืองของราชวงศ์ต้าชุนเพื่อสร้างความตกใจให้ราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุน จากนั้นเขาจะใช้ประโยชน์จากความโกลาหลเพื่อกลับไปภาคใต้เพื่อถอยกลับไปสู่ทะเลทราย ด้วยการต่อสู้แบบนี้จะได้รับบัลลังก์จะง่ายมาก ๆ ”
　　เมื่อผู้คนได้ยินสิ่งนี้พวกเขาตกใจอย่างยิ่งหากสิ่งที่เพิ่งถูกกล่าวว่าเป็นความจริง องค์ชายแปดซึ่งพวกเขาเคารพบูชามานานหลายปีเป็นคนแบบไหน ? เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง เขาเห็นแก่ตัวจนถึงขั้นทอดทิ้งทุกชีวิตของพวกเขาได้ พวกเขาไม่ได้… กำลังช่วยเหลือทรราชหรอกหรือ ?
　　ผู้คนตัวสั่นเล็กน้อยแต่พวกเขาไม่กล้าเชื่อ หลังจากทั้งหมดนี่เป็นเพียงคำสั่งจากด้านหนึ่ง มันมีอคติมากเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะตกใจแต่ก็ยังค่อนข้างสงสัย
　　ผู้คนในซวนเทียนหมิงไม่ได้หวังว่าพวกเขาจะเชื่อด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำแต่ซีเฟิงบอกพวกเขาว่า “รวมทั้งเจียงซวน ทหาร 21 นายเหล่านี้ไร้เดียงสา หรือมีความผิดไม่ใช่สิ่งที่เราตัดสินใจได้ แม้แต่ 3 อย่างที่เราบอกว่าถูกขโมย พวกเจ้าอาจไม่เชื่อ แม่ทัพคนนี้จะบอกเจ้าในวันนี้ว่า 21 คนนี้ไม่ใช่ว่ามีเพียงคนพวกนี้ที่เป็นผู้ทรยศในกองทัพภาคใต้ เป็นเพียงว่าแม่ทัพของเราไม่ต้องการสอบสวนในเชิงลึกมากไปกว่านี้ เขาแค่หวังว่าคนที่ไม่ได้พบจะรู้สำนึก พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้มากเกินไป ในท้ายที่สุดพวกเจ้าคือคนของราชวงศ์ต้าชุน ครอบครัวของพวกเจ้ายังอยู่ในราชวงศ์ต้าชุน ญาติของพวกเจ้ายังอยู่ในราชวงศ์ต้าชุน ! หากมีวันหนึ่งที่ราชวงศ์ต้าชุนพ่ายแพ้สงคราม ครอบครัวของพวกเจ้าจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร ? พวกเจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเมื่อกูซูโจมตีหลานโจวเมื่อหนึ่งศตวรรษก่อนหรือไม่ ในคืนเดียวพวกเขาฆ่าพลเรือนของราชวงศ์ต้าชุนกี่คน ? พวกเขาย่ำยีผู้หญิงในราชวงศ์ต้าชุนกี่คน ? พวกเด็ก ๆ ของราชวงศ์ต้าชุนกี่คนที่พิการเพราะพวกเขา ? พวกเจ้าจะไม่คิดถึงครอบครัวของตัวเองบ้างเลยหรือ ? ”
　　ด้วยคำพูดเหล่านี้มีกองทัพไม่กี่คนที่รู้สึกหวั่นไหว มีบางคนที่กล่าวว่า “พวกเจ้าลืมไปแล้วหรือ ? เมื่อองค์ชายแปดอยู่ภาคใต้ พระองค์มีปฏิสัมพันธ์กับกูซูอย่างแท้จริง เราเห็นผู้คนของกูซูสองสามคนเข้าไปในกระโจมองแม่ทัพด้วย”
　　ผู้คนที่ได้ยินก็เห็นด้วยในทันทีว่า“ถูกต้อง ! เราอยู่กับองค์ชายแปดมาหลายปีแล้ว เราจะไม่รู้เกี่ยวกับการประชุมลับของพระองค์กับกูซูได้อย่างไร ? ย้อนกลับไปเมื่อกูซูยังไม่กลายเป็นปฏิปักษ์กับราชวงศ์ต้าชุน การสื่อสารไปมาถือเป็นเรื่องปกติ แต่นับตั้งแต่ปีใหม่ทั้งสองฝ่ายมีความตึงเครียดอย่างมาก รองแม่ทัพเจียงเดินทางไปทางใต้หลายครั้ง”
　　”ถูกต้อง! ไม่ต้องพูดถึงการเดินทางไปมา แต่ถึงตอนนี้ยังมีโสเภณีทหารสองสามคนจากกูซูในกระโจมสีแดง เราไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้งาน”
　　“เราไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้…ฮ่า ๆ ! ” มีคนขยี้เท้าแล้วกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าคนพวกนี้ได้เข้าไปใช้งานหรอกหรือ ? ” ขณะที่เขาพูดเขาชี้ไปข้างหน้า มันเป็นคน 21 คนที่ถูกเลี้ยงดูมา “นอกจากพวกเขา ดูเหมือนว่าจะมีอีกไม่กี่คน ข้าจำได้นิดหน่อย”
　　อีกคนหนึ่งกล่าวว่า“ข้าก็จำได้นิดหน่อย…” ในขณะที่กล่าว เขาก็หันหน้าไป และเห็นคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่ “มีเขาด้วย ! ”
　　คนที่ถูกชี้ก็ตกใจใบหน้าที่เดิมทีดูอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นดุร้ายทันที ความเกลียดชังและความโกรธปรากฏขึ้นทันที ราวกับว่าเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
　　เมื่อคนผู้นี้กลายเป็นเช่นนี้คนอื่นจะไม่เข้าใจได้อย่างไร ในไม่ช้าผู้คนก็แทบจะเชื่อเต็มที่ในสิ่งที่ซีเฟิงและเฮกานได้กล่าวไว้
　　กระโจมสีแดงที่เรียกว่าเป็นสถานที่ที่โสเภณีทหารทำงานค่ายทหารมีแต่ผู้ชายเท่านั้นและพวกเขายังเด็ก พวกเขาเป็นคนแข็งแรง ผู้ชายทุกคนมีความต้องการทางร่างกายตามปกติ และทหารมีกฎเกณฑ์ พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในหอนางโลมและไม่สามารถนำภรรยาไปด้วยกองทัพ ดังนั้นความต้องการเหล่านี้จะได้รับการแก้ไขอย่างไร คำตอบเดียวคือใช้กระโจมสีแดง
　　มันไม่ใช่สถานที่ที่พวกเขาสามารถเข้าไปได้อย่างอิสระจะมีคนพิเศษที่เลือกที่จะจัดการสิ่งนี้ โดยเฉลี่ยแล้วแต่ละคนจะสามารถไปได้ 2 ครั้งในแต่ละเดือน
　　กองทัพภาคใต้มีกระโจมสีแดง10 กระโจม และกระโจมแต่ละหลังมีโสเภณีทหาร 5-6 คน ในหมู่พวกเขา มีกระโจมที่เต็มไปด้วยผู้หญิงที่ถูกส่งมาจากกูซู ทหารธรรมดาไม่สามารถออกไปหาพวกนางเพื่อความสุขได้ พวกนางสงวนไว้เฉพาะสำหรับแม่ทัพ, รองแม่ทัพ และคนพิเศษอื่น ๆ
　　เมื่อได้ยินคำพูดของซีเฟิงและเฮกานพวกเขาสามารถนึกถึงโสเภณีทหารจากกูซูได้อย่างง่ายดาย เมื่อพวกเขาคิดเกี่ยวกับผู้คนที่สามารถเข้าไปในกระโจมสีแดงนั้นแน่นอนว่าเป็นคน 21 คนที่ถูกจับ ! ดังนั้นความโกรธของทหารจึงถูกเผาไหม้ คำพูดแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และข้อมูลนี้แพร่กระจายไปยังหูของทุกคนอย่างรวดเร็ว สำหรับการค้นหาผู้คนที่สามารถเข้าสู่กระโจมสีแดงนั้นกับผู้คนจากกูซู มันได้กลายเป็นเป้าหมายสำหรับทหาร 300,000 นายในกองทัพภาคใต้
　　ซวนเทียนหมิงไม่ได้หยุดพวกเขาเขาปล่อยให้พวกเขาค้นหา ในตอนท้ายพบอีก 15 คน
　　“องค์ชายเก้า! แม่ทัพคนใหม่ ! ” บางคนในกองทัพนำด้วยเสียงตะโกนนี้และกล่าวด้วยความเศร้าโศก “เราไม่รู้ว่าองค์ชายแปดมีเจตนาเช่นนั้น ! พวกเราล้วนแต่บริสุทธิ์ ! ”
　　“ถูกต้อง! ท่านแม่ทัพคนใหม่ เราไม่เคยคิดที่จะทรยศราชวงศ์ต้าชุนขอรับ ! ”
　　มีทหารหนุ่มคนที่เริ่มเช็ดน้ำตา“ครอบครัวของข้ายังมีท่านพ่อและท่านแม่ของข้าอยู่ ข้ายังไม่มีภรรยา ท่านแม่ทัพคนใหม่จะไม่มองพวกเราทุกคนว่าเป็นคนทรยศ และฆ่าพวกเราทั้งหมดใช่หรือไม่ขอรับ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงดูภาพนี้แล้วมองไปที่คนที่ถูกจับเขาอดไม่ได้ที่จะถาม “พวกเจ้าไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่พวกเจ้าทำบ้างหรือ ? ”
　　คนเหล่านั้นมีอารมณ์ที่แสดงออกและไม่มีใครอยากพูด ส่วนหนึ่งของผู้คนคือผู้ติดตามของซวนเทียนโม แม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ต่อความตาย พวกเขาจะไม่พูดอะไรกับเขา สำหรับคนที่เคยถูกจับกุมมาก่อน พวกเขาเป็นคนที่ถูกค้นพบผ่านวิธีการที่ลูกน้องของซวนเทียนหมิงใช้ ตอนนี้พวกเขาได้ยินซวนเทียนหมิงถามเรื่องนี้ ผู้คนรู้ว่าสถานการณ์นี้สิ้นหวัง เมื่อตกอยู่ในมือขององค์ชายเก้าแห่งนรก พวกเขาไม่ควรคิดถึงการรอดชีวิต นับจากวันนี้เป็นต้นไปพวกเขาไม่สามารถช่วยองค์ชายแปดได้อีกแล้ว และพวกเขาก็รู้สึกหดหู่มาก
　　เจียงซวนเต็มไปด้วยความเกลียดชังกล่าวว่า “ผิด ? มีอะไรที่รู้สึกผิด ? องค์ชายแปดขึ้นครองบัลลังก์เท่านั้น ครอบครัวของเราจึงมีชีวิตที่ดี ! เช่นเดียวกับที่ท่านแม่และภรรยาของเราสามารถใช้ชีวิตที่มีความเท่าเทียมกับผู้คนในเมืองหลวง หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปเช่นนี้ แม้ว่าเราจะเป็นทหารต่อไป เบี้ยหวัดจำนวนน้อยนิดนี้ก็ไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงดูครอบครัวของเรา ยิ่งไปกว่านั้นดาบและลูกธนูในสนามรบไม่มีตา ใครจะรู้ว่าอาจจะมีการต่อสู้ที่เราไม่สามารถรอดชีวิตกลับไปได้ เรามีแผนการอะไรบ้าง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เรากำลังต่อสู้เพื่อชีวิตของเรา มันจะเป็นการดีกว่าที่จะติดตามองค์ชายแปด และเตรียมอนาคตที่ดีให้กับตัวเราและครอบครัวของเรา ! ”
　　เมื่อคำเหล่านี้ออกมามันก็เหมือนกับการยอมรับความผิดของตัวเองกองทัพ 300,000 นายบินไปสู่ความบ้าคลั่งอีกครั้ง ผู้คนไม่เคยคิดเลยว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ! เพื่อเห็นแก่ความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของพวกเขา ชีวิตของคนจำนวนมากต้องตาย !
　　มีคนถามว่า“เจ้าจะมีชีวิตที่ดี แต่มันเกี่ยวอะไรกับเรา เรากลายเป็นทหารเพื่อปกป้องครอบครัวและอาณาจักร มันเพื่อประโยชน์ของทุกคนในราชวงศ์ต้าชุนที่สามารถมีชีวิตที่ดี ! แต่เพื่ออนาคตของเจ้าเอง เจ้าไม่สนใจชีวิตของพวกเราที่เป็นทหารผู้ต่ำต้อย ! เจ้าได้ทิ้งขว้างชีวิตของผู้คนในภาคใต้ด้วย ! ใจของเจ้าทำไมจึงได้โหดร้ายเช่นนี้”
　　ผู้คนยังคงกล่าวโทษพวกเขาสาปแช่งเจียงซวนและคนอื่นๆที่ทำเช่นนี้ หลังจากการตัดสินลงโทษด้วยการประหาร ซวนเทียนหมิงยกมือของเขาเพื่อให้ทุกคนเงียบลง ดังนั้นทุกคนจึงหยุดพูดเพราะทุกคนมองแม่ทัพคนใหม่อย่างเงียบ ๆ เมื่อคิดถึงเสียงคำรามจากสายฟ้าจากสวรรค์ในคืนนั้น พวกเขารู้สึกว่าองค์ชายเก้านั้นเป็นเหมือนเทพแห่งสวรรค์
　　ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า“องค์ชายแข่งขันชิงบัลลังก์ไม่ได้หายาก และหายากที่พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต แต่องค์ชายผู้นี้หวังว่าการแข่งขันชิงบัลลังก์จะไม่กระทบถึงดินแดนของอาณาจักรหรือชีวิตของพลเมือง แม้ว่าการต่อสู้นั้นจะชนะได้ ตำแหน่งจะไม่มั่นคง หากคนของเจ้ายังคงคิดถึงองค์ชายแปด องค์ชายผู้นี้จะไม่หยุดเจ้า เจ้าสามารถรายงานชื่อของเจ้าได้ในตอนนี้ และองค์ชายคนนี้จะลบชื่อของเจ้าออกจากกองทัพทันที นับจากวินาทีนั้นเป็นต้นไป เจ้าจะกลายเป็นพลเมืองธรรมดา ไม่ว่าเจ้าจะกลับบ้านและอยู่ดีกินดี หรือไปที่เมืองหลวงเพื่อตามหาเจ้านายเก่าของเจ้า มันก็ดี ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดกองทัพขององค์ชายผู้นี้ไม่ต้องการคนแบบนั้น ! นอกจากนี้ผู้ที่ต้องการจะเข้าร่วมกับกูซู องค์ชายผู้นี้จะส่งเจ้าไปยังเมืองจือปิงเป็นการส่วนตัว ตราบใดที่กูซูยินดีที่จะรับเจ้าเข้าสู่อาณาจักร นับจากนี้ไปข้างหน้าเจ้าจะถูกลบออกจากทะเบียนราษฎร์ของราชวงศ์ต้าชุน ! แต่ถ้าเจ้าต้องการอยู่ในราชวงศ์ต้าชุนและต้องการอยู่ในกองทัพ จงเชื่อฟัง ไม่มีที่ว่างสำหรับการสนทนากับองค์ชายนี้ การเฆี่ยนตีและความเมตตาขององค์ชายผู้นี้ไม่ใช่สิ่งที่จะยั่วยุได้ ! ”
　　เขาพูดด้วยความสง่างามอย่างเป็นธรรมชาติทำให้ทหาร 300,000 นายก้มหน้าลง มีคนกล้าถามด้วยความตั้งใจดี “ท่านแม่ทัพ หลังจากยึดเมืองชาปิงคืนนั้น ทำไมไม่โจมตีต่อไปขอรับ ? ”
　　ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า“ไม่ว่าเราจะโจมตีหรือไม่ และเมื่อเราโจมตี องค์ชายผู้นี้จะเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้ ไม่จำเป็นต้องให้แม่ทัพใหญ่อธิบายให้ทุกคนฟังอย่างละเอียด หากเจ้าตัดสินใจที่จะอยู่ เจ้าจะต้องทำตามกฎขององค์ชายนี้ ไม่ว่าเจ้าจะได้รับการฝึกฝนมาอย่างไรในอดีต เจ้าต้องลืมมันไปโดยสิ้นเชิง เมื่อไม่นานมานี้มีคนที่สนใจสายฟ้าจากวันนั้นและพยายามขโมยมัน จากนั้นในวันนี้องค์ชายองค์นี้จะให้เจ้าเป็นพยานในสิ่งที่เรียกว่าสายฟ้าสวรรค์…”