ตอนที่ 536 เซี่ยปิงชิงคลอดลูก(2)
ตอนที่ 536 เซี่ยปิงชิงคลอดลูก(2)
“มู่หลาน วันนี้เธอออกจากการอยู่เดือนแล้วใช่ไหม ยายให้คนครัวทำซุปเอามาให้เธอโดยเฉพาะเลย”
เมื่อได้ยินคุณนายเหยาพูด ฉินมู่หลานก็ยกยิ้มแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะคุณยาย”
หลังจากฉินมู่หลานดื่มซุปเสร็จแล้ว นายท่านเหยาก็อุ้มเด็กด้วยท่าทางประหม่าอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงหันมองแล้วถามฉินมู่หลานว่า “มู่หลาน อาหลี่จะกลับมาเมื่อไหร่เหรอ ตาอยากจะคุยกับเขาเรื่องชื่อของเด็กทั้งสองคน”
เซี่ยเจ๋อหลี่บังเอิญมาทันวันที่ฉินมู่หลานคลอดพอดี แต่หลังจากฉินมู่หลานคลอดแล้ว เขาก็กลับไปอีก กระทั่งตอนนี้มู่หลานออกจากการอยู่เดือนแล้ว เขาก็ยังไม่กลับมา
ฉินมู่หลานส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่น่าจะเร็ว ๆ นี้ เพราะอาหลี่ไม่ได้กลับมาสักพักแล้ววค่ะ”
เพิ่งพูดถึงเซี่ยเจ๋อหลี่ คาดไม่ถึงว่าเซี่ยเจ๋อหลี่จะกลับมาแล้วจริง ๆ
นายท่านเหยาเห็นเซี่ยเจ๋อหลี่กลับมา สีหน้าก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “อาหลี่ พวกเราพูดถึงหลานกันอยู่หยกๆ ไม่คิดเลยว่าหลานจะกลับมาแล้ว บังเอิญเหลือเกินนะ”
เซี่ยเจ๋อหลี่ได้ยินแบบนี้ก็กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “เหรอครับ บังเอิญจังเลย” พูดจบก็กล่าวทักทายผู้อาวุโสทั้งสอง
นายท่านเหยาหยิบชื่อบางส่วนที่เขาเตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกมา ก่อนจะส่งให้เซี่ยเจ๋อหลี่แล้วกล่าวว่า “อาหลี่ หลานลองดูว่าชื่อพวกนี้ใช้ได้ไหม ถ้าใช้ได้ หลานก็ตั้งชื่อให้ลูกทั้งสองคนเลย ก่อนหน้านี้หลานรีบกลับมา มู่หลานก็คลอดพอดี กำลังวุ่นวาย คงจะยังไม่ได้ตั้งชื่อลูก ตอนนี้หลานกลับมาแล้ว ก็ลองดูแล้วกันนะว่าใช้ได้ไหม”
เซี่ยเจ๋อหลี่เคยได้ยินฉินมู่หลานพูดเรื่องนี้มาก่อนแล้ว ตอนนี้เมื่อเห้นชื่อที่นายท่านเหยาส่งมาให้ ก็รู้สึกว่าไม่เลว สุดท้ายเขาพูดชื่อในนั้นขึ้นมาหนึ่งชื่อ “คนโตให้ชื่อนี้เถอะครับ”
นายท่านเหยาและฉินมู่หลานได้ยินสิ่งนี้จึงหันไปมอง แล้วเห็นว่าเซี่ยเจ๋อหลี่เลือกว่า ‘สิงจือ’
“สิงจือเหรอ ได้นะ หลังจากนี้ไปเจ้าคนโตชื่อสิงจือแล้วกัน”
เมื่อเห็นว่าเลือกชื่อให้คนโตแล้ว นายท่านเหยาก็ดีใจมาก ก่อนจะพร่ำเรียกอย่างต่อเนื่อง “สิงจือ สิงจือ” หลังจากนั้นจึงเอ่ยถามถึงชื่อของคนรองว่า “อาหลี่ แล้วเจ้ารองล่ะ”
“เจ้ารองชื่อว่าเซี่ยฮ่าวจือแล้วกันครับ”
ฉินมู่หลานไม่มีข้อโต้แย้ง พยักหน้าแล้วกล่าวตามตรง “ตกลงค่ะ ถ้าอย่างนั้นเด็กทั้งสองมีชื่อตามนี้แล้วกัน”
นายท่านเหยาก็เอ่ยตาม “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงกันตามนี้ ส่วนชื่อเล่นก็ไม่ต้องหาหรอก ต่อไปก็เรียกพวกเขาว่าถวนถวนกับหยวนหยวนแล้วกัน”
ก่อนหน้านี้เด็กทั้งสองยังไม่มีชื่อ เพราะฉะนั้นช่วงหนึ่งเดือนนี้พวกเขาจึงเรียกด้วยชื่อเล่น ทุกคนก็คุ้นเคยกับการเรียกแบบนี้เหมือนกัน
เซี่ยเจ๋อหลี่ได้ยินชื่อเล่น หลังจากได้เจอลูกทั้งสองคน จึงเรียกพวกเขาด้วยชื่อเล่นพวกนี้ และบางครั้งก็เรียกชื่อจริงของพวกเขาด้วย
นายท่านเหยากับคุณนายเหยาก็อยู่ที่บ้านทั้งวันก่อนจะกลับ ผู้อาวุโสทั้งสองอยากจะปักหลักอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูถวนถวน
เหยาจิ้งจือเห็นพ่อแม่เป็นแบบนี้จึงอดพูดไม่ได้ “พ่อคะ ที่นี่ยังมีห้องว่างเหลืออีกเยอะแยะ ทำไมพวกพ่อกับแม่ถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะคะ”
คุณนายเหยารู้สึกลำบากใจ แต่นายท่านเหยารู้สึกว่าเข้าท่า ติดเพียงว่าพวกเขาไม่ได้เตรียมตัวมา จึงไม่ได้เอาสัมภาระมาเลย เขาหันไปมองเหยาจิ้งจือแล้วกล่าวว่า “วันนี้คงต้องกลับก่อน เดี๋ยวพวกพ่อจะไปจัดของที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้จะมาอยู่ที่นี่นะ”
เมื่อเห็นผู้อาวุโสทั้งสองกล่าวแบบนั้น เหยาจิ้งจือก็รีบบอกกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ได้ค่ะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะทำความสะอาดห้องรับรองแขกให้ จะได้พร้อมให้พ่อกับแม่เข้ามาอยู่”
“ได้”
หลังจากนายท่านเหยาและคุณนายเหยากลับไปแล้ว เหยาจิ้งจือก็เริ่มยุ่ง แต่เนื่องจากบ้านจะมีแขกเข้ามาพักอยู่ด้วย หล่อนจึงต้องบอกซูหว่านอี๋และฉินมู่หลานให้ทราบก่อนอยู่แล้ว
ซูหว่านอี๋ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ เลย
“นายท่านเหยาและคุณนายเหยามาอยู่ที่นี่ถือเป็นเรื่องดี ให้พวกเขามาอยู่ที่นี่ ก็จะได้ช่วยดูแลกันได้มากขึ้น”
ฉินมู่หลานไม่มีข้อโต้แย้งอยู่แล้ว ได้แต่ยกยิ้มแล้วกล่าว “ถ้าอย่างนั้นต่อไปมีคนมาช่วยดูแลเพิ่มมากขึ้น พวกเราก็จะสบายกันแล้ว ”
ขอเพียงนายท่านเหยาและคุณนายเหยาอยู่ที่นี่ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องถวนถวนแล้ว พวกเขาต้องช่วยดูแลอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเธอคอยดูแลหยวนหยวนก็พอแล้ว
วันรุ่งขึ้น นายท่านเหยาและคุณนายเหยาก็มาพร้อมกับกระเป๋าน้อยใหญ่
เซี่ยเจ๋อหลี่รีบเข้าไปช่วยพวกเขาขนของอย่างรวดเร็ว เหยาจิ้งจือก็ออกหน้าช่วยเหลือ หลังจากเก็บของผู้อาวุโสทั้งสองเอาไว้ในห้องแล้ว ผู้อาวุโสทั้งสองก็มาหาทางด้านมู่หลาน
คุณนายเหยากำลังมองหาถวนถวน แต่ถววนถวนเพิ่งหลับไป จึงทำได้เพียงยืนมองอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น ไม่สามารถอุ้มได้
ซูหว่านอี๋เห็นว่านายท่านเหยาและคุณนายเหยาต่างก็อยู่ที่นี่ จึงอดไม่ได้ที่จะหันมองเหยาจิ้งจือแล้วกล่าวว่า “จิ้งจือ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันเข้าไปที่โรงงานก่อนนะ”
ที่บ้านมีคนอยู่มากมายขนาดนี้ ออกไปเพียงสักพักก็คงไม่เป็นไร
เหยาจิ้งจือได้ยินแบบนี้ก็รีบพยักหน้าแล้วบอกกล่าว “หว่านอี๋ เธอรีบไปเถอะ เดี๋ยวที่บ้านฉันจัดการเอง”
“ได้”
หลังจากซูหว่านอี๋ออกไป เหยาจิ้งจือก็เริ่มยุ่ง แต่คุณนายเหยาก้ไม่ได้นั่งนิ่งตลิดเวลา เข้ามาช่วยตลอด ส่วนเซี่ยเจ๋อหลี่กับนายท่านเหยาก็อยู่เฝ้ารอเด็กทั้งสองตื่น แล้วพาเด็ก ๆ ไปด้วย ฉินมู่หลานพบว่าตัวเองสบายอยู่คนเดียว
ขณะที่ฉินมู่หลานกำลังคิดว่าจะไปดูที่ห้องครัวหรือไม่ เซี่ยปิงหรุ่ยก็มาหา หล่อนมองเห็นฉินมู่หลานเพียงแวบเดียวก็รีบกล่าวขึ้นทันที “มู่หลาน ปิงชิงจะคลอดแล้ว ฉันแวะมาบอกเธอ”
เมื่อบอกข่าวนี้แล้ว เซี่ยปิงหรุ่ยก็หันหลังแล้วกลับไปทันที
ฉินมู่หลานรีบหยุดคนแล้วเอ่ยถาม “ปิงชิงเจ็บคลอดตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เพิ่งเป็น”
เจี่ยงสือเหิงและเซี่ยปิงชิงกลัวว่าจะคลอดก่อนกำหนด จึงไปโรงพยาบาลล่วงหน้าก่อนกำหนดคลอดประมาณสองสามวัน วันนี้ก็เจ็บคลอดแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปโรงพยาบาลกับเธอตอนนี้เลย”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เซี่ยปิงหรุ่ยก็อดพูดไม่ได้ “มู่หลาน เธอไม่ต้องอยู่ดูแลลูกเหรอ”
“อาหลี่กับคุณตาคุณยายก็อยู่ เพราะฉะนั้นฉันไปกับเธอได้”
เซี่ยเจ๋อหลี่เห็นฉินมู่หลานดูเป็นกังวลนิดหน่อย จึงอดพูดไม่ได้ “มู่หลาน ถ้าอย่างนั้นคุณไปดูเถอะ ที่บ้านเดี๋ยวพวกผมจัดการเอง คุณไม่ต้องห่วง ถ้าพวกเด็ก ๆ หิว ก็ชงนมผงให้พวกเขาก่อนก็ได้”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็พยักหน้า แล้วกล่าว “ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันออกไปข้างนอกสักครู่นะ”
หลังจากฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยมาถึงโรงพยาบาล ก็พบว่าเซี่ยปิงชิงถูกพาเข้าห้องคลอดแล้ว และเจี่ยงสือเหิงก็เดินวนไปมาด้วยความกังวลใจ
พ่อแม่ของเซี่ยปิงชิงก็มากันแล้ว พลางเดินวนไปวนมาพร้อมกับเจี่ยงสือเหิง
“พ่อคะแม่คะ มากันแล้วเหรอ”
เซี่ยปิงหรุ่ยเห็นว่าพ่อแม่มาแล้ว จึงรีบก้าวเดินไปเรียกคน
“ปิงหรุ่ย ลูกกลับมาแล้วเหรอ” เซิงลี่มองลูกสาวคนโต หลังจากนั้นก้หันไปมองฉินมู่หลานอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยทักทายเธอ “มู่หลาน เธอก็มาแล้วเหรอ”
แต่ตอนนี้จิตใจของเจี่ยงสือเหิงจดจ่ออยู่ในห้องคลอด หลังจากพยักหน้าให้ฉินมู่หลาน ก็หันมองไปที่ประตูห้องคลอดอีกครั้ง
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
รอลุ้นเลยว่าปิงชิงจะคลอดลูกผู้หญิงหรือผู้ชาย
ไหหม่า(海馬)
