ตอนที่ 379 มีฉันอยู่สบายใจได้ (1)
ในเวลาเดียวกัน
หนานเจียง เมืองรุ่ยอัน
วันที่ยี่สิบธันวาคม พวกฟางผิงเข้าสู่ถ้ำใต้ดิน
ตอนนี้เป็นบ่ายของวันที่ยี่สิบสามแล้ว
แม้เพิ่งจะผ่านไปสองวัน สำหรับใครหลายคนสองวันคือเวลาชั่วพริบตา แต่สำหรับคนรุ่ยอันกลับยาวนานเหลือเกิน
สถานการณ์ที่ถ้ำใต้ดินเป็นยังไงบ้าง?
สร้างฐานทัพขึ้นหรือยัง ยึดครองทางเดินได้หรือยัง?
มีคนสละชีวิตหรือเปล่า?
คนที่เข้าไปพวกนั้นมีใครเป็นใครตายบ้าง?
สองวันแล้ว ทางเดินกำลังจะเสถียรอีกครั้ง อีกฝั่งจะมีคนกลับมารายงานข่าวหรือเปล่า?
ตอนนี้ปากน้ำวนมีการสร้างห้องโลหะผสมขึ้นมาแล้ว
ข้างนอกห้องมีปรมาจารย์ยอดฝีมือหลายคนที่ดูคล้ายกับรูปปั้น พวกเขายืนอยู่ที่นี่มานานแล้ว ไม่ขยับเขยื้อนราวกับแปรสภาพเป็นหินไปแล้ว
ปรมาจารย์เจ็ดคนเข้าไปในถ้ำใต้ดิน ยอดฝีมือขั้นหกสิบกว่าคนติดตามไปด้วย พวกเด็กอัจฉริยะรุ่นใหม่ก็เข้าไปด้วยเหมือนกัน
เป็นหรือตายยากจะคาดเดา!
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว จู่ๆ ชายชราผมขาวคนหนึ่งก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ตะโกนอย่างโมโหว่า “มาได้เวลาพอดี!”
สิ้นเสียงนั้น ประกายดาบก็พุ่งสูงเสียดฟ้า ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปนับพันเมตรระเบิดกลายเป็นเถ้าธุลีในชั่วพริบตา!
ท่ามกลางเสียงระเบิดยังปะปนด้วยเสียงร้องโอดครวญจนแทบไม่ได้ยิน
“เหอะ!”
ชายชราผมขาวแค่นเสียง กระโดดลงสู่พื้นโดยไม่คิดจะหันกลับไปมองสักนิด “พวกต่ำช้า!”
“นับวันผู้เฒ่าจ้าวก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!”
ในหมู่ปรมาจารย์มีคนเอ่ยขึ้นมาอย่างตกตะลึง ไกลออกไปพันเมตร ดาบเดียวก็ปลิดชีวิตขั้นเจ็ดคนหนึ่งได้แล้ว!
ใช่แล้ว ขั้นเจ็ด!
ยากที่จะเชื่อ!
ขั้นเจ็ดไม่ได้พบเห็นกันง่ายๆ โดยเฉพาะพวกลัทธินอกรีต ขั้นเจ็ดถือเป็นระดับสูงในระดับสูงแล้ว
ตอนนี้อีกฝ่ายไม่ทันได้เข้าใกล้ แค่ซ่อนตัวอยู่ไกลๆ เกรงว่าคงจะคิดสืบเสาะข้อมูล
ยอดฝีมือขั้นเจ็ดคนหนึ่งเข้ามาสืบข้อมูล เพียงพอแสดงให้เห็นถึงความระมัดระวังของอีกฝ่ายแล้ว
แม้จะถูกค้นพบ อีกฝ่ายก็มีความมั่นใจว่าจะหนีพ้น
พวกลัทธินอกรีตน่าจะคาดไม่ถึงว่าฝีมือของจ้าวซิ่งอู่แข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้แล้ว ค้นพบอีกฝ่ายที่อยู่ไกลถึงพันเมตร ฟันดาบเดียวสังหารยอดฝีมือขั้นเจ็ดทันที! เวลานี้เกรงว่าเบื้องบนของลัทธินอกรีตคงจะเจ็บปวดอย่างยิ่ง การตายครั้งนี้น่าคับแค้นใจเกินไปแล้ว!
หลายวันนี้ระดับสูงหลายคนถูกฆ่าติดต่อกัน ถึงกระทั่งสูญเสียยอดฝีมือเยอะกว่าหลายปีที่ผ่านมารวมกันเสียอีก
—
“ผู้เฒ่าจ้าวเข้าสู่ขั้นเก้าสูงสุดแล้วงั้นเหรอ?”
พวกปรมาจารย์ตกใจอยู่บ้าง รู้สึกอิจฉาไม่น้อย
ขั้นเก้าฆ่าขั้นเจ็ดราวกับหักคอไก่ เรื่องนี้เพียงพอพิสูจน์แล้วว่าจ้าวซิ่งอู่แข็งแกร่งถึงขนาดไหน อย่างน้อยตอนที่เจ้าเมืองเทียนเหมินขั้นเก้าสังหารพวกอู๋ขุยซานก็ไม่ได้ทำถึงขั้นฆ่าในชั่วพริบตาแบบนี้
ระหว่างขั้นเก้าและขั้นเก้ายังมีความแตกต่างอยู่เหมือนกัน!
จ้าวซิ่งอู่ส่ายหน้าเบาๆ เอ่ยว่า “ง่ายขนาดนั้นที่ไหนล่ะ ฉันยังอยู่อีกไกล”
แม้ผู้เฒ่าจะพูดแบบนั้น หลายคนต่างรู้ว่าเขาแค่ถ่อมตัวเท่านั้น
แม้จะเป็นอู๋ชวน อยากฆ่าขั้นเจ็ดคนหนึ่ง ถึงจะใช้อาวุธวิเศษ อย่างน้อยก็ต้องสิ้นเปลืองแรงบ้างอยู่ดี
แต่ดาบเดียวของจ้าวซิ่งอู่กลับระเบิดภูเขาได้ตรงๆ แม้จะไม่ถึงขั้นเก้าสูงสุดก็ไม่ห่างไกลมากแล้ว
โลกของสำนักเพราะมีจ้าวซิ่งอู่อยู่ถึงรักษาตำแหน่งไว้ได้ในยุคสมัยที่มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้รุ่งเรืองเช่นนี้ได้
ยอดฝีมือขั้นเก้าซึ่งถูกจัดในอันดับที่แปดคนหนึ่ง นอกจากจะอยู่สูงกว่าอู๋ชวนไปหนึ่งอันดับ ฝีมือกลับแข็งแกร่งกว่าอย่างเห็นได้ชัด
ในกลุ่มนั้นมีชายสวมชุดทหารคนหนึ่ง เป็นผู้บัญชาการหน่วยทหารของหนานเจียง ตอนนี้เอ่ยด้วยใบหน้าจริงจังว่า “ครั้งนี้ผู้เฒ่าจ้าวมาหนานเจียงได้ เป็นโชคดีของหนานเจียงแล้ว! ผมมีเรื่องอยากจะร้องขอสักหน่อย…”
“ผู้บัญชาการไป๋ว่ามาเถอะ”
“ถ้า…ถ้าพวกเราตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ หวังว่าผู้เฒ่าจ้าวจะสามารถพาผู้ว่ากลับมาได้…”
ชายชุดทหารเอ่ยอย่างยากลำบากอยู่บ้าง ครั้งนี้จางติ้งหนานเข้าไปในถ้ำใต้ดิน ไม่ได้ฝีมือแข็งแกร่งที่สุด ตำแหน่งก็ไม่ได้สูงที่สุด
แต่จางติ้งหนานเป็นศูนย์รวมจิตใจของคนหนานเจียงหลายคน!
หากสถานการณ์ของหนานเจียงเลวร้ายลง จางติ้งหนานยังมาตายในสนามรบอีก นั่นคงเป็นเคราะห์ซ้ำกรรมซัดแล้ว
จางติ้งหนานเข้าไปในถ้ำใต้ดิน หลายคนต่างไม่เห็นด้วย
อันที่จริงรัฐบาลกลางก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน
แต่จางติ้งหนานยืนหยัดที่จะไป ขวางก็ขวางไม่อยู่
หากสร้างฐานทัพใต้ดินแล้วยังพอว่า แต่ถ้าไม่ได้สร้าง สถานการณ์ของหนานเจียงเลวร้ายลง ไม่มีจางติ้งหนานรักษาการณ์ เกรงว่าในอนาคตหนานเจียงจะต้องตกอยู่ในความโกลาหลอลม่านแล้ว
จ้าวซิ่งอู่เอ่ยอย่างเคร่งขรึม “จะพยายาม!”
หนานเจียงไม่ได้ไกลจากจงโจวมากนัก สถานการณ์ของหนานเจียงเลวร้าย จงโจวก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน
ครั้งนี้จ้าวซิ่งอู่ไม่ได้อยู่รักษาการณ์ในถ้ำใต้ดินจงโจว แต่มุ่งหน้ามาหนานเจียงก็เพื่อช่วยรักษาภาพรวมให้หนานเจียง สร้างฐานทัพในถ้ำใต้ดิน ไม่ปล่อยให้สงครามขยายมาถึงบนพื้นโลก
ปรมาจารย์คนอื่นๆ พูดระคายหูหน่อย อู๋ชวนไม่อาจตายง่ายๆ คนอื่นตายในสนามรบ ไม่ได้ส่งผลกระทบใหญ่อะไร แต่หากจางติ้งหนานตาย ผลกระทบคงไม่ใช่น้อยแล้ว
จ้าวซิ่งอู่เพิ่งจะพูด ด้านหลังก็มีคนเอ่ยอย่างกังวลว่า “คุณปู่จ้าว พอจะพาฟางผิงกลับมาด้วยได้หรือเปล่า?”
จ้าวซิ่งอู่หันไปมอง ข้างหลังตอนนี้ยังมีคนอีกไม่น้อย คนพวกนี้ตั้งแต่ผู้ฝึกยุทธ์กลุ่มแรกเข้าไปก็อยู่เฝ้าที่นี่มาโดยตลอด
หลานสาวของเฉินเย่าถิง จ้าวซิ่งอู่รู้จักเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายเคยไปมาหาสู่กันมาก่อน
ได้ยินคำพูดของเธอ จ้าวซิ่งอู่ก็ลอบถอนหายใจ เรื่องที่พวกเด็กหนุ่มอัจฉริยะเข้าไป เขาได้ยินมาเหมือนกัน
ก่อนหน้านี้หลานชายของเขาแพ้ให้กับเหยาเฉิงจวิน แต่เหยาเฉิงจวินแพ้ให้กับฟางผิง
สำหรับผู้ฝึกยุทธ์อัจฉริยะพวกนี้ ผู้เฒ่ายังให้ความสำคัญเช่นกัน
แต่ครั้งนี้พวกเขาเข้าไปมีความเสี่ยงอยู่บ้างจริงๆ
ปรมาจารย์ยอดฝีมือเป็นหรือตายยังยากจะคาดเดา อัจฉริยะขั้นสี่ขั้นห้าพวกนี้ยังจะมีชีวิตรอดอย่างนั้นเหรอ?
อันที่จริงผู้เฒ่าคิดไปในแง่ร้ายอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เผชิญหน้ากับพวกหนุ่มสาว ผู้เฒ่าจึงยังเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “วางใจเถอะ ไม่เป็นไรหรอก ผู้บังคับการอู๋นำทีม นอกจากพวกถ้ำจะระดมคนออกมาทั้งเมือง ไม่งั้นคงไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้…”
ผู้เฒ่าเพิ่งจะพูดจบ จู่ๆ ปากน้ำวนกลางห้องโลหะผสมก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย
ทุกคนสีหน้าเปลี่ยนทันที ไม่นานจ้าวซิ่งอู่ก็เอ่ยว่า “ทางเดินเสถียรอีกครั้งแล้ว!”
“จะมีคนกลับมาหรือเปล่า?”
“รอ!”
“คนอื่นๆ ถอยไป เตรียมพร้อมต่อสู้!”
พวกปรมาจารย์ตะโกนเสียงดัง ตอนนี้คนที่ออกมาอาจจะเป็นคนส่งข่าว ทั้งอาจเป็นคนของพวกถ้ำด้วยเช่นกัน ใครก็ไม่อาจรู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร
แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่จะไม่มีใครปรากฏตัวเลยเช่นกัน
หากไม่มีใครปรากฏตัว งั้นก็หมายความว่าคนที่เข้าไปกลุ่มแรกไม่สามารถกลับมาส่งข่าวได้ สถานการณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
แต่ผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำไม่ปรากฏตัว บางทีอาจจะรอให้พวกเขาเข้าไป
พวกผู้ฝึกยุทธ์ระดับกลางและระดับล่างทยอยถอยไปข้างหลัง
พวกปรมาจารย์โอบล้อมห้องโลหะผสมอย่างแน่นขนัด ไกลออกไปนั้นอุปกรณ์ทางการทหารจำนวนมากเล็งเป้าที่นี่ไว้อย่างแม่นยำ หากสถานการณ์เลวร้ายเกินจะควบคุม ที่นี่จะราบเป็นหน้ากลองทันที
เวลาค่อยๆ เดินผ่านไป
พวกคนที่ถอยออกไปไกลสุดต่างเฝ้ารอคอยอย่างตื่นเต้น กระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด
คนที่เข้าไปกลุ่มแรกพวกนั้นตกลงเป็นยังไงกันแน่?
ปรมาจารย์ข้างหน้าเผยสีหน้าจริงจังเช่นกัน เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ในมือของจ้าวซิ่งอู่ปรากฏดาบใหญ่ไร้แสงขึ้นมาหนึ่งเล่ม
แม้ฝีมือของเขาจะแข็งแกร่ง แต่หากมีขั้นเก้าสูงสุดบุกออกมาจริงๆ เขาก็ต้านไม่อยู่เหมือนกัน
ทั้งยอดฝีมือขั้นเก้าสูงสุดพวกนั้นของประเทศจีนต่างมีภารกิจของตัวเอง
ตอนนี้บางคนเข้าไปลึกในถ้ำใต้ดิน บางคนมีสถานที่ที่ต้องเฝ้าระวัง แม้จะมาช่วยสนับสนุนก็อาจตามมาไม่ทันเสมอไป
ผู้เฒ่าลอบถอนหายใจ ฝีมือสู้คนอื่นไม่ได้ ไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้!
ระหว่างที่คิดเรื่องพวกนี้ในใจ ปากน้ำวนก็กระเพื่อมขึ้นมาเล็กน้อย
“ออกมาแล้ว!”
สัมผัสได้ถึงคลื่นน้ำวน ผู้เฒ่าเคลื่อนไหวพลังจิตใจเล็กน้อย ดาบยาวในมือเปล่งแสงสีทองอย่างเลือนราง เตรียมพร้อมจะลงมือทุกเมื่อ
ครู่ต่อมากลิ่นลมหายใจก็ปรากฏขึ้น
จ้าวซิ่งอู่ถอนหายใจทันที เอ่ยว่า “พวกเดียวกัน!”
“เป็นเหล่าเจิ้ง!”
ในหมู่ปรมาจารย์มีคนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ ใบหน้าเผยความยินดี พวกเดียวกันกลับมาแล้ว
ทว่าครู่ต่อมาพวกเขากลับต้องหน้าเปลี่ยนสี
ผู้ฝึกยุทธ์ที่ถูกพวกเขาเรียกว่าเหล่าเจิ้ง ลมหายใจค่อนข้างเลื่อนลอย เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บสาหัส สถานการณ์ไม่ค่อยดีแล้ว
ผู้บัญชาการไป๋ไม่ได้รีบเปิดประตูใหญ่ออก แต่รออยู่พักหนึ่ง เวลานี้ค่อยเอ่ยว่า “เปิดประตู!”
ข้างนอกห้องโลหะผสม ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกสองคนได้ยินก็เปิดประตูโลหะผสมออก
พอประตูเปิด ชายชราที่เลือดเต็มตัวก็สาวเท้าออกมาอย่างด้วยร่างสั่นเทิ้ม
“ขั้นเก้าสองคน ขั้นแปดห้าถึงหกคน ขั้นเจ็ดประมาณยี่สิบคน! พรุ่งนี้เช้าผู้บังคับการอู๋และผู้บัญชาการโจวจะสกัดศัตรู ร่วมมือประสานกันทั้งนอกและใน สร้างฐานทัพขึ้นมา!”
ชายชราออกมาก็รายงานข้อมูลทันที หลังจากนั้นกลับกระอักเลือดไม่ขาดสาย
เขารออยู่ภายในทางเดินระยะหนึ่ง ก่อนหน้านี้ทางเดินพลังงานยังไม่เสถียร เขาเกือบตายภายในทางเดินพลังงานแล้ว ฝืนอดทนจนพลังงานเสถียร เวลานี้จึงพุ่งออกมาจากทางเดิน กลับมาบนพื้นโลก
คำพูดไม่กี่ประโยคออกมา หลายคนก็หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย
ขั้นเก้าสองคน!
กำลังของสองเมือง!
สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นแล้ว!
————————–
