The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 927-928

ตอนที่ 927 ใครพูดมากที่สุดในเมืองหลวง
ตอนที่927 ใครพูดมากที่สุดในเมืองหลวง
พลเมืองอยากคุยกับนางมีเรื่องสำคัญอะไร ?
ในเวลานี้หวงซวนเตือนนางว่า“จำได้หรือไม่ว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นไม่กี่อย่างในเมืองหลวงหลังจากที่เราออกเดินทางไปยังมณฑลจี่อัน เป็นผลมาจากการปิดห้องโถงสมุนไพร ? องค์ชายแปดได้เปิดร้านขายยา 1 แห่งในภายหลัง ไม่พูดถึงการฆ่าใครบางคน พระองค์นำยาปลอมและยาหมดอายุมาขาย หลอกลวงคนไม่กี่คน หากพลเมืองมาขอพบเช่นนี้ ตามที่บ่าวรับใช้คนนี้เห็น มันก็น่าจะเกี่ยวข้องกับร้านห้องโถงสมุนไพรเจ้าค่ะ”
เด็กสาวที่มารายงานพยักหน้าอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “พี่หวงซวนพูดถูกเพคะ พลเมืองมาเพื่อขอให้พระชายาเปิดร้านห้องโถงสมนุไพรอีกครั้ง ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดคุกเข่านอกทางเข้าของตำหนักเพคะ ! ”
พลเมืองคุกเข่านอกทางเข้าสิ่งนี้ทำให้เกิดความวุ่นวายเล็กน้อย เฟิงหยูเฮงไม่มีทางเลือกนอกจากลุกขึ้นออกไปดู ที่นั่นนางพบว่ามีคนจำนวนมากมารวมตัวกัน นางเห็นว่าถนนครึ่งหนึ่งถูกปิด
เมื่อเห็นนางออกมาผู้นำกลุ่มกล่าวอย่างดังทันที “เราขอร้ององค์หญิงจี่อัน เปิดร้านห้องโถงสมุนไพรเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้คนพะยะค่ะ ! ”
เมื่อผู้นำตะโกนคนอื่นก็ตะโกนว่า “เราขอร้ององค์หญิงจี่อันเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อผู้คนพะยะค่ะ ! ”
เฟิงหยูเฮงยืนที่ทางเข้าตำหนักและมองดูคนเหล่านี้พวกเขาเป็นพลเมืองของเมืองหลวงทั้งหมด มีไพร่ธรรมดาและบางคนมาจากตระกูลที่ร่ำรวย สามารถมองเห็นได้จากเสื้อผ้าที่สวมใส่ นางเข้าใจว่าผู้คนต้องการร้านห้องโถงสมุนไพรอย่างเร่งด่วน มันง่ายที่จะเปลี่ยนจากความตระหนี่สู่ความสิ้นเปลือง แต่ยากที่จะไปทางอื่น พวกเขาคุ้นเคยกับการรักษาทางการแพทย์และยาแผนปัจจุบัน การให้พวกเขากลับไปกินยาหม้อที่มีรสขมในอดีตนั้นยากที่จะยอมรับได้ พวกเขาไม่สามารถกลับไป มันเป็นเพียง…
“ข้าเข้าใจความรู้สึกของทุกคน”นางกล่าวกับผู้คน “แต่เหตุผลที่ปิดร้านห้องโถงสมุนไพรเป็นสิ่งที่ข้าพูดไปแล้ว มันเป็นผลมาจากการที่ขุนนางในเมืองหลวงร่วมมือกันเพื่อขอให้ปิด สิ่งนี้นำมาซึ่งการปิดร้านห้องโถงสมุนไพร ถ้ามันจะเปิดอีกครั้ง นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าสามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง มันขึ้นอยู่กับขุนนางในราชสำนัก มันขึ้นอยู่กับความเห็นของเสด็จพ่อ และ…” น้ำเสียงของนางเปลี่ยนไป “ข้ากลัวว่าเสด็จพ่อจะต้องฟังความคิดเห็นของขุนนางและความคิดเห็นขององค์ชายแปด”
พลเมืองเหล่านี้มีความชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาไปสร้างความวุ่นวายแก่องค์ชายแปดมากกว่า 1 ครั้ง แต่เฟิงหยูเฮงไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงในเวลานั้น แม้หลังจากที่พวกเขาก่อความวุ่นวายแต่ก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้นางกลับมาแล้ว ผู้คนมีเสาหลักในการสนับสนุน ดังนั้นใครบางคนกล่าวทันที “เราทุกคนต้องการที่ยืนหยัดเพื่อองค์หญิงจี่อัน ! ไม่ว่าใครต้องการหยุดเรา เราจะไม่เห็นด้วย ! ”
”ใช่! เราถูกทิ้งให้อยู่ในสภาพตกต่ำเช่นนี้โดยองค์ชายแปด พระองค์นำหมอชาวเปอร์เซียมาและไม่เพียงแต่ฆ่าคนเท่านั้น แต่ยังมีคนที่กลายเป็นคนป่วยหลังจากกินยาปลอม ผู้สูงอายุไม่สามารถลุกจากเตียงได้ ไม่ว่าเราจะเชิญหมอกี่คนไป พวกเขาทุกคนจะบอกว่ามันเป็นผลมาจากการรักษาด้วยยาที่หมดอายุ ตั้งแต่เริ่มต้นซึ่งทำให้การรักษาล่าช้า องค์หญิงจี่อันต้องสนับสนุนพวกเราด้วย ! ”
”ใช่!องค์ชายแปดทำให้เราต้องทนทุกข์ทรมาน ถ้าองค์หญิงยังคงไม่เปิดร้านห้องโถงสมุนไพร ครอบครัวของเราก็คงได้แต่รอความตาย ! เราขอร้ององค์หญิงจี่อัน ได้โปรดสงสารพวกเราด้วย ! ”
ในด้านนี้พลเมืองขอร้องเฟิงหยูเฮงซ้ำแล้วซ้ำอีกแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าตอนนี้นางคือพระชายาหยู พวกเขาคุ้นเคยกับการเรียกนางว่าองค์หญิงจี่อันเป็นเวลานาน และพวกเขาต้องการที่จะเรียกนางแบบนี้เพราะพวกเขารู้สึกว่ามันสนิทกันมากขึ้น
เบื้องหลังฝูงชนมีกลุ่มคนที่แบกรูปปั้นหินขนาดใหญ่ พลเมืองบางคนชี้ไปที่รูปปั้นและกล่าวกับนางว่า “นั่นคือรูปปั้นของเทพเจ้าแห่งยาที่เราสร้างขึ้น มันถูกสร้างขึ้นตามภาพลักษณ์ขององค์หญิงจี่อัน และมีวัดที่สร้างขึ้นเพื่อเทพเจ้าแห่งยาองค์นั้นนอกเมือง ในวันที่ 15 ของทุกเดือนเราจะไปสวดมนต์ที่นั้น องค์หญิงจี่อัน ในจิตใจของเรา ท่านเปรียบเสมือนพระโพธิสัตว์ของเรา ชะตากรรมของเราอยู่ในมือของท่าน ! ”
พลเมืองมีนิสัยที่ซื่อสัตย์และแม้แต่ตระกูลที่ร่ำรวยส่งมาก็หวังว่านางจะกลับมาอีกครั้งได้ เฟิงหยูเฮงรู้สึกค่อนข้างตื่นเต้นจริง ๆ จะต้องมีการกล่าวก่อนที่จะเดินทางไปยังมณฑลจี่อัน นางรู้เรื่องพลเมืองที่สร้างปัญหาและหัวเราะเยาะเย้ยองค์ชายแปด นอกจากนี้นางยังต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อค้นหาว่าการดำรงอยู่ของร้านห้องโถงสมุนไพรมีผลอย่างไรต่อผู้คนในเมืองหลวง
แต่ผ่านไปนานและความปรารถนาของนางในการวัดความแข็งแกร่งของนางก็ลดลง นอกจากนี้องค์ชายแปดยังใช้ยาปลอมเพื่อหลอกลวงพลเมือง ผู้คนได้รับความเดือดร้อนอย่างแน่นอน มันไม่เหมือนกับว่านางไม่ได้คิดจะเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง แต่การเปิดใหม่นั้นจำเป็นต้องอยู่ในช่วงเวลาที่เหมาะสม ในช่วงเวลาที่นางถูกบังคับให้ปิดมันนั้นโด่งดังมาก หากต้องการเปิดใหม่ในตอนนี้ นางไม่สามารถทำอย่างเงียบ ๆ ได้อย่างแน่นอน
ในเวลานี้ที่ปลายอีกด้านหนึ่งของถนนกลุ่มทหารองครักษ์ได้นำขันทีผ่านฝูงชนและมุ่งหน้าไปในทิศทางของพวกเขา เนื่องจากมีคนจำนวนมาก มันเป็นเรื่องยากที่จะขยับ ขันทีบอกให้ผู้คนปล่อยเขาผ่านไปเรื่อย ๆ หลังจากที่ขันทีบอกว่าเขายังเป็นฝ่ายของพลเมือง และจะขอให้องค์หญิงจี่อันเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง พลเมืองยินดีเปิดเส้นทางเล็ก ๆ ไปยังเฟิงหยูเฮง
ขันทีก็เช็ดเหงื่อและคำนับเฟิงหยูเฮงอย่างรวดเร็ว“บ่าวรับใช้ผู้นี้คารวะพระชายาหยูพะยะค่ะ”
นางจำเขาได้ว่าเป็นหนึ่งในขันทีจากห้องโถงสวรรค์โดยปกติเขาจะมากับจางหยวน ดังนั้นนางจึงถามด้วยรอยยิ้ม “แทนที่จะดูแลเสด็จพ่อ เจ้ามาที่ตำหนักหยูเพื่ออะไร ? ”
ขันทีมองคนกลุ่มใหญ่และคุกเข่าบนพื้นกล่าวว่า“พระชายาอาจไม่รู้ แต่พลเมืองที่ขอให้เปิดร้านห้องโถงสมุนไพรในวันนี้ ไม่เพียงแค่มาที่ตำหนักหยู มีคนคุกเข่าอยู่หน้าประตูพระราชวังของฮ่องเต้ ! ฮ่องเต้ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ และให้ข้ามาเชิญพระชายาไปที่พระราชวัง พระชายารีบไปกับข้าเถิดพะยะค่ะ ! ”
เมื่อได้ยินว่าฮ่องเต้ได้เชิญองค์หญิงจี่อันเข้าไปในพระราชวังพลเมืองก็เริ่มชื่นชมยินดี มีคนรีบถามว่า “เป็นไปได้หรือไม่ที่ฮ่องเต้จะสนับสนุนองค์หญิงจี่อัน”
“เป็นไปได้หรือไม่ที่ฮ่องเต้ทรงตัดสินพระทัยที่จะเห็นด้วย”
ขันทีจึงหันมากล่าวด้วยความยินดี“ทุกคนอย่าเร่งรีบ เป็นเรื่องธรรมดาที่ฮ่องเต้จะยืนอยู่ข้างองค์ชายหยูและพระชายาหยู ร้านห้องโถงสมุนไพรให้ประโยชน์แก่ราชวงศ์ต้าชุนและเป็นประโยชน์ต่อผู้คน ในอดีตที่ผ่านมาแม้แต่ฮ่องเต้ก็มีความสุขกับการบริการไม่น้อย ตอนนี้พระชายาได้กลับมาที่เมืองหลวงแล้ว องค์ฮ่องเต้บอกว่าควรเพิ่มร้านห้องโถงสมุนไพรในวาระการประชุมอีกครั้ง” หลังจากกล่าวอย่างนี้แล้วเขาก็หันหลังกลับและกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “พระชายา ฮ่องเต้กล่าวเช่นนี้ขอรับ”
นางพยักหน้านางยังคงสามารถคาดเดาสิ่งที่ฮ่องเต้ตั้งใจ ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะสามารถคิดในสิ่งเดียวกันเมื่อนางยืนยันที่จะปิดร้านห้องโถงสมุนไพร เขาต้องการที่จะเห็นว่าการรบกวนจะเกิดขึ้นเพียงใดโดยการปิดร้านห้องโถงสมุนไพร นอกจากนี้เขายังต้องการเห็นความสามารถในการจัดการวิกฤตขององค์ชายแปด ตอนนี้สิ่งที่จำเป็นต้องสังเกตได้รับการปฏิบัติแล้ว เพื่อดำเนินการต่อเช่นนี้จะไม่มีจุดหมาย พลเมืองกำลังอ้อนวอน ดังนั้นพวกเขาจะทำตามที่พวกเขาต้องการ สิ่งนี้จะสร้างความยินดีให้กับพลเมืองอีกด้วย
นางกล่าวกับขันทีว่า“ข้าอยากให้เจ้ามุ่งหน้าไปยังตำหนักเซียง ย้อนกลับไปเมื่อร้านห้องโถงสมุนไพรถูกปิด มันเป็นคำพูดขององค์ชายแปด เพื่อให้มันเปิดอีกครั้ง ข้ากลัวว่าข้าจะตัดสินใจไม่ได้ ! ในเมื่อเสด็จพ่อต้องการให้ข้าเข้าไปในพระราชวัง ข้าจะเชิญองค์ชายเซียงไปด้วย ! ” หลังจากกล่าวแบบนี้ นางมองผู้คนที่อยู่หน้าพระราชวัง และน้ำเสียงของนางก็เปลี่ยนไป “ทุกคนลุกขึ้น เมื่อฮ่องเต้ได้ตัดสินพระทัยที่จะแก้ไขปัญหานี้ ข้าเชื่อว่าทุกคนจะได้รับคำอธิบาย พวกเจ้าสามารถกลับบ้านเพื่อรอฟังข่าว ! หากเจ้ารอไม่ได้อย่างแท้จริง พวกเจ้าสามารถไปรออยู่นอกประตูของพระราชวังฮ่องเต้ อย่างไรก็ตามพวกเจ้าต้องจำไว้ว่าพระราชวังฮ่องเต้เป็นสถานที่สำคัญ แม้ว่าพวกเจ้าจะอยู่นอกประตู พวกเจ้าจะต้องไม่สร้างปัญหาเข้าใจหรือไม่ ? ”
ทุกคนค่อนข้างกังวลพวกเขาจะเต็มใจกลับไปรอที่บ้านได้อย่างไร เมื่อได้ยินว่าพวกเขาสามารถไปรออยู่นอกพระราชวังได้ พวกเขาก็ดีใจ หลังจากสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหา พวกเขาก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังพระราชวังของฮ่องเต้
เมื่อเห็นทุกคนแยกย้ายกันไปขันทีก็ยิ้มและกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “เจ้าหญิงคิดในสิ่งเดียวกันกับองค์ฮ่องเต้ ก่อนที่ข้าจะออกมา ฮ่องเต้สั่งให้ข้าไปที่ตำหนักเซียงก่อนที่จะมาตำหนักหยู ตอนนี้องค์ชายแปดคงไปถึงที่ประตูพระราชวังแล้วพะยะค่ะ”
เฟิงหยูเฮงพูดกับขันทีนี้สักครู่ก่อนจะกลับเข้าไปข้างในเพื่อเปลี่ยนชุดจากนั้นนางก็ปีนเข้าไปในรถม้าของนางและตามขันทีในพระราชวังหลวง นางก้าวข้ามธรณีประตูไปยังห้องโถงสวรรค์ นางคำนับฮ่องเต้และเห็นว่าองค์ชายแปดยืนอยู่ข้าง ๆ มือของเขาที่อยู่ด้านหลัง ดังนั้นนางจึงเผชิญหน้ากับเขาและโค้งคำนับ “อาเฮงคารวะพี่แปดเพคะ”
ซวนเทียนโมรีบตอบกลับอย่างมีมารยาททันที“ข้าไม่กล้า น้องสาวอย่าได้มากพิธี”
ฮ่องเต้เฝ้าดูการแลกเปลี่ยนคำทักทายของทั้งสองและไม่ได้พูดอะไรเลยอย่างไรก็ตามสีหน้าของเขาดูย่ำแย่อย่างชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อซวนเทียนโมตอบกลับเฟิงหยูเฮง ในขณะที่เขาปล่อยอารมณ์เสีย เขาถือมันไว้เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่สามารถถือมันได้ตลอดเวลา ในท้ายที่สุดเขากล่าวว่า “เจ้าควรทักทายน้องสาวของเจ้าอย่างถูกต้อง ! อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนที่สนับสนุนพวกตาแก่ที่ก่อเรื่องวุ่นวายในวันขึ้นปีใหม่ และเจ้าไม่ควรคิดว่าผู้คนในโลกนี้ล้วนแต่เป็นคนโง่เขลา ! เป็นอย่างไรบ้าง ? ก่อนสิ้นเดือนหนึ่งด้านหน้าตำหนักของเจ้าถูกปิดกั้นกี่ครั้ง ? ”
ซวนเทียนโมก็ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้เช่นกันองค์ชายเซียงผู้สง่างามที่ทางเข้าตำหนักของเขาถูกปิดกั้นโดยพลเมืองจำนวนมาก ! พวกเขาปาไข่และผักใส่ตำหนักเซียงจนอยู่ในสภาพที่น่าอนาถ เขาไม่สามารถสาปแช่งและทำร้ายพวกเขาได้ และเขาจำเป็นต้องทนความอัปยศอดสูเป็นครั้งคราวที่มาจากฮ่องเต้ มันช่างแย่จริง ๆ
วันนี้ด้วยเรื่องนี้ที่ถูกกล่าวขึ้นมาและเขาถูกเรียกตัวเข้ามาในพระราชวังซวนเทียนโมรู้ว่าร้านห้องโถงสมุนไพรของเฟิงหยูเฮงจะเปิดขึ้นอีกครั้งแน่นอน เขาไม่ต้องการให้ฮ่องเต้เป็นผู้ที่จะนำมันขึ้นมา ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันก็จะได้ผลเช่นเดียวกัน มันจะดีกว่าถ้าเขาแสดงความคิดริเริ่มที่จะซื้อความเห็นอกเห็นใจบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “คำพูดของเสด็จพ่อนั้นเป็นจริง แต่เมื่อขุนนางเหล่านั้นก่อให้เกิดปัญหา ข้าก็พยายามหยุดพวกเขา น่าเสียดายที่ขุนนางเหล่านั้นดื้อรั้นและเด็ดเดี่ยว ดังนั้นเราจึงไปถึงผลลัพธ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้” เขาตั้งใจจะบิดเบือนความจริงที่ว่าเขาเป็นคนที่พบหมอชาวเปอร์เซีย เขาชี้ไปที่ความสามารถทางการแพทย์ที่ไม่สามารถอธิบายของเฟิงหยูเฮง และอ้างว่าพวกมันเป็นสาเหตุของการอภิปรายในเรื่องนั้น ตอนนี้เขาผลักความรับผิดชอบทั้งหมดสำหรับเหตุการณ์เหล่านั้นไปยังเจ้าหน้าที่เหล่านั้น ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ใดในราชสำนัก ผู้ชาย “ตายแล้ว” ไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวใด ๆ “ความจริงแสดงให้เห็นว่าผู้คนเหล่านั้นมีความสุขกับเบี้ยหวัดของทางการจากราชสำนัก และพวกเขาก็ล้มเหลวในการสอบที่ถือได้ว่าเป็นการลงโทษ ! ตอนนี้น้องสะใภ้กลับมาที่เมืองหลวง ข้าก็เห็นด้วยที่จะเปิดร้านห้องโถงสมุนไพร เพื่อให้พลเมืองได้รับประโยชน์ในเมืองหลวง”
แต่เดิมได้รับการร้องขอจากพลเมืองแต่ตอนนี้ได้กลายเป็นข้ออ้างจากองค์ชายแปดและพลเมือง จุดนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างดี ซวนเทียนหมิงไปเยี่ยมค่ายทหารในวันนี้ เฟิงหยูเฮงคิดว่านางจะต้องการพาเขาเข้าไปในพระราชวังพร้อมกับนางเพื่อดูความสามารถในการพูดขององค์ชายแปด ถือได้ว่าเป็นงานอดิเรกสักหน่อย
“แน่นอนว่ามันเป็นคำพูดของพี่แปดที่นับว่าพูดมากที่สุดในเมืองหลวงเสด็จพี่บอกว่าความสามารถทางการแพทย์ของอาเฮงมาจากต้นกำเนิดที่ไม่ชัดเจน และให้ขุนนางเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อให้อาเฮงปิดร้านห้องโถงสมุนไพร ตอนนี้เสด็จพี่กล่าวว่ามันเป็นประโยชน์ต่อผู้คนและบอกกับอาเฮงให้เปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง แม้ว่าอาเฮงจะสับสนเล็กน้อยว่าสิ่งที่ข้าทำถูกหรือผิด แต่ในเมื่อพี่แปดออกคำสั่ง ข้าก็จะเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง ! ”
ด้วยการพูดเพียงไม่กี่คำการเปิดห้องโถงสมุนไพรกลายเป็นคำสั่งของซวนเทียนโม และทำให้ภาระในการ “พูดมากที่สุดในเมืองหลวง” กับเขา สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้ซวนเทียนโมโกรธ แต่กลับกลายเป็นฮ่องเต้ที่โกรธ ในขณะที่ฮ่องเต้ทุบโต๊ะอย่างกะทันหัน “องค์ชายแปด ! ในเมืองหลวงอันยิ่งใหญ่นี้เจ้าเป็นคนที่พูดมากที่สุดหรือไม่ ? ”
ตอนที่ 928 ต้องชำระหนี้คืน
ตอนที่928 ต้องชำระหนี้คืน
เฟิงหยูเฮงหยิบยกเหตุการณ์อื่นขึ้นมาทำให้ซวนเทียนโมคุกเข่าอย่างรวดเร็ว และเริ่มโขกศรีษะคำนับกับฮ่องเต้ในขณะที่กล่าวด้วยความหวาดกลัว “ลูกเป็นผู้บริสุทธิ์ เสด็จพ่อได้โปรดอย่าฟังเรื่องเหลวไหลพะยะค่ะ ! ”
เด็กสาวทุกคนเสียใจและเฟิงหยูเฮงพูดเสริมว่า“เป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งที่อาเฮงพูดนั่นผิด ? ย้อนกลับไปตอนนั้นเป็นพี่แปดที่สั่งให้ขุนนางกลุ่มหนึ่งบังคับให้ข้าปิดร้านห้องโถงสมุนไพร ตอนนี้พี่แปดบอกเสด็จพ่อว่าให้ข้าเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง ทั้งหมดนี้พี่แปดเป็นคนที่พูดมากที่สุดไม่ใช่หรือเพคะ ? ”
“วันนี้เป็นพลเมืองในเมืองหลวงที่กำลังอ้อนวอนขอมันอยู่! มันเป็นพลเมืองที่คุกเข่าที่ประตูพระราชวัง ! สิ่งที่น้องสะใภ้พูดไม่ใช่ความจริง ! ” ซวนเทียนโมเกลียดนางมากจนกัดฟันกรอด ๆ
ถึงกระนั้นก็ตามในเวลานี้ฮ่องเต้ก็เอ่ยว่า“พลเมืองที่อ้อนวอนขอเป็นเพียงพลเมืองที่อ้อนวอนขอเท่านั้น เจ้าจะพูดอะไรอีก ? ”
เอาล่ะ!เขาต้องการที่จะเป็นคนดี แต่ผลลัพธ์ก็คือเขาไม่ได้ถูกมองว่าเป็นคนดี เมื่อรู้ว่าไม่มีประเด็นที่จะพูดอะไรอีก เขาแค่ปิดปากแล้วก้มศีรษะลงเพื่อยอมรับความผิดของเขา อย่างไรก็ตามเขายังคงใช้หางตาจ้องมองเฟิงหยูเฮงอย่างดุดันและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เฟิงหยูเฮงมองดูแล้วรู้สึกว่ามันทำให้เขาดูเหมือนฮูหยินสาวที่ต้องทนทุกข์ทรมาน เขาจะเป็นองค์ชายที่สง่างามอย่างไร
ฮ่องเต้มองเขาอย่างเย็นชาชั่วครู่หนึ่งแต่ไม่ได้กล่าวอะไรอีก เพียงแต่โบกมือของเขา เขาลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวกับเฟิงหยูเฮง “อาเฮง เปิดร้านห้องโถงสมุนไพรอีกครั้ง ! เมืองหลวงไม่มีโรงหมอที่เหมาะสมอีกแล้วและมันก็ไม่ใช่เรื่องดี ร้านห้องโถงสมุนไพรของเจ้าดีมากและพลเมืองก็ชอบมัน การใช้ยาเป็นรูปแบบหนึ่งของความเมตตา… ” เขากล่าวจนมาถึงจุดนี้แล้วมองไปที่องค์ชายแปดแล้วกล่าวว่า “เราจะกล่าวในวันนี้ ไม่ว่าใครจะเป็นใคร ในอนาคตไม่มีใครมีสิทธิ์กล่าวหาหรือทำอะไรกับร้านห้องโถงสมุนไพร นี่ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในเมืองหลวง สิ่งนี้ใช้กับร้านห้องโถงสมุนไพรทั้งหมดในราชวงศ์ต้าชุน นอกจากนี้ยังไม่มีสิทธิ์ในการพูดสุ่มสี่สุ่มห้า เราจะให้ร้านห้องโถงสมุนไพรเปิดทั่วทุกมุมในราชวงศ์ต้าชุน เราเคยให้เงินจำนวนมากใช่หรือไม่ ? ”
เขากล่าวถึงจุดนี้แล้วก็หันไปมองจางหยวนดังนั้นจางหยวนจึงกล่าวอย่างรวดเร็ว “ฝ่าบาทรงตรัสถูกต้องแล้ว ฝ่าบาทเคยมอบเงินและมันไม่ได้มาจากท้องพระคลัง มันเป็นเงินของฝ่าบาทเอง ดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นการเปิดร้านร่วมกันของฝ่าบาทและองค์หญิงจี่อัน”
“อืม”ฮ่องเต้พยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ใช่แล้ว หากต้องการทำให้เกิดปัญหากับร้านห้องโถงสมุนไพร จะเป็นเช่นเดียวกับการพยายามสร้างปัญหาให้เรา ! เจ้าแปด เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”
ซวนเทียนโมรู้สึกว่าหัวของเขาเริ่มปวดมันกลับกลายเป็นว่าเขาโดนถามเช่นนี้ ? อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าโต้แย้งกับฮ่องเต้ และทำได้แค่กัดฟันของเขาแล้วกล่าวว่า “เสด็จพ่อพูดถูกต้องแล้วพะยะค่ะ ! ”
“ดังนั้นหยวนน้อย! เขียนพระราชโองการ ! ส่งไปยังแคว้นและเขตการปกครอง บอกขุนนางท้องถิ่นจากพื้นที่เหล่านั้นเกี่ยวกับสถานการณ์ของร้านห้องโถงสมุนไพร แค่บอกว่าเป็นเราและองค์หญิงจี่อัน…โอ้ ตอนนี้ต้องเรียกนางว่าพระชายาหยูเพียงแค่บอกว่าเป็นเราและพระชายาหยูที่ร่วมกันเปิดมันขึ้นมา ให้พวกเขาเข้าใจ ! ”
เฟิงหยูเฮงยังเป็นคนที่ฉลาดและกล่าวได้อย่างรวดเร็วว่า“มีรายงานทางการเงินของร้านห้องโถงสมุนไพรส่งมายังเมืองหลวงในแต่ละเดือน อาเฮงจะนำเอกสารไปให้เสด็จพ่อดูในภายหลัง แม้ว่าร้านห้องโถงสมุนไพรส่วนใหญ่เป็นเพียงบริการสาธารณะและไม่หวังที่จะทำกำไรมาก แต่ก็ยังมีกำไรบ้างเพคะ”
ฮ่องเต้มองนางอย่างมีความสุขไม่ว่าเขาจะมองลูกสะใภ้อย่างไรนางก็ดูดี นางยังมีความสามารถในการทำเงิน เป็นที่น่าเสียดายว่าตระกูลเฟิงสูญเสียความหวังไป ! เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ สิ่งที่ดีที่สุดที่เฟิงจินหยวนเคยทำมาก่อนคือให้กำเนิดบุตรสาวเช่นนี้
เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้เริ่มเข้าข้างเฟิงหยูเฮงมากขึ้นเรื่อยๆ ซวนเทียนโมที่อยู่ข้าง ๆ เหมือนคนที่ถูกลืม เขาได้แต่กัดฟันด้วยความเกลียดชัง แต่ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงจำเขาได้ และกล่าวอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารำคาญยิ่งกว่า “ใช่แล้ว ! มีบางเรื่องที่ข้าต้องพูดกับพี่แปด เมื่อเราโจมตีกูซูในภาคใต้ นางสนมของพี่แปดถูกแม่ทัพกูซูพาตัวไป เมื่อโจมตีเมืองหยูปิง แม่ทัพผู้นั้นจึงผลักนางสนมของพี่แปดลงจากกำแพง ในเวลานั้นอาเฮงคิดว่าถึงแม้ว่าหญิงสาวคนนั้นจะเป็นเพียงนางสนม แต่นางก็อยู่กับพี่แปด พี่แปดทิ้งนางไว้ที่หลานโจว แต่ใครจะรู้ว่านางจะตกไปอยู่ในมือของบีซู่ คิดดูแล้วมันค่อนข้างน่าเวทนา ในฐานะน้องสะใภ้ อาเฮงมีหน้าที่ช่วยพี่แปดแก้แค้น นั่นเป็นสาเหตุที่อาเฮงลงมือในทันที แม่ทัพบีซู่ถูกยิงเสียชีวิต ถือได้ว่าเป็นการช่วยระบายความโกรธแทนพี่แปด ซึ่งช่วยให้ข้าทำหน้าที่เป็นน้องสะใภ้ได้สำเร็จ”
“หืม? ” ซวนเทียนโมตกตะลึงกับสิ่งที่นางพูด “นางสนมอะไร ? องค์ชายผู้นี้รับนางสนมเมื่อใด ? ”
“นางสนมของพี่แปดอยู่ในหลานโจวนี่คือสิ่งที่ทุกคนรู้ ! ท่านผู้หญิงหยวนเลือกให้ท่านพี่และนางถูกส่งไปจากเมืองหลวง บังเอิญอาเฮงรู้จักนางสนมผู้นั้น นางคือฟูหยา ผู้ซึ่งถูกนำกลับมาจากภาคเหนือ ท่านผู้หญิงหยวนสนใจเด็กสาวผู้นั้นและส่งนางไปหลานโจวเพื่อเป็นนางสนมของพี่แปด พี่แปดยังขอให้เจ้าเมืองคนก่อนหน้าของหลานโจวซื้อที่พักให้พวกเขาด้วย ! นี่คือสิ่งที่ทุกคนในภาคใต้รู้ ไม่จำเป็นที่พี่แปดจะต้องปิดบัง แล้ว… เสด็จพ่อเรียกท่านผู้หญิงหยวนมาถามได้เพคะ”
”ไม่จำเป็น! ” ซวนเทียนโมรีบตะโกนว่า “ไม่จำเป็น ! องค์ชายนี้จำได้แล้ว มีอะไรแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นไปถึงภาคใต้ องค์ชายคนนี้ได้ออกเดินทางมาเมืองหลวงแล้ว และไม่เคยพบนางเลย”
“ไม่ว่าท่านพี่จะเคยเจอหรือไม่ก็ตามมันเป็นความตั้งใจของท่านผู้หญิงหยวน ข้าได้ยินมาว่าพี่แปดเคารพมารดาผู้ให้กำเนิดของท่านพี่อย่างมาก และจะไม่ทำอะไรเลยที่จะทำให้ท่านผู้หญิงหยวนอับอาย” ขณะที่นางกล่าวนางถอนหายใจอย่างแผ่วเบา “ฟูหยาน่าสงสารจริง ๆ ด้วยตำแหน่งนางสนมในนามของพี่แปด นางไม่ได้เห็นหน้าพี่แปดก่อนจะจากไป แต่พี่แปดไม่ต้องห่วง อาเฮงยิงบีซู่ตาย และช่วยพี่แปดระบายความโกรธนี้แล้วเพคะ ! ”
ซวนเทียนโมกัดฟันอย่างโกรธแค้นเฟิงหยูเฮงคนนี้กล่าวซ้ำ ๆ ว่านางระบายความโกรธแทนเขา สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร นางต้องการให้เขารู้สึกสำนึกบุญคุณงั้นหรือ ?
เมื่อความคิดนี้โผล่เข้ามาในความคิดของเขาเขาได้ยินฮ่องเต้กล่าวว่า “เจ้าแปด ในเมื่อนางเป็นผู้หญิงของเจ้า ไม่ว่านางจะเป็นพระชายาเอก พระชายารอง หรือเป็นเพียงนางสนม นางก็ยังเป็นหนึ่งในคนของเจ้า ด้วยการพบกับโศกนาฏกรรมครั้งนี้ และน้องสะใภ้ของเจ้าช่วยเจ้าแก้แค้นแทนในครั้งนี้ เจ้าควรขอบคุณนาง”
ซวนเทียนโมรู้สึกถูกกระตุ้นอย่างฉับพลันเขาต้องการถามบิดาของตัวเองว่าเขาเป็นบุตรชายของเขาจริง ๆ หรือไม่ ? หรือว่าเฟิงหยูเฮงเป็นบุตรสาวของเขา ? ทำไมเมื่อทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเฟิงหยูเฮง เขาถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนนอก
แต่ในขณะที่เขากำลังคิดเช่นนี้ฮ่องเต้กล่าวอย่างเป็นธรรมชาติมาก “ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องเปรียบเทียบตัวเองกับอาเฮง และเจ้าไม่ควรรู้สึกว่าข้าชอบนางมากกว่าเจ้า ในความเป็นจริงเราไม่ได้ชอบนางเสมอไป มีหลายครั้งที่ชอบเจ้า มิฉะนั้นแล้วนางจะปิดร้านห้องโถงสมุนไพรและออกเดินทางไปยังมณฑลจี่อันได้อย่างไร”
ด้วยคำพูดเหล่านี้ซวนเทียนโมก็ไม่เหลืออะไรจะพูด มันเกิดขึ้นอย่างนั้นจริง เมื่อฮ่องเต้กล่าวเสริม “เราจะพูดอีกครั้ง ลูกหลานซวนของเราไม่ใช่คนอกตัญญู เนื่องจากน้องสะใภ้ของเจ้าช่วยระบายความโกรธแทนเจ้า เจ้าต้องแสดงความขอบคุณ”
เขาจะพูดอะไรอีกแม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่ฮ่องเต้ก็กล่าวออกมาเช่นนั้น เขาต้องเชื่อฟังและทำตามที่ฮ่องเต้บอก ดังนั้นเขาจึงป้องมือขอบคุณเฟิงหยูเฮงและกล่าวอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณน้องสะใภ้สำหรับความช่วยเหลือ ถึงแม้ข้าจะไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับเด็กสาวคนนั้นก็ตาม นางเป็นผู้หญิงที่ท่านแม่ส่งไปให้ข้าโดยไม่คำนึงถึงสถานะของนาง เป็นเพียงว่าข้าไม่สามารถตอบแทนพระคุณของน้องสะใภ้ และรู้สึกขอโทษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…”
“ไม่ใช่ว่าท่านพี่ไม่สามารถตอบแทนได้”เฟิงหยูเฮงกล่าวขึ้น “ในขั้นต้นอาเฮงไม่ได้หวังว่าจะได้รับผลตอบแทนใด ๆ แต่เนื่องจากพี่แปดได้กล่าวเช่นนี้ อาเฮงไม่สามารถปล่อยให้พี่แปดรู้สึกขอโทษเช่นนี้ตลอดไป ท้ายที่สุดมันก็ไม่คุ้มค่าสำหรับนางสนมเลวทรามต่ำช้าคนนั้น”
ซวนเทียนโมได้ยินเรื่องนี้และปรากฎว่านี่เป็นการเริ่มต้นที่จะแก้แค้น ลืมไปไม่ทางใดทางหนึ่ง ฮ่องเต้ก็กล่าวแล้ว มันจะไม่ดีสำหรับเขาที่จะไม่แสดงออกอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงแก้ไขปัญหานี้อย่างใจกว้าง และถามว่า “ข้าสงสัยว่าน้องสะใภ้กำลังหมายถึง…”
“เมื่อไม่นานมานี้มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นที่เหมืองหยกในเมืองหยูโจวและบางคนกล่าวหาว่าพี่แปดอยู่เบื้องหลังมัน หลังจากอาเฮงกลับสู่เมืองหลวง ข้าได้ยินมาว่าคดียังอยู่ในระหว่างการตรวจสอบและพี่แปดปฏิเสธ สำนักงานการลงโทษก็มีปัญหาเช่นกัน” เฟิงหยูเฮงเริ่มกล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำให้ซวนเทียนโมรู้สึกสับสน
พวกเขาไม่ได้กำลังพูดเรื่องฟูหยาหรือ? ทันใดนั้นนางเปลี่ยนเรื่องในการพูดเช่นนี้ได้อย่างไร เขาสับสน “สิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร มีคนเลวที่จะกล่าวโทษปลอม ๆ เสมอ ข้าทำสิ่งต่าง ๆ อย่างถูกต้องและตรงไปตรงมา แม้เมื่อไปถึงสำนักงานการลงโทษ ข้าก็แค่พูดความจริงเท่านั้น ข้าไม่ได้ยุยงใครให้ทำร้ายคนในเหมือง ข้าเชื่อว่าในที่สุดสำนักงานการลงโทษจะพบว่าข้าบริสุทธิ์”
“โอ้นั่นเป็นเรื่องระหว่างสำนักงานการลงโทษและพี่แปด อาเฮงเป็นผู้หญิงและไม่ได้มีส่วนร่วมในสิ่งเหล่านี้” นางกล่าวว่า “ข้านำเรื่องนี้ขึ้นมาพูดในวันนี้เพราะพี่แปดต้องการแสดงความขอบคุณสำหรับเรื่องนี้กับนางสนม อาเฮงกังวลเกี่ยวกับครอบครัวที่ได้รับอันตรายจากเหตุการณ์ระเบิดและไม่สามารถอยู่รอดต่อไปได้ นอกจากนี้ผู้คนที่ได้รับบาดเจ็บทุกคนเป็นสามัญชน พวกเขาเป็นพสกนิกรของเสด็จพ่อ ข้าเชื่อว่าเสด็จพ่อก็คิดเช่นเดียวกับอาเฮง และเป็นห่วงเรื่องนี้ตลอดเวลา ! ”
หลังจากกล่าวแบบนี้นางมองไปที่ฮ่องเต้ ฮ่องเต้สวมบทบาทอย่างเต็มที่ทันทีด้วยสีหน้าโศกเศร้าอย่างมาก เขายังกล่าวอีกว่า “พวกเขาทั้งหมดเป็นพสกนิกรของเรา พวกเขาเหมือนบุตรชายของเรา”
ซวนเทียนโมกัดฟันและเอ่ยว่า“ความหมายของน้องสาวก็คือ…”
เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า“หลังจากเหตุการณ์นั้น ข้าให้ครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นั้นได้รับการชดเชยแล้ว แต่การพึ่งความพยายามของข้าเพียงอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ หากได้พี่แปดช่วยเหลือคนงานเหมืองด้วยอีกแรง ! สิ่งนี้ถือได้ว่าเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระของเสด็จพ่อ”
ปรากฏว่านางต้องการเงิน! ซวนเทียนโมปลอบตัวเองอย่างเย็นชา อย่างไรก็ตามท่าทางของเขาสงบมาก “นั่นเป็นเรื่องธรรมดา เพื่อให้สามารถแบ่งภาระของเสด็จพ่อเป็นสิ่งที่ควรทำในฐานะบุตรชาย จากนั้นความตั้งใจแบบนี้ควรจะแม่นยำ ข้าจะออกเงินช่วยน้องสะใภ้ ! ”
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า“ข้าจะไม่ตัดสินใจ อาเฮงไม่กล้าทำตัวเหมือนพี่แปดและตัดสินใจอะไร พื้นฐานของเรื่องนี้มันเหมือนการเปิดร้านห้องโถงสมุนไพร มันก็เพื่อประโยชน์ของผู้คน นั่นเป็นสาเหตุที่อาเฮงไม่กล้าตัดสินใจ ข้าจะต้องกลับไปพูดคุยกับครอบครัวของคนที่ทำงานเหมือง เพื่อดูว่าพวกเขาขาดอะไร หลังจากคิดออกแล้ว ข้าจะบอกพี่แปดเพคะ ! ”
ซวนเทียนโมพยักหน้า“จากนั้นเราจะทำตามที่น้องสาวพูด ข้าจะรอที่ตำหนัก”
เฟิงหยูเฮงม้วนริมฝีปากของนางเป็นรอยยิ้มทำลายเหมืองของนางและฆ่าคนงานเหมือง และนางต้องจ่ายเงินเพื่อจัดการกับภัยพิบัติ ? จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ! ไม่เพียงแต่นางจะเรียกคืนเงินทั้งหมดที่นางจ่ายชดเลขให้กับครอบครัวของคนงานเหมือง แต่นางยังต้องให้ผู้ชายคนนี้จ่ายเงินให้มากขึ้นอีกด้วย มันจะให้ประโยชน์แก่นางในมณฑลจี่อัน “เสด็จพ่อ” นางโค้งคำนับฮ่องเต้ “วันนี้พลเมืองขอร้องแล้ว พี่แปดก็เต็มใจที่จะยอมจำนน ดังนั้นลูกสะใภ้จึงสบายใจที่จะเปิดร้านห้องโถงสมุนไพร นอกจากนี้ตระกูลเหยามีลูกพี่ลูกน้อง 3 คนที่ต้องการเป็นหมอ อาเฮงกำลังคิดที่จะเปิดสำนักศึกษาทางการแพทย์เพื่อสอนความรู้ด้านการแพทย์โดยเฉพาะ นี่คือเพื่อประโยชน์ในการผลิตบุคลากรทางการแพทย์เพิ่มเพคะ ! ”
ฮ่องเต้พยักหน้าเมื่อได้ยินอย่างนี้ซ้ำๆ “อาเฮงคือคนที่มีความคิดริเริ่มดี ๆ มากมาย ไม่ต้องกังวลและทำได้เลย หากเจ้าต้องการอะไรเพียงแค่บอกข้า ข้าจะสนับสนุนเจ้า ! ”
“ขอบพระทัยเสด็จพ่อเพคะ”
เช่นนี้ร้านห้องโถงสมุนไพรได้เปิดใหม่เมื่อเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนโมออกจากพระราชวัง ซวนเทียนโมก็ไม่สามารถรักษาท่าทีของเขาได้อีกต่อไป เมื่อมองไปที่เด็กสาวตรงหน้าเขา เขากล่าวอย่างดุดันว่า “เจ้าเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อย่าหยิ่งยโส การไปสู่สนามรบกับผู้ชาย เจ้าไม่กังวลว่าผู้ชายจะถูกประณามด้านหลัง และบอกว่าเขาต้องพึ่งพาผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อชนะการต่อสู้ ฮึ่ม ! อาศัยมารดาในเมืองหลวง และพึ่งพาชายาของเขาเมื่ออยู่นอกเมืองหลวง น้องเก้าขององค์ชายผู้นี้มีอนาคตที่สดใสจริง ๆ ! ”
หลังจากสิ่งนี้ถูกกล่าวเขาไม่ได้ยินคำตอบของเฟิงหยูเฮง เขาเพิ่งเห็นเด็กสาวมองไปข้างหลังเขาด้วยใบหน้าที่มีความกลัวบนใบหน้าของนาง…