The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 972 นางสามารถแต่งงานใหม่ได้ก็เมื่อเขาตาย

ตอนที่ 972 นางสามารถแต่งงานใหม่ได้ก็เมื่อเขาตาย
ตอนที่972 นางสามารถแต่งงานใหม่ได้ก็เมื่อเขาตาย
งานเลี้ยงของตำหนักจางหนิงจบลงด้วยเรื่องตลกสิ่งต่าง ๆ ในตำหนักจางหนิงแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ภายในครึ่งเดือน เรื่องได้แพร่กระจายไปทั่วพระราชวังทั้งหมดแล้ว และทุกคนคิดว่าพระสนมหลี่เป็นเหมือนตัวตลก นางกลายเป็นหัวข้อสนทนาระหว่างมื้ออาหารและเวลาว่าง
คุณหนู3 คนที่ถูกโยนลงไปในน้ำได้รับการดูแลจากครอบครัวของพวกเขา แต่เมื่อกงซานบอกพวกเขาให้ขอคำอธิบายจากตำหนักหยู พวกเขาทุกคนกล่าวว่า “ทุกอย่างองค์ชายเซียงจะเป็นผู้ตัดสินใจ” จากนั้นพวกเขาก็จากไปอย่างรวดเร็วโดยไม่มีคำพูดใด ๆ เพิ่มเติม
หลังจากกลับมาที่ตำหนักนางถามซวนเทียนโม และซวนเทียนโมบอกนางว่า “ทั้งสามคนนั้นเป็นฝ่ายทำผิดก่อนและพวกนางควรโทษตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่เฟิงหยูเฮงทำไป นางจะไม่มีความผิด”
กงซานบอกซวนเทียนหมิงเกี่ยวกับสิ่งที่ท่านผู้หญิงหยวนวิเคราะห์เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจข้อมูลชิ้นนี้มากขึ้น แต่เขาเพียงต้องการให้ท่านผู้หญิงหยวนเป็นผู้วางรากฐาน ในคำพูดของเขา “งานของผู้หญิงควรได้รับการจัดการโดยผู้หญิง ข้าเป็นองค์ชายที่สง่างาม การจัดการกับองค์ชายเก้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด การที่จะมุ่งเน้นไปที่การสร้างปัญหาให้กับเฟิงหยูเฮงนั้นคงจะไม่ดี”
กงซานคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกแบบเดียวกันผู้ชายที่โตแล้วมีอะไรบ้างที่ต้องเกี่ยวข้องกับเด็กสาว ? สำหรับนาง นางยังต้องการสนับสนุนซวนเทียนโมที่บ้าน
คืนนั้นหลังจากอาหารค่ำท่านผู้หญิงหยวนเดินทางไปที่ตำหนักจางหนิงอีกครั้ง ในเวลานี้พระสนมหลี่กำลังดื่มชา ชานี้มอบให้กับนางหลังจากนางได้ตำแหน่งพระสนมแล้ว มันดีกว่าชาที่นางดื่มในอดีตมาก วันนี้นางอารมณ์ไม่ดีและนางก็ถามจูเอ่อ “เป็นเรื่องที่ข้ามีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักในอดีตมากจนเกินไป ข้าเลยไม่รู้ว่าจะจัดงานเลี้ยงในพระราชวังได้อย่างไร ? แต่ข้าไม่คิดว่าการมีดนตรีและการร่ายรำเป็นเรื่องที่ดี ระหว่างงานเลี้ยงในพระราชวังทุกครั้ง ข้าพบว่าการร่ายรำและดนตรีเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ อีกทั้งเฟิงเฟินไดพาเด็กกระจอกนั่นมา เจ้าว่าองค์ชายห้าจะสร้างปัญหากับเรื่องนี้หรือไม่ ? ”
จูเอ่อทั้งรู้สึกสงสารและไร้ประโยชน์ต่อพระสนมหลี่นางไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับงานเลี้ยงในตำหนักได้ ไม่ใช่ว่านางไม่ได้แนะนำพระสนมหลี่ให้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นมากขึ้นในอดีต แต่มันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง นั่นเป็นเหตุผลที่นางกล่าวในเรื่องของเฟิงเฟินไดเท่านั้น โดยนางกล่าวว่า “ในความเป็นจริงสิ่งที่คุณหนูตระกูลเฟิงกล่าวไว้ ถูกต้อง ท่านควรยอมแพ้กับความคิดนั้นเกี่ยวกับพระชายาหยู ถ้าหากองค์ชายเก้ารู้ ข้าอาจจะพูดที่ไม่เป็นมงคล แต่องค์ชายเก้าก็กล้าที่จะส่งพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานไปสู่ความตาย ถ้าองค์ชายเก้ามาอาละวาดที่ตำหนักจางหนิง มันจะหนักเกินกว่าที่เราจะทนได้ แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่ต้องพิจารณาเกี่ยวกับองค์ชายเก้า สำหรับเฟิงเฟินได ท่านไม่จำเป็นต้องกลัวนาง แม้จะมีองค์ชายห้าปกป้องนาง แต่ท่านยังเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายหก พระองค์ต้องรู้ว่าองค์ชายหกนั้นมีอิทธิพลมากกว่าองค์ชายห้าในราชสำนัก”
เมื่อได้ยินนางกล่าวแบบนี้พระสนมหลี่รู้สึกสบายใจมากขึ้นเพียงกล่าวว่า “ดี ดี” แต่นางไม่ได้สนใจอะไรมากนักเกี่ยวกับองค์ชายเก้าที่ส่งพระสนมที่ได้รับความโปรดปรานไปตาย นางกล่าวว่า “ถ้าอาเฮงเห็นคนผู้นั้นใช้ความรุนแรง อาจเป็นไปได้ที่นางจะพิจารณาการตัดสินใจของนางใหม่”
“ท่าน! ” จูเอ่อกระทืบเท้าของนาง เหตุใดพระสนมหลี่จึงตาบอดในเรื่องนี้อย่างแท้จริง ทำไมนางถึงยึดติดกับพระชายาหยู ? นางต้องการที่จะให้คำแนะนำกับมันเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามนางเห็นนางกำนัลคนหนึ่งเดินเข้ามาคำนับ และกล่าวว่า “ท่านผู้หญิงหยวนกำลังรออยู่ข้างนอก และขอพบท่านเจ้าค่ะ”
พระสนมหลี่โกรธตบโต๊ะอย่างกะทันหัน “นางจะมาทำอะไรอีก ? ” แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางกล่าวว่า “ให้นางเข้ามา ข้าอยากจะรู้ว่านางจะวางแผนอะไรในการทำร้ายข้าอีก”
ท่านผู้หญิงหยวนได้รับเชิญเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็วนางถือกล่องเครื่องประดับมาที่ด้านหน้าของพระสนมหลี่และคำนับ
พระสนมหลี่ยังไว้หน้าด้วยเช่นกันว่า“ท่านพี่ รีบลุกขึ้นเร็ว” จากนั้นนางก็บอกให้อีกฝ่ายไปนั่ง
ท่านผู้หญิงหยวนนั่งลงอย่างอบอุ่นแล้วกล่าวว่า“ข้าลืมเรื่องที่จะส่งมอบของกำนัลให้น้องสาวในวันนั้น” หลังจากกล่าวอย่างนี้นางก็ส่งกล่องไปข้างหน้าและเปิดมัน ข้างในเป็นกำไลหยก มันไม่ใช่ของใหม่และมันดูเก่าไปหน่อย
พระสนมหลี่รู้สึกงงงวย“ท่านพี่ให้ข้าเพื่ออะไร ? ” แม้ว่านางจะกล่าวแบบนี้ นางยังคงจ้องมองมันอยู่ ยิ่งนางมองมันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งคุ้นตา นางอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็นถามว่า “นี่เป็นของจากคฤหาสน์หลิวหรือไม่ ? ”ไอรีนโนเวล
ท่านผู้หญิงหยวนได้ยินนางกล่าวเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาและกล่าวว่า “เจ้ามีความทรงจำที่ดี กำไลข้อมือนี้ท่านย่ามอบเอาไว้ให้ เมื่อเรายังเด็ก เรามักจะเห็นเจ้าเล่นกับมัน แต่เดิมมีเป็นคู่ เมื่อข้าเข้ามาในพระราชวัง มีคนมอบให้ข้า ในตอนแรกพวกเขากล่าวว่าอีกอันหนึ่งจะมอบให้กับเจ้าเมื่อเจ้าเข้ามาในพระราชวัง แต่ท่านย่าไม่สบายในเวลานั้น ! ครอบครัวยุ่งมากและเรื่องนี้ก็ถูกลืม ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ท่านพ่อให้บ่าวรับใช้เข้าไปในคลังและพบมัน มันจึงถูกนำเข้ามาในพระราชวังและส่งมาในตำหนักของข้า พวกเขาต้องการให้ข้าหาโอกาสมอบให้กับเจ้า แม้ว่านี่จะเป็นของเก่าและไม่สามารถเทียบได้กับสิ่งของที่ดีในพระราชวัง ไม่ว่าอย่างไรมันเป็นของที่ระลึกจากครอบครัวของเรา ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ค่อยมีความคิดที่ดีเกี่ยวกับตระกูลหลิวและรู้สึกว่าครอบครัวไม่ได้ช่วยอะไรเจ้า ข้าจะไม่พูดอะไรมาก ข้าหวังว่าเจ้าจะคิดถึงท่านย่า นางรักเจ้ามากเสมอ”
ท่านผู้หญิงหยวนเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมาและพระสนมหลี่รำลึกถึงท่านย่าผู้ใจดีในตระกูลหลิวทันที นางยังเป็นคนที่รักพระสนมหลี่มากที่สุดในคฤหาสน์นั้น ความประทับใจของนางต่อกำไลข้อมือนี้ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และนางยังจำได้ว่าท่านย่าจับมือนางโดยบอกว่ากำไลข้อมือนี้จะมอบให้กับนางเมื่อนางแต่งงาน ในเวลานั้นนางรักกำไลข้อมือนี้มาก เมื่อเห็นอีกครั้งตอนนี้นางอดไม่ได้ที่จะมีรู้สึกร่วมอย่างมาก
“ท่านมีน้ำใจมาก…ท่านพ่อก็มีน้ำใจเหมือนกัน” นางให้คนนำกล่องมา และเอากำไลออกมา ไม่ช้าความทรงจำก็เริ่มดีขึ้น และทัศนคติของนางที่มีต่อท่านผู้หญิงหยวนก็เริ่มดีขึ้นเช่นกัน
ท่านผู้หญิงหยวนเห็นว่าเป้าหมายของนางสำเร็จลุล่วงและรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของนางนางมองไปรอบ ๆ นางกล่าวว่า “ข้ามีเรื่องส่วนตัวที่จะพูดกับเจ้า เจ้าช่วยให้นางกำนัลออกไปก่อนได้หรือไม่”
ความคิดของพระสนมหลี่นั้นเต็มไปด้วยความทรงจำในอดีตทั้งหมดคิดว่าท่านผู้หญิงหยวนจะพูดกับนางเกี่ยวกับอดีตและคฤหาสน์หลิว นางคิดเกี่ยวกับมันและพี่น้องสองคนไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ที่บ้านมากเกินไป กำไลข้อมือนี้ทำให้นางต้องการคุยเพิ่มอีกนิด ดังนั้นนางจึงโบกมือและไล่นางกำนัลออกไปทั้งหมด รวมถึงจูเอ่อ บ่าวรับใช้ส่วนตัวของนาง
เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่นในห้องโถงท่านผู้หญิงหยวนเข้าใกล้กันนิดหน่อยก่อนจะกล่าวว่า “อย่างน้อยเราก็เป็นพี่น้องกัน แม้ว่าเราจะทะเลาะและมีความแตกต่าง เราก็ยังสนิทกว่าคนอื่นมาก แม้ว่าจะมีหลายครั้งที่เราทำหน้าที่เพื่อตามวัตถุประสงค์ของเราเอง เรายังคงเป็นพี่น้องกัน หากบุตรของเราเข้าไปพัวพันกับความขัดแย้งกับเด็กคนอื่น นอกจากบุตรของเราเองอีกคนหนึ่งที่จะต้องอยู่รอด เขาจะไม่ใช่หลานชายของเราใช่หรือไม่ ? เป็นไปได้หรือไม่ที่หลังจากข้าช่วยโมเอ๋อ ข้าจะเฝ้าดูเฟิงเอ๋อประสบกับปัญหาเพื่อประโยชน์ในการช่วยองค์ชายอีกองค์หนึ่ง ? ”
พระสนมหลี่รู้สึกสั่นเล็กน้อยนางต้องการที่จะได้ยินเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์หลิว อย่างไรก็ตามท่านผู้หญิงหยวนได้เปลี่ยนหัวข้อเป็นเรื่องนี้ แต่สิ่งที่นางกล่าวนั้นถูกต้อง หากองค์ชายแปดและองค์ชายหกแข่งขัน พวกเขาจะเป็นศัตรูกัน แต่ถ้าองค์ชายทุกคนแข่งขันกันโดยมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน นอกจากบุตรชายของนาง ถ้านางยังมีพละกำลังอยู่ นางจะมอบให้หลาน นี่คือสายเลือด !
นางพยักหน้าแสดงว่านางเห็นด้วยกับสิ่งที่ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวรู้สึกถึงกำไลข้อมือหยกในมือของนาง ความคิดของนางจมลงไปในความทรงจำอีกครั้ง
ท่านผู้หญิงหยวนยังรู้วิธีตอบสนองความต้องการของคนๆ หนึ่ง ด้วยการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของหัวข้อกลับไปที่คฤหาสน์หลิว ตามที่นางกล่าวว่า “จำไว้ก่อนที่ข้าจะเข้าไปในพระราชวัง ท่านย่าเคยจับมือข้าและกล่าวว่าบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ตระกูลหลิวของเราถูกกำหนดให้แต่งงานกับพระราชวัง วันนี้เป็นเจ้าและพรุ่งนี้จะเป็นน้องสาวของเจ้า เจ้าต้องจำไว้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในตำหนักในของฮ่องเต้ แม้ว่าทั้งสองจะอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามก็ตาม ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะแข่งขันกันอย่างไร เจ้าเป็นสายเลือดเดียวกัน แต่ทันทีที่มีคนก้าวเข้ามา ต้องร่วมมือกันเพื่อเผชิญหน้ากับพวกเขา เจ้าต้องไม่แพ้คนนอก” ในขณะที่นางกล่าว นางยกผ้าเช็ดหน้าเพื่อเช็ดมุมตาของนางอย่างต่อเนื่อง “ข้านึกถึงคำพูดของท่านย่าตลอดเวลา ! ปีที่ผ่านมาเหล่านี้ เจ้าหลีกเลี่ยงโลกภายนอกและไม่ชอบที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ข้าไม่ได้ถามมากเกินไป ทั้งสองวิธี เจ้ามีองค์ชายอยู่เคียงข้างเจ้า ไม่ว่ายุคสมัยของเจ้าจะไม่มีวันสิ้นสุด เจ้าก็ยังดีกว่าคนที่ไร้บุตร นอกจากนี้พระชายาหยุนยังเป็นที่โปรดปรานและผู้หญิงทุกคนในตำหนักในของฮ่องเต้ก็มีชีวิตที่คล้ายกัน ไม่มีใครสามารถช่วยใครได้ ต้องเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทำให้เราพี่น้องห่างไกล นอกจากนี้… ข้าต้องขอโทษเจ้าเกี่ยวกับละครเรื่องนั้นในวันนั้น” นางใช้ความคิดริเริ่มเพื่อนำเรื่องนี้ขึ้นมา “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะแสดงละครแบบนั้น ข้าดูละครแต่ข้าคิดว่ามันเป็นการเล่นเกี่ยวกับการต่อสู้ในคฤหาสน์ ใครจะคิดว่าพวกเขาจะแสดงเช่นนั้น เมื่อข้าได้ยินผู้คนพูดเกี่ยวกับมันทีหลัง”
นางได้นำการสนทนาไปในทิศทางนี้มันฟังดูเสแสร้งไปหน่อย และพระสนมหลี่ก็ไม่เชื่อมากเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ได้รับการกล่าวก่อนหน้านี้เกี่ยวกับคำพูดของย่าของพวกนางสะท้อนใจนาง เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น ท่านผู้หญิงหยวนก็ไม่โกหกเพราะย่าของนางพูดเรื่องนี้กับนางก่อนที่นางจะเข้ามาในพระราชวัง ในเวลานั้นย่าของพวกนางยังป่วยอยู่ และนางก็พูดไม่เก่ง อย่างไรก็ตามย่ายังคงอดทนและให้คำแนะนำกับนาง มันเป็นเพียงว่านางมีบุคลิกที่โดดเดี่ยวและรู้สึกเสียใจกับตัวเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เป็นเรื่องธรรมดาที่นางและพี่สาวของนางจะห่างเหิน
วันนี้ท่านผู้หญิงหยวนนำคำพูดเหล่านี้มาพูดอีกครั้งซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้พระสนมหลี่ต้องร้องไห้เมื่อมองท่านผู้หญิงหยวนอีกครั้ง อารมณ์ที่ไม่เคยปรากฏมานานหลายปีก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
นี่คือผลลัพธ์ที่ท่านผู้หญิงหยวนมองหาและนางก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมยินดีภายในด้วยสิ่งนี้นางก้าวเข้าสู่หัวข้อหลัก “ข้านึกถึงสิ่งที่ท่านย่าพูดในเวลานั้น” นางกล่าวว่า “ฮ่องเต้ทรงชรา หากจะพูดอะไรที่ไม่ดี ไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะผ่านไป ใครบางคนจะต้องสืบทอดบัลลังก์นั้น น้องสาว ถ้าสองคนสุดท้ายที่แข่งขันกันเพื่อจุดหมายนั้นคือองค์ชายแปดและองค์ชายหก เราจะทำตามสิ่งที่ย่าของเราบอกเรา เจ้าและข้ายังสามารถแข่งขันกันในหมู่พวกเราเพื่อบุตรชายของเรา แม้ว่าเราจะแข่งกันจนถึงจุดที่เลือดตกยางออกก็จะอภัยให้กัน แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่การแข่งขันระหว่างองค์ชายแปดกับองค์ชายหก ในเรื่องนี้ยังคงมีปัญหาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือองค์ชายเก้า ! ”
หัวใจของพระสนมหลี่บีดรัดด้วยการตั้งหัวข้อที่จริงจังเช่นนี้ขึ้น นางมองท่านผู้หญิงหยวนอย่างระมัดระวังเล็กน้อย “ท่านพี่หมายความว่า…”
“คำแนะนำของท่านย่าต้องร่วมมือกัน”ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “องค์ชายเก้าเป็นศัตรูร่วมกัน ด้วยการรร่วมมือกันเท่านั้นที่เราสามารถต่อสู้กับศัตรูด้วยกันและชนะการต่อสู้ครั้งนี้”
“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากเราชนะ”พระสนมหลี่ถามนาง “ยังไม่จำเป็นต้องมีการแข่งขันระหว่างองค์ชายแปดกับองค์ชายหก ? ”
“จากนั้นให้พวกเขาแข่งขัน! ” ท่านผู้หญิงหยวนนั้นไร้ความกังวล “บัลลังก์นั้นจะถูกครองครองโดยใครก็ตามที่มีความสามารถ แต่ข้าจะพูดอีกครั้ง เราเป็นครอบครัว ในท้ายที่สุดไม่ว่าใครจะอยู่ในตำแหน่งนั้น เราจะต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน พี่ชายรักน้องชายและน้องชายรักพี่ชาย บอกว่ามันเป็นเหตุผลแบบนี้ใช่หรือไม่ ? ”
พระสนมหลี่ไม่ส่งเสียงขณะที่นางยังนึกถึงสิ่งที่ท่านผู้หญิงหยวนกล่าวไว้อย่างไรก็ตามนางก็ได้ยินเสียงท่านผู้หญิงหยวนก็กล่าวว่า “เราเป็นพี่น้องกัน ในฐานะพี่สาว ข้าสามารถเดาได้ว่าน้องสาวคนนี้คิดอะไรอยู่ หากเจ้าอยากให้เฟิงเอ๋อแต่งงานกับเฟิงหยูเฮง ให้หาวิธีกำจัดองค์ชายเก้า นั่นจะเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุด ! สามีของนางจะต้องตายเท่านั้น เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? ”