The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 986 ไปเที่ยวกันเถอะ

ตอนที่ 986 ไปเที่ยวกันเถอะ
ตอนที่986 ไปเที่ยวกันเถอะ
กงซานไม่รู้ว่าการจัดเตรียมของเฟิงหยูเฮงเป็นอย่างไรแต่อย่างน้อยนางก็เข้าใจว่าตราบใดที่เฟิงหยูเฮงเต็มใจที่จะช่วยเหลือ ความปลอดภัยของนางก็รับประกันได้ นางไม่เคยมีความตั้งใจที่จะรักษาชีวิตนี้ไว้ แต่นางไม่ควรตายอย่างรวดเร็วในเวลาเช่นนี้ นางต้องมีชีวิตอยู่ไว้อีกซักพัก นางจะต้องผลักดันองค์ชายแปดและท่านผู้หญิงหยวนให้มากกว่านี้ !
ด้วยความพยายามของร้านห้องโถงสมุนไพรสถานการณ์พิษทางเหนือของเมืองหลวงก็บรรเทาลง แม้ว่าผู้ที่เสียชีวิตจากการหนาวตายจะไม่สามารถฟื้นฟูได้ แต่เกือบทุกอย่างเป็นไปได้ที่ทำเพื่อให้แน่ใจในชีวิตของคนอื่น
อีกสองวันต่อมาตำหนักหยูปรากฏตัวทางเหนือของเมืองหลวงและเริ่มโครงการเพื่อพัฒนาพื้นที่ เฟิงหยูเฮงได้นำพิมพ์เขียวออกมาและออกแบบอาคาร พวกมันจะเป็นบ้านที่ได้มาตรฐาน แต่จะไม่มีพื้นที่ของตัวเอง เช่นเดียวกับอพาร์ทเมนท์ที่ทันสมัย แต่ละครอบครัวจะมีที่อยู่อาศัยเป็นของตัวเองพร้อมห้องแยกต่างหากภายใน บางห้องมี 2 ห้องนอนและห้องนั่งเล่น และบางห้องมี 3 ห้องนอนและห้องนั่งเล่น พวกเขาถูกมอบให้ตามขนาดของครอบครัว ทางเหนือของเมืองหลวงแทบจะไม่มีคนอยู่เลย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นหมาป่าโดดเดี่ยวในอดีตหรือเป็นขอทาน พวกเขาจะถูกแยกออกเป็นกลุ่มสองหรือสามคนและได้รับที่อยู่อาศัย
เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงหายนะในฤดูหนาวเฟิงหยูเฮงได้ทำงานร่วมกับตำหนักหยู เพื่อสร้างที่อยู่อาศัยใหม่ให้กับผู้คนในเมืองหลวง เป็นเพียงว่าขนาดของภัยพิบัตินั้นค่อนข้างกว้าง มันไม่ได้มีการวางแปลนเหมือนเหตุการณ์นี้ ดังนั้นนางจึงไม่ได้ทำแปลนมาตรฐาน ส่วนใหญ่เป็นเพียงการซ่อมแซมอาคารที่มีอยู่ ส่วนอาคารที่สร้างขึ้นใหม่นั้นถูกสร้างขึ้นภายใต้ชื่อตำหนักหยู สิ่งต่าง ๆ จะเหมือนกันในเวลานี้เนื่องจากบ้านทุกหลังจดทะเบียนภายใต้ชื่อตำหนักหยู สิ่งเหล่านี้จะมอบให้กับคนจนทางเหนือของเมืองหลวงฟรี
คราวนี้ทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤติครั้งนี้รวมตัวกันในทางเหนือของเมืองหลวงมันเป็นเช่นนั้นที่มีผู้คนคาดการณ์ไว้ว่าบ้านหลังนี้จะถูกสร้างโดยตำหนักหยู ทางเหนือของเมืองหลวงกลายเป็นพื้นที่ขององค์ชายเก้าแต่เพียงผู้เดียว และพลเมืองเหล่านี้ที่ได้รับพระคุณนี้ได้กลายเป็นผู้ภักดีต่อองค์ชายเก้า
หลังจากที่องค์ชายแปดถูกพลเมืองทำร้ายในวันนั้นเขาก็ยื่นรายงานอย่างมีเหตุผลและเขาก็ยื่นเรื่องนี้โดยตรงกับสำนักการลงโทษ ซูจิงหยวนรับคดีนี้อย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตามเขาเพียงแค่ส่งองค์ชายแปดกลับไป องค์ชายแปดจะถูกเรียกมาทุกวัน แต่ซูจิงหยวนไม่ได้ไปจับคนที่สร้างความรุนแรงแม้แต่คนเดียว
ซวนเทียนโมรู้ว่าซูจิงหยวนไม่ยุติธรรมในหน้าที่ของเขาอย่างไรก็ตามเขาถูกทิ้งไว้อย่างไร้พลังโดยสิ่งที่ซูจิงหยวนกล่าว “ขุนนางผู้นี้เพิ่งเริ่มทำคดี ฮ่องเต้ประสงค์จะทำคดีนี้เป็นการส่วนตัวหรือไม่พะยะค่ะ”
ด้วยวิธีนี้ซวนเทียนโมก็ห่อเหี่ยวเพราะน้ำหนักที่กดลงบนหัวใจของเขาก็ไม่บรรเทาลง ความรู้สึกที่ไม่ดีพุ่งพล่านอย่างรวดเร็ว ขณะที่สัญชาตญาณบอกเขาว่าสิ่งกีดขวางที่มีกับฮ่องเต้น่าจะยากที่จะเอาชนะ
มีพลเมืองจำนวนมากที่เสียชีวิตมันเป็นเช่นนั้น สถานการณ์ในราชสำนักไม่สามารถช่วยเหลือฝ่ายองค์ชายที่แปดได้อีกต่อไป นอกจากนี้เนื่องจากการแทรกแซงของกงซาน ขุนนางเหล่านั้นจากกลุ่มของเขาไม่ต้องการที่จะพูดอะไรกับเขาอีกต่อไป ในขณะที่ทุกคนในราชสำนักแสดงความรังเกียจต่อองค์ชายแปด มีบางคนที่เริ่มพูดถึงท่านผู้หญิงหยวน มีมากกว่า 1 ครั้งที่มีคนขอให้อ่องเต้ลงโทษนางด้วยกัน
เมื่อเร็วๆนี้ฮ่องเต้มีจิตใจที่อ่อนแอและไร้สติอยู่เสมอ แม้ว่าเรื่องที่อยู่ทางเหนือของเมืองหลวงทำให้เขาโกรธ เขาก็มักจะรู้สึกว่าเขาไม่มีอำนาจที่จะทำสิ่งที่เขาต้องการ
เขาป่วยจริงๆ มันไม่ใช่อาการป่วยที่ร้ายแรงเพราะมันเป็นแค่ความหนาวเล็กน้อย มันทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอ และเขาก็รู้สึกโกรธเช่นกัน เมื่อความโกรธนี้มาถึงหัวใจของเขา มันทำให้เขาดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน
สำหรับสาเหตุที่ทำให้เขาโกรธเหตุผลก็คือไม่มีใครอื่นนอกจากองค์ชายแปด ฮ่องเต้เข้าใจเป็นอย่างดีในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะไม่ปล่อยให้มันแสดงออกมาบนใบหน้าของเขา แต่ไฟแห่งความโกรธแค้นในใจของเขาก็ไม่ปกติ ทั้งคู่เป็นบุตรชายของเขาและเขาจะต้องมีความยุติธรรมเพื่อเห็นแก่ราชวงศ์ต้าชุน สิ่งที่เขาต้องการเห็นคือบุตรชาย 2 คนแข่งขันกันอย่างยุติธรรม และนี่จะทำให้เขาเห็นว่าใครมีความสามารถมากที่สุดในการปกครองอาณาจักรนี้ให้รุ่งเรือง แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้องค์ชายเก้าแบกภาระในตำแหน่งของ “บุตรชายของพระชายาหยุน” มันจะกลายเป็นคำวิจารณ์สำหรับผู้ที่มีความตั้งใจอื่น ๆ
ย้อนกลับไปเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเหมืองหยกเขาต้องการที่จะกำจัดองค์ชายแปด แต่องค์ชายแปดเป็นผู้ที่มีอุบายมากมาย เขาเป็นคนเดียวที่มีข้อโต้แย้งและทักษะมากมาย มันเป็นเช่นนั้น ไม่เพียงแต่เขาสามารถที่จะหนีจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยคำพูดที่ฉลาดของเขา แต่แม้กระทั่งเรื่องที่มีขนาดใหญ่เท่ากับเหตุการณ์ในภาคใต้ก็กลายเป็นปัญหาที่ไม่แน่นอนกับการตายของแม่ทัพบีซู่
ฮ่องเต้รู้สึกค่อนข้างหดหู่ในใจแต่เขาก็เข้าใจด้วยว่าเหตุผลที่ทำให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้เป็นผลมาจากทัศนคติของเขาเอง องค์ชายแปดเป็นบุตรชายของเขาและเขาไม่เคยต้องการที่จะเห็นบุตรชายคนนี้ได้รับผลเช่นเดียวกับองค์ชายสาม นี่คือบุตรชายที่แท้จริงของเขา เช่นเดียวกับองค์ชายสี่ซึ่งแม้ว่าเขาจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เขาก็กักตัวอีกฝ่ายไว้ที่ตำหนักของเขาเท่านั้น แม้ตอนนี้เขาเลือกที่จะให้อภัยอีกฝ่าย
เขาเป็นผู้ปกครองที่เข้มงวดและเป็นบิดาที่รักเขาหวังเสมอว่าบุตรชายเหล่านี้จะสามารถเข้ากันได้อย่างสงบสุข แม้กระนั้นเขาจำได้ว่าพวกเขาเกิดมาในตระกูลของฮ่องเต้ ในที่สุดจะมีวันหนึ่งที่พวกเขาจะต่อต้านซึ่งกันและกัน เขาหวังเสมอว่าวันนี้จะมาถึงในภายหลัง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งที่จะมาถึงยังคงมา เขาจะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ต้องเผชิญ
“จิงหยวน”ฮ่องเต้กล่าวเสียงดังและท่าทางเหนื่อยล้า “เราให้เวลาเจ้า 3 วันในการเตรียมคดีสำหรับสถานการณ์ทางเหนือของเมืองหลวง ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายแปดหรือท่านผู้หญิงหยวน ใช้ความสามารถของเจ้าในการตรวจสอบอย่างเต็มที่ ตราบใดที่พบปัญหา เขียนมันทั้งหมดให้เรา มันจะต้องชัดเจนและเข้าใจได้ ในสามวันนี้ เราจะทำการตัดสิน ! ”
ขุนนางทุกคนในราชสำนักสูดหายใจเข้าอย่างรวดเร็วขณะที่สัญชาตญาณบอกพวกเขาว่าฮ่องเต้กำลังแก้ไขตัวเองให้เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นในสถานการณ์ครอบครัวของเขา องค์ชายแปด ปัจจุบันคือองค์ชายเซียง เขาจะถูกประหารจากเรื่องนี้หรือไม่ ? ผู้ที่เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายองค์ชายแปดประหลาดใจอย่างเงียบ ๆ เพราะพวกเขากลัวว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับพวกเขา
สำหรับองค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าพวกเขามองหน้ากันอย่างรวดเร็วและเห็นความกังวลในสายตาของกันและกัน ใครจะรู้ว่าทำไม แต่เมื่อต้องเผชิญกับการตัดสินใจของฮ่องเต้ ทั้งสองก็กลายเป็นคนสำคัญ พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น…ไอรีนโนเวล
หลังจากองค์ชายแปดถูกจู่โจมโดยกงซานและถูกทุบตีจากพลเมืองนอกจากการยื่นรายงานต่อคณะกรรมการสำนักการลงโทษ เขายังคงอยู่ในตำหนักเซียงและปฏิเสธที่จะออกไปข้างนอก เขาไม่ได้เข้าร่วมราชสำนักตอนเช้าเพราะได้รับบาดเจ็บ โดยส่วนตัวแล้วซวนเทียนโมคิดถึงวิธีการทุกอย่างที่จะค้นหากงซาน แม้หลังจากที่เขาได้ยินว่ากงซานถูกส่งไปยังคฤหาสน์ขององค์หญิง เขาก็ไม่ยอมแพ้และส่งองครักษ์เงากลุ่มหนึ่งออกไปเพื่อพาตัวนางมา องครักษ์เงาที่ถูกส่งไปไม่มีใครกลับมาแม้แต่คนเดียว ราวกับว่าคฤหาสน์ขององค์หญิงกินคนที่มีชีวิตอยู่ มันเป็นความคิดที่เย็นชา
ซวนเทียนโมพบกงซานแต่นั่นก็ไม่เกิดผล นอกจากนี้เขายังได้ยินว่าฮ่องเต้ให้เวลาคณะกรรมการสำนักลงโทษ 3 วันเพื่อเตรียมคดี ก่อนที่ฮ่องเต้จะตัดสินใจในคดี เขารู้สึกกังวลเล็กน้อย และรู้สึกว่าการทดสอบครั้งนี้อาจเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะได้ แต่คราวนี้เขาบริสุทธิ์จริง ๆ ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำอะไรเลย เสื้อผ้าที่เสียไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับท่านผู้หญิงหยวน และเสื้อผ้าที่ท่านผู้หญิงหยวนทำนั้นชัดเจนดี ใครเป็นคนสับเปลี่ยนเสื้อผ้าเหล่านั้นกันแน่ ? เขาคิดนานและคิดหนัก และรู้สึกว่าการสับเปลี่ยนเสื้อผ้าเหล่านั้นแปลกจริง ๆ หลังจากคิดอีกเล็กน้อยอาจมีปัญหากับสภาพแวดล้อมที่พวกเขาทำ
พวกเขาบอกพลเมืองทางตอนเหนือของเมืองหลวงว่าบ่าวรับใช้ในพระราชวังและเสื้อผ้าถูกสร้างขึ้นในพระราชวังในความเป็นจริงแล้ว พระราชวังจะสร้างมาได้อย่างไร ? ท่านผู้หญิงหยวนก็ไม่ได้มีลูกน้องมากมาย เพื่อเย็บเสื้อผ้าออกมาจำนวนมากในช่วงเวลาสั้น ๆ มันเป็นงานที่ใหญ่มาก นั่นเป็นสาเหตุที่บ่าวรับใช้ของพระราชวัง ท่านผู้หญิงหยวนไปหาช่างตัดเสื้อในเมืองหลวงและมอบงานนี้แก่พวกเขา พวกเขาได้รับตั๋วแลกเงินเพื่อจัดคนจำนวนมากจากร้านค้าสิ่งทอเพื่อให้พวกเขา เช่นเดียวกับที่พวกเขาสามารถจัดการเพื่อให้ได้จำนวนมากเช่นนี้ในช่วงเวลาสั้น ๆ
เขาถามท่านผู้หญิงหยวนว่ามีกลอุบายบ้างหรือไม่แต่ท่านผู้หญิงหยวนปฏิเสธ เขาเชื่อมั่นว่าท่านผู้หญิงหยวนจะไม่รักษาอนาคตของเขา เป็นเรื่องตลก ดังนั้น… ตาของซวนเทียนโมก็เหล่ไปตามความคิดที่นึกถึง : กงซาน! จู้กงซาน เจ้าทำอะไร !
แต่ถ้าเขาคิดถึงมันล่ะตอนนี้เขาไม่สามารถไปหากงซานได้ เขารู้ชัดเจนว่านางอยู่ที่ไหน แต่เขาไม่สามารถจับนางได้ บัดซบ ! ซวนเทียนโมตระหนักว่านี่เป็นสิ่งสำคัญที่เฟิงหยูเฮงนำมา เขาไม่เคยคิดเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะช่วยกงซานหันมาเล่นงานเขา
ตำหนักเซียงส่งคนไปที่ร้านตัดเสื้อที่ท่านผู้หญิงหยวนจัดทำเสื้อผ้าแต่บ่าวรับใช้รายงาน “คนที่มีส่วนร่วมในการผลิตเสื้อผ้าเหล่านั้นได้รับเชิญจากใต้เท้าซูจิงหยวนไปยังคณะกรรมการสำนักการลงโทษ และพวกเขายังไม่ถูกปล่อยตัวออกมา ในปัจจุบัน ร้านของช่างตัดเสื้อปิดตัวลงและไม่มีคนอยู่ในร้านพะยะค่ะ”
ซวนเทียนโมเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาวางแผนที่จะตัดเส้นทางหลบหนีของเขาทั้งหมด กงซานทำอะไรบางอย่างกับเสื้อผ้าและใส่ยาพิษลงในโจ๊ก มันเป็นเช่นนั้นที่ผู้คนในทางเหนือของเมืองหลวงหนาวตายและถูกวางยาพิษ ในตอนท้าย ทุกคนโทษเขา เขาได้กลายเป็นเป้าหมายของการวิจารณ์สาธารณะ อย่างไรก็ตามกงซานยังคงเป็นพระโพธิสัตว์ในสายตาของทุกคน ผู้หญิงคนนั้นยังสามารถพูดบางสิ่งบางอย่างเหมือนนางถูกข่มขืน อาจเป็นไปได้ว่านางเผาสะพานทั้งหมดแล้ว คราวนี้ซวนเทียนโมรู้สึกเสียใจ เขารู้สึกเสียใจกับการกระทำอันรวดเร็วต่อหลิวซื่อ เนื่องจากมันเพียงพอที่จะให้กงซานไม่พอใจ
ลืมไปแล้วเขาจะทำอะไรได้อีก ? ตอนนี้ใบหน้าของเขามีรอยขีดข่วนมากจนไม่เห็นใครเลย แม้ว่าเขาจะไปที่คณะกรรมการสำนักการลงโทษ เขาก็ปิดใบหน้าไป ร่างกายของเขาปวดร้าวไปหมด และมันทำให้เขารู้สึกไม่มีอำนาจที่จะทำสิ่งที่เขาต้องการจะทำ ในปัจจุบันสิ่งเดียวที่เขาทำได้คือฝากความหวังไว้ในคณะกรรมการสำนักการลงโทษ และหวังว่าจิตใจของซูจิงหยวนจะคมชัดขึ้นเล็กน้อย สามารถค้นหาความจริงของสถานการณ์ และประกาศว่าเขาบริสุทธิ์
แต่ในขณะนี้คือสิ่งที่เขาต้องการซวนเทียนโมรู้ว่าซูจิงหยวนเป็นหนึ่งในคนขององค์ชายเจ็ด อีกฝ่ายจะไม่ช่วยเขาแน่นอน นอกจากนี้แล้วเฟิงหยูเฮงกำลังผสมปนเปกันอยู่ แม้ว่าซูจิงหยวนจะค้นพบความจริง เขาก็จะไม่เปิดเผยมันอย่างแน่นอน นี่เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดจากเฟิงหยูเฮงที่ปกป้องกงซานในคฤหาสน์ขององค์หญิงจี่อัน
ในตำหนักเซียงองค์ชายแปดรู้สึกหงุดหงิดทั้งวัน ในตำหนักหยู เฟิงหยูเฮงกำลังคิดที่จะไปตรวจสอบกงซานและพูดคุยกับนางหลังจากจัดการศพผู้ตายจากทางเหนือของเมืองหลวง แต่ก่อนที่นางหยุดที่จากพระราชวัง นางเห็นรถม้ากลุ่มหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาตามทิศทางของนาง ที่ด้านหน้ามีรถม้าสง่างาม นางจำได้ว่ามันเป็นของซวนเทียนเก้อ มองย้อนไป มีรถม้าที่เป็นของคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายขวาและคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านรวมถึงขุนนางระดับล่างที่นับไม่ถ้วน รถม้าถูกลากขึ้นและเคลื่อนที่ช้ามาก พวกเขาหยุดเมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าของตำหนักหยู คำสั่งนั้นยังคงค่อนข้างดี
ซวนเทียนเก้อดึงม่านออกแล้วมองออกไปทันทีที่เห็นเฟิงหยูเฮงผู้ที่กำลังจะออกไปนางหัวเราะ และโบกมือให้เฟิงหยูเฮง “อาเฮง, อาเฮง! ข้ากำลังตามหาเจ้า ! รีบขึ้นมาในรถของข้าเร็ว ไปตำหนักเซียงกันเถิด”
“หืม?”เฟิงหยูเฮงงงงวย “เราจะไปที่ตำหนักเซียงเพื่ออะไรกัน ? ”
ซวนเทียนเก้อกล่าวอย่างร่าเริง“พี่แปด ใบหน้าของพระองค์เป็นรอยจากลูกพี่ลูกน้องกงซาน และมันค่อนข้างแย่ พูดในฐานะที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพระองค์ และเจ้าในฐานะน้องสะใภ้ มันไม่เหมาะสมถ้าเราไม่ไปเยี่ยมเลย” ขณะที่นางกล่าว นางชี้ไปที่ขบวนรถม้าข้างหลังนางและกล่าวว่า “ดูสิ เมื่อข้าเอ่ยเรื่ององค์ชายแปดขึ้นมา มีคนมากมายที่ปรารถนาจะมาด้วย อย่าเสนอข้อแก้ตัวและปฏิเสธ ข้าเห็นว่าเจ้าเปลี่ยนไปแล้ว ไปกันเถิด ปีนขึ้นไปบนรถของข้า แล้วเราจะออกเดินทาง”
ขณะที่นางกล่าวบ่าวรับใช้อีก 2 คนมาเชิญเฟิงหยูเฮง เฟิงหยูเฮงถูกลากเข้าไปในรถม้าอย่างแรง ก่อนที่รถม้าจะค่อย ๆ เคลื่อนออกอย่างช้า ๆ นางยกผ้าม่านเพื่อมองออกไป เห็นเหรินซีเฟิงและเฟิงเทียนหยูโบกมือให้นางจากหน้าต่าง พวกนางยังถามอย่างมีความสุข นางต้องการที่จะกินขนมอบของพวกนางหรือไม่ สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกราวกับถูกพาไปเที่ยว…