The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1001 ใช้เวลาร่วมกันหลายคืนติดต่อกัน

หลู่ซ่งได้ไตร่ตรองแล้วว่าเขาจะพูดหลายวันเขาไปดำเนินการเป็นการส่วนตัวแล้ว เขาพูดกับหลู่ปิง “เจ้าไม่ได้เป็นเด็กอีกต่อไปแล้ว เมื่อก่อนเป็นเพราะเจ้ามีอาการป่วยซับซ้อน และครอบครัวไม่ได้มีความหวังมากเกี่ยวกับการแต่งงานของเจ้า ต่อมาใบหน้าของเจ้าก็เสียโฉมและข้าก็ทำอะไรไม่ถูกมากขึ้นเมื่อมาหาเจ้า ตอนนี้ใบหน้าของเจ้าหายดีแล้วและในขณะที่เจ้ายังมีอาการป่วยซับซ้อนอยู่…ฮ่า ! ข้าจะพูดแบบนี้ ! ตอนนี้เจ้าเป็นบุตรคนเดียวที่เหลืออยู่ในตระกูลหลู่ นั่นเป็นเหตุผลที่แม้ว่าเจ้าจะมีโรคประจำตัว เจ้าต้องพิจารณาเรื่องครอบครัวด้วย ข้าให้ความสนใจในชีวิตแต่งงานของเจ้า แต่เป็นเพียงความสนใจ ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าและความพยายามของเจ้าเอง”
หลู่ปิงรู้ว่าการแต่งงานที่วางแผนไว้คืออะไรและนางก็พูดเบา ๆ ว่า “ท่านพ่อกำลังล้อเล่นข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ สิทธิในการริเริ่มไม่ควรอยู่กับเรางั้นหรือ ? ข้ามีอาการป่วยซับซ้อน และถึงแม้ว่าข้าจะเป็นบุตรสาวของคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้าย ข้ากลัวว่าการแต่งงานจะไม่ขึ้นอยู่กับข้าในการตัดสินใจ ไม่ว่าข้าจะทุ่มเทความพยายามมากแค่ไหน ข้าจะสามารถทำอะไรได้บ้าง ? ”
หลู่ซ่งโบกมือ“ไม่ คุณชายตระกูลเหรินแตกต่างจากคนอื่น ในช่วงเวลาที่ท่านพ่อสังเกตดูเขา เขาเป็นคนซื่อตรง เขาไม่ใช่คนเดียวที่ต้องการไล่ตามความปรารถนา และสาวงาม หากความรู้สึกบางอย่างสามารถเบ่งบานระหว่างเจ้าสองคน เขาจะไม่รังเกียจอาการป่วยที่ซับซ้อนของเจ้า คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านเป็นหนึ่งในฝ่ายที่สนับสนุนองค์ชายเก้า การพลาดท่าครั้งแรกในครอบครัวของฮูหยินใหญ่ก็ใกล้เคียงกับองค์หญิงจี่อัน ถ้าสิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นระหว่างเจ้ากับแม่ทัพน้อยและเจ้าสองคนก็เข้ากันได้ดี หลังจากแต่งงานแล้ว ครอบครัวของเราไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้รับการยอมรับจากองค์ชายเก้าอีกต่อไป”
หลู่ปิงมองบิดาคนนี้แล้วมองไปที่ภรรยาผู้วางแผนในที่สุดคำถามที่นางยึดถือมานานหลายปีก็ถูกถามว่า “เป็นไปได้หรือไม่ว่าตระกูลหลู่จะยกบุตรสาว เพื่อส่งพวกเขาออกไปเพื่อช่วยเปิดโอกาสให้ครอบครัว ? ถ้าอย่างนั้นข้าคืออะไร ? สินค้าหรือเจ้าคะ? ”
เก้อซื่อตะคอกอย่างเย็นชาและตอบคำถาม“ถ้าอย่างนั้นเจ้าบอกข้าว่าบุตรสาวของครอบครัวคนไหนไม่ทำแบบนี้ ? แม้แต่องค์หญิงหวู่หยาง ทำไมนางไม่แต่งงานแม้แต่ตอนที่นางอายุมากขึ้น ข้าจะบอกเจ้า อย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงเพราะฝ่าบาททรงยกย่องนาง นั่นเป็นเพียงการปรับปรุงภาพลักษณ์ของนาง ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงการหาผู้ที่เหมาะสมกับนางต่อไป เพียงแค่รอดู ในตอนท้าย ผู้ที่องค์หญิงหวู่หยางแต่งงานด้วยจะถูกนำไปใช้กับราชวงศ์ต้าชุน เป็นไปไม่ได้แน่นอนที่เขาจะเป็นคนธรรมดา”
คำพูดเหล่านี้ถูกยัดเยียดใส่หูหลู่ปิงและก็ไปจากนางโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่เป็นเพราะเก้อซื่อพูดถูกต้อง ในราชวงศ์ต้าชุน บุตรสาวของทุกครอบครัวเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าพวกนางจะเกิดจากฮูหยินใหญ่หรืออนุ ถ้าเป็นบุตรสาว พวกนางจะกลายเป็นเครื่องมือที่ครอบครัวของพวกเขาใช้เพื่อเพิ่มอำนาจหรือสถานะ ผู้ที่โชคดีจะได้รับความรักจากสามี ผู้ที่โชคร้ายจะต้องทนทุกข์ทรมานจากความเดือดร้อนจากการเห็นอนุถูกรับตัวเข้ามา นางไม่รู้ว่าเหรินซีเต๋าเป็นคนแบบไหน อย่างไรก็ตามนางมักจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำประเภทนี้ของตระกูลหลู่ ในชีวิตนี้ สิ่งที่นางต้องการอย่างน้อยก็ถูกครอบครัวของนางลากไปรอบ ๆ แต่ไม่ว่านางจะซ่อนตัวมากแค่ไหน นางจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงชะตากรรมของนางได้เลยงั้นหรือ ?
หลู่ปิงไม่ได้พูดอะไรอีกและไม่พยักหน้าหรือส่ายหน้า ราวกับว่านางไม่เคยได้ยินคำแนะนำของหลู่ซ่ง นางนั่งเงียบ ๆ และคิดอะไรบางอย่าง
หลู่ซ่งมองที่นางแล้วกล่าวว่า“เจ้าควรคิดให้ดี ข้าจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อสร้างโอกาสให้กับเจ้าสองคน น้ำหอมที่มีราคาแพงควรจะได้ใช้ในไม่ช้า”
ปีใหม่กำลังจะมาถึงในคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่าน บ่าวรับใช้ชายที่อยู่ด้านข้างของเหรินซีเต๋าถูกส่งออกไปซื้อสิ่งต่าง ๆ ซ้ำ ๆ สิ่งที่ถูกนำกลับมาถูกนำไปที่เรือนของเหรินซีเต๋าโดยตรง รายการส่วนใหญ่เป็นยา
เหรินซีเฟิงมาหาพี่ชายของนางเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งเมื่อเข้าไปในห้อง นางได้กลิ่นยา มองอีกครั้งทั่วพื้นถูกปกคลุมด้วยยา ยาเหล่านี้มีราคาค่อนข้างแพง นางเคยเห็นพวกมันมาก่อนและพวกมันก็เป็นยาที่ขายโดยร้านห้องโถงสมุนไพรเท่านั้น นางสับสน “ท่านพี่กำลังทำอะไรอยู่ ท่านพี่ขายยาหรือเจ้าคะ ? เงินไม่พอใช้หรือเจ้าคะ ? ”
เหรินซีเต๋าโบกมือของเขา“ไม่ต้องพูดถึงเงินไม่พอใช้ แต่ถึงแม้ว่าเงินจะไม่พอใช้ การขายสิ่งเหล่านี้ก็ทำเงินมาก น้องสาว เจ้ามาในเวลาที่เหมาะสม ข้ามีบางอย่างจะถามเจ้า” เหรินซีเฟิงนั่งบนเก้าอี้ แล้วเขาก็นั่งตรงข้ามกับนางก่อนพูดว่า “ยานี้ถูกเตรียมไว้สำหรับเสนาบดีหลู่ แม้ว่าข้าจะไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับท่านใต้เท้ามากในราชสำนัก ในขณะที่ข้าเป็นขุนนางทหาร แต่มีวาสนาเล็กน้อยจากการเจอกันครั้งก่อนของเรา ท่านใต้เท้าไม่สบายและกำลังจะขึ้นปีใหม่ ดังนั้นข้าจึงคิดว่าจะไปเยี่ยม นอกจากยาบางอย่างแล้ว ข้าควรเตรียมอะไรอีก ? เมื่อถึงสิ้นปี การให้ยาก็ไม่ดูน่าเกลียด ใช่หรือไม่ ? ” เหรินซีเต๋าพูดด้วยสีหน้าจริงจัง และจริงจังกับเรื่องนี้มาก
แต่เหรินซีเฟิงระเบิดออกมาเมื่อได้ยินสิ่งนี้นางชี้ไปที่พี่ชายของนางแล้วจ้องมองโดยกล่าวว่า “ท่านพี่บ้าไปแล้วหรือ? ทำไมท่านพี่ส่งของกำนัลให้ตระกูลหลู่โดยไม่มีเหตุผล ? แม้ว่าท่านพี่จะเจอกันครั้งก่อน แต่ท่านใต้เท้าก็เป็นหนี้บุญคุณเราเล็กน้อย หากมีของกำนัลให้ก็ควรที่จะเป็นเขามอบให้คฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่าน ท่านพี่จะเป็นฝ่ายมอบของกำนัลได้อย่างไร ? ”
“ครั้งที่แล้วเสนาบดีหลู่ได้มอบของกำนัลครั้งนี้…ถือได้ว่าเป็นของกำนัลตอบแทน ! ” เขาพบข้อแก้ตัวสำหรับตัวเอง
แต่เหรินซีเฟิงแย้งว่า“ของกำนัลมอบให้ท่านพ่อ หากควรมีของกำนัลตอบแทน ควรเป็นท่านพ่อที่มอบมัน ท่านพี่ควรถอยออกจากมัน”
“ไม่ไม่ ข้าได้เตรียมสิ่งเหล่านี้แล้ว”
“เช่นนั้นเพียงแค่ให้พวกมันกับท่านพ่อและให้ท่านพ่อนำไปให้” เหรินซีเฟิงเริ่มโกรธและยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อดูยาบนโต๊ะ นางโกรธ ตาของนางมองไปที่เหรินซีเต๋าแล้วกล่าวว่า “ท่านพี่อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าท่านพี่กำลังคิดอะไรอยู่ จะไปหาท่านใต้เท้าหลู่หรือไม่นั้นเป็นเพียงข้อแก้ตัวใช่หรือไม่ ? การได้พบหลู่ปิงนั้นเป็นเป้าหมายที่แท้จริง”
ใบหน้าของเหรินซีเต๋าเปลี่ยนเป็นสีแดงจากสิ่งที่นางพูดแต่เขาเป็นคนตรงไปตรงมาและเขาก็เป็นคนซื่อสัตย์ ในเมื่อเขาถูกน้องสาวเปิดโฟงความจริง เขาจะไม่ปฏิเสธมัน เขาพยักหน้าอย่างร่าเริงแล้วพูดว่า “จริง ๆ แล้วข้าอยากรู้เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ ซึ่งรวมถึงเรื่องที่เจ้าบอกเกี่ยวกับใบหน้าของนางที่เสียโฉม ข้าไม่เคยถามเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในเมืองหลวง และข้าก็ไม่ค่อยประทับใจนัก แต่คิดในภายหลังว่ามันดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น คุณหนูหลู่ปิงลงไปในน้ำเพื่อช่วยฮูหยินใหญ่ตระกูลเหยาและทำให้ใบหน้าของนางเสียโฉม แต่เมื่อข้าเห็นนางครั้งสุดท้าย ใบหน้าของนางก็ไม่มีบาดแผลอย่างแน่นอน สิ่งนี้ยังดึงดูดความสนใจของข้า”
สีหน้าของเหรินซีเฟิงช่างน่าเกลียดเหลือเกินเมื่อพี่ชายของนางพูดเรื่องเกี่ยวกับหลู่ปิง นางก็สังเกตเห็นแววตาที่แตกต่างในดวงตาของเขา นางคุ้นเคยกับสิ่งนั้น เมื่อนึกถึงตอนที่เฟิงหยูเฮงพูดถึงองค์ชายเก้า ดวงตาของนางก็ดูเหมือนจะเป็นประกายแบบนี้ เหรินซีเฟิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย ในขณะที่นางคว้าพี่ชายของนางและพูดอย่างจริงจังว่า “อยากรู้ ท่านพี่ก็ออกไป ไม่ว่าท่านพี่จะชอบคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่หรือไม่ นี่ก็เป็นเรื่องไม่ดี ท่านพี่กับนางจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ แม้ว่าตระกูลหลู่ปัจจุบันจะแตกต่างจากในอดีตที่ผ่านมา คฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายยังคงมีหลายพื้นที่ที่ไม่เหมาะสม ท่านพี่ไม่ได้ยินสิ่งที่ท่านพ่อพูดหรือ เหตุผลที่หลู่ซ่งเปลี่ยนแปลงในราชสำนักนั้นเพื่อเหตุผลในการหาทางออกให้กับครอบครัวของเขา การเปลี่ยนแปลงของจิตใจของเขามีเป้าหมายที่ชัดเจนมาก พวกเขาไม่เหมือนเราที่มีความคิดเดียวเท่านั้นตั้งแต่ต้นจนจบ หากท่านพี่ไม่เชื่อข้าเพียงแค่รอดู ตระกูลหลู่กำลังทำสิ่งนี้อยู่ในตอนนี้ เมื่อพวกเขาเห็นประโยชน์บางอย่างแล้ว ตระกูลหลู่จะไม่ดำเนินชีวิตเหมือนตระกูลหลู่ในปัจจุบันอีกต่อไป นิสัยเดิมของพวกเขาจะเปิดเผยออกมาอย่างแน่นอน”.ไอลีนโนเวล
“เจ้าไม่คิดมากเกินไปหรือ? ” ซีเต๋าขมวดคิ้ว “ทำไมเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เจ้าจะซับซ้อนมาก ? นอกจากนี้หลู่ซ่งก็คือหลู่ซ่ง หลู่ปิงก็คือหลู่ปิง พวกเขาไม่เหมือนกัน”
“พวกเขาเป็นบิดาและบุตรสาว! จะแตกต่างกันได้อย่างไร ? ”
“เจ้าไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่นั่นถูกต้องหรือไม่ ? ” เหรินซีเต๋าชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงที่สำคัญโดยตรงว่า “เจ้าเพิ่งจะใช้การคาดเดาจากการกระทำก่อนหน้านี้ของตระกูลหลู่ ข้ารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมและไม่มีมูลความจริง” เหรินซีเต๋าพยายามโน้มน้าวน้องสาวของเขา “ข้าไม่เคยถามอะไรเลย เพียงแค่สิ่งนี้ ช่วยข้าหรืออย่างน้อยก็อย่าหยุดข้า ให้ข้าไปทำความเข้าใจเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ ได้หรือไม่ ? ”
“ท่านพี่ตกหลุมรักนางจริงๆ หรือ ? ” เหรินซีเฟิงไม่สามารถเข้าใจได้ “ท่านพี่พบนางเพียงครั้งเดียวเท่านั้น”
เหรินซีเต๋าโบกมือของเขา“มันไม่อาจถือได้ว่าเป็นความรัก ตอนนี้ไม่สามารถพิจารณาได้ มันเป็นเพียงความอยากรู้ มันเป็นเพียงความอยากรู้จริง ๆ” สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง “ข้าไม่ใช่คนใจร้อน และแม้แต่ท่านพ่อก็บอกว่าข้าเป็นคนที่ระมัดระวัง แต่ข้าต้องยอมรับว่าข้าไม่เคยอยากรู้เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้มาก่อน ถ้าเจ้าบอกว่ามันเป็นเพราะความงามที่ยอดเยี่ยมของนาง ข้าต้องยอมรับมัน แต่ข้ารู้สึกว่ายิ่งกว่านั้น คุณหนูใหญ่ต้องมีความลับบางอย่าง รวมถึงใบหน้าของนางและกลิ่นแปลก ๆ ที่มาจากร่างกายของนาง ข้าแค่คิดไม่ออกว่าทำไมบุตรสาวของคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายถึงใช้น้ำหอมแบบนั้น ? และใช้ประโยชน์จากมันมากแค่ไหน ? ”
ยิ่งเขาพูดมากเท่าไรเขายิ่งรู้สึกว่าความอยากรู้อยากเห็นของเขาที่มีต่อหลู่ปิงนั้นมากเกินไป เหรินซีเฟิงเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะลากพี่ชายของนางกลับมาและรู้สึกตกใจอย่างยิ่ง แต่จำได้ว่าเหตุผลที่นางมาวันนี้ นางขดมุมปากและยิ้มแล้วพูดว่า “นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของท่านพี่และข้าก็ไม่สะดวกที่จะพูดมากเกินไป ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว และข้าก็พร้อมที่จะไปที่มณฑลจี่อันเพื่อเฉลิมฉลองปีใหม่ ก่อนอื่นต้องไปหาเป่ยฟูหรง ประการที่สองจะเป็นการเยี่ยมชมมณฑลจี่อันที่อาเฮงก่อตั้งและบริหาร ข้าบอกท่านพ่อแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้และท่านพ่อก็เห็นด้วย แต่ท่านพ่อกังวลว่ามันจะเป็นอันตรายสำหรับข้าระหว่างทางไปที่นั่น ดังนั้นเขาจึงต้องการให้ท่านพี่ไปส่งข้า เราสองคนอาจฉลองปีใหม่ด้วยเช่นกัน”
เหรินซีเต๋าไม่มีข้อคัดค้านใดๆ เขาปกป้องน้องสาวของเขาเสมอ มณฑลจี่อันอยู่ไกล ถ้าเขาปล่อยให้เหรินซีเฟิงไปคนเดียว เขาจะไม่สบายใจจริง ๆ เขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ข้าจะไปกับเจ้า เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่ ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว และเราต้องออกไปอย่างรวดเร็ว ถ้าอย่างนั้นข้าจะไปเยี่ยมคฤหาสน์ของเสนาบดีฝ่ายซ้ายในวันพรุ่งนี้ จากนั้นก็ออกเดินทางในวันนั้นเลย ! ”
“วันเดินทางได้กำหนดไว้แล้ว”เหรินซีเฟิงยืนขึ้น “เราจะเดินทางพรุ่งนี้ ท่านพ่อตกลงไปแล้ว ท่านพี่เตรียมตัวและนำเสื้อผ้าไปเพิ่มบ้าง เลือกผู้เข้าร่วมบางคนเพื่อนำไปด้วย ! ” หลังจากพูดอย่างนี้ นางไม่ได้อยู่นานแล้วก็จากไป
ซีเต๋าตกตะลึงกับสิ่งที่เขาได้ยินพรุ่งนี้พวกเขาจะออกเดินทางตอนเช้าเลยหรือไม่ แต่เขาวางแผนที่จะไปที่คฤหาสน์เสนาบดีฝ่ายซ้ายในวันพรุ่งนี้ ? เขาจะไปวันนี้แทนได้หรือไม่ แต่ก็ยังมีบางสิ่งที่เขายังซื้อไม่เสร็จ นอกจากนี้ยังได้รับในช่วงสายของวัน การไปเยี่ยมตอนนี้จะไม่เหมาะสมอย่างแน่นอน เขารู้สึกขัดแย้ง…
เหรินซีเฟิงต้องการไปมณฑลจี่อันอย่างแน่นอนมันไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากจะออกไปเที่ยว บรรยากาศในเมืองหลวงนั้นดูน่าอึดอัด เมื่อคิดถึงว่าเพื่อนที่ดีของนาง เป่ยฟูหรงสนุกกับชีวิตของนางที่นั่น นางก็นัดไปเยี่ยมอีกฝ่าย โดยทั่วไปแล้วแม่ทัพปิงหน่านไม่ต้องการให้บุตร ๆ ของเขาใช้เวลาช่วงปีใหม่ออกไปจากบ้าน แต่เมื่อเหรินซีเฟิงบอกกับแม่ทัพปิงหน่าน เขาเห็นด้วยจริง ๆ เหรินซีเฟิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลัง และสาเหตุที่บิดาของนางเปิดเผยอย่างตรงไปตรงมา น่าจะเป็นผลมาจากสถานการณ์ปัจจุบันในราชสำนัก ในสถานการณ์ปัจจุบัน ใครจะรู้ว่าเมื่อไรจะเกิดความวุ่นวายขึ้น ปีใหม่เป็นวันพิเศษ หากสิ่งต่าง ๆ ยังเป็นเช่นนี้ มันจะดีที่สุดถ้าพวกเขาออกไปตอนนี้ เขาจึงตกลง
ตอนนี้นางไม่สนใจสิ่งที่บิดาของนางกำลังพิจารณาเนื่องจากนางต้องรีบไปและพาพี่ชายไปด้วย นางจะต้องไม่ยอมให้เหรินซีเต๋าถูกชี้นำโดยคุณหนูใหญ่ตระกูลหลู่ เมื่อหลู่ปิงมองเช่นนั้น ทำให้คนอื่นรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ในเวลานี้ที่พระราชวังฮ่องเต้ได้ใช้เวลาหลายคืนติดต่อกันกับพระสนมหยวนชู เมื่ออายุมากขึ้น จางหยวนก็เริ่มหวาดกลัวและจัดให้มีหมอหลวงเข้าประจำการที่ห้องโถงจาวเหอทุกคืน…