The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1003 ทักษะการควบคุมจิตใจ

จางหยวนเข้ามาในพระราชวังในฐานะบ่าวรับใช้ในชีวิตนี้ได้มีการพิจารณาแล้วว่าเขาจะจงรักภักดีต่อฮ่องเต้เท่านั้น ในความเป็นจริง เขาไม่ได้เข้าข้างองค์ชายเก้าเป็นพิเศษและไม่ได้ช่วยพระชายาหยุนด้วย โดยสรุปเขาอยู่ในฝ่ายของฮ่องเต้ ไม่ว่าเขาจะพูดหรือทำอะไร เขาก็จะพิจารณาสิ่งต่าง ๆ จากทัศนะของฮ่องเต้ รวมถึงการหยุดเกี้ยวของพระสนมหยวนชู เนื่องจากเป็นการอธิบายให้พระสนมหยวนชูฟังว่า “ฝ่าบาททรงเริ่มชราแล้ว และสภาพของฝ่าบาทในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาแย่ลง ถึงแม้ว่าฝ่าบาทจะไม่พูดด้วยตัวเอง แต่ข้าดูแลฝ่าบาทมาหลายปีแล้วและสามารถเห็นได้ว่าฝ่าบาทอ่อนล้าทั้งด้านร่างกายและจิตใจ แม้แต่หมอหลวงยังกล่าวว่าการทำเช่นนี้จะไม่ดีต่อสุขภาพของฝ่าบาท นั่นเป็นสาเหตุที่ข้ารวบรวมความกล้าหาญที่จะพูดกับพระสนมหยวนชู ได้โปรดให้ฝ่าบาทได้พักผ่อนสักเล็กน้อย ! การเสพสุขคืนแล้วคืนเล่าไม่ส่งผลดีต่อสุขภาพขอรับ”
คำพูดเหล่านี้เป็นคำที่พระสนมหยวนชูต้องการได้ยินน้อยที่สุดขณะที่นางพูดอย่างเย็นชา “เจ้าหมายถึงว่าข้ายั่วยวนฝ่าบาทและทำให้ฝ่าบาทสิ้นเปลืองพลังชีวิตมากกว่าที่ฝ่าบาทมีหรือ ? จางหยวน เจ้าช่างหยาบคาย ! เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าไม่รู้กฎของพระราชวัง ? เมื่อใดที่เจ้ามีสิทธิ์ยุ่งเกี่ยวในเรื่องที่ฮ่องเต้มอบความโปรดปรานแก่สมาชิกในตำหนักใน ? มันไม่ได้เป็นไปตามความตั้งใจของฝ่าบาทหรอกหรือ ? เจ้าทำสิ่งนี้ไม่ถูกต้องเลย เป็นไปได้หรือไม่ที่ข้าควรหันหลังกลับและปฏิเสธคำสั่งของฝ่าบาท ? ”
จางหยวนรู้สึกไร้ประโยชน์เมื่อได้ยินเช่นนี้แต่เขาก็ยังคงกัดฟันและกล่าวว่า “หากท่านสามารถกลับไปได้ ข้าจะอธิบายฝ่าบาทเองขอรับ”
“บังอาจ! ” พระสนมหยวนชูโกรธมาก “เจ้าเป็นเพียงขันที แต่จริง ๆ แล้วเจ้ากล้าที่จะกลับไปที่แอบอยู่ด้านหลังของฝ่าบาทเพื่อไล่พระสนมของฝ่าบาทออกไป ? นอกจากนี้มันเป็นคำสั่งของเจ้าหรือคำพูดของฝ่าบาทที่มีน้ำหนักมากกว่ากันในพระราชวังของฮ่องเต้ ? ”
คำพูดตอบโต้ที่รุนแรงดังกล่าวทำได้จางหยวนต้องกลัวอย่างฉับพลันโดยเขากล่าวว่า “ข้าไม่มีเจตนาเช่นนั้น ข้าเป็นห่วงสุขภาพของฝ่าบาท ท่านได้โปรดเข้าใจปัญหาของข้าด้วยขอรับ ! ”
เข้าใจปัญหางั้นหรือ? พระสนมหยวนชูพบว่าจางหยวนเป็นคนที่ขัดหูขัดตามาเป็นเวลานาน และนางรู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผลที่จะรับมือกับขันทีคนนี้ ในเวลานี้นางจำได้และคิดขึ้นมา น้ำเสียงของนางเปลี่ยนไป “ลืมไปเถิด เจ้ากำลังทำเพื่อประโยชน์ของฝ่าบาท ข้าเข้าใจได้ ข้าหวังว่าฝ่าบาทจะสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว สุขภาพของฝ่าบาทสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด เนื่องจากเป็นเพราะเรื่องนี้ วันนี้ข้าจะกลับไป ! ข้าจะไม่ได้อยู่ร่วมรับประทานอาหารค่ำกับฝ่าบาท และหวังว่าขันทีจางจะดูแลฝ่าบาท” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็สั่งให้ผู้หามเกี้ยว “หันกลับไป เราจะกลับไปที่ตำหนักชุนชาน”
ขันทีที่ไปเชิญชวนพระสนมหยวนชูจ้องมองแต่ไม่ได้พูดอะไรเลยเขาแค่สั่งบ่าวรับใช้ในพระราชวังหันหลังกลับ ในอีกด้านหนึ่งจางหยวนคุกเข่าและกล่าวอย่างซาบซึ้ง “ข้าน้อมส่งพระสนมหยวนชู! ข้าขอบคุณท่านที่เข้าใจขอรับ” หลังจากพูดอย่างนี้เขาก็เงยหน้าขึ้น และหน้าผากของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
การแยกฮ่องเต้ออกจากพระสนมหยวนชูนั้นเป็นเรื่องยากจริงๆ ! เขายืนขึ้นและมุ่งหน้าไปยังห้องโถงจาวเหอ ระหว่างทางเขาสงสัยว่าเขาควรจะกราบทูลฮ่องเต้อย่างไรดี การไล่สมาชิกในตำหนักในของฮ่องเต้ด้วยตัวเองเป็นข้อห้ามสำคัญในพระราชวัง
สำหรับพระสนมหยวนชูขันทีที่ไปเชิญนางก็ส่งนางกลับไปที่ตำหนักของนาง ระหว่างทางเขาพูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “พระสนมหยวนชูนิสัยดีจริง ๆ ขันทีจางนั้นกล้ามาก สิ่งนี้ไม่สอดคล้องกับกฎ ! ” แม้ว่าเขาจะเป็นขันทีที่ดูแลฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้ก็โปรดปรานจางหยวนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเข้าใกล้คนอื่นมากเกินไป บุคคลเช่นขันที ร่างกายของพวกเขาไม่ได้ครบถ้วนสมบูรณ์และพวกเขาส่วนใหญ่มีจิตใจที่ผิดปกติ ถึงแม้ว่าจางหยวนจะไม่ได้เข้มงวดกับพวกเขามากนัก แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้สึกพอใจ พวกเขาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังต่อจางหยวน เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นที่โปรดปราน นี่ไม่ใช่ทั้งหมด หลังจากพระสนมหยวนชูได้รับความโปรดปราน ขันทีเหล่านี้ที่ด้านข้างของฮ่องเต้เปลี่ยนฝ่ายทันที นอกจากพระสนมหยวนชูและองค์ชายแปดที่พยายามจะเอาชนะใจพวกเขาแล้ว ฝ่ายฮ่องเต้ก็มีกลุ่มคนที่ได้รับการสนับสนุนจากพวกเขาด้วย
เมื่อได้ยินขันทีก็พูดพระสนมหยวนชูก็ถอนหายใจ ขณะที่พวกเขาได้ยินนางพูดว่า “จะทำอย่างไรได้ ? เขาเป็นขันทีคนสนิทของฝ่าบาท ฝ่าบาทโปรดปรานเขาไม่น้อย แม้ว่าข้าเพิ่งจะได้รับความโปรดปรานเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ทุกขั้นตอนดำเนินไปด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง ถ้าจางหยวนไม่ไว้หน้า มันเป็นไปได้ที่เขาอาจจะไปพูดอะไรบางอย่างกับฝ่าบาท และเป็นไปได้มากว่าเขาจะทำให้ข้าสูญเสียความโปรดปรานอีกครั้ง เฮ้อ” นางถอนหายใจอีกครั้งและมันทำให้เกิดความทุกข์เล็กน้อย
ขันทีข้างนอกกล่าวว่า“ท่านได้รับความโปรดปรานเป็นอย่างมากเมื่อไม่นานมานี้ ข้าสังเกตจากข้างเรือนและรู้สึกว่าฝ่าบาทไม่สนใจจางหยวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านเสด็จไปที่นั่น ฝ่าบาทไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เลย จะเห็นได้ว่าท่านมีอิทธิพลต่อฝ่าบาทมากกว่าจางหยวน นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น แต่ควรใส่ใจในสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ หากท่านกลับไปที่ตำหนักชุนชานเช่นนี้ ข้ากลัวว่ามันจะจบลงด้วยการกลายเป็นตัวตลกในพระราชวังขอรับ ! ”
หยูซู่ถามขันทีที่มาพร้อมกับเกี้ยว“แล้วท่านขันทีคิดว่าพระสนมควรทำอย่างไร ? ”
ขันทีกล่าวว่า“เรื่องนี้สามารถพูดได้ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่เมื่อคิดถึงแง่มุมต่าง ๆ มันอาจจะเป็นเรื่องดี จางหยวนเป็นคนที่น่ารังเกียจในด้านของฮ่องเต้ ท่านต้องการกำจัดเขาหรือไม่ขอรับ ? ”.ไอลีนโนเวล.
หยูซู่เหลือบมองที่ขันทีและรอยยิ้มที่พุ่งเข้ามาบนใบหน้าของนาง“แล้วขันทีมีความคิดอย่างไร ! ” นับตั้งแต่ได้ยินว่าพระสนมหยวนชูจะหันกลับไป นางก็คิดว่าเจ้านายของนางจะมีความคิดเช่นนั้น การหันหลังกลับไม่ใช่การตัดสินใจทำตามคำขอแบบเรียบง่าย และเป็นไปไม่ได้ที่นางจะหันกลับมาโดยไม่มีวัตถุประสงค์ คราวนี้เป็นไปได้ที่จางหยวนจะต้องทนทุกข์ทรมาน
ในช่วงเย็นวันนี้ฮ่องเต้รู้สึกไม่สบายใจมากเขาทิ้งชามและตะเกียบไว้กลางห้อง ไม่ว่าจางหยวนจะพูดอะไร เขาก็ปฏิเสธที่จะกินต่อไป
จางหยวนระมัดระวังและให้คำแนะนำซ้ำๆ ว่า “ฝ่าบาทเสวยอีกหน่อยพะยะค่ะ วันนี้ฝ่าบาทเสวยน้อยเกินไป ระวังจะรู้สึกหิวในเวลากลางคืนขอรับ”
“เราจะกินอะไรลง! ” ฮ่องเต้จ้องมองเขา “จางหยวน ! เราจะถามเจ้าว่าทำไมพระสนมหยวนชูไม่สนใจคำสั่งแล้วมาหาข้า ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าถ้าพระสนมหยวนชูไม่อยู่ที่นี่ เรากินไม่ลง”
จางหยวนบ่นในใจ: ฝ่าบาทไม่เคยมีปัญหานี้ในอดีต ! แต่เปลือกนอก เขากล่าวว่า “พระสนมหยวนชูรู้สึกไม่ดีนัก นอกจากนี้พระสนมหยวนชูเป็นห่วงเกี่ยวกับสุขภาพของฝ่าบาท ฝ่าบาทร่วมเตียงกับนางเจ็ดคืนติดต่อกัน แต่ร่างกายของคนเราทำมาจากเลือดเนื้อไม่อาจทนรับได้ ! ฝ่าบาทควรพิจารณาถึงความห่วงใยของนาง ฝ่าบาทต้องดูแลสุขภาพของฝ่าบาทเองด้วยพะยะค่ะ ฝ่าบาทสามารถใช้เวลาของฝ่าบาทอย่างมีความสุขกับพระสนมได้อีกนาน มันไม่ถูกต้องหรือพะยะค่ะ ? ”
“บ้า! ” ฮ่องเต้พลิกโต๊ะด้วยความโกรธ “พวกเราสุขภาพดีมาก ! ถึงมันจะเจ็ดวันติดต่อกันแล้วจะเป็นอะไร ? แม้แต่ 70 วันก็ไม่เป็นไร ! ไปเรียกพระสนมหยวนชูมาอย่างรวดเร็ว ไปเรียกนางมาหาข้า ! ”
“ฝ่าบาท! ” จางหยวนคุกเข่าบนพื้นน้ำตาคลอ “ฝ่าบาท เกิดอะไรขึ้นกับฝ่าบาท ? เมื่อก่อนฝ่าบาทไม่ได้เป็นแบบนี้ ! ฝ่าบาทอย่าทำให้กระหม่อมกลัวพะยะค่ะ กระหม่อมดูแลฝ่าบาทมาหลายปีแล้ว แต่กระหม่อมไม่เคยเห็นฝ่าบาทเป็นแบบนี้เลย คิดถึงอาณาจักรให้มากขึ้น ถ้าฝ่าบาทไม่สามารถกินอะไรอย่างอื่นได้แล้ว เช่นนั้นฝ่าบาทไปเดินเล่นที่ตำหนักศศิเหมันต์ดีหรือไม่พะยะค่ะ ? ”
“ตำหนักศศิเหมันต์หรือ? ” เมื่อได้ยินคำสามคำนี้โดยไม่คาดคิด ฮ่องเต้ได้ถามโดยไม่รู้ตัวว่า “ตำหนักศศิเหมันต์คือสถานที่แบบไหน ? ทำไมฟังถึงคุ้นหู ? ”
จางหยวนรู้สึกว่าใจสั่นและเขากล่าวอย่างรวดเร็ว“ฝ่าบาท เกิดอะไรขึ้นกับฝ่าบาท ? ฝ่าบาทลืมเรื่องตำหนักศศิเหมันต์ได้อย่างไรพะยะค่ะ ? ตำหนักศศิเหมันต์เป็นที่ซึ่งพระชายาหยุนประทับอยู่ ! พระชายาหยุนเป็นคนสำคัญที่สุด เป็นคนที่ฝ่าบาทรักมากที่สุด และเป็นมารดาขององค์ชายเก้าด้วยพะยะค่ะ ! ”
จางหยวนเห็นฮ่องเต้ทำท่าวิงเวียนโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจนและฮ่องเต้รู้สึกว่ามีบางสิ่งในหัวของเขาถูกกัดทำให้ความเจ็บปวดกลับมาอีกครั้ง เขาประคองศีรษะด้วยมือทั้งสองและเริ่มสั่นเทา ในขณะที่พูดพึมพำ “พระชายาหยุน ? พระชายาหยุน” ดูเหมือนว่าเขาต้องการระลึกถึงบางสิ่ง และมีความจำบางส่วนแวบขึ้นมาในหัวของเขา พวกมันเข้ามาในพริบตาเพราะบางคนดูชัดเจนและบางคนก็เหมือนมีหมอกมากางกั้น พวกมันสั้นมากและไม่สามารถรวมกันเพื่อสร้างภาพที่ต่อเนื่องกัน เรื่องนี้ทำให้ฮ่องเต้ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก
ทุกวันนี้เมื่อใดก็ตามที่เขาอยู่คนเดียวเขามักจะรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขามักจะรู้สึกราวกับว่าเขาลืมบางสิ่งบางอย่าง เมื่อใดก็ตามที่เขาอยู่ในราชสำนักและเผชิญหน้ากับบุตรโดยเฉพาะองค์ชายเก้า เขาจะรู้สึกว่าหัวใจของเขาเริ่มเจ็บปวด แต่ทั้งหมดนี้จะหายไปในช่วงเวลาที่พระสนมหยวนชูปรากฏตัว สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขามีพระสนมหยวนชูอยู่ข้าง เขาก็สบายดี เขารู้สึกสบายใจและจิตใจของเขาชัดเจน เขาคิดกับตัวเองเพราะมีคนให้เขารู้สึกดี ทำไมเขาไม่ใช้เวลากับคนผู้นั้นมากกว่านี้ ? อะไรคือจุดที่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาทำ ?
ดังนั้นเขาจึงชื่นชอบพระสนมหยวนชูมากยิ่งขึ้นมันถึงจุดที่เขาไม่ต้องการเห็นองค์ชายเก้าอีกต่อไปแล้ว
วันนี้จู่ๆ จางหยวนก็หยิบเรื่องตำหนักศศิเหมันต์ขึ้นมา ซึ่งความรู้สึกเจ็บปวดกลับมาอีกครั้ง มันแข็งแกร่งกว่าที่เคยเป็นมา มันเป็นเช่นนั้นทันทีที่เขามีความต้องการที่จะตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้น และเพื่อให้ได้ความเข้าใจที่ชัดเจนว่าภาพที่กระพริบในใจของเขาหมายถึงอะไร ? เขาลืมอะไรไปแน่ ๆ
จางหยวนมองดูฮ่องเต้เป็นเช่นนี้เขารู้สึกทั้งกังวลและคาดหวัง เขากังวลว่าอาการปวดหัวอาจจะแรงขึ้นและทำให้บางอย่างผิดปกติ เขาคาดหวังเพราะถ้าฮ่องเต้จำอะไรได้ เช่นนั้นฮ่องเต้อาจกลับไปเป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นมาก่อน ? เช่นนั้นบรรยากาศที่แปลกประหลาดในพระราชวังฮ่องเต้อาจถูกขับไล่ ?
น่าเสียดายที่สิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามที่เขาคาดหวัง เมื่อถึงช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ นางกำนัลก็รีบเข้ามารายงาน “ฝ่าบาท มีเรื่องเกิดขึ้นตำหนักชุนชานเพค่ะ ! พระสนมหยวนชู นาง… นางแขวนคอตัวเองเพคะ ! ”
”อะไรนะ? ” คำพูดเหล่านี้ลากฮ่องเต้กลับสู่ความเป็นจริงทันที ราวกับว่าคำว่า “พระสนมหยวนชู” มีเวทมนต์บางอย่าง และทำให้เขากลับมาเป็นตัวของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว
ฮ่องเต้ก็คลั่งพระสนมหยวนชูแขวนคอตัวเองหรือ ? ไม่ดี ! เขาไม่สามารถเสียพระสนมหยวนชูได้แน่นอน นั่นจะหมายถึงการคงอยู่ในความทุกข์นี้ตลอดไป ยิ่งกว่านั้นในเวลานี้ความคิดของเขาได้รับสัญญาณ และสัญญาณนั้นบอกเขาว่า : พระสนมหยวนชูเป็นคนที่เขารักมากที่สุด องค์ชายแปดเป็นบุตรชายสุดที่รักของเขา พระสนมหยวนชูเป็นชีวิตของเขา และเขาไม่สามารถยอมให้ตัวเองเสียชีวิตอย่างแน่นอน
“เตรียมเกี้ยว! มุ่งหน้าไปที่ตำหนักชุนชาน ! ” ทันใดนั้นฮ่องเต้ก็หายจากโรค และทิ้งทุกคนไปยังตำหนักชุนชาน
จางหยวนเห็นทั้งหมดนี้และถอนหายใจอย่างขมขื่นเขาคิดกับตัวเองว่าในที่สุดสิ่งต่าง ๆ ก็ล้มเหลวในที่สุด เขาไม่สามารถดึงฮ่องเต้กลับจากความผิดปกติ ดูเหมือนว่าคำว่าตำหนักศศิเหมันต์จะมีค่าน้อยกว่าพระสนมหยวนชู เขาไม่รู้ว่าฮ่องเต้จะดีขึ้นเพียงใดถ้าพระชายาหยุนยืนต่อหน้าเขา ? ในขณะที่ติดตามพวกเขาไปที่ตำหนักชุนชาน เขาคิดว่าจะหาโอกาสไปที่ตำหนักศศิเหมันต์และเชิญพระชายาหยุนมาปรากฎตัว
ตำหนักชุนชานเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้และมีบางคนตะโกน “พระสนม ! พระสนม ! ”
เมื่อฮ่องเต้มาถึงและได้ยินเสียงร้องต่างๆ เหล่านี้ เขาลงจากเกี้ยวและพุ่งเข้าหาห้องโถงใหญ่ จนกระทั่งเขามาถึงตรงหน้าพระสนมหยวนชู เมื่อเห็นว่าคนบนเตียงลืมตาและอยู่ในสภาพอ่อนแอเท่านั้น เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“สนมรักของข้า! ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้ ? ” เขาก้าวไปข้างหน้า และนั่งข้างเตียงของพระสนมหยวนชู “ทำไมเจ้าไม่ไปหาข้า แต่เจ้าพยายามที่จะฆ่าตัวตายในตำหนักเช่นนี้ ? บอกเราว่าใครรังแกเจ้า”
พระสนมหยวนชูเห็นฮ่องเต้และน้ำตาก็ไหลออกมานางคว้ามือของฮ่องเต้และมองจางหยวนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น…