The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1020 ทุกคนจบลงด้วยการชอบข้าได้อย่างไร

นางกำนัลมองเห็นความสงสัยในแววตาของเฟิงจื่อหรูและนางก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “น้องชายของพระชายาหยูระมัดระวังมากกว่าเด็กวัยอื่น ๆ ก่อนที่ข้าจะมา นางบอกว่าการใช้นามขององค์ชายเฟยหยูอาจสร้างปัญหาชั่วครู่หนึ่ง แต่จะเห็นได้ในภายหลัง ใครจะรู้ว่านายน้อยจะเริ่มสงสัยในสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว”
เฟิงจื่อหรูตกตะลึงและแสงจ้ากระพริบในสายตาของเขา“แน่นอนเจ้าไม่ใช่คนของเฟยหยู ! เจ้านายของเจ้าเป็นใคร ฦ ทำไมเจ้าถึงใช้ชื่อของเฟยหยู ? ”
นางกำนัลอธิบายอย่างรวดเร็ว“นายน้อยอย่าตกใจ และฟังบ่าวรับใช้คนนี้พูด แม้ว่าข้าจะไม่ได้เป็นหนึ่งในคนขององค์ชายเฟยหยู แต่ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกับพระองค์ ในความเป็นจริงข้าถูกส่งมาโดยพระสนมซื่อเต๋อเพื่อดูแลนายน้อย เหตุผลที่พระสนมดูแลนายน้อยคือพระชายาหยูไปขอความช่วยเหลือจากองค์ชายรองเจ้าค่ะ”
เมื่อได้ยินนางพูดแบบนี้เฟิงจื่อหรูก็ตกใจ จากนั้นเขาก็คิดกับตัวเองเป็นเวลานานก่อนที่จะพูดว่า “ข้ารู้เรื่องของพระสนมซื่อเต๋อ พระองค์เป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายรอง และเป็นย่าของเฟยหยู” หลังจากพูดแบบนี้เขาก็เห็นนางกำนัลพยักหน้า จากนั้นเขาผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยและปรับอารมณ์ของเขา ในที่สุดโดยพูดว่า “งั้นเราก็อยู่ฝ่ายเดียวกัน”
บ่าวรับใช้พยักหน้า“ใช่เราอยู่ข้างเดียวกันเจ้าค่ะ” หลังจากพูดอย่างนี้แล้ว นางก็แนะนำเฟิงจื่อหรู “นายน้อยสามารถพักได้นานขึ้นอีกหน่อย แม้ว่าราชสำนักในตอนเช้าจะเลิก แต่ฮ่องเต้ก็จะต้องมีแนวโน้มที่จะว่าราชการจนถึงเที่ยงวัน เขาจะไม่ส่งคำเชิญไปที่ด้านนี้”
เฟิงจื่อหรูส่ายหน้าและแนะนำนาง“เฮ้ พี่สาวใหญ่ เจ้าควรพักผ่อน เจ้ายืนเฝ้าตลอดทั้งคืนและคงง่วงมาก”
“ข้าทนได้เมื่อเห็นว่านายน้อยนอนหลับสนิทในตอนเช้า ข้าก็มีเวลาพักสั้น ๆ ในห้องโถง ทุกวันนี้พระราชวังยังไม่สงบมากนัก ก่อนที่จะพระสนมซื่อเต๋อสั่งให้ข้าเตือนโดยเฉพาะ ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน ข้าจะต้องไม่ลดความระมัดระวังเจ้าค่ะ”
เฟิงจื่อหรูพยักหน้าและเห็นด้วยกับสิ่งที่นางพูด
ในระหว่างการประชุมภาคเช้าที่ห้องโถงสวรรค์องค์ชายแปดซึ่งต้องหยุดงาน 1 วันเนื่องจากอาการป่วย ฮ่องเต้เพิกเฉยต่อขุนนางและมุ่งความสนใจไปที่สภาพขององค์ชายแปด นอกจากการแสดงความกังวลในทันที เขายังให้รางวัลเขาด้วยสิ่งดี ๆ มากมายให้สิ่งต่าง ๆ เช่นเงินและยารักษาโรคที่มีคุณภาพ ดูเหมือนกับว่าเขารู้สึกเสียใจที่เขาไม่สามารถทำให้ท้องพระคลังว่างเปล่า ชั่วครู่หนึ่งแม้แต่ซวนเทียนหมิงก็รู้สึกอยากที่จะให้เฟิงหยูเฮงปล้นท้องพระคลัง ทุกสิ่งที่ดีเหล่านี้จะต้องไม่ตกอยู่ในน้ำมือขององค์ชายแปด
ความห่วงใยของฮ่องเต้ที่มีต่อองค์ชายแปดทำให้ฝ่ายองค์ชายแปดมีความสุขมากเพราะพวกเขารู้สึกว่าพวกเขามีความสุขที่ได้รับความโปรดปราน พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาตัดสินใจถูกต้องในเวลานี้ องค์ชายแปดจะสามารถครองบัลลังก์ได้อย่างแน่นอน สำหรับคนที่ติดตามองค์ชายแปดมาตลอด พวกเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิดกับตัวเองว่าองค์ชายแปดได้พบกับความคิดที่ดีจริง ๆ แม้ว่าฮ่องเต้จะให้องค์ชายเก้ากลับมาอย่างหนัก แต่เขาก็ยังสามารถพลิกสถานการณ์ได้ คนผู้นี้มีความสามารถอย่างแน่นอนในการทำให้อาณาจักรมั่นคง
เมื่อเขาเพิ่งจะเสร็จสิ้นการแสดงความกังวลของเขาฮ่องเต้ชวนองค์ชายแปดให้อยู่ในพระราชวังเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน เขาสั่งให้ห้องเครื่องเตรียมอาหารโปรดของมารดาและบุตรชาย
เมื่อผู้คนได้ยินสิ่งนี้ดีมากพวกเขาคุยกันเรื่องครอบครัวในราชสำนัก ? ขุนนางต้องการพูดสองสามคำ แต่พวกเขาก็พิจารณาอารมณ์ของฮ่องเต้ และวิธีที่ผู้คนพุ่งชนเสาเพื่อฆ่าตัวตายในราชสำนัก แต่ไม่ได้รับความกังวลเล็กน้อยจากฮ่องเต้ ด้วยสิ่งนี้พวกเขาสูญเสียความศรัทธาทั้งหมด และพวกเขาหวังเพียงว่าฮ่องเต้จะได้สติกลับคืนมาด้วยตนเอง
อย่างไรก็ตามในเวลานี้ซวนเทียนหมิงก้าวไปข้างหน้าและขัดจังหวะเสียงดังของฮ่องเต้โดยกล่าวว่า “กราบทูลเสด็จพาอ ตอนนี้สิ้นปีแล้ว ในภาคใต้ กูซู และสิบอาณาจักรเล็ก ๆ ได้ส่งเครื่องบรรณาการของพวกเขามายังเมืองหลวง บุตรชายนำพวกเขาไปที่กระทรวงกิจการภายใน และนี่คือรายการของที่ลงทะเบียน เสด็จพ่อได้โปรดดูด้วยพะยะค่ะ” ขณะที่เขาพูด เขายกรายงานว่าเขาถืออยู่
ขันทีหวู่หยิงที่อยู่ข้างฮ่องเต้รีบไปรับขณะที่เขากำลังจะนำกลับมาให้ฮ่องเต้ เขาได้ยินเสียงของฮ่องเต้จากบัลลังก์พูดว่า “เรื่องเล็กน้อยนี้ไม่ต้องการให้เราดูมัน เอ่อ เจ้าลองดูสิ ! ในอนาคตเจ้าจะต้องเรียนรู้ที่จะจัดการกับเรื่องของเครื่องบรรณาการ ก่อนอื่นเจ้าต้องพิจารณาว่าอาณาจักรเล็ก ๆ เหล่านั้นพยายามหลอกราชวงศ์ต้าชุนของเราหรือไม่ ประการที่สอง เจ้าควรเลือกสิ่งที่ดีที่จะมอบให้กับเสด็จแม่ของเจ้า หลายปีที่ผ่านมา เราละเลยนางมากเกินไปอย่างแท้จริง”
ในขณะที่เขาพูดเขาจบลงด้วยการเลี้ยงดูครอบครัวจากพระราชวังชั้นใน ขุนนางบางส่วนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร แม้แต่เสนาบดีฝ่ายซ้าย และเสนาบดีฝ่ายขวาก็ยังคงนิ่งเงียบ พวกเขาไม่ต้องการพูดกับฮ่องเต้ชราผู้นี้.Aileen-novel.
ซวนเทียนได้รับรายงานจากหวู่หยิงและกล่าวว่า“พะยะค่ะ” หลังจากพูดแบบนี้เขาจ้องมองซวนเทียนหมิงด้วยความยินดี
ซวนเทียนหมิงไม่ได้พูดอะไรเลยเพียงแค่กลับไปที่ตำแหน่งของเขา ต่อจากนี้องค์ชายเจ็ดก็รายงานว่าเครื่องบรรณาการจากตะวันออกมาถึงแล้ว ตามที่คาดไว้ฮ่องเต้มอบหมายเรื่องนี้ให้องค์ชายแปดอีกครั้ง เพื่อแจ้งให้ทราบว่าเขาจะได้เลือกสิ่งที่ดีสำหรับพระสนมหยวนชู
นอกจากนี้ก็มีการประกาศด้วยว่าจะมีการจัดงานเลี้ยงปีใหม่ตามปกติขุนนางขั้นสี่ขึ้นไปทุกคนในเมืองหลวงจะได้รับอนุญาตให้พาครอบครัวเข้ามาในพระราชวัง พระสนมหยวนชูจะเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยง ฮ่องเต้ยังกล่าวอีกว่า “ระหว่างงานเลี้ยงปีนี้ เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องประกาศ”
เนื่องจากสิ่งสุดท้ายที่ฮ่องเต้พูดในระหว่างราชสำนักการอภิปรายรอบใหม่จึงเริ่มขึ้น หลังจากที่ราชสำนักเลิก ทุกคนก็เริ่มที่จะคาดเดาด้วยตัวเอง คนส่วนใหญ่เชื่อว่าฮ่องเต้จะประกาศองค์รัชทายาท และก็มีบางคนที่ไม่สามารถยับยั้งได้และเริ่มแสดงความยินดีกับองค์ชายแปด อย่างไรก็ตามซวนเทียนโมไม่เข้าใจ มันเร็วเกินไปที่ฮ่องเต้จะประกาศแต่งตั้งองค์รัชทายาท สิ่งที่ฮ่องเต้ในปัจจุบันตรัส เขาไม่ควรประกาศแต่งตั้งองค์รัชทายาท
เฟิงฉิงเสนาบดีฝ่ายขวานึกถึงสิ่งต่าง ๆ แล้วเดินไปที่ซวนเทียนหมิง และถามอย่างเงียบ ๆ “องค์ชายเก้าคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ขอรับ ? ”
ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า“มันไม่เกี่ยวกับการประกาศแต่งตั้งองค์รัชทายาท มันควรจะประกาศพระสนมเอก”
“พระสนมเอก? ” เสนาบดีฝ่ายขวาขมวดคิ้ว “นี่จะเป็นการเลื่อนตำแหน่งพระสนมหยวนชูหรือไม่ ? ถ้าสิ่งนี้ดำเนินต่อไป ฝ่ายของเราจะต้องเตรียมการเพื่อป้องกันไม่ให้สถานการณ์พลิก เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น เราจะถูกจับได้โดยไม่เตรียมตัว เมื่อเห็นสภาพของฮ่องเต้ในตอนนี้ ขุนนางผู้นี้…เฮ้อ ! ” เขาถอนหายใจอย่างหนักและไม่พูดต่อ แม้กระนั้นน้ำเสียงของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาผิดหวังในตัวฮ่องเต้มาก ในอดีตฮ่องเต้ชราก็มีเจตนาเช่นกัน แม้กระนั้นเขาไม่ได้กระทำอย่างไม่เหมาะสม เขายังโปรดปรานองค์ชายเก้าด้วย แต่มันจะไม่ขัดแย้งกับราชสำนัก ยิ่งกว่านั้นเมื่อเปรียบเทียบระหว่างองค์ชายเก้ากับองค์ชายแปดนั้น องค์ชายเก้าก็ดีกว่า เขามีความสามารถมากกว่า ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าองค์ชายเก้ามีเฟิงหยูเฮงยืนอยู่ข้างหลังเขา !
เสนาบดีฝ่ายขวาไม่ได้พูดอะไรเลยและความเร็วของเขาก็ค่อย ๆ ชะลอตัวลงอย่างเงียบ ๆ ตามมาเพื่อออกจากพระราชวัง อย่างไรก็ตามซวนเทียนหมิงพูดขึ้น และพูดกับซวนเทียนฮั่ว “ส่งคนไปภาคใต้หรือยังขอรับ ? ”
ซวนเทียนฮั่วพยักหน้า“ส่งไปแล้ว แต่ระยะทางนั้นไกลมาก ไม่สามารถรับคำตอบภายในสองสามวัน เราต้องค้นหาในเมืองหลวง คนเลี้ยงกู่ต้องซ่อนตัวในเมืองหลวงหรือในพระราชวัง”
“อาเฮงกำลังค้นหาด้านในของพระราชวังข้าจะมอบเมืองหลวงให้กับเสด็จพี่ดูแล ข้าต้องไปที่ค่ายทหารสักสองสามวัน ข้ากลัวว่าข้าจะไม่สามารถรับมือกับสิ่งต่าง ๆ ได้”
ในด้านนี้พี่น้องพูดคุยถึงวิธีการแก้ไขสถานการณ์ของฮ่องเต้ในอีกด้านหนึ่งองค์ชายแปดมุ่งหน้าไปในทิศทางของตำหนักชุนชาน เมื่อพูดถึงเรื่องของเมื่อวานนี้ เขาจำเป็นต้องอธิบายให้พระสนมหยวนชูอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเข้ามาในพระราชวังเมื่อเช้านี้ เขาได้ยินเกี่ยวกับพระสนมหยวนชูค้นตำหนักทั้งคืน นางพยายามหาคน แต่ตอนนี้คนผู้นั้นอยู่ที่ตำหนักของเขา
ในตำหนักชุนชานพระสนมหยวนชูยังคงยินดีรับฟังคำเยินยอที่มาจากบ่าวรับใช้ทั้งสอง นางไล่บ่าวรับใช้ทั้งสองหลังจากองค์ชายแปดเดินเข้ามา เหลือแต่หยูซู่เพียงคนเดียวที่จะดูแลนาง
ทันทีหลังจากนั่งลงซวนเทียนโมเล่าสถานการณ์ของเมื่อวานนี้ให้กับพระสนมหยวนชูฟัง และเรื่องราวนี้ทำให้พระสนมหยวนชูรู้สึกสั่นมาก
นางเหมือนกับซวนเทียนโมไม่สามารถคิดได้ว่าคนแบบไหนที่เข้ามาในตำหนักเซียงหรือวิธีการที่ใช้ พวกเขาสามารถทิ้งคนไว้บนเตียงของซวนเทียนโมได้อย่างเงียบ ๆ และวางยาบุตรชายของนาง ทั้งหมดนี้ทำอย่างราบรื่นจนเหลือ 2 คนเพื่อป้องกัน จะเป็นอย่างไรถ้าอีกฝ่ายต้องการฆ่าเขา บุตรชายของนางเองอาจจะตายโดยไม่ได้รู้ว่าเขาตายไปโดยฝีมือของผู้ใด ? นางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นจากความตกใจ เอื้อมมือจับแขนเสื้อของซวนเทียนโม นางกล่าวว่า “ต้องมีการตรวจสอบ หากไม่พบคนผู้นี้ มันอันตรายเกินไปสำหรับเจ้า” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วนางก็ถามว่า “จะใช่องค์ชายเก้าหรือไม่ ? ในบรรดาพี่น้องของเจ้า ข้าได้ยินมากกว่าหนึ่งครั้งว่าพระองค์เป็นคนที่มีความสามารถด้านศิลปะการต่อสู้ที่ดีที่สุด”
ซวนเทียนโมพยักหน้า“เสด็จแม่ไม่ต้องกังวล ข้าจะตรวจสอบอย่างรอบคอบ สำหรับน้องเก้านั้น เขาแข็งแกร่งจริง ๆ แต่ข้าก็ไม่เลว อาจเป็นได้ว่าข้าไม่สามารถเอาชนะเขาได้ในการต่อสู้แบบหัวต่อ แต่เขาก็ไม่ลึกลับเท่านี้ มันเป็นแค่…” เขาคิดเล็กน้อย และพูดด้วยความไม่แน่นอน “หญิงสาวที่อยู่ข้างน้องเก้าให้ความรู้สึกเหมือนเป็นปีศาจอยู่เสมอ ข้ากลัวว่านี่จะไม่เกี่ยวข้องกับเขา”
“เจ้ากำลังบอกว่าเป็นองค์หญิงจี่อันหรือ? ” พระสนมหยวนชูถามพร้อมกับรอยย่นที่หน้าผากของนาง “ไม่กี่วันก่อนหน้านี้เจ้าไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการรับองค์หญิงจี่อันใช่หรือไม่ ? ข้าพูดว่าผู้หญิงคนนั้นแตกต่างจากคนอื่น พระสนมหลี่ก็มีตาเช่นกัน นางเริ่มจัดงานศพให้แก่องค์ชายเก้าในตำหนัก แต่เขายังไม่เป็นไรใช่หรือไม่ ? ผู้หญิงคนนั้นแปลก มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าไม่คิดอะไรกับนาง”
“แต่ถ้ามีวันหนึ่งที่นางสามารถยืนเคียงข้างข้าและทำสิ่งต่างๆ ให้ข้า มันจะดีกว่ากงซานเป็นหมื่นเท่า” เมื่อเรื่องเฟิงหยูเฮงถูกหยิบขึ้นมาพูด ซวนเทียนโมมีกำลังใจอีกครั้ง นอกจากนี้เขายังบอกกับพระสนมหยวนชูเกี่ยวกับประโยชน์ของการแต่งงานกับเฟิงหยูเฮง
เป็นเพียงว่าพวกเขาจะไม่คิดว่าทั้งหมดนี้จะถูกเฟิงหยูเฮงได้ยินคนที่พวกเขาอธิบายว่าเป็นคนลึกลับนั้นซ่อนตัวอยู่ภายใต้จมูกของพวกเขา มันเป็นเพียงแค่ว่าทั้งสองนั้นไม่รู้
ในขณะนี้เฟิงหยูเฮงรู้สึกรังเกียจมากนางต้องการที่จะดึงแส้ของนางออกมาแล้วเริ่มเฆี่ยนคน มีเพียงพระสนมหลี่คนเดียวก็ยังไม่พอ ตอนนี้ก็มีซวนเทียนโมเพิ่มเข้ามา นางต้องการได้อย่างไร ใบหน้าของนางไม่ได้งดงามเป็นพิเศษ อย่างมากนางอาจได้รับการพิจารณาในระดับกลางตอนบน ในราชวงศ์ต้าชุนที่เต็มไปด้วยสาวงาม มันไม่ควรจะเพียงพอที่จะดึงดูดความสนใจขององค์ชายจำนวนมาก
นางไม่สามารถเข้าใจสิ่งนี้แม้จะครุ่นคิดสักเพียงใดผู้คนจำนวนมากมองนางอย่างไร ? สิ่งที่ดีของนางคืออะไร ? พวกเขาชอบอะไรกัน ? นางเปลี่ยนไม่ได้หรือ ? นางไม่ชอบสิ่งนี้
เฟิงหยูเฮงรู้สึกหดหู่ใจมากแต่นางก็ต้องเฝ้าสังเกตต่อไปเพราะนางได้ยินเสียงพระสนมหยวนชูพูดว่า “เรามาพูดถึงผู้หญิงคนนี้ในภายหลัง ข้าต้องการที่จะแนะนำให้เจ้าอย่าเข้าใกล้นางมากเกินไป สิ่งนี้ไม่เหมาะสม สำหรับวิธีที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ในตำหนักของเจ้า ข้าจะไม่ค้นหาในตำหนักอีกต่อไป” นางคิดอีกเล็กน้อยแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ถ้าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ผลจริง เราต้องทำงานให้เร็ว แต่ละวันที่ผ่านไปโดยไม่มีเจ้าบนบัลลังก์ ทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจ ยิ่งเจ้าเข้ารับตำแหน่งเร็วเท่าไหร่ ข้าก็จะรู้สึกผ่อนคลาย ข้าก็เบื่อหน่ายกับการดูแลชายชราคนนั้นแล้วด้วย”