The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1024 การแก้แค้นของเฟิงหยูเฮง

หลังจากมาถึงราชสำนักของราชวงศ์ต้าชุนสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันดีก็คือความเมตตากรุณาค่อย ๆ ถูกกลืนกินไปจนหมดหลังจากผ่านวันคืนที่เผชิญหน้ากับความไม่แยแส การวางแผนและการแทงข้างหลังของมนุษย์ เฟิงหยูเฮงไม่ใช่นักบุญ ในตอนแรกนางจะแก้แค้นเมื่อนางต้องการ การแตะต้องคนของนางและแตะต้องเงินของนางก็เหมือนกับการยั่วยุกับความโกรธของนาง นางจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป
ท่านผู้หญิงหลิว,สนมเซียง, สนมเหม่ย นางจำชื่อได้ นางไม่รู้ว่าพวกนางอาศัยอยู่ในตำหนักไหน แต่เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการ ยังมีจางหยวนอยู่ในฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิด เพื่อให้ได้รับข้อมูลบางอย่างยังคงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำ
จางหยวนเป็นผู้ที่มีความรู้ในเรื่องต่างๆ ภายในพระราชวัง และให้คำแนะนำกับเฟิงหยูเฮงในเรื่องตำหนักต่าง ๆ เฟิงหยูเฮงไม่ได้อยู่ในฝ่ายบ่าวรับใช้ที่ทำผิดนาน และรีบตรงไปยังตำหนักของศัตรูนาง จางหยวนถูกทิ้งให้ยืนในห้องน้ำของฝ่ายบ่าวรับใช้ที่มีความผิด และเมื่อเขามองด้านหลังของเฟิงหยูเฮง เขาเริ่มคาดเดาว่าจะมีการฆาตกรรมในพระราชวังในวันพรุ่งนี้ เขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับสีหน้าของพระชายาหยู คนเหล่านี้กล้าล่วงเกินยมฑูตหน้าหยกได้อย่างไร
สามคนสามผลลัพธ์สำหรับสนมเหม่ยผู้สั่งให้เฟิงจื่อหรูลงไปในน้ำ นางถูกเกลียดชังมากที่สุด เฟิงหยูเฮงมัดนางแล้วโยนนางลงในมิติจากนั้นก็เดินไปที่ริมทะเลสาบของอุทยานหลวง โยนนางด้วยเสียงดัง “ตู้ม” เมื่อนางถูกโยน เฟิงหยูเฮงไม่ลืมที่จะผูกก้อนหินขนาดใหญ่สองก้อนกับร่างกายของสนมเหม่ยเพื่อช่วยให้นางจมเร็วขึ้น ต่อมาเป็นท่านผู้หญิงหลี่ “เจ้าร่วมมือกันทำสิ่งชั่วร้าย ดังนั้นพวกเจ้าสามารถสมรู้ร่วมคิดกันจนกว่าพวกเจ้าจะมีความสุขในขณะที่อยู่ในนรก ! ” นางดูบูดบึ้งขณะมองเงาของสนมเหม่ยหายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังที่ตำหนักของท่านผู้หญิงหลิวและสนมเซียง
นางไม่ได้โหดเหี้ยมนางรู้สึกว่าไม่สามารถให้อภัยความคิดที่โหดร้ายของพวกนางได้ นางรู้สึกปวดใจและรู้สึกผิดต่อน้องชายของนางจนถึงจุดที่เมื่อเห็นนิ้วที่ถูกตัดของเฟิงจื่อหรู ตอนนี้นางรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของนาง แต่มีคนที่ต้องการสร้างปัญหากับน้องชายคนเดียวของนาง ถ้าฮองเฮาและจาวเหลียนมาไม่ทันเวลา เฟิงจื่อหรูอาจเสียชีวิตด้วยซ้ำ นางไม่กล้าที่จะคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้น สิ่งเดียวที่นางทำได้คือการกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดโดยถอนรากถอนโคนของพวกเขาจนไม่มีร่องรอยของอันตรายเหลืออยู่
ท่านผู้หญิงหลิวและสนมเซียงมีโชคชะตาที่ดีขึ้นเล็กน้อยพวกนางไม่ได้ถูกโยนลงไปในน้ำเพื่อให้จมน้ำตาย แต่ถูกจับหลังจากหมดสติ เฟิงหยูเฮงใช้มิติเพื่อพาพวกนางเข้าไปในห้องโถงจาวเหอ
วันนี้ฮ่องเต้เหนื่อยเล็กน้อยเขาแสดงความโปรดปรานต่อพระสนมหยวนชูแต่เขาไม่ได้ทำนานเกิน ในเวลานี้เขาหลับสนิทแล้ว แม้แต่พระสนมหยวนชูก็กอดอกหน้าอกของฮ่องเต้และหลับไป
อย่างไรก็ตามในกรณีที่เฟิงหยูเฮงยังคงใช้การดมยาสลบเพื่อให้ทั้งสองหมดสติและโยนผู้หญิง2 คนลงบนแท่นบรรทม วางคนหนึ่งข้างฮ่องเต้ ผลักพระสนมหยวนชูออกไป
ด้วยโอกาสนี้นางรู้สึกถึงชีพจรของฮ่องเต้ แต่ไม่พบสิ่งผิดปกติใด ๆ จากชีพจรของเขา อย่างไรก็ตามฮ่องเต้ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าใด ๆ ในขณะนี้ และมีเส้นสีดำจาง ๆ บนหน้าอกของเขา เฟิงหยูเฮงมองเห็นและนั่นทำให้นางขมวดคิ้ว
นางเอื้อมมือไปกดที่เส้นสีดำบนหน้าอกของเขาแต่ไม่พบวัตถุทางกายภาพใด ๆ เส้นสีดำดูเหมือนจะลอยอยู่บนผิวของผิวหนังคล้ายกับเม็ดสีปกติ แต่นางรู้สึกว่ามันแปลกและมองออกไปจากห้องโถง ขันทีที่เฝ้าดูข้างนอกอาจได้รับคำสั่งจากพระสนมหยวนชูว่าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามา นางจึงตัดสินใจว่านางจะย้ายฮ่องเต้ไปยังมิติของนาง และส่งเขาไปที่เตียงของห้องผ่าตัด
แน่นอนว่านางไม่ได้วางแผนที่จะดำเนินการบางอย่างกับฮ่องเต้และต้องการเพียงแค่ทำการเอ็กซ์เรย์เพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในหน้าอกของฮ่องเต้ นอกจากนี้นางต้องการที่จะทำการ CT สแกน เพื่อให้ได้ความเข้าใจที่สมบูรณ์เกี่ยวกับการทำงานภายในของสมองของเขา
เวลานั้นกระชั้นชิดและนางมีหลายอย่างที่ต้องทำเฟิงหยูเฮงแทบไม่มีเวลาพักผ่อนและไม่สนใจว่าฮ่องเต้ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าในขณะนี้ นางมองเขาเหมือนหมอมืออาชีพที่เห็นคนไข้ นางตรวจร่างกายอย่างเป็นระบบตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นโดยไม่รอผล นางจึงนำฮ่องเต้ออกมาทันที วางเขาบนเตียงอีกครั้ง จากนั้นนางจึงกลับไปยังมิติของนาง ออกจากพระราชวังด้วยการปรากฏตัวและหายไป.ไอลีนโนเวล.
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เฟิงจื่อหรูตื่นขึ้นสิ่งแรกที่เขาสังเกตเห็นคือกองยาที่ปรากฏขึ้นบนโต๊ะอย่างลึกลับ หัวใจของเขาสั่นไหว และตะโกนด้วยเสียงสะท้อน “ท่านพี่ ? ท่านพี่มาแล้วหรือ ? ” รอสักครู่เขาก็พบว่าไม่มีใครตอบเขา และรู้สึกเหงานิดหน่อย แต่ยาเหล่านั้นทำให้เขาเชื่ออย่างมั่นใจว่ามันถูกส่งมาจากเฟิงหยูเฮงเพราะสำหรับยาประเภทนั้นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับใครอื่น นอกจากเฟิงหยูเฮงที่จะเป็นเจ้าของ เขาลุกจากเตียงอย่างมีความสุขไม่แม้แต่จะสวมรองเท้าแล้วตะโกน “พี่หยูหร่ง ! พี่หยูหร่ง!”
หยูหร่งเฝ้าเฟิงจื่อหรูเมื่อสองคืนก่อนและไม่ได้นอน และตื่นตกใจ เมื่อวานนี้เฟิงจื่อหรูยืนกรานที่จะไม่ให้นางเฝ้า และบรรเทาภาระหน้าที่ของนางที่จะให้นางกลับไปนอน อย่างไรก็ตามนางกำนัลก็คุ้นเคยกับการรับใช้เจ้านายอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าพวกนางจะกลับไปพักผ่อน พวกนางจะไม่ตื่นสายกว่าเจ้านาย เฟิงจื่อหรูเรียกนาง 2 ครั้งก่อนที่นางจะเข้าไปพร้อมอ่างล้างหน้า เมื่อเห็นว่าเขาเท้าเปล่า นางพูดอย่างรวดเร็ว “ทำไมนายน้อยไม่ใส่รองเท้าเจ้าคะ ? พื้นเย็น ระวังเป็นหวัด รีบสวมรองเท้าเจ้าค่ะ ! ”
เฟิงจื่อหรูกลับไปข้างเตียงของเขาอย่างเชื่อฟังสวมรองเท้าแล้วพูดในขณะที่ทำเช่นนั้น “พี่หยูหร่งมาดูนี่เร็ว ยาเหล่านี้เป็นยาที่พี่สาวของข้าส่งมา มียาช่วยต่อต้านความหนาวเย็นและยังนำไปใช้ทาบนใบหน้าของท่านได้ ลองใช้เร็ว ยาของพี่สาวข้าเป็นยาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก”
ฉายาพระโพธิสัตว์แห่งยาขององค์หญิงจี่อันแม้กระทั่งหยูหร่งที่อยู่ในพระราชวังมานานหลายปีก็ยังเคยได้ยิน นี่เป็นสิ่งที่น่ายินดีอย่างมาก สำหรับบ่าวรับใช้ นางคุ้นเคยกับการถูกทุบตีในพระราชวังจนเริ่มชินชากับมัน นอกจากนี้บ่าวรับใช้ไม่สามารถใช้ยาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้านาย แต่ด้วยเจ้านายของนางคือเฟิงจื่อหรู และเฟิงหยูเฮงส่งยาให้ หยูหร่งจึงเริ่มลงมือทายา
เหมือนผู้ใหญ่ตัวเล็กเฟิงจื่อหรูอ่านคำแนะนำในกล่องยา ช่วยนางเปิดครีมทาบนใบหน้าและทาเบา ๆ บนแก้มทั้งสองของนาง หยูหร่งรู้สึกเพียงระลอกคลื่นของความเย็นบนใบหน้าของนาง และความรู้สึกที่ร้อนและทะลุทะลวงบนใบหน้าของนางถูกแทนที่ด้วยความเย็นทันที ไม่เพียงแต่ความเจ็บปวดจะลดลงมากมาย มันมีผลสงบเงียบเช่นที่แก้มของนางไม่รู้สึกชาอีกต่อไป มันสบายมาก
นางอดไม่ได้ที่จะอุทาน“นี่เป็นยาศักดิ์สิทธิ์จากหมอเทวดา ข้าไม่เคยคิดว่าจะโชคดีที่สามารถใช้ครีมของพระชายาหยูในช่วงชีวิตนี้ได้ ลองคิดดูสิ การตบเมื่อวานนี้มันคุ้มค่าจริง ๆ ! ” หลังจากพูดแบบนี้ นางมองไปที่เฟิงจื่อหรูและพูดอย่างมีความสุข “การมีพี่สาวแบบนี้ นายน้อยช่างโชคดีจริง ๆ ” แต่นางฉลาดและไม่ถามว่าเฟิงหยูเฮงมาเมื่อไหร่ และไม่ถามว่านางมาได้อย่างไร และนางสามารถหลีกเลี่ยงทหารองครักษ์จำนวนมากในพระราชวังได้อย่างไร นางรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความลับของเจ้านาย สำหรับความลับประเภทนี้ ในฐานะบ่าวรับใช้เช่นนางยิ่งรู้น้อยกว่าก็ยิ่งดีกับตัวเอง อย่างไรก็ตามนางยังคงบอกเฟิงจื่อหรูว่า “วันนี้ฮ่องเต้อารมณ์ไม่ดี ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าฝ่าบาทจะไม่ส่งคนมาเรียกนายน้อยไปเจ้าค่ะ”
“ฮ่องเต้อารมณ์ไม่ดีหรือ? ” เฟิงจื่อหรูไม่เข้าใจ “พระสนมหยวนชูอยู่กับฝ่าบาท ทำไมฝ่าบาทถึงอารมณ์ไม่ดี ? ”
“นั่นเป็นเพราะพระสนมหยวนชูก็อารมณ์ไม่ดีด้วยเจ้าค่ะ”หยูโหร่งถอนหายใจ แต่ไม่ได้อธิบายอะไรกับเขาเพียง แต่บอกเขาว่า “มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ห้องโถงจาวเหอ และดูเหมือนว่ามีผู้คนมากมายที่เกี่ยวข้อง เราควรหลีกเลี่ยงถ้าทำได้”
มีบางอย่างเกิดขึ้นที้องโถงจาวเหอจนถึงจุดที่ฮ่องเต้ไม่ได้เข้าร่วมราชสำนักตอนเช้าราชสำนักตอนเช้าของวันนี้ถูกยกเลิก เสนาบดีคุยกันที่ห้องโถงจาวเหอ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเหตุผลที่ฮ่องเต้ไม่เข้าร่วมในตอนเช้า เป็นเพราะหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาก็มีผู้หญิงอีก 2 คนอยู่ข้าง ๆ เขา
พระสนมหยวนชูนั่งข้างฮ่องเต้และเช็ดน้ำตาอย่างต่อเนื่องเห็นสนมเซียงและท่านผู้หญิงหลิวคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง แม้ว่าความโกรธในใจของนางจะถึงจุดเดือด นางก็ยังคงทำเหมือนนางเสียใจและมีน้ำใจรวมถึงพูดอย่างสุภาพ “ถ้าน้องสาวทั้งสองคนมีความคิดดังกล่าว พวกเจ้าสามารถพูดกับข้าได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ หรือพูดกับฮองเฮาหรือพูดกับฮ่องเต้โดยตรง สำหรับสำนักประเมินผลตำหนักใน ในการออกประกาศจะต้องปฏิบัติตามกฎ การทำเช่นนี้ตอนกลางดึกโดยไม่สนใจชื่อเสียงของข้า ในขณะนี้สิ่งนี้เป็นสิ่งที่น่าอึดอัดใจสำหรับฮ่องเต้ เจ้ารู้หรือไม่ ? ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายนั่นคือ……” นางหยุดพูด นางมองฮ่องเต้และไม่พูดต่อ
แต่ประโยคนั้นฮ่องเต้ช่วยพูดต่อ“นั่นคือคำสั่งที่ทำให้สับสนในพระราชวัง” ใบหน้าของฮ่องเต้มืดลง เมื่อมองไปที่ผู้หญิงสองคนที่ไม่ได้ดึงเสื้อผ้าของพวกนางออกมาตรง ๆ เขาเกลียดที่เขาไม่สามารถฉีกพวกนางเป็นชิ้น ๆ ด้วยมือเปล่าของเขา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างหยุดทำงานเมื่อเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เตียงมังกรนี้กว้างมาก มีพื้นที่ว่างมากมายเมื่อมีเพียงเขาและพระสนมหยวนชูนอนหลับอยู่ และมันก็ไม่รู้สึกคับแคบเลย แต่เช้านี้มันรู้สึกแปลก ๆ ราวกับว่ามีคนมากมายอยู่ข้างเขา ทำให้หายใจลำบาก เขาจำได้ว่าเรียกสนมรักของเขา และหลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังของพระสนมหยวนชู
มันเป็นเสียงกรีดร้องที่ทำให้เขาตื่นขึ้นมาเต็มที่เขาลุกขึ้นทันที เขาเห็นสนมเซียงและท่านผู้หญิงหลิวนอนอยู่บนที่นอนกับพวกเขา ในเวลานั้นเขารู้สึกละอายใจ รวมถึงไม่พอใจและโกรธด้วย เมื่อเห็นพระสนมหยวนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา เขารู้สึกว่าสนมรักของเขาได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก และต้องการการกอดและปลอบโยนนาง แต่ท่านผู้หญิงหลิวยังคงนอนอยู่ระหว่างพวกเขา เขาโกรธทั้งคู่และผุดลุกออกจากเตียง และพวกนางตื่นขึ้นมาทันทีจากผลกระทบนี้
“ฝ่าบาทกล่าวหาคนผิด!”ฟังสิ่งที่พระสนมหยวนชูและฮ่องเต้กล่าว สนมเซียง และท่านผู้หญิงหลิวหวาดกลัวต่อความตาย แต่ในเวลาเดียวกันพวกนางไม่เข้าใจ เห็นได้ชัดว่าพวกนางพักอยู่ในตำหนักของตัวเอง แต่ทำไมพวกนางถึงมาอยู่ที่ห้องโถงจาวเหอเมื่อพวกนางตื่นขึ้นมา? นอกจากนี้ใครเป็นคนถอดเสื้อผ้าของพวกนาง ? ทำไมพวกนางจำอะไรไม่ได้ ?
พวกนางทั้งสองคุกเข่าบนพื้นตัวสั่นพวกนางรู้สึกว่าความตายใกล้เข้ามาอย่างช้า ๆ พระพักต์ของฮ่องเต้เต็มไปด้วยความโกรธ และพระสนมหยวนชูเติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟจากด้านข้าง “ฝ่าบาท พวกนางเป็นน้องสาวในตำหนักใน ไม่จำเป็นต้องทำสิ่งที่ยากสำหรับพวกนาง หม่อมฉันคิดว่าพวกนางแค่อยากรับใช้ฝ่าบาทมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม มันเป็นเพราะความรู้สึกของพวกนาง แล้วฝ่าบาทจะเก็บน้องสาว 2 คนนี้ไว้ที่ห้องโถงจาวเหอ ! หม่อมฉันแก่แล้ว ควรมีคนใหม่ควรมารับใช้ฝ่าบาท ในอนาคตหม่อมฉัน……จะไม่มาอีกต่อไปเพคะ”
หลังจากพูดอย่างนี้นางลุกขึ้นยืนและทำท่าเหมือนจะเดินจากไปฮ่องเต้รีบเอื้อมมือดึงพระสนมหยวนชูกลับมา ไม่สนใจว่ามีคนอื่นยังอยู่ในห้องโถงด้านในนี้ เขาดึงนางขึ้นไปบนตักของเขาและพูดด้วยความตกใจ “ที่รักของข้า ได้โปรดอย่าพูดเช่นนั้น หัวใจของข้าเป็นของเจ้าเท่านั้น เจ้าไม่สามารถทิ้งข้าได้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม ! ” หลังจากพูดอย่างนี้ เขาก็มองคนสองคนคุกเข่าบนพื้น กัดฟันของเขาด้วยความโกรธ “ลากพวกนางทั้งสองออกไปโบยจนตาย ! โบยพวกนางให้ตาย ! ”
ด้วยคำสั่งประหารชีวิตสนมเซียงและท่านผู้หญิงหลิวตัวแข็งทื่อ พวกนางสองคนตะโกนด้วยพลังทั้งหมดของพวกเขา “เราถูกกล่าวหา ! เราถูกกล่าวหาจริง ๆ ! เราไม่รู้อะไรเลยเราไม่รู้ว่าเรามาที่นี่ได้อย่างไร เรานอนหลับในตำหนักของเราเอง ! แต่เมื่อเราลืมตา เราอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ต้องมีใครบางคนลักพาตัวเรามา ! ได้โปรดเชื่อพวกเราด้วยเพคะ ! ”
เสียงตะโกนเหล่านี้ทำให้ฮ่องเต้รู้สึกหงุดหงิดและดูเหมือนว่าหัวของเขาจะเจ็บปวดอีกครั้ง เขารีบกอดพระสนมหยวนชูอย่างรวดเร็วเพื่อให้ได้รับการปลอบโยนจากนาง พระสนมหยวนชูลูบหลังเบา ๆ แต่ใจนางก็ว้าวุ่น คำพูดสุดท้ายจากทั้งคู่ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ……