The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1039 การเคารพในฐานะเทพเซียน ไม่ให้ใส่ร้าย

สำหรับกิจกรรมที่เป็นงานเลี้ยงของฮ่องเต้เฟิงหยูเฮงมีส่วนร่วมมากเกินไปจนถึงจุดที่เมื่อนางเคยติดร่างแหโดยเฟิงเฉินยูและเฟิงจื่อหรูในมณฑลเฟิงตง ฮ่องเต้ก็จัดงานเลี้ยงฉลองยิ่งใหญ่เพื่อนาง เหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างจะเกิดขึ้นในงานเลี้ยงของฮ่องเต้ทุกครั้ง แต่โดยรวมแล้วมันไม่ได้มาถึงจุดที่นางเกลียดงานเลี้ยงของฮ่องเต้
แต่มันแตกต่างในครั้งนี้! เฟิงหยูเฮงไม่ชอบงานเลี้ยงของฮ่องเต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางคิดว่าฮ่องเต้จะประกาศเลื่อนตำแหน่งให้พระสนมหยวนชูเป็นพระชายากุ๋ยในช่วงงานเลี้ยงของฮ่องเต้ และในไม่ช้าก็จะมีกลุ่มคนจากฝ่ายองค์ชายแปดที่พยายามที่จะประจบประแจงนางจะรู้สึกหงุดหงิด
มันไม่น่าอิจฉาถ้าฮ่องเต้เป็นฮ่องเต้“ปกติ” ถ้าเขาเยี่ยนเยียนตำหนักในอย่างเท่าเทียมกันเสมอ เมื่อแสดงความเห็นชอบเรื่องนี้จะไม่ได้รับการพิจารณามากนัก แต่ปัญหาคือฮ่องเต้ไม่ใช่ฮ่องเต้คนเก่าและคนที่เคยอยู่ที่นั่นมาตลอด และในใจของเขาไม่เคยมีพระสนมหยวนชู นอกจากนี้แม้ว่านางจะรู้ว่าฮ่องเต้ถูกควบคุม จนกระทั่งบัดนี้นางก็ไม่สามารถพบพิรุธใด ๆ จากการตรวจสอบของนาง เรื่องแบบนี้ทำให้เฟิงหยูเฮงปวดหัวและเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับงานเลี้ยงของฮ่องเต้
แต่ถึงแม้ว่านางจะไม่ชอบนางก็ยังคงต้องไป อย่างน้อยนางก็ยังต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ ให้ได้เห็นฮ่องเต้อย่างเปิดเผยและไม่ต้องแอบเข้าไปในตอนกลางคืนเพื่อดูฉากร่วมอภิรมย์ นางยังคงต้องดูว่าจะทำให้ฮ่องเต้เอะอะลำบากมากเพียงใดซึ่งสะท้อนถึงระดับการควบคุมของฮ่องเต้
นางไม่มีความรู้สึกในเชิงบวกเกี่ยวกับงานเลี้ยงของฮ่องเต้และไม่ได้พยายามใส่เสื้อผ้าและแต่งหน้า สิ่งที่ดีคือตอนนี้นางคือพระชายาหยู และสวมใส่ชุดที่เหมาะสมสำหรับราชวงศ์ นางกำนัลอาวุโสโจวได้เตรียมทุกอย่างให้นางแล้ว และนางก็ไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก นางกำนัลอาวุโสโจวบอกกับนาง “นี่เป็นครั้งแรกที่พระชายาเข้าร่วมงานเลี้ยงของฮ่องเต้ในฐานะพระชายา และผู้คนจำนวนมากจะเฝ้าดูพระชายา พระชายาควรระวังให้มากขึ้นในพระราชวังเพคะ”
เฟิงหยูเฮงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็ส่ายหัวพูดว่า“หากสถานการณ์เป็นเช่นนั้นมาก่อนบางทีข้าอาจจะได้รับความสนใจมาก แต่มันอาจจะแตกต่างกันในปีนี้ความสนใจของคนส่วนใหญ่จะไม่อยู่กับข้า”
วันนี้นางกำนัลอาวุโสโจวช่วยกล้าผมให้นางและบอกว่าเป็นทรงผมที่ทำขึ้นสำหรับพระชายาวังซวนและหวงซวนกำลังเรียนรู้จากด้านข้าง ได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดแบบนี้ มือของนางกำนัลอาวุโสโจวซึ่งจัดแต่งทรงผมของนางหยุดชั่วคราว หลังจากนั้นนางก็ถอนหายใจทันที จากนั้นนางก็พูดว่า “นั่นเป็นความจริง วันดี ๆ ได้กลายเป็นเช่นนี้ และเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฮ่องเต้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม พระชายาควรระวังทุกอย่างหลังจากเข้าไปในพระราชวัง สำหรับบางเรื่อง หากพระชายาสามารถจัดการได้ก็จัดการ ถ้าพระชายาจัดการไม่ได้ก็แค่ซ่อนไว้ ไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในทุกสิ่งเพคะ”
เฟิงหยูเฮงรู้ว่านางกำนัลอาวุโสโจวกำลังพูดเรื่องนี้เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของนางนางรู้สึกขอบคุณและพยักหน้า “ไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ ข้าเข้าใจดี”
ชุดของพระชายาหยูเป็นสีม่วงซึ่งเข้าคู่กับซวนเทียนหมิงได้เป็นอย่างดีในรายละเอียดมีลูกไม้และทองรวมถึงด้ายสีเงินมากมาย เหมาะสำหรับเด็กผู้หญิง เมื่อนางยืนอยู่กับซวนเทียนหมิง มันดูเหมือนชุดคู่ ทำให้บ่าวรับใช้ทุกคนในตำหนักหยูรู้สึกอิจฉา และอุทานว่าพวกเขาเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกและดูดีมาก
นางกำนัลอาวุโสโจวซับน้ำตาของนางอย่างลับๆ และจำได้เมื่อองค์ชายเก้าเพิ่งกลับมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ เขาสวมหน้ากากและนั่งบนรถเข็น ทำให้นางกังวลมาเป็นเวลานาน ในท้ายที่สุดก็ขอบคุณพระชายาหยูคนนี้ ในตอนแรกนางไม่เข้าใจว่าทำไมองค์ชายเก้าจึงให้ความสนใจในการจัดงานแต่งงานเมื่อเขากลับมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ เมื่อเขาไม่ได้สนใจมันในตอนแรกและยังให้ของหมั้นราคาแพง แต่หลังจากผ่านไปหลายปี ทุกย่างก้าวจนถึงวันนี้นางกำนัลอาวุโสโจวรู้สึกว่าของหมั้นที่ส่งไปในเวลานั้นมีราคาถูกเกินไป พระชายาที่ดีเช่นนี้คุ้มค่าที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้นางภายใต้ท้องฟ้าราวกับสินเดิม
เฟิงหยูเฮงขึ้นรถม้าของฮ่องเต้พร้อมกับซวนเทียนหมิงเป่ยจื่อกำลังขับรถม้า หวงซวน และวังซวนกำลังนั่งอยู่ที่ประตูรถ ซวนเทียนหมิงกล่าวว่า “ปีใหม่ครั้งแรกของเราหลังจากการแต่งงานของเรา ควรจะใช้เวลาอย่างมีชีวิตชีวา มันน่าเสียดายที่มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ดี และสถานการณ์ในปีนี้ไม่ดี ดังนั้นเราจึงทำได้เท่านั้น องค์ชายองค์นี้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิด”
“ถ้าเช่นนั้นค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง”เฟิงหยูเฮงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากนัก นางบอกซวนเทียนหมิงว่า “ถ้าเป็นไปตามกฎระเบียบของเรา หลังจากที่คนสองคนแต่งงานกัน พวกเขาควรไปเที่ยวพักผ่อน เจ้ารู้หรือไม่ว่าวันหยุดคืออะไร ? นั่นจะเป็นการเที่ยวชมสถานที่ในที่ที่ไกลจากสถานที่ที่เราอยู่ไม่ได้พาคนอื่นไปด้วย มีเพียงเราสองคนที่รักและหวานชื่น ซึ่งสามารถปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาได้”
ซวนเทียนหมิงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เรียกว่าวันหยุดแต่ความสนใจของเขายังคงมุ่งเน้นไปที่ประโยคอื่น ๆ ของเฟิงหยูเฮง “ของเรา” คืออะไร ?
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างมีเลศนัย“ข้าจะไม่บอกเจ้า”
เขากลอกตาแต่ไม่ได้อยากรู้อีกต่อไปผู้หญิงคนนี้มีความลับมากมายรอให้เขาค้นพบทีละเล็กทีละน้อย แต่ตราบใดที่เขารู้ว่าจิตใจของผู้หญิงคนนี้อยู่กับเขา นั่นก็เพียงพอแล้ว ผูกนางไว้ข้างเขา นางจะทำอะไรกับความลับเหล่านั้นได้บ้าง ? เขาจะปฏิบัติต่อมันเป็นการเพิ่มสีสันระหว่างสามีกับภรรยา.ไอรีนโนเวล.
เมื่อรถม้าราชสำนักมาถึงถนนสายหลักที่นำไปสู่พระราชวังพวกเขาค่อย ๆ เผชิญหน้ากับรถม้าหลายลำที่มุ่งหน้าไปยังพระราชวัง ในฐานะแขกชาย ซวนเทียนหมิงเข้าทางประตูเต๋อหยาง และเฟิงหยูเฮงมุ่งหน้าไปยังประตูรุย รถม้าราชสำนักจะส่งเฟิงหยูเฮงไปที่ประตูรุยก่อน จากนั้นกลับไปที่ประตูเต๋อหยาง ในที่สุดเมื่อพวกเขาเข้ามาในบริเวณประตูรุย ในที่สุดเป่ยจื่อก็หยุดรถดึงผ้าม่านออกมาและพูดกับคนที่อยู่ข้างใน “รถม้าของเรามีขนาดใหญ่เกินไปดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะไปไกลกว่านี้ มีต่อรถม้าที่ขวางทางข้างหน้ามากเกินไปขอรับ” เขายื่นมือของเขาออกมาแล้วพูดต่อ “ในอดีตผู้คนจะหลีกทางเมื่อพวกเขาเห็นรถม้าราชสำนักจากตำหนักหยู แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป หลายคนไม่กลัวเราอีกต่อไป แต่พระชายา ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้คิดว่าไม่จำเป็นต้องทำตามนิสัยที่ไม่ดีของพวกเขา พวกเราควรทำตามกฎเก่าของเรา ใช้แส้เพื่อเปิดทาง ถ้าเราชนกับใครและพวกเขาตาย ปัญหาจะลดลงขอรับ ! ”
ซวนเทียนหมิงรู้สึกว่าสิ่งนี้มีเหตุผลและพร้อมที่จะพยักหน้าแต่เฟิงหยูเฮงอ้าปากพูดว่า “รอก่อน ! ” นางยกม่านขึ้นแล้วมองออกไปข้างนอกและพูดพร้อมกันว่า “อย่าฝืนเข้าไป ข้าจะลงจากที่นี่” หลังจากพูดแบบนี้ นางชี้ไปที่ด้านนอกหน้าต่าง และอธิบายกับซวนเทียนหมิง “ข้าเห็นพี่เจ็ดและเซียงหรู พวกเขาเพิ่งจะลงไป ข้าจะอยู่กับเซียงหรู พวกเจ้าทุกคนรีบไปที่ประตูเต๋อหยาง มันจะช่วยไม่ให้รถติดระหว่างทางกลับ เราไม่ต้องการสร้างปัญหากับประตูพระราชวังในวันนี้ ถ้าอารมณ์นี้ต้องหายไปจากนั้นเราจะพูดถึงมันเมื่อเราอยู่ในพระราชวัง” นางยืนขึ้นหลังจากพูดแบบนั้น และเดินออกจากรถม้าราชสำนัก หวงซวนและวังซวนติดตามอย่างรวดเร็ว
ซวนเทียนหมิงไม่ได้หยุดนางและบอกให้เป่ยจื่อกลับรถม้าหลังจากเฟิงหยูเฮงลงไปเป่ยจื่อถามเขาว่า “พระองค์ไม่รอพระชายาหรือขอรับ ? ”
เขาส่ายหัว“ไม่จำเป็น เมื่อไหร่ที่พระชายาของเจ้าถูกรังแก ? ”
เป่ยจื่อคิดเกี่ยวกับมันมันเป็นเรื่องจริง มันเป็นเฟิงหยูเฮงจะไปหาเรื่องคนอื่นเสมอ เมื่อไรกันที่นางถูกรังแก ? ดังนั้นเขาจึงลูบจมูกของเขาและไม่ประท้วง เพียงขับรถม้าของฮ่องเต้หันหลังกลับ สำหรับรถม้าของซวนเทียนฮั่ว เขาทิ้งระยะห่างเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ให้เหตุผลเพราะเขาช่วยเฟิงเซียงหรูลงจากรถม้าส่วนตัว และอธิบายกฎบางอย่างในพระราชวังให้กับเฟิงเซียงหรู เมื่อเขาเห็นเฟิงหยูเฮงมาหา เขาก็พยักหน้าให้นางและกลับไปที่รถม้า ตามหลังรถม้าของซวนเทียนหมิงเพื่อไปที่ประตูเต๋อหยาง
เฟิงเซียงหรูเดินไปหาเฟิงหยูเฮงและจับมือของนาง“พี่อง” แก้มของนางแดงและดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความสุข
แน่นอนเฟิงหยูเฮงเข้าใจในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้มีความสุขทุกวันนี้นางและซวนเทียนฮั่วเข้ากันได้ดีมาก และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็พัฒนาขึ้นอย่างมาก เฟิงเซียงหรูหลงรักซวนเทียนฮั่วตั้งแต่นางอายุ 10 ขวบ สำหรับเฟิงเซียงหรู การพัฒนานี้เป็นสิ่งที่ดีอย่างยิ่ง
นางไม่ต้องการให้เฟิงเซียงหรูอารมณ์เสียและบอกอีกฝ่ายเพียงว่า “ชีวิตมนุษย์มีอายุยืนยาวเพียงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา การไล่ตามความสุขที่เจ้าต้องการนั้นถูกต้องที่สุด แม้ว่ามันจะผิดนั่นก็เป็นทางเลือกของเจ้าเอง ทุกอย่างจะดีขึ้นตราบใดที่เจ้าไม่เสียใจ”
เฟิงเซียงหรูพยักหน้าบอกเฟิงหยูเฮง“พี่รองเคยบอกเรื่องนี้กับข้าในอดีต ข้าจำได้เสมอ พี่รองพูดถูกต้อง ไม่กี่สิบปีของสิ่งที่เห็นในชีวิตของมนุษย์ เราอาจคิดว่าวันนี้ผ่านไปอย่างช้า ๆ แต่มองย้อนกลับไป หลายปีผ่านไปในพริบตา ข้าไม่ต้องการรอจนกว่าข้าจะแก่ชรา ดังนั้นแม้ว่าตอนนี้ข้าจะคิดผิด ข้าก็ไม่สนใจ อย่างน้อยข้าก็ต่อสู้เพื่อมันมาก่อนและทำงานหนักเพื่อมัน หากข้าสามารถรุ่งเรือง 20 ปี ข้าก็คงไม่ต้องคอยประจบประแจงไปอีก 70 ปี”
พี่น้องกำลังพูดกันและเฟิงหยูเฮงจดจ่อกับวิสัยทัศน์รอบข้างของนาง มีคุณหนูจำนวนมากที่จ้องมองเฟิงเซียงหรูด้วยความโกรธ จากนั้นมีบางคนพูดเสียงดังโดยไม่เกรงใจ “กล้าที่จะมารถม้าคันเดียวกับองค์ชายเจ็ด ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง ! เป็นแค่บุตรสาวของอนุ แถมยังเป็นบุตรสาวของอนุจากตระกูลชั้นต่ำ นางจะเข้าพระราชวังได้อย่างไร ? นางมีสิทธิ์อะไรที่มายืนตรงหน้าพวกเรา? นางมีสิทธิ์อะไรให้องค์ชายเจ็ดมาส่งนางด้วยตัวเอง? และพระองค์ยังช่วยนางลงจากรถม้า?”
มีคำถามมากมายและเต็มไปด้วยความไม่พอใจเฟิงเซียงหรูได้ยินมันแล้วก้มหน้าเล็กน้อย นางไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหาและดึงเฟิงหยูเฮงกลับสองก้าว และส่ายหน้าให้เฟิงหยูเฮง บอกกับเฟิงหยูเฮงไม่ให้พูดอะไรที่ไม่จำเป็น
แต่การทำเช่นนี้ทำให้คนอิจฉาเหล่านี้กลายเป็นคนกล้าหาญมากขึ้นมีแม้แต่คนที่รู้สึกว่าเฟิงหยูเฮงไม่กล้าตอบโต้เพราะสถานการณ์เปลี่ยนไปในพระราชวัง ความโปรดปรานของฮ่องเต้เปลี่ยนทิศทาง ดังนั้นพระชายาหยูที่ทรงอำนาจในตอนแรกจึงไม่มีใครให้พึ่งพาอีกต่อไปและไม่เป็นเหมือนเช่นเคยอีกต่อไป
เมื่อคิดเช่นนั้นพวกนางจึงยิ่งได้ใจ ทันใดนั้นมีคนพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูสามตระกูลเฟิงย้ายอยู่ไปที่ตำหนักจุน นั่นไร้ยางอายสิ้นดี ไม่มีสัญญาการแต่งงานและไม่ถึงอายุที่สามารถแต่งงานได้ แต่นางกลับอาศัยอยู่ในสถานที่ขององค์ชายเจ็ด สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ? ”
“อาศัยอยู่หรือ? ” คนอื่นพูดอย่างเหน็บแนมและรุนแรง “มันจะง่ายเหมือนอยู่ในตำหนักจุน ในความคิดของข้ามีความเป็นไปได้ว่านางเสนอร่างกายของนางและปีนขึ้นไปบนเตียงขององค์ชายเจ็ดแล้ว”
“นั่นไม่ใช่หญิงนางโลมหรือฦ อะไรคือความแตกต่างจากหญิงนางโลมในสำนักโคมแดง ? ตระกูลเฟิงเป็นครอบครัวที่มีความสำคัญมาก่อน แต่เลี้ยงบุตรสาวให้เป็นแบบนี้ ช่างน่าอับอายเหลือเกิน ! ”
ทุกประโยคฟังดูแย่กว่าที่ผ่านมาเฟิงหยูเฮงไม่พูดอะไรและมองดูเฟิงเซียงหรู เฟิงเซียงหรูที่อายุ 14 ปี และมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงในครอบครัว และใช้ชีวิตอิสระในมณฑลจี่อัน นางต้องการเห็นว่าเฟิงเซียงหรูพัฒนาขึ้นมาอย่างไรเมื่อต้องรับมือกับเรื่องเหล่านี้
และในขณะนี้เฟิงเซียงหรูโกรธมากนางขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่ฮูหยินที่พูดไม่หยุดรวมถึงคุณหนูที่พูด “เนื่องจากเจ้าไม่ได้พูดลับหลังข้า ข้าจึงไม่ต้องแกล้งทำเป็นว่าข้าไม่ได้ยินสิ่งนี้ ข้าไม่สนใจว่าพวกเจ้าทุกคนจะตีความสิ่งนี้อย่างไร เมื่อพูดถึงภูมิหลังและตำแหน่งครอบครัวของข้าไว้ เจ้าไม่ต้องพูด ทุกคนสามารถเห็นได้ ข้าแค่หวังว่าเจ้าทุกคนสามารถคิดถึงคำพูดของพวกเจ้าเอง เมื่อพวกเจ้าพูดถึงคนอื่นไม่ดี หากองค์ชายเจ็ดยินยอมให้ผู้หญิงอยู่ในตำหนักของพระองค์ และถ้ามันง่ายที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของพระองค์ ตอนนี้พระองค์ก็ไม่คุ้มค่ากับความชื่นชมที่พวกเจ้าทุกคนกำลังแสดงออกมา และข้าไม่น่าอิจฉาเลย ดังนั้นพวกเจ้าควรรู้คำพูดเหล่านั้น ในตอนนี้พวกเจ้าไม่ได้กล่าวหาข้า แต่พวกเจ้ากำลังกล่าวหาองค์ชายเจ็ด”