The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1049 ความสัมพันธ์ระหว่างเรานั้นขาดกัน

เมื่อฮ่องเต้และอีกสองคนจากไปทุกคนเริ่มถกเถียงกัน การอภิปรายส่วนใหญ่มาจากเสนาบดีและฝ่ายองค์ชายแปด พวกเขารู้สึกเป็นกังวลไม่รู้ว่าอาการป่วยที่เกิดขึ้นในทันทีทันใดองค์ชายแปดคืออะไร ทำไมเรื่องนั้นร้ายแรง มันกะทันหันเกินไป ไม่มีใครเตรียมพร้อมเลย !
บางคนเริ่มเดาว่า“เป็นไปได้หรือไม่ว่าพระองค์ถูกทำให้อ่อนแอลงโดยบุตรสาวคนโตของเสนาบดีฝ่ายขวา ? ข้ารู้สึกว่าสิ่งที่พระชายาหยูพูดนั้นมีเหตุผล ! ฮ่องเต้เพิ่งแนะนำให้แต่งงาน และองค์ชายแปดก็ล้มป่วยลง แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่มันก็บังเอิญมากเกินไป”
“นั่นสมเหตุสมผลถ้าผู้หญิงคนนั้นดวงไม่สมพงษ์กับสามีของนางจริง ๆ เราคงไม่สามารถให้องค์ชายแปดเข้าใกล้นางได้”
“แต่ถ้ามันไม่ใช่ดวงไม่สมพงษ์กับนางล่ะ? ”
“ไม่มี! ความรับผิดชอบของเราคือการทำให้แน่ใจว่าองค์ชายแปดสามารถสืบทอดบัลลังก์ได้อย่างปลอดภัย ก่อนหน้านั้นเราต้องแยกตัวเองออกจากทุกสิ่งที่โชคร้าย ไม่ว่าบุตรสาวของเสนาบดีฝ่ายขวาจะดวงไม่สมพงษ์กับสามีของนางหรือไม่ก็ตาม เราไม่อนุญาตให้นางมีปฏิสัมพันธ์กับองค์ชายแปด ! ”
คำพูดของคนผู้นี้ได้รับการยอมรับจากผู้คนในฝ่ายขององค์ชายแปดเมื่อคนเหล่านี้กำลังพูดถึง พวกเขาก็มองไปที่เฟิงเทียนหยู สายตาของพวกเขาไม่เป็นมิตรและยังมีความขุ่นเคืองรุนแรง
แต่เฟิงเทียนหยูก็มีความสุข! นางมีความสุขมากที่ได้ออกจากพระราชวังในทันทีเพื่อจุดประทัด ดวงของนางไม่สมพงษ์กับสามีของนางจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ นางไม่สนใจเลย ถ้านางมีความสามารถจริง ๆ นางสามารถเลือกที่จะผูกมัดตัวเองกับสาเหตุที่ทำให้องค์ชายแปดตาย แล้วชีวิตของนางก็จะเป็นเช่นนั้น คุ้มค่า จากการที่องค์ชายแปดตำหนินางในเรื่องนี้ นางไม่ต้องกังวลกับการแต่งงาน นางเป็นกังวลเพียงว่าการที่ท่านพ่อของนางทำให้ฮ่องเต้ขุ่นเคืองในวันนี้ นางไม่รู้ว่าฮ่องเต้จะใช้วิธีการใดในการแก้แค้นของเขา
ความกังวลของนางยังเป็นความกังวลของฝ่ายองค์ชายเก้าหลู่ซ่งพูดกับเฟิงฉิงอย่างนุ่มนวล “เราไม่สามารถอ่านฮ่องเต้ได้ในตอนนี้ สิทธิ์ในการพูดไม่ได้อยู่ข้างเรา เสนาบดีเฟิงควรใช้ความระมัดระวัง”
เสนาบดีเฟิงฉิงกล่าวว่า“เมื่อใดที่เราสามารถอ่านฮ่องเต้ได้อย่างถูกต้อง ? ลืมไปเลย เราจะก้าวไปทีละขั้นไม่ว่าด้วยวิธีใด เสนาบดีคนนี้ทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยจิตสำนึกที่ชัดเจน แม้ว่าข้าจะตายในการสมรู้ร่วมคิดทางการเมืองครั้งนี้ ข้าไม่เสียใจเลย ! ”
เสนาบดีพูดมานี้หลายคนเริ่มรู้สึกถึงอารมณ์และถอนหายใจ การสมคบทางการเมืองครั้งนี้ ใครจะอยู่ได้จนถึงวันสุดท้าย ? ทุกอย่างเป็นปริศนา
เฟิงหยูเฮงเดินไปที่กลางห้องโถงใหญ่และช่วยเฟิงเซียงหรูลุกขึ้นเฟิงเซียงหรูเดินโซเซสองสามครั้งเมื่อยืนขึ้น ซวนเทียนยี่ยืนอยู่ข้าง ๆ ต้องการที่จะประคองนาง แต่เฟิงเซียงหรูหลีกเลี่ยงเขา นางพูดว่า “ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายแปดหรือใคร ในใจของข้า พระองค์ไม่ได้เป็นคนที่ข้าอยากแต่งงานด้วย ข้าขอขอบคุณที่ปกป้องข้า แต่ถ้ามีครั้งต่อไป ได้โปรดอย่าใช้ตำแหน่งของพระองค์เพื่อรับความเสี่ยงนี้อีกต่อไป บางทีเมื่อพระองค์ใช้ตำแหน่งของพระองค์ในฐานะองค์ชายเพื่ออิสรภาพของข้า ข้าอาจแต่งงานกับพระองค์ด้วยความกตัญญู แต่ข้าต้องบอกพระองค์ว่าข้าจะไม่มีความสุข พระองค์จะไม่เห็นรอยยิ้มของข้าอีกต่อไป และพระองค์จะไม่ได้รับหัวใจที่แท้จริงของข้า”
ซวนเทียนยี่ตกตะลึงและมือที่ต้องการประคองเฟิงเซียงหรูยังคงค้างอยู่ในอากาศ แต่เขาก็ไม่มีความกล้าที่จะจับนาง ทันใดนั้นเขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย และไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ชายที่เหมาะสมอย่างเขาเรียนรู้การเย็บปัก และองค์ชายผู้นี้ที่ไม่มีใครคาดหวังให้เขาทำสิ่งใด เพียงแค่ชอบบุตรสาวของอนุ เขาคิดว่าหลังจากใช้ความพยายามและแสดงให้เห็นถึงความจริงใจ นางก็จะกลายเป็นผู้หญิงของเขา แต่เขาคิดผิด ผู้หญิงไม่ใช่เครื่องประดับของครอบครัวและไม่เสียสละเพื่อราชวงศ์ พวกนางมีความคิดและอุดมการณ์ของตนเอง เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งใจแข็ง พวกนางจะรักคนที่พวกนางต้องการที่จะรัก ความพยายามทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่า เขาไม่สามารถแทรกตัวเข้าไปในหัวใจของนางได้เลย และเขาไม่ได้กุมหัวใจนาง
“ลืมมันไปเถิด”ซวนเทียนยี่ถอนหายใจอย่างนุ่มนวลบอกเฟิงเซียงหรู “ทำในสิ่งที่เจ้าต้องการ และต่อสู้เพื่อให้ได้คนที่เจ้ารัก ! ความสัมพันธ์ระหว่างเราจากนี้ไปจะตัดขาดต่อกัน” หลังจากพูดอย่างนี้แล้ว เขาก็สะบัดแขนแล้วออกไป
เมื่อดูร่างนั้นจากไปเฟิงเซียงหรูรู้สึกแสบจมูกเล็กน้อย และความเจ็บปวดที่ไม่สามารถร้องไห้นั้นถูกซ่อนเร้นอยู่ในใจของนาง นางถามเฟิงหยูเฮง “พี่รอง ข้าโหดร้ายเกินไปหรือไม่ ? จริง ๆ แล้วพระองค์เป็นคนดีมาก แต่ยิ่งพระองค์ดีกับข้ามากเท่าไหร่ พระองค์ก็ยิ่งทนไม่ได้ที่จะมีข้า คนที่ไม่รักพระองค์อยู่เคียงข้าง เพราะสำหรับพระองค์แล้วมันไม่ยุติธรรมเกินไป พระองค์สมควรมีผู้หญิงที่ดีและรักพระองค์อย่างจริงใจ หัวใจของข้าไม่สามารถแยกออกเป็น 2 ส่วนได้ ดังนั้นในสองสามวันนี้ ข้าขอโทษพระองค์”
เฟิงหยูเฮงทำอะไรไม่ถูกแม้ว่านางจะสนับสนุนซวนเทียนยี่และหวังว่าเฟิงเซียงหรูจะได้อยู่กับซวนเทียนยี่ นางก็ต้องยอมรับว่าเฟิงเซียงหรูทำถูกต้องในการทำเช่นนี้ ผู้หญิงไม่ควรมองหาความสมบูรณ์แบบเพราะพวกนางรู้สึกเจ็บปวดและแต่งงานกับคนที่ปฏิบัติต่อพวกนางอย่างดี มันก็ดีถ้าพวกนางไม่มีใครอยู่ในใจ แต่เมื่อหัวใจของพวกนางมีคนอื่นอยู่แล้ว มันจะเป็นอันตรายต่อคนที่ดีต่อพวกนาง เช่นเดียวกับที่เฟิงเซียงหรูพูด มันไม่ยุติธรรมกับคนผู้นั้นจริง ๆ
นางตบแขนเฟิงเซียงหรูด้วยความมั่นใจเบาๆ “อย่าคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เจ้าทำสิ่งนี้ถูกต้องแล้ว โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่เจ้าเลือก พี่สาวจะอยู่เตียงข้างเจ้าเสมอ” ในขณะที่นางเงยหน้าขึ้นนางเห็นซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วเดินมา นางจึงบอกเฟิงเซียงหรู “องค์ชายเจ็ดอยู่ที่นี่”
เฟิงเซียงหรูเงยหน้าขึ้นแล้วมองซวนเทียนฮั่วนางรู้สึกมั่นใจเล็กน้อย เมื่อฮ่องเต้ได้อนุญาตการแต่งงาน ซวนเทียนฮั่วมีความคิดที่ดีที่สุดในการแก้ไขปัญหาของนาง และเนื่องจากเสนาบดีหลายคนสร้างแรงกดดันต่อฮ่องเต้ นางจึงสามารถหลีกเลี่ยงการถูกทำร้ายได้ นางรู้สึกขอบคุณคนเหล่านี้อย่างมาก แต่ก็ผิดหวังเล็กน้อยเช่นกัน แม้ว่าซวนเทียนยี่จะรีบออกไปคุกเข่าทันทีและขอการแต่งงานกับนาง ให้นางเป็นพระชายาเอกขององค์ชายสี่ วิธีนี้ค่อนข้างรุนแรงและมีความรู้สึกเป็นปรปักษ์กับฮ่องเต้ แต่เฟิงเซียงหรูคิดว่าถ้าองค์ชายเจ็ดใช้วิธีนี้เพื่อช่วยนางให้พ้นจากปัญหา แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่สำเร็จ แม้ว่านางจะยังถูกบังคับให้แต่งงานกับองค์ชายแปดในตอนท้าย นางก็จะมีความสุขใช่หรือไม่ ?
น่าเสียดายที่ซวนเทียนฮั่วไม่ใช่ซวนเทียนยี่แม้ว่าเขาจะเป็นน้องชาย ซวนเทียนฮั่วก็มีเหตุผลและมีความละเอียดรอบคอบมากขึ้นเมื่อคิดถึงเรื่องต่าง ๆ สิ่งที่เขาทำประสบความสำเร็จและไม่มีความเสี่ยงใด ๆ
อารมณ์ของเฟิงเซียงหรูนั้นซับซ้อนและแม้ว่าซวนเทียนฮั่วที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง นางก็ยังคงซึมซับในความคิดของนางเอง
ซวนเทียนหมิงเป็นคนที่พูดเบาๆ ถามเฟิงหยูเฮง “อาการป่วยของพี่แปด…”
”โรคผู้หญิง! ” นี่เป็นการพูดในระดับต่ำ แต่ก็เพียงพอสำหรับทั้งสี่คนที่จะได้ยิน เฟิงเซียงหรูยังคงรู้สึกงุนงง แต่นางก็สับสนหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ นางมองพี่สาวคนที่สองของนางด้วยความสับสน จากนั้นนางได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดอีกครั้ง “เมื่อหลายวันก่อนพวกเขาจัดพี่เลี้ยงส่วนตัวให้กับจื่อหรู ข้าโยนผู้หญิงคนนั้นไปที่เตียงของพี่แปด พวกเขาทั้งสองพัวพันกันจนเกิดโรคผู้หญิง ไม่สามารถโทษข้าได้”
คำพูดเหล่านี้ทำให้พวกเขาทั้งสามคนแสดงรอยยิ้มที่มีปัญหาซวนเทียนหมิงยกนิ้วและยกย่อง “ชายาของข้าวิเศษมาก ! ”
แต่ซวนเทียนฮั่วพูดอย่างโมโห“มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่คิดวิธีการนี้ได้”
“มีความลับอะไรหรือ? ” หัวเล็ก ๆ ของเฟิงจื่อหรูบีบตัวเข้ามาถามด้วยความสับสน
เฟิงหยูเฮงจะอธิบายสิ่งต่างๆ เหล่านี้กับเด็กได้อย่างไร นางจึงรวบน้องชายของนางเข้ามาในอ้อมแขนของนาง และบอกเขาว่า “คนชั่วจะได้รับการแก้แค้น องค์ชายแปดไม่ใช่คนดี”
เฟิงจื่อหรูพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “วันหนึ่งการลงโทษจะตกใส่หัวของทุกคนที่ต่อต้านความรู้สึกผิดชอบชั่วดีและทำสิ่งที่ไม่ดี มาดูกันว่าสวรรค์จะลงโทษพวกเขาอย่างไร ! ”
งานเลี้ยงของฮ่องเต้นี้จบลงอย่างเร่งด่วนทันใดนั้นทุกคนไม่สามารถแยกแยะสถานการณ์จนถึงจุดที่เมื่อผู้คนกำลังเดินไปที่ประตูวัง พวกเขายังคงคุยกันถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างงานเลี้ยงของฮ่องเต้
สำหรับพระสนมและท่านผู้หญิงที่อยู่ใกล้ชิดกับพระชายาหยวนกุ๋ยก็รีบวิ่งไปที่ตำหนักชุนชานประการแรก พวกนางอยากรู้อาการป่วยขององค์ชายแปดคืออะไร อาการป่วยนี้คุกคามชีวิตหรือไม่? ประการที่สอง พวกเขากระตือรือร้นที่จะแสดงต่อหน้าฮ่องเต้ อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการแสดงความโปรดปรานต่อพระชายาหยวนกุ๋ย ทำให้พระชายาหยวนกุ๋ยรู้ว่าพวกนางยังกังวลเกี่ยวกับองค์ชายแปด
และฮองเฮาก็นำพระสนมและท่านผู้หญิงกลับไปที่ตำหนักในอย่างเงียบๆ ราวกับว่าทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกนาง เหมือนอย่างที่พวกนางมาที่นี่เพื่อนั่ง และเฝ้าดูงานฉลองก็แค่นั้น
จาวเหลียนไม่ได้กลับไปที่ตำหนักจิงซีเขาเลือกที่จะออกจากพระราชวังพร้อมเฟิงหยูเฮงและที่เหลือ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในราชวงศ์ต้าชุนไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับเขา และเขายังบอกเฟิงเซียงหรูด้วยน้ำเสียงที่น่าเสียใจ “ถอนหายใจ มันน่าเสียดายที่เจ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ให้แต่งงานกับองค์ชายแปด ไม่เช่นนั้นองค์ชายเจ็ดก็เป็นของข้า ใช่หรือไม่ ? ”
เฟิงเซียงหรูมักจะสูญเสียคำพูดเมื่อต้องรับมือกับจาวเหลียนและตอนนี้อารมณ์ของนางไม่ดี นางก็ไม่สนใจเขา จาวเหลียนไม่ยอมแพ้ เขาชักชวนเฟิงเซียงหรูด้วยคำพูดเช่นนี้อีก
องค์ชายหกอยู่ในกลุ่มคนที่ออกจากพระราชวังพร้อมกับซวนเทียนหมิงและกำลังพูดกับซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วเขาก้มหน้าลงเล็กน้อย เฟิงหยูเฮงฟังซวนเทียนเฟิงกล่าว “เหตุการณ์ในวันนี้เกิดขึ้นฉับพลัน ถ้าลากออกไปอีก ข้ากลัวว่าเสด็จพ่อจะจับตามองทหารในมือของข้า” ขณะที่เขาพูดเขากวาดสายตาไปที่ด้านในของพระราชวัง จากนั้นชี้ไปที่กองทหารองครักษ์ที่ผ่านมาหลายครั้ง “พวกนั้นไม่ใช่ทหารจากพระราชวัง พวกเขาเป็นคนจากกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือของข้า ข้าจำพวกเขาได้”
ซวนเทียนฮั่วกล่าวด้วยความโมโห“พี่หกย้ายทหาร 30,000 นายมาให้ข้า แต่ข้าก็ไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้ทั้งหมด ในตอนท้ายน้องแปดต้องการพวกเขา และข้าไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับมันได้ พี่หก ข้าขอโทษจริง ๆ ”
ซวนเทียนเฟิงโบกมือ“ข้าจะโทษเจ้าได้อย่างไร การที่เสด็จพ่อกลายเป็นเช่นนี้เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนไม่ได้คาดหวัง สิ่งเดียวที่เราทำได้คือการหาคนที่ทำสิ่งไม่ดีในเงามืดอย่างรวดเร็ว ให้เสด็จพ่อได้สติกลับมาโดยเร็วที่สุด ถ้าไม่เช่นนั้นถ้าพระชายาหยวนกุ๋ยตั้งครรภ์ และน้องแปดก็กลายเป็นองค์รัชทายาทอย่างเป็นทางการ เก้าก็คงจะถูกกดดันมากกว่านี้” ขณะที่เขาพูดเขามองไปที่ซวนเทียนหมิงและพูด ในขณะที่มองขอโทษ “น้องเก้า สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตำหนักของเสด็จแม่ของข้า ข้าหาโอกาสที่จะขอโทษเจ้า ไม่ต้องกังวล ข้าได้ตรวจสอบ และเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแน่นอน เจ้าก็รู้นิสัยของนาง นางไม่สบายตั้งแต่ข้ายังเป็นเด็กหนุ่ม ข้าไม่สามารถจัดการนางได้แม้ว่าข้าต้องการ นอกจากนี้พระราชวังก็วุ่นวายมาก วันนี้ความสนใจของข้าไม่สามารถจดจ่ออยู่กับนางได้อย่างเต็มที่ ถ้ามีบางอย่างที่ถูกมองข้าม ข้าหวังว่าน้องเก้าจะให้อภัยเรื่องนี้”
เขาหมายถึงพระสนมหลี่ซึ่งเป็นคนจัดงานศพให้คนเป็นเพื่อทำอันตรายต่อซวนเทียนหมิงซวนเทียนหมิงไม่ได้คิดมาก เขาเพียงแค่บอกซวนเทียนเฟิงว่า “ข้ารู้ว่าพระสนมหลี่ถูกควบคุมโดยอารมณ์แปลก ๆ ของนางเท่านั้น การกระทำที่ทำนั้นไม่มีจริง อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ถือสา มันก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะทำเช่นนั้น เมื่อเสด็จพ่อเป็นเช่นนี้ ไม่ขอปิดบังเจ้า เงื่อนไขนี้มีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทักษะการใช้กู่ ถ้าพระสนมหลี่ยังคงทำสิ่งเหล่านี้อย่างลับ ๆ นางสามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างง่ายดาย ในเวลานั้น เมื่อน้ำในอ่างสกปรกเทลงมา พวกเจ้าทุกคนจะไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย”
ซวนเทียนเฟิงเข้าใจด้วยเหตุผลนี้พยักหน้า“ไม่ต้องกังวลข้าจะขอให้ใครบางคนจับตาดดูนางอย่างใกล้ชิด แม้ว่านางจะต้องถูกมัด ข้าก็จะไม่ยอมให้นางทำสิ่งนั้นอีกครั้ง”
เนื่องจากงานเลี้ยงของฮ่องเต้สิ้นสุดลงอย่างกะทันหันและฮ่องเต้ก็มีความกังวล เขาไล่ทุกคนนอกสถานที่ แขกชายและหญิงจึงไม่ได้แยก ทุกคนออกจากประตูเต๋อหยาง เมื่อพวกเขาอยู่ใกล้กับประตูวัง จาวเหลียนก็ขึ้นมาที่ฝั่งของซวนเทียนฮั่วและพูดตรง ๆ ว่า “เมื่อพระองค์พาเฟิงเซียงหรูเข้าไปแล้ว พระองค์อาจจะพาข้าเข้าไปด้วย ข้าจะย้ายไปที่ตำหนักของพระองค์สักสองสามวันดีหรือไม่ ? ”
ก่อนที่ซวนเทียนฮั่วจะตอบพวกเขาได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนอย่างกระวนกระวายนอกประตูพระราชวัง “สามี ในที่สุดเจ้าก็ออกจากพระราชวัง ! ”