The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1084 การเติบโตด้วยกันเป็นสิ่งที่ยากที่สุด

ตอนที่1,084 การเติบโตด้วยกันเป็นสิ่งที่ยากที่สุด
ในที่สุดผู้ปกครองกูซูก็มาถึงเมืองหลวงหลังจากที่ออกจากเมืองไปหนึ่งวันก่อนหน้านี้ และเข้าสู่เมืองหลวงพร้อมกับคณะผู้ติดตามในวันรุ่งขึ้นมุ่งหน้าไปยังที่พักทันที
แม้ว่าเขามาถึงเมืองหลวงล่วงหน้าไม่ใช่ความลับอีกต่อไปและเขาแสดงตัวต่อหน้าคนอื่น ๆ ในพระราชวังของฮ่องเต้ซึ่งอยู่ภายใต้ความสามารถส่วนตัวของเขา และไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเป็นทางการในระดับชาติ นอกจากนี้ฮ่องเต้ยังถูกควบคุมด้วยกู่ในเวลานั้น และไม่สามารถเป็นเจ้าภาพได้
และครั้งนี้ราชวงศ์ต้าชุนมีองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เมื่อซวนเทียนเฟิงได้รับข่าวว่าผู้ติดตามของฟานเทียนหลี่ได้เข้าพักที่โรงเตี๊ยม เขาก็ส่งคำเชิญไปทันที ในช่วงเช้าของวันรุ่งขึ้นฟานเทียนหลี่เข้าพระราชวังในฐานะผู้ปกครองของกูซู และต่อหน้าเสนาบดีทั้งหมดด้วยตำแหน่งของเขาในฐานะผู้ปกครองคนปัจจุบันของกูซู เขาได้แสดงความเคารพต่อองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ พวกเขาเป็นชนกลุ่มน้อยของราชวงศ์ต้าชุนและแสดงจุดยืนของเขาด้วย ;jkในช่วงเวลาที่เขาเป็นผู้ปกครอง กูซูจะจงรักภักดีต่อราชวงศ์ต้าชุน
มีคนหลายคนที่กระซิบบอกตัวเองว่าผู้ปกครองกูซูทำตัวอ่อนน้อมเพียงเพราะเขาต้องการแต่งงานกับองค์หญิงหวู่หยางหลังจากนั้นทั้งสองได้พบกันบ่อยครั้งในทุกวันนี้ และทุกคนที่พยายามรับข้อมูลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวในราชสำนักและเมืองหลวงจะรู้เรื่องนี้ ด้วยการมีความคิดเช่นนี้ การกระทำของผู้ปกครองกูซูที่ลดระดับตนเองทำให้คนอื่นรู้สึกว่าไม่จริงใจ ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าเมื่อเขาแต่งงานกับองค์หญิงหวู่หยาง เขาจะไม่กลับคำพูด　　ดังนั้นมีคนยกข้อสงสัยนี้ฟานเทียนหลี่ไม่โกรธ เขาเพียงแต่พูดด้วยรอยยิ้ม “กูซูได้เห็นกำลังของกองทัพของราชวงศ์ต้าชุนมาก่อน ได้เห็นสายฟ้าสวรรค์ที่องค์ชายหยูที่สร้างขึ้นมา เศษฝุ่นจำนวนมากภายใต้การระเบิดของสายฟ้าสวรรค์ กูซูเป็นเพียงอาณาจักรเล็ก ๆ แต่ก็มีสวรรค์เล็ก ๆ ของตัวเอง เราไม่ต้องการที่จะสูญเสียสวรรค์เล็ก ๆ นี้ ดังนั้นเราจึงยอมจำนนต่อราชวงศ์ต้าชุน ฮ่องเต้องค์ก่อนเคยพูดเรื่องนี้เมื่อพระองค์ยังคงปกครองอยู่ พระองค์หลงเชื่อคำพูดที่น่ารังเกียจของอดีตแม่ทัพบีซู่ และการต่อต้านราชวงศ์ต้าชุนเป็นข้อผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระองค์ได้ทำในการปกครองมานานหลายปี ข้าไม่เชื่อว่าเราจะสามารถต้านสายฟ้าสวรรค์ของราชวงศ์ต้าชุนได้หลังจากขึ้นครองบัลลังก์ ดังนั้นกูซูจึงยอมสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ต้าชุนซึ่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”
คำพูดของเขามีเหตุผลและถือเป็นการวิเคราะห์ที่สมเหตุสมผลแต่ในราชสำนักยังมีคนที่รู้สึกว่ามันเป็นคำพูดที่บิดเบี้ยว ดังนั้นพวกเขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “สิ่งที่พระองค์หมายถึงคือถ้าราชวงศ์ต้าชุนไม่มีสายฟ้าสวรรค์ กูซูจะไม่ยอมสวามิภักดิ์หรือ ? ”
ฟานเทียนหลี่ถามในทางกลับกัน“ถ้าราชวงศ์ต้าชุนไม่แข็งแกร่งขนาดนั้นแล้ว พวกเขาจะมีรัฐบริวารทั้งสี่ได้อย่างไร ? ”
”เจ้า……”
“ข้าเพียงอธิบายความจริงอาณาจักรที่แข็งแกร่งจะมีรัฐบริวาร และอาณาจักรต่างๆ เหล่านั้นเลือกที่จะขึ้นอยู่กับอาณาจักรนั้นเพราะพลังของพวกเขาอ่อนแอกว่าอีกฝ่าย และจำเป็นต้องพึ่งพาการคุ้มครองอาณาจักรอื่น ๆ เพื่อรักษาความมั่งคั่งของอาณาจักรตัวเอง เพื่อความอยู่รอดที่ดีขึ้นในอนาคต กูซูรู้สึกหวาดกลัวจากการโจมตีของราชวงศ์ต้าชุน และความเสียหายที่ยั่งยืนไม่สามารถกู้คืนได้ภายในหนึ่งร้อยปีข้างหน้า ข้าเป็นตัวแทนของกูซูในการแสดงความสวามิภักดิ์ต่อราชวงศ์ต้าชุน นี่เป็นทัศนคติที่ผู้ปกครองของต่างอาณาจักรควรมีและเป็นการเรียนรู้ที่จะสวามิภักดิ์เช่นกัน” เขาพูดอย่างสงบ “แน่นอนถ้าวันหนึ่งราชวงศ์ต้าชุนตกไปถึงจุดที่มันอ่อนแอกว่ากูซู กูซูจะไม่ยอมแพ้อีกต่อไป ณ จุดนั้นไม่ใช่แค่กูซู อาณาจักรเล็ก ๆ อื่นจะเลือกทำเช่นนี้ ดังนั้นสุภาพชน สำหรับความพยายามที่เคยสงสัยว่าข้าจริงใจหรือไม่ จะเป็นการดีกว่าที่จะคิดวิธีที่จะรักษาและพัฒนาโชคลาภของราชวงศ์ต้าชุนต่อไปไม่ใช่หรือ ? ไม่ว่าอาณาจักรเล็กๆ จะก่อกบฏหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับว่าราชวงศ์ต้าชุนจะเติบโตแข็งแกร่งขึ้นหรือไม่”
เสนาบดีแต่ละคนไม่ต้องการที่จะรับรู้คำพูดของเขาแต่เสนาบดีฝ่ายซ้ายและเสนาบดีฝ่ายขวาเป็นผู้นำปรบมือ เสนาบดีฝ่ายขวากล่าวว่า “ฮ่องเต้แห่งกูซูนั้นพูดถูกต้อง ต้องการให้ผู้อื่นสวามิภักดิ์เราให้ตลอด เราต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าเรากำลังเดินนำหน้าคนอื่นอยู่เสมอ สิ่งที่พระองค์บอกว่าราชวงศ์ต้าชุนเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว”
ฟานเทียนหลี่คำนับอย่างรวดเร็ว“ท่านใต้เท้า นั่นเป็นการยกย่องมากเกินไป”
การประชุมอย่างเป็นทางการกับผู้ปกครองกูซูไม่ถือว่ามีความสุขแต่เป็นวิธีพื้นฐานที่สุดที่ใช้สำหรับการสื่อสารระหว่างสองอาณาจักร หลังจากนั้นในตอนกลางคืนองค์ชายหกได้จัดงานเลี้ยงขึ้นในห้องโถงด้านข้างของห้องโถงเจียน เชิญฮ่องเต้ ฮองเฮา องค์ชายและพระชายา อ๋องเหวินซวนและพระชายาของเขา และองค์หญิงหวู่หยาง ซวนเทียนเก้อเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ถือเป็นงานเลี้ยงครอบครัว และแตกต่างจากการเยี่ยมเยียนอาณาจักร งานนี้จัดขึ้นเพื่อขอบคุณฟานเทียนหลี่ที่ช่วยเหลือฮ่องเต้
ด้วยจุดประสงค์นี้ฮ่องเต้จึงต้องเข้าร่วม นอกจากนี้เขาได้ยินมาว่าฟานเทียนหลี่ต้องการแต่งงานกับซวนเทียนเก้อ และเก็บความโกรธไว้วางแผนที่จะทำลายงานสมรสครั้งนี้ ดังนั้นเขาจึงเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองครอบครัวด้วยภารกิจจนถึงจุดที่ไม่ว่าฮองเฮาพยายามแนะนำเขาก่อนมา ความโกรธนั้นก็ยังปรากฏบนใบหน้าของเขาและมันก็ดูไม่ดี
ปัจจุบันฮ่องเต้สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในตอนนี้มันเป็นเพียงว่าเขาไม่สามารถเดินเร็วเกินไป เขาไม่มีปัญหาในการเดินช้า
เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงครอบครัวจึงมีขั้นตอนไม่มากนักที่โต๊ะที่มีขนาดใหญ่มาก ทุกคนนั่งรอบ ๆ ฟานเทียนหลี่นั่งข้างซวนเทียนเฟิง และครอบครัวของอ๋องเหวินซวนนั่งคั่นเขากับฮ่องเต้ และซวนเทียนเก้อนั่งถัดจากฮ่องเต้ และเมื่อทั้งสองสบตากัน ก็จะเห็นใบหน้าเขินอายของเทียนเก้อหลายต่อหลายครั้ง เมื่อเห็นเช่นนี้ อ๋องเหวินซวนสามารถคิดได้เพียงอารมณ์ในหัวใจของเขา : บุตรสาวที่โตแล้วไม่สามารถเก็บไว้ได้ !
ในส่วนที่เกี่ยวกับฟานเทียนหลี่ที่ลงมือทำเพื่อช่วยชีวิตฮ่องเต้รู้สึกขอบคุณอย่างแท้จริง ในท้ายที่สุด การทิ้งเรื่องนั้นไว้กับซวนเทียนเก้อ ฟานเทียนหลี่ก็ช่วยชีวิตเขาไว้ และเขาไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ช่วยราชวงศ์ต้าชุน ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะมอบบัลลังก์ให้แก่องค์ชายแปดภายในความสับสนทางความคิดของเขาและทำให้หลิวซื่อกลายเป็นฮองเฮา แล้วราชวงศ์ต้าชุนในอนาคตจะอยู่ภายใต้คู่มารดาและบุตรชายคนนั้น มันเป็นความคิดที่หนาวเหน็บ
การใช้ชาเพื่อแทนที่สุราเขาถือจอกน้ำชาของเขา และบอกกับฟานเทียนหลี่ว่า “ข้าได้ยินมาว่าเป็นผู้ปกครองกูซูที่ถอนพิษกู่ในตัวข้าออกไป ข้ารู้สึกขอบคุณมากสำหรับเรื่องนี้ ในตอนแรกกูซูเป็นรัฐบริวารของราชวงศ์ต้าชุนจากนั้นกลายเป็นอาณาจักรศัตรู แต่โดยไม่คาดคิดเมื่อข้าตกอยู่ในอันตราย ผู้ปกครองกูซูจะเข้ามาช่วย ด้วยความมีน้ำใจนี้ ข้าจึงยึดมั่นในหัวใจและไม่สามารถชดเชยได้อย่างเต็มที่ วันนี้ข้าจะทำการตัดสินใจจากนี้เป็นต้นไป ภายใน 50 ปีข้างหน้า กูซูไม่จำเป็นต้องส่งเครื่องบรรณาการรายปีให้กับราชวงศ์ต้าชุนและทุก ๆ ปีพลเมืองของกูซูจะได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์ต้าชุน ซึ่งถือเป็นการตอบแทนของข้าถึงเจ้า” Aileen-novel
เทียนหลี่ยืนขึ้นอย่างรวดเร็วและแสดงความขอบคุณหลังจากเขาได้ยินสิ่งนี้สำหรับกูซูที่เพิ่งมีประสบการณ์ในสงครามและได้รับการยกเว้นการส่งมอบเครื่องบรรณาการรายปีถึง 50 ปีถัดไปถือว่าเป็นความเมตตาสูงสุด เพื่ออธิบายอย่างละเอียดยิ่งขึ้น การส่งเครื่องบรรณาการนั้นไม่ใช่แค่เงิน แต่หมายความว่าสิ่งที่ดีที่สุดในกูซูจะต้องถูกส่งมายังราชวงศ์ต้าชุนซึ่งรวมถึงผ้าซึ่งเป็นหนึ่งในห้าสมบัติล้ำค่าและสมุนไพรที่มีค่ามากที่สุดในทะเลทราย นี่ก็ยังไม่ถือว่ามาก เครื่องบรรณาการรายปีหมายถึงการก้มหัวของพวกเขา และยังหมายถึงการมอบของขวัญและการประจบสอพลออีกด้วย เมื่อกูซูได้รับการยกเว้นจากการส่งมอบเครื่องบรรณาการ พวกเขาจะมีตำแหน่งและศักดิ์ศรีในหมู่อาณาจักรทะเลทราย จะมีหลายความช่วยเหลือที่ซ่อนเร้นอยู่ในความมั่งคั่งของประเทศของพวกเขา ผลประโยชน์ไม่สามารถวัดได้”
การลุกขึ้นและแสดงออกถึงความขอบคุณของเขาคือการกระทำจากก้นบึ้งของจิตใจมันเป็นเพียงว่าหลังจากที่แสดงความขอบคุณ เขาไม่ได้พูดจาอ้อมค้อมอีกต่อไป เขาไม่ต้องการคิดอะไรมากมายก่อนพูด ดังนั้นโดยไม่ลังเลเขาพูดกับฮ่องเต้โดยตรง “ข้ามาที่ราชวงศ์ต้าชุน เหตุผลแรกคือเพื่อปกป้องฝ่าบาทจากอันตราย ประการที่สองคือเพราะมีการร้องขอที่ไม่สมควร ข้าหวังว่าฝ่าบาทจะทรงเมตตา”
“โอ้”ฮ่องเต้เงยหน้าขึ้นมองเขาเล็กน้อยและใบหน้าของเขาซีดลง เขาถามเทียนหลี่ว่า “เจ้าต้องการแต่งงานกับหลานสาวคนเดียวของข้างั้นหรือ ? ”
“ฝ่าบาททรงช่างสังเกตข้ามีความตั้งใจเช่นนั้น” หลังจากพูดอย่างนี้แล้วเขาก็จ้องมองที่ซวนเทียนเก้อ และพูดอีกครั้งว่า “ข้อเสนอการแต่งงานนี้ไม่ใช่การแต่งงานทางการเมืองระหว่างสองประเทศ แต่เพราะข้ารักปักใจต่อองค์หญิงหวู่หยาง ฝ่าบามจะอนุญาตหรือไม่พะยะค่ะ ? ”
คำพูดเหล่านี้เกือบจะทำให้ซวนเทียนเก้อและเฟิงหยูเฮงผุดลุกขึ้นยืน! รักปักใจ ! ฟานเทียนหลี่สามารถพูดถ้อยคำเช่นนั้นได้ด้วยหรือ ?
เฟิงหยูเฮงถามซวนเทียนหมิง“ถ้าเป็นเจ้าที่พูดจาหวานเลี่ยนเช่นนี้ เจ้าจะพูดออกมาดัง ๆ ได้หรือไม่ ? ”
ซวนเทียนหมิงส่ายหน้า“ข้าจะไม่ทำ ชายาขององค์ชายผู้นี้ได้หมั้นหมายกับองค์ชายผู้นี้มาตั้งแต่เด็กและไม่สามารถหนีไปได้”
“ถ้าไม่มีการหมั้นล่ะ? ”
“จากนั้นอาจเป็นไปได้เพื่อให้ได้ชายาคนนี้ ไม่มีอะไรจะเสียด้วยการพูดคำพูดที่ไม่ดีกับคนอื่น”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าสามีของนางเปลี่ยนไปถ้าเปฌรอดีตที่ผ่านมา ซวนเทียนหมิงจะไม่ยอมพูดถ้อยคำเช่นนี้ เหมือนตอนนี้ ต่อหน้าคนอื่นเขาจะไม่พูดอย่างแน่นอน แต่เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกัน ซวนเทียนหมิงจะกำจัดกลิ่นอายที่น่ากลัวของเขาทิ้ง ความเย่อหยิ่งหายไป และทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อตอบสนองนาง นางคิดว่านี่อาจเป็นวิธีที่ไม่ซ้ำกันที่พวกเขามีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นด้วยหรือ ? คนรักที่อยู่ด้วยกันจะทำตัวแตกต่างกันเมื่อเทียบกับคนอื่นเสมอ
เป็นไปตามที่คาดไว้คำพูดของฟานเทียนหลี่ทำให้ฮ่องเต้รังเกียจและแสดงความสะอิดสะเอียนฮ่องเต้เริ่มโกรธแล้วก็โกรธมาก ! เขาตบโต๊ะทำให้จานที่อยู่ตรงหน้าเด้งขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็พูดด้วยความโกรธ “อวดดี ! เจ้าช่วยข้าด้วยเรื่องกู่ และใช้สิ่งนี้เพื่อข่มขู่องค์หญิงให้แต่งงานด้วย เจ้าจะมีความตั้งใจจากใจจริงของเจ้าได้อย่างไร ? ”
ฟานเทียนหลี่เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้แล้วและไม่อารมณ์เสียเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ความตั้งใจของข้าเป็นความปรารถนาที่จริงใจอย่างแท้จริงที่จะแต่งงานกับองค์หญิงหวู่หยาง และจิตใจนี้ไม่มีความเกี่ยวข้อง แม้ว่าเรื่องดังกล่าวจะไม่เกิดขึ้น ข้าก็จะมาที่ราชวงศ์ต้าชุนชุน และนำเสนอสินสอดทองหมั้นให้กับองค์หญิงหวู่หยาง”
ฮ่องเต้จ้องมองที่ฟานเทียนหลี่อย่างพยายามหาพิรุธอย่างไรก็ตามในขณะที่เขาจ้องมอง เขารู้สึกว่าผู้ปกครองหนุ่มของกูซูให้ความรู้สึกที่เขาคุ้นเคย ความรู้สึกนั้นมาจากบุตรชายคนที่เก้าของเขา กลิ่นอายที่น่ากลัวและความเย่อหยิ่ง แต่ในเวลาเดียวกันความหลงใหลภายใน ความภักดีและความมั่นคงไม่จำกัด
ทันใดนั้นเขารู้สึกว่านี่ควรจะเป็นเด็กที่ดีและเป็นเช่นเดียวกับหมิงเอ๋อของเขา เมื่อเขาแต่งงานและมีภรรยา เขาจะปฏิบัติต่อภรรยาของเขาเป็นอย่างดี ทั้งสองจะมีชีวิตแต่งงานที่มีความสุขและเติบโตไปด้วยกัน
เมื่อเขาคิดถึงการเติบโตไปพร้อมๆ กัน ความโศกเศร้าก็ลุกฮือขึ้นมาในใจของเขาอีกครั้ง คำพูดเหล่านี้พูดง่าย แต่จริง ๆ แล้วมันยากจริง ๆ ! ทั้งชีวิตของเขา เขาต้องการที่จะหาคนที่เขาจะสามารถแก่เฒ่าไปด้วยกัน และเขาก็พบว่ามันมีความยากลำบาก แต่เขาก็ทำลายมันเอง ดังนั้นเขาจึงเต็มใจมอบความรักระหว่างคนหนุ่มสาวอย่างแท้จริง เขาเคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเขาไม่ต้องการให้ซวนเทียนเก้อแต่งงานทางการเมืองเพื่อเห็นแก่ราชวงศ์ต้าชุน ตราบใดที่นางชอบคนผู้นั้น แม้ว่าจะเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ทั่วไป ตราบใดที่ทั้งสองรักกันอย่างแท้จริง เรื่องอื่น เขาสามารถให้เกียรติบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการเป็นหลานเขย
เขาไม่คิดว่าวันนี้จะมีใครบางคนมาขอแต่งงานและคนนี้ต้องการที่จะพาหลานสาวที่รักมากที่สุดไปยังที่ห่างไกล พานางไปที่ทะเลทรายอันยิ่งใหญ่
เขาถอนหายใจอย่างขมขื่นมองที่ซวนเทียนเก้อที่นั่งข้างๆ เขา แต่เมื่อเขาเห็นสัญญาณแห่งความคาดหวังและความตั้งใจในสายตาของเด็กคนนั้น เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเก็บนางไว้ได้ เขาเอ่ยปากถามด้วยความเจ็บปวด “เมื่อเทียนเก้อไปที่กูซู เมื่อข้าตาย เจ้าจะอยู่ข้างเตียงของข้าหรือไม่”