The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1085 พวกเราทุกคนเป็นหนี้?

ตอนที่1,085 พวกเราทุกคนเป็นหนี้?
ตั้งแต่ฮ่องเต้โดนกู่ควบคุมเขามักจะนำหยิบยกหัวข้อของการตายขึ้นมา เขาบอกกับจางหยวนว่าเขาคงมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่ถึงหนึ่งปี และแม้ว่าเขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เขาก็ไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปและคิดว่าการมีชีวิตอยู่เป็นความทุกข์อย่างหนึ่ง
วันนี้ต้องเผชิญกับข้อเสนอการแต่งงานของฟานเทียนหลี่เขาคิดเกี่ยวกับความตายอีกครั้ง เพียงแค่คิดว่าด้วยซวนเทียนเก้อแต่งงานไปอยู่ไกลแสนไกล นางจะไม่สามารถอยู่ใกล้เตียงเมื่อเขาใกล้จะตายแล้ว เขาจะไม่ได้พบหลานสาวอีกต่อไป เขาลุ่มหลงมากที่สุดอีกครั้ง ดังนั้นเขาอาจไม่ได้พักผ่อนแม้หลังจากเข้ามาในพื้นที่ !
ดังนั้นฮ่องเต้ก็ทำตัวเป็นคนหัวแข็งและส่ายหน้าปฏิเสธ“ไม่มีทาง ไม่มีทาง ! ข้าไม่อนุญาตให้เทียนเก้อแต่งงานไปยังสถานที่อันห่างไกลเช่นนี้ หลานสาวของข้ายังคงต้องดูแลข้าในวัยชรา และส่งข้าลงหลุม ! เมื่อถึงวาระสุดท้ายของข้าในปีหน้ามาถึง ข้าจะไปเรียกนางกลับมาได้อย่างไร ? ”
เมื่อเขาพูดอย่างนี้ทุกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันไม่มีความสุข คนแรกที่ตอบโต้คือเฟิงหยูเฮง นางขมวดคิ้วและพูดกับฮ่องเต้ “เสด็จพ่อสงสัยในทักษะการแพทย์ของอาเฮงหรือเพคะ ? กี่ครั้งแล้วที่ข้าบอกให้เสด็จพ่อหยุดคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่จำเป็นเหล่านั้น เสด็จพ่อหมายถึงอะไร วาระสุดท้ายในปีหน้า ? ทำไมข้าไม่ตรวจพบสัญญาณเช่นนี้ ? ”
ซวนเทียนหมิงเย้ยหยันอย่างเยือกเย็นและกลอกตา“เสด็จพ่อทำให้ราชสำนักวุ่นวาย แล้วจดจ่ออยู่กับการแสวงหาความตาย เสด็จพ่อคิดว่าพี่หกเป็นคนที่รังแกง่ายหรือ เสด็จพ่อคิดว่าเป็นเรื่องง่ายที่จะหลอกพวกเราพี่น้องทุกคนหรือ ? ”
”อะไร? ” ฮ่องเต้ตกตะลึง “เจ้าหมายความว่าอย่างไร ข้าเป็นหนี้พวกเจ้าทุกคนจนถึงจุดที่ข้าไม่สามารถตายได้”
เมื่อเขาถามสิ่งนี้องค์ชายทุกคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง “ใช่พะยะค่ะ”
ฮ่องเต้หดหู่พวกเขาเป็นบุตรประเภทใด?
ขณะที่เขากำลังโกรธอยู่ซวนเทียนเก้อยื่นมือของนางไปกุมมือที่ใหญ่กว่าของฮ่องเต้และบอกเขาว่า “เสด็จลุง เทียนเก้อเต็มใจเพคะ”
“หืม? ” เขาค่อนข้างเตรียมพร้อมสำหรับมัน แต่ซวนเทียนเก้อยอมรับด้วยตัวเองคงทำให้หัวใจของฮ่องเต้ชราห่อเหี่ยว เขาถามซวนเทียนเก้อ “เจ้าเห็นด้วยกับอะไร ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าทะเลทรายนั้นใหญ่โต ? เจ้ารู้หรือไม่ว่าการอาศัยอยู่ในสถานที่นั้นยากลำบากแค่ไหน ? เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันอยู่ไกลแค่ไหน ? เมื่อเจ้าไปหากเจ้าต้องการเห็นดินแดนของราชวงศ์ต้าชุนอีกครั้ง มันจะยากมาก”
“เสด็จลุง”ตาของซวนเทียนเก้อเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็วเพราะนางเห็นว่าดวงตาของฮ่องเต้นั้นเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความลังเล และในไม่ช้าความทรงจำของเขาถูกจุดโดยเขาตั้งแต่ยังเด็กพุ่งพรวดไปข้างหน้า ทำให้นางลังเลที่จะจากไป แต่ไม่ว่านางจะไม่เต็มใจ นางก็ยังต้องจากไป นางบอกกับฮ่องเต้ว่า “ผู้หญิงต้องแต่งงานไม่ช้าก็เร็ว การแต่งงานไปที่ใกล้ ๆ เป็นความโชคดี การแต่งงานที่ไกลอาจจะไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ในอดีตเราคิดว่าดาโม่อยู่ไกล แต่ตอนนี้ราชวงศ์ต้าชุนของเราได้พิชิตเมืองสามแห่งของกูซู เมื่อพี่เก้าและอาเฮงแต่งงาน เทียนเก้อก็ไปที่ดาโม่ ซึ่งเป็นสถานที่ที่สวยงามมาก มันเชื่อมต่อกับชายแดนภาคใต้ของราชวงศ์ต้าชุนและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด เสด็จลุง ข้าไม่ได้แต่งงานไปไกล ข้าแต่งงานกับอาณาจักรซึ่งอยู่ข้าง ๆ ราชวงศ์ต้าชุน หากเสด็จลุงคิดถึงข้า ให้ส่งจดหมายผ่านนกอินทรีไป ข้าจะสามารถกลับมาหาเสด็จลุงได้ทันที เทียนหลี่สัญญากับข้าแล้วว่าพระองค์จะมากับข้า พาข้ากลับมาเยี่ยมครอบครัว ข้าสามารถอยู่ได้นานเท่าที่ข้าต้องการ เห็นหรือไม่ว่าข้าจะกลับมาทุกปี เสด็จลุงเต็มใจที่จะรอข้าทุกปีใช่หรือไม่เพคะ”
ฮ่องเต้รู้สึกว่าเขาไร้ประโยชน์ประโยคสองสามประโยคจากหญิงสาวทำให้เขารู้สึกอยากร้องไห้ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาจะอยากร้องไห้รู้สึกว่าวันที่เขาใช้ไปอย่างเปล่าประโยชน์ ทุกอย่างดีมาก และมันกลับกลายเป็นสถานะปัจจุบันในพริบตา ซวนเทียนเก้อแต่งงานไกลบ้าน ในตอนท้ายไม่ใช่เพราะพิษกู่ของเขาหรือ ?
เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้ใกล้จะสูญเสียการควบคุมอารมณ์ในที่สุดอ๋องเหวินซวนก็พูดว่า “เสด็จพี่ ข้ารู้ว่าเสด็จพี่ชื่นชอบเทียนเก้อ ข้าเป็นบิดาของนาง ข้าก็รักนางเช่นกัน แต่นางโตแล้วและมีความคิดของนางเอง เด็กหนุ่มจากกูซูคนนี้ ข้ารู้สึกว่าเขาค่อนข้างดี เขามีความอดทนต่อเทียนเก้อ เรายังมีสถานะที่ทัดเทียมกันอีกด้วย ผู้หญิงไม่สามารถเก็บไว้ได้หลังจากที่นางโตขึ้น โดยการบังคับให้นางทำตัวเป็นศัตรูของเสด็จพี่ ดังนั้นทำไมเราไม่ปล่อยไป นี่เป็นเส้นทางที่นางเลือก ไม่ว่านางจะเดินไปตามเส้นทางจริงหรือไม่ ขึ้นอยู่ว่านางมีความสามารถนั้นหรือไม่”
พระชายาเหวินซวนเช็ดน้ำตาของนางด้วยและพูดว่า “ใช่เพคะ ! ปล่อยนางไป ! ข้าได้ถามนางแล้ว นางเต็มใจเพคะ”
ฮ่องเต้โบกมือไล่ทุกคนออกไปเขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ มือของเขาปกปิดใบหน้า ขณะที่เขาเริ่มร้องไห้
เมื่อดูฉากนี้ฟานเทียนหลี่ก็เริ่มรู้สึกอิจฉา เขาเคยได้ยินข้อมูลว่าความเป็นญาติของตระกูลฮ่องเต้ของราชวงศ์ต้าชุนไม่ได้ถูกทำลายอย่างแท้จริง เพียงเพราะพวกเขาเกิดในศูนย์กลางอำนาจทางการเมือง แต่ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจว่าจะมีความเป็นญาติในตระกูลของฮ่องเต้ได้อย่างไร เช่นเดียวกับกูซูของเขา เพื่อเห็นแก่บัลลังก์ บิดาไม่ทำตัวเหมือนบิดา ทำตัวเหมือนเด็ก พี่น้องฆ่ากันเองทำให้ตกเป็นเหยื่อ เลือดเนื้อของตัวเองทั้งหมดนี้เป็นเรื่องปกติ เมื่อเขามาครั้งแรก และเห็นองค์ชายแปดใช้กู่เพื่อทำร้ายฮ่องเต้ แม้ว่าข้อมูลที่เขาได้ยินมานั้นเป็นเรื่องโกหก ต้าชุนก็เหมือนกับกูซู
แต่วันนี้จนกระทั่งวันนี้เขาเข้าใจแล้ว ดังนั้นความเป็นญาติในราชวงศ์ต้าชุนยังคงมีอยู่หลังจากทั้งหมด ดังนั้นในจิตใจของฮ่องเต้ องค์ชายและองค์หญิงของราชวงศ์ต้าชุนจึงเป็นสิ่งสำคัญ
มือเคลื่อนไปถึงแขนเสื้อของเขาถือสิ่งของที่เขาได้เตรียมไว้ล่วงหน้า ส่งผ่านไปยังจางหยวน อนุญาตให้เขานำเสนอต่อองค์ฮ่องเต้
เมื่อมองไปที่วัตถุที่ดูเหมือนตราประทับของฮ่องเต้ฮ่องเต้ก็ดูสับสน แต่เขาได้ยินฟานเทียนหลี่พูดว่า “นี่เป็นแบบจำลองของตราประทับของกูซู ด้วยการใช้สิ่งนี้ ข้าสัญญาเมื่อข้ายังเป็นผู้ปกครองของกูซู กูซูจะไม่มีวันทรยศราชวงศ์ต้าชุน ! ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่ทอดทิ้งองค์หญิง ในนามของกูซู ข้าสาบาน ในชีวิตนี้องค์หญิงหวู่หยางจะเป็นความรักเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของข้า ได้โปรดให้ความยินยอมในการอนุญาตให้องค์หญิงหวู่หยางเป็นภรรยาของข้า ! ” ไอรีนโนเวล
ฮ่องเต้พูดอะไรอีกบิดามารดาของนางได้ตกลงกันโดยไม่คำนึงว่าเขาเป็นลุง เขาไม่เต็มใจ เขาก็ไม่สามารถส่ายหน้าปฏิเสธได้ในเวลานี้ ยิ่งกว่านั้นคนผู้นี้ใช้แบบจำลองของตราประทับของราชวงศ์เป็นหลักฐาน นี่เป็นเหตุการณ์ประหลาดครั้งแรกที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาตั้งแต่สมัยโบราณ
ในที่สุดการแต่งงานครั้งนี้ได้รับการอนุมัติจากฮ่องเต้วันแต่งงานขององค์หญิงหวู่หยางจะจัดขึ้นหลังจากวันนี้ 15 วัน
องค์หญิงหวู่หยางแต่งงานกับกูซูเช้าวันรุ่งขึ้นได้ประกาศให้ทั้งอาณาจักรทราบโดยองค์ชายหก บรรยากาศแห่งความสุขเพิ่มขึ้นทันที ในเมืองหลวงทุกคนกำลังพูดถึงการแต่งงานครั้งนี้ บางคนบอกว่ามันดีและบางคนก็กังวลเหมือนฮ่องเต้ แต่ไม่ว่าอย่างไรวันแต่งงานถูกกำหนดไว้แล้ว ดังนั้นผู้คนเริ่มรำลึกถึงวันที่องค์หญิงหวู่หยางใช้เวลาในเมืองหลวงหลายคนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับสถานที่ที่พวกเขาได้เห็นองค์หญิงหวู่หยาง ในบางส่วนของเมืองหลวงวิธีที่นางไม่ได้แสดงออกและปฏิบัติต่อพลเมืองดีมาก นางยังเป็นเพื่อนที่ดีกับพระชายาหยู และทั้งสองจะออกไปด้วยกันบ่อยครั้ง ยื่นมือช่วยเหลือเมื่อพวกเขาพบกับพลเมืองที่เดือดร้อน
ผู้คนพูดเกี่ยวกับหัวข้อเหล่านี้เป็นเวลาหลายวันซึมซับอยู่ในความทรงจำของพวกเขา
และในเวลาเดียวกันความขัดแย้งก็เกิดขึ้นในตระกูลของเสนาบดีฝ่ายซ้ายเพราะเรื่องอื่นความขัดแย้งนี้เกิดขึ้นระหว่างสามีและภรรยา หลู่ซ่งกับบุตรสาวคนโต หลู่ปิง พวกเขาโต้เถียงกันมา 3 วันติดต่อกัน
เมื่อเร็วๆ นี้หลู่ซ่งรู้สึกมีความสุข เขารู้สึกว่าเขาเดิมพันในสิ่งที่ผิด การตัดความสัมพันธ์กับองค์ชายแปดนั้นถูกต้อง คัดค้านองค์ชายแปดพร้อมกับเสนาบดีในการตัดสินใจอย่างชาญฉลาด แต่ทำไมเขาถึงคิดว่าคนที่จะสืบทอดบัลลังก์ในอนาคตจะเป็นองค์ชายเก้าแน่นอน ? เมื่อเห็นว่าองค์ชายหกได้รับตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทน เมื่อเห็นองค์ชายหกจัดระเบียบราชสำนักที่วุ่นวายในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขาก็ค่อนข้างกระสับกระส่าย
หากสถานการณ์นี้ดำเนินต่อไปองค์ชายหกที่ครอบครองบัลลังก์มังกร นั่นเป็นเรื่องสมเหตุสมผล ! และดูเหมือนว่าองค์ชายเก้าพอใจและยังสนับสนุนอย่างเต็มที่ เขาสงสัยว่านี่เป็นข้อตกลงลับระหว่างองค์ชายเหล่านี้ องค์ชายหกจะสืบทอดตำแหน่งนี้ ในที่สุดราชบัลลังก์ก็จะตกไปถึงองค์ชายหกซึ่งอยู่อย่างสงบสุขกับทุกคน แต่ถ้าเป็นเช่นนี้แผนของเขาจะต้องเปลี่ยน
เมื่อมองไปที่บุตรสาวของเขาหลู่ปิงที่กำลังนั่งบนเก้าอี้อย่างสงบ หลู่ซ่งได้ระงับความโกรธในใจของเขาอย่างแรง และถามนางอีกครั้งว่า “ข้าพูดกับเจ้า เจ้าคิดอะไรอยู่ ? ”
หลู่ปิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและมีความหงุดหงิดปรากฏขึ้นบนสีหน้าอันสงบ นาง อ้าปากแล้วตอบหลู่ซ่ง “ข้าพูดหลายครั้งก่อนหน้านี้ ถ้าท่านพ่อยืนยันว่าทำเช่นนี้ ข้าไม่สามารถต่อต้านได้ แต่ข้าไม่เต็มใจ ดังนั้นท่านพ่อไม่ควรคาดหวังให้ข้าทำอย่างดีเมื่อถึงเวลานั้น แน่นอนว่าถ้าองค์ชายหกทำการตัดสินใจจากใบหน้าของผู้หญิงเท่านั้น โอกาสในการได้รับเลือกของข้าจึงสูงมาก น่าเสียดายที่เราเข้าใจว่าคนอย่างองค์ชายหกนั้นดีขนาดไหน ข้าไม่เชื่อว่าคนแบบนี้จะตัดสินใจจากใบหน้าของคนคนหนึ่ง”
คำพูดของหลู่ปิงทำให้สามีและภรรยาของหลู่ซ่งโกรธเก้อซื่อกล่าวว่า “ครอบครัวหลู่ได้เลี้ยงเจ้ามาหลายปีแล้ว และนี่เป็นสิ่งที่เจ้าตอบแทนหรือ ? บิดาของเจ้าได้ทำการพิจารณาหลายอย่างก่อนที่จะทำการตัดสินใจนี้ ถ้าเจ้าต้องการที่จะรู้ องค์ชายหกไม่ได้มีพระชายาเอกในขณะนี้ พระองค์ไม่มีนางสนม และตอนนี้พระองค์เป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าพระองค์คือฮ่องเต้ในอนาคต ด้วยตัวตนนี้ พระองค์ไม่สามารถดื้อดึงและไม่แต่งงานได้ ตราบใดที่เจ้ายินยอม บิดาของเจ้าสามารถทำงานร่วมกับเสนาบดีท่านอื่นในวันพรุ่งนี้เพื่อพูดถึงเรื่องการแต่งงานกับองค์ชายหก ด้วยเบื้องหลังของเจ้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นตัวเลือกหนึ่งในหลักพัน เจ้าก็เป็นคนเดียวที่สามารถเลือกได้ ตราบใดที่เจ้าร่วมมือและได้รับความสนใจจากองค์ชายหก มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะทำ”
หลู่ซ่งกล่าวอีกว่า“ท่านแม่ของเจ้าพูดถูกต้อง สถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลหลู่นั้นน่าอึดอัดใจมากในตอนนี้ ข้าเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย แต่บ้านหลังนี้ถูกทำให้ว่างเปล่าโดยคนอื่นมานานแล้ว หากเจ้าไม่ลงมือทำเพื่อเห็นแก่ตระกูลหลู่ ด้วยความพยายามของข้าเพียงคนเดียว วันที่ตระกูลหลู่จะกลับมาอีกครั้งก็จะไม่มีวันมาถึง”
“ข้าจำได้ว่าท่านพ่อต้องการให้ข้าแต่งงานกับคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่าน”หลู่ปิงพูดอย่างสงบ “บุตรชายผู้นั้นจากตระกูลของแม่ทัพปิงหน่านเป็นที่รู้จักในนามเหรินซีเต๋า ใช่หรือไม่เจ้าคะ ? ด้วยเหตุนี้ท่านพ่อจึงส่งของกำนัลให้กับคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่าน”
“เวลาเปลี่ยนไปแล้ว”หลู่ซ่งโบกแขนของเขา “ข้าตัดสินใจผิดก่อนหน้านี้ ไม่มีใครคิดว่าองค์ชายหกจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นเราต้องเปลี่ยนแผนของเรา เจ้าไม่สามารถแต่งงานกับคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านได้ ถ้าเจ้าต้องการแต่งงาน เจ้าต้องแต่งงานกับองค์ชายหกเท่านั้น เจ้ามั่นใจได้ถึงเสถียรภาพของตระกูลหลู่”
“ในอดีตท่านพ่อคิดว่าผู้ที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นองค์ชายเก้า”หลู่ปิงจ้องที่หลู่ซ่งและถามว่า “แล้วทำไมท่านพ่อไม่ส่งข้าไปที่ตำหนักหยูโดยตรง ? ท่านพ่อต้องใช้ทางอ้อมขนาดใหญ่ และใช้เส้นทางคฤหาสน์ของแม่ทัพปิงหน่านหรือไม่”
“ตำหนักหยู?ฮึ่ม!” หลู่ซ่งกล่าวด้วยสีหน้ามืดมน “เจ้าคิดว่าตำหนักหยูสามารถเข้ามาได้อย่างง่ายดายหรือไม่ ? ข้าปกป้องเจ้าจากองค์หญิงจี่อัน คนที่อยู่รอบข้างเมื่อเจ้าเข้าหาองค์ชายเก้าได้แล้ว มันจะเป็นเพียงฉากนองเลือดเท่านั้น”
“ดังนั้นท่านพ่อต้องการขายบุตรสาวให้องค์ชายหกในตอนนี้……”หลู่ปิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าเห็นข้าเป็นเบี้ยหมากรุกวางในที่ที่พวกท่านต้องการ พวกท่านไม่เคยถามความรู้สึกของข้า ถ้าอย่างนั้นท่านพ่อคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ กลิ่นกายของข้า องค์ชายหกจะมองข้าในแง่ดีหรือไม่ ? ” นางมองไปที่หลู่ซ่งอย่างเย็นชา “บางครั้งข้าคิดว่าท่านพ่อและท่านแม่เป็นผู้ปกครองที่ถูกกฎหมายหรือผู้ค้ามนุษย์ที่ขายบุตรของพวกท่านเมื่อใดก็ตามที่พวกท่านต้องการ”