The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1103 ฉีกใบหน้าของเจ้าออก

ตอนที่1,103 ฉีกใบหน้าของเจ้าออก
ซวนเทียนหยูไม่เคยพูดคำที่รุนแรงเช่นนี้กับเฟิงเฟินไดมาก่อนเหมือนกับที่เขาพูดในอดีตว่าเขาเข้าใจ เพราะเฟิงเฟินไดเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมของคฤหาสน์ของตระกูลเฟิง มันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่บุคลิกภาพของนางจะบิดเบี้ยวเล็กน้อย แต่เฟิงเฟินไดยังเด็กและมีชีวิตยืนยาวในอนาคต ตราบใดที่นางออกจากคฤหาสน์ตระกูลเฟิง นางก็จะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในความเป็นจริง เมื่อเขารู้ว่าเฟิงเฟินไดพาเสี่ยวเปากลับมา เขาก็รู้สึกมีความสุขคิดว่าผู้หญิงคนนี้ยังคงมีความเมตตาและมีความเป็นอยู่ที่ดี โดยรู้ว่านางควรดูแลครอบครัวของนางและปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี
แต่ซวนเทียนหยานไม่คิดว่ามันเป็นเช่นนี้มานานแล้วตั้งแต่ตระกูลเฟิงล่มสลาย ไม่เพียงแต่บุคลิกของเฟิงเฟินไดไม่ดีขึ้น นางกลับใช้ความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ พัฒนาจนถึงจุดที่นางตีน้องชายของนาง เขาไม่เข้าใจเลยและถามเฟิงเฟินไดด้วยความสับสน “จะบอกว่าผู้คนจากตระกูลเฟิงมีบุคลิกที่บิดเบี้ยว แต่ทำไมพี่รองและพี่สามของเจ้าจึงเป็นคนดีมาก ? และมีเจ้าเท่านั้นที่เป็นแบบนี้ ? ข้ายอมรับว่าข้าปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี เจ้าต้องการอะไรข้าสามารถให้ได้ ข้ามอบมันให้เจ้า ข้าหวังว่าเจ้าจะทำดีมีน้ำใจ แม้ว่าเจ้าจะไม่สามารถปฏิบัติต่อทุกคนได้อย่างอ่อนโยน แต่อย่างน้อยก็ปฏิบัติต่อครอบครัวของเจ้าและคนที่อยู่ใกล้เจ้าอย่างดี แต่ดูสิ่งที่เจ้าทำในตอนนี้ ? นี่มัน… น่าผิดหวังจริง ๆ ! ”
ซวนเทียนหยวนทำให้ดงหยิงรู้สึกหวาดกลัวนางกลัวจริง ๆ ว่าองค์ชายห้าผู้นี้จะทำให้การหมั้นเป็นโมฆะในประโยคเดียว จากนั้นคุณหนูของนางก็จะไม่เหลืออะไร ! นางรู้สึกกระวนกระวายใจและมือของนางกระตุกแขนเสื้อของเฟิงเฟินไดเบา ๆ และกระซิบบอกว่า “คุณหนูควรขอโทษองค์ชายห้าเร็วเจ้าค่ะ ! พระองค์โกรธจริง ๆ เจ้าค่ะ”
แต่ใครจะรู้เฟิงเฟินไดสะบัดแขนเสื้อของนางแล้วพูดอย่างเยือกเย็น“ขอโทษ ? ทำไมข้าต้องขอโทษพระองค์ ข้าลงโทษน้องชายของข้า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพระองค์หรือไม่ ? ไม่ต้องสนใจความจริงที่ว่าข้ายังไม่ได้แต่งงานกับพระองค์ ถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานแล้ว น้องชายของข้ามาจากฝ่ายของท่านแม่ พระองค์ไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ ! ”
“เฟิงเฟินได! ” ซวนเทียนหยานโกรธจริง ๆ เขาชี้ไปที่นางและพูดเสียงดัง “ข้าแทรกแซงสิ่งต่าง ๆ จากครอบครัวของท่านแม่หรือไม่ ? ข้ากำลังทำสิ่งนี้เพื่อเจ้าเอง ! ทำไมเจ้าไม่เข้าใจอะไรเลย ปีนี้เจ้าอายุ 14 ปี ! เจ้ากำลังเป็นผู้ใหญ่ในเวลาน้อยกว่าหนึ่งปี ทำไมเจ้าไม่รู้จักใช้สมองเมื่อเจ้าพูดและทำเช่นนี้ ? ”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซวนเทียนหยานที่โกรธสุดขีดนี้ดงหยิงก็คุกเข่าบนพื้นด้วยความหวาดกลัว และแม้แต่เสี่ยวเปาก็ตัวสั่นในอ้อมกอดของซวนเทียนหยาน เขาต้องการกลับไปข้างพี่สาวของเขาจริง ๆ แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่เย็นชาและไร้อารมณ์ของเฟิงเฟินได เขาหยุดเดินและเลือกที่จะหลบข้างหลังซวนเทียนหยาน
เมื่อพูดถึงคำพูดของซวนเทียนหยานแล้วเฟิงเฟินไดก็ไม่แปลกใจเลย นางยังไม่รู้สึกว่าเขาพูดจารุนแรงเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแต่ขอให้ซวนเทียนหยานสงบนิ่ง “อะไรนะ ? เจ้าเสียใจหรือ ข้าเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ทำไมเจ้าถึงไม่ศึกษาเมื่อเจ้าส่งสินสอดให้กับตระกูลเฟิง ? ซวนเทียนหยาน เจ้าไม่ได้โง่ เจ้าควรเข้าใจถ้าข้าไม่มีบุคลิกภาพนี้ ข้าจะดึงดูดความสนใจของเจ้าในเวลานั้นได้อย่างไร ? และข้าจะไปได้ไกลแค่ไหนถึงการร่ายรำบนหิมะ ? ข้าเป็นคนประเภทนี้ เพื่อที่จะปีนขึ้นไปสู่ตำแหน่งที่สูง เพื่อความฝันของข้าที่จะบรรลุสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ข้าสามารถทำอะไรก็ได้ เจ้าส่งของหมั้นโดยไม่ต้องคิดอย่างระมัดระวัง หากเจ้าจะต้องเสียใจในวันนี้ เจ้าควรแบกความรับผิดชอบบางอย่างด้วย อย่าโทษข้าสำหรับทุกสิ่ง”
นางมองไปที่อีกฝ่ายอย่างเย็นชาและถึงแม้ว่านางจะเห็นความผิดหวังในสายตาของซวนเทียนหยานซึ่งไม่สามารถซ่อนได้ จิตใจของนางก็หดหู่เล็กน้อย แต่นิสัยของนางไม่อนุญาตให้นางประนีประนอม นางยังบอกซวนเทียนหยวนอีกว่า “ตอนนี้ไม่มีตระกูลเฟิงอีกต่อไปแล้ว และข้าอยู่คนเดียว หากเจ้าเสียใจ เจ้าสามารถยกเลิกการหมั้นได้ตลอดเวลา เพียงแจ้งข้า ตราบใดที่เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ต้องการข้า ข้าจะหันหลังกลับ และออกไปโดยไม่ติดต่อกับเจ้าอีกต่อไป ซวนเทียนหยาน ข้าใช้เวลามามากพอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เนื่องจากองค์ชายอย่างเจ้าไม่สามารถให้ตำแหน่งที่สูงและอำนาจที่ข้าต้องการได้ ดังนั้นอย่าให้ข้ามีความหวังนี้กับตัวตนของข้าในฐานะพระชายาเอกขององค์ชายในอนาคต”
นางพูดราวกับว่านางตัดขาดสายสัมพันธ์และหลังจากที่นางพูดแล้ว นางก็ไม่สนใจซวนเทียนหยาน หันกลับไปที่กระโจมของนางเอง ทำให้นางอารมณ์เสียแม้จะแอบมองไปที่เฟิงเทียนหยู
ดงหยิงตามมาด้านหลังอย่างรวดเร็วโดยทิ้งซวนเทียนหยานและเสี่ยวเปาซึ่งพวกเขาอยู่ด้วยกันโดยคนหนึ่งผิดหวังอย่างมากและอีกคนก็กลัวอย่างมาก
แต่เมื่อพูดถึงความกลัวในขณะนี้มีคนหนึ่งที่กลัวยิ่งกว่าเสี่ยวเปา คนผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ที่ถูกพาตัวไปอย่างเปิดเผยจากพระราชวังหลวง องค์ชายแปด, ซวนเทียนโม
ซวนเทียนโมรู้ดีว่าใครเป็นคนพาเขาออกมาแม้ว่าบางครั้งความคิดของเขาจะไม่ชัดเจน แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่เขาไม่รู้จักคนอื่น ซวนเทียนหมิงและเฟิงเฟิงหยูเฮงพาเขาออกมา เขาคิดว่าเขาจะถูกนำตัวไปที่ลานล่าสัตว์เพื่อรอเวลาตัดหัว แต่โดยไม่คาดคิด หลังจากออกจากพระราชวังหลวงแล้วลักพาตัวเขาที่นี่ ไปยังสถานที่แปลก ภายนอกดูเหมือนโรงเตี๊ยม แต่เมื่อพวกเขาเข้าไปแล้ว พวกเขาก็ยังคงเดินต่อไปเดินไปตามทางที่ยาวและแคบ ก่อนที่จะหยุด จากนั้นเขาก็ถูกมัดติดเสาและมันก็ไม่มีศักดิ์ศรี และผู้ที่เขาต้องเผชิญกับนอกจากเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนหมิง มันเป็นกลุ่มคนที่ไม่คุ้นเคย ไอลีนโนเวล
ตลอดทั้งคืนรวมทั้งอีกครึ่งวันว่า“เฟิงหยูเฮง” ตรวจสอบใบหน้าของเขาโดยมองจากด้านซ้ายและขวา บางครั้งก็สัมผัสใบหน้าด้วยมือ และเมื่อร่างกายส่วนล่างของเขาเริ่มมีอาการคันอีกครั้ง อีกฝ่ายก็จะเอาผงสมุนไพรชนิดหนึ่งออกมาแล้วโรยลงไป เขาคิดว่ามันเป็นผงยาเพื่อบรรเทาอาการคัน แต่เขาก็รู้ในภายหลังว่ามันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่หม่าเฟยซานสามารถที่จะทำให้ร่างกายส่วนล่างของเขาชาเพื่อบรรเทาอาการคัน
(หมายเหตุของนักแปล:หม่าเฟยซาน (ยาชา) เป็นยาชาที่สร้างขึ้นเมื่อ 1,800 ปีก่อน มันถูกสร้างขึ้นโดยฮั่วตู๋สำหรับการผ่าตัด)
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับตอนที่มันเริ่มครั้งแรกเขาไม่รู้สึกว่าเจ็บปวดอีกต่อไป ไม่ว่าเขาจะมีอาการคันหรือไม่ก็ตาม หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มชินกับมันแล้ว นอกจากนี้ร่างกายส่วนล่างของเขาก็ผุพังไปจนถึงระดับนี้ ไม่คล้ายกับมนุษย์หรือปีศาจด้วยความตายวนเวียนอยู่รอบตัวเขาทุกวัน เขาไม่รู้สึกถึงสิ่งต่าง ๆ มากมายอีกต่อไป
แต่ปัจจุบันเขารู้สึกกลัวอย่างแท้จริงเพราะเมื่อ “เฟิงหยูเฮง” กำลังตรวจสอบใบหน้าของเขา นางจะพูดคุยกับผู้คนที่อยู่ข้าง ๆ นางเป็นครั้งคราว เขาได้ยินอีกฝ่ายหนึ่งพูดอย่างชัดเจนว่า “การสร้างความสูงใหม่จะไม่เป็นปัญหา แต่เราไม่มีเวลามาก พวกเจ้าทุกคนควรรู้การสร้างหน้ากากมนุษย์ไม่ใช่เรื่องง่าย มันต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2 เดือน” ผู้หญิงคนนั้นแตะใบหน้าของตัวเอง ขณะพูดอย่างภูมิใจ “หน้ากากของข้านี้ใช้เวลา 3 เดือนเพื่อให้หน้าตาเหมือนต้นฉบับ” หลังจากที่นางพูดสิ่งนี้ นางชี้ไปที่ “ซวนเทียนหมิง” ข้าง ๆ นาง “และสำหรับเขาใช้เวลานานกว่า 2 เดือนจึงจะเสร็จ ถ้ามันเป็นเรื่องง่าย ราชวงศ์ต้าชุนคงอยู่ภายใต้การควบคุมของเรามานานแล้ว”
เมื่อนางพูดสิ่งนี้ในที่สุดซวนเทียนโมก็เข้าใจว่าเขาถูกหลอก ไม่เพียงแต่เขาทุกคนในพระราชวังเท่านั้นที่ถูกหลอก คนสองคนนี้ไม่ใช่ซวนเทียนหมิงและเฟิงหยูเฮง แต่คนสวมหน้ากากผิวหนังมนุษย์ แต่พวกเขาเป็นใครกันแน่ นำเขาออกจากเรือนจำนักโทษประหาร อะไรคือสาเหตุของสิ่งนั้น ? ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังตรวจสอบใบหน้าของพวกเขา พวกเขายังจะสร้างหน้ากากผิวมนุษย์ของเขาด้วยหรือไม่ ?
ไม่รู้ว่าอะไรน่ากลัวแต่ใจของซวนเทียนโมทำงานหนักขึ้นเล็กน้อย เขาก็พูดกับอีกฝ่ายว่า “ข้าไม่สนใจว่าเจ้าเป็นใคร และข้าไม่สนใจว่าเจ้าอยากทำอะไร แต่ข้ามีความคิดที่ดีจะบอกพวกเจ้าทุกคน”
“โอ้? ” ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเบา ๆ “องค์ชายแปดที่กำลังจะเน่าเปื่อยจนไม่เหลืออะไร มีอะไรที่เจ้าสามารถคิดอะไรได้บ้าง”
ซวนเทียนโมกัดฟันของเขาทั้งสามคำว่า “เน่าเปื่อยจนไม่เหลืออะไร” กำลังเสียดสีหูของเขา แต่ในที่สุดเขาก็ไม่ตาย ตราบใดที่คน ๆ หนึ่งไม่ตาย พวกเขาก็หวังที่จะมีชีวิตยืนยาวอยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า “เจ้าต้องการที่จะทำหน้ากากผิวหนังมนุษย์ของข้าหรือ ? ทำไมต้องเสียความพยายามในการทำเช่นนั้น สิ่งที่เจ้าต้องการจะทำ ข้าจะช่วยเจ้าโดยตรง ตราบใดที่เจ้าสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของข้าได้ ข้าก็ยินดีที่จะเป็นหุ่นเชิดของเจ้า”
“โอ้? ” ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะสนใจข้อเสนอของเขาถามโดยตอบว่า “หุ่นเชิด ? เจ้ารู้แนวคิดของหุ่นเชิดหรือไม่ ? ”
”ข้ารุ้”ซวนเทียนโมพูดอย่างเร่งด่วน “ไม่มีความรู้สึก ฟังคำสั่งของเจ้าทุกอย่าง เหมือนตุ๊กตา สิ่งที่เจ้าต้องการให้ข้าทำ ข้าก็จะทำ”
“รวมทั้งฆ่าครอบครัวของเจ้าและทรยศอาณาจักรของเจ้าหรือ ? ”
”ฮ่าๆๆๆ! ” ซวนเทียนโมหัวเราะเสียงดัง “ครอบครัวหรือ ? ข้าเคยทำร้ายพวกเขามาก่อน มันก็แค่ข้าไม่ประสบความสำเร็จและจบลงด้วยการอยู่ในสภาพเช่นนี้ ? แล้วอาณาจักรล่ะ ? หากเจ้าทุกคนต้องการราชวงศ์ต้าชุนก็เอาไป ข้าก็อยากมีชีวิตอยู่” ถูกต้องแล้ว เขาแค่อยากมีชีวิตอยู่ ด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขามีอยู่ตอนนี้ ไม่มีความทะเยอทะยานอีกต่อไป สิ่งที่เขามีเป็นเพียงความคิดพื้นฐานที่สุด : การมีชีวิตอยู่
อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนั้นส่ายหน้าด้วยความผิดหวังโดยกล่าวว่า“องค์ชายแปดของราชวงศ์ต้าชุนเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ว่าเราไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้าได้แม้ว่าเราจะทำได้ เจ้าคิดว่าเราสามารถทำงานร่วมกับคนอย่างเจ้าได้โดยไม่ต้องกังวลงั้นหรือ ? เรากลัวว่าจะกลับกลายเป็นชาวนากับงูเห่า ในเวลานั้นเจ้าจะหันกลับมาแว้งกัดเราที่ให้ความช่วยเหลือ”
ชาวนากับงูเห่าซวนเทียนโมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เขาใส่ใจเฉพาะสิ่งที่พูดในครึ่งแรก “อะไร ? เจ้าไม่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บของข้าได้หรือ ? ”
ผู้หญิงคนนั้นยังส่ายหน้า“โรคที่แปลกๆ ที่เกิดขึ้นเพราะพระชายาหยูไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ ไม่มีใครในโลกที่สามารถรักษาได้”
“เฟิงหยูเฮง! ! ” ซวนเทียนโมตะโกนด้วยความโกรธ ความเกลียดชังที่เขามีต่อเฟิงหยูเฮงพุ่งขึ้นอีกครั้ง ราวกับว่ามันกำลังจะรีบไปสวรรค์ ถ้าเฟิงหยูเฮงยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ เขาต้องการที่จะทุบกระดูกของนางและกินนางโดยไม่เหลือกระดูกไว้ ! เขาเกลียดนาง ! เกลียดนางจนถึงจุดที่บ้าคลั่งไปแล้ว !
“ทำไมเจ้ายังพูดกับเขาอยู่! เขาเป็นเพียงคนที่กำลังจะตาย” ‘ซวนเทียนหมิง’ พูดและหลังจากพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นและทำท่าดึงหน้ากากผิวหนังมนุษย์นี้ออกอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่แทนที่มันคือใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย
ซวนเทียนโมมองหน้านั้นในที่สุดเมื่อคิดถึงประเด็นสำคัญ เขาจึงถามอีกฝ่ายว่า “พวกเจ้าทุกคนมาจากซงซุย ข้าจำได้ว่าซงซุยมีองค์หญิงหกซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญในการอำพรางตัว” ขณะที่เขาพูด เขามองผู้หญิงตรงหน้าเขาและถามอีกครั้งว่า “เจ้าคือองค์หญิงหกหรือ ? ”
ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงจากนั้นนางก็หัวเราะอีกครั้งด้วย “ฮ่า ๆ ” ขณะที่นางหัวเราะ นางก็ถอดหน้ากากออกจากใบหน้าแล้วตอบซวนเทียนโม “มันเป็นเกียรติที่องค์ชายแปดยังจำข้าได้” เมื่อปรากฏตัวจริงของนางปรากฏว่า หลี่หยูที่เป็นที่รู้จักอีกชื่อคือหยูเฉียนหยินหรือไม่?
ซวนเทียนโมหัวเราะเสียงดังพูดว่า”ดีมาก ! ในที่สุดซงซุยก็ไม่สามารถที่จะนั่งนิ่งได้ และในที่สุดก็มีความคิดในการโจมตีราชวงศ์ต้าชุน ! ดีแล้ว ! ปัจจุบันเหลือเพียงกูโม่เท่านั้น หากกูโม่สร้างปัญหาให้ราชวงศ์ต้าชุนด้วยเช่นกัน ด้วยการโจมตีอย่างตรงไปตรงมาจากทั้งตะวันออกและตะวันตก แม้ว่าราชวงศ์ต้าชุนจะไม่ตายก็จะสูญเสียผิวหนังชั้นหนึ่งไป” เมื่อเขาหัวเราะ เขาก็จ้องมองไปที่หยูเฉียนหยิน เขากล่าวว่า “หากมีการปะทะกันในสนามรบ ในวันหนึ่งเจ้าต้องบอกทหารของซงซุยให้บดเนื้อของเฟิงเฟิงหยูเฮงหรือโยนนางเข้าไปในกระโจมสีแดงเพื่อผู้คนนับพัน ตราบใดที่ผู้หญิงคนนั้นตาย ราชวงศ์ต้าชุนจะอยู่ได้ไม่นาน ! ”
“เป็นอย่างนั้นหรือ? ” เฉียนหยินไม่เชื่อคำพูดของเขาเลย “แม้ว่าพระชายาหยูนั้นน่าทึ่ง แต่ก็ไม่ถึงจุดที่คนคนหนึ่งสามารถครองทั้งอาณาจักรได้ อย่าลืมว่ายังมีสามีของนางอยู่ องค์ชายเก้าผู้ซึ่งรู้จักกันในนามเทพเจ้าแห่งสงคราม ! ” หลังจากที่นางพูดแบบนี้ นางโบกมืออย่างไม่รู้ตัว “ทำไมข้าพูดเรื่องนี้กับเจ้าล่ะ ? คนที่กำลังจะตาย จะเป็นการดีที่จะช่วยเราแก้ไขปัญหาที่เรามีอยู่ในตอนนี้”
หลังจากพูดแบบนี้นางมองไปที่ใบหน้าของซวนเทียนโมสักพักหนึ่งแล้วหันไปรอบ ๆ และพูดกับคนที่นางนำมา “ไม่มีเวลาทำหน้ากาก แต่มีวิธีการที่ดีกว่าและถูกต้อง ทำไมเราไม่ลองทำมัน” ขณะที่นางพูด นางยิ้มเยาะแล้วจ้องมองที่ใบหน้าของซวนเทียนโมอีกครั้งโดยพูดอย่างร้ายกาจ “นั่นจะเป็นการดึงใบหน้าของเขา ตัดหนังออกเป็นชิ้น ๆ เราจะสามารถใช้มันได้โดยตรง ! ”