The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1112 ฉีกผิวของเจ้า

　　หยูเฉียนหยินเห็นเฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วกลับมาและคิดว่านางผ่านด่านนี้แล้ว แม้ว่าเฟิงหยูเฮงจะไม่ได้สนิทกับนางมากนัก แต่มันก็ไม่ได้ห่างเหินนัก ใบหน้าของนางนี้ไม่สมบูรณ์ แต่ไม่มีใครสามารถชี้ประเด็นใหญ่ ๆ ได้ นางมั่นใจในทักษะของนางในการสร้างหน้ากากผิวหนังมนุษย์
นางยังคงฝันหวานว่าสามารถผ่านด่านของเฟิงหยูเฮงนางผ่อนคลายบ้างและพร้อมที่จะเรียกบ่าวรับใช้ให้ยกของหวานออกมา ท้ายที่สุดมันก็เป็นเวลานานแล้วที่นางกินของหวานจากตำหนักจุน และนางก็ควรมองหาความทรงจำจากอดีต
อย่างไรก็ตามนางไม่ได้เรียกใครเลยทันใดนั้นประตูบ้านก็ถูกเปิดออกด้วยแรงจากภายนอกพร้อมกับเสียง “แกร็ก” เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วหวนกลับมา คนหนึ่งเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง มีท่าทางผ่อนคลายบนใบหน้าของเขา ปล่อยให้นางทำในสิ่งที่นางต้องการเหมือนอดีต
จิตใจของหยูเฉียนหยินตกไปที่ตาตุ่มและนางก็นึกถึงปีนั้นในเขตชานเมืองของเมืองหลวง ซวนเทียนฮั่วปกป้องเฟิงหยูเฮงเช่นนี้ และเพื่อระบายความโกรธของเขา เขาผูกนางแล้วลากนางไว้ใต้ม้า นางรอดพ้นจากความตายได้อย่างหวุดหวิด ตามตัวตนของนางในฐานะองค์หญิงของซงซุย โดยความจริงที่ว่าราชวงศ์ต้าชุนไม่ต้องการทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขากับซงซุยแตกหักกัน นางก็สามารถรักษาชีวิตของนางไว้ได้ จำได้ว่าเวลานั้นสีหน้าของซวนเทียนฮั่วนอกไปจากความโกรธและความเกลียดชัง ส่วนใหญ่เป็นการเอาอกเอาใจเฟิงหยูเฮง ซึ่งเป็นการทนุถนอมในขั้นที่ไม่แพ้องค์ชายเก้าเลย
หยูเฉียนหยินก็รู้สึกว่านางโง่จริงๆ เฟิงเซียงหรูไม่เคยเป็นศัตรูหัวใจของนาง แม้ว่าซวนเทียนฮั่วอยากแต่งงานกับนาง นางก็เป็นเพียงตัวแทน พูดคุยเกี่ยวกับคนที่เข้ามาในหัวใจของซวนเทียนฮั่วอย่างแท้จริง นอกจากเฟิงหยูเฮง จะเป็นใครได้อีก นี่เป็นคำตอบที่นางรู้เมื่อหลายปีก่อน แต่นางไม่ต้องการที่จะยืนยัน และมองเฟิงเซียงหรูแต่งงานเข้าตำหนักจุน หากจะต้องมีการเปลี่ยนแปลง จะเป็นนางไม่ได้หรือ ?
“พี่รององค์ชายเจ็ด ทำไมเจ้าทั้งสองจึงกลับมา ? ” หยูเฉียนหยินพูดด้วยเสียงที่เลียนแบบเสียงของเฟิงเซียงหรู เลียนแบบความขี้ขลาดและบุคลิกที่เงียบสงบของเฟิงเซียงหรู แต่ดวงตาของนางจ้องมองแส้ในมือของเฟิงหยูเฮงแล้วเกิดความรู้สึกไม่ดี
“น้องสาม ข้าไม่เห็นเจ้ามาหลายวัน เราคุยกันไม่นานและข้าก็คิดถึงเจ้ามากหลังจากเดินออกไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ข้าจึงกลับมาพบเจ้าอีกครั้ง” นางเข้าไปหาขณะที่นางพูด แล้วทันใดนั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปหา ‘เฟิงเซียงหรู’ ตรงหน้านาง “ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าน้องสามถึงผิวเนียนขึ้น ? เจ้าไม่ควรอดอาหารในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มาให้ข้าดูชัด ๆ หน่อย”
ฟังถึงจุดนี้เมื่อเห็นการจ้องมองเย็นชาของเฟิงหยูเฮง แม้จะมีความจริงที่ว่านางกำลังยิ้มอยู่ แต่ทำไมหยูเฉียนหยินถึงเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ายสามารถมองออก มันเป็นเพียงการโต้ตอบสั้น ๆ เฟิงหยูเฮงอาจไม่แน่ใจว่านางเป็นตัวปลอมหรือไม่ มันเป็นการตัดสินใจตามอำเภอใจเกินไปหรือเปล่า ? เกิดอะไรขึ้นถ้านางผิด นางยังมีหน้านี้อยู่ นางจะทนได้ยังไง
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงสามารถลงมือได้ไม่เพียงแต่นางจะลงมือทำร้ายอีกฝ่าย นางยังลงมืออย่างดุดัน แต่ก่อนที่จะตี สิ่งที่นางทำครั้งแรกคือเลื่อนมือไปที่แก้มของ ‘เฟิงเซียงหรู’ โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายหลบไปข้างหลังด้วยความกลัว มือของนางขยับไปเรื่อย ๆ เพื่อค้นหา ในที่สุดนางก็หยุดอยู่เหนือหูหนึ่งนิ้ว จากนั้นริมฝีปากของนางก็เผยอยิ้ม และนางพูดด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย “มันอยู่ที่นี่ หยูเฉียนหยิน เราไม่ได้พบมาสองสามปีแล้ว ทักษะการปลอมตัวของเจ้าดีขึ้นมาก ! น่าเสียดายถึงแม้ว่าทักษะของเจ้าจะดี แต่เจ้าก็ยังโง่เล็กน้อย และไม่สามารถหนีสายตาของพระชายาผู้นี้ได้”
ขณะที่นางกัดฟันพูดนางก็ใช้กำลังในมือของนางและฉีกหน้ากากผิวหนังมนุษย์ออกมาอย่างดุเดือด เพราะนางใช้แรงมาก แม้แต่ผิวหนังบนใบหน้าของหยูเฉียนหยินก็ถูกฉีกออก ที่แก้มขวาของนางมีบาดแผลขนาดเท่ากำปั้น มีเลือดอยู่บนผิวหนังและตามหน้ากากผิวหนังมนุษย์ที่แยกออกจากผิวหน้าของนาง ทำให้หยูเฉียนหยินร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวด “อ๊า”
แต่ทันทีหลังจากนั้นนางก็ตระหนักว่านางกำลังมีปัญหาใหญ่นางต้องการหลบหนี แม้ว่านางจะต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด นางก็ต้องการที่จะเอาชีวิตรอด อย่างไรก็ตามนางจะหนีได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร นางใช้พลังทั้งหมดในร่างกายของนางเพื่อผลักเฟิงหยูเฮงออกไป แต่ยังมีซวนเทียนฮั่วอยู่เบื้องหลัง ! “การใกล้ชิด” ที่ใกล้เคียงที่สุดที่นางมีกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ แล้วเขากำลังคว้าคอของนางแล้วลากนางไปตรงหน้าเฟิงหยูเฮง
หยูเฉียนหยินกลัวและเจ็บปวดนางต้องการใช้มือของนางเพื่อปกปิดใบหน้าที่ได้รับบาดเจ็บของนาง แต่เมื่อนิ้วของนางสัมผัสกับแผล นางก็ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด นางได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดอีกครั้ง “หยูเฉียนหยิน ในปีนั้นซงซุยใช้สมบัติจำนวนมากเพื่อแลกกับชีวิตของเจ้า ทำไมเจ้าไม่รู้วิธีที่จะรักษามันไว้ ? ชีวิตของเจ้าแพงมาก และเจ้าส่งมอบให้กับราชวงศ์ต้าชุนอย่างง่ายดาย ดูเหมือนว่าสมบัติของซงซุยยังคงอุดมสมบูรณ์ ! ” ไอรีนโนเวล
“เฟิงหยูเฮง! ” หยูเฉียนหยินเห็นว่านางไม่สามารถหลบหนีและตัดสินใจที่จะทำใจให้เข้มแข็ง และเผชิญหน้ากับนาง โดยจ้องมองด้วยความก้าวร้าวและถามว่า “เจ้าแต่งงานกับองค์ชายเก้าของราชวงศ์ต้าชุนหรือไม่ ? ทำไมเจ้ายังคงผูกติดกับองค์ชายเจ็ด เจ้าโง่ เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นหรือ ? ”
ควับ!
แส้ถูกจู่โจมทันทีและคำตอบของเฟิงหยูเฮงก็มาถึง “ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไร เจ้ามีสิทธิ์จัดการข้าหรือไม่ ? ” หลังจากที่นางพูดแบบนี้ นางก็โบกแส้ในมือพร้อมพูดอย่างเย็นชา “การลงโทษเจ้าที่นี่น่าเบื่อจริง ๆ หยูเฉียนหยิน เจ้าเป็นคนที่ปลอมตัวเป็นข้าและลักพาตัวองค์ชายแปดจากพระราชวังหลวงใช่หรือไม่ ? นายน้อยคนนั้นถูกเจ้าลักพาตัวไปด้วยหรือ ? ตอนนี้เฟิงเซียงหรูอยู่ในมือเจ้าเช่นกัน ข้าจะคิดบัญชีหนี้นี้ให้เจ้าได้อย่างไร ? ข้าจะทำให้เจ้าปล่อยพวกเขาไปได้อย่างไร?”
ดวงตาของหยูเฉียนหยินส่องสว่างและในที่สุดนางก็พบช่องทางที่จะหลบหนี นางบอกกับเฟิงหยูเฮงอย่างใจจดใจจ่อ “เจ้าต้องการแลกเปลี่ยนกับผู้คนเหล่านั้น ใช้ข้าเพื่อแลกเปลี่ยนพวกเขา ! ให้ข้าไป แล้วข้าจะให้ผู้ใต้บังคับบัญชาปล่อยพวกเขาออกมา ! ”
“แต่ถ้าข้าพยายามทรมานเจ้าในการให้ข้อมูลเจ้าจะพูดว่าถ้ำของเจ้าอยู่ที่ไหน” นางมองหยูเฉียนหยินด้วยการไตร่ตรอง แต่การจ้องมองของนางก็เหมือนแมงป่องพิษ
หยูเฉียนหยินเริ่มหวาดกลัวมากขึ้นแต่นางก็ส่ายหน้าปฏิเสธที่จะบอกเฟิงหยูเฮง “เป็นไปไม่ได้ ! ถ้าข้าบอก เจ้าจะไม่ปล่อยข้าไปแน่นอน เจ้าจะฆ่าข้า ! ดังนั้นจะต้องมีการแลกเปลี่ยน ! ใช้ข้าเพื่อแลกกับคนสามคนนั้น เฟิงหยูเฮง มันเป็นการต่อรองสำหรับพวกเจ้าทุกคน”
”ไม่ไม่ ไม่” เฟิงหยูเฮงไม่ได้คิดอย่างนั้น “เจ้าทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อทำให้ข้าเกลียดเจ้าในเวลานี้ ข้าไม่มีแผนที่จะปล่อยให้เจ้าเป็นอิสระ เจ้าพูดถูก ไม่ว่าเจ้าจะพูดหรือไม่ ข้าจะฆ่าเจ้า แต่ไม่ใช่ตอนนี้” หลังจากที่นางพูดแล้ว นางหันกลับมามองซวนเทียนฮั่วถามว่า “พี่เจ็ด ท่านพี่คิดว่ามันดีหรือไม่ ถ้าข้าแขวนนางที่ประตูเมืองตะวันออก ? ให้คนของพวกเขามององค์หญิงของซงซุยอยู่ในมือเรา แล้วเราจะดูว่าอีกฝ่ายสามารถส่งคนกลับมาได้”
ซวนเทียนฮั่งยังคงลอยตัวอยู่เหนือปัญหาราวกับว่าสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดเป็นเรื่องปกติ เหมือนว่าเขาถูกถามว่าเสื้อผ้าที่นางใส่นั้นดีหรือไม่ ดังนั้นเขาพูดอย่างสบาย ๆ “เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ ข้าจะช่วยเจ้าได้”
เมื่อหยูเฉียนหยินได้ยินว่านางจะถูกแขวนประตูเมืองนางตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ “เฟิงหยูเฮง เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ? ไม่สนใจองค์ชายแปด น้องสาวของเจ้า และเด็กคนนั้นที่ยังอยู่กับเรา แล้วปฏิบัติกับข้าเช่นนี้ เจ้าไม่กลัวทว่าคนของข้าจะฆ่าพวกเขาหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงไม่เข้าใจ“เอ๊ะ ? องค์หญิงของซงซุยไม่ใช่หรือ คนเหล่านั้นควรจะภักดีกับเจ้าใช่หรือไม่ ? หากพวกเขาสามารถละทิ้งชีวิตของเจ้า หยูเฉียนหยิน เจ้าสามารถยอมแพ้ได้ และน้องสาวของข้า และเด็กคนนั้น… พวกเขาสามารถยอมแพ้ต่อโชคชะตาได้เช่นกัน”
ตอนนี้หยูเฉียนหยินกลัวจริงๆ แล้วเฟิงหยูเฮงใช้วิธีการไม่สนใจชีวิตนาง ใช้เฟิงเซียงหรูและเด็กคนนั้นเป็นเดิมพัน เมื่อนางตาย ทั้งสองฝ่ายจะได้รับความเสียหาย !
ไม่! นางคิดอีกครั้ง เฟิงหยูเฮงจะไม่เดือดร้อนมากนัก น้องสาวคนหนึ่ง และมันก็เป็นน้องสาวคนละแม่ คนอื่นที่รู้ว่าความรู้สึกของนางนั้นลึกซึ้งเพียงใดสำหรับเรื่องนี้ สำหรับเด็กคนนั้น นางได้ยินมาว่ามันเป็นแค่ลูกชู้และไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟิงเลย แต่นางแตกต่างออกไป นางคือองค์หญิงของซงซุยซึ่งเกิดมาบนกองเงินกองทอง ชีวิตของนางจะเทียบกับคนชั้นต่ำได้อย่างไร ?
หยูเฉียนหยินเข้าใจทุกอย่างแต่นางไม่มีอิสระในการตัดสินใจ เฟิงหยูเฮงตัดสินใจแขวนนางที่ประตูเมือง และไม่ว่านางจะมีเงื่อนไขอะไร อีกฝ่ายก็ส่ายหน้าของนาง และได้เรียกบ่าวรับใช้ 2 คนที่รู้จักศิลปะการต่อมาสู้มามัดนางไว้
นางถูกมัดอย่างรวดเร็วและบ่าวรับใช้ 2 คนเดินมาที่ด้านหน้า อุ้มนางขึ้นจากนั้นนางได้ยินเฟิงหยูเฮงตะโกนจากด้านหลัง “ไปที่รถม้าราชสำนักของข้า เจ้าต้องแขวนนางไว้ที่ประตูเมืองตะวันออก องค์ชายเจ็ดและข้าจะตามไปหลังจากนี้”
คนที่พาหยูเฉียนหยินออกจากพระราชวังก็คือวังซวนและหวงซวนโดยธรรมชาติบานซูก็ปรากฏตัวขึ้น และตามด้วยองครักษ์เงา เฟิงหยูเฮงและซวนเทียนฮั่วเดินตามหลัง นางก็ชักแส้และบอกซวนเทียนฮั่ว “ข้าคิดแล้วว่าการตีนางจนตายแบบนี้ไม่คุ้มเลยจริง ๆ ความสัมพันธ์ของเรากับซงซุยจะสลายไปในไม่ช้า เพื่อเก็บองค์หญิงผุ้นี้ไว้เป็นอย่างดี พี่ชายคนที่เจ็ดไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่เลือดเย็นจริง ๆ ข้าไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยของเฟิงเซียงหรู แม้ว่าอีกฝ่ายจะเลียนแบบพวกเรา มันก็ดีตราบใดที่พวกเขาสามารถนำเฟิงเซียงหรูมาปรากฏตัว ข้าก็มั่นใจเต็มที่ว่าช่วยเหลือนางกลับมาได้อย่างปลอดภัย”
ซวนเทียนฮั่วไม่ได้สงสัยว่านางมีความสามารถนี้เขายิ้มและไม่พูดอะไรเลย ทั้งสองออกจากพระราชวังไปด้วยกัน และขึ้นรถม้าราชสำนักของซวนเทียนฮั่ว เมื่อรถม้าวิ่งไปที่ประตูเมืองตะวันออก ซวนเทียนหมิงก็มาถึงทันเวลา ทั้งสามคนเงยหน้าขึ้นมองเห็นว่าหยูเฉียนหยินถูกทหารที่เฝ้าประตูเมืองอยู่แขวนนางไว้ด้านนอกกำแพงเมือง ผู้หญิงคนนั้นตะโกนด้วยความตกใจ และมีทหารตะโกนอยู่ข้างบน “มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย แม้ว่าเจ้าจะตะโกน ! เจ้าอย่าพยายามดิ้นรนอีกต่อไป ถ้าเชือกขาด เจ้าจะตกลงมาตาย”
พลเมืองในเมืองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาเห็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ถูกแขวนอยู่ที่ประตูเมืองด้านตะวันออก จากนั้นก็เห็นองค์ชาย 2 คนและพระชายา 1 คนวิ่งเข้ามา ผู้คนมารวมกันในที่เดียว และพูดคุยกันอย่างมาก แต่ไม่มีใครสามารถเดาความจริงของเรื่องนี้ได้
เฟิงหยูเฮงก็ขี้เกียจอธิบายเช่นกันอย่างไรก็ตามเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซงซุย เมื่อพลเมืองรู้ว่าซงซุยสร้างปัญหาและสงครามกำลังจะเกิดขึ้น ความตื่นตระหนกอาจเกิดขึ้นในหมู่ผู้คน ดังนั้นพวกเขาจึงส่งคนไปบอกพลเมืองว่านี่เป็นผู้กระทำความผิดในราชสำนักของฮ่องเต้ การแขวนนางไว้ที่นี่เพื่อเตือนผู้อื่นอย่าไปต่อต้านราชสำนัก อย่าไปต่อต้านราชสำนัก และไม่ต่อสู้กับอาณาจักรของตัวเอง
เช่นนี้หยูเฉียนหยินถูกแขวนอยู่บนกำแพงเมืองเป็นเวลา2 วัน แสงแดดอันแรงกล้าในฤดูใบไม้ร่วงในเวลากลางวันส่องนางจนกระทั่งนางต้องการที่จะตาย ลมหนาวในคืนฤดูใบไม้ร่วงพัดมาทีนางอยากจะตาย เพื่อให้นางมีสติ เฟิงหยูเฮงมักสั่งให้ผู้คนใช้หม้อดีบุกยาว ๆ ให้อาหารนาง นางยังมีชีวิตอยู่ แต่ส่วนหนึ่งของใบหน้าที่มีรอยฉีกขาดเริ่มเน่าอย่างช้า ๆ