The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1120 โชคร้ายที่ยิ่งใหญ่กับการทำนายความตาย

ตอนที่1,120 โชคร้ายที่ยิ่งใหญ่กับการทำนายความตาย
องค์ชายเจ็ดเดินสบายๆ ราวกับว่าเขากำลังแบกสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิมากับเขาในช่วงฤดูใบไม้ร่วงเหล่านี้ สายลมพัดเบา ๆ สบาย ๆ
เฟิงเซียงหรูชอบดูเขาเดินหรือนางก็เต็มใจที่จะมองดูซวนเทียนฮั่วทำสิ่งต่าง ๆ เช่นเดียวกับการชื่นชมภาพวาด นี่เป็นผลงานชิ้นเอกจริง ๆ
แต่นางไม่เข้าใจสิ่งที่ซวนเทียนฮั่วกล่าวในวันนี้ดังนั้นนางจึงถามว่า “พระองค์ หมายความว่าอย่างไร ถ้ามีคนจำนวนมากรู้หรือมีไม่กี่คนที่รู้มันต่างกันอย่างไรเจ้าคะ ?”
“อะไรคือความแตกต่าง? ” เขานั่งบนเก้าอี้ข้างเตียงของเฟิงเซียงหรู บ่าวรับใช้ออกจากห้อง และนางได้ยินซวนเทียนฮั่วถามนางว่า “เจ้าเป็นห่วงว่ามีคนจำนวนมากที่จะรู้ว่าเจ้าถูกลักพาตัวไป และจะคาดเดาเรื่องไร้สาระเพื่อทำลายชื่อเสียงของเจ้าหรือไม่”
เฟิงเซียงหรูพยักหน้า“สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคือชื่อเสียง ถ้าพวกนางไม่มีชื่อเสียงที่ดี ชีวิตนี้ก็พังทลายเจ้าค่ะ”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือชื่อเสียงหรือ? ” ซวนเทียนฮั่วไม่เข้าใจ “ข้าคิดว่าไม่ว่าชายหรือหญิง สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือการทำตามหัวใจ”
“แต่ข้าไม่สามารถดูแลตัวเองได้เท่านั้น”เฟิงเซียงหรูกล่าวว่า “ตอนนี้ข้าอาศัยอยู่ที่ตำหนักจุน ชื่อเสียงของข้าจะเชื่อมโยงกับชื่อเสียงของตำหนักจุน ดังนั้นข้าไม่สามารถคิดถึงแค่ตัวเองเท่านั้น ข้ายังต้องคิดถึง…องค์ชายเจ็ดด้วยเจ้าค่ะ”
“แต่ข้าไม่เคยใส่ใจสิ่งเหล่านี้”ซวนเทียนฮั่วบอกนางว่า “ไม่ต้องพูดถึง เมื่อเราตามหาเจ้าทุกอย่างเป็นความลับ และข้อมูลนั้นถูกปกปิดอยู่เสมอ และข่าวไม่แพร่กระจายออกไป แม้ว่าทุกคนรู้แล้วจะทำไม ? ชีวิตของเจ้าเป็นของเราเอง ผู้คนไม่สามารถมีชีวิตอยู่และตายเพื่อเจ้าได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ควรควบคุมชีวิตของเจ้า ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกว่าวิธีที่ดีที่สุดในการใช้ชีวิตคือการทำตามหัวใจของเจ้า อย่าคิดถึงสิ่งที่ไม่จำเป็นเหล่านั้น เราควรทำเหมือนเมื่อก่อน ทำเหมือนว่าเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้นกลับไปสู่สิ่งที่ควรเป็น”
เฟิงเซียงหรูฟังสิ่งนี้ด้วยความปั่นป่วนในใจของนาง นางต้องการถามเขาว่าการกลับไปที่สิ่งที่ควรจะเป็นคืออะไร การหมั้นหมายของพวกเขายังคงมีอยู่ใช่หรือไม่ ? แต่นางไม่ได้ถามในตอนท้าย ในเรื่องนี้นางเป็นคนที่มีความอดทนตั้งแต่ต้นจนจบ ซวนเทียนฮั่วแต่งงานกับนางจะเป็นโชคชะตาของนางเป็นประโยชน์อย่างมาก ซวนเทียนฮั่วไม่แต่งงานกับนาง นั่นจะเป็นโชคชะตาที่นางควรมี นางเป็นบุตรสาวของอนุ นางจะพูดอย่างไรเกี่ยวกับการแต่งงานกับองค์ชายที่โดดเด่นเช่นนี้ ?
“ข้า……”เฟิงเซียงหรูเปลี่ยนหัวข้อ แต่นางพูดถึงเรื่องที่น่ากลัวอีกครั้งแทน นางพูดว่า “ข้าเห็นองค์ชายแปดในสถานที่กับผู้คนของซงซุย มันน่ากลัวมาก พระองค์นึกออกว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้หรือไม่เจ้าคะ ? นั่นเป็นเพราะคนของซงซุยลอกผิวหนังทั้งหมดออกจากใบหน้าขององค์ชายในขณะที่พระองค์ยังมีชีวิตอยู่ ข้าไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาต้องการหน้ากากผิวหนังมนุษย์ แต่นั่นโหดร้ายเกินไป องค์ชายแปดถูกขังไว้พร้อมกับข้า เสียงโอดโอยโหยหวนตลอดทั้งวันเหมือนสัตว์ร้าย มันช่างน่ากลัวมากเจ้าค่ะ”
เฟิงเซียงหรูสั่นขณะที่นางพูดด้วยความกลัวในตอนนั้นทำให้นางรู้สึกว่ามันเป็นฝันร้ายเมื่อนางคิดถึงพวกเขาตอนนี้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตื่นจากฝันร้ายนี้ บางครั้งตราบใดที่นางหลับตา นางจะนึกถึงสัตว์ประหลาดซึ่งเป็นองค์ชายแปดที่เต็มไปด้วยเลือด นั่นเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่นางไม่เคยเห็นมาตั้งแต่เกิดมา
ซวนเทียนฮั่วรู้ว่านางกลัวสำหรับรูปลักษณ์ขององค์ชายแปด แม้ว่าเขาจะมีความกลัวที่หลงเหลืออยู่หลังจากเห็นสิ่งนั้น ไม่พูดถึงใครบางคนเช่นเฟิงเซียงหรู เขายื่นมือออกมา และพูดเบา ๆ ว่า “อย่ากลัวเลยมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต”
แต่เฟิงเซียงหรูถามเขาในการตอบแทน“องค์ชายเจ็ดพูดว่าเครือญาติระหว่างพี่น้อง ความเป็นพี่น้องกันระหว่างพี่สาวน้องสาว มันจะต้องเป็นเช่นนี้จริงหรือเจ้าคะ ? มันเป็นเช่นนี้ระหว่างองค์ชาย และเป็นเช่นนี้ในคฤหาสน์ของตระกูลเฟิงขนาดเล็ก พวกเขาบอกข้าว่าเฟินไดทรยศข้าเพื่อช่วยน้องชายของนาง ข้าไม่ได้เกลียดเฟินได ท้ายที่สุดนางไม่มีทางเลือกอื่น แต่ข้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่ข้าใช้เวลาที่เติบโตขึ้นมาพร้อมกับนาง ทั้งหมดเป็นเรื่องจอมปลอม ? นางมีความรู้สึกต่อเสี่ยวเปา และสำหรับข้า นางสามารถหักหลังข้าได้โดยไม่สนใจชีวิตและความตายของข้า นี่เป็นเพราะนางไร้หัวใจเกินไป หรือเพราะข้าเป็นพี่สาวที่ไม่ดี”
นางพูดสิ่งเหล่านี้แต่ไม่ได้คาดหวังว่าซวนเทียนฮั่วจะตอบกลับ ในความเป็นจริง นางพูดต่อไปโดยไม่รอ “บางทีนี่อาจเป็นเพราะความเป็นพี่น้องไม่สำคัญกว่าความต้องการส่วนตัว ! มันเล็กน้อยจนน่าสงสาร แต่ข้ารู้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่รองของข้าจะอยู่เคียงข้างข้าและจะไม่ทิ้งข้าไปแน่นอน ดังนั้นข้าถือว่าข้ายังโชคดีอยู่” นางพูดถึงเฟิงหยูเฮง และยิ้ม ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางที่ซีดในที่สุดก็เริ่มมีสีเลือดฝาดขึ้นมา ซวนเทียนฮั่วก็รู้สึกมั่นใจในสิ่งนี้
เขาบอกเฟิงเซียงหรู“บางคนมีชีวิตอยู่แต่ชีวิตแย่กว่าความตาย ข้าส่งน้องแปดเดินทางครั้งสุดท้ายเป็นการส่วนตัว ถ้าเราสามารถเป็นพี่น้องกันได้ในชาติหน้า เราหวังว่าเราทุกคนจะมีชีวิตที่ดีได้ เซียงหรู…” เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งทันใดนั้นก็ถามคำถามแปลก ๆ ว่า “เจ้าเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดหรือไม่ ? ”
เฟิงเซียงหรูตกใจเล็กน้อยตัวสั่นทันทีโดยไม่รู้ว่านางกำลังบอกว่านางไม่เชื่อในสิ่งนั้นหรือไม่
แต่ซวนเทียนฮั่วกล่าวว่า“ข้าเชื่อ” แต่เขาไม่ได้บอกว่าทำไมเขาถึงเชื่อในเรื่องนี้ ทุกครั้งที่มีการพูดถึงเรื่องนี้เขาจะนึกถึงเฟิงหยูเฮงและคิดเกี่ยวกับวิธีที่นางพูดว่านางเห็นบุชงเมื่อนางอยู่บนหอคอย จากนั้นก็แสดงสีหน้าหวาดกลัว เขารู้ว่านางเห็นอะไรอย่างอื่น แต่นางเห็นคนหรืออะไร ?
ออกจากห้องของเฟิงเซียงหรูซวนเทียนฮั่วมุ่งตรงไปที่ห้องหนังสือ จากนั้นผลักเปิดชั้นหนังสือในห้องหนังสือ จริง ๆ แล้วมีประตูซ่อนอยู่ภายใน เขาหมุนกลไกปุ่มถัดจากประตู และประตูนั้นเปิดออกอย่างเงียบ ๆ มีทางสลัวเล็ก ๆ อยู่ข้างในมุ่งหน้าไปยังห้องลับที่ตำหนักจุนออกแบบให้เขา ไอรีนโนเวล
ซวนเทียนฮั่วไม่ค่อยมาที่ห้องลับนี้มันก็ต่อเมื่อต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญ ๆ เขาจะขังตัวเองที่นี่จนกว่าเขาจะคิดถึงคำตอบ
และเขามาวันนี้ไม่ต้องคิดแต่เพื่อทำการทำนาย
มีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าซวนเทียนฮั่วมีทักษะการทำนายที่ดีความสำเร็จในการทำนายของเขานั้นแม่นยำกว่าการอ่านบนดวงดาวบนท้องฟ้าโดยท่านโหราจารย์ของฮ่องเต้ รวมถึงซวนเทียนหมิงที่ประสบปัญหาในภาคตะวันตกเฉียงเหนือรวมถึงการสืบเชื้อสายของดาวหงส์เพลิงในคืนนั้น มันได้ถูกแสดงในการอ่านดวงชะตาของเขาตั้งแต่เช้า มันเป็นเพียงแค่นี้เป็นงานของโหราจารย์ของฮ่องเต้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีเจตนาที่จะพูดถึงพวกมันก่อน
เขามาที่นี่ในวันนี้อีกครั้งเพื่อเริ่มการอ่านดวงชะตาเพราะเรื่องของซวนเทียนหมิงที่เกิดความคิดริเริ่มเพื่อการร้องขอสำหรับการปรับใช้กองกำลังทหารต่อซงซุ่ยในวันที่16 เดือนแปด เรื่องนี้ทำให้เขารำคาญมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ซวนเทียนหมิงกล่าวว่าเขาต้องการนำกองทัพโจมตีซงซุยเป็นการส่วนตัว เขารู้สึกถึงลางไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้ มันไม่ชัดเจนแต่มีความกังวลเกี่ยวกับอันตราย
วางเครื่องมือการทำนายธงเล็ก ๆ สองสามอันติดอยู่ในสภาพแวดล้อมสร้างรูปแบบฮวงจุ้ยซึ่งไม่สามารถเข้าใจได้โดยบุคคลภายนอก มีภาพแผนที่ขนาดใหญ่แขวนอยู่เหนือหัวของเขา สร้างเงาบนเครื่องมือการทำนาย ด้วยความช่วยเหลือของแสงเทียน ทำให้เกิดแสงไม่กี่จุด
ชิ้นส่วนการทำนายที่ซวนเทียนฮั่วใช้ทำมาจากผลึกพวกมันดูเหมือนเหรียญทองสัมฤทธิ์สามสี ขาว ม่วงและเหลือง ในขณะที่มันกระจัดกระจายในการเคลื่อนไหวบนผ้าทำนาย เขาเริ่มตรวจสอบรายละเอียด
ในระหว่างช่วงเวลานี้ดวงชะตาจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงขยับ ไม่มีลมในห้องลับ ซวนเทียนฮั่วไม่ได้ใช้พลังงานภายใน แต่ชิ้นผลึกบนผ้าทำนายเคลื่อนที่ไปสองสามครั้งไม่สม่ำเสมอจนกระทั่งในที่สุดพวกมันก็ล้มลง และพบตำแหน่งที่ควรมี พวกมันหยุดลงไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป
สีหน้าของซวนเทียนฮั่วในขณะที่เขามองที่ผ้าทำนายดูหนักใจมือข้างหนึ่งของเขาซึ่งถืออยู่บนแท่นเทียนจริง ๆ แล้วเริ่มสั่นเล็กน้อย เหงื่อหยดหนึ่งหยดลงมาจากหน้าผากของเขาด้วย “พรึ่บ” หล่นลงบนชิ้นผลึกชิ้นหนึ่งเลื่อนลงบนผ้า และเปื้อนอย่างรวดเร็ว
เขาถอนหายใจอย่างแรงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้
ด้วยการทำนายนี้มันจึงเป็นตัวกำหนดการรบของซวนเทียนหมิงที่ซงซุย ความโชคร้ายที่ยิ่งใหญ่
เขาวางเชิงเทียนลงอย่างรวดเร็วรวบรวมชิ้นส่วนผลึกบนผ้าทำนาย และถือมันไว้ในมือของเขา ในที่สุดเมื่อชิ้นส่วนผลึกกระจัดกระจายอยู่บนผ้าทำนาย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ และยิ่งหนักขึ้นเมื่อเทียบกับตอนนี้
ดวงชะตานี้สำหรับตัวเขาเองดวงชะตาแห่งความตาย
เขาหัวเราะอย่างขมขื่นพูดพึมพำ“แล้วถ้าข้าตายล่ะ ข้าอยู่คนเดียว แต่เจ้ายังมีนาง ! ” ในขณะที่เขาพูด ใบหน้าของเฟิงเซียงหรูปรากฏอยู่ในใจ ราวกับว่าเขาถูกเตือนอย่างจงใจว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว เขามีผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาให้สัญญาและกำลังรอให้เขาทำตามสัญญาให้สำเร็จ
แต่ซวนเทียนฮั่วหัวเราะอีกครั้งโดยพูดว่า“ในท้ายที่สุดนั่นเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง มันเป็นเพียงความคิดของนางที่กลายเป็นปีศาจ และนางไม่รู้ว่าใครเป็นสมบัติของนาง ลืมไปได้เลย นอกจากนี้ข้าไม่มีวาสนาที่จะสามารถแก่ชราไปพร้อมกับใครบางคน เสด็จแม่เลี้ยงดูข้า ดังนั้นแม้ว่ามันจะจบลงด้วยความตาย ข้าก็ไม่สามารถปล่อยให้สิ่งใดเกิดขึ้นกับบุตรชายที่เกี่ยวข้องกับสายเลือดคนเดียวของนาง อาเฮง ข้าไม่สามารถเป็นเพื่อนของเจ้าได้เมื่อข้ายังมีชีวิตอยู่ แต่ข้ายินดีที่จะใช้ความตายนี้เพื่อปกป้องเขาจนกว่าจะสิ้นสุด”
หลังจากพูดอย่างนี้เขาลุกขึ้นยืนและออกจากห้องลับโดยไม่ชักช้า หลังจากปิดประตูและชั้นวางหนังสือ เขาเดินไปที่โต๊ะหนังสือ หยิบพู่กันและเริ่มเขียนจดหมายปิดผนึก เมื่อเสร็จแล้วเขาก็เรียกองครักษ์เงา “ไปที่มณฑลจี่อันอย่างรวดเร็ว เจ้าต้องส่งจดหมายนี้ไปยังมือขององค์ชายสี่เป็นการส่วนตัว อย่าทำพลาด”
องครักษ์เงารับจดหมายและตอบรับเขาก็หายตัวไปในพริบตา
ซวนเทียนฮั่วถอนหายใจด้วยความโล่งอกนี่เป็นข้อตกลงครั้งสุดท้ายที่เขาสามารถทำได้สำหรับเฟิงเซียงหรู
สำหรับอาหารค่ำในคืนนั้นเขาไม่ได้ออกจากตำหนัก ผลักทุกเรื่องออกไปเพียงเพื่อไปร่วมรับประทานอาหารค่ำกับพระชายาหยุน พระชายาหยุนยังรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเฟิงเซียงหรู และบอกกับซวนเทียนฮั่วอย่างต่อเนื่องว่า “อาเฮงได้ตรวจสอบแล้ว คุณหนูสามไม่ได้ถูกละเมิดเลย นางยังเป็นผู้หญิงที่สะอาดและบริสุทธิ์ ฮั่วเอ๋อ เราไม่สามารถปฏิเสธผู้หญิงคนนี้ได้เพราะชื่อเสียง อย่างไรก็ตามเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนดี”
ซวนเทียนฮั่ววางชามและตะเกียบของเขาเขาบอกกับพระชายาหยุนว่า “เสด็จแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่เคยมีความคิดเช่นนี้ เด็กคนนั้นจะมีความสุข” มันเป็นเพียงความสุขนี้ที่ข้าจะไม่ได้มองให้ “ถูกตัอง” เขากล่าวอีกครั้ง “ในเดือนแปด หมิงเอ๋อนำกองทัพทหารไปยังชายแดนทางทิศตะวันออกเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการโจมตีซงซุย มีบางสิ่งที่ข้าต้องการให้เขาทำเพื่อข้า แน่นอนว่าเสด็จแม่ต้องช่วยให้มันจบลงด้วยดี”
พระชายาหยุนอยากรู้ว่ามันคืออะไรเพราะซวนเทียนฮั่วไม่เคยขอความช่วยเหลืออะไรมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ แม้ว่านางจะเชื่อว่านางปฏิบัติต่อเด็กคนนี้ในฐานะบุตรชายของนาง แต่ซวนเทียนฮั่วชัดเจนกว่าซวนเทียนหมิง ซวนเทียนฮั่วไม่ขออะไร ไม่ต้องการอะไร ไม่รับอะไร และไม่ต่อสู้กับซวนเทียนหมิง เหนือสิ่งใด นางมักจะรู้สึกว่านางเป็นหนี้อะไรบางอย่างในเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ และด้วยซวนเทียนฮั่วพูดในวันนี้ นางคิดว่าไม่ว่าบุตรชายคนนี้จะขออะไร นางก็จะทำให้เขา !
ดังนั้นพระชายาหยุนพูดอย่างมีความสุขนางถามเขาว่า “พูดเร็ว มันคืออะไร ? ” และเพิ่มเข้ามาทันที “อะไรก็ได้ ตราบใดที่เจ้าเต็มใจพูด ข้าสามารถทำให้ได้ หมิงเอ๋อจะทำอะไรก็ได้เช่นกัน ! ”
ซวนเทียนฮั่วยิ้มบางๆ โดยบอกกับพระชายาหยุน “มันเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้านี้ ซึ่งการมุ่งหน้าไปยังมณฑลจี่อันก่อนถึงเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงเพื่อสู่ขอเฟิงเซียงหรู จากการคำนวณของข้า วันนั้นใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว จากการคำนวณของข้า อย่างช้าที่สุดต้องออกเดินทางภายใน 3 วันนับจากวันนี้ เพื่อให้สามารถไปได้ทันเวลา การสู่ขอจะดำเนินการโดยเสด็จแม่และแม่สื่อ แต่มันไม่สะดวกที่ข้าจะอยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง ก่อนหน้านี้เสด็จแม่บอกว่าท่านจะไปด้วยตัวเอง แต่ข้าก็ยังกังวลอยู่ ดังนั้นข้าคิดว่าถ้าเป็นไปได้ถ้าหมิงเอ๋อจะไปแทนข้า สำหรับทหารที่นี่ ข้าจะช่วยเขาตรวจสอบพวกเขาและพาพวกเขาไปยังชายแดนตะวันออก เขาแค่ไปส่งเสด็จแม่ที่มณฑลจี่อันอย่างปลอดภัย จากนั้นให้เขามุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก เสด็จแม่คิดอย่างไรขอรับ ? ”