The Divine doctor : ชายาข้าคือแพทย์เทวะ – ตอนที่ 1138 พระชายาหยูบ้าคลั่ง

ตอนที่1,138 พระชายาหยูบ้าคลั่ง
คุณหนูสามจากคฤหาสน์ของแม่ทัพชุนกลายเป็นฮองเฮาทำให้เกิดความวุ่นวายในพระราชวังเช่นว่า พระสนมหวู่ไม่สงบสุขได้ คุณหนูใหญ่ชุนหยูหลิงถูกครอบงำโดยวิญญาณเดิมของเฟิงหยูเฮง เมืองหลวงของราชวงศ์ต้าชุนที่เฟิงหยูเฮงไม่สามารถอยู่ได้อย่างสงบเช่นกัน
วันที่เฟิงหยูเฮงกลับสู่เมืองหลวงนางค้นพบการปรากฏตัวของชุนหยูหลิง น่าเสียดายที่พวกนางไม่สามารถจับนางได้ หลังจากนั้นนางส่งคนจำนวนมากออกไปค้นหาในเมืองหลวงทุกซอกทุกมุม แต่ก็ไม่พบเบาะแสเลย
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาอารมณ์ของเฟิงหยูเฮงแปลกๆนางเป็นแบบนี้ทุกวันนี้นางอารมณ์เสียเกือบทุกครั้งที่องครักษ์เงารายงานว่าพวกเขาไม่พบคนที่นางต้องการ นางแพ้ นางอารมณ์เสีย คนที่ไม่เคยโกรธผู้ใต้บังคับบัญชาจะตำหนิองครักษ์เงาอย่างรุนแรง แม้แต่วังซวนและหวงซวนก็ไม่รอดจากอารมณ์อันร้ายกาจของนาง บ่าวรับใช้ทุกคนในตำหนักหยูระมัดระวังมาก กลัวว่าพวกเขาจะทำให้พระชายาหยูรู้สึกไม่พอใจโดยไม่ตั้งใจ
แต่ทุกคนไม่ได้ตำหนิเฟิงหยูเฮงเพราะพวกเขาทุกคนรู้ว่าสภาพของเฟิงหยูเฮงในตอนนี้แปลกอย่างเห็นได้ชัด พระชายาหยูต้องเจอปัญหาบางอย่าง นั่นคือสาเหตุที่อารมณ์ของนางเปลี่ยนไปในทันที พวกเขาไม่กลัวที่จะถูกลงโทษและถูกตำหนิ พวกเขากังวลเกี่ยวกับสภาพร่างกายของพระชายาหยูเท่านั้น กังวลว่าปัญหาที่นางเผชิญไม่สามารถแก้ไขได้อย่างรวดเร็ว
แต่ปัญหาที่พบโดยเฟิงหยูเฮงจะแก้ไขได้อย่างง่ายดายได้อย่างไรผู้หญิงคนหนึ่งที่ปรากฏตัวขึ้นและสงสัยว่าเป็นเจ้าของร่างเดิมก็เหมือนก้อนหินที่จมลงไปในมหาสมุทร ไม่มีเงาของนาง แม้หลังจากค้นหามาหลายวันแล้วตำหนักหยู, คฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑล แม้กระทั่งองครักษ์เงาในตำหนักจุนถูกนำไปใช้โดยนาง แต่ก็ไม่มีข้อมูลที่เป็นประโยชน์เลย นางเกือบจะเสียสติไปแล้ว
ปัญหานี้รบกวนเฟิงหยูเฮงจนกระทั่งนางรู้สึกท้อแท้มันเป็นความยุ่งยากที่นางไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความขุ่นมัวของเขาส่วนหนึ่งมาจากตัวนางเอง และอีกส่วนหนึ่งที่เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ลำบากที่สุดมาจากความหงุดหงิดของร่างกายของนาง นางสามารถรู้สึกได้อย่างลึกซึ้งว่าด้วยการปรากฏตัวของผู้หญิงของนาง ในขณะที่ตัวตนของผู้หญิงคนนั้นโผล่ขึ้นมา ร่างของนางก็เหมือนจะหลุดออกจากการควบคุมของนาง ราวกับว่ามันถูกดึงดูดโดยสิ่งอื่น ต้องการหลอมรวมกับสิ่งนั้นแล้วละทิ้งนาง
เฟิงหยูเฮงเริ่มรู้สึกกลัวการกลับมาเกิดใหม่ของนางนั้นแปลกในตอนแรก เนื่องจากนางสามารถครอบครองร่างนี้ได้ตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้เจ้าของร่างเดิมกลับมาแล้ววิญญาณของเฟิงหยูเฮงตัวจริงจะขับไล่นางออกไปจากร่างกายนี้หรือไม่ ? เจ้าของร่างเดิมกำลังจะกลับมาเข้าร่าง แล้วนางล่ะ? นางควรจะไปอยู่ที่ไหน ?
เฟิงหยูเฮงคิดว่าจริงๆแล้ววิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือไม่ใช่การตามหาผู้หญิงคนนั้น แต่นางควรหนีไป ! ยิ่งนางวิ่งหนีไปไกลเท่าไรก็ยิ่งดี ตราบใดที่นางยังอยู่ห่างจากเจ้าของร่างเดิม นางก็จะไม่ตอบสนองต่อสิ่งนั้นอย่างรุนแรง นางก็จะใช้ชีวิตแบบเดิมเหมือนเมื่อก่อนราวกับว่าไม่มีบุคคลดังกล่าว
แต่นางไม่เคยเป็นคนประเภทที่เลือกที่จะหนีไปเมื่อต้องเผชิญกับปัญหาสำหรับเฟิงหยูเฮง แทนที่จะหลบซ่อนตัวตลอดชีวิตของนาง มันเป็นการดีกว่าที่จะเผชิญหน้ากับมัน นางอยากจะรู้ผลลัพธ์สุดท้ายและอยากจะพบคนนั้น แม้ว่านางจะต้องต่อสู้จนถึงแก่ความตาย
มีคนกล่าวว่าเมื่อมีคนซ่อนบางสิ่งแม้แต่ 100 คนก็หาไม่เจอ มันเป็นอย่างนี้จริง ๆ ตราบใดที่พวกเขามีความตั้งใจที่จะซ่อนตัว ไม่ว่าวิธีการที่นางคิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะหาคน นอกจากนี้ไม่ว่าจะเป็นองครักษ์เงาที่กำลังค้นหาหรือวังซวนและหวงซวน พวกเขายังไม่รู้ว่าพวกเขากำลังมองหาใคร พวกเขามีเพียงภาพที่วาดตามคำอธิบายด้วยวาจาของเฟิงหยูเฮง และไม่มีเบาะแสอื่น ๆ
คืนนี้วังซวนทำหน้าที่เฝ้าเฟิงหยูเฮงหวงซวนนำองครักษ์เงาไปตามหาบุคคลนั้นต่อไป สำหรับเมืองหลวงในปัจจุบัน เจ้าหน้าที่รู้ว่าพระชายาหยูกำลังตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง ประตูเมืองทั้งสี่นั้นมีความปลอดภัยอย่างเต็มที่ ทุกคนที่เข้าออกจากเมืองต้องผ่านการตรวจสอบอย่างเข้มงวดโดยไม่คำนึงถึงเพศของพวกเขา มันเป็นเช่นนั้นแม้กระทั่งเวลาปิดประตูก็ถูกนำมาข้างหน้า เพราะพวกเขากลัวว่าจะมีใครบางคนตกปลาในน่านน้ำโคลน ออกจากเมืองในขณะที่ท้องฟ้ามืดมิด มันเป็นเพียงว่าทุกคนปฏิบัติต่อผู้หญิงคนนั้นในฐานะศัตรูของพระชายาหยู แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกนาง　　หวงซวนค้นหาตั้งแต่กลางคืนจนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้นเช้าวันถัดไปแต่นางไม่พบเบาะแสใด ๆ หลังจากกลับไปที่ตำหนัก นางถามวังซวน “บอกมาว่าใครที่ทำให้คุณหนูต้องค้นหาอย่างบ้าคลั่ง ? เราติดตามคุณหนูมาหลายปีแล้ว แต่เราไม่เคยเห็นนางกังวลเรื่องนี้เลย ! ”
”ใช่! ” วังซวนถอนหายใจ “นี่เป็นครั้งแรก แต่ความรู้สึกกังวลไม่เป็นไร ข้าเป็นห่วงสุขภาพของคุณหนูมากกว่า นางไม่ได้นอนเลย ข้าเข้าไปสองครั้งแล้วนางก็นั่งอยู่บนเตียง ข้าไม่รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่”
“คุณหนูไม่ได้นอนอีกแล้วหรือ? ” หวงซวนกล่าวพลางขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้ข้าทำหน้าที่เฝ้านางทั้งคืน นางก็นอนไม่หลับ ถ้าเรื่องนี้ยังเป็นแบบนี้ต่อไป นางอาจจะไม่สบาย วังซวน เจ้าคิดอย่างไร เราจะส่งจดหมายถึงองค์ชายและบอกพระองค์เกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณหนูหรือไม่ ? ”
“ไม่”วังซวนส่ายหัว “คุณหนูได้สั่งไม่ให้บอกองค์ชายเรื่องนี้ ถ้าเราตัดสินใจด้วยตัวเองและรายงานเรื่องนี้ เราอาจจะไม่สามารถรับใช้คุณหนูได้ในอนาคต” ไอลีนโนเวล
ขณะที่ทั้งคู่กำลังพูดกันอยู่ประตูห้องของเฟิงหยูเฮงก็ถูกดึงเปิดออกจากภายใน คนที่ไม่ได้นอนทั้งคืนเดินออกมา เพราะนางไม่ได้พักผ่อน บริเวณใต้ดวงตาของนางคล้ำ และด้วยความทุกข์ทรมานในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา นางก็กลายเป็นเหมือนวิญญาณ ทำให้คนอื่นรู้สึกเจ็บปวดเพียงแค่มองนาง เมื่อนางเดินออกไป นางพูดทันที “ข้าจำได้แล้ว เราตามหาทุกที่ของเมืองหลวง เรามองไปรอบ ๆ เท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่ครอบคลุมทุกพื้นที่อย่างเหมาะสม เมื่อก่อนที่หยูเฉียนหยินลักพาตัวเฟิงเซียงหรู นางขอความช่วยเหลือจากเฟิงเฟินได ตอนนี้เพื่อที่จะซ่อนตัวจากข้า นางอาจจะพบคนที่จะช่วย ? ถ้านางซ่อนอยู่ในคฤหาสน์ แม้ว่าเราจะพลิกถนนทุกสายในเมืองหลวงก็ไม่พบ”
วังซวนตกตะลึง“คุณหนูหมายถึง……”　　“ไปค้นบ้านทุกหลัง! ” นางพูดอย่างเยือกเย็นและแน่วแน่ “ส่งองครักษ์เงาออกไป ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน ตราบใดที่มีโอกาสก็ค้นหาทีละหลัง ไม่ว่าจะเป็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ของขุนนาง หรือบ้านของพลเมืองทั่วไป ค้นทั้งหมด ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะไม่พบนาง”
บ่าวรับใช้2 คนตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พระเจ้า เข้าไปในบ้านทั้งหมดเพื่อค้นหา ? จะต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน?
วังซวนกล่าว“คุณหนูต้องเลือกบ้านที่น่าสงสัย และเราควรจะค้นหาตามลำดับความสำคัญหรือไม่ มีคนจำนวนมาก และบ้านในเมืองหลวงมีข้อจำกัด แม้ว่าเราจะมีคนจำนวนมาก ถ้าเราค้นหาตามบ้าน เราอาจล่าช้า ใช้เวลาอย่างน้อยสองสามเดือนเจ้าค่ะ ! ” สำหรับเรื่องนี้ เฟิงหยูเฮงส่งคนและทหารองครักษ์รอบตัวนาง ไม่ได้ทำในวงกว้าง ดังนั้นพวกเขาจึงค่อนข้างจำกัดเมื่อพวกเขาตรวจสอบ　　“บ้านที่น่าสงสัย? ” ดวงตาของเฟิงหยูเฮงหนี่ลงเล็กน้อย แต่มันกลับเปลี่ยนไปในใจ นางมีความคิดขึ้นมาว่า “ตระกูลเหยา ! ใช่ ตระกูลเหยา ! ไปที่ตระกูลเหยาและตรวจสอบ อย่ามองข้ามมุมอับใด ๆ อย่ามองข้ามบุคคลใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบ่าวรับใช้และยาย เผื่อพวกเขาปลอมตัวมา”
“ตระกูลเหยาหรือเจ้าค่ะ”หวงซวนตกใจมาก “คุณหนูหมายถึง……”
“มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย”เฟิงหยูเฮงโบกมือ แต่นางคิดถึงเหตุผลอย่างรวดเร็ว “นี่ไม่ใช่ปัญหาของตระกูลเหยา แต่ข้ากังวลว่าบุคคลนั้นจะต่อต้านข้าและเลือกที่จะดำเนินการกับคนใกล้ตัวข้า”
เหตุผลของนางก็เพียงพอแล้ววังซวนและหวงซวนก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลดังนั้นพวกนางจึงตกลงกันอย่างรวดเร็ว
แต่เฟิงหยูเฮงไม่ได้คิดเรื่องนี้ในความเป็นจริงนางสงสัยจริง ๆ ว่าผู้หญิงได้แฝงตัวเข้าไปในตระกูลเหยา ในท้ายที่สุดนั่นคือหลานสาวตัวจริงของตระกูลเหยา ! ทุกคนในคฤหาสน์ของตระกูลเหยาเป็นครอบครัวที่แท้จริงของนาง จากความเป็นญาติของนาง นางจะกลับมาโดยการคุกคามตัวนางเอง นางก็จะกลับไปเช่นกัน
เฟิงหยูเฮงเริ่มวิตกกังวลมากขึ้นถ้าคนผู้นั้นกลับไปที่คฤหาสน์เหยาจริง ๆ มันก็ดี ถ้านางซ่อนตัวในเงามืด มันก็ไม่เป็นไรถ้านางเพียงคนเดียวเฝ้าดูสมาชิกในครอบครัวของนางจากระยะไกลและคิดถึงอดีต แต่ถ้าคนผู้นั้นมีความคิดที่จะฟื้นฟูความสัมพันธ์ของนางกับพวกเขาแล้ว จะเป็นอย่างไร เหยาเซียน ปู่ของนาง จะยืนหยัดเพื่อนางอย่างแน่นอน แต่คนอื่น ๆ ล่ะ ?
นางบังคับให้ตัวเองสงบลงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง ประการแรกในขณะที่อยู่ในภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือในอดีต เมื่อนางครอบครองร่างนี้ครั้งแรก เจ้าของร่างเดิมก็มีปฏิสัมพันธ์ช่วงเวลาสั้น ๆ กับนาง นางบอกว่านางจะแก้แค้นให้กับอีกฝ่าย และเจ้าของร่างเดิมก็กล่าวขอบคุณนาง
เฟิงหยูเฮงรู้สึกว่านางได้ทำสิ่งที่นางสัญญาความไม่พอใจระหว่างตระกูลเฟิงกับเจ้าของร่างเดิม นางได้แก้แค้นไปแล้ว แม้ว่าทั้งสองจะได้พบกันอีกครั้ง พวกนางควรจะมีความสงบและเป็นมิตร พวกนางอาจเป็นพี่น้องที่ดีและแลกเปลี่ยนมุมมอง รวมถึงประสบการณ์ของพวกนางเกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิด แต่นางรู้ว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนี้ ความตกใจต่อวิญญาณของนางเมื่อเจ้าของร่างเดิมปรากฏตัวนั้นไม่เกี่ยวข้องกับความสงบและเป็นมิตร เพื่อให้เจ้าของร่างเดิมปรากฏอยู่ข้างบุชง นี่หมายความว่าทั้งสองยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับนาง นอกจากนี้นางมีสัญชาตญาณที่แม่นยำเสมอ นางมีเหตุผลที่ต้องสงสัยว่าการปรากฏตัวของเจ้าของร่างเดิมจะเป็นภัยคุกคามร้ายแรง
ต้องพบบุคคลนั้นจากนั้นทั้งสองจะเผชิญหน้ากัน นางต้องการดูว่าร่างกายนี้จะตอบสนองอย่างไร มันจะทิ้งนางไว้และจากไป นางต้องการถามอย่างชัดเจนว่าเจ้าของร่างเดิมคิดอะไรอยู่ ทำไมจึงยืนอยู่ฝ่ายตรงข้าม ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ทั้งหมดนี้ต้องก้าวหน้าโดยไม่มีใครรู้อะไรเลย ก่อนที่ซวนเทียนหมิงจะกลับมา สิ่งเหล่านี้จำเป็นต้องได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมไม่ควรมีผลกระทบใด ๆ เลย
ไม่กี่วันที่ผ่านมาวังซวนและหวงซวนได้ใช้องครักษ์เงาจำนวนมากเพื่อแทรกซึมเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลเหยา แม้วังซวนจะพรางตัวเข้าเข้าไปในนั้นเป็นการส่วนตัว และหวงซวนก็เข้ามาในคฤหาสน์ในตอนกลางวันพร้อมกับของกำนัล ความตั้งใจของนางชัดเจน ช่วยให้เฟิงหยูเฮงส่งมอบของกำนัลให้ผู้อาวุโสและญาติที่มีอายุมากกว่า
มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเฟิงหยูเฮงที่จะส่งสิ่งต่างๆ ไปยังคฤหาสน์ตระกูลเหยา ตระกูลเหยาไม่คิดว่ามันแปลก มันเป็นเช่นนั้นเมื่อหวงซวนเริ่มเดินเล่นในคฤหาสน์ตระกูลเหยา พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติเหมือนกัน หลังจากที่ทั้งสองครอบครัวมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด และทหารองครักษ์ในคฤหาสน์หลายคนถูกจัดไว้โดยเฟิงหยูเฮงเพื่อปกป้องความปลอดภัย หวงซวนคุ้นเคยกับพวกเขา ดังนั้นนางจะพูดคุยกับพวกเขาเมื่อนางมา แต่ในความเป็นจริง พวกเขาไม่รู้หวงซวนกำลังสังเกตการณ์ในคฤหาสน์ตระกูลเหยานี้ จากบนลงล่างตั้งใจที่จะหาคนที่แฝงตัวเข้ามา
ด้านนี้กำลังตรวจสอบคฤหาสน์ของตระกูลเหยาเฟิงหยูเฮงก็ทำบางอย่างเช่นกัน นางคิดว่าหยูเฉียนยินสามารถยืมมือของเฟิงเฟินไดเพื่อจับเฟิงเซียงหรู ด้วยบุคลิกของเฟิงเฟินได ความอิจฉาและความเกลียดชังของเฟิงเฟินไดที่มีต่อนาง มันเป็นไปได้มากที่อีกฝ่ายจะใช้ประโยชน์จากน้องสาวคนที่สี่ของนาง นอกจากนี้ยังเป็นไปได้อย่างมากว่านางจะบอกความจริงกับเฟิงเฟินไดโดยยืมความไม่พอใจของเฟิงเฟินได “ไม่คิดว่านางทำหรือพูดอะไร” เพื่อกระจายความจริงอันน่าสะพรึงกลัวนี้โดยใช้สิ่งนี้โจมตีนาง　　ยิ่งนางคิดถึงมันมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งคิดว่าเป็นไปได้ มันเป็นไปได้ว่าความเป็นไปได้นี้สูงกว่าคฤหาสน์ตระกูลเหยา เฟิงหยูเฮงไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมได้ที่ด้านล่างของหัวใจของนางลุกขึ้นอีกครั้ง นางต้องไปเยี่ยมเฟิงเฟินได ไม่สามารถมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน เมื่อน้องสาวที่งี่เง่านั้นเข้ามาเกี่ยวข้องก็เป็นการยากสำหรับนางที่จะปัดกวาดเรื่องต่าง ๆ !
เมื่อความคิดนี้เพิ่มขึ้นเฟิงหยูเฮงไม่ต้องรออีกต่อไป แล้วเดินออกจากตำหนัก นางได้ยินมาว่าเฟิงเฟินไดย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ นางจะสืบเรื่องนี้พร้อมกับการส่งของกำนัลพิธีขึ้นบ้านใหม่ !