บทที่ 275 ยังทำแบบนี้ได้อีกหรือ?!
เล่อเหอไม่ได้ถามว่าทำไม เพียงแต่ทำตามคำสั่งของผู้เป็นศิษย์เท่านั้น เขาเป็นลูกศิษย์ของข้า ข้าก็ต้องตามใจสิ!
ผู้บำเพ็ญระดับสูงมีมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาเข้าไปในม่านพลังผนึกปีศาจและต่อสู้กับสัตว์อสูรอย่างดุเดือด พลังวิญญาณกำลังระเบิดออกมาเป็นสีสันต่าง ๆ ทุกหนทุกแห่ง
“ลูกศิษย์ตัวน้อย ท่านอาจารย์มาช่วยเจ้าแล้ว!”
ชิงยวนที่มาถึงพุ่งตรงไปหามังกรปีศาจทันที
สยงฉีเลวี่ย อาจารย์ของอวี้เจินมาช้ากว่า เขามองลูกศิษย์ที่ถูกงูไฟวิเศษไล่ตามอย่างน่าสงสาร แต่เขากลับเลือกมังกรปีศาจอีกตัวหนึ่งแทน
อวี้เจิน “?”
ถ้าจำไม่ผิด นางเป็นลูกศิษย์ของท่านอาจารย์ไม่ใช่หรือ?
ประมุขยอดเขาหลอมศาสตรา อาจารย์ของลู่เป่ยเหยียนก็ทำเหมือนสยงฉีเลวี่ย เลือกมังกรปีศาจตัวที่สาม
ลู่เป่ยเหยียน “…”
เพื่อนร่วมสำนักอย่างผู่ตาน ติงหลิวหลิ่วและว่านอวี้เฟิงต่างใจสลาย พวกเขาเจ็บปวดยิ่งกว่า เกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้ว แต่อาจารย์ของพวกเขากลับมองไม่เห็น ในสายตาของนางมีแต่ศิษย์น้องห้าเท่านั้น!
ในขณะที่บ่น กำลังเสริมก็มาถึง ทั้งห้าคนถึงได้รอดชีวิต!
พวกเขาที่ถูกไฟเผาจนหัวล้านรีบวิ่งออกจากม่านพลังทันที
บนท้องฟ้ามีสายฟ้าแลบวาบไม่หยุด เสียงฟ้าร้องดังติดต่อกันเหมือนจะทำให้ท้องฟ้าทั้งผืนระเบิด
ผู่ตานเป็นคนแรกที่วิ่งออกมา เขากลับถูกสายฟ้าฟาดจนล้มลงทันที ในขณะที่สายฟ้ากำลังกระหน่ำลงมา ผู้ชมก็เห็นกระดูกของเขาอย่างชัดเจน
ติงหลิวหลิ่ววิ่งออกมาเป็นคนที่สองก็ไม่รอด ตามมาด้วยว่านอวี้เฟิง ลู่เป่ยเหยียน และอวี้เจิน
โม่จวินเจ๋อที่ถูกบรรพจารย์แห่งสำนักหลานเทียนแบกออกมา ก็ถูกฟ้าผ่าอย่างกะทันหันจนควันโขมง
บรรพจารย์ที่ถูกบังคับให้ทนรับฟ้าผ่า “?”
เด็กหนุ่มนี่จะผ่านด่านก็ไม่รู้จักบอกล่วงหน้าสักคำ?
บรรพจารย์เล่อเหอรีบป้อนโอสถให้โม่จวินเจ๋อ ลากผมที่ระเบิดเป็นฟองออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเกรงว่าจะถูกลูกหลงอีก
สนามรบโบราณเฉียนซี เป็นสนามรบที่หลงเหลือมาตั้งแต่ยุคโบราณ ไม่ได้อยู่ในขอบเขตการควบคุมของดินแดนแห่งความว่างเปล่า ดังนั้น ผู้บำเพ็ญที่อยู่เหนือ ขอบเขตแสวงหา จึงไม่ถูกส่งเข้าไปในนั้น
ร่างแยกของจอมปีศาจที่รู้เรื่องนี้ก็สู้ไปด้วยถอยออกไปนอกม่านพลังผนึกปีศาจไปด้วย เพียงแค่ออกไปนอกสนามรบก็จะถูกส่งเข้าไปในดินแดนแห่งความว่างเปล่าได้ เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็จะหนีออกจากดินแดนแห่งความว่างเปล่าได้ง่ายขึ้น
เล่อเหอเพิ่งได้สติเมื่อร่างแยกของจอมปีศาจโจมตีไปที่ม่านพลังผนึกปีศาจ
อย่าได้คิดเลย!
ร่างแยกของจอมปีศาจที่ถูกจับได้โมโหและหันกลับมาต่อสู้กับเล่อเหออีกครั้ง
“เจ้าคงไม่ได้จะผ่านด่านด้วยกระมัง?”
ชิงยวนที่ต่อสู้กับมังกรปีศาจยิ่งสู้ยิ่งรู้สึกว่าเมฆฟ้าผ่าเหนือศีรษะไม่ปกติ ถ้าฟ้าผ่าลงมากะทันหัน ฟาดปีศาจเป็นเรื่องเล็ก แต่มันจะทำลายม่านพลังผนึกปีศาจเสียหมด!
เมื่อถึงเวลานั้นพลังปีศาจจากสนามรบจะไหลทะลักออกมา ทั้งสัตว์อสูรและปีศาจจะหนีกระเจิง โลกผู้บำเพ็ญเซียนจะต้องวุ่นวายอย่างแน่นอน!
ผู้ดีดพิณพยักหน้า จากนั้นจึงคืนร่างให้หลิงเยว่ เมื่อหลิงเยว่ได้ควบคุมร่างกายก็ไม่กล้าชักช้าแม้แต่นาทีเดียว รีบวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด
ร่างแยกของจอมปีศาจเห็นดังนั้นก็ยอมรับดาบของเล่อเหอไปหนึ่งที เพื่อขวางหลิงเยว่ไว้
หากปล่อยให้มนุษย์กึ่งเทพหนีไป แผนการของร่างจริงก็จะดูน่าขันยิ่งนัก?
“หลิงเยว่ถูกร่างแยกของจอมปีศาจจับตัวไปแล้ว”
“คิดให้ดีก่อนจะลงมือ”
เล่อเหอ “…”
ไอ้หมาเจ้าเล่ห์นี่!
หลิงเยว่ที่ถูกบีบคอ ถูกร่างแยกของจอมปีศาจพาถอยหลังไป นางยังคงภาวนา ขอให้ฟ้าผ่าลงมาเมื่อพวกมันถอยออกจากม่านพลังนี้ด้วยเถิด!
ฟาดไอ้หมาตัวนี้ให้ตายไปเลย!
โอ้! ไม่ใช่สิ หัวใจห้ามถูกฟาดจนแหลกนะ นอกจากหัวใจแล้ว จะฟาดที่ไหนก็ได้!
หลิงเยว่อยากรู้จริง ๆ ว่าในหัวใจของร่างแยกจอมปีศาจซ่อนอะไรไว้ ร่างจริงของเขา… จริง ๆ แล้วหน้าตาเป็นยังไง?
“ในฐานะจอมปีศาจ แม้แต่เรื่องต่ำช้าอย่างการจับตัวเด็กรุ่นหลังยังทำได้ นี่มันทำให้เผ่าปีศาจเสียหน้าชัด ๆ!”
“ข้าเป็นร่างแยกต่างหาก”
ร่างแยกจอมปีศาจแก้คำพูดของเล่อเหอ พลางยักคิ้ว ไม่รู้สึกละอายใจเลยแม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นยังยกมุมปากขึ้น เพราะทำให้พวกมนุษย์ไม่กล้าขยับเขยื้อนได้สำเร็จ
มนุษย์สิ่งมีชีวิตที่หน้าซื่อใจคด!
อาณัติผูกมัดปีศาจกักขังร่างแยกจอมปีศาจที่ผ่านการเปลี่ยนภพแล้วไม่ได้ เขาจึงพาหลิงเยว่ออกมาได้อย่างราบรื่น
ส่วนสายฟ้าเหมือนจะได้ยินเสียงในใจของหลิงเยว่ ในชั่วขณะที่ร่างแยกจอมปีศาจถอยออกจากม่านพลัง สายฟ้าสีแดงเข้มขนาดยักษ์ไม่ปล่อยให้โอกาสร่างแยกจอมปีศาจได้ตอบสนอง แล้วฟาดลงมาด้วยเสียงดังสนั่น
ร่างแยกจอมปีศาจที่ถูกสายฟ้าฟาดจนร่วงลงหลุมลึกมหึมา ร้องโหยหวนอย่างน่าสงสาร สายฟ้าถือเป็นดาวนรกของเผ่าปีศาจทั้งหมดก็ว่าได้ ถึงแม้เขาจะเป็นร่างแยกจอมปีศาจก็ไม่มีข้อยกเว้น
หลิงเยว่ยืนอยู่ที่ขอบหลุมยักษ์ ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบวิ่งหนีไป
แต่เดิมนางได้เตรียมใจไว้แล้วว่าจะถูกฟ้าผ่าพร้อมกับร่างแยกของจอมปีศาจ แต่กลับพบว่าฟ้าผ่าเลี่ยงนางไป โจมตีเพียงแค่อีกฝ่ายเท่านั้น
ผู้ที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ต่างพากันงุนงง “?!”
ทั้ง ๆ ที่เป็นทัณฑ์สวรรค์ของหลิงเยว่แท้ ๆ ทำไมถึงผ่าใส่แค่ร่างแยกจอมปีศาจเท่านั้นเล่า?
ยังเป็นแบบนี้ได้อีกหรือ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นแบบนี้ได้?!
หัวหน้าตะขาบมรกตรู้อยู่แล้วว่าทัณฑ์สวรรค์จะเลือกมองข้ามหลิงเยว่ หากสามารถผ่าใส่คนอื่นได้ ก็จะไม่มีทางผ่าใส่เจ้ามนุษย์เปราะบางนั่นอย่างแน่นอน!
ก็เป็นไปตามที่หัวหน้าตะขาบมรกตคิดไว้ ฟ้าผ่าลูกที่สองยังคงผ่าลงไปในหลุมลึก ตามด้วยลูกที่สามและสี่…
ก่อนหน้านี้อย่างน้อยยังทำท่าทำทางบ้าง แยกฟ้าผ่าเส้นเล็ก ๆ ให้หลิงเยว่ เพื่อเสริมร่างกาย แต่ครั้งนี้แม้แต่ปลายผมสักเส้น
หัวหน้าตะขาบมรกตรู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่ง!
“สุดท้ายแล้วใครกันแน่ที่กำลังฝ่าทัณฑ์สวรรค์ หลิงเยว่หรือจอมปีศาจกันแน่?”
นี่ก็เป็นข้อสงสัยของหลิงเยว่เช่นกัน…
“สวรรค์เปิดเผยแล้ว!”
มีผู้บำเพ็ญตะโกนด้วยความตื่นเต้น
“ใช่!”
ฟ้าผ่าลูกที่ห้ามาอีกแล้ว ครั้งนี้มันแยกเป็นสายฟ้าเส้นเล็ก ๆ ตกลงบนศีรษะของหลิงเยว่ แต่หลิงเยว่ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นสภาพอันน่าสยดสยองของโม่จวินเจ๋อและอวี้เจินแล้ว นางรู้สึกว่าตัวเองช่างเป็นลูกรักของสายฟ้าเสียจริง!
สายฟ้าทำไมถึงได้ปล่อยน้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
อาจารย์ใหญ่ อดีตอาจารย์ใหญ่ และนักกลั่นโอสถอาวุโสที่มาถึงในภายหลัง นึกถึงประสบการณ์ในอดีตที่พวกเขาถูกบังคับให้มาแบ่งเบาภาระสายฟ้าของหลิงเยว่ พวกเขามองดูร่างแยกของปีศาจที่นอนอยู่ในหลุมลึกจนแทบขยับตัวไม่ได้ด้วยความเห็นใจ
ความรู้สึกเช่นนี้ พวกเขาเข้าใจดี…
แต่จริง ๆ แล้ว ถือว่าสวรรค์ลืมตา ฟาดปีศาจตนนี้ให้ตายไป!
ฟาดมันให้ตายไปเลย!
ราชินีปีศาจที่ถูกมนุษย์หลายคนร่วมมือโจมตีอยู่ เผลอตัวไปชั่วขณะ ถูกธนูสีทองของซูซวงแทงเข้าที่ไหล่ ร่างทั้งร่างถูกแรงธนูลากถอยหลังไป
ราชินีปีศาจกุมไหล่ สายตาเย็นยะเยือกกวาดผ่านมนุษย์ตรงหน้า จากนั้นสายตาก็หยุดนิ่งอยู่ที่หลิงเยว่
ดีนัก! นางจำพวกผู้บำเพ็ญเหล่านี้ได้แล้ว!
ร่างแยกนั่นช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!
ราชินีปีศาจกางแขนทั้งสองข้าง ปากกล่าวคาถาโดยไร้เสียง
มังกรปีศาจสามตัวแยกออกเป็นเก้าตัว สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ว่ายวนอยู่บนฟ้า เมื่อได้รับคำสั่ง พวกมันก็พุ่งชนเข้าใส่ผังผูกมัดปีศาจพร้อมกัน
ม่านพลังที่เพิ่งซ่อมเสร็จ คราวนี้แตกจริง ๆ แล้ว!
ปีศาจคลั่ง!
พลังปีศาจกำลังแผ่ขยายออกไปนอกสนามรบ
ผู้บำเพ็ญในสนามรบร่วมมือกันต่อสู้กับมังกรเก้าตัว ในขณะที่ราชินีปีศาจมองดูเหตุการณ์นี้อย่างเย็นชา
ลูกธนูสีทองอีกดอกหนึ่งพุ่งตรงไปยังราชินีปีศาจ
ครั้งนี้ลูกธนูปักเข้ากลางหน้าผาก ซูซวงยังไม่ทันได้หัวเราะ ร่างของราชินีปีศาจก็กลายเป็นหมอกสีแดง ละลายหายเข้าไปในพลังปีศาจสีดำ
หมอกแดงเคยพยายามไปช่วยร่างแยกของเทพมารที่หลุมฟ้าผ่า แต่น่าเสียดายที่นางได้รับบาดเจ็บสาหัส การเข้าใกล้ฟ้าผ่าเท่ากับหาที่ตาย นางจึงได้แต่ละลายเข้าไปใต้ดินด้วยความแค้นใจ และหลบหนีไปต่อหน้าผู้ยิ่งใหญ่มากมาย
“ให้ตายสิ นางหนีไปแล้ว!”
ชิงยวนโมโหจนอยากกระทืบเท้า
“ช่างเถอะ จับร่างแยกได้สักร่างก็ถือว่าไม่ขาดทุนแล้ว”
เล่อเหอส่ายหัว มองไปยังเมฆฟ้าผ่าสีดำสนิท แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
โลกผู้บำเพ็ญเซียนกำลังจะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่เป็นแน่…
