ตอนที่1,188 หยุนเซียว ! เจ้าไม่สามารถช่วยข้าได้
”ไม่มีใครสามารถอยู่กับเจ้าได้ตลอดชีวิตเจ้าต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเจ้าเอง” จาวเหลียนจำประโยคที่บิดาของเชาพูดกับเขาได้ในเวลานั้น เขาไม่เข้าใจและเขาถูกบังคับให้กินยานั้น จิตวิทยาที่บิดเบี้ยวทำให้เขาบิดเบี้ยว ไม่ว่าเขาจะฟังอะไรหรือทำอะไร เขาไม่สามารถฟังคำพูดของใครได้ และใครก็ตามที่เข้าใกล้เขาจะถูกเขาทำร้าย แต่มีเพียงหยุนเซียวเท่านั้นที่ไม่ปฏิเสธเขา เป็นเวลานานที่เขาคุยกับหยุนเซียวเท่านั้น และถือว่าหยุนเซียวเป็นญาติของเขา
ตอนนี้เมื่อคิดดูบิดาของเขาพูดถูก ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ตลอดชีวิตของเขา ชีวิตที่เหลือเขาต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง
แต่…จาวเหลียนกระตุกมุมปากและรอยยิ้มขมขื่นก็ปรากฏขึ้น เขาจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร ? หยุนเซียวที่ปกป้องเขามาตลอดเสียชีวิตแล้ว เฟิงหยูเฮงซึ่งปฏิบัติกับเขาเหมือนเพื่อนและยังมอบปืนให้เขาเพื่อป้องกันตัวเองก็เสียชีวิต และองค์ชายซวนเทียนฮั่วซึ่งเป็นเหมือนเทพเซียนก็ตายเช่นกัน ดูเหมือนว่าทุกคนในโลกนี้ที่เขาห่วงใยนั้นตายไปหมดแล้ว แต่ทำไมตวนมู่อันกัวยังมีชีวิตอยู่ !
จาวเหลียนกัดฟันของเขาจับร่างที่ไร้ลมหายใจของหยุนเซียวด้วยมือทั้งสองข้างและสั่นเทา แขนของตวนมู่อันกัววางอยู่ข้าง ๆ พวกเขา พร้อมกับความเกลียดชังทั้งหมดของพวกเขา น่าเสียดายที่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงแขนเท่านั้น และพวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถฆ่าจิ้งจอกเฒ่านั้นได้
จาวเหลียนไม่ยินดีแต่เขาก็รู้ด้วยว่านี่คือขีดจำกัดที่เขาสามารถทำได้ ท้ายที่สุดมีเพียง 2 คน เขาและหยุนเซียว และเขาเป็นเพียงภาระ ถ้าไม่ช่วยเขา หยุนเซียวก็จะสามารถฆ่าตวนมู่อันกัวและล้างแค้นให้มารดาของเขาได้อย่างแน่นอน น่าเสียดายที่ตอนนี้สายเกินไป
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่ได้พบกับเฟิงหยูเฮงที่ประตูด้านตะวันออกของปินเฉิงเขาควรยอมรับฟังคำแนะนำของเฟิงหยูเฮง และยืมคนจากซวนเทียนฮั่วให้ติดตามเขา เฟิงหยูเฮงเป็นเด็กสาวที่ฉลาด แม้ว่าเขาจะปิดปาก แม้ว่าเขาจะมาหาซวนเทียนฮั่วภายใต้ร่มธงของซวนเทียนฮั่ว แต่เด็กสาวก็ยังเดาจุดประสงค์ของการเดินทางของเขาได้ เฟิงหยูเฮงแอบมอบปืนให้เขาสอนวิธีใช้ และบอกให้เขาใช้มันเพื่อปกป้องตัวเองในวิกฤตที่ไม่สามารถแก้ไขได้
แต่เขาโง่เกินไปอาชีพที่ยาวนานของเขาในฐานะนักปรุงยา ทำให้เขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะแข็งแกร่งเหมือนเด็กผู้หญิง และแขนของเขาจะสั่นเมื่อเขาใช้แรง นี่เป็นผลสืบเนื่องจากการแช่ยาในน้ำมาหลายปี จะเสียหายทั้งชีวิต มันไม่ใช่ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ทั้งหยินหรือหยาง และแม้แต่สิ่งพื้นฐานที่สุดก็ไม่สามารถทำได้ ปืนอยู่ในมือของเขา แต่เขาไม่สามารถลั่นไกฆ่าศัตรูได้ ทำให้ความช่วยเหลือของเฟิงหยูเฮงไร้ประโยชน์
จาวเหลียนจำสิ่งที่ตวนมู่อันกัวโยนมาได้และยังพบในค่ายของเฟิงหยูเฮงที่เรียกว่าระเบิดมือ เพียงแค่ระเบิดมือของเฟิงหยูเฮงดูดีกว่าระเบิดของตวนมู่อันกัว และรูปลักษณ์ของมันก็แตกต่างกันออกไป แต่ก็รู้สึกเหมือนกันเมื่อโยนออกไป แรงระเบิดนั้นมากเกินไป และมันฆ่าหยุนเซียวของเขา และยังทำลายความหวังสุดท้ายของเขาในการฆ่าตวนมู่อันกัว
”หยุนเซียวหยุนเซียว ! ” เขาพูดเบา ๆ เรียกพี่ชายคนนี้ที่อยู่กับเขามาหลายปี “รู้หรือไม่ ตอนนี้ข้าเห็นจิ้งจอกเฒ่าตวนมู่อันกัววิ่งผ่านพวกเราไป เลือดไหลที่แขนตลอดทาง เขากระทืบเท้าของเจ้าเมื่อเขาวิ่งไป ข้าไม่ได้ผลักเขาออกไป เจ้าเจ็บหรือไม่ หยุนเซียว ! เจ้าเคยเห็นพี่เลี้ยงเด็กหรือไม่ เจ้าเห็นท่านพ่อและท่านแม่ของข้าหรือไม่ หยุนเซียวบอกพวกเขาว่าหนี้เลือดของพวกเราจะได้รับการชำระแม้จะไม่มีโอกาสที่จะฆ่าตวนมู่อันกัวด้วยมือของเจ้า รอข้า…” เขาเม้มปากของเขาและมีเลือดไหลออกมา
อวัยวะภายในทั้งห้าเริ่มตีบตันและเลือดพุ่งขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้แขนของจาวเหลียนที่ยึดหยุนเซียวไว้ไม่มีเรี่ยวแรงอีกต่อไปและค่อย ๆ คลายออกมา และนางก็ปล่อยให้ร่างของหยุนเซียว จู่ ๆ เขาก็อยากจะร้องไห้ แต่เขาไม่มีแรงแม้แต่จะร้องไห้ เลือดไหลออกมาจากปากของเขาเหมือนน้ำไหล
”หยุนเซียว! เจ้าล้มเหลวในการช่วยชีวิตข้า มันช่างน่าเศร้าจริง ๆ ข้าต้องเห็นเจ้าตายต่อหน้าต่อตาและล้มเหลวในการเอาชีวิตรอด อย่างไรก็ตามหยุนเซียว ข้าไม่สามารถตายตาหลับ แต่ข้าจะต้องทำได้ ข้าจะตายกับเจ้า ไปหาพี่เลี้ยง ไปหาท่านพ่อ และท่านแม่ หยุนเซียวรอข้าก่อน”
ดวงตาของจาวเหลียนกำลังจะปิดท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขาเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ และในที่สุดก็เหลือมืดสนิทภายใต้การมองเห็นของเขา
เมื่อพลเมืองตงเฉิงมาถึงพวกเขาก็เห็นคน 2 นอนอยู่ที่เชิงกำแพงเมืองตะวันออกที่ถูกระเบิด มันคือจาวเหลียนและองครักษ์เงาของเขา เทียนปิงรีบไปข้างหน้าและถามจาวเหลียนในช่วงสุดท้ายเมื่อเขาหลับตา “เจ้าสัญญากับข้า เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร ข้ายอมเผชิญหน้ากับตวนมู่อันกัวเพื่อปกป้องเจ้าในจวนเจ้าเมือง แต่เจ้ากำลังจะตาย ตอนนี้ข้าได้ยินมาว่าพระชายาตายแล้วเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีความหวังในสิ่งที่เจ้าสัญญากับข้างั้นหรือ ? ”
สติของจาวเหลียนถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งและเขามองไปที่เทียนปิง กล่าวกับอีกฝ่ายในลมหายใจเดียว “ไม่ต้องกังวล เฟิงหยูเฮงไม่ตายง่าย ๆ ! ไปหาซวนเทียนหมิง เอาศพของเราไป และเขาจะให้เฟิงหยูเฮงรักษาบุตรสาวของเจ้า เฟิงหยูเฮงเป็นหมอที่ดีที่สุดในโลก และเป็นคนที่มีจิตใจดีที่สุดในโลก เจ้าช่วยข้า และนางก็จะช่วยเจ้าด้วย” เขาเอียงศีรษะและชำเลืองไปที่แขนที่ขาดของตวนมู่อันกัว “เจ้าช่วยข้า ข้าจะตอบแทนเจ้า…”
ในที่สุดพลังก็แตกสลายและผลกระทบของการระเบิดก็ยังห่างไกลจากความเรียบง่ายอย่างที่หยุนเซียวคิด มันไม่มีประโยชน์ที่จะปกป้องด้วยร่างกาย แม้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม หยุนเซียวบังเขาไว้ แต่มันก็ยังทำให้อวัยวะภายในและหัวใจของจาวเหลียนแตกเป็นเสี่ยง ๆ
ท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขามืดลงและสิ่งสุดท้ายที่จาวเหลียนเห็นโลกคือใบหน้าที่เปื้อนเลือดของหยุนเซียว…
ในที่สุดราชวงศ์ต้าชุนก็ยึดครองตงเฉิงโดยไม่มีการต่อสู้
ซวนเทียนหมิงกำลังขี่ม้ามองดูเมืองนี้ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง มือของเขาสั่นเล็กน้อย ครู่หนึ่งเขาอยากจะสังหารหมู่ทั้งเมืองนี้จริง ๆ เขาเกลียดตงเฉิงนี้มาก ตึกที่ตกอยู่ในความบ้าคลั่งเพราะมันอยู่นอกตงเฉิงแห่งนี้ มันคร่าชีวิตผู้คนมากมาย และความตายของชายาและพี่ชายของเขา เขาฆ่าทหารของตวนมู่อันกัว 100,000 นาย แต่ปล่อยจิ้งจอกเฒ่าไปอีกครั้ง เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและไม่มีที่ให้ระบาย เขาหายใจไม่ออก เขาเคยขาหักในการซุ่มโจมตีเมื่อหลายปีก่อน
ในตอนนี้เทียนปิงได้นำศพของจาวเหลียนและหยุนเซียวไปหาซวนเทียนหมิงองค์ชายแห่งราชวงศ์ต้าชุนซึ่งเป็นองค์ชายที่รู้จักกันในนามเทพเจ้าแห่งสงคราม ไม่ต่างจากยมฑูตจากนรกในสายตาของเทียนปิง ทหารของตวนมู่อันกัวเปื้อนเลือดในระหว่างการเผชิญหน้าและกลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปไกล เทียนปิงมีความกลัวอย่างต่อเนื่อง โดยคิดว่าต้องขอบคุณตัวเขาเองที่เมื่อเขารู้ว่าสาเหตุของการระเบิดของตงเฉิงมาจากตวนมู่อันกัว เขาจึงออกคำสั่งไม่ให้ทหารทุกคนที่ประจำการในซงซุยเข้าร่วมในศึกนี้ ซึ่งทำให้เขายืนหยัดอยู่ได้ในขณะนี้ ซวนเทียนหมิงจะไม่ปฏิบัติราวกับเขาเป็นเหมือนเชลยมากเกินไป
แต่ไม่ว่าจะแตกต่างกันอย่างไรก็คือนักโทษ เพราะเขาคือเจ้าเมืองตงเฉิง เนื่องจากตงเฉิงในปัจจุบันถูกกองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเข้ายึดครองโดยสมบูรณ์
พลเมืองของตงเฉิงก็มารวมตัวกันที่นี่อย่างช้าๆ มีคนหลายชั้นล้อมรอบพวกเขา มีคนพูดกับเทียนปิง “เจ้าเมืองเทียน ! ไปราชวงศ์ต้าชุนเถิด ! ฮ่องเต้ไว้ใจแต่ตวนมู่อันกัวจริง ๆ ด้วยความที่ราชวงศ์ต้าชุนเป็นศัตรู เขาจึงส่งตวนมู่อันกัวมาที่นี่เพื่อต่อสู้ ดูสิ จิ้งจอกเฒ่ามู่อันทำอะไรกัน ? ตงเฉิงกลายเป็นซากปรักหักพังเพราะเขา และผู้คนจำนวนมากที่เสียชีวิตมาจากซงซุย ! เขาเป็นกบฏของราชวงศ์ต้าชุนที่ต้องการแก้แค้น แต่แทนที่จะไปที่ราชวงศ์ต้าชุน เขาวิ่งมาหาซงซุยของเรา แต่ฮ่องเต้ของเราก็ยังเชื่อฟังเขา ซงซุยยังคงมีค่าต่อความภักดีของเราหรือไม่ ? สิ่งที่เราต้องการคือซงซุยเมื่อก่อน ไม่ใช่ซงซุยในตอนนี้ ! ”
”ใช่มีข่าวลือว่าฮ่องเต้ไม่ได้เป็นอย่างที่ฮ่องเต้ที่ครองบัลลังก์ด้วยความชอบธรรม บัลลังก์ถูกแย่งชิงมาโดยการฆ่าบิดาและฆ่าพี่น้องของฝ่าบาท และแม้แต่บิดาและพี่น้องก็ถูกฆ่าโดยฝ่าบาท คนที่ฆ่ากระทั่งครอบครัวของตนเองจะรักราษฏรเหมือนบุตรได้อย่างไร นี่ไม่ใช่ซงซุยในอดีตอีกต่อไป ! ”
หลายคนร้องไห้พวกเขารักซงซุยและอาณาจักรของพวกเขา แต่ความรักครั้งนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง กาลเวลาถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง ฮ่องเต้ทำให้พวกเขาผิดหวังสำหรับสงครามครั้งนี้ ความไม่พอใจเริ่มแรกที่มีต่อราชวงศ์ต้าชุนตอนนี้กลายเป็นความสิ้นหวังต่อซงซุย พวกเขาหลั่งน้ำตาเพื่อไว้ทุกข์ครั้งสุดท้ายให้กับซงซุย และความมุ่งมั่นหลังจากน้ำตาคือความปรารถนาอย่างแรงกล้าสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่
เทียนปิงไม่ตอบคำพูดของผู้คนเขาเองเอารถเข็นไม้ไปข้างหน้า และเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ดึงรถเข็นไม้ไปที่ด้านหน้าของซวนเทียนหมิง จากนั้นเขาก็พูดว่า “องค์ชายแห่งราชวงศ์ต้าชุน คนในรถคันนี้บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของพระองค์ แต่พวกเขาเสียชีวิตแล้ว ก่อนที่เขาจะตาย เขาขอให้ข้าเอาศพของพวกเขามา ขอให้พระองค์ช่วยฝังพวกเขาด้วยกัน และพูดว่า… ” เขาหยุดชั่วคราวด้วยสีหน้าลำบากใจ และเขาก็หยุดพูด เขาเป็นขุนนางของฝ่ายศัตรู เขามีคุณสมบัติอะไรในการเสนอเงื่อนไขกับอีกฝ่าย ? จาวเหลียนเคยฝากความหวังไว้ว่าบุตรสาวของเขาจะหายขาด แต่จาวเหลียนตายแล้ว !
เทียนปิงมองไปที่ซวนเทียนหมิงและในที่สุดก็ก้มหน้า ลืมมันไปเถิด
ซวนเทียนหมิงมองไปที่เทียนปิงสักพักจากนั้นก็เบนสายตาไปที่ร่างของจาวเหลียนและหยุนเซียวบนรถเข็นไม้ ทันใดนั้นความเศร้าโศกก็เกิดขึ้นในใจของเขา
จาวเหลียนตายแล้วหรือ?หยุนเซียวตายด้วยหรือ ? สองชีวิตที่เคยสดใสกลับต้องมาจากโลกไปแบบนี้ ไม่เรียกว่าอนิจจังหรือ ? แล้วอาเฮงของเขาล่ะ ? อาเฮงของเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ? พี่เจ็ดของเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว ? ดูเหมือนว่าเขาจะยังจำรูปลักษณ์อันสูงส่งของจาวเหลียนได้ดูเหมือนว่าเขายังสามารถเห็นจาวเหลียนที่มีเสน่ห์ทั้งเมืองหลวงในชุดสตรี ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าจาวเหลียนชอบเล่นบทคนพาลต่อหน้าเฟิงหยูเฮงเสมอ ดูเหมือนว่าเขาจะเคยได้ยินว่าเมื่อจาวเหลียนพบทุกคน เขาบอกว่าเขาหลงรักองค์ชายเจ็ด
ความทรงจำมากมาย! ซวนเทียนหมิงหันหน้าไปมองทหารและม้าที่อยู่ข้างหลังเขา มีกองทัพ 100,000 นาย ที่จาวเหลียนมอบให้กับเขา ชาวเฉียนโจวจำนวน 100,000 คนเหล่านั้นติดตามจาวเหลียนจากทุ่งน้ำแข็งหนึ่งพันปี จนมาถึงราชวงศ์ต้าชุน และมายังต่างอาณาจักร ติดตามเขาเพื่อโจมตีกูซูและตอนนี้ก็ซงซุยอีก พวกเขาได้สร้างผลงานมากมายให้กับเขาและราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอบอุ่นกับจาวเหลียน และบางครั้งก็มองเขาในความเป็นจริง ซวนเทียนหมิงรู้สึกขอบคุณจาวเหลียน และมองว่าคนผู้นั้นเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ ตอนนี้เพื่อนของเขาตายไปแล้วและในวันนี้บุคคลที่สำคัญ 3 คนที่อยู่ข้างตัวเขาก็จากไป ทันใดนั้นซวนเทียนหมิงก็สงสัยว่าความสำคัญของการต่อสู้ครั้งนี้คืออะไร ?
”ไม่มีใครสามารถอยู่กับเจ้าได้ตลอดชีวิตเจ้าต้องใช้ชีวิตด้วยตัวเจ้าเอง” จาวเหลียนจำประโยคที่บิดาของเชาพูดกับเขาได้ในเวลานั้น เขาไม่เข้าใจและเขาถูกบังคับให้กินยานั้น จิตวิทยาที่บิดเบี้ยวทำให้เขาบิดเบี้ยว ไม่ว่าเขาจะฟังอะไรหรือทำอะไร เขาไม่สามารถฟังคำพูดของใครได้ และใครก็ตามที่เข้าใกล้เขาจะถูกเขาทำร้าย แต่มีเพียงหยุนเซียวเท่านั้นที่ไม่ปฏิเสธเขา เป็นเวลานานที่เขาคุยกับหยุนเซียวเท่านั้น และถือว่าหยุนเซียวเป็นญาติของเขา
ตอนนี้เมื่อคิดดูบิดาของเขาพูดถูก ไม่มีใครสามารถอยู่กับเขาได้ตลอดชีวิตของเขา ชีวิตที่เหลือเขาต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง
แต่…จาวเหลียนกระตุกมุมปากและรอยยิ้มขมขื่นก็ปรากฏขึ้น เขาจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร ? หยุนเซียวที่ปกป้องเขามาตลอดเสียชีวิตแล้ว เฟิงหยูเฮงซึ่งปฏิบัติกับเขาเหมือนเพื่อนและยังมอบปืนให้เขาเพื่อป้องกันตัวเองก็เสียชีวิต และองค์ชายซวนเทียนฮั่วซึ่งเป็นเหมือนเทพเซียนก็ตายเช่นกัน ดูเหมือนว่าทุกคนในโลกนี้ที่เขาห่วงใยนั้นตายไปหมดแล้ว แต่ทำไมตวนมู่อันกัวยังมีชีวิตอยู่ !
จาวเหลียนกัดฟันของเขาจับร่างที่ไร้ลมหายใจของหยุนเซียวด้วยมือทั้งสองข้างและสั่นเทา แขนของตวนมู่อันกัววางอยู่ข้าง ๆ พวกเขา พร้อมกับความเกลียดชังทั้งหมดของพวกเขา น่าเสียดายที่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นเพียงแขนเท่านั้น และพวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถฆ่าจิ้งจอกเฒ่านั้นได้
จาวเหลียนไม่ยินดีแต่เขาก็รู้ด้วยว่านี่คือขีดจำกัดที่เขาสามารถทำได้ ท้ายที่สุดมีเพียง 2 คน เขาและหยุนเซียว และเขาเป็นเพียงภาระ ถ้าไม่ช่วยเขา หยุนเซียวก็จะสามารถฆ่าตวนมู่อันกัวและล้างแค้นให้มารดาของเขาได้อย่างแน่นอน น่าเสียดายที่ตอนนี้สายเกินไป
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่ได้พบกับเฟิงหยูเฮงที่ประตูด้านตะวันออกของปินเฉิงเขาควรยอมรับฟังคำแนะนำของเฟิงหยูเฮง และยืมคนจากซวนเทียนฮั่วให้ติดตามเขา เฟิงหยูเฮงเป็นเด็กสาวที่ฉลาด แม้ว่าเขาจะปิดปาก แม้ว่าเขาจะมาหาซวนเทียนฮั่วภายใต้ร่มธงของซวนเทียนฮั่ว แต่เด็กสาวก็ยังเดาจุดประสงค์ของการเดินทางของเขาได้ เฟิงหยูเฮงแอบมอบปืนให้เขาสอนวิธีใช้ และบอกให้เขาใช้มันเพื่อปกป้องตัวเองในวิกฤตที่ไม่สามารถแก้ไขได้
แต่เขาโง่เกินไปอาชีพที่ยาวนานของเขาในฐานะนักปรุงยา ทำให้เขาอ่อนแอเกินกว่าที่จะแข็งแกร่งเหมือนเด็กผู้หญิง และแขนของเขาจะสั่นเมื่อเขาใช้แรง นี่เป็นผลสืบเนื่องจากการแช่ยาในน้ำมาหลายปี จะเสียหายทั้งชีวิต มันไม่ใช่ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ทั้งหยินหรือหยาง และแม้แต่สิ่งพื้นฐานที่สุดก็ไม่สามารถทำได้ ปืนอยู่ในมือของเขา แต่เขาไม่สามารถลั่นไกฆ่าศัตรูได้ ทำให้ความช่วยเหลือของเฟิงหยูเฮงไร้ประโยชน์
จาวเหลียนจำสิ่งที่ตวนมู่อันกัวโยนมาได้และยังพบในค่ายของเฟิงหยูเฮงที่เรียกว่าระเบิดมือ เพียงแค่ระเบิดมือของเฟิงหยูเฮงดูดีกว่าระเบิดของตวนมู่อันกัว และรูปลักษณ์ของมันก็แตกต่างกันออกไป แต่ก็รู้สึกเหมือนกันเมื่อโยนออกไป แรงระเบิดนั้นมากเกินไป และมันฆ่าหยุนเซียวของเขา และยังทำลายความหวังสุดท้ายของเขาในการฆ่าตวนมู่อันกัว
”หยุนเซียวหยุนเซียว ! ” เขาพูดเบา ๆ เรียกพี่ชายคนนี้ที่อยู่กับเขามาหลายปี “รู้หรือไม่ ตอนนี้ข้าเห็นจิ้งจอกเฒ่าตวนมู่อันกัววิ่งผ่านพวกเราไป เลือดไหลที่แขนตลอดทาง เขากระทืบเท้าของเจ้าเมื่อเขาวิ่งไป ข้าไม่ได้ผลักเขาออกไป เจ้าเจ็บหรือไม่ หยุนเซียว ! เจ้าเคยเห็นพี่เลี้ยงเด็กหรือไม่ เจ้าเห็นท่านพ่อและท่านแม่ของข้าหรือไม่ หยุนเซียวบอกพวกเขาว่าหนี้เลือดของพวกเราจะได้รับการชำระแม้จะไม่มีโอกาสที่จะฆ่าตวนมู่อันกัวด้วยมือของเจ้า รอข้า…” เขาเม้มปากของเขาและมีเลือดไหลออกมา
อวัยวะภายในทั้งห้าเริ่มตีบตันและเลือดพุ่งขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้แขนของจาวเหลียนที่ยึดหยุนเซียวไว้ไม่มีเรี่ยวแรงอีกต่อไปและค่อย ๆ คลายออกมา และนางก็ปล่อยให้ร่างของหยุนเซียว จู่ ๆ เขาก็อยากจะร้องไห้ แต่เขาไม่มีแรงแม้แต่จะร้องไห้ เลือดไหลออกมาจากปากของเขาเหมือนน้ำไหล
”หยุนเซียว! เจ้าล้มเหลวในการช่วยชีวิตข้า มันช่างน่าเศร้าจริง ๆ ข้าต้องเห็นเจ้าตายต่อหน้าต่อตาและล้มเหลวในการเอาชีวิตรอด อย่างไรก็ตามหยุนเซียว ข้าไม่สามารถตายตาหลับ แต่ข้าจะต้องทำได้ ข้าจะตายกับเจ้า ไปหาพี่เลี้ยง ไปหาท่านพ่อ และท่านแม่ หยุนเซียวรอข้าก่อน”
ดวงตาของจาวเหลียนกำลังจะปิดท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขาเริ่มมืดลงเรื่อย ๆ และในที่สุดก็เหลือมืดสนิทภายใต้การมองเห็นของเขา
เมื่อพลเมืองตงเฉิงมาถึงพวกเขาก็เห็นคน 2 นอนอยู่ที่เชิงกำแพงเมืองตะวันออกที่ถูกระเบิด มันคือจาวเหลียนและองครักษ์เงาของเขา เทียนปิงรีบไปข้างหน้าและถามจาวเหลียนในช่วงสุดท้ายเมื่อเขาหลับตา “เจ้าสัญญากับข้า เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร ข้ายอมเผชิญหน้ากับตวนมู่อันกัวเพื่อปกป้องเจ้าในจวนเจ้าเมือง แต่เจ้ากำลังจะตาย ตอนนี้ข้าได้ยินมาว่าพระชายาตายแล้วเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีความหวังในสิ่งที่เจ้าสัญญากับข้างั้นหรือ ? ”
สติของจาวเหลียนถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งและเขามองไปที่เทียนปิง กล่าวกับอีกฝ่ายในลมหายใจเดียว “ไม่ต้องกังวล เฟิงหยูเฮงไม่ตายง่าย ๆ ! ไปหาซวนเทียนหมิง เอาศพของเราไป และเขาจะให้เฟิงหยูเฮงรักษาบุตรสาวของเจ้า เฟิงหยูเฮงเป็นหมอที่ดีที่สุดในโลก และเป็นคนที่มีจิตใจดีที่สุดในโลก เจ้าช่วยข้า และนางก็จะช่วยเจ้าด้วย” เขาเอียงศีรษะและชำเลืองไปที่แขนที่ขาดของตวนมู่อันกัว “เจ้าช่วยข้า ข้าจะตอบแทนเจ้า…”
ในที่สุดพลังก็แตกสลายและผลกระทบของการระเบิดก็ยังห่างไกลจากความเรียบง่ายอย่างที่หยุนเซียวคิด มันไม่มีประโยชน์ที่จะปกป้องด้วยร่างกาย แม้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม หยุนเซียวบังเขาไว้ แต่มันก็ยังทำให้อวัยวะภายในและหัวใจของจาวเหลียนแตกเป็นเสี่ยง ๆ
ท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขามืดลงและสิ่งสุดท้ายที่จาวเหลียนเห็นโลกคือใบหน้าที่เปื้อนเลือดของหยุนเซียว…
ในที่สุดราชวงศ์ต้าชุนก็ยึดครองตงเฉิงโดยไม่มีการต่อสู้
ซวนเทียนหมิงกำลังขี่ม้ามองดูเมืองนี้ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง มือของเขาสั่นเล็กน้อย ครู่หนึ่งเขาอยากจะสังหารหมู่ทั้งเมืองนี้จริง ๆ เขาเกลียดตงเฉิงนี้มาก ตึกที่ตกอยู่ในความบ้าคลั่งเพราะมันอยู่นอกตงเฉิงแห่งนี้ มันคร่าชีวิตผู้คนมากมาย และความตายของชายาและพี่ชายของเขา เขาฆ่าทหารของตวนมู่อันกัว 100,000 นาย แต่ปล่อยจิ้งจอกเฒ่าไปอีกครั้ง เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและไม่มีที่ให้ระบาย เขาหายใจไม่ออก เขาเคยขาหักในการซุ่มโจมตีเมื่อหลายปีก่อน
ในตอนนี้เทียนปิงได้นำศพของจาวเหลียนและหยุนเซียวไปหาซวนเทียนหมิงองค์ชายแห่งราชวงศ์ต้าชุนซึ่งเป็นองค์ชายที่รู้จักกันในนามเทพเจ้าแห่งสงคราม ไม่ต่างจากยมฑูตจากนรกในสายตาของเทียนปิง ทหารของตวนมู่อันกัวเปื้อนเลือดในระหว่างการเผชิญหน้าและกลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปไกล เทียนปิงมีความกลัวอย่างต่อเนื่อง โดยคิดว่าต้องขอบคุณตัวเขาเองที่เมื่อเขารู้ว่าสาเหตุของการระเบิดของตงเฉิงมาจากตวนมู่อันกัว เขาจึงออกคำสั่งไม่ให้ทหารทุกคนที่ประจำการในซงซุยเข้าร่วมในศึกนี้ ซึ่งทำให้เขายืนหยัดอยู่ได้ในขณะนี้ ซวนเทียนหมิงจะไม่ปฏิบัติราวกับเขาเป็นเหมือนเชลยมากเกินไป
แต่ไม่ว่าจะแตกต่างกันอย่างไรก็คือนักโทษ เพราะเขาคือเจ้าเมืองตงเฉิง เนื่องจากตงเฉิงในปัจจุบันถูกกองทัพของราชวงศ์ต้าชุนเข้ายึดครองโดยสมบูรณ์
พลเมืองของตงเฉิงก็มารวมตัวกันที่นี่อย่างช้าๆ มีคนหลายชั้นล้อมรอบพวกเขา มีคนพูดกับเทียนปิง “เจ้าเมืองเทียน ! ไปราชวงศ์ต้าชุนเถิด ! ฮ่องเต้ไว้ใจแต่ตวนมู่อันกัวจริง ๆ ด้วยความที่ราชวงศ์ต้าชุนเป็นศัตรู เขาจึงส่งตวนมู่อันกัวมาที่นี่เพื่อต่อสู้ ดูสิ จิ้งจอกเฒ่ามู่อันทำอะไรกัน ? ตงเฉิงกลายเป็นซากปรักหักพังเพราะเขา และผู้คนจำนวนมากที่เสียชีวิตมาจากซงซุย ! เขาเป็นกบฏของราชวงศ์ต้าชุนที่ต้องการแก้แค้น แต่แทนที่จะไปที่ราชวงศ์ต้าชุน เขาวิ่งมาหาซงซุยของเรา แต่ฮ่องเต้ของเราก็ยังเชื่อฟังเขา ซงซุยยังคงมีค่าต่อความภักดีของเราหรือไม่ ? สิ่งที่เราต้องการคือซงซุยเมื่อก่อน ไม่ใช่ซงซุยในตอนนี้ ! ”
”ใช่มีข่าวลือว่าฮ่องเต้ไม่ได้เป็นอย่างที่ฮ่องเต้ที่ครองบัลลังก์ด้วยความชอบธรรม บัลลังก์ถูกแย่งชิงมาโดยการฆ่าบิดาและฆ่าพี่น้องของฝ่าบาท และแม้แต่บิดาและพี่น้องก็ถูกฆ่าโดยฝ่าบาท คนที่ฆ่ากระทั่งครอบครัวของตนเองจะรักราษฏรเหมือนบุตรได้อย่างไร นี่ไม่ใช่ซงซุยในอดีตอีกต่อไป ! ”
หลายคนร้องไห้พวกเขารักซงซุยและอาณาจักรของพวกเขา แต่ความรักครั้งนี้กลายเป็นซากปรักหักพัง กาลเวลาถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง ฮ่องเต้ทำให้พวกเขาผิดหวังสำหรับสงครามครั้งนี้ ความไม่พอใจเริ่มแรกที่มีต่อราชวงศ์ต้าชุนตอนนี้กลายเป็นความสิ้นหวังต่อซงซุย พวกเขาหลั่งน้ำตาเพื่อไว้ทุกข์ครั้งสุดท้ายให้กับซงซุย และความมุ่งมั่นหลังจากน้ำตาคือความปรารถนาอย่างแรงกล้าสำหรับเริ่มต้นชีวิตใหม่
เทียนปิงไม่ตอบคำพูดของผู้คนเขาเองเอารถเข็นไม้ไปข้างหน้า และเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ดึงรถเข็นไม้ไปที่ด้านหน้าของซวนเทียนหมิง จากนั้นเขาก็พูดว่า “องค์ชายแห่งราชวงศ์ต้าชุน คนในรถคันนี้บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของพระองค์ แต่พวกเขาเสียชีวิตแล้ว ก่อนที่เขาจะตาย เขาขอให้ข้าเอาศพของพวกเขามา ขอให้พระองค์ช่วยฝังพวกเขาด้วยกัน และพูดว่า… ” เขาหยุดชั่วคราวด้วยสีหน้าลำบากใจ และเขาก็หยุดพูด เขาเป็นขุนนางของฝ่ายศัตรู เขามีคุณสมบัติอะไรในการเสนอเงื่อนไขกับอีกฝ่าย ? จาวเหลียนเคยฝากความหวังไว้ว่าบุตรสาวของเขาจะหายขาด แต่จาวเหลียนตายแล้ว !
เทียนปิงมองไปที่ซวนเทียนหมิงและในที่สุดก็ก้มหน้า ลืมมันไปเถิด
ซวนเทียนหมิงมองไปที่เทียนปิงสักพักจากนั้นก็เบนสายตาไปที่ร่างของจาวเหลียนและหยุนเซียวบนรถเข็นไม้ ทันใดนั้นความเศร้าโศกก็เกิดขึ้นในใจของเขา
จาวเหลียนตายแล้วหรือ?หยุนเซียวตายด้วยหรือ ? สองชีวิตที่เคยสดใสกลับต้องมาจากโลกไปแบบนี้ ไม่เรียกว่าอนิจจังหรือ ? แล้วอาเฮงของเขาล่ะ ? อาเฮงของเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่ ? พี่เจ็ดของเขายังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว ? ดูเหมือนว่าเขาจะยังจำรูปลักษณ์อันสูงส่งของจาวเหลียนได้ดูเหมือนว่าเขายังสามารถเห็นจาวเหลียนที่มีเสน่ห์ทั้งเมืองหลวงในชุดสตรี ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าจาวเหลียนชอบเล่นบทคนพาลต่อหน้าเฟิงหยูเฮงเสมอ ดูเหมือนว่าเขาจะเคยได้ยินว่าเมื่อจาวเหลียนพบทุกคน เขาบอกว่าเขาหลงรักองค์ชายเจ็ด
ความทรงจำมากมาย! ซวนเทียนหมิงหันหน้าไปมองทหารและม้าที่อยู่ข้างหลังเขา มีกองทัพ 100,000 นาย ที่จาวเหลียนมอบให้กับเขา ชาวเฉียนโจวจำนวน 100,000 คนเหล่านั้นติดตามจาวเหลียนจากทุ่งน้ำแข็งหนึ่งพันปี จนมาถึงราชวงศ์ต้าชุน และมายังต่างอาณาจักร ติดตามเขาเพื่อโจมตีกูซูและตอนนี้ก็ซงซุยอีก พวกเขาได้สร้างผลงานมากมายให้กับเขาและราชวงศ์ต้าชุน แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอบอุ่นกับจาวเหลียน และบางครั้งก็มองเขาในความเป็นจริง ซวนเทียนหมิงรู้สึกขอบคุณจาวเหลียน และมองว่าคนผู้นั้นเป็นเพื่อนอย่างจริงใจ ตอนนี้เพื่อนของเขาตายไปแล้วและในวันนี้บุคคลที่สำคัญ 3 คนที่อยู่ข้างตัวเขาก็จากไป ทันใดนั้นซวนเทียนหมิงก็สงสัยว่าความสำคัญของการต่อสู้ครั้งนี้คืออะไร ?
